26 Μαρ 2018

ΤΑ ΑΥΓΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ?! και η ΕΡΤ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΑΛΕΙ?!!

 

Για άλλη μια φορά με την… ευγενική χορηγία της ΕΡΤ, τα ναζιστοειδή εκτόξευσαν τον πατριδοκάπηλο οχετό τους.
Μετά το τέλος της παρέλασης στο Σύνταγμα, σε ένα παραλήρημα όπου οι κραυγές περί “κομμένων κεφαλών Τουρκαλβανών” εναλλάσσονταν με γλοιώδεις αναφορές στις εταιρείες όπλων που εξοπλίζουν τον ελληνικό στρατό που μόνο οι πλασιέ των αφεντικών συνηθίζουν, ο τατουαρισμένος με τη σβάστικα Κασιδιάρης, παραλίγο να αναγγείλει την έναρξη πολέμου με την Τουρκία
 (https://www.youtube.com/watch?v=Ji0ouMYOM4M)
Αυτός, ο από εδώ φασισμός, το συγκοινωνούν δοχείο με τον φασισμό των από εκεί, που θυμίζει τους χουντικούς προπάτορες των χρυσαυγιτών και τον προδοτικό τους ρόλο στην Κύπρο, αφού φόρεσε την «πατριωτική» μάσκα του «τσολιά» επιδοτήθηκε – και πάλι – από την κρατική τηλεόραση ανήμερα της 25ης Μαρτίου.
Υπενθυμίζουμε ότι ο ναζιστοτσολιάς Κασιδιάρης μια πατρίδα έχει. Αυτή που το έμβλημά της το κουβαλάει στο χέρι του. Και ό,τι ανήκει στην ίδια ναζιστική ομάδα που έχει υπαρχηγό τον Παππά. Πρόκειται για τον εταίρο του ναζιστοτσολιά, τον καπελωμένο με το μουσουλμανικό φέσι που φορούσαν οι μεραρχίες των SS στα Βαλκάνια το 1943.
Συμπέρασμα: Τέτοιοι «πατριώτες» και ξακουστοί «τουρκοφάγοι»,  μέχρι τούρκικο φακιόλι μπορούν να φορέσουν αν αυτό επιτάσσει ο ναζισμός τους.
Ναζιστοτσολιάδες, οι «τουρκοφάγοι»… 
– του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο Κώστας Πελετίδης έριξε άκυρο στον Αμερικανό Πρέσβη!


Την ώρα που αστικά ΜΜΕ επιχαίρουν για τη μετατροπή της Σύρου σε σύγχρονη Τρούμπα, με αφορμή την άφιξη του πολεμικού πλοίου USNS Carson City, όπως έκαναν εξάλλου σε αντίστοιχες περιπτώσεις και στα Χανιά πριν λίγους μήνες, ο Δήμος Πατρέων δίνει για άλλη μια φορά το παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζονται οι φιέστες με τη συμμετοχή των εκπροσώπων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Ο Κώστας Πελετίδης έριξε άκυρο στον Αμερικανό Πρέσβη
Από την άφιξη του Αμερικανικού πολεμικού στη Σύρο
Ο Κώστας Πελετίδης αρνήθηκε να νομιμοποιήσει με την παρουσία του την επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη, Τζέφρι Πάϊατ στην πόλη, ο οποίος τείνει να μην αφήσει γωνιά απάτητη σε αυτή τη χώρα και κανάλι στο οποίο να μη διαφημίσει τα φιλάγαθα αισθήματά του για τη σύμμαχο νατοϊκή συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ.
Ο δήμος μάλιστα εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρονται τα εξής:
«Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, δεν παραβρέθηκε σήμερα το πρωί στην εκκίνηση του 41ου Ποδηλατικού Δρόμου Θυσίας, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην παρουσία και συμμετοχή, του Αμερικανού Πρέσβη.
Έχουν σοβαρή ευθύνη οι εκλεγμένοι της Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης που υποδέχθηκαν και καλωσόρισαν τον Αμερικανό Πρέσβη. Είναι γνωστός ο ρόλος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στο γκριζάρισμα του Αιγαίου, στη διχοτόμηση της Κύπρου, στο μακελειό των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Όπως γνωστοί είναι και οι σχεδιασμοί τους, με τη συμφωνία της Ελληνικής κυβέρνησης, να εγκαταστήσουν πυρηνικά όπλα στον Άραξο και να μετατραπεί το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας σε αμερικανική στρατιωτική βάση.»

