28 Απρ 2018

28-4-1943: Γιορτή της Λευτεριάς στο Καρπενήσι!


"Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είν΄ο ίδιος ο λαός" 

Η 28η Απρίλη 1943 αποτελεί μία σημαντική ημέρα-ορόσημο για τη μαχόμενη Ευρυτανία αλλά και για τη χώρα μας γενικότερα. Οι Ιταλοί κατακτητές, μην αντέχοντας άλλο τα αποφασιστικά νικηφόρα χτυπήματα του Αντάρτικου και την εδραίωση του ΕΛΑΣ στον ευρύτερο ευρυτανικό χώρο, εγκαταλείπουν ντροπιασμένοι  το Καρπενήσι και αποσύρονται για ασφάλεια στην κεντρική διοίκηση τής «Άλμπα Τζούλια» στη Λαμία.

 Μέσα σε ελάχιστους μήνες από την επίσημη κήρυξη του Ένοπλου Αγώνα (Δομνίστα Ευρυτανίας 7 Ιούνη 1944) ο θρυλικός ΕΛΑΣ επιτυγχάνει σημαντικές νίκες στα περήφανα βουνά μας (μάχες Μικρού Χωριού, Κρίκελλου, Χρύσως) και έτσι οι κοκορόφτεροι φασίστες του Μουσολίνι, μετά από τις αλλεπάλληλες ήττες που υπέστησαν, αποχωρούν με σκυμμένο το κεφάλι.

Από εκεί που ξεκίνησαν όλα, από την ανταρτογέννα Ευρυτανία, από εκεί θα φυσήξει το νέο ελπιδοφόρο αγέρι της Λευτεριάς για όλη τη σκλαβωμένη Ελλάδα! Η μικρή ορεινή πατρίδα απολαμβάνει, δίχως πια το βραχνά της ιταλικής κατοχής, την πρώτη Ελεύθερη Άνοιξη!


"Με το ντουφέκι μου στον ώμο... της Λευτεριάς ανοίγω δρόμο"

Ήταν ανήμερα του Πάσχα, Κυριακή 28 Απριλίου του 1943, όταν ο τόπος μας ξεβρόμισε από την ιταλική φασιστική πανούκλα. Όμως μια βδομάδα πρωτύτερα -την Κυριακή των Βαΐων- είχαμε τα… προεόρτια, καθώς ο ΕΛΑΣ της Ευρυτανίας είχε φροντίσει να εξευτελίσει εντελώς τον εχθρό, στα μάτια του ντόπιου πληθυσμού, με μία απίστευτη «κίνηση ματ»! Τι συνέβη; Οι Αντάρτες αιχμαλώτισαν κάποιους Ιταλούς στρατιώτες, και αφού τους αφόπλισαν, κατόπιν τους αμόλησαν δίχως στολές παρά μόνο… με τα σώβρακα (!) μέσα στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου προκαλώντας τα γέλια και τη χλεύη των Ευρυτάνων που δεν έβλεπαν πλέον την ώρα να ξεκουμπιστούν τα καθάρματα που για καιρό λυμαίνονταν τον τόπο αφού μαζί με τους αλητοδωσίλογους συνεργάτες τους λήστευαν, έκαιγαν, βασάνιζαν και δολοφονούσαν το λαό.


ΕΛΑΣίτες στο αδούλωτο  Βελούχι

Ο «καπετάν-Λευτεριάς» (Τάσος Παπαδάκης) με μικρή δύναμη και σε συνεννόηση με Φθιώτες αντάρτες επιχειρεί να πλήξει τους αποχωρούντες Ιταλούς με ενέδρα στο δρόμο Καρπενησίου/Λαμίας. Όμως λόγω κάποιου κακού συντονισμού των ανταρτών, οι Ιταλοί πραγματοποιούν ελιγμό και κατορθώνουν να ξεφύγουν και να τρυπώσουν εντέλει στη Λαμία… ως λαγοί βεβαίως-βεβαίως! (το γεγονός αυτό θα προκαλέσει μετέπειτα τη δυσφορία του Άρη).


"Πέτα πολέμα με καρδιά - ω ΕΛΑΣ!" 

Λίγες μέρες αργότερα επιστρέφει στην πολυαγαπημένη του Ευρυτανία και ο Άρης Βελουχιώτης (μετά από ένα διάστημα απουσίας καθώς βρισκόταν σε επιχειρήσεις σε άλλες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας).

Τότε το Καρπενήσι θα ζήσει μεγαλειώδεις επικές στιγμές όταν ο Πρωτοκαπετάνιος της Λαϊκής Αντίστασης θα μπει θριαμβευτής στην απελευθερωμένη πόλη μας αντάμα με τον Ευρυτάνα «καπετάν-Ερμή» (Βασίλη Πριόβολο), τον Καπλάνη, το Χρυσιώτη, το Λάμπρο, το Θάνο, το Νάκο Μπελή, τον Περικλή, τον Παπακουμπούρα, τον Λευτεριά και πολλά ακόμη παλικάρια του Αγώνα από τα Αρχηγεία Ευρυτανίας, Φθιώτιδας Δομοκού. Ο Άρης με τον Ερμή θα μιλήσουν από τον εξώστη του Επαρχείου Καρπενησίου μπροστά σε μία απίστευτη λαοθάλασσα που τους αποθεώνει συνεχώς με ζητωκραυγές και συνθήματα! 


