2 Φεβ 2015

Λένε για το ΚΚΕ

 Λένε για το ΚΚΕ




«Το ΚΚΕ αρνήθηκε να συναντηθεί με το Τσίπρα για να σχηματίσουν κυβέρνηση και έτσι ο Σύριζα αναγκάστηκε να συγκυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ»

Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς με την θέση του ΚΚΕ (να μην συμμετέχει σε κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλισμού και μάλιστα εντός της ΕΕ) δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το ΚΚΕ δήλωσε ξεκάθαρα ότι αυτή είναι η πολιτική του και στη βάση αυτής της πολιτικής ζήτησε τη ψήφο του λαού. Το συγκεκριμένο ζήτημα μάλιστα συζητήθηκε και το 2012, το ΚΚΕ πλήρωσε εκλογικό κόστος για τη θέση αλλά ξεκαθάρισε σε όλους ότι αυτή είναι η πολιτική του και δεν θα την αλλάξει. Όσοι ψήφισαν τώρα το ΚΚΕ, το ψήφισαν ανάμεσα σε άλλους λόγους και για αυτό ακριβώς το λόγο: Του έδωσαν δηλαδή εντολή να ΜΗΝ μπει σε αστική κυβέρνηση (ανεξάρτητα από το χρώμα, τη σύνθεση ή τις προθέσεις μιας τέτοιας κυβέρνησης).

Όποιος ζητά από το ΚΚΕ να πάει να συνομιλήσει με τον Τσίπρα για να συγκυβερνήσουν, ουσιαστικά ζητά από την ηγεσία του ΚΚΕ να καταργήσει από μόνη της τις συνεδριακές αποφάσεις που ψηφίστηκαν από τις χιλιάδες των μελών του ΚΚΕ, να κοροϊδέψει όσους ψήφισαν το ΚΚΕ και μέσα σε μία μέρα να αθετήσει την πολιτική του. Όποιος πιστεύει ότι τέτοια πολιτική συμπεριφορά θα ήταν θεμιτή (και μάλιστα για κάποιους επιβεβλημένη), μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά την «Αριστερά» (όπως τουλάχιστον την έχει στην ιστορική του συνείδηση ο ελληνικός λαός) δεν μπορεί να την πιάνει στο στόμα του. Το γεγονός ότι όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις έμαθαν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, δεν καθιστά το ΚΚΕ “δογματικό” και “μοναχικό”, αλλά συνεπές και μοναδικό.

Όποιος ακόμα θεωρεί ότι υπήρχε περίπτωση το ΚΚΕ να αλλάξει με τέτοιο τρόπο πολιτική θέση, είναι παντελώς άσχετος με την πολιτική πραγματικότητα. Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας/Συριζα ζήτησαν συνάντηση από το ΓΓ του ΚΚΕ ενώ γνώριζαν καλύτερα από όλους ότι δεν θα αλλάξει θέση το ΚΚΕ μέσα μια νύκτα; Πρόκειται για κομμάτι της συνολικής πολιτικής τους έναντι του ΚΚΕ, μιας καθαρά ψηφοθηρικής και επικοινωνιακής τακτικής που έχει στόχο να παρουσιάζει στους αριστερούς ψηφοφόρους ότι «το ΚΚΕ φταίει που δεν ενώνεται η αριστερά», αδιαφορώντας για τους ουσιαστικούς λόγους που το ΚΚΕ έχει τη θέση που έχει. Η τακτική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι έπιασε τόπο το 2012. Τούτη τη φορά όμως, εκ του εκλογικού αποτελέσματος κρίνοντας, φάνηκε ότι δεν έπιασε. Είναι όμως στην κρίση του καθενός αν αρμόζουν στην αριστερά τέτοιες τακτικές επικοιωνιακών τεχνασμάτων που θέλουν να συσκοτίσουν την πολιτική ουσία.

Ας μην ξεχνά κανείς επίσης, ότι ΠΡΙΝ καν επικοινωνήσει με το ΚΚΕ ο Τσίπρας, είχε ήδη σχηματίσει συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ του Καμένου, ο οποίος Καμένος ανακοίνωνε ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση πριν καν το εξαγγείλει ο Τσίπρας. Και επειδή δεν υπάρχει κανείς τόσο βλάκας που να θεωρεί πραγματικά ότι μέσα σε 2 ώρες κατέληξαν σε συμφωνία, είναι φανερό ότι η απόφαση για συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ληφθεί πριν τις εκλογές. (Εξ ου και τα περιβόητα σποτάκια του Καμένου που έλεγαν με τόση βεβαιότητα ότι οι ΑΝΕΛ θα «ελέγχουν» τον Αλέξη).

Και αναφύεται λοιπόν το ερώτημα ΠΩΣ γίνεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (της οποίας τα στελέχη ορκίζονταν ότι ΔΕΝ θα συγκυβερνήσουν με τους ΑΝΕΛ) να έχουν παραβιάσει αυτή τη θέση που είχε και η βάση του ΣΥΡΙΖΑ; Ήδη μια από τις συνιστώσες [ΔΕΑ] εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της για το ότι «παραβιάστηκαν κόκκινες γραμμές». Πώς γίνεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ της «σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς» να περιφρονεί τη θέληση της βάσης του (που περίμενε «κυβέρνηση της Αριστεράς») ενώ το «σταλινικό» ΚΚΕ να σέβεται τα μέλη του και τους ψηφοφόρους του;

Υπογραφή Ligachev
Aναδημοσίευση από Αγκάρρα

Με τρελό ενθουσιασμό

 Με τρελό ενθουσιασμό

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση.
Ο φοβος έχει γίνει ενθουσιασμός σε πολλούς, ενώ όποιος τολμήσει να πει κακή κουβέντα ειδικά για το ντουέτο Τσίπρα-Βαρουφάκη τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Ο "λαός" μοιάζει να νοιώθει πως βρήκε τους ηγέτες που ήθελε...
Αυτούς που θα κάνουν όσα έχει ανάγκη για λογαριασμό του, την ώρα που αυτός θα κοιτάζει τη δουλίτσα του και θα χαζεύει αμέριμνος σηριαλ, διαφημισεις και Αλτσαντήρι στην τιβί.

Δυο απλά πράγματα μόνο θα πούμε.
Πρώτα απ όλα δεν έχουμε καμιά εμπάθεια με το ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάποιοι απο εμάς δίνουν τέτοια εντύπωση κάνουν λάθος και πρέπει να το κοιτάξουν.

Δεύτερο, δεν μπορεί να μη μας προβληματίζει  ο ενθουσιασμός των συστημικών αλλά και εθνικιστικών μέσων, τα μπράβο των αστικών εφημερίδων και δημοσιογράφων και όλο το περίεργο αλλά και πονηρό κλίμα που υπάρχει.
Αν καποιος έχει λίγη πολιτική σκέψη θα σκεφτεί πως δε γίνεται ο ΑΝΤ1, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος και τ' αλλα παιδιά να χαίρονται μαζί με το λαό για το καλό που μας βρήκε και να χαιρόμαστε όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, αφεντικά και φτωχολογιά.
Κάτι δεν πάει καλά , ειδικά αν κάποιος έχει μεσα του μια στάλα μαρξισμό και εξακολουθεί να βλέπει πως σ'αυτό τον άδικο ντουνιά υπάρχουν και μετά τις εκλογές πλούσιοι και φτωχοί, καταπιεστές και καταπιεσμένοι. Εννοείται πως όλοι θα θέλαμε έναν κόσμο χωρίς συγκρούσεις, αλλά καλό είναι να μην κοροιδευόμαστε. Αυτό αργεί...Λίγη τσίπα χρειάζεται.

Τρίτο, κι εγω γουστάρω τις μαγκιές του Βαρουφάκη, αλλά ξέρω ότι δεν πρόκειται να δώσουν μεροκάματο σε κανένα φτωχό, γιατί ο ίδιος το λέει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε πρέπει να υποσχεθεί "δάκρυα και αίμα¨" κι όχι παροχές. Αυτό το είπε πριν τις εκλογές. Τωρα ανάμεσα στα πολλά συμπαθητικά που λεει τονίζει απόλυτα την ανάγκη βαθιών μεταρρυθμίσεων που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα.
Υπήρξαν πολλοί στο παρελθόν που ξεκίνησαν με καλές προθέσεις και κατέληξαν στην κόλαση της λιτότητας που τώρα λέγεται "λιτός βίος". Επίσης δεν είναι κι άσχημα, ούτε στοιχίζει τιποτα να μιλάς για "λιτό βίο" από την πλούσια σκοπιά της δικής σου άνετης ζωής.

ΕΜΕΙΣ λοιπόν οι ΚΚέδες δεν ονειρευόμαστε δάκρυα και αίμα για να σωθεί ο καπιταλισμός, ούτε δεχτήκαμε ότι ο καπιταλισμός είναι η μία και μόνη προοπτική που υπάρχει όπως όλοι οι άλλοι.
Εμείς ονειρευόμαστε έναν άλλο κόσμο. 
Κι όχι γιατί είμαστε ρομαντικοί, αλλά γιατί είμαστε ρεαλιστές. 
Ο σοσιαλισμός είναι ανάγκη κι όχι όνειρο των απελπισμένων.

Αυτοί λοιπόν που τώρα ενθουσιάζονται με όσα συμβαίνουν, χωρίς να έχει κερδηθεί απολύτως τίποτα, και   κοιτάζουν με μισό μάτι εμάς που βάζουμε στο τραπέζι πρώτα απ' όλα τις δικές μας ανάγκες, τις αυτονόητες καθημερινές ανάγκες της λαικής οικογένειας, ας επιτρέψουν σε κάποιους από εμάς να ονειρεύονται το δικό τους όνειρο.
Ας μας επιτρέψουν  να παλεύουμε για το δικό μας όραμα ενός άλλου κόσμου.
Αυτός ο κόσμος που ονειρεύονται, του "ανθρώπινου  καπιταλισμού", έχει περάσει και δεν υπάρχει πια. Αυτό που περιμένουν και τους φαίνεται εύκολο και εφικτό θα τους απογοητεύσει για άλλη μια φορά.
Ας κοιτάξουν λοιπόν και λίγο αλλού κι ας σκεφτούν λίγο παραπάνω.

Εμείς δε θα κάνουμε την ελπίδα κουρέλι, ονομάζοντας το συμβιβασμό αισιοδοξία και την υποταγή αντίσταση.
Αναρτήθηκε από

Βαθύτατα συγκινημένος

 Βαθύτατα συγκινημένος



Η πρώτη εβδομάδα της κυβέρνησης σύριζα (με το αναγκαίο καλό των ανελ) ολοκληρώνεται με ρίγη συγκίνησης και μια διάχυτη αίσθηση ντεζαβού (ή ντεζαβί, πες το κι έτσι) στην ατμόσφαιρα. Πράγματι, είμαι βαθύτατα συγκινημένος, όπως θα ‘λεγε και ο ανδρέας στις μέρες του. Ζούμε μέρες 81’ σφοι, σε μια ευρώπη που αλλάζει. Οσονούπω θα εκλεγεί ο μιτεράν στη γαλλία κι ο γκονζάλες στην ισπανία.