Λίγες και σταράτες κουβέντες, που αποδεικνύουν ότι δεν είναι όλοι το ίδιο.

Ο Κώστας Πελετίδης έριξε άκυρο στον Αμερικανό Πρέσβη


Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λύση είναι στο ΝΑΤΟ και τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα, κάποιοι ενοχλητικοί θα αντιστέκονται με τη δύναμη που τους δίνει ο λαός.

Η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται (;)



Ομολογώ ότι κάθε άλλο παρά συμμερίζομαι την άποψη ότι η μεγάλη καπιταλιστική κρίση είναι ήδη πίσω μας και η ανάπτυξη βρίσκεται ante portas. Μιλώντας με οικονομικούς όρους, η κρίση ορίζεται ως πιστωτική συρρίκνωση, δηλαδή ως μείωση των κεφαλαίων που δημιουργήθηκαν -με οποιονδήποτε τρόπο- κατά την προηγούμενη φάση, εκείνη της ανάπτυξης ή της πιστωτικής επέκτασης. Όπως είναι κατανοητό, για να αρχίσει η επέκταση πρέπει πρώτα να σταματήσει η συρρίκνωση. Προσωπικά, λοιπόν, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί.

Αλλά, για να μη μιλάμε αόριστα και με όρους που είτε κουράζουν είτε δεν γίνονται κατανοητοί εύκολα, ας δούμε πώς δουλεύει το κύκλωμα, χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα:

Ας πούμε, λοιπόν, ότι πάω σήμερα στην Εθνική και καταθέτω 10.000 ευρώ. Μπορεί την ώρα που καταθέτω να μη το συνειδητοποιώ αλλά, όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, με την ενέργειά μου αυτή κινητοποιώ έναν μηχανισμό δημιουργίας χρήματος, αφού η Εθνική θα κρατήσει στα συρτάρια της ως απόθεμα ασφαλείας (ρεζέρβα) δυο χιλάρικα και τα υπόλοιπα οκτώ θα τα δανείσει στην Alpha. Εκείνη θα κρατήσει απ' αυτά επίσης ένα 20% ως απόθεμα και θα δανείσει τα 6.400 στην Πειραιώς. Με την ίδια διαδικασία, 1.280 ευρώ θα μείνουν απόθεμα στην Πειραιώς και 5.120 θα πάρουν την άγουσα για την Eurobank, απ' όπου τα 4.096 θα κατευθυνθούν στην Αττικής κι από εκεί το 80% τους θα φτάσει στην Σανταντέρ... και ούτω καθ' εξής.

Ελλάδα, 2015: Οι πρώτες μέρες των capital control (1)

Όταν ολοκληρωθεί αυτή η αλυσιδωτή διαδικασία, τα δέκα πραγματικά χιλιάρικα που κατέθεσα, θα έχουν μοιραστεί ως ρεζέρβες σε διάφορες τράπεζες. Στο διάβα τους, όμως, θα έχουν δημιουργήσει άλλα σαράντα χιλιάρικα εικονικό χρήμα, μέσω των διαδοχικών λογιστικών εγγραφών. Έτσι, οι λογής-λογής τράπεζες έχουν, αντί για δέκα, πενήντα χιλιάρικα διαθέσιμα για να σπρώξουν είτε σε δάνεια προς την "πραγματική" οικονομία (επιτρέψτε μου τα εισαγωγικά) είτε σε διάφορες επενδύσεις χαμηλότερης ή υψηλότερης αναμενόμενης κερδοφορίας. Και κάπως έτσι έχουμε πιστωτική επέκταση, δηλαδή ανάπτυξη.

Κατά πάσα πιθανότητα, κάποια ποσότητα από το χρήμα που γεννιέται κατά την πιστωτική επέκταση θα φτάσει και στα χέρια μου, οπότε δεν αποκλείεται να πάω άλλα δέκα χιλιάρικα για κατάθεση, τα οποία θα γεννήσουν άλλα σαράντα και ούτω καθ' εξής. Και όλοι θα είμαστε ευυχισμένοι...