Ο Άρης με τον Ερμή

Ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι στην ιστορική πλατεία του Μάρκου Μπότσαρη! Θα είναι ένα ανεπανάληπτο ενωτικό λαϊκό πανηγύρι -πραγματική γιορτή της λευτεριάς- που θα αφήσει εποχή! Είναι εκείνη η πολυπόθητη ώρα της φτωχολογιάς που λαχταρά να απολαύσει τους καρπούς του αιματηρού αγώνα της και να ξεσπαθώσει αφήνοντας ξοπίσω όσα την πίκραναν και την ταλαιπώρησαν τα προηγούμενα μαύρα χρόνια! Ναι, εδώ επάνω στα βουνά του Άρη δεν υφίσταται πλέον σκλαβιά! 

Όλοι χαίρονται ολόψυχα το πρώτο σκίρτημα της λευτεριάς: Νέοι, γέροι και παιδιά κατηφορίζουν συνεχώς απ’ όλα τα σοκάκια της πόλης για την πλατεία, ενώ και πολλοί ακόμη συρρέουν από τα χωριά προς το Καρπενήσι! Το κρασί και το τσίπουρο ρέουν άφθονα, τα ψητά στριφογυρνάνε στις σούβλες, τα βιολιά και τα κλαρίνα έχουν την τιμητική τους! Το κέφι ανάβει, ο ενθουσιασμός κορυφώνεται! Και οι πάντα εκδηλωτικοί Ευρυτάνες παρέα με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ πίνουν, χορεύουν και γλεντάνε κάτω από τα πλατάνια της πλατείας, με γνήσια παραδοσιακά τραγούδια και λεβέντικους αντάρτικους παιάνες, γιορτάζοντας έτσι σαν μια γροθιά αυτή την τόσο ξεχωριστή ημέρα που σηματοδοτεί τα πρώτα ορατά αποτελέσματα της Νίκης του Ένοπλου Λαού εναντίον της βάρβαρης φασιστικής κατοχής.


"Λευτεριά πανώρια κόρη κατεβαίνει από τα όρη κι ο λαός την αγκαλιάζει και χορεύει και γιορτάζει..."

Για όλα τα επόμενα χρόνια η Ευρυτανία θα αποτελέσει το λίκνο του Αντιστασιακού Κινήματος. Εκεί θα εδρεύουν -και επισήμως πλέον- για μεγάλο διάστημα τα ανώτατα κλιμάκια του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ και των συναφών οργανώσεων της λαϊκής πάλης! 

Ο ανυπότακτος τόπος μας θα ακολουθήσει την παλιά ηρωική παράδοση των Κατσαντωναίων και των Καραϊσκάκηδων με το θρυλικό, πλέον, ΕΑΜ και τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό του, τον ηρωικό ΕΛΑΣ!

Τα γράμματα και οι τέχνες θα γνωρίσουν πρωτοφανή άνθηση! Σχολεία, παιδικοί σταθμοί, θεατρικές σκηνές, χορωδίες, εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, βιβλιοθήκες, εφημερίδες, καθώς και η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις αυτοδιοικητικές συνελεύσεις, θα δώσουν το στίγμα της νέας πολιτιστικής Λαοκρατικής Αναγέννησης! 
Παιδική χορωδία στο Εαμοελασίτικο Καρπενήσι

Στην Ελεύθερη Ευρυτανία, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο από την εκδίωξη των ιταλών κατακτητών, θα συγκροτηθεί η περίφημη Κυβέρνηση του Βουνού (Βίνιανη 10 Μαρτίου 1944) ενώ θα πραγματωθεί και η αλησμόνητη Εθνοσυνέλευση της Αντίστασης (Κορυσχάδες 14-27 Μάη 1944)

Μπάντα του ΕΛΑΣ στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας
"Δουλειά, χαρά και μόρφωση
να το ιδανικό μας!
και θέλουμε στον τόπο μας,
Ελλάδα μας,
αφέντη το λαό μας!"