Ο εκνευρισμός του ντάισελμπλουμ κι αυτό το κάτι σαν χειραψία με το βαρουφάκη, στο τέλος της κοινής τους συνέντευξης τύπου, έκανε τον.. έλληνα V κάτι σα θεό-επαναστάτη για τους επαναστάτες του τουίτερ και του ευρύτερου κινηματικού χώρου. Η τελευταία φορά που θυμάμαι να υπάρχει αντίστοιχος ενθουσιασμός, ήταν στην επίσκεψη κλίντον, με την περιβόητη συγνώμη των ηπα για την επταετία και την περήφανη ομιλία του ΠτΔ στεφανόπουλου –τόσο περήφανη, που σχεδόν ξεχνούσες την ελεύθερη διέλευση των νατοϊκών στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος την ίδια χρονιά, για τον πόλεμο της γιουγκοσλαβίας. Κι όσο επαναστάτης ήταν ο στεφανόπουλος με το ποδήλατο, άλλο τόσο είναι κι ο βαρουφάκης με τις μηχανές μεγάλου κυβισμού. Με τη διαφορά πως τώρα, με κυβέρνηση σ-ανελ, ο κλίντον δε θα χρειαζόταν να ζητήσει καμία συγνώμη, καθώς στην περσινή ανακοίνωσή του σύριζα για το πολυτεχνείο δεν υπήρχε καμία ενοχλητική αναφορά στο ρόλο των ηπα για το πραξικόπημα.
Μα τι τα θέλεις τώρα και τα συζητάς, με σκέψεις με πεθαίνεις με πονάς…

Το μόνο χειρότερο απ’ τις λεγόμενες βαρουφίτσες (κατά το ρουβίτσες) που αυξάνονται και πληθύνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτές τις μέρες, και ανταριάζουν με την εμφάνιση, τη γοητεία και το σεξ-απίλ του νέου υπουργού οικονομικών, είναι οι πολιτικές βαρουφίτσες, που υποκύπτουν στην κρυφή γοητεία του ρεφορμισμού, τρώνε αμάσητες τις γλυκερές υποσχέσεις του δον ζουάν βαρουφάκ (με ένα νι, εκ των πραγμάτων) και με την κλασική τύφλωση του ερωτευμένου (γιατί ο έρως είναι επιλεκτικά τυφλός), βλέπουν μόνο αυτά που θέλουν να δουν, αγνοώντας προκλητικά τα προειδοποιητικά μηνύματα που τους στέλνει η επικαιρότητα. Και τα φουσκωμένα, σαν μπαλόνια, περήφανα στήθη ετοιμάζονται να σκάσουν με πάταγο, μόλις προσκρούσουν στην πρώτη αιχμηρή γωνία της αμείλικτης πραγματικότητας.

Ο βαρουφάκης λέει πχ πως συμφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του ολπ, αλλά αυτό περνάει στα ψιλά ή προβάλλεται από τα αστικά μέσα ως σοβαρή, υπεύθυνης στάση. Αρνείται να αναγνωρίσει ως συνομιλητή του την τρόικα, αλλά θέλει απευθείας συνομιλίες με τους φορείς-διεθνείς οργανισμούς, που την απαρτίζουν –κι όπως λέει ο ποε απ’ τα χανιά, είναι σα να μη θες συνεργασία με την οικογένεια μητσοτάκη, αλλά με το δρακουμέλ, τη ντόρα και τον κυριάκο ξεχωριστά. Κι ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί για την τεχνική επέκταση-επιμήκυνση ενός προγράμματος το οποίο θεωρεί (θεωρητικά) καταστροφικό, απαράδεκτο κι αποτυχημένο (που κάθε άλλο παρά τέτοιο ήταν αν ξέρεις να βλέπεις τα πράγματα από ταξική σκοπιά και να απαντάς κάθε φορά στο στοιχειώδες ερώτημα: «για ποιον;».

Σε αυτή τη μόδα προσχωρεί (με πιο ήπιες, συγκρατημένες μορφές, με «ναι μεν αλλά», πάντως προσχωρεί) σύσσωμο σχεδόν το εξωκοινοβούλιο, που διαπιστώνει αλλαγή τοπίου, γύρισμα σελίδας, κτλ, αλλά φιλοδοξεί να στηρίξει και να σπρώξει το σύριζα σε μια πιο συνεπή στάση, ένα πιο τολμηρό, αποφασιστικό ξεφύλλισμα σελίδων, κοκ, ή στην καλύτερη να εκφράσει το ίδιο αυτή τη πιο συνεπή στάση. Και να φανταστείς πως το βαρύ … μαρξιστικό πυροβολικό του σύριζα (λαπαβίτσας, μηλιός, κουβελάκης, κτλ) παραμένει στην εφεδρεία. Παρόλα αυτά, η πίεση προς αυτές τις δυνάμεις είναι ήδη τεράστια, ακόμα και στον (κατεξοχήν προνομιακό γι’ αυτές) χώρο του πανεπιστημίου, όπου η κυβέρνηση παίζει μεγάλη επικοινωνιακή μπάλα, με τη διάσωση των αιώνιων φοιτητών, το διοικητικό προσωπικό, κτλ.

Κι ενώ διανύουμε μια περίοδο που προσφέρεται για απαλλαγή από διάφορες επιζήμιες αυταπάτες (για τη δυνατότητα μιας «καλής» εναλλακτικής αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων ή μιας διαφορετικής πορείας σε αυτό το γενικό πλαίσιο του ευρωμονόδρομου, ενός… «φιλικού κράτους» που θα ευνοούσε το ξεδίπλωμα της ταξικής πάλης, κοκ), η καλλιέργειά τους βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Πολύ χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η επιστροφή των αγανακτισμένων (πού είχαν χαθεί αυτές οι ψυχές άραγε;) και το κάλεσμα για συλλαλητήριο στήριξης της ελληνικής κυβέρνησης, τη μέρα που αυτή θα διαπραγματεύεται με τους ευρωπαίους εταίρους!

Τα παραπάνω καθιστούν πρόδηλη την ανάγκη άμεσης ανάπτυξης κινηματικών διεργασιών και διεκδικητικών αγώνων, που να μη βγάζουν από το κάδρο της ευθύνης την κυβέρνηση και τις αντιλαϊκές εφαρμογές της πολιτικής της. Εκεί είναι (και όχι μόνο στην εκλογική αντοχή του κόμματος) που θα δοκιμαστεί και θα κριθεί πρωτίστως ο δικός μας βαθμός ετοιμότητας στις νέες ιδιαίτερες συνθήκες, για την έμπρακτη αντιμετώπισή τους.

Σας προσφέρουμε την σχετική εξαθλίωση αντί της απόλυτης!

 Σας προσφέρουμε την σχετική εξαθλίωση αντί της απόλυτης!





Βοηθήστε να κυβερνήσουμε με νέο, «αναπτυξιακό», «αριστερό» και καινοτόμο τρόπο για να μπορέσουμε να σας κάνουμε πιο πλούσιους  κύριοι κεφαλαιοκράτες – τοκογλύφοι! Τι δεν καταλαβαίνετε;
Η ιστορία των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους τοκογλύφους δανειστές και τα πολιτικά κοράκια της ΕΕ, θυμίζει τις γνωστές ιστορίες των ντόπιων υπηρετών - κυβερνητών των κάθε είδους εξουσιαστών, αποικιοκρατών και κατακτητών που, προσφέροντας καλύτερες υπηρεσίες από αυτές που σκέφτονται οι ίδιοι οι εξουσιαστές, εισηγούνταν να μην αφανίσουν τους υπόδουλους και κατακτημένους γιατί τότε δεν θα είχαν δούλους να δουλεύουν και θα ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους, οποία προσβολή για εξουσιαστές! Αντιθέτως εισηγούνταν να τους δίνουν τόσο ψωμί ώστε να μπορούν αύριο να αποδώσουν περισσότερα κέρδη για πάρτι τους!
Έτσι πάντα, και σήμερα στους κεφαλαιοκράτες, πρόσφεραν την σχετική εξαθλίωση αντί της απόλυτης σαν θαυματουργή λύση με την οποία και ο εκμεταλλευόμενος θα είναι ικανοποιημένος γιατί «θα ζει και θα αναπνέει» και θα του παραχωρούν ένα πιάτο φαΐ από αυτά που παράγει ο ίδιος με τον ιδρώτα του!
Στην απόλυτη εξαθλίωση ο τοκογλύφος, κεφαλαιοκράτης, παίρνει και το ψωμί από το τραπέζι και σε σχέση με προηγούμενα ο εργάτης έχει απολύτως λιγότερα για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Έτσι σταδιακά, η δυνατότητά του να παράγει για να αποπληρώνει αυτόν που του χρεώνει και τον ουρανό, αλλά και να αφήσει «κληρονόμους» των χρεών, φθίνει με αποτέλεσμα να μην ελπίζει ποτέ ο δανειστής ότι θα αποπληρωθεί.

Αντιθέτως, στη σχετική εξαθλίωση ο τοκογλύφος , κεφαλαιοκράτης παραχωρεί ένα μέρος από αυτά που παράγει ο εργαζόμενος, τόσα ώστε να μπορεί κάθε χρόνο να του αποπληρώνει όλο και μεγαλύτερο χρέος, να μεγαλώνει και παιδιά για να συνεχίσουν την αποπληρωμή για γενεές γενεών και να… έχουμε και ανάπτυξη! Όσο περνάει ο χρόνος βέβαια, ο τοκογλύφος θα γίνεται πλουσιότερος και ο εργάτης σχετικά με αυτόν φτωχότερος αλλά τι σημασία έχει για τους υπηρέτες των κεφαλαιοκρατών αυτό;
Όταν το σχέδιο πετυχαίνει, ο κυβερνήτης, υπηρέτης, διαχειριστής του κεφαλαίου και των υποθέσεων του κεφαλαιοκράτη, παρουσιάζεται ως ήρωας και σωτήρας, στήνει πανηγύρια και χορούς γιατί παρουσιάζει τη σχετική εξαθλίωση σαν σωτηρία, νίκη, ανάπτυξη, ευτυχία, ταξική ειρήνη και συνεργασία και γενικώς μια «ευτυχισμένη ζωή»!
Τότε υλοποιείται επακριβώς και το «όλοι μαζί μπορούμε» και να εξαθλιωνόμαστε και να πλουτίζουμε τους δανειστές και τους κεφαλαιοκράτες και να είμαστε ευτυχισμένοι!
Παρακολουθήστε όλη την πορεία των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές και την ΕΕ, αλλά και τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες, τραπεζίτες κλπ, δείτε ποιο είναι το κύριο επιχείρημα για να τους πείσει να χαλαρώσουν λίγο την ασφυξία που επέβαλλαν στον ελληνικό λαό, δείτε τις «παροχές και κέρδη» που υπόσχονται στους κεφαλαιοκράτες αν  χαλαρώσουν την πίεση και μετά κάντε και τις ανάλογες κρίσεις.  

Το δολάριο κινεί τις τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας οικονομίας

 Το δολάριο κινεί τις τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας οικονομίας


Το δολάριο κινεί τις τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας οικονομίας
Των Γ. Αγγέλη, Δ. Καδδά, Η. Μπέλλο, Χ. Φλουδόπουλο, Κ. Ράπτη, Δ. Ζάντζα

Οι τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας οικονομίας έχουν αρχίσει και πάλι να κινούνται, έξι χρόνια μετά τον «σεισμό» της 20ής Οκτωβρίου του 2008 (Lehman Brothers). Και οδηγούν σε εκρηκτικές εξελίξεις στις «φλεγόμενες» διεθνείς αγορές κεφαλαίου, στις οποίες ξεδιπλώνεται ένα πρωτοφανές «παιχνίδι» οικονομικής και γεωπολιτικής εξουσίας.

Πριν από έξι χρόνια, οι ισχυροί του πλανήτη μέσα από τους G-20, σε πρωτοφανή σύμπνοια, επιχείρησαν να αποφύγουν την κατάρρευση «ρίχνοντας» συντονισμένα περισσότερα από 3-4 τρισ. δολ. σε υπολογισμένες δόσεις σε όλες τις μεγάλες οικονομικές ζώνες του πλανήτη. Και το κατάφεραν.

Οι τράπεζες δεν έκλεισαν, αλλά η κρίση δεν ξεπεράστηκε. Και τώρα, κάποιοι πρέπει να πληρώσουν τα τρία προγράμματα «ποσοτικής χαλάρωσης» (QE), με τα οποία η Fed... μπούκωσε το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα για να μην καταρρεύσει.


Οι όγκοι κεφαλαίων που χρησιμοποιήθηκαν γι΄ αυτό τροφοδότησαν τη χωρίς προηγούμενο φούσκα των παραγώγων και το σκιώδες ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα, που ξεπερνά οκτώ φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ!

