1 Ιουν 2016

Είναι ο κομμουνισμός αποκλειστικός;

 Είναι ο κομμουνισμός αποκλειστικός;

 "...να μην επιτραπεί πια η χρησιμοποίηση ορισμένων λέξεων, όπως «ελευθερία», «δικαιοσύνη», «ανθρωπιά», «μόρφωση», «παραγωγικότητα», «τόλμη», «εντιμότητα», προτού ξεκαθαριστεί η πραγματική σημασία τους, δηλαδή πριν καθαριστούν από τη βρωμιά, που κόλλησε επάνω τους στη διάρκεια της λειτουργίας τους μέσα στην αστική κοινωνία. Οι αντίπαλοί μας είναι οι αντίπαλοι της ανθρωπότητας. Δεν έχουν «δίκιο» από την άποψή τους: η ίδια η άποψή τους αποτελεί το άδικο."
Πολλοί, σχεδόν όλοι οι αστοί κριτικοί της «Μάνας» μάς είπαν, ότι αυτή η παράσταση είναι μια υπόθεση που αφορά τους κομμουνιστές και μόνο. Μίλησαν γι' αυτήν όπως θα μιλούσαν περίπου για ένα θέμα που αφορά τους κονικλοτρόφους ή τους παίχτες σκακιού, δηλαδή, σαν κάτι που αφορά πολύ λίγους ανθρώπους και που, προπαντός, δεν μπορεί να κριθεί από ανθρώπους άσχετους με τα κουνέλια ή το σκάκι. Αν όμως δεν ενδιαφέρεται για τον κομμουνισμό όλος ο κόσμος, ο κομμουνισμός ενδιαφέρεται για όλον τον κόσμο. Ο κομμουνισμός δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αγώνας ανάμεσα στους άλλους. Ξεκινάει ριζικά από την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και αντιπαρατάσσεται προς όλες τις τάσεις που παρά τις μεταξύ τους τυχόν διαφορές, είναι βασικά υπέρ της διατήρησης της ατομικής ιδιοκτησίας. Προβάλλει την απαίτηση να είναι η άμεση και μοναδική συνέχεια της μεγάλης δυτικής φιλοσοφίας και σαν τέτοια ο ριζοσπαστικός αναμορφωτής της, όπως είναι η μοναδική πρακτική συνέχεια της δυτικής (καπιταλιστικής) ανάπτυξης και σαν τέτοια ταυτόχρονα ο ριζοσπαστικός αναμορφωτής της αναπτυγμένης οικονομίας. Μπορούμε και πρέπει να τονίσουμε ότι οι θέσεις μας δεν είναι καθόλου περιορισμένες και υποκειμενικές, αλλά αντίθετα αντικειμενικές και γενικά δεσμευτικές. Εμείς δεν είμαστε μια μικρή μερίδα της ανθρωπότητας, που αγωνίζεται για τα ατομικά της συμφέροντα. Είμαστε αυτή η μερίδα της, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα ολόκληρης (και όχι ενός μέρους) της ανθρωπότητας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα, να μας χαρακτηρίσει υποκειμενικούς επειδή αγωνιζόμαστε. Σήμερα, όποιος κρατιέται μακριά από τον αγώνα, για να δώσει έτσι δείγματα αντικειμενικότητας, αυτός θα μπορούσε ύστερα από καλύτερη προσοχή να πιαστεί επ' αυτοφώρω σαν εκπρόσωπος μιας απελπιστικά υποκειμενικής άποψης για τα συμφέροντα μιας μικρής μερίδας της ανθρωπότητας. Κι αν το ζήτημα εξεταστεί αντικειμενικά, προδίνει τα συμφέροντα ολόκληρης της ανθρωπότητας, γιατί με τη στάση του τάσσεται υπέρ της διατήρησης των καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας και παραγωγής. Ο φαινομενικά αντικειμενικός «αριστερός» αστός σκεπτικιστής είναι αυτός που δεν γνωρίζει ή δεν θέλει ν' αφήσει να γίνει παραδεκτό, ότι συμμετέχει σ' αυτή τη μεγάλη μάχη, επειδή δεν ονομάζει μάχη τη διαρκή άσκηση βίας από ένα ολιγάριθμο στρώμα, και δεν συνειδητοποιεί πια αυτή τη βία, γιατί με τον καιρό την έχει συνηθίσει. Είναι όμως αναγκαίο να αφαιρεθούν από τα χέρια αυτής της άρχουσας, διεφθαρμένης, βρώμικης υποκειμενικά και αντικειμενικά απάνθρωπης κλίκας όλα τα «αγαθά ιδανικής μορφής», άσχετα με το τι σκοπεύει να τα κάνει από εκεί και πέρα μια κοινωνία, που γνώρισε την εκμετάλλευση, που περιορίστηκε στην παραγωγή και αμύνθηκε κατά της διαφθοράς. Πρώτα-πρώτα αυτό το κοινωνικό στρώμα πρέπει να κηρυχτεί έκπτωτο κάθε απαίτησης για ανθρώπινη υπόληψη. Στη συνέχεια, πρέπει να μην επιτραπεί πια η χρησιμοποίηση ορισμένων λέξεων, όπως «ελευθερία», «δικαιοσύνη», «ανθρωπιά», «μόρφωση», «παραγωγικότητα», «τόλμη», «εντιμότητα», προτού ξεκαθαριστεί η πραγματική σημασία τους, δηλαδή πριν καθαριστούν από τη βρωμιά, που κόλλησε επάνω τους στη διάρκεια της λειτουργίας τους μέσα στην αστική κοινωνία. Οι αντίπαλοί μας είναι οι αντίπαλοι της ανθρωπότητας. Δεν έχουν «δίκιο» από την άποψή τους: η ίδια η άποψή τους αποτελεί το άδικο. Ισως, η κοινωνική τους θέση τούς αναγκάζει να είναι όπως είναι, αλλά είναι ανάγκη να πάψουν να έχουν κοινωνική θέση. Είναι κατανοητό ότι υπερασπίζονται τον εαυτό τους, αλλά έτσι υπερασπίζονται τη ληστρική αρπαγή και τα προνόμια. Το να τους κατανοήσουμε δε σημαίνει ότι μας επιτρέπεται να τους συγχωρήσουμε. Οποιος φέρεται στον άνθρωπο σαν λύκος, δεν είναι άνθρωπος, αλλά λύκος. Σήμερα που η απελπισμένη άμυνα τεράστιων, σε αριθμό, μαζών παίρνει τη μορφή της τελικής μάχης για την κατάληψη της εξουσίας, «καλοσύνη» σημαίνει εξόντωση εκείνων, που κάνουν ανέφικτη την πραγματική καλοσύνη.
Bertolt Brecht 1932