Σαντάμ Χουσεΐν-Ο εκλεκτός των ΗΠΑ που έγινε παρίας

Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ένα ακόμα μέλος της χορείας των ηγετών που όσο χρησίμευαν στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό αντιμετωπίζονταν με κάθε αβρότητα, ενώ όταν έπαψαν να επιτελούν το ρόλο τους πετάχτηκαν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας δίχως δισταγμό. Γεννημένος σαν σήμερα από πάμφτωχη αγροτική οικογένεια του Τικρίτ στο Ιράκ το 1937, ο Σαντάμ πέρασε πολύ στερημένα παιδικά χρόνια. Ορφανός από πατέρα πριν ακόμα αντικρύσει το φως της μέρας, μεγάλωσε με ένα θείο του στη Βαγδάτη. Έγινε μέλος του κόμματος Μπάαθ το 1957 ενώ το 1959 συμμετείχε ενεργά στο πραξικόπημα του τότε Ιρακινού προέδρου Κασέμ, ως μέλος της ομάδας που θα τον δολοφονούσε. Η απόπειρα αυτή ναυάγησε και ο ίδιος κατέφυγε στην Αίγυπτο με ενδιάμεσο σταθμό τη Συρία. Άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Κάιρο, ενώ παράλληλα φαίνεται να είχε στενές σχέσεις με την αμερικανική πρεσβεία και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Αυτό φαίνεται από έγγραφο της Αιγυπτιακής Ασφάλειας, με ημερομηνία 19 Ιούνη 1961, όταν κι έγινε έρευνα στο σπίτι του με σκοπό να διαλευκανθεί το είδος των σχέσων του με τη CIA  και την αμερικανική πρεσβεία.
Ο Σαντάμ σε νεαρή ηλικία
Όταν το Φλεβάρη του 1963 ο Κασέμ δολοφονήθηκε με ανάμειξη της CIA, ο Σαντάμ επέστρεψε στη Βαγδάτη συνεχίζοντας τις νομικές σπουδές του, σύντομα όμως, όταν το Μπάαθ ανατράπηκε, φυλακίστηκε για αρκετά χρόνια. Τελικά το 1968, έχοντας μετά τη δραπέτευσή του αναδειχθεί σε ηγέτη του Μπάαθ, πρωτοστάτησε στο πραξικόπημα του 1968 που έφερε ξανά το Μπάαθ στην εξουσία. Έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο πλευρό του Αχμάντ Χασάν Αλ-Μπακρ, και το 1972 ήταν υπεύθυνος του προγράμματος εθνικοποίησης του πετρελαίου, ενώ βραβεύτηκε κι από τον ΟΗΕ για τα επιτεύγματά του στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης. Τα επόμενα χρόνια το περιθωριοποιημένο στη διεθνή σκηνή ως τότε Ιράκ γίνεται πόλος έλξης ξένων επενδύσεων και γνωρίζει ευνοϊκή κάλυψη από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Είναι χαρακτηριστική ανταπόρκιση της Κλόντια Ράιτ στο περιοδικό “Ατλάντιι” τον Απρίλη του 1979, που σημείωνε πως . η άνοδος του Ιράκ είναι το αποτέλεσμα τριών πραγμάτων: του πετρελαίου, της στρατιωτικής ισχύος και της εσωτερικής ανάπτυξης[…]. Ο συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων έχει οδηγήσει στο νέο «status» του Ιράκ και στην αναγνώριση, παντού αν όχι και στις ΗΠΑ, της εξαιρετικής δυναμικής του για κυριαρχία στη Μέση Ανατολή». Για τον αντιπρόεδρο Χουσεΐν η Ράιτ μετά τη συνάντησή τους έγραφε με έκδηλο θαυμασμό: «εργάστηκε σκληρά για ν’ ανέβει στην ιεραρχία, απ’ όταν ήταν μαθητής, οργανωμένος στο Μπάαθ. Είναι εντυπωσιακός κι η φωτογραφία του βρίσκεται δίπλα σε εκείνη του Χασάν αλ-Μπακρ σε όλα τα επίσημα κτίρια. Αν υπάρχουν στοιχεία προσωπολατρίας στη χώρα τούτη, ο Χουσεΐν, που έχει γίνει διάσημος για τα λευκά κοστούμια και τις μαύρες γραβάτες του, ξεπερνά σε λάμψη τον πρόεδρο με τις στρατιωτικές του στολές».
Τρεις μήνες μετά ο Σαντάμ κατέλαβε την προεδρία του Ιράκ, ωθώντας τον αλ Μπακρ σε παραίτηση, ενώ στη συνέχεια εκτέλεσε έξι μέλη του Επαναστατικού Συμβουλίου της χώρας για συνωμοσία, πρακτική που εξαπλώθηκε σε 17 ακόμα πολιτικούς του αντιπάλους, ανάμεσά τους στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας, που προηγουμένως είχε πάρξει σύμμαχος του Μπάαθ. Σύντομα ο Σαντάμ βρέθηκε να διεκδικεί ηγετική θέση στον αραβικό κόσμο, ευελπιστώντας παράλληλα πως θα μπορούσε με τη βία να ρυθμίσει τα μειονοτικά και συνοριακά ζητήματα του Ιράκ. Η ισλαμική επανάσταση των σιϊτών ( ο ίδιος ο Σαντάμ προερχόταν και στηριζόταν από τη σουνιτική μειοψηφία του Ιράκ) το 1979 στο Ιράν, το κουρδικό ζήτημα, αλλά και η εκμετάλλευση ιρακινών πετρελαϊκών κοιτασμάτων από το Κουβέιτ ήταν οι σημαντικότερες προκλήσεις για το καθεστώς του Χουσεΐν.