Το κακό είναι πως όλο αυτό το σκηνικό δεν μπορεί να διατηρηθεί στο διηνεκές. Κάποια στιγμή το σύστημα θα μπουκώσει και δεν θα έχει χώρο για παραπέρα επέκταση, κάτι σαν αυτό που συμβαίνει με όλες τις πυραμίδες. Τότε δημιουργούνται οι συνθήκες που θα με στείλουν στην τράπεζα όχι πια για να καταθέσω αλλά για να σηκώσω τα δέκα χιλιάρικά μου. Μόνο που έτσι θα χαθούν από τ κύκλωμα όχι μόνο αυτά τα δέκα χιλιάρικα αλλά και τα υπόλοιπα σαράντα που γεννήθηκαν εξ αιτίας του. Πώς;

Αν το σύστημα εξακολουθούσε να δουλεύει και η δική μου ανάληψη είναι συμπτωματική, η Εθνική θα βρει τα λεφτά που ζητάω από την κατάθεση κάποιου άλλου. Αν, όμως, η ανάληψή μου έρχεται ως απόρροια κάποιου δυσμενούς κλίματος, τότε σαν εμένα θα υπάρχουν πολλοί ενώ καταθέτες ελάχιστοι. Σ' αυτή την περίπτωση, μόνη λύση για την Εθνική είναι να ζητήσει από την Alpha τις οκτώ χιλιάδες που της είχε δανείσει. Εκείνη, με την σειρά της θα ζητήσει τα δανεικά της από την Πειραιώς και ούτω καθ' εξής, ώσπου πενήντα χιλιάδες θα βγουν από την αγορά όπως μπήκαν. Η πιστωτική συρρίκνωση, δηλαδή η ύφεση, αρχίζει.

Τι γίνεται τώρα αν κάποια από τις τράπεζες που εμπλέκονται σ' αυτή την αλυσίδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί επειδή, ας πούμε, έχει σπρώξει τα λεφτά της σε ρισκαδόρικες επενδύσεις, οι οποίες την δεδομένη στιγμή έχουν αρνητική απόδοση; Αν, στο παράδειγμά μας, η Αττικής δεν έχει 4.096 να δώσει στην Eurobank; Προφανώς, η Eurobank πρέπει να τα βρει από αλλού (αν μπορέσει) και ταυτόχρονα να εγγράψει στον ισολογισμό της πρόβλεψη για ισόποση ζημιά. Έλα, όμως, που τέτοιες άσχημες προβλέψεις έχουν αντίκτυπο: μειώνουν την περιουσία τής τράπεζας, χαλάνε την εικόνα της και ρίχνουν και την αξία της μετοχής της...

Εδώ είναι το κομβικό σημείο. Αν το δυσμενές κλίμα δεν είναι προσωρινό ή μικρής εμβελείας αλλά μακροχρόνιο και ευρύτερο, είναι λογικό η Eurobank να αρχίσει να ψάχνεται. Ίσως κλείσει τις κάνουλες, σταματώντας να διοχετεύει χρήμα οπουδήποτε (επιχειρήσεις, ιδιώτες, άλλες τράπεζες κλπ), σε μια προσπάθεια να μειώσει την πιστωτική της έκθεση άρα και τον πιστωτικό της κίνδυνο. Το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσει να ανακτήσει όσο περισσότερα από τα δανεικά που έχει δώσει, είτε με εύσχημους τρόπους είτε με διαφόρων μορφών πιέσεις.

Ελλάδα, 2015: Οι πρώτες μέρες των capital control (2)

Και τώρα, προσέξτε μια λεποτμέρεια. Στο παράδειγμά μας, πρόβλημα ρευστότητας είχε η Αττικής αλλά την ζημιά την έπαθε η Eurobank, η οποία ως τότε ήταν μια χαρά. Κι όταν η Eurobank αποφασίσει να μαζέψει τα λεφτά που έχει σκορπίσει γύρω-γύρω, από τους καλοπληρωτές θα τα πάρει πρώτα, όχι από τους μπαταχτσήδες ή, εν πάση περιπτώσει, από όσους έχουν αδυναμία πληρωμής. Περίπου το ίδιο κάνει και ο εισπρακτικός μηχανισμός τού κράτους: προτιμά τις κατασχέσεις των λίγων, που μαζεύονται εύκολα παρά το κυνήγι των πολλών, που είναι επιμελώς κρυμμένα. Σε τελική ανάλυση, δηλαδή, το δυσμενές οικονομικό κλίμα πλήττει κατά κύριο λόγο τούς πλέον συνεπείς και υγιείς. Ενδιαφέρον, δεν βρίσκετε;