ΕΑΑΚ και Γιουγκοσλαβία

 ΕΑΑΚ και Γιουγκοσλαβία

Η συνειρμική αφετηρία είναι μια φωνή από το παρελθόν σε αμφιθέατρο να ρωτάει γεμάτη υπονοούμενο: και τι έλεγαν το 99' τα Εαακ για την Γουγκοσλαβία;
Και για όποιον δυσκολεύεται να πιάσει το υπονοούμενο, πχ γιατί είναι πολύ μικρός και δεν τα πρόλαβε: γιατί πήραν ίσες αποστάσεις στον πόλεμο και τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, μιλώντας για το σφαγέα Μιλόσεβιτς;
Οπότε ερχόταν συνήθως οργισμένη η απάντηση: δείξτε μας μία αφίσα-εφημερίδα-υλικό που να το έλεγε αυτό, αλλιώς μιλάτε στον αέρα.
Αλλά ήμασταν όντως μικροί, για να έχουμε τέτοιο αποδεικτικό υλικό, αφού δε σπουδάζαμε τότε.
Ευτυχισμένα χρόνια με ΑΑΔΜ vs πούρο αντικαπιταλισμό, όπου ο καθένας ήξερε το ρόλο του.


Πέρα από αυτό πάντως τα ΕΑΑΚ κι η Γιουγκοσλαβία παρουσιάζουν κάποιες εντυπωσιακές εξωτερικές ομοιότητες, που θα αναπτύξω παρακάτω. Και δεν είναι τυχαίο πως η πρώτη εμφανίστηκε στο προσκήνιο το 90-91, όταν έσβηνε το άστρο της δεύτερης και ξεκινούσε το προτσές της διάλυσής της.

Το βασικό κοινό γνώρισμα είναι η ομοσπονδιακή δομή με τα σχήματα, τις οργανώσεις που συμμετέχουν και τις (πάλαι ποτέ) σοσιαλιστικές δημοκρατίες που ενώνονται σε ένα ενιαίο σύνολο, με επιφανειακή συνοχή κι ενότητα, μπόλικη ίντριγκα και υπόγεια πάθη να σιγοβράζουν. Όπου μπορείς πχ να ακούσεις ένα ναρίτη να θάβει τους αλτουσεριανούς, που σκοτώνονται μεταξύ τους, όπως πχ στην Πάτρα με τον Αντίλογο, αλλά μπορεί να έχουν τη χειρότερη άποψη για το Ναρ, που δεν πολυσυμπαθεί ούτε το Σεκ και θα προτιμούσε μάλλον το ΕΕΚ του Σάββα, έχει όμως αδελφικούς κι ακατάλυτους δεσμούς με τα ορφανά της Νεολαίας Σύριζα, κτλ.

Περίπου σαν τη σχέση Κροατών και Σέρβων, που συμβίωσαν αρμονικά για κάποια χρόνια, όσο κρατούσε το τιμόνι ένας Κροάτης με γιουγκοσλαβική συνείδηση, αλλά κατά την περίοδο της αντεπανάστασης έγιναν από δέκα χωριά και χωριάτες και διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν και λίγοι είχαν αναπτύξει γνήσια γιουγκοσλαβική εθνική συνείδηση, όπως πχ ο Τάνιεβιτς που δήλωνε ακόμα και μετά τη διάλυση Γιουγκοσλάβος και τίποτα άλλο.
Ενώ η Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία ήταν ό,τι κι η ΕΦΕΕ για τα Εαακ, που κάποιοι δεν ήθελαν από θέση αρχής να συμμετέχουν και άλλοι το συζητούσαν υπό προϋποθέσεις. Αλλά έχει να συνέλθει σε σώματα από τον εμφύλιο του 95'.