Οι τριβές με το Ιράν ήταν οι παλαιότερες και πιο σημαντικές. Η συνθήκη του Αλγερίου το 1975 μεταξύ των δύο χωρών επιχειρούσε να δώσε μια λύση στις συνοριακές διαφορές, ωστόσο ο Σαντάμ την κατήγγειλε, διότι δεν έδινε στο Ιράκ έξοδο στον Περσικό κόλπο, ενώ απέκλειε τη χώρα από πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου της διαμφισβητούμενης περιοχής. Ο Σαντάμ κήρυξε τον πόλεμο στο Ιράν το Σεπτέμβρη του 1980 κι αυτό που φάνηκε ως ένας περιορισμένος μεθοριακός πόλεμος, σύντομα μετατράπηκε σε γενικευμένη σύγκρουση που έφθειρε και τους δύο εμπλεκόμενους, σε ανθρώπινο και οικονομικό επίπεδο, αφήνοντας μετά από 8 χρόνια συγκρούσεων 1.5 εκ. νεκρούς. Ο ιρακινός δικτάτορας χρησιμοποίησε το Μπάαθ και το δίκτυο της μυστικής αστυνομίας ώστε να καταστείλει τους εσωτερικούς του αντιπάλους, κυρίως τους σιΐτες και τους Κούρδους. Το 1982 διέπραξε το έγκλημα του Ντουτζάιλ, ενός σιϊτικού χωριού στο οποίο σκότωσε 125 άτομα. Η πράξη αυτή χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την καταδίκη του σε θάνατο δεκαετίες αργότερα, το 2006. Εκείνη την εποχή ωστόσο οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ υπήρξαν αρμονικές, μάλιστα το Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς το Ιράκ αφαιρέθηκε από τον κατάλογο των χωρών που κατά τις ΗΠΑ “στήριζαν την τρομοκρατία”.  Το Δεκέμβρη του 1983 μάλιστα, επισκέφτηκε το Ιράκ ο Ντόναλντ Ράμσφελντ τότε ειδικός απεσταλμένος της κυβέρνησης Ρήγκαν, για να μεταφέρει την υποστήριξη και εμπιστοσύνη των ΗΠΑ προς τον “φίλο πρόεδρο του Ιράκ”, διαβεβαιώνοντας πως οι δυο χώρες είχαν πολλά κοινά συμφέροντα και η αμερικανική ηγεσία ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένη από την πολιτική του Σαντάμ.
Η ευχαρίστηση των ΗΠΑ ήταν τόσο μεγάλη, που αγνόησαν την επίθεση ιρακινών αεροσκαφών το Μάρτη του 1988 στη Χαλάμπτζα του κουρδικού Ιράκ, όταν 5.000 δολοφονήθηκαν ακαριαία από χρήση χημικών και βιολογικών ουσιών.  Τα διαβόητα “όπλα μαζικής καταστροφής” που θα επικαλούνταν αργότερα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους για τον πόλεμο στο Ιράκ, χρησιμοποιήθηκαν πράγματι από το Σαντάμ, αλλά τότε όχι μόνο υπήρξε αδιαφορία, αλλά όπως αποδείχτηκε πως το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νόσεων καθώς και η Εταιρεία Παραγωγής Βιολογικών Δειγμάτων είχαν προμηθεύσει εν γνώσει του αμερικανικού κράτους το θανατηφόρο εξοπλισμό σε βακτήρια και αέρια.
To Ιράκ έχοντας υποστεί τεράστιο οικονομικό πλήγμα από τον πόλεμο και έχοντας συσσωρεύσει μεγάλο δημόσιο χρέος, στράφηκε στην αύξηση των πετρελαϊκών του εσόδων, κάτι όμως που προσέκρουε στην επιδίωξη των ΗΠΑ να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το μαύρο χρυσό της περιοχής. Το Ιράκ ήταν αδύνατον να επιτύχει αύξηση των τιμών του πετρελαίου, λόγω τεχνητού καθορισμού της τιμής στα 11 δολάρι το βαρέλι, την ώρα που οι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία, πρόσφεραν υπερπαραγωγή βαρελιών. Ο Σαντάμ άρχισε να απειλεί το Κουβέιτ, που διαχρονικά οι ιρακινές ηγεσίες θεωρούσαν “19η επαρχία του Ιράκ”. έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις από τον τότε πρόεδρο Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο πως τυχόν εισβολή του στο Κουβέιτ δε θα συναντούσε αμερικανική αντίδραση. Την ίδια ώρα, σε διπλό ρόλο ο αμερικανός πρόεδρος ωθούσε το Κουβέιτ, που όπως είπαμε εκμεταλλευόταν ιρακινά κοιτάσματα ως δικά του, να οξύνει παραπάνω την ένταση.