Ας επιστρέψουμε τώρα στην επιφύλαξη που διατύπωσα στην αρχή. Με την ραχοκοκκαλιά τής εθνικής μας οικονομίας (την μικρομεσαία επιχείρηση, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) σχεδόν κατεστραμμένη και τους -ντόπιους και ξένους- "επενδυτές" να λειτουργούν ως αρπακτικά και όχι ως επενδυτές, πόσο σίγουρο είναι ότι η διαδικασία συρρίκνωσης έχει περάσει; Με άλλα λόγια, πόσο σίγουρο είνια ότι στο κοντινό μέλλον πρόκειται να σταματήσω να σηκώνω λεφτά από την τράπεζά μου και να αρχίσω πάλι να καταθέτω;

Εισβολή τουρκικής αντιτρομοκρατικής σε κοιτώνες πανεπιστημίου κατά ριζοσπαστών φοιτητών

Στην πράξη συνεχίζει να υλοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν την εξαγγελία του πως “θα καθαρίσει τα πανεπιστήμια από τους κομμουνιστές”, με επιδρομές της αστυνομίας σε πανεπιστημιακούς χώρους.
Παρότι η καταστολή κατά του αντιπολεμικού και αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος δεν είναι πρωτoφανές φαινόμενο στη χώρα, αφορμή για τις ιδιαίτερα οξείες δηλώσεις και τη δράση των αστυνομικών αρχών υπήρξε περιστατικό στο πανεπιστήμιο Μπογαζίτζι, στις 19 Μάρτη. Εκεί εθνικιστές φοιτητές έστησαν πάγκο στο βόρειο τμήμα της πανεπιστημιούπολης, μοιράζοντας λουκούμια ως εκδήλωση τιμής σε 46 Τούρκους στρατιώτες που έπεσαν στη διάρκεια των μαχών του Αφρίν. Μια ομάδα φοιτητών άνοιξε πανώ με το σύνθημα “Η εισβολή και το μακελειό δε μπορούν να γιορτάζονται με λουκούμια”. Οι δυο ομάδες ήρθαν σε σύγκρουση, με τους εθνικιστές να καταγγέλλουν “επίθεση” στον πάγκο τους.
Στις 22 Μάρτη η αστυνομία εισέβαλε σε εστίες και κοιτώνες του πανεπιστημίου, συλλαμβάνοντας πέντε φοιτητές. Σύντροφοί τους έβγαλαν ανακοίνωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλώντας σε διαδήλωση στο Βόρειο τμήμα της πανεπιστημιούπολης: “Η κράτηση φοιτητών που δεν ήταν καν στο πανεπιστήμιο την ώρα του περιστατικού είναι απόδειξη πως η επίθεση έχει μετατραπεί σε κυνήγι μαγισσών από την κκυβέρνηση για να καταστείλει τις αντιπολιτευόμενες φωνές στο πανεπιστήμιο”.
Το Σάββατο ο Ερντογάν είχε αποκαλέσει τους φοιτητές “κομμουνιστές και τρομοκράτες”, προαναγγέλλοντας απαγόρευση πρόσβασης ριζοσπαστών φοιτητών στα πανεπιστήμια. Δήλωσε επίσης πως “Θα βρούμε αυτούς τους τρομοκράτες φοιτητές από υλικό καμερών και θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο”.
Πράγματι μετά από αυτή τη δήλωση υπήρξε νέα εισβολή της αντιτρομοκρατικής χαράματα στο πανεπιστήμιο, όπου έγινε έρευνα στη βιβλιοθήκη και στους κοιτώνες. Η αστυνομία συνέλαβε επτά άτομα, όπως δήλωσε ο δικηγόρος των φοιτητών Ιναβετ Ακσού, τρεις εκ των οποίων ανήκουν στον “Όμιλο Μαρξιστικής σκέψης”.
Η πρυτανεία του πανεπιστημίου τάχθηκε στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής δηλώνοντας πως “Βρίσκουμε την επίθεση στον πάγκο απαράδεκτη όπως κάθε πατριώτης. Οι δυνάμεις ασφαλείας παρενέβησαν στις παραπάνω διαδηλώσεις που έγιναν χωρίς έγκιρση των πανεπιστημιακών αρχών. Οι απαραίτητες έρευνες και πειθαρχικές διαδικασίες έχουν κινηθεί κατά αυτής της εχθρικής διαδήλωσης”.
Με πληροφορίες από: bianet.org

Δίκαιη ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρχει σε ένα άδικο σύστημα.






 ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ  ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
ΝΟΜΟΥ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

                       www.syntaxio.blogspot.com  -----                                                  email:suntax.ika@gmail.com

26 Μαρτίου 2018


    Οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις της Θεσσαλονίκης καλούν όλους τους συνταξιούχους της πόλης μας στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδάρι).

     Οι συνταξιούχοι απαντούν αγωνιστικά, μαζί με τους εργαζόμενους της πόλης μας, στον εμπαιγμό της κυβέρνησης για την «δίκαιη» ανάπτυξη που επαγγέλλεται, με το «αναπτυξιακό» της συνέδριο στην Θεσσαλονίκη, τη στιγμή που με την κατάργηση της «προσωπικής» διαφοράς και την μείωση του αφορολόγητου, μέτρα που τα έχει ήδη ψηφίσει, θα αφαιρέσει τουλάχιστον δυο συντάξεις από κάθε συνταξιούχο.

Δίκαιη ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρχει σε ένα άδικο σύστημα.

Απαιτούμε την κατάργηση του Νόμου Καρτούγκαλου (4387/16) τώρα!
Οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις  Νομού Θεσσαλονίκης.
 

ΕΜΠΟΡΕΙΟ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ Θρασύδειλοι χρυσαυγίτες τρομοκράτησαν μαθητές και προπηλάκισαν εκπαιδευτικούς σκορπώντας ρατσιστικό δηλητήριο

 


Η φωτογραφία είναι από τις 28/10/2017
Η φωτογραφία είναι από τις 28/10/2017

Το ρατσιστικό τους δηλητήριο επιχείρησαν να σκορπίσουν και στην παρέλαση για την 25η Μάρτη οι ναζιστές χρυσαυγίτες στο Εμπορείο της Σαντορίνηςόπως είχαν κάνει στις 28 Οκτώβρη 2017. Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν τόλμησαν να εμφανιστούν με τις χρυσαυγίτικες αμφιέσεις τους, αλλά δρώντας στο σκοτάδι έφτασαν στο σημείο να οξυγονοκολλήσουν την πόρτα του Γυμνασίου και με τον μανδύα του «πατριώτη» τρομοκράτησαν μαθητές και προπηλάκισαν εκπαιδευτικούς, προκειμένου να εμποδίσουν να γίνει η παρέλαση των μαθητών με σημαιοφόρο μαθήτρια που κατάγεται από την Αλβανία.

Οι καθηγητές αντέδρασαν, κάλεσαν την Πυροσβεστική να ανοίξει το σχολείο, συνόδευσαν τη σημαιοφόρο έως το χώρο κατάθεσης των στεφανιών, με τον κόσμο να χειροκροτεί επιδοκιμάζοντας, αλλά - καθώς είχε παρέλθει και η ώρα - πήραν απόφαση να ματαιώσουν την παρέλαση των μαθητών του Γυμνασίου, η οποία έγινε μόνο από τους μαθητές του Δημοτικού.


Με ανακοίνωσή της η Τομεακή Οργάνωση Ν. Κυκλάδων του ΚΚΕ καταγγέλλει «τη Χρυσή Αυγή και όσους με την ανοχή τους επέτρεψαν να σκορπίσουν για μια ακόμη φορά το ρατσιστικό τους δηλητήριο στο χωριό Εμπορείο Σαντορίνης σήμερα 25 Μάρτη». Και προσθέτει:

«Οι θρασύδειλοι χρυσαυγίτες, τρομοκράτησαν μαθητές, προπηλάκισαν εκπαιδευτικούς δείχνοντας για μια ακόμα φορά το ρατσιστικό και ναζιστικό τους πρόσωπο. Παντού παριστάνουν τους "πατριώτες", κάνουν τους νταήδες στους αδύναμους και τους κυνηγημένους, ενώ οι αποδεδειγμένα νοσταλγοί του Χίτλερ, είναι τα μαντρόσκυλα των συμφερόντων του κεφαλαίου στη χώρα μας και των κάθε φορά συμμάχων του.

Καλούμε τους κατοίκους των νησιών μας να απομονώσουν τη ΧΑ στέλνοντας μήνυμα ότι είναι ανεπιθύμητη στα σχολειά και στα νησιά μας».