Η Γιουγκοσλαβία του Τϊτο ηγήθηκε του λεγόμενου κινήματος των Αδεσμεύτων, που με φοιτητικούς όρους είναι κάτι σαν το ακηδεμόνευτο κίνημα. Γιγάντωσε το μύθος της (και το κύρος της στη Δύση) με το "φυσικά και δε θα υπακούσω" του Τίτο στην Κομιντέρν και το Στάλιν, κι ακολούθησε ένα δικό της μοντέλο, μακριά από τη συγκεντρωτική σοβιετική δομή ,που προωθούσε την αυτοδιαχείριση και την αυτονομία των επιχειρήσεων και των φοιτητικών σχημάτων. Ο καθένας δηλ έκανε ό,τι ήθελε, χωρίς γραμμή και σχεδιασμό από τα κεντρικά και χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν άλλο παρά στον εαυτό του και τη συνέλευσή του.

Για εμάς βέβαια, τόσο οι Τιτοϊκοί, όσο και το εξωκοινοβούλιο, μιλούσαν στο όνομα του Κομμουνιστικού Κινήματος και χρησιμοποιούσαν μερικά (φαινομενικά) ριζοσπαστικά συνθήματα, για να καταλήξουν στην αγκαλιά του ΠαΣοΚ και της σοσιαλδημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχουν αναπτύξει μια ρηχή πολιτική λογική Παναριστεράς, που θυμίζει κάπως το βαλκανικό πανσλαβισμό.

Η FYROM θυμίζει πολύ τα γραφικά αρκτικόλεξα που διαλέγουν για την επωνυμία τους τα διάφορα σχήματα Εαακ. Αλλά ο ντόρος γύρω από το όνομά της και τις διεκδικήσεις που απορρέουν απ' αυτό, παρέπεμπε συνειρμικά στη λεγόμενη Κνε-Ναρ, τον Οδηγητή που εξέδιδε και τη δικαστική διαμάχη για τα 'πνευματικά δικαιώματα'. Βέβαια, σε δέκα χρόνια από τότε, όπως θα έλεγε και ο επίτιμος (όχι ο Φλωράκης, ο άλλος πρωταγωνιστής του 89') κανείς σχεδόν στο Ναρ δε θα θυμόταν την Κνε και την (όποια) κουκουέ παιδεία που είχε λάβει, καθώς στράβωσαν το κλαδί από την ανάποδη και ξέπεσαν στον οργανωτικό φιλελευθερισμό, γιουγκοσλαβικού τύπου.

Οι Γιούγκοι τέλος έχουν παράδοση να βγάζουν (ειδικά στο μπάσκετ) κάτι κ*λόπαιδα, με την καλύτερη έννοια, με βρωμόχερο που σε σκοτώνει από μακρινή απόσταση, κατά (ακόμα πιο μακρινή) αντιστοιχία με τους (γι)ούγκανους Εαακίτες, που βαράνε το χέρι στο έδρανο, καθώς αγορεύουν στις συνελεύσεις και σκίζουν (σ)τις καρδιές μικρών φοιτητριών. Εκεί που εξηγούν βροντοφωνάζοντας ότι αν είχαμε ακολουθήσει τη γραμμή του Κουκουέ για κάποιο θέμα, θα είχαμε Βάρκιζα και νέες ήττες -λες κι αυτοί έχουν καταφέρει να πάρουν την εξουσία, σαν το στρατό του Τίτο.

Το κείμενο αυτό (που τελειώνει λίγο απότομα) γράφτηκε στα απόνερα της τριλογίας για το Μαϊούνη, που θα ολοκληρωθεί προσεχώς με το τρίτο και τελευταίο μέρος.

Προάγγελος των νέων ανατροπών που έρχονται στα Εργασιακά

Προάγγελος των νέων ανατροπών που έρχονται στα Εργασιακά
Εργοδοσία και «ενώσεις προσώπων», με τις ευλογίες του κράτους, είτε υλοποιούν με τον πιο ακραίο τρόπο την υφιστάμενη αντεργατική νομοθεσία είτε την ξεπερνάνε κιόλας