Ο Χουσεΐν θεωρώντας πως βρίσκεται στο απυρόβλητο των ΗΠΑ, εισέβαλε τελικά στο Κουβέιτ τον Αύγουστο του 1990. Σύντομα επιβλήθηκε διεθνής εμπορικός αποκλεισμός στο Ιράκ, ενώ στη Σαουδική Αραβία συγκροτήθηκε μεγάλη στρατιωτική δύναμη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ο Πόλεμος του Κόλπου ξεκίνησε στις 16 Γενάρη 1991, κι ολοκληρώθηκε με την απόσυρση των ιρακινών στρατευμάτων από το Κουβέιτ και την επιβολή εμπορικών και στρατιωτικών κυρώσεων στη χώρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από ταλαντεύσεις η ΕΣΣΔ, λίγους μήνες πριν διαλυθεί, συναίνεσαι στις αποφάσεις του ΟΗΕ που νομιμοποιούσαν την επέμβαση, προκαλώντας τις ευχαριστίες του Μπους και της κυβέρνησής του για τη συμβολή της χώρας στην ιμπεριαλιστική αυτή επέμβαση.   Μετά τη συντριπτική ήττα του Σαντάμ, ξέσπασαν εξεγέρσεις στη χώρα από σιΐτες και Κούρδους, τις οποίες κατέπνιξε ο δικτάτορας με την ανοχή των ΗΠΑ, καθώς στην πρώτη περίπτωση θεωρούσε πως η επιτυχία της εξέγερσης θα ευνοούσε τον εχθρό τους το Ιράν, ενώ στη δεύτερη επέτρεψε τη δημιουργία ενός “αυτόνουμου” κουρδικού θύλακα στο Βόρειο Ιράκ, τον οποίο έμελε αργότερα να αξιοποιήσει εργαλειακά ως τις μέρες μας.
Ο “Θάνατος του Κορμοράνου”, μια φωτογραφία σύμβολο της προπάγανδας του Πολέμου του Κόλπου, καθώς εκείνη την εποχή αποκλείεται να υπήρχαν κορμοράνοι στον Περσικό. Αντιθέτως, το πτηνό προερχόταν από γαλλική Βρετάνη, πνιγμένο στο αργό πετρέλαιο που διέρρευσε από παραπλέον τάνκερ.
Η περίοδος χάριτος στο Σαντάμ κράτησε 12 χρόνια, κατά τα οποία σημειώθηκαν σποραδικά επεισόδια με τις ΗΠΑ, το 1993 όταν μετά από ύποπτη απόπειρα δολοφονίας του Μπους ο νέος πρόεδρος Κλίντον διέταξε εναέρια πλήγματα κατά του Ιράκ, το 1996 όταν ο Σαντάμ κατέλαβε για λίγο την πρωτεύουσα του κουρδικού Ιράκ Ερμπίλ, καθώς και το 1997-1998, όταν απελάθηκαν ως κατάσκοποι οι Επιθεωρητές Όπλων του ΟΗΕ. Με τη συμφωνία Σαντάμ και Κόφι Ανάν, τότε γ.γ του οργανισμού, οι επιθεωρητές επέστρεψαν με αντάλλαγμα τη δέσμευση για άρση του θανατηφόρου για τον ιρακινό πληθυσμό εμπάργκο. Εν τέλει οι επιθεωρητές αποχώρησαν εκ νέου τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, ενώ το Δεκέμβρη ΗΠΑ και Βρετανία εξαπέλυσαν νέο κύμα αεροπορικών επιθέσεων. Σύμφωνα με τον Σκοτ Ρίτερ, τότε επικεφαλής των επιθεωρητών, το Ιράκ είχε ήδη καταστρέψει σε εκείνο το σημείο το 95% των όπλων μαζικής καταστροφής. Η ανάδειξη του Τζορτζ Μπους του νεότερου και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτέμβρη 2001, ήταν το έναυσμα για την υλοποίηση της στρατηγικής της “καθεστωτικής αλλαγής” (regime change), η οποία καταρτίζονταν, υπό άλλες ονομασίες για χρόνια, και εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη ως σήμερα στη Μέση Ανατολή.
Η ανακίνηση του ζητήματος των όπλων μαζικής καταστροφής που δήθεν διέθετε το Ιράκ έφερε ξανά επιθεωρητές στη χώρα το 2002, οι οποίοι δεν ανακάλυψαν παρά τα παλιά χημικά φιαλίδια που είχαν πουλήσει οι ΗΠΑ στο καθεστώς τη δεκαετία του ’80. Επικαλούμενοι προσχηματικά την όχι πλήρη συνεργασία με τον ΟΗΕ, ΗΠΑ και Βρετανία αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ανοιχτή πολεμική επέμβαση. Στις 17 Μάρτη του 2003 ο Τζορτζ Μπους έδωσε τελεσίγραφο 48 ωρών στο Σαντάμ να εγκαταλείψει τη χώρα. Όταν ο Σαντάμ αρνήθηκε, οι δυο χώρες ξεκίνησαν την επίθεση στις 20 Μάρτη, αγνοώντας ακόμα και την υποτυπώδη και υποκριτική νομιμοποίηση του ΟΗΕ. Στις 9 Απρίλη η Βαγδάτη έπεσε στα χέρια Αμερικανών Στρατιωτών και ο Σαντάμ αρχικά διέφυγε της σύλληψης. Τελικά αιχμαλωτίστηκε σε υπόγειο καταφύγιο κοντά στο Τικρίτ. Παρότι οπλισμένος, δεν προέβαλε αντίσταση.
Αποκαθήλωση αγάλματος του Σαντάμ στη Βαγδάτη στη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ, 2003
Σε μια δίκη που δεν τήρησε οποιαδήποτε προσχήματα αστικής νομιμότητας, ο Σαντάμ καταδικάστηκε το Νοέμβρη του 2006 σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με προβλεπόμενη ποινή τον απαγχονισμό. H εκτέλεση του Σαντάμ πραγματοποιήθηκε στις 30 Σεπτέμβρη του 2006, ενώ διέρρευσε και βίντεο κινητού τηλεφώνου με τη σκηνή, προκαλώντας διεθνείς αντιδράσεις, που εντάθηκαν όταν μια βδομάδα αργότερ κυκλοφόρησε νέο βίντεο που έδειχνε το πρώμα του δικτάτορα να φέρει εμφανή τραύματα στο λαιμό, οδηγώντας στην υπόθεση ότι η εκτέλεση δεν είχε γίνει με τον προβλεπόμενο τρόπο, πιθανότατα για να επιτείνει το βασανιστικό θάνατο του Σαντάμ. Όσο για το Ιράκ, εξακολουθεί και μετά την απόσυρση του κύριου όγκου των Αμερικανών στρατιωτών να βρίσκεται πρακτικά σε διαρκή κατάσταση πολέμου, αποτελώντας μεταξύ άλλων και κοιτίδα του Ισλαμικού κράτους