Επίσης με ανακοίνωσή της η ΚΟ Σαντορίνης του ΚΚΕ αναφέρει:

«Όσο κι αν προσπάθησαν να το κρύψουν, τόσο η πολυήμερη προετοιμασία όσο και η σημερινή εφαρμογή της, αποκαλύπτει τις μεθόδους της Χρυσής Αυγής στις οποίες κυριαρχεί η ρατσιστική και αντικομμουνιστική υστερία, η παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, οι φωνές και απειλές προς κάθε κατεύθυνση.

Τη στιγμή που στην περιοχή μας αναπτύσσεται η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στη χώρα μας με την προστασία του "συμμαχικού" ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των αστικών τάξεων της περιοχής, την ίδια στιγμή καταπατώνται τα δικαιώματα παιδιών που έχουν γεννηθεί και έχουν μεγαλώσει στη χώρα μας και έχουν αριστεύσει στο ελληνικό σχολείο. Οι ενέργειες που οξύνουν τον εθνικισμό -όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλη την περιοχή- στρέφονται ενάντια στους λαούς που δεν θα διστάσουν να τους αιματοκυλίσουν για το στρατηγικό έλεγχό της. Αυτό το ρόλο παίζει η Χρυσή Αυγή με όποιο προσωπείο κι αν παρουσιάζεται.

Η ουσιαστική απουσία της δημοτικής αρχής και δημοτικών συμβούλων εκλεγμένων από την περιοχή δείχνει ότι η μόνη αγωνία τους είναι η διατήρηση της εκλογικής τους πελατείας. Η αστυνομία παρά την παρουσία και τις διαβεβαιώσεις της, δεν κατάφερε για μια ακόμα φορά να παίξει το ρόλο της και να διασφαλίσει την παρέλαση.

Καλούμε όλους τους κατοίκους του Εμπορείου και όλου του νησιού να πάρουν θέση και να απομονώσουν τις χρυσαυγίτικες μεθοδεύσεις με όποιο μανδύα εμφανίζονται κάθε φορά. Η αποφασιστική στάση κάθε εργαζόμενου, κάθε νέου, κάθε πολίτη που σέβεται τον εαυτό του και τιμά έμπρακτα τους αγωνιστές της Ελευθερίας είναι αυτή που θα αποδυναμώσει τις ρατσιστικές κραυγές και θα απομονώσει τα φασιστοειδή και τους εκπροσώπους τους».