Την ώρα που στο παρασκήνιο ετοιμάζονται οι επόμενες ανατροπές στα Εργασιακά, μεταξύ αυτών και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στους χώρους δουλειάς η εργοδοσία επιβάλλει με επιχειρησιακές συμβάσεις καθεστώς χειρότερο ακόμα κι απ' αυτό που προβλέπουν οι κατάπτυστοι αντεργατικοί νόμοι των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης.
Σύμμαχό της η εργοδοσία έχει τις λεγόμενες «ενώσεις προσώπων», που προβλέπονται από το νόμο 4024/2011 και μπορούν να υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις με όρους χειρότερους από τις κλαδικές, οι οποίες πλέον έχουν λήξει στην πλειοψηφία τους και δεν έχουν ανανεωθεί, με ευθύνη της εργοδοσίας και τις πλάτες του κράτους.
Ετσι, λειτουργώντας σαν πέμπτη φάλαγγα σε βάρος των εργαζομένων, κάτω από την καθοδήγηση ή και τις απειλές της εργοδοσίας, οι «ενώσεις προσώπων» αποδέχονται επιχειρησιακές συμβάσεις με όρους που είτε υλοποιούν με τον πιο ακραίο τρόπο την υφιστάμενη αντεργατική νομοθεσία είτε την ξεπερνάνε κιόλας, στρώνοντας το έδαφος για τις επικείμενες νέες αντεργατικές αλλαγές. Ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις καταγράφει πιο κάτω ο «Ριζοσπάστης».

1. Μισθός μικρότερος κι από τον κατώτερο!

Επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε στις 25 Μάη ανάμεσα στην εταιρεία με την επωνυμία «Τουριστικές Οικοδομικές Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ» (ΤΟΞΕ ΑΕ), με έδρα τη Θεσσαλονίκη και την Ενωση Προσώπων στην επιχείρηση, επιβάλλει σε όλους τους εργαζόμενους με σχέση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου, βασικό μισθό μικρότερο ακόμα και από τον κατάπτυστο που ορίζει η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) 6/2012!

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Συγκεκριμένα, η σύμβαση ομαδοποιεί τους εργαζόμενους ανάλογα με την ειδικότητα και καθορίζει βασικό μισθό για όλους τα 500 ευρώ και βασικό μεροκάματο τα 20 ευρώ μεικτά. Από το γενικό ψαλίδι σε σχέση με τον κατώτερο μισθό των 586 και 511 ευρώ (για νέους κάτω των 25 ετών) μεικτά, εξαιρείται μόνο η κατηγορία των διοικητικών υπαλλήλων, οι οποίοι θα αμείβονται με 600 ευρώ μισθό ή με 24 ευρώ μεροκάματο.
Με την ίδια σύμβαση, καθορίζεται επίδομα 10 ευρώ για κάθε χρόνο προϋπηρεσίας στον κλάδο και 5% σε πτυχιούχους τουριστικών σχολών. Το επίδομα θέσης - ευθύνης - απόδοσης και εξομάλυνσης θα δίνεται κατά βούληση από την εργοδοσία, ενώ καταργείται και κάθε άλλο επίδομα «το οποίο δεν προβλέπεται ρητά στην παρούσα».
Εργοδοσία και Ενωση Προσώπων συμφωνούν να δίνονται κανονικά ο 13ος και ο 14ος μισθός, στην πραγματικότητα όμως αυτοί καταργούνται με τη μείωση του βασικού μισθού. Ετσι, το ετήσιο εισόδημα για τους εργαζόμενους της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων του 13ου και του 14ου μισθού, θα είναι 7.000 ευρώ (14χ500), όσο ακριβώς θα ήταν αν ίσχυε ο κατώτερος μισθός των 586 ευρώ, χωρίς όμως να δίνονται ο 13ος και ο 14ος μισθός (12χ586=7.032 ευρώ).
Με τον τρόπο αυτό, η εργοδοσία συνεχίζει να δίνει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα άδειας, αλλά αυτά δεν της κοστίζουν τίποτα, αφού το «κόστος» εργασίας για κάθε απασχολούμενο παραμένει στα 7.000 ευρώ, λόγω της μείωσης του βασικού μισθού. Η σύμβαση αυτή (ισχύει από 1/6/2016 έως 31/5/2018) έχει αναγγελθεί στο υπουργείο Εργασίας και στον ΟΜΕΔ, που σημαίνει ότι είναι σε γνώση των αρμόδιων υπηρεσιών, χωρίς από την πλευρά τους να υπάρχει κάποια αντίδραση!
Οπως, τέλος, αναφέρεται στην εισαγωγή της σύμβασης, τα συμβαλλόμενα μέρη έλαβαν υπόψη τους «τις οικονομικές συγκυρίες και τις ειδικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη Ελλάδα, τον ιδιαίτερα σημαντικό περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εργοδότριας καθώς επίσης την ανάγκη να διατηρηθεί ανέπαφος ο αριθμός των εργαζομένων και να μην γίνουν μειώσεις του κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης».
Είναι πραγματικά πρόκληση να λέγονται τέτοια πράγματα από την πλευρά της εργοδοσίας και των εργατοπατέρων, όταν ο κλάδος του τουρισμού έχει πληγεί ελάχιστα από την κρίση και τώρα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, επιβεβαιώνοντας ότι τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από αυτήν.

2. «Ταβάνι» τα 586 ευρώ του κατώτερου μισθού!