Ο θάνατος του Μουσολίνι μέσα από τα μάτια του αντάρτη που τον εκτέλεσε

Σαν σήμερα εκτελέστηκαν το 1945 ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι και η ερωμένη του, Κλάρα Πετάτσι, κατά την επικρατέστερη εκδοχή από τον κομμουνιστή αντάρτη Βάλτερ Αουντίζιο, γνωστό με το ψευδώνυμο συνταγματάρχης Βαλέριο, στο Τζουλίνο ντι Μετζέγκρα, κοντά στο Κόμο της Βόρειας Ιταλίας. Μια μέρα πριν είχε συλληφθεί στο Ντόνγκο, και η Εθνική Επιτροπή για την Απελευθέρωση της Βόρειας Ιταλίας είχε διατάξει την εκτέλεσή του. Το μεσημέρι της επομένης, ο ίδιος και η Πετάτσι οδηγήθηκαν με το αμάξι σε ένα μικρό δρόμο απέναντι στη Βίλα Μπελμόντε, πολυτελή οικεία του Τζουλίνο. Εκεί το ζευγάρι εκτελέστηκε. Τις τελευταίες στιγμές περιγράφει η μαρτυρία του Αουντίζιο, που δημοσιεύτηκε αρχικά στην εφημερίδα του ΚΚΙ “Ουνιτά” το Δεκέμβρη του 1945.
“Στο αμάξι τον έβαλα να κάτσε δεξιά, η Πετάτσι έκατσε αριστερά. Εγώ πήρα θέση στο λασπωτήρα μπροστά του. Δεν ήθελα να τον χάσω στιγμή από το βλέμμα μου. Το αμάξι άρχισε να κατεβαίνει σιγά-σιγά. Εγώ ήξερα μόνο το μέρος που είχε προεπιλεγεί και πριν ακόμα φτάσουμε κοντά στο κιγκλίδωμα, διέταξα να σταματήσουμε. Είπα πως είχα ακούσει ύποπτους θορύβους και άρχισα να κοιτώ κατά μήκος του δρόμου για να βεβαιωθώ ότι κανείς δεν ερχόταν προς το μέρος μας. Όταν γύρισα το βλέμμα μου το πρόσωπο του Μουσολίνι είχε αλλάξει: έφερε τα σημάδια του φόβου. (…) Έβαλα το Μουσολίνι να κατέβει από το αμάξι και του είπα να πάει μεταξύ του τοίχου και του κιγκλιδώματος. Υπάκουσε δεκτικά σαν κουτάβι. Δεν πίστευε ακόμα πως θα πεθάνει, δνε είχε συνειδητοποιήσει την αλήθεια. Οι άνθρωποι σαν αυτόν πάντα φοβούνται την αλήθεια, προτιμούν να την αγνοούν.  (…) Ξαφνικά άρχισα να διαβάζω το κείμενο της καταδίκης σε θάνατο του εγκληματία πολέμου Μουσολίνι Μπενίτο. “Με διαταγή της γενικής διοίκησης του εθελοντικού σώματος της ελευθερίας, επιφορτίστηκα να αποδώσω δικαιοσύνη για τον ιταλικό λαό. Πιστεύω πως ο Μουσολίνι δεν είχε καν καταλάβει αυτές τις λέξεις. Κοιτούσε με τα μάτια σφαλιστά το όπλο με το οποίο τον σημάδευα. Η Πετάτσι φώναξε εμφατικά: “Ο Μουσολίνι δεν πρέπει να πεθάνει”. Είπα στην Πετάτσι που στηριζόταν πάνω στο Μουσολίνι “Φύγε από εκεί αν δε θες να πεθάνεις κι εσύ”. Η γυναίκα κατάλαβε αμέσως τη σημασία της φράσης και απομακρύνθηκε από τον κατάδικο. Όσο για εκείνον, δεν είπε μια λέξη, ούτε το όνομα του παιδιού του, εκείνο της μάνας, της γυναίκας του, ούτε μια φωνή, τίποτε.
Έτρεμε άσπρος από τρόμο και τραύλιζε με χείλη πρησμένα από την αγωνία: “Μα…μα…μα κύριε συνταγματάρχα”. Ούτε σε εκείνη τη γυναίκα που αναπηδούσε κοντά του, που κινούνταν από εδώ κι από εκεί, δεν είπε μια λέξη. Όχι: Φερόταν με τον πιο δειλό τρόπο, για το χοντρό τρεμάμενο σώμα του, μόνο αυτό σκεφτόταν: εκείνο το χοντρό σώμα ακουμπισμένο στον τοίχο. (…)Τράβηξα τη σκανδάλη μα οι σφαίρες δεν εκτοξεύτηκαν. Tο όπλο είχε κολλήσει. Έπαιξα με το κλείστρο, ξαναδοκίμασα τη βολή, αλλά το όπλο δεν πυροβολούσε. Το έδωσα στο Γκουίντο (Άλντο Λαμπρέντι) πήρα στο χέρι το πιστόλι: Και το πιστόλι κόλλησε. Δίνω στο Γκουίντο το πιστόλι, αρπάζω το όπλο από την κάννη, περιμένοντας, παρόλαυτα, μια αντίδραση. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα είχε αντιδράσει, αλλά ο Μουσολίνι ήταν κάτω από κάθε φυσιολογικό άνθρωπο και συνέχισε να τραυλίζει, να τρέμει, ακίνητος με μισάνοιχτο στόμα και τα χέρια να κρέμονται (…) Τώρα είμαι μπροστά του, όπως πριν: αυτός δεν κουνήθηκε, συνέχισε το ικετευτικό του τραύλισμα. Θέλει μόνο να σώσει το χοντρό τρεμάμενο τομάρι του. Και πάνω σ’αυτό το σώμα πυροβόλησα πέντε φορές. Ο εγκληματίας έπεσε στα γόνατα, ακουμπισμένος στον τοίχο, με το κεφάλι κρεμασμένο στο στέρνο. Ακόμα δεν είχε πεθάνει, τράβηξα άλλες τέσσερις φορές. Η Πετάτσι, εκτός εαυτού, συγχυσμένη, κουνιόταν ασύντακτα, τη βρήκε σφαίρα κι έπεσε στο χώμα. Ο Μουσολίνι ακόμα ανέπνεε και του έριξα (…) μια τελευταία σφαίρα στην καρδιά. Η αυτοψία αργότερα επιβεβαίωσε πως η τελευταία σφαίρα του είχε κόψει την αορτή. Ήταν 16.10 της 28ης Απρίλη 1945. ”
Τα πτώματα των δυο εκτελεσμένων μεταφέρθηκαν στο Μιλάνο, όπου και κρεμάστηκαν στην πλατεία Λορέτο, για να αντιμετωπιστούν για μέρες με μίσος από τον εξαγριωμένο λαό. Μετά από διάφορες περιπέτειες, τα υπολείμματα του Μουσολίνι θάφτηκαν σε οικογενειακή κρύπτη στη γενέτειρά του, το Πρεντάπιο, ετήσιο χώρο συνεύρεσης νεοφασιστών από όλη τη χώρα.
Τα πτώματα των Πετάτσι και Μουσολίνι εκτεθειμένα στην πλατεία Λορέτο του Μιλάνου

Η μαρτυρία παρμένη από: ilgiornale.it

«Αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα»





