20 Αυγ 2019

“Τα βρικολακιασμένα μορμολύκεια” και “οι αμοιβάδες του Περισσού” – Ο θερμός Αύγουστος της ΕΣΣΔ το ’91 και η επίθεση του αστικού τύπου στο ΚΚΕ

Συμπληρώθηκαν χθες 28 χρόνια από το αποτυχημένο κίνημα της λεγόμενης Κρατικής Επιτροπής Σωτηρίας ενάντια στον Γκορμπατσόφ, που έμεινε γνωστό ως “πραξικόπημα του Αυγούστου”. Έχουμε ήδη αναφερθεί αναλυτικά από εδώ για τη σημασία των γεγονότων αυτών ως καταλύτης εν τέλει στη διάλυση της ΕΣΣΔ, υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή, σχετικά με την επίδρασή τους στην εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα τα τεκταινόμενα στη Σοβιετική Ένωση θεωρήθηκαν από την εγχώρια αστική τάξη ως ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα της εναντίον του ΚΚΕ, το οποίο βέβαια εκείνη την περίοδο περνούσε τη βαθύτερη κρίση της ιστορίας του, έχοντας βγει πριν λίγους μόλις μήνες από τη διάσπαση του ενιαίου Συνασπισμού. Η αστική τάξη και οι οργανικοί της διανοούμενοι, θεωρούσαν πως η τραγική για το κομμουνιστικό κίνημα διεθνής συγκυρία ήταν η χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδεύουν μια και καλή με το ΚΚΕ, αφού έβλεπαν πως αυτό εξακολουθούσε να αντιστέκεται στην αυτοκατάργησή του ή  στη μετατροπή του σε ένα ακίνδυνο, σοσιαλδημοκρατικής κοπής μόρφωμα, όπως συνέβαινε την ίδια εποχή με πλείστα όσα αδελφά του κόμματα στην Ευρώπη και αλλού. Σχετικά με το το πραξικόπημα του Αυγούστου, η στάση του κόμματος ήταν ιδιαίτερα μετριοπαθής και προσεχτική, σε μια εποχή μάλιστα που η άμεση πληροφόρηση μιας συγκεχυμένης κατάστασης δεν ήταν καθόλου εύκολη. Ο Ριζοσπάστης της 20.8 κυκλοφόρησε με το πρωτοσέλιδο:
«ΕΣΣΔ – Αγωνία για τις εξελίξεις – Το βλέμμα της ανθρωπότητας στραμμένο στη Μόσχα», ενώ μέσα στο φύλλο αναφερόταν πως: “Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε ότι το κόμμα θα εκτιμήσει την κατάσταση με βάση δύο κριτήρια: Κατά πόσο θα διατηρηθούν οι δομές του σοσιαλισμού και η διατήρηση της ΕΣΣΔ ως Ενωσης Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Στο ερώτημα: «Ο κ. Μαΐλης χαρακτήρισε θετικές τις εξελίξεις στην ΕΣΣΔ. Εσείς αποφύγατε το χαρακτηρισμό θετικές», η κ. Παπαρήγα απάντησε ότι αν ισχύσουν τα δύο κριτήρια που είχε προαναφέρει, τότε οι εξελίξεις «θα είναι προς όφελος και του λαού της ΕΣΣΔ και του κόσμου”.
Αυτή τη στάση ο αστικός τύπος δε δίστασε να τη διαστρεβλώσει με τον πιο χυδαίο τρόπο, εξαπολύοντας μια ακόμα επίθεση ωμού αντικομμμουνισμού με εκφράσεις πολύ πέρα από οποιοδήποτε είδος στοιχειώδους κοσμιότητας. Το γεγονός πως στην επίθεση αυτή πρωτοστάτησαν κατά τα λοιπά αξιοσέβαστοι άνθρωποι του πνεύματος, δείχνει τη σημασία που απέδιδε η αστική τάξη στην προπαγανδιστική επιτυχία αυτής της εκστρατείας. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν παρατίθενται από το βιβλίο του Αλέκου Κουτσούκαλη “Το χρονικό μιας τραγωδίας 1945-1949”, όπου αποδίδονται με θετική χροιά, δείγμα των αλλοπρόσαλλων πολιτικών απόψεων που σε πολλά σημεία του βιβλίου διατυπώνει ο συγγραφέας, παλιός κομμουνιστής και πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, που υπέκυψε στη γοητεία της “λαθολογίας” και της “ανίκανης ηγεσίας” σε μεταγενέστερα χρόνια:
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης Δ. Ν. Μαρωνίτη για τη στάση αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ:
“Ανεξίτηλο όνειδος της κομματικής μας ζωής θα πρέπει εφεξής να θεωρείται η σταλινική στάση της ηγεσίας του, λειψού πια και κολοβού, ΚΚΕ απέναντι στο τριήμερο πραξικόπημα. Προέχει το θριαμβικό χαμόγελο της Αλέκας Παπαρήγα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες εκείνην την αποφράδα Δευτέρα (οι περίφημες δηλώσεις της και το όψιμο παραλήρημά της αποτελούν επεξηγηματικό υπόμνημα στην ανατριχιαστική αυτή φυσιογνωμική αποκάλυψη). Μιμούμενος τη διάδοχό του, έλαμπε από αμήχανη ευφορία ο Χαρίλαος Φλωράκης, όταν κατά την έξοδό του από το πρωθυπουργικό μέγαρο αρνήθηκε στους δημοσιογράφους κάθε σχετικό σχόλιο και τους παρέπεμψε στη βραδινή τηλεοπτική του συνέντευξη στη δύσαρθρη Άννα της ΕΤ 2 (τα όσα ανήκουστα είπε και βεβαιώνουν το κύρος της παροιμίας που θέλει τον αράπη μαύρο ακόμα και όταν γίνουν κατάλευκα τα σγουρά του μαλλιά). Η παράσταση συμπληρώθηκε με τις ομόλογες προκλητικές δηλώσεις επιτελών του κόμματος, με τις διαδοχικές κουτοπόνηρες ανακοινώσεις του Πολιτικού Γραφείου, με τα δελτία ειδήσεων του λογοκριμένου “902”, με την καταστατική καταδίκη του διευθυντή και πολλών συντακτών του “Ριζοσπάστη”, επειδή τόλμησαν να υπερασπιστούν την πολιτική και επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Προτείνω όλα αυτά τα ντοκουμέντα, και τα εξ ανάγκης συμπληρωματικά παρελειπόμενά τους, να συγκροτήσουν έντυπο φάκελο προς ιστορική χρήση του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος (“Το Βήμα”, 1 Σεπτέμβρη 1991).
Ο Νίκος Πολίτης στο άρθρο του στο “Βήμα” της 1ης Σεπτεμβρίου 1991 με τον τίτλο “Τραγικοί σαρκασμοί” γράφει:
“Σαπίζουν τα μυαλά και χαίνουν τα στόματα από κατάπληξη, ευφροσύνη και θαυμασμό, αυτών που διαβάζουν και μελετούν -ακόμη κι εκείνων που μόλις συλλαβίζουν-, τις θέσεις και τις ανακοινώσεις του Πολιτικού Γραφείου (της ΚΕ του ΚΚΕ), τις σχετικές με τα τελευταία συνταρακτικά γεγονότα. Θέσεις διαφωτιστικές και ανακοινώσεις στοχαστικές που χαρακτηρίζουν “θετική” την επέμβαση των τανκς και “πατριωτική” την παρέμβαση του στρατού στα προδοτικά ολισθήματα σύμπαντος του ρωσικού λαού και της διεφθαρμένης ηγεσίας του, προς την άβυσσο του αμερικανοφασισμού και το βάραθρο του καπιταλισμού. Πράγματι, ποιοι άλλοι εξόν από τους μονολιθικούς και αμετακίνητους φωστήρες της Κεντρικής Επιτροπής του, θα μπορούσαν να αναλύσουν με τόση διαύγεια το σοβιετικό πρόβλημα, να διαπιστώσουν με τέτοια κρίση τις αιτίες του, να εξηγήσουν με τόση απλότητα τις αφορμές του και να υποδείξουν με τέτοια γνώση τη λύπη του; Δεν υπάρχουν άλλοι. Εκτός κι αν συμπεριλάβουμε στους “λύτες” και μερικά βρικολακιασμένα μορμολύκεια, που ξεπροβάλλουν τα μεσάνυχτα κι εκπέμπουν από δικό τους τηλεοπτικό κανάλι όσες άρες μάρες και κουκουνάρες έχουν απομείνει στο φυραμένο μυαλό τους. Όπερ άτοπον.