Σοβαρά ερωτήματα προκύπτουν από μία ακόμα Επιχειρησιακή Σύμβαση, που υπογράφτηκε στις 13 Απρίλη 2016 στην εταιρεία ANTOPACK στο Βόλο, με Ενωση Προσώπων. Με τη σύμβαση αυτή, όλοι οι μισθοί κατρακυλάνε στα όρια των 586 και 511 ευρώ μεικτά, συν τις τριετίες.
Οπως όμως γράφεται πιο κάτω, «πέραν των ανωτέρω αποδοχών που ορίζει η Εθνική ΓΣΣΕ δύναται ο εργοδότης να καταβάλλει πρόσθετη οικειοθελή παροχή. Συμφωνείται ρητά ότι αυτό το πρόσθετο ποσό αποδοχών ο εργοδότης θα μπορεί στο μέλλον να το ανακαλέσει, να το μειώσει, να το μεταβάλει σε ύψος και διάρκεια χωρίς τη συγκατάθεση του εργαζόμενου και χωρίς η μείωση αυτή να αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή για τον εργαζόμενο».
Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί κατά βούληση να δίνει ένα χαρτζιλίκι παραπάνω στους εργαζόμενους, πέρα από τα 586 ευρώ που είναι το «ταβάνι» για όλους. Γιατί το κάνει αυτό; Η απάντηση έρχεται στο άρθρο 4 της εν λόγω σύμβασης, με τον τίτλο «Αντάλλαγμα παροχής εργασίας - Συμφωνία συμψηφισμού», όπου προβλέπεται ότι «στις ανώτερες των νομίμων αποδοχές που ισχύουν ή θα ισχύσουν για τους εργαζόμενους συμψηφίζεται και καταλογίζεται κάθε απαίτηση των εργαζομένων από τις ρητά αναφερόμενες αιτίες, σε εκτέλεση της παρούσας επιχειρησιακής σύμβασης».
Δηλαδή, αν ένας εργαζόμενος παίρνει έστω και 1 ευρώ πάνω από τον κατώτατο μισθό, η εργοδοσία θα μπορεί στο εξής να το συμψηφίζει με οποιαδήποτε απαίτηση έχει ο εργαζόμενος αυτός για υπερωριακή απασχόληση, επιδόματα, άδεια που δεν δόθηκε κ.ά.
Ο κατάλογος των παροχών που δικαιούται να συμψηφίζει η εργοδοσία με το «κάτι παραπάνω» που θα δίνει στο μισθό, όταν και όποτε θέλει, περιλαμβάνει τα παρακάτω: «Τα οποιαδήποτε μορφής ή φύσης επιδόματα, όπως το οικογενειακό επίδομα, επίδομα γάμου, ταμειακό, προϋπηρεσίας, πολυετούς υπηρεσίας στην εργοδότρια εταιρεία ή σε άλλο εργοδότη, ακόμη και αυτά που θα θεσπιστούν στο μέλλον. Πρόσθετη αμοιβή για πρόσθετη εργασία κύρια ή δευτερεύουσα, πρόσθετη αμοιβή για γνήσια ή απλή ετοιμότητα προς παροχή εργασίας. Αμοιβή ή προσαύξηση για υπερεργασία, ιδιόρρυθμη υπερωρία, εργασία Σαββάτου, εργασία έκτης ημέρας υπό καθεστώς πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, εργασία νύχτας, εργασία Κυριακής, εξαιρετέων ή μη εξαιρέσιμων εορτών και αργιών, υποχρεωτικών ή κατ' έθιμον αργιών. Αποζημίωση για διανυκτέρευση εκτός έδρας. Αποζημίωση μη χορηγηθείσας αναπληρωματικής ημέρας ανάπαυσης και αποζημίωση μη χορηγηθείσας αδείας. Οποιαδήποτε επιπλέον αμοιβή προβλέπεται από το νόμο, τις ΣΣΕ και δ.α. (διαιτητική απόφαση) ή από δικαστική απόφαση, ακόμη και αν έχει αναδρομική ισχύ».
Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο κατώτερος μισθός, αυξημένος με το φιλοδώρημα που δίνει οικειοθελώς και κατά τα κέφια της η εργοδοσία, θα παραμένει αμετάβλητος, ανεξάρτητα από το χρόνο εργασίας και τις ειδικές προσαυξήσεις που προβλέπονται σε περιπτώσεις υπερεργασίας, υπερωρίας, ακόμα και αργιών.
Προστίθεται, μάλιστα, στη σύμβαση όρος ότι οι αξιώσεις των εργαζομένων για όλες τις παραπάνω αιτίες «εξοφλούνται μέσω συμψηφισμού και καταλογισμού στις ανώτερες των νομίμων αποδοχές τους (...) χωρίς να είναι απαραίτητο η εξόφληση διά του συμψηφισμού να καταγράφεται ή να επαναλαμβάνεται κάθε φορά ρητά στην εξοφλητική απόδειξη μισθοδοσίας»! Δηλαδή, όλα θα γίνονται στη «ζούλα»!

3. Καραμπινάτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας!

Στις αρχές Γενάρη του 2016, το ελληνικό υποκατάστημα «Jager Bau GmbH», εταιρείας από την Αυστρία, υπέγραψε με Ενωση Προσώπων επιχειρησιακή σύμβαση, η οποία έχει αναδρομική ισχύ από το Μάρτη του 2015 και αφορά στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με βάση τις αντεργατικές οδηγίες της ΕΕ. Η συμφωνία ισχύει μέχρι τη λήξη του έργου ή αλλιώς μέχρι τον Οκτώβρη του 2017. Οι εργαζόμενοι θα αποσπώνται από τη μητρική εταιρεία στην Αυστρία, γεγονός που παραπέμπει σε άλλη οδηγία της ΕΕ, περί «απόσπασης εργαζομένων».
Με το επιχείρημα των ιδιαζουσών συνθηκών εργασίας «σε εργοτάξιο συμβαλλομένου εργολάβου στις Γωνιές Δήμου Χερσονήσου Κρήτης» η σύμβαση προβλέπει ότι όλοι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης θα δουλεύουν εξαήμερο και θα κάθονται μόνο την Κυριακή.
Το ανώτατο ημερήσιο όριο εργασίας θα μπορεί να φθάνει τις 10 ώρες (!) με τον περιορισμό ότι οι συνολικές ώρες που θα δουλεύει ένας εργαζόμενος σε μια περίοδο τεσσάρων μηνών δεν θα πρέπει να ξεπερνούν κατά μέσο όρο τις 40 ώρες τη βδομάδα. Αν λόγω της διευθέτησης συμπληρωθεί ο μέσος όρος πριν κλείσει το τετράμηνο, τότε θα δίνονται στον εργαζόμενο συνεχόμενες μέρες ανάπαυσης μέχρι τη συμπλήρωση του τετραμήνου.
Υπενθυμίζουμε ότι στο μέτρο της διευθέτησης ο επιπλέον χρόνος πέραν του κανονικού ωραρίου εργασίας δεν πληρώνεται ως υπερεργασία ή υπερωρία, ενώ η συνεχόμενη εργασία πάνω από το 8ωρο έχει βλαπτικές και επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία και την ασφάλεια του εργαζόμενου. Η φθορά στην υγεία του είναι ανεπανόρθωτη, όσα ρεπό κι αν του δώσει η εργοδοσία.
Επιπλέον, η εταιρεία διατηρεί και το προνόμιο να επιβάλλει υπερεργασία και υπερωρία, όταν το απαιτούν οι ανάγκες. Ετσι, η ίδια σύμβαση προβλέπει ότι «ο ανώτατος μέσος όρος ωρών εργασίας θα δύναται να προσαυξάνεται έως τις 48 εβδομαδιαίως με την καταβολή των αντιστοίχων νομίμων αποζημιώσεων στους εργαζόμενους για υπερεργασία και υπερωριακή εργασία». Φαίνεται πως η εργοδοσία, εκτιμώντας ότι θα εξαντλήσει τις ώρες που της προσφέρει η διευθέτηση, αξιοποιεί και τη δυνατότητα για υπερωρία. Τέλος, από τη σύμβαση προβλέπεται ότι η διευθέτηση θα είναι ατομική.

