10 Ιουν 2012

Η φοβισμένη "δημοκρατία τους"


Η φοβισμένη "δημοκρατία τους" 
Ακούσαμε πολλά τούτες τις ημέρες για το περίφημο "διακύβευμα των εκλογών". Ο καθένας μάς είπε το κοντό του και το μακρύ του, σχετικά με το τι θα πρέπει να σκεφτούμε προκειμένου να ψηφίσουμε σωστά. Μας είπαν για "υπεύθυνα κόμματα" και για "κόμματα των άκρων", μας τόνισαν την αυξημένη μας ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα, μας προειδοποίησαν να προσέξουμε για να μη βάλουμε την χώρα σε περιπέτειες, μας ανέλυσαν γιατί δεν πρέπει να είμαστε θυμωμένοι την ώρα τής κάλπης...


 Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα όλα τούτα μου έδειξαν το πρόσωπο μιας φοβισμένης "δημοκρατίας". Μπροστά στα μάτια μου εμφανίστηκε ένα αστικό σύστημα το οποίο δεν φαινόταν και πολύ άνετο εν όψει της διαβόητης "ύψιστης στιγμής τής δημοκρατίας". Κι ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τι είδους "δημοκρατία" είναι τούτη η οποία από την μια στηρίζεται (ή, τουλάχιστον, υποτίθεται πως στηρίζεται) στην ελεύθερη βούληση των πολιτών κι από την άλλη τους καλεί να προσέξουν τι θα ψηφίσουν. Προφανώς, έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα το οποίο δεν είναι από χέρι καλό αλλά εξαρτάται από τις επιλογές των ψηφοφόρων. Έτσι, θα έχουμε μια "καλή δημοκρατία" αν ψηφίσουμε με τούτο το κριτήριο (ρωτήστε την Λαγκάρντ και τον Σόιμπλε για λεπτομέρειες) αλλά τα πράγματα θα είναι σκούρα αν επικρατήσει εκείνο το κριτήριο.


 Δεν χρειάζονται περισσότερα για να αποδειχτεί ότι έχουμε δίκιο όλοι όσοι επιμένουμε να βάζουμε κτητικό μετά την λέξη "δημοκρατία". Είναι σαφές ότι η φοβισμένη "δημοκρατία ΤΟΥΣ" δεν έχει καμμία σχέση με την περήφανη "Δημοκρατία ΜΑΣ".


 Για όλους εμάς, λοιπόν, η σημερινή ημέρα δεν είναι σκοπός. Πολύ περισσότερο, δεν είναι αυτοσκοπός. Φυσικά, ψηφίζουμε και, μάλιστα, δαγκωτό. Αλλά, για μας, η σημερινή ψήφος δεν είναι παρά μια στάση σ' έναν μακρύ δρόμο, στο τέρμα του οποίου η δημοκρατία ούτε φοβισμένη θα είναι ούτε κτητικό θα έχει. Θα είναι περήφανη και θα είναι σκέτη "Δημοκρατία", γιατί θα 'ναι Δημοκρατία όλων.


 Για μια τέτοια Δημοκρατία ψηφίζουμε σήμερα. Και για μια τέτοια Δημοκρατία θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στα μετερίζια. Όσο χρειαστεί!

Αχ! Αυτό το μνημόνιο (η λεπίδα του Όκκαμ)


Αχ! Αυτό το μνημόνιο (η λεπίδα του Όκκαμ) 
 Από το Lenin Reloaded
 Κείμενο του abatris






Αχ! Αυτό το Μνημόνιο… (Η λεπίδα του Όκκαμ)


Pluralitas non est ponenda sine neccesitate
 (Ανάμεσα σε πολλές θεωρίες που εξηγούν τα πράγματα προτιμάμε την απλούστερη)
 Γουλιέλμος του Όκκαμ (14ος αιώνας)


 Για δεκαετίες η εξαθλίωση στην Ελλάδα εκδηλωνόταν σε περιορισμένες περιοχές και τμήματα πληθυσμού, ενώ σήμερα χτυπάει την πόρτα των πολλών. Ακούμε ότι φταίει το Μνημόνιο, οι ξένοι, οι λαθρομετανάστες, η διαφθορά, οι εθνοπροδότες, οι συνδικαλιστές, οι Εβραίοι, οι πολιτικοί. Και ότι πρέπει να στρωθούμε στη δουλειά, να φύγουμε από το (ή να μείνουμε στο) ευρώ, να διώξουμε τους μετανάστες, να χρεοκοπήσουμε (ή μη), να καταργήσουμε το Μνημόνιο. Για να βρούμε άκρη, ας εφαρμόσουμε τη λεπίδα του Όκκαμ: αιτία της τωρινής εξαθλίωσης δεν είναι μια θεομηνία, ούτε μια συνωμοσία, ούτε οι ανθέλληνες ξένοι, ούτε τα λαμόγια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά αυτό που πάντα προκαλεί εξαθλίωση για πολλούς και ευημερία για λίγους: ο καπιταλισμός και δη ο μονοπωλιακός.


 Τα φτηνά εργατικά χέρια και ο κρατικός δανεισμός υπήρξαν πυλώνες της ανάπτυξης στον 20ο αιώνα. Η κεφαλαιοκρατική ευημερία θέλει αρκετούς εξαθλιωμένους εργάτες χωρίς απαιτήσεις και κράτη με χαμηλούς φόρους, που δανείζονται για κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική, δηλαδή και δίνουν λεφτά στο κεφάλαιο και του τα χρωστάνε! Στην αναπτυξιακή αυτή πορεία το κεφάλαιο συσσωρεύεται απ’ τους πιο ισχυρούς. Σήμερα έχουν συσσωρεύσει τόσο κεφάλαιο, που αν παράγουν εμπορεύματα, θα είναι τόσα που μόνο οι ίδιοι θα μπορούν να τα αγοράσουν, άρα στρέφονται στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Κι αυτά όμως φουσκώνουν και «σκάνε»: …Κρίση.


Μια κρίση υποχωρεί μόνο όταν το κεφάλαιο έχει λόγους να ξαναεπενδύσει στην παραγωγή αντί να περιμένει να καταστραφεί ο κόσμος. Αυτό συμβαίνει 1) τεχνητά, αν τροφοδοτηθεί η αγορά με μπόλικο ρευστό και όρεξη για πίστωση ή 2) φυσιολογικά, όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν πλέον για ψίχουλα και η παραγωγή γίνεται τόσο φτηνή που μπορεί κι ο φτωχός κάτι ν’ αγοράσει. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πρόσκαιρη ανάκαμψη που οδηγεί μαθηματικά σε βαθύτερη κρίση. Στη δεύτερη έχουμε μεν ανάκαμψη, αλλά με άδηλο μέλλον. Η διαφαινόμενη στρατηγική του κεφαλαίου σήμερα είναι να «στεγνώσουμε» ώσπου να γονατίσουμε, να δουλεύουμε χωρίς μισθούς, δικαιώματα, νοσοκομεία και σχολεία. Τότε θα ξαναβάλουν το ρευστό, που τώρα «κοιμάται», σε νέο οικονομικό κύκλο με εργαζόμενους «κουρέλια» και «λάστιχα», αλλά και απίθανα ποσοστά κέρδους, οδηγώντας σύντομα σε βαθύτερη κρίση, από τη οποία πάλι θα κερδίσουν. Τα μεγαλόστομα και απατηλά για «αλλαγή κλίματος στην Ευρώπη» αφορούν διαφορετικές τακτικές των αδύναμων κρίκων της ΕΕ με ίδιο στρατηγικό στόχο: ανάκαμψη με δημοσιονομική δικτατορία, χρεοκοπία των αδύναμων πιστωτών και δανειοληπτών, συσσωμάτωση κρατικών χρεών (ευρωομόλογα), έκδοση ρευστού.


 Γνωρίζοντας αυτά, μπορεί ένας Σαμαράς ή Τσίπρας να υπόσχεται ανέξοδα «ανάπτυξη με θυσίες» χρεώνοντας στο ΠΑΣΟΚ τις επτά πληγές του Φαραώ, αφού έτσι κι αλλιώς μετά το πρώτο σοκ της κρίσης (ΠΑΣΟΚ) κάποια ανάκαμψη με τρομερή λιτότητα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) έρχεται ακόμη κι αν δεν κάνεις τίποτε. Το Μνημόνιο ήταν εξαρχής σχεδιασμένο να φτάσει ως εδώ και να «ανατραπεί» με ένα νέο Μνημόνιο, που όμως δε θα λέγεται Μνημόνιο αλλά –τάχα– Εθνικό Σχέδιο Σωτηρίας.


Μόνη λύση είναι να διαγραφτεί μονομερώς το χρέος, να κοινωνικοποιηθεί η παραγωγή, έξω απ’ τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μακριά απ’ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνει αυταπάτες ότι η Ε.Ε. θα γίνει των λαών. Λοιπόν, ας πλημμυρίσουμε τα συνδικάτα, να πάρουμε στα χέρια μας την οικονομία. Τότε θα χρειάζεται λαϊκή κυβέρνηση· να ηγηθεί της δικιάς μας εξουσίας. Αν τολμήσουμε, πρωτοστατώντας και πάλι ως Έλληνες στην παγκόσμια ιστορία, κι άλλοι λαοί με ίδια προβλήματα θα ακολουθήσουν, σε ρήξη με την ΕΕ. Μόνο μια τέτοια νέα Λαϊκή Ένωση της Ευρώπης θα αξίζει. Χρειάζεται λαός ενωμένος, υπομονετικός και αποφασισμένος στη δουλειά και στη γειτονιά. Όχι ανυπόμονος θεατής μιας αριστερόστροφης διαχείρισης από την πλατεία και το διαδίκτυο. Και έμπειρο εργατικό κόμμα να προετοιμάζει το λαό να σωθεί με τις δικές του δυνάμεις.