Σε αυτόν τον σκιώδη κόσμο των παραγώγων είναι εξαρτημένα τα νομίσματα και τα εμπορεύματα, το πετρέλαιο ή ακόμα και ο χρυσός.

Ντόμινο εξελίξεων

Τώρα οι τεκτονικές πλάκες έχουν αρχίσει και πάλι να κινούνται. Το ντόμινο των εξελίξεων κινήθηκε και πάλι από τις ΗΠΑ, αλλά αυτήν τη φορά με επιλογή της Fed, που αποφάσισε να κλείσει την κάννουλα της ποσοτικής χαλάρωσης και προειδοποίησε για αύξηση των επιτοκίων. Η απόφαση αυτή άλλαξε τις ροές κεφαλαίων στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, ομολόγων, χρηματιστηρίων και εμπορευμάτων. Οι ανατροπές διαπερνούν τα BRICS, τα ισχυρά νομίσματα και ανατρέπουν καταστάσεις δεκαετιών στην ενέργεια (πρωτοφανής πτώση τιμών πετρελαίου).

Το ευρώ διολισθαίνει εν όψει τόσο των αποφάσεων της ΕΚΤ να ρίξει έστω και με περιορισμούς κεφάλαια στην αγορά (QE) σε περιβάλλον αποπληθωρισμού και υπερχρέωσης, όσο και της επικείμενης αύξησης των επιτοκίων στις ΗΠΑ.

Το «αποθεματικό» ελβετικό φράγκο εγκαταλείπει άρον-άρον τη σχέση εμπιστοσύνης με το ευρώ και «ταμπουρώνεται» στα... ασφαλή θησαυροφυλάκια της Βασιλείας και της Γενεύης, ποντάροντας στον «φόβο» για τον σεισμό που άρχισε.

Το ισχυρό δολάριο, αφού εξάντλησε τα περιθώρια της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, τώρα, έξι χρόνια μετά το σοκ του 2008, κινητοποιεί τα σκιώδη κέρδη της φούσκας των παραγώγων για να... απολαύσει την υπεροχή του απέναντι στη διασπασμένη Ευρώπη. Και να «αγοράσει» φθηνά ό,τι του αρνήθηκε η Γερμανία τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Η ΕΚΤ μοιάζει αμήχανη, καθώς επιχειρεί να κάνει σε μικρογραφία αυτό που η Fed έκανε τα τελευταία χρόνια χωρίς όριο και το ευρώ αρχίζει να κατρακυλά, ίσως και κάτω από το 1 προς 1 με το δολάριο, τροφοδοτώντας τις ισχυρότερες πολιτικές και οικονομικές φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρωζώνη. Ήδη, με αφορμή τη χρεoκοπία της Ελλάδας, κάποιοι σκέφτονται τη «λύση» των διπλών νομισμάτων...

Ο δεύτερος γύρος της κρίσης έχει ήδη αρχίσει, με τη μορφή ενός συγκρατημένου προς το παρόν «νομισματικού πολέμου» και με το ευρώ μπλοκαρισμένο στον φαύλο κύκλο των πολιτικών και οικονομικών ασυμμετριών της Ευρώπης.

Πετρέλαιο
Πως κερδίζουν οι ΗΠΑ

Ως ένας από τους τρεις μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο, οι ΗΠΑ εν πρώτοις φαίνεται να πλήττονται από την πτώση της τιμής του αργού, αφού περιορίζονται σημαντικά τα ενεργειακά έσοδα.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν αναλυτές, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για την αμερικανική οικονομία σηματοδοτεί ένα εξαιρετικά θετικό momentum. Άλλωστε, ένας από τους λόγους για την πτώση της τιμής στάθηκε η σημαντική αύξηση της αμερικανικής παραγωγής σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου, που οδήγησε την παγκόσμια προσφορά αργού, από τα 5,5 εκατ. βαρέλια την ημέρα στα μέσα του 2011, στα 9 εκατ. βαρέλια.

Ακόμα περισσότερο και από τα πετρελαϊκά έσοδα, το κυριότερο όφελος για την αμερικανική οικονομία ήταν το γεγονός ότι η αυξημένη παραγωγή υδρογονανθράκων οδήγησε σε σημαντική μείωση των εγχώριων τιμών ενέργειας, δηλαδή της τιμής του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού. Έτσι, οι τιμές ενέργειας στις ΗΠΑ είναι κατά 50% φθηνότερες από την Ευρώπη και κατά 70% φθηνότερες από την Ασία. Σε κάθε περίπτωση, το ενεργειακό κόστος στις ΗΠΑ θα παραμείνει σημαντικά χαμηλότερο έναντι των ανταγωνιστών, ενισχύοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα στη μεταποίηση, τη βιομηχανία και τον κλάδο των χημικών και της διύλισης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το προηγούμενο διάστημα ακόμα και κινεζικές φίρμες ξεκίνησαν να αγοράζουν πρώτες ύλες, όπως υφάσματα από τις ΗΠΑ, ενισχύοντας, με αυτό τον τρόπο, την πραγματική οικονομία της χώρας.

Περιορισμός επενδύσεων

Οι χαμηλότερες τιμές μπορεί να περιορίζουν τα οφέλη από την επανάσταση του shale gas, καθώς ήδη υπάρχουν ορατά σημάδια περιορισμού των παραγωγικών γεωτρήσεων αλλά και των επενδύσεων, ωστόσο γεγονός παραμένει ότι οι ΗΠΑ απολαμβάνουν διπλά οφέλη: τις χαμηλές τιμές ως ο μεγαλύτερος καταναλωτής, αλλά και τα οφέλη από την παραγωγή υδρογονανθράκων, που σε κάθε περίπτωση παραμένει αυξημένη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Σημειώνεται ότι το επίπεδο τιμών που άρχισε να επηρεάζει μέρος της παραγωγής shale oil & gas των ΗΠΑ ήταν τα 70 δολάρια. Ωστόσο, η μείωση του κόστους παραγωγής του σχιστολιθικού αερίου, ιδιαίτερα στα μεγάλα πεδία, π.χ., της λεκάνης Permian, διατηρεί το θετικό πρόσημο.

Την ίδια στιγμή, δηλαδή, που άλλοι παραγωγοί με δομικά προβλήματα και εξάρτηση των οικονομιών τους από τα έσοδα του πετρελαίου, όπως η Ρωσία και η Βενεζουέλα, δέχονται ισχυρά χτυπήματα, οι ΗΠΑ αναδεικνύονται σε μεγάλο ωφελημένο από το νέο status quo της αγοράς του «μαύρου χρυσού».

FOREX
Το δολάριο υπενθυμίζει ποιος είναι το αφεντικό, αλλά...

Το διάγραμμα της σχέσης δολαρίου/ευρώ τα τελευταία 15χρόνια είναι ίσως το πλέον διαφωτιστικό για τις ανισορροπίες στους δύο από τους τέσσερις πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας, τις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη. Και «φωτίζει» πραγματικά τις δραματικές αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη από τα τέλη του 2014.

Όταν, τον Ιανουάριο του 1999, άρχισε η διεθνής λογιστική διαπραγμάτευση του ευρώ στα 1,17 δολ./ευρώ, πολλοί ήταν εκείνοι που κρατούσαν επιφυλάξεις για τη βιώσιμότητά του.

Έκτοτε, όμως, και μέχρι να φανούν τα πρώτα σημάδια της κρίσης, που έρχονται τον Απρίλιο του 2008, η αξία του ευρωπαϊκού νομίσματος εκτινάχθηκε (1,60 δολ./ευρώ), για να αρχίσει να κατρακυλά έκτοτε με μεγάλα σκαμπανεβάσματα από τις παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών και τις βίαιες αντιδράσεις των αγορών.

H αδυναμία των αγορών να συλλάβουν το βάθος της κρίσης που ξέσπασε με την πτώση της Lehman Brothers και οι αυταπάτες για τον περιορισμό της κρίσης στις ΗΠΑ από τη συντονισμένη παρέμβαση των G-20 το 2008-2009 τροφοδότησαν την προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ και πάλι σε υψηλά επίπεδα μέχρι τα τέλη του 2009, όταν άρχισε να σκάει στον ευρωπαϊκό ορίζοντα η κρίση χρέους στην Ελλάδα. Τα γεγονότα που ακολουθούν υποχρεώνουν τις ΗΠΑ σε παρεμβάσεις στην αδυναμία της Ευρωζώνης να αποφασίσει το πώς θα διαχειριστεί τον νέο φαύλο κύκλο της κρίσης, πέρα από τις «ενέσεις» της ΕΚΤ, που, με διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία (LTROs, ΟΜΤ κ.λπ.), προσπαθεί να εμπνεύσει στις αγορές εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Ευρωζώνης να στηρίξει το ευρώ.

Η «ζημιά», όμως, είχε γίνει, καθώς τα αποτελέσματα του πρώτου προγράμματος «ποσοτικής χαλάρωσης» στις ΗΠΑ υπονομεύτηκαν από τη διστακτική αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη με αφορμή την Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ δρομολόγησαν ένα δεύτερο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αφού εξασφάλισαν ότι οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοι», παρά τις αντιρρήσεις των Γερμανών, θα «βούλωναν» με ένα δεύτερο bail out το ενδεχόμενο χρεοκοπίας στην Ευρωζώνη μέσω της Ελλάδας.

Ο νέος ορίζοντας

Το «καρδιογράφημα» της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου κάπου εκεί φαίνεται να ισορροπεί, μετά και τις νέες παρεμβάσεις της ΕΚΤ, για να «ξεφύγει» και πάλι, αυτήν τη φορά με σταθερή άνοδο του δολαρίου από τα μέσα του 2014, όταν, μετά τις ευρωεκλογές, δύο κυρίαρχες εικόνες συνθέτουν τον νέο οικονομικό ορίζοντα:

- Στις ΗΠΑ εδραιώνεται η προσδοκία μιας βέβαιης βελτίωσης, που επιβεβαιώνεται στα μάτια των αγορών από τη δήλωση της Fed ότι θα «κλείσει» τον Οκτώβριο το πρόγραμμα της «ποσοτικής χαλάρωσης», ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει την αύξηση των επιτοκίων. Και οι αγορές αρχίζουν πλέον να μπαίνουν στο στοίχημα του δολαρίου.

- Στην Ευρώπη το φάντασμα του ελληνικού χρέους επανεμφανίζεται μετά το προσωρινό success story, ενώ, παράλληλα, αναδεικνύεται η αντίσταση του Βερολίνου να επιτρέψει στην ΕΚΤ να δρομολογήσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μέσα σε ένα εξαιρετικά ασταθές πολιτικό περιβάλλον.

Οι αγορές δεν έχουν πρόβλημα να διαλέξουν και στρέφονται βίαια προς το δολάριο, προκαλώντας ίσως τη μεγαλύτερη μεταπολεμικά «μετανάστευση» κεφαλαίων στη μητρόπολη του πράσινου νομίσματος, δημιουργώντας, έτσι, έναν γιγάντιο «κουμπαρά» επενδύσεων χαρτοφυλακίου. Οι άνθρωποι της Fed είχαν ποντάρει σ΄ αυτήν τη στρατηγική, αλλά τώρα ανησυχούν για τους αντίθετους λόγους από εκείνους του 2012-2013.

Η κεφαλαιακή «υπεραιμία» στο πεδίο του δολαρίου ζητά διέξοδο, αλλά αυτή παραμένει περίπλοκη, καθώς η παγκόσμια οικονομία παραμένει δέσμια των συνεπειών της προηγούμενης φάσης της κρίσης...
Παράγωγα
Η ωρολογιακή βόμβα των 300 τρισ.