Γαλέρα

Γαλέρα


Το ρεπορτάζ στο σημερινό «Ριζοσπάστη» για τις επιχειρησιακές συμβάσεις είναι μια ακόμα απόδειξη της ζούγκλας που διαμορφώνεται στην αγορά εργασίας, στο «παρά 5» των νέων μέτρων που ετοιμάζουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - κουαρτέτο για τα Εργασιακά.
Οι τρεις επιχειρησιακές συμβάσεις, που παρουσιάζονται ενδεικτικά στο σημερινό ρεπορτάζ, δεν έπεσαν βέβαια από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα αλλεπάλληλων νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τους οποίους διατήρησε και εμπλούτισε η σημερινή κυβέρνηση.
Οι νόμοι αυτοί ξήλωσαν λίγο - λίγο το «πουλόβερ» των Συλλογικών Συμβάσεων, αποδυναμώνοντας αρχικά τις κλαδικές και καταργώντας, στη συνέχεια, ακόμα και τον κατώτερο μισθό που προέβλεπε η τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Μια σειρά άλλοι νόμοι επέτειναν την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, ανοίγοντας μια παράλληλη οδό για την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων. Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Το 94% των συμβάσεων που υπογράφτηκαν το 2015 ήταν επιχειρησιακές. Περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, ανεξάρτητα από το πώς διαμορφώνεται το ισοζύγιο με αυτές που χάνονται, είναι θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.
Ταυτόχρονα, το 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα βίωσε την περασμένη χρονιά τουλάχιστον μια απόλυση, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη ευελιξία και την κινητικότητα που υπάρχει στην αγορά εργασίας. Το όραμα του κεφαλαίου για «ευελφάλεια», που περιγραφόταν στα ευρωπαϊκά κείμενα της περασμένης δεκαετίας, παίρνει σάρκα και οστά.
Τι πετυχαίνουν οι εργοδότες με συμβάσεις σαν κι αυτές που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης»; Να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, να εντατικοποιήσουν την εργασία, βελτιώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις για τη δική τους κερδοφορία και την επιβίωση ή την επικράτησή τους στον ανταγωνισμό. Να εντείνουν, δηλαδή, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι βασική προϋπόθεση για τον περιβόητο στόχο της ανάκαμψης. Με τέτοια ...ροδοπέταλα για τους εργαζόμενους είναι στρωμένος ο δρόμος της στρατηγικής για την καπιταλιστική ανάπτυξη που στηρίζει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και όλα τα κόμματα του κεφαλαίου παρά τις διαφορές τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή).
Μάλιστα, το ότι μια από τις συμβάσεις αφορά επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον Τουρισμό είναι διπλά αποκαλυπτικό για το γεγονός ότι η ανάκαμψη δεν εξασφαλίζει εργατικά δικαιώματα ούτε θα προσφέρει ανάκαμψη στο εργατικό εισόδημα. Σε έναν κλάδο με ανοδική πορεία και αυξανόμενους τζίρους, οι εργοδότες επιβάλλουν μισθούς ακόμα πιο κάτω και από το βασικό! Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Τουρισμό θα συμβεί αύριο σε όλους τους κλάδους σε περίπτωση που η οικονομία ανακάμψει.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι: Θα συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με τους όρους γαλέρας, που θα γίνουν ακόμα χειρότεροι αν περάσουν τα μέτρα για τα Εργασιακά; Θα δεχτούν να γίνουν «δούλοι του 21ου αιώνα», αυτοί και τα παιδιά τους; Η απάντηση πρέπει να είναι ένα ξεκάθαρο «όχι»! Είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους η σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις, τα κόμματά του και την εξουσία του. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για να ανακάμψει ο λαός και όχι το κεφάλαιο.
Προϋπόθεση είναι να απομονωθούν και να ηττηθούν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στους τόπους δουλειάς, να δυναμώσει η οργάνωση και η συσπείρωση γύρω από τις ταξικές δυνάμεις.