Στις 17 Ιούνη: ΚΚΕ. Δεν πέφτουμε στη φάκα της «αριστερής κυβέρνησης». Δεν έχει καν τυρί…
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly

Στο τέλος της ημέρας :Ο «καλός» και ο «κακός» καπιταλισμός


Στο τέλος της ημέρας :Ο «καλός» και ο «κακός» καπιταλισμός 











Περιβόητη μυθοπλασία, που βρίσκει ιδανικό πεδίο γέννησης και ανάπτυξης σε κάθε λογής σοσιαλδημοκρατία, είναι αυτή της ύπαρξης ενός «καλού» και ενός «κακού» καπιταλισμού. Ενός καπιταλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο» και ενός βίαιου νεοφιλελεύθερου ή φασιστικού καπιταλισμού. Μια πολιτική και ιδεολογική φενάκη που στο πεδίο παραγωγής κοινωνικοπολιτικής πρότασης, εκφυλίζεται σε δημοκρατικά αντιφασιστικά –δηλαδή αστικοδημοκρατικά μέτωπα- αντιμετώπισης του φασισμού, και σε αντινεοφιλελεύθερα, δηλαδή σοσιαλδημοκρατικά –επίσης αστικά μέτωπα- άμυνας απέναντι στους καπιταλιστές. 


 Ο φασισμός, δεν αποτελεί έξω-καπιταλιστική, έξω-αστική, έκφραση ενός πολιτικού και κοινωνικού πρωτογονισμού που έπεσε από τον ουρανό. Είναι απόρροια, γέννημα και συνέπεια ενός καπιταλισμού σε κρίση, που χρησιμοποιεί και αξιοποιεί ακόμη και τις πιο βίαιες, δολοφονικές πλευρές του, για να διατηρήσει την πολιτικοοικονομική και ιδεολογική κυριαρχία του, ασκώντας ωμή φυσική βία σε όποιον αντιστέκεται ή δεν συνάδει με το ιδεώδες ενός εθνικού, εθνικιστικού καπιταλισμού που παλεύει για να κυριαρχήσει. Ο φασισμός έχει το πρόσωπο της εθνικής αστικής τάξης –σε κρίση- που διεξάγει διμέτωπο αγώνα επιβίωσης τόσο στο εξωτερικό –στα πλαίσια του διεθνούς καπιταλιστικού πλέγματος- όσο και στο εσωτερικό, καταστέλλοντας κάθε εργατική αντίδραση, στοχοποιώντας τα πλέον αδύναμα κοινωνικά κομμάτια (μετανάστες), επιδιώκοντας την κοινωνική και πολιτική εξαφάνιση των κομμουνιστών, χτίζοντας ταυτόχρονα ένα εθνικιστικό κοινωνικό και ιδεολογικό πλαίσιο που είναι απόλυτα αναγκαίο για να εγκλωβίσει σε αυτό, τις φοβισμένες και τρομοκρατημένες από την ανέχεια εργατικές μάζες, ώστε να διατηρήσει και να βαθύνει την κυριαρχία της. 


 Ο φασισμός της αστικής τάξης λοιπόν, δεν αντιμετωπίζεται με αριστερά, αστικοδημοκρατικά μέτωπα, που θεωρούν τον φασισμό, ανώμαλη παρενέργεια που δεν συνάδει προς τις αρχές της αστικής δημοκρατίας, την οποία αυτά τα μέτωπα επικαλούνται την ίδια στιγμή που ο φορέας αυτής, η ίδια η αστική τάξη την έχει εξοβελίσει ως μη χρήσιμη -σε μια δεδομένη συγκυρία- για την επιβολή και διατήρηση της κυριαρχίας της. Αυτής της υφής τα αστικοδημοκρατικά μέτωπα, ιστορικά καταλήγουν σε κοινωνικό και πολιτικό αφοπλισμό του κόσμου της εργασίας και σε κοινωνικά διλλήματα του τύπου «Καραμανλής ή τανκς- που η αριστερά, εκφράζει, ακυρώνοντας κάθε πιθανότητα συνολικής εργατικής αντιπαράθεσης με την ολότητα του πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου μιας αστικής τάξης που μπορεί χωρίς δεύτερη σκέψη να χρησιμοποιεί είτε το αστικό κοινοβούλιο είτε τις ορδές των ναζιστών για να εξαφανίσει κάθε πιθανότητα συνολικής κοινωνικής αλλαγής. 


 Ο φασισμός λοιπόν αντιμετωπίζεται ως καπιταλισμός που δολοφονεί πολιτικά και φυσικά την εργατική τάξη, χρησιμοποιώντας μια εξίσου βίαιη πολιτική και φυσική εργατική αντί-βία που στοχεύει στην ολοκληρωτική ήττα του φασισμού και του καπιταλισμού που τον γεννά και τον διατηρεί, ως όρο για να διατηρηθεί ο ίδιος ζωντανός. 


 Ο νεοφιλελευθερισμός, σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι μια λανθάνουσα παρενέργεια ενός πρόσκαιρα, μη λειτουργικού καπιταλισμού, αλλά αντίθετα, είναι μια εγγενής δομική πλευρά του καπιταλιστικού συστήματος, που χρησιμοποιείται όχι από κάποιες αντιδραστικές μερίδες του κεφαλαίου, αλλά από το κεφάλαιο συνολικά, όταν βρεθεί στην δυσχερή θέση να μην μπορεί να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες και εκτεινόμενες ανάγκες κερδοφορίας του. Όταν δηλαδή βρεθεί σε συνθήκες κρίσης, που δεν μπορεί διαφορετικά να υπερκεραστούν αν δεν επεκταθεί και αν δεν βαθύνει η απομύζηση της εργατικής δύναμης. Η απάντηση σε αυτή την καπιταλιστική δράση δεν είναι αντινεοφιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά, δηλαδή, αστικά μέτωπα που επαιτούν την επιστροφή σε μια προηγούμενη καπιταλιστική φάση, με περισσότερο κράτος –αστικό- με ανάπτυξη –αστική- με «κοινωνική ευημερία» -αστική- , δεδομένου ότι νεοφιλελευθερισμός δεν είναι κάποιο «καπρίτσιο» μισότρελων καπιταλιστών, αλλά συνολική κοινωνικοοικονομική πλατφόρμα επιβίωσης του καπιταλισμού σε συνθήκες που δεν του επιτρέπουν να διατηρήσει ένα λογικό επίπεδο ευημερίας, μέσω του οποίου θα μπορούσε ευκολότερα, πολιτικά, ιδεολογικά και πολιτισμικά να χειραγωγεί την εργατική τάξη και να την διατηρεί υπό τον έλεγχό του. Ωστόσο αυτή του την αδυναμία ο καπιταλισμός, η αστική τάξη δηλαδή, την αποδέχεται ως έχει, και πράττει τα πάντα , με κάθε μέσο και τρόπο για να μην απολέσει την κυριαρχία της σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Και τον φασισμό αν χρειαστεί… 


 Συνεπώς , απέναντι στις αριστερές σοσιαλδημοκρατικές χίμαιρες που αναπολούν και μνημονεύουν, «έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», είναι ανάγκη να αντιπαρατεθεί μια κοινωνικοπολιτική θεώρηση, που θα αποδομεί την ανεπάρκεια, την αναποτελεσματικότητα, αριστερών μετώπων και αριστερών κυβερνήσεων, που τροφοδοτούν την ψευδαίσθηση της σταδιακής, ειρηνικής, βελούδινης και αναίμακτης βελτίωσης της ζωής των εργαζόμενων με αναλλοίωτους τους βασικούς κανόνες και ανεπηρέαστα τα όρια αναπαραγωγής και διατήρησης του καπιταλιστικού κοινωνικοοικονομικού υποδείγματος. Η θέση του εργαζόμενου στην παραγωγή και στην κοινωνική ζωή, δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξει ολιστικά η ποιότητα και η ποσότητα των παραμέτρων που συγκροτούν την αστική ηγεμονία. 


 Αντίθετα με την κομμουνιστική θεολογία, η εργατική τάξη δεν είναι ο «περιούσιος λαός» αλλά μια παγιδευμένη ιστορική κοινωνική δύναμη, που πρέπει να ματώσει για να αποκτήσει τον κλεμμένο πλούτο και την κλεμμένη ζωή, συνειδητά επιλέγοντας είτε να εφορμήσει στο κέντρο της ταξικής πάλης, γράφοντας μια νέα καθολική κομμουνιστική αφήγηση, είτε παραμένοντας εγκλωβισμένη στα «κλασσικά εικονογραφημένα» μιας ιστορικά και επαναληπτικά ηττημένης «αριστερής παραμυθίας». 


 Σε αυτό το δίλλημα δεν θα δώσουν απάντηση οι «από καιρό έτοιμες κομμουνιστικές πρωτοπορίες», αλλά αυτές που πρόκειται να γεννηθούν. Αν γεννηθούν.


 Πηγή: Traverso Rossa
 Αναρτήθηκε από Praxis red

Περί συνεργασίας … το ανάγνωσμα … πρόσχωμεν !