Πρωτομαγιά 1944. Χαρακτικό του Τάσσου
Πρωτομαγιά 1944. Χαρακτικό του Τάσσου
«Ξημερώνοντας αυγή το προσκλητήριο. Είμαστε όλοι ζαβωμένοι σα να πλανιότανε ο χάρος... Συνταχθήκαμε. Φραπ κι ολούθε γύρα μας τα πολυβόλα ξεφαντώνουν από τις σκοπιές. Οι μπούκες στρέφουν κατά πάνω μας...
Επιθεωρεί το λοιπόν ο Φίσερ και πάει και κάθεται στη μέση... Κι αρχίζει και λέει. Οσοι ακούνε όνομα να βγαίνουνε γρήγορα. Γυρίζει τα χαρτιά, τον κατάλογο. Αμέσως ηλεκτρισμός πιάνει το στρατόπεδο. Ανοίγει το στόμα του και λέει το πρώτο όνομα: Αϊβατζίδης Γεώργιος, μάγειρας ήταν απ' τα Σέρβια της Μακεδονίας. Μόλις ακούει τ' όνομα πετιέται ένας άνδρας - Γεια σας αδέρφια, φωνάζει και σηκώνει τη γροθιά του ψηλά. Ο κατάλογος εξακολουθεί. Ενας - ένας π' ακούει, πετιέται στη μέση.
Γροθιές παντού ανεμίζανε, σα να 'τανε σημαίες. Ακουες τις φωνές τους να φωνάζουνε: "Ζήτω το ΕΑΜ"! "ΕΛΑΣ"! "ΚΚΕ"! Μα το κυριότερο ήταν: Γεια σας - γεια σας - εκδίκηση. Είσαντε και δυο μικρά και φωνάζανε: "Ζήτω η ΕΠΟΝ". Ο ένας 17 χρονώ είχε κάμει επί Μεταξά στην Ανάφη. Με την πρώτη κραυγή εκδίκηση! Οι Γερμανοί ανασκουμπωθήκανε κι αναταράχτηκαν...
Ο κατάλογος εξακολουθεί. Κατά 5άδες και καθώς τους παίρνουν αδειάζανε, αραιώνανε οι θέσεις, ιδίως από τις 100αρχίες των συνεργείων, γιατί εκεί ήταν οι παλιοί, τα θύματα του Μεταξά, οι Ακροναυπλιώτες, οι υπεύθυνοι, οι καλύτεροί μας, οι ήρωες...