Χαράς ευαγγέλια λοιπόν, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία πως το άστρο που θα οδηγήσει μια προσεχή ρωσική αποστολή για ανακάλυψη σωτήρων, θα σταθεί πάνω από το σφυροδρέπανο του Περισσού, συμπληρώνοντας έτσι το σύμβολο της κομμουνιστικής θρησκείας. Εκεί ενδημούν οι πανδαήμονες κεφαλές με τις πύρινες γλώσσες της σοφίας πάνω στην καράφλα τους. Κι εκεί φρουρούν οι γερασμένες Εστιάδες την κρύα στάχτη της πίστης τους. Αλλά κι εκεί εκθέτονται τα μοναδικά και περιούσια απολιθώματα της παλαιοτεταρτογενούς υποπεριόδου της τεταρτογενούς διαπλάσεως της γης ή, πιο απλά, της πλειστοκένου εποχής του ελληνικού κομμουνισμού.
Μα και βέβαια σαρκάζουμε! Αλλά πώς αλλιώς; Γίνεται να σοβαρευτούμε, όταν η γελοιότητα είναι τέτοιας ολκής και η ανοησία τέτοιου δυσθεώρητου ύψους; Τι στοχαστικό να πεις και τι παραινετικό να μολογήσεις για πολιτικές ανοησίες και κομματικές ασυναρτησίες, που δε δικαιώνονται με κανένα Θεό και που απορρίπτονται ακόμα και από μυαλό λεβίθας; Τι επιχειρηματολογία να αντιτάξεις σε κείνους που τα γεγονότα δεν τους πείθουν, που παραβλέπουν τα συμβαίνοντα, που διαστρέφουν την πραγματικότητα και αγνοούν τα δεδομένα; Και τι συλλογισμούς να αντιπαραθέσεις σε τυφλούς τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματα;
Εκατομμύρια Ρώσοι και Ρωσίδες έχουν ξεσηκωθεί και σαρώνουν την εβδομηντάχρονη κομμουνιστική τυραννία, το σύμβολο αυτό της πιο οικτρής πολιτικής αποτυχίας, το παράδειγμα αυτό της στυγνότερης βίας και τυραννίας, το “μοντέλο” αυτό της πείνας, της στέρησης, της κακομοιριάς και της μιζέριας. Και οι αμοιβάδες του Περισσού καμώνονται πως δε βλέπουν”.
Ο Μάριος Πλωρίτης σε άρθρο του στο “Βήμα”, 27 Οκτωβρίου 1991, με τον τίτλο “Ποιος κοροϊδεύει ποιον;” γράφει:
“Όσο για τους (καπα)κόκκινους προέδρους, έχουν χρόνια και χρόνια δείξει πως το “είπα-ξείπα” είναι το πιο επιστημονικό “πιστεύω” του “επιστημονικού-υπαρκτού σοσιαλισμού”. Και μόνη η φράση της προεδρίνας τους, “όταν μιλάει δημόσια το ΚΚΕ, δε λέει ποτέ ψέματα” (17.10), φτάνει για να δείξει πως την ιδεολογία την έχουν υψώσει σε συνώνυμο της ψευδολογίας. Εφ’ ω και κατακεραυνώνουν την “αστική λατρεία του χρήματος”, αλλά ταυτόχρονα δε διστάζουν να τρυγάνε κάπου 900.000 δολάρια από την ΕΣΣΔ (μόνο για το 1987) και δεν περιφρονούν διόλου τις “αστικές μπίζνες” (με τον ιδιοκτήτη τους “Transorient Shipping Company”), ξοδεύοντας δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, που “έτυχε να βρίσκονται στα χέρια της ΚΕ του ΚΚΣΕ ή των αρχιερέων του” (βλ. και σχετικά άρθρα του Ν. Μαράκη, “Βήμα”, 15.9, 6 και 13.10.1991).