Περί συνεργασίας … το ανάγνωσμα … πρόσχωμεν !
Δεν πα να μιλάς για πολιτική αλητεία
Δεν πα να … χτυπιέσαι
Δεν πα να το … διαλαλείς σε όλες τις … γνωστές γλώσσες
Αυτοί (Τσίπρας και … CIA) … τον χαβά τους !
Επιδιώκουν, λέει, μετεκλογική συνεργασία με το … ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ !!!
Δηλαδή, δεν τους φτάνουν οι … τεράστιες κολλεγιές που ήδη έχουν κάνει:
- Με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Κουρουπλή (ρωτήστε τους ΑμΕΑ και τους κατοίκους στο Αγρίνιο)
 - Με την γνωστή και επίσης μη εξαιρετέα Σακοράφα (πως από αθλήτρια του ακόντιου μπήκε στη Βουλή)
 - Με την Λούκα Κατσέλη και τον Γ. Αρσένη (της “λεφτά υπάρχουν” και του “κάτσε καλά Γεράσιμε”)
 - Με τον … πασίγνωστο Κίμωνα Κουλούρη (των … λαϊκών αγορών)
 - Με τον Χ. Κοτσακά (μπορεί μάλλον να μας πληροφορήσει γι αυτόν ο ωραίος Άκης)
 - Με τον Γ. Ραυτόπουλο (για όσους ακόμα επιμένουν να μην καταλαβαίνουν γιατί ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ ήταν … νύχι – κρέας στην ΓΣΕΕ)
Με όλους τους παραπάνω (και άλλους ακόμα πιο χειρότερους), θέλουν να βρεθούν ΚΑΙ οι Κομμουνιστές ;
 Πλάκα μας κάνουν ;;;
Για να το ξεκαθαρίσουμε ακόμη μια φορα:
- Σε κυβέρνηση που θα εξαθλιώσει ακόμα πιο πολύ τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα λαϊκά στρώματα, – και οι παραπάνω, αποτελούν … εγγύηση γι αυτό -, το ΚΚΕ και οι Κομμουνιστές ΔΕΝ μπαίνουν !
- Αντίθετα σε μια κυβέρνηση που θα είναι από τον λαό για τον λαό, που θα εξυπηρτεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού (γι αυτόν μιλάμε και όχι για όλους), όχι μόνο θα μπει το ΚΚΕ, όχι μόνο το επιδιώκει, αλλά είναι και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του ΚΚΕ να μπει !
 Και όχι μόνο θα μπει, αλλά και θα είναι βασική δύναμη και στη δουλειά, και στις θυσίες, και στα βάρη.
Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ (όπως κι αν λέγεσται σήμερα), ΓΚΕΓΚΕ;;;

ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΩΗΝ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ


ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΩΗΝ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ




Βρωμιές και ψέματα για να αποδυναμώσουν το ΚΚΕ

Ορισμένα ενδεικτικά μόνο παραδείγματα από τον υπόγειο πόλεμο λάσπης στο δρόμο για τις εκλογές


Γρηγοριάδης Κώστας

Η
 βδομάδα που πέρασε πρόσθεσε νέα επεισόδια στην άθλια και υπόγεια προσπάθεια των αστικών επιτελείων να αποδυναμώσουν εκλογικά το ΚΚΕ, έχοντας τη συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, που σε πολλές περιπτώσεις διεκδικεί και παίζει ρόλο πρωταγωνιστή. Στο «παιχνίδι» μπαίνουν και τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κύρια από το συνδικαλιστικό κίνημα, που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε και με δεκάδες άλλους από τα ΠΑΣΟΚικά επιτελεία, που σε προηγούμενα χρόνια στήριξαν με νύχια και με δόντια αντιλαϊκές και αντεργατικές επιλογές του κόμματός τους.


Δεν έχουν τσίπα


Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό που κατήγγειλε η Αχτιδική Επιτροπή Νοτιοδυτικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Σε ανακοίνωσή της, κάνει λόγο για «άθλιους γυρολόγους που από το χώρο του ΠΑΣΟΚ συντονισμένα έχουν μεταφερθεί στο ΣΥΡΙΖΑ» και «σπέρνουν βρωμιές και λάσπη στον κόσμο για μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και άλλα στελέχη του, προκειμένου να δημιουργήσουν συγχύσεις, να κλέψουν ψήφους, να ψαρέψουν σε θολά νερά».


Οπως καταγγέλλει η Οργάνωση, ένα από τα πολλά περιστατικά είναι και ετούτο: «Χρησιμοποιούν το όνομα του μέλους της ΚΕ, υποψήφιου βουλευτή στη Β' Αθήνας και ηγετικού στελέχους του ΠΑΜΕ, συντρόφου Γιώργου Πέρρου, ότι δήθεν διαφωνεί με την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Καταγγέλλουμε στους εργαζόμενους του Αιγάλεω τις άθλιες αυτές πρακτικές, δοκιμασμένες χρόνια από το ΠΑΣΟΚ και τους μηχανισμούς του, που τις μιμείται με τον καλύτερο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρωτοπαλίκαρα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ έχουν μεταφερθεί - όλως τυχαία - σύσσωμοι στο μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ».


Αλλο κατάπτυστο παράδειγμα είναι το δημοσίευμα «ενημερωτικού» μπλογκ στην Ημαθία, με την επωνυμία «Χρονικά Ημαθίας», το οποίο ανακάλυψε «πρώην ΚΚΕ» να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Την προηγούμενη βδομάδα, στάλθηκε σε τοπικά Μέσα Ενημέρωσης μια επιστολή 62 ανθρώπων που καλούν σε στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στο εν λόγω μπλογκ, η επιστολή προβλήθηκε με τον τίτλο: «62 πρώην ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ - Ανένταχτοι κ.λπ. ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΣΥΡΙΖΑ». Ανατρέχοντας στα ονόματα δεν υπάρχει κανένα πρώην μέλος του ΚΚΕ, πλην ελαχίστων που διέκοψαν τη σχέση τους με το Κόμμα τη δεκαετία του 1980, δηλαδή προ αμνημονεύτων ετών!


Είναι φανερό ότι ο τίτλος αποσκοπούσε να δημιουργήσει την πέρα για πέρα ψευδή αίσθηση ότι μέλη του ΚΚΕ στην Ημαθία στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Την απαράδεκτη μεθόδευση κατήγγειλε, με ανακοίνωσή της, η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ. Ομως, ο δημοσιογράφος - ιδιοκτήτης του ενημερωτικού μπλοκ, Χάρης Μόχλας, που εμφανίζεται πολιτικά να στηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επανήλθε και σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Κόμματος, ισχυρίζεται με θράσος ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ημαθία (...) επιχειρεί να απαξιώσει ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Οτι στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ μετακινούνται μαζικά προς την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ και το πράγμα δε μαζεύεται».


Η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της, κάλεσε το λαό να βγάλει συμπεράσματα από το γεγονός ότι «δίπλα σε εκείνο το τμήμα των κεντρικών αστικών ΜΜΕ που κάνει συστηματική δουλειά, με στόχο να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ, συμμετέχουν και τοπικά μέσα ενημέρωσης. Είτε χοντροκομμένα, είτε πιο αθώα, αλλά εξίσου επικίνδυνα. Ομως, ακριβώς αυτός είναι και ένας βασικός λόγος, για να μείνουν οι ψηφοφόροι αταλάντευτα δίπλα στο ΚΚΕ, να το στηρίξουν και με την ψήφο τους. Αλλά και κόσμος που σκέφτεται το τι θα ψηφίσει, να κάνει το βήμα και να ψηφίσει ΚΚΕ».
Αντιγράφουν σε όλα το ΠΑΣΟΚ


Αλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα της άθλιας και συκοφαντικής επιχείρησης σε βάρος του ΚΚΕ είναι και τα παρακάτω:
Στη Σάμο, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στις περιοδείες τους επικεντρώνουν τις παρεμβάσεις τους στα μέλη, στους οπαδούς, στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και τους προτρέπουν να ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όπως διατείνονται, «το ΚΚΕ εξέλεξε βουλευτή τον Δ. Μαυρατζώτη, τον έχει δέσει, και αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι ποιο κόμμα θα βγει πρώτο». Λένε ακόμα ότι «στόχος είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, ώστε να είναι δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης της αριστεράς», όταν είναι γνωστό στον καθένα ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμμετέχει σε κανένα κυβερνητικό σχήμα αντιλαϊκής διαχείρισης.
Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Λασίθι, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν, κυρίως, σε αντιΝΔ ψήφο. Στο νομό εκλέγονται δύο βουλευτές. Ο ένας εκλέχτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος με τη ΝΔ για λίγες ψήφους. Τώρα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύουν κυρίως στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, για να πάρουν τις ψήφους που θεωρούν ότι τους λείπουν για να προσπεράσουν τη ΝΔ και να εκλέξουν δεύτερο βουλευτή. Αντιγράφουν και εδώ το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις γαλιφιές, με τις οποίες προσπαθούσε διαχρονικά να εγκλωβίσει το λαό με αντιδεξιά ρητορική και να τρυγήσει ψήφους. Στο Ρέθυμνο λειτουργούν από την ανάποδη. Εκεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν τον κόσμο και στοχευμένα απευθύνονται σε ψηφοφόρους του ΚΚΕ, να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μη χαθεί η έδρα που κερδήθηκε στις εκλογές της 6ης Μάη.
Στα Γιάννενα, ο νεοεκλεγείς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε ομιλία του σε συγκέντρωση εργαζομένων στο εργοτάξιο καθαριότητας του δήμου, ανέφερε πως εκτίμησή του είναι πως το ΚΚΕ δεν θα μπει στη Βουλή και γι' αυτό η καλύτερη επιλογή είναι ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, για να μην πάει τζάμπα η ψήφος.
Σε δήμο της Ανατολικής Αττικής εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε θέση σε στέλεχος του ΚΚΕ λέγοντας ότι χρειάζονται 4.000 ανθρώπους για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό όταν θα είναι κυβέρνηση και πως ανεξάρτητα από το πού ανήκει πολιτικά, αυτό που παίζει ρόλο είναι να είναι ...τίμιος! Ιδιο κρούσμα και σε Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου καθηγητής προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ προσέγγισε φοιτητές μέλη του ΚΚΕ και τους πρότεινε θέση στον κρατικό μηχανισμό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλεγεί κυβέρνηση. Στην οργισμένη και αρνητική τους απάντηση, είπε ότι θα επανέλθει μετά τις εκλογές!
Στη Δράμα, συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν τη γραμμή και πετούν λάσπη, διαδίδουν ψέματα, με στόχο να δημιουργήσουν συγχύσεις και να ψαρέψουν ψήφους στα θολά νερά. Ο πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο, είπε σε στέλεχος της ΝΕ Δράμας του ΚΚΕ πως «άκουσε ότι πήγε στον Περισσό και έκανε φασαρία, μάλιστα μάλωσε και με την ΓΓ του Κόμματος». Το στέλεχος του ΚΚΕ αμέσως δήλωσε με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ζήτησε να σταματήσουν τις συκοφαντίες και η επίθεση σε βάρος του Κόμματος. Ομως, η «φήμη» διαδόθηκε αρχικά στους εργαζόμενους του νοσοκομείου της Δράμας και στη συνέχεια άρχισε να κυκλοφορεί σε άλλους χώρους.


Π.

IAΠΩΝΙΑ Ραγδαία αύξηση της φτώχειας και φοροεπιδρομή



IAΠΩΝΙΑ
Ραγδαία αύξηση της φτώχειας και φοροεπιδρομή
Αυξάνονται οι άστεγοι και οι άνεργοι στην... αναπτυγμένη Ιαπωνία
Δεν έχουν τέλος τα ραπίσματα που δέχεται απανωτά η εργατική τάξη στην Ιαπωνία σε συνθήκες χρόνιου, παρατεταμένου αποπληθωρισμού (που σημαίνει κυρίως δραματικές μειώσεις των μισθών προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών με θύματα τους εργαζόμενους) και με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος παγκοσμίως. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση του «Δημοκρατικού Κόμματος Ιαπωνίας» του πρωθυπουργού Γιοσιχίκο Νόντα επιχειρεί να κάνει νόμο, πάση θυσία, ως τις 21 του μήνα τα νομοσχέδια που ανήγγειλε τον περασμένο Μάρτη για διπλασιασμό του Φόρου Κατανάλωσης, επιδιώκοντας σταδιακά να τον ανεβάσει από το σημερινό 5% στο 8% ως τον Απρίλη του 2014 και στο 10% ως τον Οκτώβρη του 2015! Και ας έχει στο πλευρό του μόλις το 17% των Ιαπώνων και τους βουλευτές των «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Και ας απειλείται με διάσπαση το κόμμα του! Και ας καταπατεί αναίσχυντα όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις που είχε δώσει το «Δημοκρατικό Κόμμα Ιαπωνίας» κερδίζοντας τις εκλογές του 2009 και σπάζοντας το επί δεκαετίες μονοπώλιο των κεντροδεξιών «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» στην εξουσία...
Τίποτε απ' όλα αυτά δεν φαίνεται αρκετό να κάμψει την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού Νόντα προκειμένου να υπερασπιστεί όχι βεβαίως τα συμφέροντα των εργαζομένων που παραπλανημένοι τον τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά του μεγάλου κεφαλαίου που έχει στο χέρι όλα τα αστικά κόμματα, παλιά και νέα... Πιθανώς γιατί ο Νόντα δεν έχει και πολλά να χάσει! Η δημοτικότητά του βρίσκεται στο ναδίρ (τον εκτιμά λιγότερο και από το 30% των Ιαπώνων), το πολιτικό του μέλλον θεωρείται επισφαλές εάν όχι τελειωμένο (με τον δελφίνο Ισίρο Οζάουα να ηγείται της εσωτερικής αντιπολίτευσης που αντιτίθενται στην επέλαση της φορο-ληστείας, απειλώντας με καταψήφιση των φορολογικών νομοσχεδίων!). Ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να προωθήσει τα αντιλαϊκά μέτρα και πολιτικές που οξύνουν την ανεργία, πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των νεόφτωχων εργαζομένων, ελαστικοποιούν τις ήδη πολύ χαλαρές εργασιακές σχέσεις, εξολοθρεύοντας παράλληλα τα εναπομείναντα στοιχεία κρατικής κοινωνικής πρόνοιας στην τρίτη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη.
Μάλιστα, ο «κεντροαριστερός» πρωθυπουργός σε μία προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους των «Φιλελεύθερων Δημοκρατών» (λόγω του διχασμού και των έντονων αντιδράσεων που προκαλεί το φορολογικό νομοσχέδιο μεταξύ των βουλευτών του κόμματός του!) προχώρησε την περασμένη Δευτέρα σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του (αποσύροντας πέντε υπουργούς που δεν άρεσαν στην αντιπολίτευση) ενώ σχεδιάζει να «ξεχάσει» και το νομοσχέδιο για τη βελτίωση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας για τους ηλικιωμένους, που είχε υποσχεθεί προεκλογικά...
Ομως όλα αυτά δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν. Η σημερινή Ιαπωνία δεν έχει καμία σχέση με την άλλοτε κραταιά οικονομική υπερδύναμη. Αυτή η χώρα των περίπου 127.000.000 ανθρώπων (εκ των οποίων το 23% είναι άνω των 65 ετών) ζει σε συνθήκες όξυνσης μιας καπιταλιστικής κρίσης που καταβροχθίζει θέσεις εργασίας, μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας...
Σε έρευνά της για την καπιταλιστική κρίση στην Ιαπωνία η Μαρί Οζάουα, καθηγήτρια πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, σημειώνει: «Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση του 2008, υπήρχαν ενδείξεις πως η ιαπωνική κοινωνία βρισκόταν σε σοβαρή κατάσταση. Ειδικότερα η χώρα βίωνε ιστορικό ρεκόρ χαμηλού δείκτη γεννήσεων και αύξησης των αυτοκτονιών, αμφότερα συμπτώματα γενικευμένων δυσκολιών διαβίωσης με δεδομένες τις επισφαλείς συνθήκες δουλειάς - έπειτα από τη δραματική "ελαστικοποίηση" των εργασιακών σχέσεων -, τις οξυμένες μισθολογικές ανισότητες μεταξύ ανδρών - γυναικών. Μετά το 2000, οι δείκτες σχετικής φτώχειας που αφορούν στο εργατικό δυναμικό της Ιαπωνίας ήταν οι δεύτεροι υψηλότεροι μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με πρώτες τις ΗΠΑ...»
Στη δίνη της φτώχειας 20.000.000 άνθρωποι
Πράγματι! Στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) από τον Απρίλη του 2011 (λίγο μετά τον τριπλό εφιάλτη του σεισμού των 9 Ρίχτερ, του τσουνάμι και του πυρηνικού δυστυχήματος στη Φουκουσίμα στις 11/3/2011), καταγράφουν πως τουλάχιστον το 16% του ιαπωνικού λαού (δηλαδή πάνω από 20.000.000 άνθρωποι) ζει βουτηγμένο στη φτώχεια. Επιπλέον ένας στους έξι Ιάπωνες εργαζόμενους ζει κάτω από το επίπεδο φτώχειας με μεγαλύτερα θύματα τις κακοπληρωμένες και κοινωνικά στιγματισμένες διαζευγμένες ή ανύπαντρες μητέρες, τους νέους και τους πολύ ηλικιωμένους...
Επιπλέον καταγράφεται πως το ιαπωνικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) έχει πέσει ονομαστικά πάνω από 4,6% στο διάστημα 1993-2011, ενώ το ίδιο διάστημα έχει μειωθεί κατά 6,7% το κατά κεφαλήν εισόδημα (όπερ σημαίνει ότι για πάνω από 18 χρόνια ο μισθός του μέσου Ιάπωνα εργαζομένου έχει μειωθεί αριθμητικά κατά 6,7%, με ακόμη μεγαλύτερη τη μείωση της πραγματικής αγοραστικής του δύναμης...).
Η μάστιγα αστέγων και ανέργων
Επιπλέον, η ανεργία υποτίθεται πως είναι «κολλημένη» κάπου στο 4,5% αλλά στους άνεργους δεν καταμετρώνται αυτοί που έχουν να βρουν δουλειά πάνω από 24 μήνες, οι άστεγοι-άνεργοι ή αυτοί που έχουν έστω και μία ώρα δουλειάς τη βδομάδα. Οι άστεγοι στο Τόκιο και στην Οσάκα του 21ου αιώνα δεν αναζητούν καταφύγιο στους κεντρικούς δρόμους, ούτε επαιτούν στις πλατείες. Κρύβονται επιμελώς πίσω από τη βιτρίνα μίας κοινωνίας φτιασιδωμένης με κάθε λογής προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και ζουν σε παραπήγματα και παράγκες καλυμμένες κάτω από γέφυρες πολυσύχναστων οδικών αρτηριών. Αναζητούν στέγη και λίγες ώρες ύπνου σε ίντερνετ καφέ (όπου πάνω από το 20% των πελατών είναι άστεγοι) και σε μικροσκοπικές κυψέλες - υπνοδωμάτια με χρέωση ανά ώρα. Κάποιοι απ' αυτούς εργάζονται αλλά αμείβονται τόσο πενιχρά, που αδυνατούν να μαζέψουν χρήματα για να δώσουν την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προκαταβολή ΕΞΙ ενοικίων, ώστε να κλείσουν ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα. Στα πολύβουα αστικά κέντρα της Ιαπωνίας, η φτώχεια και η έλλειψη στέγης είναι ορατές σε όσους μπορούν να δουν πίσω από τη βιτρίνα.
Αλλωστε δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που έκανε το γύρο του κόσμου η σοκαριστική είδηση θανάτου μίας τριμελούς οικογένειας (ηλικιωμένοι γονείς και 39χρονος άνεργος γιος) από πείνα και κρύο σε διαμέρισμα του βορειοδυτικού προαστίου του Τόκιο, Σαϊτάμα, έπειτα από μήνες υποσιτισμού... Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» σημείωνε τότε σε σχετικό ρεπορτάζ, ότι από το 2000 έχουν καταμετρηθεί πάνω από 700 περιπτώσεις θανάτου από υποσιτισμό στην Ιαπωνία!
Μετά τον τριπλό εφιάλτη του περσινού Μάρτη (σεισμός, τσουνάμι, πυρηνικό δυστύχημα), τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο καθώς έχει αυξηθεί κατά αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες η στρατιά των αστέγων και ανέργων από τις βορειοδυτικές περιοχές της Ιαπωνίας που επλήγησαν περισσότερο. Το ίδιο διάστημα, δεν ήταν λίγες οι μεγάλες ιαπωνικές εταιρείες και βιομηχανικοί κολοσσοί που απέλυσαν προσωπικό (κυρίως έμπειρους, υψηλόμισθους) για να διατηρηθεί ή και να αυξηθεί η κερδοφορία τους, με αποτέλεσμα να μείνουν στο δρόμο ακόμη περισσότεροι μεσήλικες, που δυσκολεύονται έκτοτε να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας...
Είναι προφανές ότι η ήδη δραματική κατάσταση σε μία από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο με πολιτικές αύξησης κατά 100% του Φόρου Κατανάλωσης, πέρα από την κατακόρυφη ακρίβεια στα τιμολόγια ηλεκτρισμού λόγω της κρίσης που περνά, εδώ και ένα χρόνο, η πυρηνική βιομηχανία ενέργειας. Για μία ακόμη φορά, ο εργαζόμενος λαός θα κληθεί να πληρώσει το «μάρμαρο» με ακόμη περισσότερη φτώχεια, έχοντας παράλληλα στον κρόταφο το πιστόλι της ανεργίας... Μονόδρομος επομένως η αντίσταση του λαού για ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ


ΛΕΤΟΝΙΑ Η βαρβαρότητα που βιώνει ο λαός...


ΛΕΤΟΝΙΑ
Η βαρβαρότητα που βιώνει ο λαός...
... αποτελεί «παράδειγμα» για τη διευθύντρια του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ
Από λαϊκή διαμαρτυρία το 2009 ενάντια στις περικοπές
«Είναι σημαντικό για τις άλλες χώρες να εμπνευστούν από τη Λετονία. Το πρόγραμμα που εφάρμοσε ήταν επιτυχές», σημείωνε από τη Ρίγα πριν λίγες μέρες η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ. Παρουσιάζοντας έτσι ως παράδειγμα την Λετονία κάλεσε ουσιαστικά την Ελλάδα να τη μιμηθεί ώστε να εφαρμοστούν ανεμπόδιστα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση, με πλήρη εξαθλίωση του λαού.
Βάρβαρα μέτρα κατά του λαού
Η Λετονία αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πώς βιώνει ο λαός την βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση με την σφοδρή λιτότητα σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της ανατροπής του σοσιαλισμού που έφερε και την καπιταλιστική παλινόρθωση. Μετά την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 2004 - χωρίς ωστόσο να έχει ενταχθεί στην Ευρωζώνη, κάτι που η αστική τάξη επιθυμεί να πράξει έως το 2014 - και εν μέσω βαθιάς κρίσης το 2008, την περίοδο 2008-2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 5%, αυξήθηκε κατακόρυφα η ανεργία στο 22,8% το Δεκέμβρη του 2009 από το 5,6% που ήταν το Δεκέμβρη του 2007. Το ΔΝΤ και η ΕΕ προσέτρεξαν με δάνεια 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σε αντάλλαγμα του δανείου, η λετονική κυβέρνηση υπέγραψε σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ενέκρινε τους πιο σκληρούς προϋπολογισμούς στην ιστορία της χώρας.
Στη Λετονία της «προόδου» κατά την ΕΕ και την Λαγκάρντ, ο φασισμός έχει μπει στα σχολεία και δηλητηριάζει τα μικρά παιδιά
Προχώρησε στην αύξηση των φόρων και στη μείωση των δημοσίων δαπανών καθώς και στους μισθούς μέχρι και 60%. Εκλεισαν δεκάδες σχολεία, αλλά και νοσοκομεία - κυρίως στην επαρχία - με ανάλογες συνέπειες για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Αξίζει να σημειωθεί πως το 2009 στη Λετονία λειτουργούσαν 59 νοσοκομεία, το 2007 94 και το 2006 121. Με τα μέτρα της κυβέρνησης - για μείωση κατά 40% του προϋπολογισμού για τα νοσοκομεία - και το ρυθμό του κλεισίματος των νοσοκομείων, υπολογίζεται πως το 2013 θα υπάρχουν μόλις 24!
Απολύθηκαν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μειωθεί κατά 30%, ενώ υπέστησαν περικοπές στους μισθούς που φτάνουν το 40%. Σήμερα το 25% του ενεργού δυναμικού της χώρας είναι άνεργοι, ενώ το 26% του πληθυσμού ζει κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το 51% των ηλικιωμένων. Μια θέση εργασίας στη Λετονία, ανά πέντε, καταργήθηκε. Συνολικά, η ανεργία υπερτριπλασιάστηκε από το 2007 έως το 2010 και στους νέους έφτασε το 43%, ενώ στους μακροχρόνια άνεργους το 32%.
Μείωση του πληθυσμού
Εξαιτίας της κρίσης και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού έχει υπάρξει σημαντική μείωση του πληθυσμού της χώρας. Συγκεκριμένα, το 13% των Λετονών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά το 2000 και οι μισοί από αυτούς έφυγαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας που εφαρμόζεται πρόγραμμα σφοδρής λιτότητας. Σύμφωνα με υπολογισμούς, την περίοδο 2004 - 2008 σχεδόν 16.000 άνθρωποι έφευγαν από την χώρα ετησίως, ενώ μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στους 40.000 ετησίως - κυρίως ολόκληρες οικογένειες, νέοι και οι περισσότεροι εκφράζοντας την πεποίθηση πως δεν θα επιστρέψουν. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της χώρας, ο πληθυσμός της Λετονίας φτάνει μόλις το 1,9 εκατομμύριο ανθρώπους και όχι 2,2 εκατομμύρια που υπολογιζόταν.
Για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης
Τα παραπάνω αποτελούν μια ενδεικτική καταγραφή των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης και της εφαρμογής συγκεκριμένης πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού που βλέπει καθημερινά τη ζωή του να χειροτερεύει. Πρόκειται για το «παράδειγμα» που βλέπει η Λαγκάρντ στη Λετονία, όπου για χρόνια απαγορεύεται η δράση και η λειτουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έχει μετατρέψει τους φασίστες και τους συνεργάτες των Ναζί σε ήρωες. Ενα «παράδειγμα» που προτρέπει να ακολουθήσει και η αστική τάξη της Ελλάδας για να διαχειριστεί την κρίση και για να φέρει και τον ελληνικό λαό στο επίπεδο εξαθλίωσης και φτώχειας για να μην «σηκώνει κεφάλι» κατά των εκμεταλλευτών του. Στη χώρα μας όμως υπάρχει ένα ισχυρό ΚΚΕ και η δύναμη του λαού βρίσκεται στα δικά του χέρια και στη συμπόρευση μαζί του για απαλλαγή από τους δυνάστες του, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, με εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό θέλουν να αποτρέψουν η Λαγκάρντ και όλοι οι υπηρέτες του κεφαλαίου.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ


ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ Νίκη των θρησκευτικών δοξασιών σε βάρος της βιολογίας


ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ
Νίκη των θρησκευτικών δοξασιών σε βάρος της βιολογίας
Απολίθωμα Αρχαιοπτέρυγου. Επειδή οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμα αν πρόκειται για πρόγονο των σημερινών πτηνών ή όχι, οι δημιουργιστές αμφισβητούν ολόκληρη την εξελικτική θεωρία!
Οταν ακούει κανείς τη λέξη δημιουργισμός, το μυαλό του πηγαίνει συνήθως στις ΗΠΑ, όπου τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει συστηματική προσπάθεια είτε εισαγωγής θρησκευτικών δοξασιών στη διδασκαλία της βιολογίας, είτε κατοχύρωσής τους ως εναλλακτική «επιστημονική» θεωρία απέναντι στη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής. Ανάλογες προσπάθειες γίνονται και στο μουσουλμανικό κόσμο, όπως η προσπάθεια απαγόρευσης της πρόσβασης σε ιστοσελίδες κριτικής στο δημιουργισμό, που σημειώθηκε προ τετραετίας στην Τουρκία. Μια νέα επίθεση ενάντια στη βιολογική επιστήμη και το θεμέλιο λίθο της, τη θεωρία της εξέλιξης, έγινε τον περασμένο μήνα στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Νότια Κορέα.
Ο σκοταδισμός, επενδεδυμένος τον ψευτοεπιστημονικό μανδύα πέτυχε μια νίκη, καθώς εγκρίθηκε από το υπουργείο Παιδείας, Επιστήμης και Τεχνολογίας της χώρας, η πρόταση αναθεώρησης των σχολικών βιβλίων, από τα οποία θα έχουν αφαιρεθεί τα παραδείγματα της εξελικτικής πορείας εμφάνισης του αλόγου, και του δεινόσαυρου Αρχαιοπτέρυγου. Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «Nature», οι Νοτιοκορεάτες βιολόγοι διαμαρτύρονται επειδή δεν ζητήθηκε η γνώμη τους, αλλά το υπουργείο απέστειλε κατευθείαν στους εκδότες την πρόταση αναθεώρησης για να κρίνουν εκείνοι! Την πρόταση υπέβαλε η Εταιρεία για την Αναθεώρηση των Σχολικών Βιβλίων, που έχει στόχο την απάλειψη του «λάθους» της εξελικτικής θεωρίας από τα σχολικά βιβλία, ώστε να «διορθωθεί» η κοσμοαντίληψη των μαθητών! Ανάλογες κινήσεις έχει κάνει για την αφαίρεση από βιβλία περιεχομένου, που σχετίζεται με την εξέλιξη του ανθρώπου και την προσαρμογή των ραμφών των σπίνων, με βάση το φυσικό περιβάλλον και τον τρόπο διατροφής (αναφορά σε μια από τις πιο διάσημες παρατηρήσεις του Κάρολου Δαρβίνου, στο έργο του «Για την Προέλευση των Ειδών»).
Μεθοδικά, αρχίζοντας από τις μικρές ηλικίες
- Δεν μπορεί να είναι η λέξη Εξέλιξη (Evolution)! Υπάρχουν πάρα πολλά κενά! - Αυτό πρέπει να σημαίνει πως η απάντηση είναι Δημιουργία (Creation)!
SaintGasoline.com
Η ομάδα των Νοτιοκορεατών οπαδών του δημιουργισμού, επικαλείται πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις που θέτουν σε αμφιβολία αν ο Αρχαιοπτέρυξ, ένας από τους πολλούς δεινόσαυρους με φτερά των οποίων έχουν βρεθεί απολιθώματα, είναι πράγματι ο πρόγονος των σημερινών πτηνών. Πρόκειται για τη συνήθη τακτική τους, να αξιοποιούν την επιστημονική συζήτηση γύρω από την προέλευση κάποιων ειδών, ώστε να αμφισβητήσουν την ίδια τη βιολογική εξέλιξη στο σύνολό της. Η εταιρεία που έχουν συστήσει αποτελεί παρακλάδι του Κορεατικού Συνδέσμου Ερευνας της Δημιουργίας (ΚΣΕΔ), που προωθεί το μύθο της Δημιουργίας του σύμπαντος, όπως αυτός περιγράφεται στο βιβλίο της Γένεσης (πως τάχα όλη η γεωλογική ιστορία της Γης έχει διάρκεια μόλις 10.000 χρόνια). Η ομάδα που έχει χρεωθεί την προσπάθεια να αναθεωρηθούν αντιεπιστημονικά τα βιβλία της βιολογίας, έχει αποστασιοποιηθεί από τις αντιλήψεις που προάγει ο ΚΣΕΔ, οι οποίες στη μορφή που είναι δεν θα είχαν πολλές ελπίδες να περάσουν για «επιστημονικές».
Η δραστηριότητα του ΚΣΕΔ οδήγησε σε σημαντικές επιτυχίες των δημιουργιστών τις τελευταίες δεκαετίες. Το 2008 λειτούργησαν επί τρίμηνο ένα θεματικό πάρκο στην πρωτεύουσα Σεούλ και τώρα σκέφτονται να κάνουν μια ανάλογη έκθεση για τουλάχιστον ένα χρόνο, εμπνεόμενοι ενδεχομένως από ανάλογο θεματικό πάρκο στο Κεντάκι των ΗΠΑ, τύπου Ντίσνεϊλαντ, όπου εμφανίζονται μεταξύ άλλων δεινόσαυροι σαν εκείνους των καρτούν (μακρύλαιμοι με αγκάθια στη ράχη τους), που όμως δεν υπήρξαν ποτέ στην πραγματικότητα, για να υποστηριχθούν τελικά οι αντιεπιστημονικές θεωρίες του δημιουργισμού, με τρόπο ελκτικό για τα παιδιά. Ακόμα σημαντικότερη ίσως, είναι η μόνιμη έκθεση που πέτυχαν να λειτουργεί ήδη από το 1993, στο Ινστιτούτο Αναπτυγμένης Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κορέας, δηλαδή μέσα σε ένα επιστημονικό ίδρυμα.
Ετσι είναι, αν έτσι τους αρέσει
Σε έρευνα που έγινε με την ευκαιρία της προβολής του νοτιοκορεατικού ντοκιμαντέρ «Η εποχή του Θεού και του Δαρβίνου» το 2009, το ένα τρίτο όσων απάντησαν δήλωσαν ότι δεν πιστεύουν στην εξελικτική θεωρία (σα να ήταν θέμα πίστης και όχι επιστημονικής μεθοδολογίας και τεκμηρίωσης). Από αυτούς, το 41% είπαν ότι δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά στοιχεία για την υποστήριξή της, το 39% ότι είναι αντίθετη με τα θρησκευτικά τους «πιστεύω» και το 17% ότι δεν καταλαβαίνουν τη συγκεκριμένη θεωρία. Οι αριθμοί αυτοί βρίσκονται κοντά με εκείνους έρευνας στις ΗΠΑ, που έδειξε ότι το 40% των Αμερικανών δεν πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα βιολογικής εξέλιξης από κατώτερες μορφές ζωής. Περίπου οι μισοί νοτιοκορεάτες ακολουθούν κάποια θρησκεία με περίπου ίση αναλογία χριστιανών και βουδιστών.
Ακόμα πιο ανησυχητικά είναι τα δεδομένα μέτρησης σε υποψήφιους εκπαιδευτικούς, που αν και κατά πλειοψηφία δήλωσαν πως τα θρησκευτικά τους «πιστεύω» δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας της στάσης τους απέναντι στη θεωρία της εξέλιξης, το 40% απ' αυτούς θεωρεί πως μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας αμφισβητεί ότι υπάρχει βιολογική εξέλιξη και περίπου οι μισοί διαφωνούν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αποτέλεσμα εξελικτικών διαδικασιών!
Εν έτει 2012, αυτά είναι τα νέα από την αναπτυγμένη, σύγχρονη, δημοκρατική, καπιταλιστική, Νότια Κορέα. Πίσω από την προώθηση αντιεπιστημονικών αντιλήψεων στη βιολογία και τις άλλες επιστήμες, δε βρίσκονται απλώς κάποιοι οπισθοδρομικοί, μεμονωμένοι ή και οργανωμένοι σε ιδρύματα και ενώσεις. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που πρέπει να συμβιβάσει την ανάγκη του για αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνικής ως παραγωγικής δύναμης και την ανάγκη του να υποστηρίξει την κοσμοθεωρία της περιόδου σήψης του, που απεχθάνεται κάθε έννοια κοινωνικής εξέλιξης και μεταβολής, τις ανατροπές και τα επαναστατικά άλματα. Οσο η αστική τάξη οδεύει προς το ιστορικό της τέλος, τόσο μοιάζει περισσότερο με τις προηγούμενες απ' αυτήν εκμεταλλεύτριες τάξεις, στην αντιδραστικότητα, στην οπισθοδρόμηση και τη βαρβαρότητα που επέδειξαν, πριν κάνουν κι αυτές αναγκαστικά τόπο στο νέο.