Λιγοστοί είναι αυτοί που θέλουν έστω και να θυμούνται την αξία της αγοράς παραγώγων διεθνώς, καθώς αποτελεί μια εν δυνάμει βόμβα, όπως αποκαλείται, για τις αγορές. Βόμβα θεωρητικής αξίας της τάξης των 690 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών που δημοσιεύτηκαν τον Δεκέμβριο. Πρόκειται για εκείνα τα υβριδικά χρηματοοικονομικά εργαλεία με τα οποία επενδυτές, τράπεζες και επιχειρήσεις εξασφαλίζονται έναντι των θέσεών τους ή ποντάρουν απλώς στην κατεύθυνση μιας υποκείμενης αξίας. Αν ένα μεγάλο μέρος των στοιχημάτων αυτών χαθεί, εκτιμάται ότι δεν υπάρχει ούτε καν μικρό ποσοστό των απαραιτήτων κεφαλαίων για να καλυφθούν οι έχοντες τις θέσεις αυτές. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των παραγώγων και τα σημαντικότερα εξ αυτών είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, interest rate swaps επί των βασικών επιτοκίων της US Fed. Ένας τύπος παραγώγου του οποίου η αξία μεταβάλλεται ανάλογα με τις μεταβολές των βασικών επιτοκίων αναφοράς ή τις προσδοκίες για μια τέτοια μεταβολή. Και η αγορά αυτή επηρεάζεται αυτονόητα από τη ρητορική και τις αποφάσεις της US Fed. Πολλοί αποκαλούν την αγορά αυτή «Derivatives Time Bomb» και η προσπάθεια ρύθμισής της σκοντάφτει συχνά στις μεγάλες επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο στους ισολογισμούς μεγάλων συστημικών τραπεζών.

Δίκοπο μαχαίρι

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το εύρος της έκθεσης πολλών τραπεζών σε αυτή την αγορά, αξίζει να αναφερθεί πως η θεωρητική (notional) αξία των παραγώγων που κατέχει η Citigroup είναι, κατά την προ ολίγων ημερών σχετική δήλωσή της, στα επίπεδα των 60 τρισ. δολ. Ανάλογου ύψους έκθεση έχει και η J.P. Morgan, ενώ τέτοιες θέσεις έχουν, βέβαια, και άλλες αμερικανικές τράπεζες. Λιγότερη ορατότητα υπάρχει για το εύρος της έκθεσης σε παράγωγα άλλων, διεθνών χρηματοοικονομικών ομίλων. Και το σύνολο της αγοράς αυτής «κρέμεται» κυριολεκτικά από τις κινήσεις της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας.

Παρά την κρίση του 2008 που πυροδότησαν παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα, οι θεσμικοί επενδυτές χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο έκτοτε τα εργαλεία αυτά είτε για να αντισταθμίσουν τους κινδύνους από τις υφιστάμενες θέσεις τους είτε για να αποκομίσουν κέρδη σε συγκεκριμένες αγορές ή εμπορεύματα. Η αυξανόμενη δημοτικότητα των εργαλείων αυτών είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί, αν και τα παράγωγα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του κινδύνου του χαρτοφυλακίου, τα ιδρύματα που έχουν υψηλή μόχλευση μπορεί να υποστούν τεράστιες ζημίες, εάν οι θέσεις τους αυτές στραφούν εναντίον τους.

* Αναδημοσίευση

Αποκαλυπτικό πανόραμα των επικίνδυνων γεωστρατηγικών «προκλήσεων» της εγχώριας αστικής τάξης

Αποκαλυπτικό πανόραμα των επικίνδυνων γεωστρατηγικών «προκλήσεων» της εγχώριας αστικής τάξης
Ο «Ρ» παρουσιάζει εκτενή αποσπάσματα του πολυσέλιδου κειμένου του υπουργείου Αμυνας, αποκαλυπτικά για τη βαθιά εμπλοκή των ΕΔ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης

Ελληνικά μαχητικά σε εκπαίδευση εναέριου ανεφοδιασμού με ειδικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, η οποία παραπέμπει σε συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις μακριά από βάσεις ανεφοδιασμού
Τους σχεδιασμούς των εγχώριων μονοπωλίων να προωθήσουν παραπέρα τις θέσεις τους σε Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο και πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, να αναβαθμιστούν περαιτέρω γεωστρατηγικά, με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό κόμβο και παραγωγό Ενέργειας, να καταλάβουν ανώτερες θέσεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα βάζοντας τις Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) να παίζουν ρόλο χωροφύλακα όπου Γης, μπλέκοντας το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, διασφαλίζοντας εμπορικούς διαύλους, ενεργειακό ανεφοδιασμό, διαμετακομιστικό εμπόριο, τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας συνολικά, αποτυπώνει η «Λευκή Βίβλος» των Ενόπλων Δυνάμεων, που δημοσιοποιήθηκε δυο μέρες πριν τις εκλογές, 23 Γενάρη, εκτενή αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ».
Ενα πολυσέλιδο κείμενο που συντάχθηκε στο υπουργείο Αμυνας, αφορά τα πεπραγμένα στο εσωτερικό και το διεθνές περιβάλλον για το 2014 αλλά, ταυτόχρονα, δίνει ανάγλυφα τις προτεραιότητες της εγχώριας αστικής τάξης στη «στρατιωτική διπλωματία» και την εξωτερική πολιτική, όπως υπηρετούνται διαχρονικά από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, και την προηγούμενη, τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και την τωρινή, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο υπουργός Αμυνας της οποίας σπεύδει μάλιστα, μόλις μια βδομάδα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, να συναντήσει τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
Αλλωστε, την έκδοση προλογίζει ο Δ. Αβραμόπουλος, με θητεία στα υπουργεία Αμυνας και Εξωτερικών, αντιπρόεδρος της ΝΔ και τώρα προαλειφόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οπως γράφει ο ίδιος, στη «Λευκή Βίβλο» «αναλύσαμε τις διεθνείς εξελίξεις, τις δυνητικές προκλήσεις και απειλές (...) Μέσα από τα κείμενα της Λευκής Βίβλου, αντιλαμβάνεται κανείς τον τρόπο με τον οποίο η πατρίδα μας (βλ. η ντόπια αστική τάξη) προσεγγίζει τις σύγχρονες προκλήσεις ασφαλείας. Μια προσέγγιση, πανοπτική, ψύχραιμη και άριστα ιεραρχημένη. Με αναγνώριση των βραχυπρόθεσμων περιορισμών και κινδύνων αλλά και των μακροπρόθεσμων ευκαιριών για συνεργασίες, συμμαχίες και κέρδη στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα».
Λυκοσυμμαχίες και μονοπώλια
  • Για το ΝΑΤΟ
Σε αυτή τη βάση, η «Λευκή Βίβλος», μεταξύ άλλων, γράφει τα εξής για το ΝΑΤΟ: «Μετά από μια μακρά περίοδο εμπλοκής των δυνάμεων της συμμαχίας σε εδάφη της Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας, διέρχεται σε μια περίοδο ετοιμότητας και προετοιμασίας δομών και δυνάμεων, με σκοπό την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των υφιστάμενων και των αναδυόμενων απειλών. Οι απειλές αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την εξάπλωση της τρομοκρατίας, του διεθνούς εγκλήματος και διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής. Οι εν λόγω απειλές, πέραν του γεγονότος ότι αποτελούν τροχοπέδη για την ανεμπόδιστη λειτουργία των θαλασσίων και ενεργειακών οδών, υποδαυλίζουν ταυτόχρονα την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των μεταναστευτικών ροών προς τον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο.
(...) Επιπλέον, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου επενδύει σε μια διαρκή προσπάθεια δημιουργίας θεσμικού διαλόγου με τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, δρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο υποστηρικτικά στην ευρύτερη προσπάθεια εδραίωσης της περιφερειακής ασφάλειας και σταθερότητας. Βεβαίως, το ΝΑΤΟ, πέραν του νέου ρόλου και των νέων αποστολών που καλείται να αναλάβει, συνεχίζει να επαναβεβαιώνει το ρόλο του ως ένας κατεξοχήν οργανισμός συλλογικής ασφαλείας και, ως τέτοιος, συναρτά το ρόλο και την επιρροή του από τη δυνατότητα αξιόπιστης προβολής ισχύος σε γεωγραφικές περιοχές όπου διακυβεύονται μείζονα συμμαχικά συμφέροντα».
Σε άλλο σημείο του κειμένου διαβάζουμε: «Στο πλαίσιο των προσπαθειών για βελτίωση δυνατότητας ανταπόκρισης της Συμμαχίας στις σύγχρονες προκλήσεις ασφαλείας υιοθετήθηκε από τους Αρχηγούς Κρατών και Κυβερνήσεων στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής (Ουαλία, Σεπτέμβριος 2014) το "Σχέδιο Δράσης Ετοιμότητας της Συμμαχίας" ("Readiness Action Plan"), το οποίο προβλέπει παροχή συνεχούς (αλλά όχι μονίμου) αεροπορικής, χερσαίας και ναυτικής παρουσίας, καθώς και στρατιωτικής δραστηριότητας στην ανατολική κυρίως περιοχή ευθύνης του ΝΑΤΟ (κυρίως ασκήσεις). Επίσης, προβλέπεται αύξηση ετοιμότητας δυνάμεων και δημιουργία νέας δύναμης ταχείας επέμβασης».
  • Για την ΕΕ
Για τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η «Λευκή Βίβλος» αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Την ίδια στιγμή, η ΕΕ προσπαθεί να ενισχύσει το "αποτύπωμά" της στα περιφερειακά και διεθνή δρώμενα ασφαλείας, εκμεταλλευόμενη το θεσμικό πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας. Μέσα από την ενεργοποίηση των προβλεπομένων σε αυτή θεσμών και δράσεων, επιδιώκει να δώσει νέα ώθηση στην Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας (ΚΠΑΑ) και να διασυνδέσει αποτελεσματικά τις πολιτικο-στρατιωτικές της δομές. Ταυτοχρόνως, δε, η ΕΕ ενδύεται με το θεσμικό πλαίσιο ανάληψης αποστολών εκτός του γεωγραφικού χώρου της Ενωσης, με σκοπό τη διατήρηση της ειρήνης, την πρόληψη συγκρούσεων και την ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας. Η θεσμοθέτηση επιχειρησιακών σχηματισμών, όπως οι Σχηματισμοί Μάχης ("EU Battlegroups"), έχει προσδώσει αξιοπιστία στον επιχειρησιακό βραχίονα της Ενωσης, χωρίς ωστόσο ο υπόψη θεσμός να έχει τύχει ανάλογης εκμετάλλευσης μέχρι σήμερα».
Σημειωτέον, από τις ελληνικές ΕΔ στο Σχηματισμό Μάχης EUABG (European Union Amphibious Battlegroup) συμμετέχει ένας Λόχος Πεζοναυτών και ένα Αρματαγωγό, ενώ στο Σχηματισμό Μάχης HELBROC συμμετέχουν ένα αερομεταφερόμενο Τάγμα Πεζικού και άλλα τμήματα.
  • Για τον ΟΗΕ και τις «ανεξέλεγκτες οντότητες» του κεφαλαίου
Σε ό,τι αφορά τον ΟΗΕ, η «Λευκή Βίβλος» υπογραμμίζει με νόημα: «Παρά την κατά καιρούς υστέρηση στην παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, η σημασία του Οργανισμού επαυξάνεται από τη νομιμοποίηση που παρέχει, μέσω των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, στις βασικές διεθνείς επιχειρήσεις τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ».
Ενδιαφέρον έχει και το σημείο όπου η «Λευκή Βίβλος» αφήνει κάποιες ...σπόντες για τους άλλους τρόπους, ακόμα πιο άμεσης και «ευέλικτης» παρέμβασης των μονοπωλίων που διεκδικούν «αυξανόμενο ρόλο»: «Πέραν όμως των εθνικών δρώντων και των θεσμικών διακυβερνητικών δρώντων, μια σειρά από άλλες άτυπες και συχνά ανεξέλεγκτες οντότητες διεκδικούν αυξανόμενο ρόλο στους διεθνείς συσχετισμούς, επηρεάζοντας πλέον με σαφή τρόπο την εθνική και τη διεθνή ασφάλεια. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι μεγάλοι πολυεθνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, οι νέες διεθνείς χρηματοπιστωτικές οντότητες και μια σειρά Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) με διεθνή παρουσία».
«Προπύργιο ασφαλείας» η Κρήτη
Για την Ελλάδα διαβάζουμε:
«Από γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής πλευράς, η Ελλάδα είναι ιστορικά ενταγμένη στο ευρύτερο ευρωπαϊκό γεωπολιτικό περιβάλλον και άρρηκτα συνδεδεμένη με τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, γεωγραφικές περιοχές προνομιακής άσκησης της πολιτικής και οικονομικής επιρροής της. Η στρατηγική αξία της Ελλάδας στον υπόψη γεωγραφικό χώρο προσδιορίζεται, αφενός, από την κεντρική της θέση στην εν λόγω υψηλού γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος περιοχή, αφετέρου, δε, από το γεγονός ότι η χώρα μας καθίσταται σημείο επαφής και προπύργιο της Ευρώπης με την ασιατική και την αφρικανική ήπειρο.
(...) Ταυτοχρόνως, δε, η χώρα έχει επενδύσει, πολιτικά αλλά και σε επίπεδο υποδομών και μέσων, στη δυνατότητα παροχής αξιόπιστης ασφάλειας στις διεθνείς οδούς μεταφορών μεταξύ της Ευρώπης και των διεθνών αγορών της Ασίας και Μέσης Ανατολής που διέρχονται από περιοχές ελληνικής κυριαρχίας και στρατηγικού ενδιαφέροντος.
Η σημασία των παραπάνω ενισχύεται τα τελευταία χρόνια, καθώς η διεθνής κοινότητα αναζητεί στηρίγματα σταθερότητας στην περιοχή, έναντι ενός ευρέως τόξου αστάθειας που εκτείνεται από τις ακτές της Βόρειας Αφρικής μέχρι και τη Μαύρη Θάλασσα και κυκλώνει κατά κάποιο τρόπο την Ευρώπη (σ.σ. για το ίδιο "τόξο αστάθειας" μιλούσαν και οι πρώην κυβερνώντες, μιλούν και οι τωρινοί, παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως "φωτεινό φάρο σταθερότητας", όπως έλεγε την Τρίτη και ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς...)».
«Σε αυτή την προσπάθεια» συνεχίζει η «Λευκή Βίβλος», «κομβικό ρόλο διαδραματίζει γεωγραφικά και σε επίπεδο υποδομών η Κρήτη. Το νησί αποτελεί βασικό πυλώνα στρατηγικού σχεδιασμού για τη χώρα αλλά και για το σύνολο των Συμμάχων και Εταίρων μας, καθώς τόσο η θέση όσο και οι εκεί ευρισκόμενες ναυτικές και αεροπορικές εγκαταστάσεις, το καθιστούν προπύργιο ασφαλείας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».
Μπαρουταποθήκη η Νοτιοανατολική Ευρώπη
Εστιάζοντας στις ζώνες άμεσου ενδιαφέροντος για την εγχώρια αστική τάξη, η «Λευκή Βίβλος» των ΕΔ γράφει: «Η περιοχή της Νοτιοανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης, διελθούσα από μια περίοδο σχετικής σταθεροποίησης και ομαλότητας κατά το πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ένα αυξανόμενο βαθμό αβεβαιότητας σε πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της επιδείνωσης της γεωπολιτικής κατάστασης στη Μαύρη Θάλασσα. Η εκδηλωθείσα διεθνής οικονομική κρίση, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το σύνολο του ευρωπαϊκού Νότου, μηδέ εξαιρουμένης και της ΝΑ Ευρώπης (...) Πέραν των οικονομικών παραμέτρων, το περιβάλλον ασφαλείας στην περιοχή παραμένει ρευστό, καθώς συνεχίζουν να υφίστανται κρυφές, εθνικιστικού κυρίως χαρακτήρα εντάσεις και εμφανίζονται αμείωτα φαινόμενα διαφθοράς και διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος. Τα ανωτέρω φαινόμενα, αποτελούν εν δυνάμει ασύμμετρες απειλές, που μπορούν τελικά να εκδηλωθούν με τη μορφή πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών αλλά και στρατιωτικού χαρακτήρα απειλών, οι οποίες λαμβάνονται υπόψη στον αμυντικό σχεδιασμό της Ελλάδας.
(...) Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η απόφαση της κοινοπραξίας Shah Deniz (Shah Deniz Consortium-SDC) υπέρ της κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ, ο οποίος θα διέρχεται κατά το μεγαλύτερό του μέρος από το ελληνικό έδαφος, προσδίδει ιδιαίτερη γεωστρατηγική αξία στην Ελλάδα και την εντάσσει στον ενεργειακό χάρτη ως χώρα - διακομιστή ενέργειας. Η, δε, δημιουργία κάθετων διασυνδετηρίων αγωγών για την τροφοδοσία των υπολοίπων χωρών ευνοεί και την ενδεχόμενη χρησιμοποίησή του για τη μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη».
Ανατολική Μεσόγειος - Μαγρέμπ - Μ. Ανατολή: Ο κορυφαίος κόμβος παγκοσμίως
Για Ανατολική Μεσόγειο - Μέση Ανατολή αναφέρει:
«Η ευρύτερη περιοχή τη Ανατολικής Μεσογείου, του Μαγρέμπ και της Μέσης Ανατολής αποτελεί ίσως τον κορυφαίο γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό κόμβο παγκοσμίως. Στην περιοχή συντείνουν μεγάλοι ενεργειακοί διάδρομοι και οδοί διεθνούς εμπορίου και υφίστανται τα μεγαλύτερα αποθέματα αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως.
Η γεωστρατηγική αυτή αξία ενισχύεται από τον αργό ρυθμό εκμετάλλευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την αδυναμία πλήρους αξιοποίησης των αποθεμάτων υδρογονανθράκων σε Αφρική και Αρκτική και της μεταστροφής διεθνούς κοινότητας ενάντια στη χρησιμοποίηση πυρηνικής ενέργειας, μετά το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία το 2011.
Κατόπιν των ανωτέρω, οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, αποκτούν διαστάσεις που ξεφεύγουν από το αρχικό τους περιφερειακό υπόβαθρο, συναρτώμενες άμεσα με την πορεία της διεθνούς οικονομίας αλλά και τα ζωτικά συμφέροντα άμυνας και ασφάλειας, όχι μόνο των παρακείμενων στην περιοχή κρατών, αλλά και του συνόλου του δυτικού κόσμου.