Καταγγέλλει το νέο περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας

Το νέο περιστατικό εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας σε βάρος εργαζόμενης αυτή τη φορά στο Δήμο Φαιστού καταγγέλλει η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Ηρακλείου.
Σημειώνει πως «θύμα τραμπουκισμού και χειροδικίας έπεσε μια συναδέλφισσα στα κοινωφελή προγράμματα. Σύμφωνα με μαρτυρίες η συναδέλφισσα μαζί και με άλλους συναδέλφους το πρωί της Τρίτη 13/08/2019 πήγαν για εργασία μετά από εντολή του αρμόδιου αντιδημάρχου σε χωριό του Δήμου που ανήκουν για να καθαρίσουν το νεκροταφείο, εκεί βρέθηκε ο νέο-εκλεγμένος πρόεδρος του χωριού, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα από 1η Σεπτέμβρη. Ο "κύριος" αυτός, άρχισε να βρίζει τους συναδέλφους και να τους λέει άχρηστους και ανίκανους και όταν η συναδέλφισσα ζήτησε να μιλάει πιο όμορφα, τότε ο εν λόγο πρόεδρος την εξύβρισε της περιέχυσε ένα μπουκάλι νερό και ως αποκορύφωμα χειροδίκησε, χτυπώντας τη στο πρόσωπο.
Η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Ηρακλείου καταγγέλλει και καταδικάζει σε όλους τους τόνους, τον ξυλοδαρμό και τον τραμπουκισμό συνολικά την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία όπως στην περίπτωση της συναδέλφισσας μας στο Δήμο Φαιστού.
Αυτή η περίπτωση δεν είναι τυχαία ούτε απομονωμένη. Τη στιγμή που τα εργατικά ατυχήματα στους δήμους παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, τη στιγμή που η εντατικοποίηση της δουλειάς με την ανοχή τόσο της σημερινής κυβέρνησης (ΝΔ) όσο και της προηγούμενης (ΣΥΡΙΖΑ), τσακίζει κόκαλα. Οι διαφορετικές σχέσεις εργασίας μέσα στους δήμους: κοινωφελή, εποχιακή αλλά και εργολαβική εργασία, έχουν αντικαταστήσει κάθε μορφή σταθερής και μόνιμης δουλειάς με ειδικότητα, ειδίκευση κ.ά. και την ίδια στιγμή γινόμαστε μάρτυρες ξυλοδαρμών, τραμπουκισμών αλλά και τρομοκρατίας των εργαζομένων από τους προϊστάμενους, αντιδημάρχους και προέδρους τοπικών συμβουλίων.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμία ανοχή, κανέναν φόβο σε τέτοιου είδους ενέργειες επίθεσης σε εργαζόμενους, οργανωμένα μέσα από τα σωματεία τους, τις επιτροπές αγώνα, να αντιμετωπίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα, να μην σκύβουν το κεφάλι, να καταγγέλλουν τέτοια περιστατικά. Η απόκρυψη τέτοιων φαινομένων για «να κρατήσω τη δουλειά μου» δίνει το διαβατήριο στον κάθε επόμενο πρόθυμο να ασκήσει βία, τρομοκρατία σε νέα θύματα-εργαζόμενους.
Καλούμε τη Δημοτική Αρχή Φαιστού, τόσο την απερχόμενη όσο και την επερχόμενη, άμεσα να πάρει θέση καταδίκης για το συμβάν και να γίνουν η απαιτούμενες ενέργειες για να μπουν τα πράγματα στην θέση τους. Περιμένουμε από τους επικεφαλής όλων των παρατάξεων να καταδικάσουν το περαστικό αυτό μαζί και τον "κύριο" που τόλμησε να χειροδικήσει απέναντι σε μια εργαζόμενη. Σε αντίστοιχες ενέργειες καταδίκης και αλληλεγγύης της εργαζόμενης συναδέλφισσας καλούμε τους Συλλόγους εργαζομένων των ΟΤΑ στο Νομό.
Η τρομοκρατία, η εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία δεν θα περάσουν».