Συντονισμένη η επίθεση στο ΚΚΕ


Συντονισμένη η επίθεση στο ΚΚΕ
Γρηγοριάδης Κώστας
Οσο πλησιάζουν οι εκλογές της 17ης Ιούνη, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα, με τα οποία τα αστικά επιτελεία αποκαλύπτουν ότι επιδιώκουν την αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Οι επιθέσεις ενάντια στο Κόμμα, πάντα με αθλιότητες και ψέματα, επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, απέναντι στην ξεκάθαρη και επιστημονικά τεκμηριωμένη, με βάση τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, κοινωνικο-οικονομική πρόταση και τους επεξεργασμένους στόχους πάλης που πρέπει να διεκδικεί η εργατική λαϊκή οικογένεια. Η αστική τάξηέχει ζόρια. Είναι θορυβημένη από την έκταση και το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, που επιτάσσει λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων. Επιχειρεί να εγκλωβίσει την οργή του λαού, αναδιατάσσοντας το πολιτικό της προσωπικό, αναθέτοντας νέους ρόλους σε πολιτικές δυνάμεις, που με τη σειρά τους καλλιεργούν φρούδες ελπίδες και προσδοκίες.
Απέναντί τους έχουν μόνο το ΚΚΕ. Που δείχνει την καπιταλιστική κρίση και τις νομοτέλειές της, αποκαλύπτει το ρόλο των κομμάτων - πολιτικού προσωπικού των καπιταλιστών, επιμένει στην οργάνωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, παλεύει για να γίνει το λαϊκό κίνημα πρωταγωνιστής, για να γίνει ο λαός μοναδικός αφέντης του πλούτου που παράγει. Το ΚΚΕ δεν το έχουν και δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Γι' αυτό γίνεται στόχος από όλες τις αστικές δυνάμεις. Εφημερίδες, σταθμοί και «αντικειμενικοί δημοσιογράφοι» επιτίθενται συντονισμένα στο Κόμμα.
Η «Δημοκρατία της Κυριακής» έγραφε την περασμένη Κυριακή ότι «Τρίζει ο κόκκινος θρόνος της Αλέκας», αναπαράγοντας σαν ξαναζεσταμένη σούπα τη διαδοχολογία στο ΚΚΕ, ενώ ο Φελέκης, ένας από τους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης, έγραφε στο διαδίκτυο: «Εξελίξεις, σε επίπεδο ηγεσίας, αναμένεται να υπάρξουν και στο τρίτο παραδοσιακά ισχυρό κόμμα της μεταπολίτευσης, στο ΚΚΕ (...) Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική ανάληψης της εξουσίας από την Αριστερά είναι λογικό να θέτει σε δοκιμασία την στρατηγική του κόμματος και την πολιτική γραμμή της ηγεσίας. Εάν το ΚΚΕ υποχωρήσει, όπερ και το πιθανότερο, από τα ποσοστά της 6ης Μαΐου, οι πολιτικο-οργανωτικές διαδικασίες ανασυγκρότησης και επανατοποθέτησης των κομμουνιστών, στις νέες συνθήκες, ενδέχεται να επιταχυνθούν».
Ταυτόχρονα με τους παραπάνω, αλλά με πιο χυδαίο τρόπο, ένας άλλος «αντικειμενικός» - ως διατελέσας υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - ο Γρηγόρης Ρουμπάνης, σε άλλο διαδικτυακό περιοδικό, αποδείκνυε ότι η αντιΚΚΕ εμπάθεια και διαστροφή δεν έχει πάτο και ιδίως όταν υπογράφονται από «δημοσιογράφους» που σιτίζονται διαχρονικά από τα έντυπα της κεντροαριστεράς, προσκυνούν την αγορά και έχουν μάθει ότι όλα ανταλλάσσονται με το χρήμα: Εγραφε λοιπόν: «Η γ.γ. του ΚΚΕ δεν αμφισβητείται από εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν διακινδυνεύει την πρωτοκαθεδρία της, δεν έχει αντίπαλο δέος να την απειλεί (...) Οσο και αν έχει υποχωρήσει το ποσοστό του ΚΚΕ, όσο και να βράζουν οι κομματικές οργανώσεις βάσης (...) Η γ.γ. έχει λάβει τα οργανωτικά της μέτρα, για να αποφύγει επικίνδυνες δονήσεις. Πρώτη γραμμή άμυνας είναι το ΠΑΜΕ. Δεύτερη, οι καθοδηγητές των νομαρχιακών επιτροπών και των μεγάλων Κομματικών Οργανώσεων Πόλεων. Τρίτη, η Κεντρική Επιτροπή. Ολος αυτός ο μηχανισμός αποτελείται ως επί το πλείστον από επαγγελματικά στελέχη. Πληρώνονται από το κόμμα και ως εκ τούτου ζουν (αυτά και οι οικογένειές τους) από το κόμμα. Δεν νοείται λοιπόν διαμόρφωση κάποιας τάσης για σοβαρή αμφισβήτηση της ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί που θα το αποτολμήσουν, θα κατηγορηθούν για αντικομματική συμπεριφορά, κατ' επέκταση για συμπόρευση με τον εχθρό, οπότε, αφού στιγματιστούν και διαπομπευθούν, θα δουν το όνομά τους να εμπλουτίζει τον μακρύ κατάλογο ανεργίας του ΟΑΕΔ».
Τρία παραδείγματα από τα πολλά, χαρακτηριστικά του συντονισμού με τον οποίο εφημερίδες, σταθμοί, διαδικτυακά Μέσα και «δημοσιογράφοι» αναπαράγουν τις βρωμιές του ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχα υπάρχει πρόβλημα στο ΚΚΕ. Είναι αδίστακτοι στα σενάρια που φτιάχνουν για να πλήξουν το ΚΚΕ, που τους κάθεται στο λαιμό, επειδή δεν μπορούν να το βάλουν στη στρούγκα της διαχείρισης και να γίνει του χεριού τους. Και δεν είναι μόνο τακεντρικά αστικά ΜΜΕ που κάνουν συστηματική δουλειά, με στόχο να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ. Οσα γράφουν αναπαράγονται από πολλά τοπικά Μέσα ενημέρωσης και αμέτρητο αριθμό διαδικτυακών Μέσων και τη λεγόμενη «κοινωνική δικτύωση». Είτε χοντροκομμένα και εμετικά άρθρα, που υποτιμούν και προκαλούν τα χιλιάδες στελέχη, μέλη, οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, είτε πιο αθώα, αλλά εξίσου επικίνδυνα. Εξοπλίζουν με κατασκευασμένα «επιχειρήματα» τους άθλιους γυρολόγους που σπέρνουν βρωμιές και λάσπη στον κόσμο για να δημιουργήσουν συγχύσεις, να κλέψουν ψήφους, να ψαρέψουν σε θολά νερά.
Ομως είναι βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν πως θα καταφέρουν να πλήξουν το ΚΚΕ, τη στρατηγική του, την καθοδήγησή του. Την απάντησή τους πρέπει να την πάρουν και στην κάλπη. Από όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται το σχέδιο αποδυνάμωσης του ΚΚΕ και την αναγκαιότητα να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής με ισχυρό και εκλογικά το Κόμμα.

Επιλεκτικές «ανακαλύψεις» και η αλήθεια
Θαυμάστε ρεπορτάζ:
«Η Αλέκα Παπαρήγα μιλώντας στον ΣΚΑΪ άφησε για πρώτη φορά ανοιχτό ένα ενδεχόμενο: Οτι θα συμμετείχε σε μια κυβέρνηση στην οποία, όπως είπε, θα έβλεπε πως θα είχε τη δυνατότητα να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση (...) Αυτό δεν το έχει ξαναπεί έτσι. Φαντάζομαι ότι θα πρέπει να το διαβάσουν πολλαπλώς και στον ΣΥΡΙΖΑ» (Κ. Ακριβοπούλου, ρ/σ ΣΚΑΪ, μεσημεριανό μαγκαζίνο, Πέμπτη 7/6/2012).
«Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση η Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στην πολιτική συνεργασιών του Κόμματος» («Εθνος», Παρασκευή 8/6/2012, σελ. 11).
«Η Αλέκα Παπαρήγα εκστόμισε χτες το αδιανόητο. Είπε ότι σε περίπτωση κατά την οποία σχηματιζόταν κυβέρνηση, που θα έπειθε το ΚΚΕ ότι θα λειτουργήσει προς το "συμφέρον του λαού", τότε, ναι, θα συμμετείχε στην κυβέρνηση» («Καθημερινή», Παρασκευή 8/6/2012, σελ. 2).
Παραποίηση; Αστοχία; Πλήρης άγνοια των θέσεων του ΚΚΕ; Πλευρά της επιχείρησης αποδυνάμωσης του ΚΚΕ μέσα και από πιέσεις για να αλλάξει γραμμή; Συνειδητή παραποίηση των τοποθετήσεων του ΚΚΕ προκειμένου να σπείρουν στο λαό αμφιβολίες για το Κόμμα; Ισως και όλα μαζί.
Παρουσιάζουν με τον παραπάνω τρόπο τη θέση του ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή έχει ξεκαθαρίσει ποια κυβέρνηση χρειάζεται ο λαός και στην οποία, συνεπώς, θα συμμετείχε και μάλιστα θα πρωταγωνιστούσε το ΚΚΕ. Παριστάνουν τους έκπληκτους από την τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προχτές στο ρ/σ ΣΚΑΪ όπου, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι: «Αν υπήρχαν δυνατότητες μια κυβέρνηση να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση προς όφελος του λαού και να μη βγει ο λαός ακόμα περισσότερο ρημαγμένος, υποχρέωσή μας θα ήταν να συμμετέχουμε».
Επιλεκτική ακοή, φαίνεται, έχουν οι εν λόγω δημοσιογράφοι γιατί η Αλ. Παπαρήγα μαζί με το παραπάνω - που δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει το ΚΚΕ και το γνωρίζουν - ξεκαθαρίζει ότι σήμερα δεν υπάρχουν δυνατότητες για μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί το λαό να μην εγκλωβιστεί σε αυταπάτες, να δυναμώσει το ΚΚΕ, να είναι ο ίδιος ο λαός ετοιμοπόλεμος να διεκδικήσει το ψωμί του σε περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας, να ισχυροποιήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα της ρήξης και της ανατροπής, για να διεκδικήσει ο λαός τη δική του εξουσία.
Ας μην ψάχνουν να βρουν παλινωδίες στο ΚΚΕ. Δε θα βρουν. Ο λαός γνωρίζει ότι το ΚΚΕ δεν θα τον προδώσει, δε θα αποτελέσει ποτέ το άλλοθι για τον ευνουχισμό του λαϊκού κινήματος και την εφαρμογή της πολιτικής των μονοπωλίων. Αυτό το ξέρουν όλοι και γι' αυτό οι υπάλληλοι της αστικής τάξης πολεμούν το ΚΚΕ, πότε με τη συκοφαντία, πότε με την παραποίηση, πότε με την αποσιώπηση.