(...) Η αιματηρή και χρονίζουσα κρίση στη Συρία, σε συνδυασμό με αμφιταλαντεύσεις της διεθνούς κοινότητας και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των κρατών της ευρύτερης περιοχής, γέννησε νέες, πιο ριζοσπαστικές, εστίες θρησκευτικού και εθνοτικού φονταμενταλισμού, οι οποίες απειλούν πλέον με αποδιοργάνωση και κατάρρευση μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής».
Σε ό,τι αφορά το ρόλο που επιχειρεί να παίξει η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή, εμπλέκοντας το λαό στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η «Λευκή Βίβλος» αναφέρει:
«Η χώρα μας, με γεωγραφικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια, αποτελεί την παρούσα χρονική περίοδο τον προμαχώνα της Ευρώπης προς αυτή την περιοχή και ως τέτοια επιχειρεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις.
Βασικοί μας στόχοι σε αυτή την προσπάθεια είναι η διασφάλιση των ζωτικών εθνικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων στον ενιαίο γεωγραφικό χώρο της ΝΑ Μεσόγειου, σε στρατηγική συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία και τους υπολοίπους περιφερειακούς και διεθνείς εταίρους μας».
Στο επίκεντρο η Ενέργεια
Για τις «απειλές για την Εθνική Αμυνα και Ασφάλεια» η «Λευκή Βίβλος» γράφει:
«Οι εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, τα προτάγματα για ανεύρεση και αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η διαμόρφωση του περιφερειακού συστήματος διαμετακόμισης ενέργειας, δημιουργούν νέες μορφές απειλών στο ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον.
(...) Η Ελλάδα, ως χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αλλά και λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, καλείται να διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο σε θέματα περιφερειακής ασφαλείας, τα οποία στο μεγαλύτερο μέρος τους συνθέτουν αυτό που σήμερα ονομάζουμε "πλέγμα νέων απειλών ασφαλείας"».
Στο πλέγμα αυτό η «Λευκή Βίβλος» των ΕΔ εντάσσει τη «Διεθνή Τρομοκρατία», την «Ανεξέλεγκτη Διακίνηση Οπλικών Συστημάτων - Οπλων Μαζικής Καταστροφής», τη «Μετανάστευση και το Οργανωμένο Εγκλημα», τις «Κυβερνοεπιθέσεις», τις «Σύγχρονες Μορφές Πειρατείας» και την «Ενεργειακή Ασφάλεια».
Ειδικά για την τελευταία σημειώνει:
«Η ενεργειακή ασφάλεια αποτελεί μια εκ των κυριότερων προτεραιοτήτων και παραμέτρων χάραξης πολιτικής για το σύνολο των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κοινωνιών.
Η ενεργειακή διάσταση της ασφάλειας έχει διττό χαρακτήρα (...) Σε πρώτο επίπεδο (...) είναι η ελαχιστοποίηση των ενεργειακών εξαρτήσεων από τρίτες χώρες, η ανάπτυξη τεχνολογιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η πλήρης εκμετάλλευση των ενδογενών πόρων και αποθεμάτων.
Σε δεύτερο επίπεδο, έχει να κάνει με τη δυνατότητα του κράτους να προβάλλει αξιόπιστα την εθνική του ισχύ και τη νομική του κατοχύρωση, σε όλο το εύρος των κυριαρχικών του ζωνών, με σκοπό την αδιασάλευτη υλοποίηση των παραπάνω στρατηγικών και οικονομικών πολιτικών επιλογών.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η γεωγραφική θέση της χώρας στην ΝΑ Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, την καθιστά κρίσιμο παράγοντα για την ασφάλεια των γραμμών συγκοινωνιών και των ενεργειακών δικτύων μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, Ευρώπης και Βορείου Αφρικής, καθώς και Δυτικής Ευρώπης - Ανατολικής Μεσογείου. Ταυτοχρόνως, το υπό διαμόρφωση ενεργειακό περιβάλλον και η διασφάλιση των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης των ενδογενών πόρων και αποθεμάτων, δημιουργεί επιπρόσθετες απαιτήσεις ασφαλείας, ιδιαίτερα στο θαλάσσιο περιβάλλον».
Αλλα και σε άλλο σημείο της «Λευκής Βίβλου» τονίζεται σχετικά: «Ο εντοπισμός ενεργειακών κοιτασμάτων στον υποθαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου, εντός της δικαιούμενης, βάση του Διεθνούς Δικαίου, Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Χώρας αλλά και η σχεδιαζόμενη διέλευση από το έδαφός της αγωγών μεταφοράς υδρογονανθράκων προς την Ευρώπη, δημιουργούν επιπρόσθετες απαιτήσεις για τις ΕΔ αναφορικά με την προστασία και περιφρούρηση των εθνικών συμφερόντων από κάθε επιβουλή».
Ενοπλες δυνάμεις... «πρεσβευτές» σε κάθε σημείο της Γης
Για την «Αντιμετώπιση των απειλών», η «Λευκή Βίβλος» γράφει: «Οι Ενοπλες Δυνάμεις της Χώρας, πέραν της αντιμετώπισης κάθε εξωτερικής επιβουλής, καλούνται να συνεισφέρουν και στην αντιμετώπιση των ανωτέρω απειλών», με «συνεργασία μεταξύ των ΕΔ, των Αρχών Ασφαλείας και γενικότερα όλου του κρατικού μηχανισμού τόσο σε εθνικό όσο και σε διακρατικό - διεθνές επίπεδο», «προστασία της ναυσιπλοΐας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο (αντιμετώπιση πειρατείας)», «συμμετοχή σε δράσεις της διεθνούς κοινότητας για τον εκδημοκρατισμό των χωρών και εδραίωση του κράτους δικαίου» (βλ. ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις) κ.ά.
Αλλωστε, σε άλλο σημείο της «Λευκής Βίβλου» προαναγγέλλεται ότι, με τη νέα τους δομή, οι ΕΔ «θα αποτελούν πρεσβευτή της Ελλάδας σε κάθε σημείο της Γης, οποτεδήποτε κληθούν να συνδράμουν στην εδραίωση της ειρήνης και ασφάλειας, υπό την αιγίδα διεθνών Οργανισμών που συμμετάσχει η χώρα μας».
Εξοπλισμοί με άξονα μονοπωλιακά συμφέροντα
Αλλωστε, όπως περιγράφεται στο κεφάλαιο για την «Πολιτική Εθνικής Αμυνας και Ασφάλειας», η χώρα «συμμετέχει σε διεθνείς ειρηνευτικές επιχειρήσεις και αντίστοιχες ασφάλειας, κατόπιν σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Υποστηρίζει το μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ σε έναν οργανισμό συλλογικής άμυνας και ασφάλειας. Ενισχύει την ανάπτυξη της Κοινής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας (ΚΠΑΑ), τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης και εξειδικεύει στην προώθηση της Θαλάσσιας Ασφάλειας.
Λαμβάνοντας υπόψη τις προαναφερθείσες απειλές στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, το ΥΠΕΘΑ, μέσω του Μακροπρόθεσμου Προγράμματος Προμηθειών Αμυντικού Υλικού, επιδιώκει τη βελτίωση των αεροναυτικών δυνατοτήτων των ΕΔ, εστιάζοντας κυρίως στους παρακάτω επιχειρησιακούς τομείς:
-- Επαύξηση των δυνατοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού με πλοία με δυνατότητες κρούσης, αεράμυνας περιοχής, αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας και σύγχρονα Υποβρύχια.
-- Επαύξηση των δυνατοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας με αναβάθμιση των υπαρχόντων αεροσκαφών και απόκτηση αεροσκαφών προηγμένης τεχνολογίας.
-- Επαύξηση δυνατοτήτων ταχείας μεταφοράς στρατιωτικών δυνάμεων με μέσα ταχείας μεταφοράς.
-- Επαύξηση δυνατοτήτων σε σύγχρονους τομείς δραστηριοποιήσης των ΕΔ, όπως σε αυτόν του διαστήματος (π.χ., συμμετοχή στο πρόγραμμα HELIOS) και του κυβερνο-χώρου».
Εξάλλου, στην ειδική ενότητα «ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ» διαβάζουμε ότι:
«Ο Στρατός Ξηράς είναι σε μια συνεχή διαδικασία για την προσαρμογή των δομών του σε εκείνες του ΝΑΤΟ, προκειμένου να ανταποκρίνονται σε όλο το φάσμα των αποστολών της Συμμαχίας και των διεθνών οργανισμών που συμμετέχει η χώρα».
«Το Πολεμικό Ναυτικό, προκειμένου να διατηρήσει στο μέλλον την αποτρεπτική του ικανότητα, θα δρομολογήσει την απόκτηση νέων φρεγατών πολλαπλών αποστολών και επαύξηση της ικανότητας εναέριας επιτήρησης θαλασσίων περιοχών ενδιαφέροντος».
«Η Πολεμική Αεροπορία, τέλος, και εντός του προαναφερθέντος πλαισίου, σχεδιάζει την προμήθεια (πέραν της αναβάθμισης του υπάρχοντος στόλου αεροσκαφών) νέου μαχητικού αεροσκάφους ικανού να καλύψει τις άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου. Επιπλέον μελετάται και σχεδιάζεται η προμήθεια αεροσκαφών προηγμένης τεχνολογίας για κάλυψη μελλοντικών αναγκών της χώρας. Πλέον των παραπάνω η ΠΑ δραστηριοποιείται στην σχεδίαση προμήθειας νέου αεροσκάφους προκεχωρημένης εκπαίδευσης καθώς και ελικοπτέρων Ερευνας/Διάσωσης - Ερευνας/Διάσωσης Μάχης (SAR/CSAR), προκειμένου να καλύψει τις σχετικές ανάγκες κάτω από οιοσδήποτε συνθήκες (ειρηνική περίοδο και κατά τις επιχειρήσεις) στο σύνολο της περιοχής αρμοδιότητάς της».
Οι στρατιωτικές «εγκαταστάσεις» και «διευκολύνσεις»
Παρακάτω εκφράζεται η εκτίμηση ότι «η Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα ασφαλείας, με ακλόνητη φιλοδοξία να γίνει ένας οδηγός σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Προκειμένου να πετύχει στο δύσκολο αυτό έργο, η χώρα μας διατηρεί (...) εξαιρετικά σημαντικές εγκαταστάσεις και διευκολύνσεις (σ.σ: όπως οι βάσεις σε Σούδα, Ακτιο, Αραξο) που δίνουν ένα μοναδικό πλεονέκτημα για μια πιθανή ανάπτυξη αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων των συμμάχων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το στοιχείο αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη και υποστήριξη των πολυεθνικών προσπαθειών (...) Οπως καταδεικνύει η περίπτωση της Λιβύης, έχουμε δημιουργήσει μια εμπεριστατωμένη και πολύπλευρη δομή υποστηρικτικής δύναμης ώστε να ευθυγραμμίζεται με τις αντίστοιχες επιχειρησιακές και εκπαιδευτικές απαιτήσεις του ΝΑΤΟ».
Επ' αυτού, άλλο σημείο του κειμένου περιγράφει μια σειρά από αυτές τις δομές:
-- Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) του NATO: «Ιδιαίτερο ρόλο για τη χώρα μας διαδραματίζει η λειτουργία του ΚΕΝΑΠ, το οποίο εδρεύει στη Σούδα της Κρήτης, αποστολή του οποίου η συνδυασμένη εκπαίδευση σε μονάδες του ΝΑΤΟ, με σκοπό την επαύξηση της ικανότητας αυτών στην εκτέλεση αποστολών επιτηρήσεως επιφανείας, αέρος και υποθαλάσσιες, καθώς και στην εκτέλεση ειδικών επιχειρήσεων, για την υποστήριξη των αντίστοιχων έργων Ναυτικής Αποτροπής».
-- Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης Ειρήνης: «Σημαντική υποστήριξη στο προσωπικό που αναλαμβάνει αποστολές στο πλαίσιο των παραπάνω οργανισμών, αποτελεί η εκπαίδευση πριν την αναχώρησή του, στο ΠΚΕΕΥΕ στο Κιλκίς. Στο ΠΚΕΕΥΕ παρέχεται θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, σε όλα τα θέματα επιχειρήσεων υποστήριξης της ειρήνης σε στρατιωτικά στελέχη, καθώς επίσης και ταχύρρυθμη εκπαίδευση σε πολυεθνικές Μονάδες πριν την ανάπτυξή τους για εκτέλεση συγκεκριμένης ειρηνευτικής αποστολής».
-- Πεδίο Βολής Κρήτης του NATO: «Το Πεδίο Βολής Κρήτης, με έδρα τα Χανιά της Κρήτης, χρησιμοποιείται σε μόνιμη βάση από τις χώρες της Γερμανίας, Ολλανδίας, Ελλάδας και Βελγίου. Κάθε ΝΑΤΟικό κράτος έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση του Πεδίου Βολής Κρήτης και κατόπιν έγκρισης σχετικής αιτήσεώς τους, τρίτα κράτη, τεχνολογικά ινστιτούτα, εταιρείες και οργανισμοί».
-- Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσιών Μεταφορών: «Το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ που εδρεύει στην Αθήνα, έχει ως αποστολή την εξεύρεση των κατάλληλων μέσων στον τομέα των στρατηγικών θαλασσίων μεταφορών, σε ανταγωνιστικές τιμές και την παρακολούθηση των μέσων αυτών για λογαριασμό των Κρατών / Διεθνών Οργανισμών που έχουν συνάψει συμφωνίες συνεργασίας με το Κέντρο (...) Τα τελευταία έτη το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ έχει συνδράμει με τα μέλη του στο πλαίσιο επιχειρήσεων διαχείρισης κρίσεων του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. Για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες και μελλοντικές απαιτήσεις στον τομέα των στρατηγικών μεταφορών, το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ, επιδιώκει να αποκτήσει τη δυνατότητα σχεδίασης και συντονισμού όχι μόνο θαλάσσιων, αλλά και χερσαίων, εναερίων και συνδυασμένων μεταφορών».
Εκπαίδευση για δράση εκτός συνόρων
Τέλος, στη «Λευκή Βίβλο» καταγράφεται το πώς οι ελληνικές ΕΔ συμμετέχουν σε προγράμματα: Εκπαίδευσης Ελικοπτέρων για επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των πληρωμάτων ελικοπτέρων για επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων της ΕΕ. Πολυεθνικών Διαρθρωμένων Υγειονομικών Μονάδων για ανάπτυξη πολυεθνικού νοσοκομείου εκστρατείας.
Καταγράφει, επίσης, την πρόταση δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Στόλου Αεροπορικών Μεταφορών και τη διεξαγωγή σχετικών ασκήσεων για ενίσχυση της στρατιωτικής μεταφορικής ικανότητας της ΕΕ. Την ανάγκη κάλυψης των διαπιστωμένων ελλείψεων της ΕΕ σε δυνατότητες εναέριου ανεφοδιασμού, πτυχή που προϊδεάζει για δράση αεροσκαφών πολύ μακριά από τις βάσεις τους. Την προτεραιότητα που δίνεται στην ΕΕ για Τηλεκατευθυνόμενα Αεροπορικά Συστήματα «για πολυεθνική στρατιωτική συνεργασία των κρατών - μελών που ήδη χρησιμοποιούν ή σχεδιάζουν να αναπτύξουν και να εντάξουν σε επιχειρησιακή χρήση πρωτοποριακά μη επανδρωμένα αεροπορικά συστήματα».