Το κατάφεραν και αυτό: Μη… αφιέρωμα της «Εφ.Συν.» στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ!

Κι όμως η «Εφημερίδα των Συντακτών» κατάφερε το ακατόρθωτο! Να κάνει αφιέρωμα στα 45 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ (έτσι το διαφήμισε η ίδια η εφημερίδα), όχι μόνο χωρίς να αναφέρει λέξη για τα 30 από τα 44 Φεστιβάλ που έχουν πραγματοποιηθεί, αλλά και μιλώντας για κάτι που κάνει η ΚΝΕ, χωρίς την ΚΝΕ!
Περιμένουμε και είμαστε στη διάθεσή τους να γίνει αναδρομή από την «Εφ.Συν.» και τη Νόρα Ράλλη, σε όλη την εντυπωσιακή πορεία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Oδηγητή» από το 1975 μέχρι σήμερα…
Όπως για παράδειγμα στο 17ο Φεστιβάλ, το 1991, ένα μόλις μήνα μετά την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ, που έστειλε ελπιδοφόρο μήνυμα και διέψευσε όλους εκείνους που προφήτευαν το τέλος της ΚΝΕ, ή στα 20 χρόνια του Φεστιβάλ το 1994, όπου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ διοργανώθηκε διεθνής συνάντηση αλληλεγγύης στον Κυπριακό λαό, με τη συμμετοχή δεκάδων οργανώσεων νεολαίας, ή το 1999, στο 25ο Φεστιβάλ, που έγινε λίγες μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αθήνα και μετατράπηκε σε μια μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης και συγκέντρωσης οικονομικής βοήθειας στους σεισμόπληκτους. Μάλιστα, τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν μαζί με τα έσοδα του Φεστιβάλ δόθηκαν στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων.
Ή και πιο πρόσφατα, στο 39ο Φεστιβάλ, όπου οι κεντρικές εκδηλώσεις σημαδεύτηκαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη θρασύδειλη επίθεση των ναζί της ΧΑ σε κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα, ή στο περσινό Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ, όπου παραβρέθηκε η Παλαιστίνια αγωνίστρια Άχεντ Ταμίμι…
Η κα Νόρα Ράλλη θα μπορούσε βέβαια να μιλήσει μαζί μας και για το φετινό Φεστιβάλ… Με την Κατερίνα Σ. για τα δεκάδες μουσικά αφιερώματα που θα πραγματοποιηθούν στις 4 σκηνές του Φεστιβάλ, με τον Ανδρέα Σ. για το αθλητικό camp, με την Κωνσταντίνα Τ. για την κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ, που αφορμή φέτος για το θέμα της αποτελεί η συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, την Αφροδίτη Μ. για το Μαθητικό Στέκι, την Άννα Λ. για τη θεατρική παράσταση της Ομάδας της ΚΝΕ, τη Σοφία Σ. για το χώρο Κατά των Ναρκωτικών, κλπ.
Φέτος, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “«Οδηγητή» συμπληρώνει 45 χρόνια μαχητικής παρέμβασης, αγωνιστικής και ασυμβίβαστης πορείας. 45 χρόνια το Φεστιβάλ, όχι απλά δεν γερνάει, όπως θέλει εμμέσως πλην σαφώς να πει η «Εφ.Συν.», αλλά παραμένει νέο, γιατί στο διάβα του ποτέ δεν πέρασε στην αντίπερα όχθη. Γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν πέρασαν στην αντίπερα όχθη, δεν παραιτήθηκαν ποτέ από τον στόχο ν’ αλλάξει ο κόσμος και την πάλη γι’ αυτό το σκοπό. Γιατί πρωτοστατούν με όποια θυσία και κόστος στον αγώνα, «”για να χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό γεμάτο, ελπίδα”, το σοσιαλισμό», όπως αναφέρει και στο σύνθημα των φετινών εκδηλώσεων του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή»… Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ διαρκώς ανανεώνει τις μορφές επικοινωνίας και τέχνης που φιλοξενεί με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων σε όλη τη χώρα και ξέρουμε ότι αυτό «πονάει»…
Υ.Γ. Πάντως θα μπορούσε η αρθρογράφος, έστω στις 40 λέξεις που αφιερώνει στο φετινό Φεστιβάλ, να γράψει σωστά τις ημερομηνίες. Το 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» θα πραγματοποιηθεί από τις 19 έως τις 21 Σεπτέμβρη στο Πάρκο «Τρίτση» στο Ίλιον… Ένα γκουγκλάρισμα υπόθεση είναι να βρεις την ημερομηνία…
902.gr