Η αντιλαϊκή φοροληστεία και η προκλητική προπαγάνδα

Η αντιλαϊκή φοροληστεία και η προκλητική προπαγάνδα
Εδώ και ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να συνοδεύει την παραπέρα απογείωση της αντιλαϊκής φοροληστείας με μια αντίστοιχη απογείωση της προκλητικής προπαγάνδας, που λέει ότι τάχα... «δεν έγινε και τίποτα» ή, πολύ περισσότερο, πως το νέο χαράτσωμα του λαού είναι... «δίκαιη κατανομή των βαρών»!
Κι αν πέρσι τέτοιον καιρό σχολιάζαμε την περιβόητη δήλωση «δηλαδή, πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος;», με την οποία «σχολίασε» ο Ν. Φίλης τη μαζική μετάταξη της μεγάλης πλειοψηφίας των βασικών ειδών διατροφής από το συντελεστή ΦΠΑ 13% στο 23%, οι τωρινές προκλητικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο αντιλαϊκός κατήφορος δεν έχει τέρμα ούτε στην πολιτική τους ούτε στην προπαγάνδα που τη συνοδεύει.
Κάπως έτσι περάσαμε στις «παραδοχές» του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, ότι «ένα κομμάτι των φτωχών ανθρώπων χτυπιέται από τη μείωση του αφορολόγητου, αλλά λίγο» (!), όπως και στις... φοβερές «αναλύσεις» της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Α. Θεοπεφτάτου ότι «δύσκολα συμβαίνει και να πίνεις πολύ και να καπνίζεις πολύ και να πηγαίνεις να πίνεις πολλούς καφέδες, δηλαδή πρέπει να συμπίπτουν πάρα πολλά πράγματα για να επιβαρυνθεί σοβαρά ένα νοικοκυριό» και, φυσικά, στις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, ότι «μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό ή ρεύμα», τις οποίες συμπλήρωσε με το γνωστό «ποίημα» ότι «προσπαθούμε να πάρουμε πολλά από τους λίγους και λίγα από τους πολλούς»...
***
Ποια είναι η αλήθεια; Οι φορολογικές διατάξεις που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι οποίες οδηγούν σε επιπλέον φοροαφαίμαξη του λαού, ύψους 3,6 δισ. ευρώ, αποτελούν έναν ακόμα κρίκο της αντιλαϊκής επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου, για τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί όλους τους αντιλαϊκούς φόρους που προώθησαν οι προκάτοχοί της και φορτώνει το λαό με νέα δυσβάσταχτα βάρη.
Μεταξύ άλλων:
-- Με το ακόμα μεγαλύτερο τσεκούρωμα του αφορολόγητου ορίου, στα 8.636 ευρώ από 9.550 ευρώ το χρόνο, αλλά και με μεγαλύτερο φόρο εισοδήματος για όλα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά με ετήσιο εισόδημα από 8.636 μέχρι 25.000 ευρώ.
-- Τη νέα αύξηση του ΦΠΑ, στο 24% από 23%, η οποία φέρνει νέες αυξήσεις σε όλα τα βασικά είδη που καταναλώνουν και χρησιμοποιούν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.
-- Την επιβολή μπαράζ έμμεσων φόρων σε όλη την γκάμα της λαϊκής κατανάλωσης και όχι μόνο... στους καφέδες και τα τσιγάρα, όπως επαναλαμβάνει «βολικά» η κυβερνητική προπαγάνδα. Μεταξύ άλλων, αυξάνονται οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης σε πετρέλαιο θέρμανσης, βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης, υγραέριο κίνησης, τσιγάρα και προϊόντα καπνού, μπίρες κ.α., ενώ επιβάλλονται νέα τέλη στη σταθερή τηλεφωνία (5% επί του συνολικού μηνιαίου λογαριασμού!), στον καφέ, στα ηλεκτρονικά τσιγάρα κ.α.
-- Την αύξηση των συντελεστών για το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ στα οικόπεδα, τη μείωση του ορίου της αξίας της ακίνητης περιουσίας πάνω από το οποίο επιβάλλεται συμπληρωματικός φόρος (στα 200.000 ευρώ από 300.000 σήμερα) και την καθιέρωση για πρώτη φορά συμπληρωματικού φόρου στα αγροτεμάχια και στα οικόπεδα εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού.
-- Την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τη μεγάλη μάζα των φτωχομεσαίων αγροτών, καθώς από αυτό αποκλείονται οι «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», ενώ το ποσοστό του εισοδήματος από αγροτική δραστηριότητα που απαιτείται να έχει κάποιος για να χαρακτηριστεί «επαγγελματίας αγρότης» ανεβαίνει από το 35% στο 50% του συνολικού του εισοδήματος.
-- Την κατάργηση του «μειωμένου» συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, η οποία θα γενικευτεί σε ολόκληρο το Αιγαίο από 1/1/2017...
***
Τα παραπάνω νέα αντιλαϊκά μέτρα μπαίνουν ήδη σε εφαρμογή, με τον ΦΠΑ 24% που εφαρμόζεται από σήμερα, με τις αυξημένες μηνιάτικες παρακρατήσεις για το φόρο εισοδήματος των μισθωτών και των συνταξιούχων από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία, με την άμεση επιβολή μιας σειράς νέων έμμεσων φόρων...
Η επόμενη «λυπητερή» σε ό,τι αφορά το φόρο εισοδήματος θα έρθει με τις φορολογικές δηλώσεις του 2017, ενώ όλα τα παραπάνω αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα θα αναπτυχθούν πλήρως μέχρι την αρχή του 2018... Και φυσικά μην ξεχνάμε τον περιβόητο «δημοσιονομικό κόφτη», ο οποίος, εκτός από περικοπές κρατικών δαπανών, προβλέπει και νέα μέτρα αύξησης των κρατικών εσόδων σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του κεφαλαίου και των μνημονίων.
Κόντρα, δηλαδή, στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι «τα δύσκολα πέρασαν», ο λαός θα βλέπει όλο το επόμενο διάστημα όλο και λιγότερα να μπαίνουν στο πορτοφόλι του και όλο και περισσότερα να φεύγουν...
***
Κι όλα αυτά ενώ, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προχωρά σε μια σειρά από κραυγαλέες φορολογικές «ελαφρύνσεις» του μεγάλου κεφαλαίου. Ανάμεσα στα άλλα, με το νέο «αναπτυξιακό νόμο» που καταθέτει στη Βουλή, την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο για βιομηχανίες ηλεκτροπαραγωγής, με το ίδιο μάλιστα πολυνομοσχέδιο που αυξήθηκε ο ΕΦΚ στα καύσιμα κίνησης και θέρμανσης για τα λαϊκά νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή που η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών συγχαίρει την κυβέρνηση επειδή, κόντρα στις πιέσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου άλλων χωρών της ΕΕ, «με συνέπεια αιτιολόγησε και παρέσχε ισχυρά νομικά στοιχεία σχετικά με τη νομιμότητα του ελληνικού φορολογικού συστήματος της ναυτιλίας»!
Κόντρα στα φούμαρα της κυβέρνησης περί «δίκαιης κατανομής των βαρών», αλλά και στην αποπροσανατολιστική σε ό,τι αφορά το λαό κριτική των άλλων αστικών κομμάτων περί «ιδεοληψιών» και «λάθους μείγματος», επιβεβαιώνεται όλο και πιο καθαρά ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας ήταν και είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης στους εργαζόμενους και το λαό, για τη διασφάλιση προϋποθέσεων στήριξης της ανάκαμψης των κερδών των καπιταλιστών...

TOP READ