Θ.

Διαπραγμάτευση στο στρατόπεδο του εχθρού

Διαπραγμάτευση στο στρατόπεδο του εχθρού



Ουσιαστική διαπραγμάτευση. Αυτός θα είναι ο τίτλος του μετεκλογικού εμπορίου ελπίδας για τους επόμενους μήνες. Τόσο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και βασικά αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προβάλλουν τη συνάντηση του υπουργού Γιάννη Βαρουφάκη με τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, Γέρουν Νταισελνμπλουμ, ως την αφετηρία ενός μαραθώνιου διαπραγματεύσεων που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες μέρες στην Ελλάδα και συνολικά στην ΕΕ.

Το κλίμα μειωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων, που δυστυχώς κυριαρχεί σήμερα στους εργαζόμενους, αξιοποιείται επίσης για να ενισχυθεί η αυταπάτη ότι μια σκληρή αποφασιστική διαπραγμάτευση μπορεί να οδηγήσει σε μια πραγματική φιλολαϊκή στροφή της αστικής διαχείρισης. Επιχειρείται να εδραιωθεί η αντίληψη πως οι μεγάλες απώλειες της λαϊκής οικογένειας στην περίοδο της κρίσης είναι οριστικές, δεν είναι το ζητούμενο, ενώ παράλληλα προβάλλεται ως μοναδική διέξοδος για μια μελλοντική λαϊκή ευημερία η γρήγορη επιστροφή σε ψηλότερους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, η ανάκαμψη και η αύξηση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων.
Για να αποκαλύψουμε το μύθο της σκληρής διαπραγμάτευσης που θα οδηγήσει τάχα σε μια «ανάπτυξη για όλους», όπου θα κερδίσουν και τα μονοπώλια και οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι, πρέπει να εξετάσουμε το περιεχόμενό της.
Ποιοι διαπραγματεύονται;
Στην πραγματικότητα, η διαπραγμάτευση για τη διαχείριση του μεγάλου κρατικού χρέους της Ελλάδας αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαπραγμάτευσης μεταξύ των αστικών τάξεων της ΕΕ για τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών, καθώς και για το συνολικό μέλλον της Ευρωζώνης.
Η άρχουσα τάξη της Ιταλίας, της Γαλλίας και άλλων υπερχρεωμένων κρατών επιθυμεί να «απελευθερωθούν» περισσότεροι κρατικοί πόροι για να στηριχθούν οι εγχώριοι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι επενδύσεις τους, για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητά τους. Διεκδικεί να περιορισθεί το μέγεθος της κρατικής χρηματοδότησης που σήμερα δεσμεύεται για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους και να χαλαρώσουν οι αυστηροί όροι σχετικά με το μηδενισμό των ελλειμμάτων στους ετήσιους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Με τη στήριξη των ΗΠΑ, η ιταλική και η γαλλική κυβέρνηση ασκούν πίεση στη γερμανική κυβέρνηση για να επωμισθεί μεγαλύτερο βάρος και να αποδεχθεί κοινή διαχείριση ενός μέρους του χρέους των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης. Προσπαθούν να μειώσουν την ψαλίδα που συνεχώς ανοίγει προς όφελος της Γερμανίας στην αρένα του διεθνούς ανταγωνισμού.
Παράλληλα, πιέζουν για μια μεγαλύτερη γερμανική συμβολή στην τόνωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο σύνολο της Ευρωζώνης, η οποία για μεγάλο διάστημα παραπαίει μεταξύ ύφεσης και αναιμικής ανάπτυξης.
Η στήριξη των ΗΠΑ στις πιέσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση αφορά τη γενικότερη διαπάλη για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα ηγεμονεύσει την επόμενη περίοδο στην Ευρώπη. Αφορά, επίσης, τον ανταγωνισμό του δολαρίου και του ευρώ, που αποτελούν διεθνή αποθεματικά νομίσματα.
Στο πλαίσιο αυτής της διαπάλης υπήρξε ήδη ο συμβιβασμός της απόφασης Ντράγκι για την «ποσοτική χαλάρωση», συνολικού ύψους 1,1 τρισ. ευρώ. Η απόφαση προβλέπει πως το ευρωσύστημα (η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης) θα αγοράζει κάθε μήνα έως και 60 δισ. ευρώ κρατικά ομόλογα των χωρών της ζώνης του ευρώ, χρησιμοποιώντας νέο «φρεσκοτυπωμένο» χρήμα. Ομως, το 80% των αγορών θα γίνεται από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών - μελών, περιορίζοντας έτσι τόσο το συνολικό ύψος ομολόγων από κάθε κράτος - μέλος αλλά και μεταφέροντας σημαντικό τμήμα του κινδύνου χρεοκοπίας στα ξεχωριστά κράτη - μέλη. Για την Ελλάδα προβλέπεται πως η αγορά ομολόγων θα γίνει με την προϋπόθεση ενός προγράμματος επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας, ενώ το ύψος των ελληνικών ομολόγων που μπορεί να αγοράσει το ευρωσύστημα περιορίζεται στα 22 δισ. ευρώ περίπου.
Στην ίδια κατεύθυνση, σχεδιάζεται και η ενεργοποίηση Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων, καθώς η Κομισιόν διαπιστώνει με ανησυχία ότι συνολικά οι επενδύσεις στην ΕΕ βρίσκονται κάτω απ' τα επίπεδα του 2007.
Η ελληνική άρχουσα τάξη συμπλέει, όπως προκύπτει και από σχετική ανακοίνωση του ΣΕΒ, με την επιλογή της άσκησης κάποιας πίεσης προς τη γερμανική κυβέρνηση.
Οι αρχικές προτάσεις Βαρουφάκη για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Περιλαμβάνουν ένα πακέτο μέτρων που περιστρέφεται γύρω από πάγωμα των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας για 5 χρόνια, ελάττωση των επιτοκίων, μείωση των στόχων για το πλεόνασμα του ετήσιου προϋπολογισμού, ώστε να «απελευθερωθούν» κρατικοί πόροι που θα δώσουν ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, μια συμφωνία «γέφυρα» ενδιάμεσης χρηματοδότησης και ταυτόχρονη δέσμευση για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων ώστε να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ουσιαστικά ένα νέο «μεσοπρόθεσμο» με διαφορετικό όνομα.
Διαφορετικός δρόμος για ένα «λιτό βίο»
Οποια και να είναι η κατάληξη των διαπραγματεύσεων, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ουσιαστική βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων. Το προηγούμενο μεγάλο «κούρεμα» του κρατικού χρέους στην Ελλάδα (PSI) όχι μόνο δεν οδήγησε σε ανακούφιση του λαού αλλά συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το συγκεκριμένο παράδειγμα βοηθά να κατανοηθεί ότι μια μεταβολή στη διαχείριση αλλά και στο ύψος του κρατικού χρέους, δεν οδηγεί αυτόματα σε καμιά αναβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής και σε καμιά αύξηση του λαϊκού εισοδήματος.
Οσο παραμένει ο στόχος της αύξησης του κέρδους των μονοπωλίων, τόσο θα συνεχίζονται οι θυσίες των κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων. Θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και ανάκτηση των απωλειών των εργαζόμενων δε συμβαδίζουν. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία, όποια διαχείριση του κρατικού χρέους και αν επιλεγεί.
Οποιο απ' τα σημερινά διεθνή εμβληματικά παραδείγματα της επεκτατικής διαχείρισης και της νομισματικής χαλάρωσης και αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι η εργατική τάξη δε βελτιώνει τη θέση της. Στις ΗΠΑ, ο πραγματικός εβδομαδιαίος μισθός δεν έχει αυξηθεί απ' το 2000, ενώ στο πρόγραμμα κουπονιών σίτισης συμμετέχουν 46,5 εκ. άνθρωποι για να επιβιώσουν. Στην Ιαπωνία, ο πραγματικός μισθός ελαττώνεται συνεχώς κάθε μήνα, σε σχέση με το επίπεδο του 2013, ενώ η ιαπωνική οικονομία εισήλθε σε νέα ύφεση.
Καπιταλιστική ανάπτυξη χωρίς αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, φτηνή εργατική δύναμη και νέα πεδία υψηλής κερδοφορίας για τα μονοπώλια δεν μπορεί να υπάρξει.
Γι' αυτό και οι σχετικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις και δεσμεύσεις θωράκισης της ανταγωνιστικότητας ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε είναι υπερχρεωμένα είτε όχι. Αυτές τις βασικές δεσμεύσεις και αναδιαρθρώσεις μας καλούν στην ουσία να εφαρμόσουμε στην Ελλάδα οι κοινοτικοί αξιωματούχοι, όπως ο Γιούνκερ, ο Κατάινεν, ο Ντάισελνμπλουμ, καθώς και η Μέρκελ, ο Ολάντ και ο Ρέντσι. Αυτή η επιμονή δεν αποτελεί μια απλή δογματική ιδεοληψία της σημερινής γερμανικής κυβέρνησης, αποτελεί στρατηγική κοινοτική κατεύθυνση.
Ομως, σ' αυτό το κρίσιμο πεδίο για το μέλλον του λαού, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποκλίνεται και δεσμεύεται να συνεχίσει τις αναδιαρθρώσεις. Ηδη, αμέσως μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης, ο Δραγασάκης τόνισε την ανάγκη να διευκολυνθεί η προσέλκυση επενδύσεων και ο Βαρουφάκης ξεκαθάρισε ότι η νέα κυβέρνηση δε θα σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Καθόλου τυχαία, στην παραλαβή του αρμόδιου υπουργείου δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική αναφορά ούτε για το μέλλον του ιδιωτικοποιημένου ΔΕΣΦΑ, ούτε για τους διαγωνισμούς έρευνας των υδρογονανθράκων, ούτε για τον έλεγχο του ΟΤΕ απ' την «Ντόιτσε Τέλεκομ», ούτε για το 49% του μετοχικού πακέτου της ΔΕΗ που δεν ανήκει στο κράτος. Ξεκαθαρίστηκε, επίσης, ότι προχωρά κανονικά η σύμβαση παραχώρησης στην «Cosco» των λιμενικών υποδομών του Πειραιά.
Η όποια διαφορά, αφορά τις μορφές ιδιωτικοποίησης (π.χ., πώληση ή σύμβαση παραχώρησης στον ΟΛΠ, τεμαχισμός ή διατήρηση ενιαίας ΔΕΗ) ή τη διατήρηση στο κράτος φορέων, όπως ο ΑΔΜΗΕ, που αποτελούν εγγύηση για τους όρους ανταγωνισμού των ιδιωτών ηλεκτροπαραγωγών, στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς.
Αντίστοιχη είναι η δέσμευση για τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και για πάταξη της φοροδιαφυγής. Με δεδομένη την υπόκλιση στο μεγάλο κεφάλαιο η φοροαφαίμαξη θα κατευθυνθεί στους αυτοαπασχολούμενους και στους μισθωτούς που δε βρίσκονται σε κατάσταση ακραίας φτώχειας. Εργαλεία σ' αυτή την κατεύθυνση θα είναι το περιουσιολόγιο και ο πιθανός νέος ορισμός της «μεγάλης» ακίνητης περιουσίας. Πιθανός προπομπός το άνοιγμα των φακέλων υποθέσεων ορισμένων μεγαλύτερων φοροφυγάδων για να δημιουργηθεί το σχετικό κλίμα.
Στην ίδια κατεύθυνση δεν υπάρχει καμία δέσμευση για επαναφορά των προηγούμενων μικρότερων ορίων συνταξιοδότησης, ούτε για συνολική αποκατάσταση των απωλειών των συντάξεων. Και βέβαια ούτε σκέψη για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία και στην Παιδεία, που οδηγούν στην πλήρη εμπορευματοποίηση βασικών δικαιωμάτων του λαού.
Γι' αυτό και ο Βαρουφάκης μας εξηγεί ότι: «Οι Ελληνες δημιουργούσαν όταν ζούσαν λιτά, όταν ξόδευαν λιγότερα απ' τα έσοδά τους, όταν τις αποταμιεύσεις τους τις χρησιμοποιούσαν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους».
Σε ποιους συμπατριώτες μας αναφέρεται; Σίγουρα όχι στους 559 μεγαλομετόχους που εμφανίζουν περιουσία που ξεπερνά τα 67 δισ. δολάρια και έχουν επενδύσει στο εξωτερικό πάνω από 140 δισ. ευρώ. Αναφέρεται στην πλειοψηφία των μισθωτών που αμείβεται με πάνω από 800 ευρώ μηνιαίως και συνιστά λιτό βίο αν θέλει να σπουδάσει το παιδί της, αφού δεν προβλέπεται ούτε καν η επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού.
Τέλος, όλα τα σενάρια διαπραγμάτευσης έχουν ακόμα μια βασική παραδοχή. Οτι ο λαός θα αποπληρώσει, νωρίτερα ή αργότερα, μεγάλο μέρος ενός κρατικού χρέους απ' το οποίο δεν ωφελήθηκε, ούτε ευθύνεται για τη δημιουργία του. Γιατί «δεν τα φάγαμε μαζί», λαός και μονοπωλιακοί όμιλοι, ούτε στους ΝΑΤΟΙκούς εξοπλισμούς, ούτε στα έργα της Ολυμπιάδας 2004, ούτε στις συμβάσεις παραχώρησης, ούτε στις φοροελαφρύνσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης
Σ' αυτή την κρίσιμη συγκυρία, έχει ιδιαίτερη σημασία να μη στοιχηθεί ο λαός κάτω απ' τη σημαία της αστικής τάξης, στις διαπραγματεύσεις της που έχουν στόχο τη διασφάλιση μεγαλύτερης κρατικής στήριξης των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων. Να μην αποδεχθεί ως εθνικό στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Να κατανοηθεί πλατιά ότι η επιστροφή στο δρόμο των ψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης δε συμβαδίζει αλλά αντιστρατεύεται την ανάκτηση των λαϊκών απωλειών της περιόδου της κρίσης και θα απαιτήσει νέες θυσίες των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Χωρίς καθυστέρηση, με επιμονή και υπομονή, πρέπει να δυναμώσει η καθημερινή προσπάθεια σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο για να ανέβει το κλίμα μαχητικότητας και απαιτητικότητας των εργαζόμενων. Για να μην αποδεχθούν «ως περασμένα - ξεχασμένα» όσα έχασαν τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Να μην πληρώσουν και πάλι οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι τα όποια ψίχουλα δοθούν για την ακραία φτώχεια.
Η προβολή ριζοσπαστικών στόχων πάλης, όπως πλήρη, σταθερή εργασία για όλους, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, σημαντική αύξηση του αφορολόγητου ορίου στις 40.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια, βοηθούν αποφασιστικά σ' αυτή την κατεύθυνση, παράλληλα με τις πρωτοβουλίες για την άμεση ανακούφιση του λαού.
Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις και η πείρα για να μην παγιδευθεί ο λαός στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Για να μη διαλέξει ανάμεσα σ' όσους διαπραγματεύονται νέους όρους της σφαγής του. Να τους απορρίψει όλους και να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού.
Να οργανώσει την αντεπίθεσή του, για την ελπιδοφόρα διέξοδο της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με το λαό το τιμόνι της εξουσίας.