902gr

Η ίδρυση της ΕΟΚ 1957-Οι απαρχές μιας λυκοφιλίας

Η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει μακρά προϊστορία, με τα πρώτα της ίχνη να εντοπίζονται ήδη στη σκέψη των ναζί, που οραματίζονταν έναν ενιαίο οικονομικό χώρο στην Ευρώπη, υπό αδιαμφισβήτητη γερμανική ηγεμονία ασφαλώς. Πιο κοντά στη σύγχρονη εκδοχή της ιδέας βρίσκεται ωστόσο το “Σχέδιο Μπριάν”, που προέβαλε η Γαλλία τη δεκαετία του ’30, με στόχο τη σύσταση μιας “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας”, ώστε να επιτευχθεί η συσπείρωση της καπιταλιστικής Ευρώπης σε μια κοινότητα κατά το δυνατόν ενοποιημένη στρατιωτικά και πολιτικά. Το ξέσπασμα του πολέμου και η προσωρινή επικράτηση της ναζιστικής ιδέας περί ενοποίησης- η οποία ουσιαστικά αποτελούσε εξειδίκευση της παραδοσιακής πολιτικής του “Lebensraum”, που αποτελούσε θέμελιο λίθο του γερμανικού ιμπεριαλισμού από γενέσεώς του στα τέλη του 19ου αι.-ανέκοψαν την υλοποίηση αυτών των προτάσεων. Επανήλθαν ωστόσο στο προσκήνιο μετά το τέλος του πολέμου, υπό ριζικά διαφορετικές γεωπολιτικές συνθήκες πλέον.
Η αίγλη της ΕΣΣΔ στους ευρωπαϊκούς λαούς ήταν τεράστια, ενώ το σοσιαλιστικό στρατόπεδο είχε πλέον φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης, ιδίως με τη δημιουργία της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Παράλληλα ωστόσο οι ΗΠΑ είχαν ήδη διεισδύσει δυναμικά στην Ευρώπη, τόσο πολιτικοστρατιωτικά μέσω του ΝΑΤΟ, όσο και οικονομικά μέσω του σχεδίου Μάρσαλ, βασικού εργαλείου ανακοπής των σοσιαλιστικών ιδεών στη γηραιά ήπειρο. Οι αστικές τάξεις των ισχυρότερων ευρωπαϊκών κρατών αντιλαμβάνονταν ότι μεμονωμένα δεν είχαν ελπίδες να διεκδικήσουν σημαντικό μερίδιο στα κέρδη της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης, ενώ επεδίωκαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στην καταπολέμηση του σοσιαλισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ΗΠΑ στήριξαν αυτά τα σχέδια, ιδίως για πολιτικούς λόγους, παρότι διέβλεπαν μελλοντικά την τάση δημιουργίας ενός ισχυρού ανταγωνιστή, μέσω της ενοποίησης των καπιταλιστικών οικονομιών της Δ. Ευρώπης.
Εξάλλου ο Ζαν Μονέ, από τους πρωτεργάτες της ιδέας, ήδη από το 1947 υπογράμμιζε τη σημασία της αμερικανικής ηγεμονίας για την επιτυχία του εγχειρήματος, και επέχαιρε για την εξαγγελία του Δόγματος Τρούμαν, λέγοντας πως η τελευταία “σήμαινε ότι οι ΗΠΑ θα εμπόδιζαν την Ευρώπη να γίνει μια ζώνη ύφεσης στο έλεος του κομμουνισμού”. Ώθηση στην υλοποίηση του σχεδίου έδωσε η Διακήρυξη για τη “γαλλογερμανική συμφιλίωση και την Ευρωπαϊκή Ένωση” που διάβασε ο τότε υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, στις 9 Μάη 1950 (ημερομηνία κατά την οποία εορτάζεται από την ΕΕ η λεγόμενη “μέρα της Ευρώπης”, σε μια διάφανη απόπειρα εξάλειψης της μνήμης της αντιφασιστικής νίκης των λαών την ίδια μέρα), όπου αναφέρονταν τα εξής: «Η Ευρώπη πρέπει να οργανωθεί σε ομοσπονδιακή βάση. Μια γαλλογερμανική ένωση είναι ουσιώδης (…), η καθιέρωση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να αποτελέσει την πρώτη φάση (…). Η γαλλική κυβέρνηση προτείνει να τεθεί το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα υπό την αιγίδα μιας νέας Υψηλής Αρχής, που θα είναι ανοιχτή στη συμμετοχή των άλλων χωρών της Ευρώπης». Το πρώτο θεσμικό βήμα έγινε στις 18 Απρίλη 1951, όταν Γαλλία, ΟΔΓ, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο υπογράφουν στο Παρίσι τη συνθήκη δημιουργίας της ΕΚΑΧ, της περίφημης Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα.
Η συνέχεια ήρθε σαν σήμερα το 1957, όταν οι ίδιες χώρες υπέγραψαν στη Ρώμη την ίδρυση της γνωστής σε όλους ΕΟΚ. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα γνώρισε τις επόμενες δεκαετίες συνεχείς διευρύνσεις, αποκτώντας 12 μέλη τη στιγμή της μετατροπής της, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ  το 1992, σε Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Αργότερα τα μέλη έγιναν 15, ενώ με τις διαδοχικές διευρύνσεις την περίοδο 2004-2013 ανέρχονται πλέον σε 28, με τελευταίο την Κροατία, που εισήχθη στον οργανισμό την 1η Ιούλη 2013.
Σήμερα, η αίγλη της ΕΕ μπορεί να έχει υποστεί σημαντικά πλήγματα στα μάτια των λαών της Ευρώπης, που βλέπουν τις υποσχέσεις για χρυσά κουτάλια να μετατρέπονται σε ανεργία, περικοπή κοινωνικών δαπανών, καταστολή και ανοχή στην άνοδο του φασισμού στην ήπειρο, ή και την ανοιχτή στήριξη ναζιστικού τύπου καθεστώτων όπως εκείνα της Ουκρανίας. Αυτό όμως δεν εγγυάται από μόνο τους κάποια προοπτική για τους λαούς, όταν μάλιστα η ίδια η ακροδεξιά φαίνεται προς το παρόν να προσπορίζεται οφέλη από αυτή την απογοήτευση, καθιστώντας ακόμα πιο επιτακτική την ανασυγκρότηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στις χώρες-μέλη, την μόνη πραγματική λύση, όχι απλά για έξοδο από την ΕΕ, αλλά για ριζική αναμόρφωση της κοινωνίας.

TOP READ