Δίσκος στα καράβια για «ενίσχυση υπέρ των απόρων»…

        

19-08-2019
Δεν φτάνει που χιλιάδες άνθρωποι έμειναν αποκλεισμένοι για μέρες στη Σαμοθράκη, με ευθύνη της ακτοπλοϊκής εταιρείας και της κυβέρνησης, έχουν να αντιμετωπίσουν από πάνω και τις προκλήσεις των εφοπλιστών, που παίζουν παιχνίδια εντυπώσεων στην πλάτη τους. Από τον περασμένο Φλεβάρη, η εταιρεία SAOS, που καλύπτει τη γραμμή Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη, είχε ανακοινώσει ότι σκοπεύει να μετακομίσει στη γραμμή των Βόρειων Σποράδων. Μάλιστα, τις πρώτες μέρες του μπάχαλου που δημιούργησαν οι απανωτές βλάβες στα καράβια της εταιρείας, αφήνοντας χιλιάδες επισκέπτες αμανάτι στη Σαμοθράκη, ο ιδιοκτήτης της SAOS ανακοίνωσε ότι η απόφασή του να αποχωρήσει από την (επιδοτούμενη) γραμμή είναι οριστική, ρίχνοντας την ευθύνη στο δήμο Αλεξανδρούπολης και σε άλλους φορείς, που τον καταγγέλλουν για «μονοπώλιο» και ότι εμποδίζει τον ανταγωνισμό! Στο έδαφος αυτής της αντιπαράθεσης και του θορύβου που προκλήθηκε, υλοποιείται μια ειλημμένη απόφαση της εταιρείας, που ασφαλώς πάρθηκε με κριτήριο τα κέρδη της.

Μετά από πολλές καθυστερήσεις και παλινωδίες, με ευθύνη και της κυβέρνησης, η «λύση» δόθηκε τελικά με τη δρομολόγηση ενός πλοίου της εταιρείας «Seajets», που δραστηριοποιείται στις Κυκλάδες. Αναλαμβάνοντας όμως προσωρινά (;) το δρομολόγιο Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη, η εταιρεία δηλώνει ότι το κάνει «στο πλαίσιο της κοινωνικής της προσφοράς, πρώτα για τους κατοίκους του νησιού, αλλά και για όλους τους ταξιδιώτες, επισκέπτες και ξένους τουρίστες, χωρίς να υπολογίσει το κόστος» και ότι «τα έξοδα μεταφοράς του πλοίου από τις νότιες Κυκλάδες στη Σαμοθράκη, σε συνδυασμό με τα έξοδα των δρομολογίων, της παραμονής του πλοίου και του πληρώματος, δεν δύναται να καλυφθούν από τα αναμενόμενα έσοδα». Δηλαδή «και χάρη σας κάνω»! Δεν φτάνει που απολαμβάνουν ένα σωρό επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές, δεν φτάνει που ταλαιπωρούν όλο το χρόνο ναυτεργάτες, νησιώτες και ταξιδιώτες, οι εφοπλιστές έρχονται από πάνω να «κλαφτούν» ότι «μπαίνουν μέσα» από την καλή τους την καρδιά! Λίγο ακόμα και θα βγάλουν… δίσκο στα καράβια για «ενίσχυση υπέρ των απόρων».