του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Τα καθήκοντα της «επόμενης μέρας»

Τα καθήκοντα της «επόμενης μέρας»
Ο «Ριζοσπάστης» παραθέτει κωδικοποιημένα αποσπάσματα της Ανακοίνωσης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα εκλογικά αποτελέσματα



Eurokinissi
Κωδικοποιούμε βασικά σημεία της Ανακοίνωσης της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Γενάρη 2015, που δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 27 Γενάρη 2015, και αφορούν εκτιμήσεις για την «επόμενη μέρα» και τα καθήκοντα που προκύπτουν για το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Ο χαρακτήρας της κυβερνητικής αλλαγής
Η Ανακοίνωση της ΚΕ τοποθετείται για το χαρακτήρα της κυβερνητικής αλλαγής, παίρνοντας υπόψη τις εκτιμήσεις του Κόμματος για τα κόμματα που τη συνθέτουν και τα προγράμματά τους, όπως αυτά είχαν ήδη εκφραστεί πριν από τις εκλογές: «Η κυβερνητική εναλλαγή και η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστά πολιτική αλλαγή υπέρ του λαού. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις της χώρας στην ΕΕ και τους δανειστές (...) Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδεχθεί ότι την επόμενη μέρα θα υπάρξει πρόγραμμα σε συμφωνία με τους δανειστές. Αυτό το πρόγραμμα, ακόμη κι αν δεν ονομαστεί μνημόνιο ή δεν έχει την τυπική μορφή του σημερινού μνημονίου, θα περιέχει αντιλαϊκούς όρους». (...) Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι φιλεργατικό, φιλολαϊκό. Είναι ένα πρόγραμμα που, και στις στρατηγικές του κατευθύνσεις, και στις συγκεκριμένες προτάσεις της τετραετίας, κινείται στις ράγες της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων, της στρατηγικής της ΕΕ, που λέει στο λαό να ξεχάσει ότι μπορεί να πάρει πίσω όλα όσα έχασε και υπόσχεται μόνο ορισμένα ψίχουλα "πτωχοκομείου" προς την πιο ακραία φτώχεια, τα οποία θα εξανεμιστούν από τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική. Για την πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας σε περισσότερους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δηλώσει, επίσης, ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, σε μια περίοδο που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ εξελίσσονται ακόμη περισσότερο σε παράγοντες υπονόμευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τις αγορές και τις πρώτες ύλες και πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, με την εμπλοκή και της Ελλάδας».
Η διαπάλη για το μείγμα διαχείρισης
Στην Ανακοίνωση της ΚΕ σημειώνεται το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται η ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΑΝΕΛ - ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την αλλαγή μείγματος διαχείρισης στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, καθώς και τις συμμαχίες δυνάμεων εντός και εκτός ΕΕ που πιέζουν στην κατεύθυνση αυτής της αλλαγής: «Η κυβερνητική εναλλαγή στην Ελλάδα αξιοποιείται από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις εντός της χώρας, της Ευρωζώνης, αλλά και διεθνώς, που θέλουν μια πιο χαλαρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική ως εργαλείο εξόδου από την παραγωγική στασιμότητα. Το ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του είχε επισημάνει την προοπτική διαφοροποίησης του μείγματος της αστικής διαχείρισης. Πρόκειται για την ανάγκη που προκύπτει να αντιμετωπισθούν ο δισταγμός και η επιφύλαξη των ομίλων να θέσουν σε κίνηση λιμνάζοντα κεφάλαια, συγκεντρωμένα την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με όρο την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, τη μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, τελικά την άνοδο του μέσου ποσοστού κέρδους. Αυτό άλλωστε είναι η περίφημη "επανεκκίνηση" της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα, καλλιέργησε συστηματικά την παραπλανητική και εντελώς ψεύτικη θέση, ότι η ΕΕ αλλάζει σε θετική κατεύθυνση υπέρ των λαών, επειδή μετακινείται προς μια λιγότερο περιοριστική πολιτική, τη λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση. Γι' αυτό πανηγύρισε για τα μέτρα Ντράγκι και την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Μια τέτοια αλλαγή, όμως, δεν είναι φιλολαϊκή. Είναι προς το συμφέρον μονοπωλιακών ομίλων, τραπεζών, βιομηχάνων, προς τους οποίους θα κατευθυνθούν τα χρηματοδοτικά πακέτα και τα οποία θα φορτωθούν και πάλι οι εργαζόμενοι.
Η κυβερνητική εναλλαγή, επίσης, συμβολίζει και υπηρετεί την πίεση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και Ιταλίας προς τη γερμανική κυβέρνηση για να αλλάξει ο επιμερισμός βαρών και κερδών, σχετικά με τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης. Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε προεκλογικά και ο ΣΕΒ».
Στόχος η χειραγώγηση
Η Ανακοίνωση της ΚΕ εκτιμά ότι το εκλογικό αποτέλεσμα και η ανάδειξη της νέας κυβέρνησης εξυπηρετεί με καλύτερους όρους την προσπάθεια χειραγώγησης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, ενσωμάτωσής τους στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου, αξιοποιώντας και τα περιθώρια που δίνει μια πιο επεκτατική πολιτική για το μοίρασμα της φτώχειας. Η Ανακοίνωση της ΚΕ σημειώνει: «Θα είναι ανάσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, που επιδιώκει την πιο βαθιά ενσωμάτωση του λαού μέσα από την ανασύνθεση του αστικού κομματικού συστήματος, σε μια κρίσιμη στιγμή για το λαό και το κίνημά του (...)» Σχετικά με την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος η ΚΕ σημειώνει: «Το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει την πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που ξεκίνησε στις διπλές εκλογές του 2012, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Αυτή η αναμόρφωση ήταν αναγκαία για την πολιτική εξουσία των καπιταλιστών, σε συνθήκες όπου, λόγω του νέου μεγάλου κύματος ανεργίας και φτώχειας, αδυνάτισε η πολύ μεγάλη πολιτική ικανότητα χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών μαζών εκ μέρους της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και της φιλελεύθερης αστικής παράταξης και είχε ως αποτέλεσμα να μη λειτουργεί η απρόσκοπτη αυτοδύναμη δικομματική εναλλαγή στη διακυβέρνηση. Η αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας προχώρησε ταχύτερα, ουσιαστικά αντικαθιστώντας το ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να πετύχει το βαθμό επιρροής του ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνητικού κόμματος. Η αναμόρφωση της φιλελεύθερης παράταξης είναι ακόμα σε εξέλιξη, παρά τη σημαντική διάσπαση εθνικιστικών, φασιστικών δυνάμεων που έχει ήδη υποστεί».
Αρνητικός ο συσχετισμός δυνάμεων
Η Ανακοίνωση της ΚΕ τοποθετείται σε σχέση με την εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων, που αποτυπώνεται στο αποτέλεσμα των εκλογών, μέσα στον οποίο θα πρέπει να ξεδιπλώσει το ΚΚΕ τη δράση του: «Ο συνολικός συσχετισμός δυνάμεων παραμένει αρνητικός, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν εκφράζει τάση χειραφέτησης εργατικών - λαϊκών δυνάμεων από την ΕΕ, το δρόμο του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Το σύστημα, τα μονοπώλια και η εξουσία τους διαθέτουν ακόμη αρκετές εφεδρείες για τον εγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων, σε μια περίοδο που δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.
Χρειάζεται να δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία και το κίνημα η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν το δρόμο, με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή. Σήμερα είναι παρόντα και απέναντι από το λαό τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και της νέας ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που οδηγούν σε μεγαλύτερη χρεοκοπία του λαού και δεν μπορούν να λύσουν τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, όπως αυτό της ανεργίας. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα υπηρετούν αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο και προσπαθούν να τον εξωραΐσουν στα μάτια του λαού.
Κρίσιμος αρνητικός παράγοντας για το συσχετισμό δυνάμεων, επομένως για την πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, ήταν και είναι η κατάσταση μαζικότητας και προσανατολισμού του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οσο το κίνημα, η συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτό παραμένουν σε υποχώρηση, παρά τις πρωτοβουλίες του ΚΚΕ και άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων, των ταξικά συνειδητοποιημένων δυνάμεων, τόσο θα κυριαρχούν οι λογικές της αναμονής, της ανάθεσης, της αναζήτησης "σωτήριων" και ανύπαρκτων λύσεων από τα πάνω. Στην πορεία, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, από τα ίδια τα πράγματα, θα ξανασκεφτούν προβλέψεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ, θα συμπορευτούν με το ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την ενδυνάμωση της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας».
Τα καθήκοντα που προκύπτουν
Στην Ανακοίνωση της ΚΕ προσδιορίζεται το πλαίσιο καθηκόντων του ΚΚΕ σε αυτές τις συνθήκες: «Το ΚΚΕ, συνεπές σε όσα έλεγε και πριν από τις εκλογές, δεν πρόκειται να στηρίξει ή να δώσει ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Θα αξιοποιήσει τη συσπείρωση δυνάμεων, που σε αυτή τη φάση πραγματοποίησε, για να κάνει αυτό που υποσχέθηκε στο λαό, να υπάρξει δυνατή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση υπέρ του λαού και στη Βουλή, με τις προτάσεις του, αλλά πάνω από όλα στο κίνημα για να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία για το σήμερα και για την προοπτική. Για να δυναμώσουν οι αγώνες ενάντια στην ΕΕ, στα μνημόνια διαρκείας, στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο και την εξουσία του, που είναι εδώ, παρόντα. Για να ανακτηθούν οι μεγάλες απώλειες των εργαζομένων την περίοδο της κρίσης, για να μην πληρώσουν ξανά οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι τα όποια ψίχουλα δοθούν στην ακραία φτώχεια, αλλά να πληρώσουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, το κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ θα δυναμώσει τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες του για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, για την ανακούφιση των ανέργων, των λαϊκών νοικοκυριών. Θα δυναμώσει τις προσπάθειες για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την ανάπτυξη της λαϊκής αλληλεγγύης, για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και το καπιταλιστικό σύστημα.
Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να προβάλλει και να παλεύει μέσα στο λαό για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο: Με το λαό στην εξουσία, πραγματικά κυρίαρχο, ικανό να αναδείξει τη δική του διακυβέρνηση, τη διακυβέρνηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, καταργώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Μόνο η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και των υποδομών μπορεί να στηρίξει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχεδιασμό, με τελείως διαφορετικά κίνητρα στην κατανομή των πόρων. Το δρόμο, που η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους μπορούν να αποκτήσουν λαϊκό περιεχόμενο. Να οικοδομήσει και ν' αναπτύξει σχέσεις με λαούς και χώρες, με κριτήριο το αμοιβαίο συμφέρον».

TOP READ