Ε. Χ.



ΕURO 2012 Κάτι κουρασμένοι... παίκτες



ΕURO 2012
Κάτι κουρασμένοι... παίκτες
Η κούραση των παικτών που απαρτίζουν την ελληνική εθνική ομάδα έφερε σε απόγνωση τον ομοσπονδιακό τεχνικό Φερνάντο Σάντος
Eurokinissi
Μπορεί η διοργάνωση του φετινού EURO, που άρχισε στα γήπεδα της Πολωνίας/Ουκρανίας, να μονοπωλεί από αυτές τις ημέρες και για ένα μήνα περίπου το ενδιαφέρον της ποδοσφαιρικού κόσμου, τα προγνωστικά για νικητές και ηττημένους να δίνουν και να παίρνουν (όπως φυσικά και τα ανάλογα κέρδη για κάποιους), ωστόσο για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια ένα είναι το σίγουρο: Οτι στην παράσταση που θα δοθεί πρωταγωνιστής θα είναι η κούραση των παικτών.
Η αύξηση των αγωνιστικών υποχρεώσεων τα τελευταία χρόνια σε εθνικά πρωταθλήματα και ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχει μετατρέψει πλέον τους ποδοσφαιριστές σε... υπερμαραθωνοδρόμους, με τις αγωνιστικές περιόδους ουσιαστικά να διαρκούν σχεδόν 11 μήνες. Εάν σε αυτό προσθέσεις και τις υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες τότε καταλαβαίνει κανείς ότι η αγωνιστική δράση για κάποιους δεν τελειώνει σχεδόν ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον τα περισσότερα παιχνίδια στερούνται θεάματος, ενώ διοργανώσεις όπως το EURO ή το ΜΟΥΝΤΙΑΛ τα τελευταία χρόνια εκπέμπουν μια βαρετή εικόνα και σπάνιοι είναι οι αγώνες που μένουν στη μνήμη των φιλάθλων. Κάπως έτσι φαίνεται να έχουν τα πράγματα για μια ακόμη χρονιά...
Αποκαρδιωτική εικόνα
Η εικόνα που έδειξαν τα φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας των συλλόγων άλλωστε είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το τι ακριβώς επικρατεί. Ομάδες χωρίς φρεσκάδα, με εμφανή πρόβλημα φυσικής κατάστασης και παίκτες χωρίς καθαρό μυαλό. Το σίγουρο είναι ότι οι παίκτες που επιλέχθηκαν να στελεχώσουν τις εθνικές, ήδη εμφανίζονται καταπονημένοι από τις υποχρεώσεις τους με τους συλλόγους. Και βέβαια αν αναλογιστεί κανείς ότι επί το πλείστον οι εθνικές ομάδες στελεχώνονται από παίκτες που αποτελούν τη λεγόμενη ελίτ της κάθε χώρας, άρα και πρωταγωνιστές στο εθνικό τους πρωτάθλημα ή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τότε αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν από ελάχιστο έως καθόλου διάστημα ξεκούρασης. Για παράδειγμα η Μπάγερν Μονάχου που έφθασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο οποίος διεξήχθη στις 19 Μάη, διαθέτει αυτήν τη στιγμή 13 ποδοσφαιριστές της που συμμετέχουν με τις εθνικές τους ομάδες στο φετινό ΕURO.
Σε απόγνωση οι προπονητές
Η αύξηση των αγωνιστικών υποχρεώσεων των ομάδων, κυρίως στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι βασικός παράγοντας της κούρασης των παικτών
Στο θέμα έχουν αναφερθεί και όλοι σχεδόν οι προπονητές τονίζοντας ότι θα γίνει προσπάθεια αποφόρτισης και «συντήρησης» των παικτών όσο διάστημα είναι δυνατό. Χαρακτηριστικές είναι και οι δηλώσεις του προπονητή της Εθνικής μας ομάδας, Φερνάντο Σάντος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τόνισε: «Θεωρώ πως οι σύλλογοι σκέφτηκαν τα συμφέροντά τους και όχι την Εθνική και πρέπει να το λύσουμε πλέον το θέμα. Πρέπει να κρατήσουμε τους ποδοσφαιριστές μας ξεκούραστους, γιατί είναι πολύ κουρασμένοι».
Φωνές από την Ομοσπονδία Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών
Στο θέμα της κούρασης των παικτών πρόσφατα πήρε θέση και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (FIFPro) η οποία με σχετική της αναφορά εισηγείται, σε συνεργασία με τον φυσιολόγο Ραϊμόν Βερέιγεν, τρεις μέρες ξεκούρασης και όχι δύο ανάμεσα στα ματς. Μελετώντας τα αποτελέσματα 27.000 αναμετρήσεων σε υψηλό επίπεδο ο Βερέιγεν αποφάνθηκε πως η ενδεδειγμένη περίοδος φυσικής αποκατάστασης για τους ποδοσφαιριστές θα πρέπει να διαρκεί τρεις μέρες. Αντίθετα, όπως τόνισε, οι ομάδες που έδωσαν νέο ματς μετά από μόλις δύο μέρες είχαν περιορισμένο ποσοστό επιτυχίας.
Στόχος της συγκεκριμένης μελέτης είναι, τόσο η UEFA, όσο και η FIFA, να λάβουν σοβαρά τα αποτελέσματα δίνοντας στους ποδοσφαιριστές τη δυνατότητα να ξεκουράζονται τρεις μέρες και όχι δύο, όπως ισχύει σε πολλά πρωταθλήματα.
Μέχρι στιγμής, μόνο η πορτογαλική λίγκα τηρεί τη συγκεκριμένη μελέτη. Οι ομάδες της Πορτογαλίας που αγωνίζονται την Πέμπτη στο Europa League, δίνουν το επόμενο ματς πρωταθλήματος Δευτέρα. Αντίστοιχα οι σύλλογοι που έχουν υποχρεώσεις στο Champions League την Τρίτη επιστρέφουν σε αγωνιστική δράση μετά την Παρασκευή.
Ούτε ένας ούτε δυο αλλά 13 παίκτες της Μπάγερν, που τελείωσε τις υποχρεώσεις της στα μέσα Μάη, εντάχθηκαν σε υποχρεώσεις για τις εθνικές τους ομάδες (φωτ. από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ)
Associated Press
Δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές λίγκες το παράδειγμα της Πορτογαλίας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι μετά την αποτυχία της PSV Αϊντχόφεν να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ολλανδίας, ο αρχηγός Ολα Τοϊβόνεν δήλωσε ότι η ομάδα του θα πρέπει να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το Europa League.
Επικίνδυνα μονοπάτια
To φαινόμενο της κούρασης των ποδοσφαιριστών φυσικά δεν έχει αντίκτυπο μόνο στην εικόνα που θα παρουσιάσουν οι ομάδες στο φετινό ΕURO. Αντίθετα το θέμα είναι πιο σοβαρό αφού φυσικά έχει να κάνει με την υγεία των ίδιων των παικτών. Οι μελέτες που δείχνουν αύξηση των περιστατικών με αιφνίδιους θανάτους των ποδοσφαιριστών τα τελευταία χρόνια, κυρίως από καρδιοαγγειακές παθήσεις, προκαλούν αρκετά ερωτήματα. Ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπίζονται από τα ιατρικά επιτελεία των ομάδων ή και τους ίδιους του ποδοσφαιριστές τυχόν χρόνια παθολογικά προβλήματα, μέχρι και τις μεθόδους που επιλέγουν για να... νικήσουν την κούραση.
Στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπου κυριαρχεί η λογική του κέρδους, οι... μαριονέτες (βλ. παίκτες) θα πρέπει να είναι πάντα όρθιες. Οι ίδιοι οι παίκτες εντός του «χρυσού κλουβιού τους» που επιβάλλουν τα συμβόλαια τα οποία υπογράφουν, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα. Κάποιες δηλώσεις, λιγοστές φωνές διαμαρτυρίας και εκκλήσεις προς τους αρμοδίους είναι μέχρι στιγμής οι ενέργειες που έχουν γίνει προκειμένου κάτι να διορθωθεί...

Το σίγουρο είναι ότι γι' αυτούς που κινούν τα νήματα στο σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, κανείς από τους ποδοσφαιριστές, όπου επάνω τους έχουν επενδυθεί εκατομμύρια, δε δικαιούται να είναι κουρασμένος... Η κόπωση πρέπει να νικηθεί και τρόποι υπάρχουν πολλοί... Η χρήση αναβολικών, που συνεχώς αυξάνεται στο χώρο του ποδοσφαίρου, δείχνει ποιες είναι οι «λύσεις»...

Μπ. ΤΣ.



TOP READ