«Κόφτης» στις λαϊκές ανάγκες




Σαν αύριο, πριν από ένα χρόνο, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε την «έξοδο από τα μνημόνια» και το «τέλος της εποπτείας», με διάγγελμα του πρωθυπουργού από την Ιθάκη.
Τους μήνες που ακολούθησαν, αποκαλύφθηκε από πρώτο χέρι η κοροϊδία της «μεταμνημονιακής εποχής», αφού όλοι οι μνημονιακοί νόμοι διατηρούνται άθικτοι και το αντιλαϊκό πλαίσιο ενισχύεται, είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ.
Το ίδιο ισχύει και για τις «αξιολογήσεις» των «θεσμών» που συνεχίζονται, με βάση τις συμφωνίες για τα πρωτογενή πλεονάσματα και την εξυπηρέτηση του χρέους, που επεκτείνονται μέχρι το 2060!
Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τον καβγά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις «υπεραποδόσεις» του προϋπολογισμού για να καταλάβει το μέγεθος της κοροϊδίας.
Ο καθένας διεκδικεί για τον εαυτό του τα εύσημα για τα θηριώδη «πρωτογενή πλεονάσματα», τα οποία είναι αποτέλεσμα της βαριάς φορολογίας του λαού και των περικοπών σε κρατικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η ΝΔ παρουσιάζει τα αντεργατικά μέτρα που ψήφισε πριν από λίγες μέρες και τα άλλα που σχεδιάζει, ως «εχέγγυο» προς τους δανειστές, για να διαπραγματευτεί μαζί τους τη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Τα ίδια έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν παζάρευε για λογαριασμό του κεφαλαίου τη διευθέτηση του χρέους, με στόχο να διασφαλίσει μεγαλύτερο «δημοσιονομικό χώρο» για μέτρα τόνωσης της κερδοφορίας του.
Η αντιλαϊκή κλιμάκωση από τη ΝΔ, στο έδαφος που έστρωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επιβεβαιώνει ότι το «μνημόνιο των μνημονίων» είναι η πολιτική στήριξης των κερδών του κεφαλαίου, που επιβάλλει θυσίες δίχως τέλος για το λαό, στο όνομα της ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, που προϋποθέτει επίθεση διαρκείας στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, οι μηχανισμοί μόνιμης εποπτείας της ΕΕ σφίγγουν σαν θηλιά το λαιμό του λαού.
Κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα από κυβερνητική εναλλαγή, ανεξάρτητα από το αν μια χώρα βρίσκεται σε μνημόνιο ή όχι, ανεξάρτητα αν κυβερνούν δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες ή «αριστεροί».
Γι' αυτό άλλωστε οι «δημοσιονομικοί κόφτες» έχουν ενσωματωθεί στις Συνθήκες της ΕΕ, ακόμα και στα Συντάγματα κρατών - μελών.
Γι' αυτό η ΝΔ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, ψήφισε πρόσφατα τον νόμο για την «επιτελικότητα» του κράτους, θωρακίζοντας ακόμα περισσότερο τους κρίκους του κρατικού μηχανισμού που εμπλέκονται πιο άμεσα στην τήρηση της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και στη «διευκόλυνση των επενδύσεων».
Πραγματική «έξοδο από τα μνημόνια» και «τέλος της εποπτείας» θα δει ο λαός μόνο αν βάλει στο επίκεντρο της πάλης του την κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, την αναπλήρωση των απωλειών, την ανατροπή της πολιτικής που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της ανάπτυξης για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία περνάει μέσα από την ανασύνταξη του κινήματος και τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας, την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο λαός θα έχει στα χέρια του την εξουσία και θα οργανώσει την οικονομία με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

TOP READ