Το μνημείο στην Καισαριανή
Το μνημείο στην Καισαριανή
Κατά την 7η 20άδα φωνάζει ο Γερμανός: Να - πο - λέων Σου - κα - τζί - δης... Παρών!! φωνάζει ο Ναπολέων και πετιέται στη μέση και δίνει τα χαρτιά της δουλιάς στο βοηθό. Του λέει: "Να μου προσέχεις τα παιδιά, όπως τα πρόσεχα κι εγώ".
Ο Γερμανός διοικητής πολλές φορές του το 'χε πει: Ναπολέων θα σε σκοτώσω, δε θα βγεις ζωντανός από δω! Τον μισούσε. Γιατί, όπως σου λέου, ήταν πολύ μεγάλος. Αγιος. Κι έτσι ο Ναπολέοντας κάθε μέρα περίμενε να τελειώσει η ζωή του. Σήμερα, όμως, ο διοικητής σαν να ταράχτηκε και λέει (μας το ξήγησαν ύστερα όσοι 'ξεραν γερμανικά και βρέθηκαν κοντά):
-- Οχι δεν είναι δυνατόν. Θα σου χαρίσω Ναπολέων τη ζωή.
-- Δέχομαι λέει ο Ναπολέων, μα να μην μπει στη θέση μου άλλος.
Ο Γερμανός δεν απαντά. Ο Ναπολέων φεύγει με την 20άδα...
Εν τέλει συγκεντρώνονται όλοι οι 200 μπροστά στα μαγεριά. Ο κουλοχέρης ο βασανιστής Κόβατς συζήταγε με τον Ναπολέοντα: Τώρα όλοι εσείς παρτιζάνοι, μπουμ μπουμ, σήμερα καπούτ! Ο Ναπολέων του λέει:
-- Σου ζητώ μια χάρη, μην τους χτυπάς. Να τους φέρεσαι καλύτερα. Το χτήνος γελούσε. Υστερα ο Ναπολέων μπαίνει στη μέση και λέει:
-- Ελάτε παιδιά να χορέψομε, να δουν οι Γερμανοί πώς πεθαίνουν οι Ελληνες!
Τον έπιασαν απ' το χέρι, κάνουνε κύκλο, η φρουρά τους περικυκλώνει, οι μπούκες τ' αυτόματα καταπάνω τους κι αρχινάν το χορό: "Εχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή...". Κάθε στροφή κι αλλάζανε. Εσερνε το χορό ο επόμενος. Σύρανε το χορό όλοι οι μελλοθάνατοι...
Η ώρα ήταν περασμένες 9. Τους φορτώνουνε στ' αυτοκίνητα. Μπρούμυτα τους φορτώσανε, για να χωράν πολλοί. Οπως τα παστά στα βαρέλια. Τότε κίνησαν τ' αυτοκίνητα. Εμείς πίσω ακούγαμε, όσο φεύγανε, το τελευταίο τους ηρωικό τραγούδι. Αυτό αντιπροσώπευε όλο το Χαϊδάρι μας. Ηρωισμός απάνω απ' ό,τι μπορεί να πιστέψει άνθρωπος, και αλληλεγγύη. Αυτό το ίδιο πράγμα αντιπροσώπευσε κι ο Ναπολέοντας, όταν αρνήθηκε να πάρει άλλος τη θέση του στο θάνατο...» (από το βιβλίο «Πρωτομαγιές 1886 - 1945» της Μέλπως Αξιώτη).
Το χρονικό
Ετσι έγινε εκείνη τη μέρα, την Πρωτομαγιά του 1944.
Η λογοτεχνική απόδοση του χρονικού μπορεί να «χάνει» λίγο σε πιστότητα, ως προς την ακρίβεια των φράσεων, ή την ακριβή χρονική στιγμή που έγινε αυτός ο διάλογος ή εκείνος ο χορός. Μα, μέσες άκρες, έτσι έγιναν τα πράγματα. Ετσι πέρασαν κείνο το πρωί οι 200 κομμουνιστές της Ακροναυπλίας και της Ανάφης στην αιωνιότητα.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση των ναζί:
«Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν: 1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944. 2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. δηλαδή τα "Τάγματα Ασφαλείας") εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς. Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».
Στο λαϊκό κίνημα σήμανε συναγερμός:
«Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ κυκλοφόρησαν αμέσως χιλιάδες τρικ και καλούσαν το λαό να σώσουν τους αγωνιστές ομήρους από την εκτέλεση. Σε πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις, οι εργάτες σταμάτησαν τη δουλιά. Στα υπουργεία και τις τράπεζες έγιναν συγκεντρώσεις και με ψηφίσματα προς τον Ράλλη και τον δήμαρχο απαιτούσαν άμεση επέμβασή τους για τη ματαίωση της σφαγής. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές χύθηκαν στους δρόμους με συνθήματα ενάντια στην τρομοκρατία. Επιτροπές παρουσιάζονταν στις αρχές αδιάκοπα όλη τη μέρα. Στις λαϊκές συνοικίες έγιναν συγκεντρώσεις. Πολλές γυναίκες κρατουμένων ομήρων μαζεύτηκαν στη Μητρόπολη. Ο αρχιεπίσκοπος στο διαμέρισμά του ''προσευχόταν'' για τη σωτηρία των ψυχών των μελλοθανάτων. Οταν αργά τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στις απελπισμένες γυναίκες, είπε: ''Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το θεό!.."» (Θ. Χατζή, «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε»).
Για το ίδιο θέμα έγραψε ο Β. Μπαρτζιώτας, τότε Γραμματέας της ΚΟΑ του ΚΚΕ: «Στις 29 - 30 Απρίλη 1944 γινόταν παράνομα η 4η Συνδιάσκεψη της ΚΟΑ. Εκεί μάθαμε τη διαταγή για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών. Η καταπληκτική αυτή είδηση - καθαρή δολοφονία και χιτλερική θηριωδία - κυκλοφόρησε σαν αστραπή στην Αθήνα. Οι πράκτορες των Γερμανών και οι αγγλόφιλοι ρίχνουν κιόλας το δηλητήριό τους:
-- Τα βλέπετε; Οι αντάρτες σκοτώνουν τους Γερμανούς και αυτοί αμύνονται...
Διαφορετικά, όμως, σκεφτόταν ο ελληνικός λαός. Οι χιτλερικοί είναι εγκληματίες πολέμου, ήρθαν κατακτητές στην Ελλάδα, ληστεύουν και καταστρέφουν τη χώρα, σκοτώνουν αθώους ανθρώπους... Σ' αυτούς τους εγκληματίες μια απάντηση χωρεί:
-- Θάνατος στους χιτλεροφασίστες κατακτητές! Πάλη μέχρι τη νίκη, την απελευθέρωση της Ελλάδας.
(...) Συζητήσαμε στην Επιτροπή Πόλης τη δυνατότητα να σώσουμε τους 200 συντρόφους μας. Την 1η του Μάη 1944, ο ΕΛΑΣ της Αθήνας ήταν στο πόδι και μαζί του ο λαός της ηρωικής Καισαριανής. Ηταν όμως αδύνατο να χτυπήσουμε τους Γερμανούς, που συγκέντρωσαν μεγάλες δυνάμεις. Οι πρώτες προσπάθειες που κάναμε μάς στοίχισαν πολύ ακριβά... Οι καμπάνες της Καισαριανής χτυπούσαν πένθιμα... και οι σύντροφοί μας έπεφταν ηρωικά από τις φασιστικές σφαίρες. Τραγουδούσαν όλοι μαζί τη Διεθνή, τον Εθνικό Υμνο και ζητωκραύγαζαν για το ηρωικό ΚΚΕ» (Β. Μπαρτζιώτα, «Κι άστραψε φως η Ακροναυπλιά»).
Στον ισχυρισμό των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους πως οι εκτελέσεις εκείνων των ημερών (δεν έγιναν μόνο στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής) έγιναν σε αντίποινα για τους θανάτους Γερμανών αξιωματικών, λίγες μέρες αργότερα το ΕΑΜ, με μονοσέλιδη προκήρυξή του, υπό τον τίτλο «Οι αλήθειες που πρέπει να μάθει ο κάθε Αθηναίος», απάντησε:
«...Ο Γερμανός στρατηγός, για χατίρι του οποίου τουφεκίστηκαν την 1η Μαΐου 200 Ελληνες πατριώτες, σκοτώθηκε σε κανονική μάχη. Πήγε με 1.500 Γερμανούς και τσολιάδες να χτυπήσει τους αντάρτες της Πελοποννήσου.
Στόχος του ήταν να ανακαταλάβει το αεροδρόμιο των Μολάων, που βρίσκεται στα χέρια των ανταρτών. Στη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκε ο στρατηγός και αποδεκατίστηκαν οι δυνάμεις του. Οι δυο Γερμανοί αξιωματικοί, που ως αντίποινα για το θάνατό τους τουφεκίστηκαν στις 2 Μαΐου 110 αγωνιστές του λαού και διετάχθη η καταστροφή του χωριού Κυριάκι, σκοτώθηκαν επίσης σε μιαν ανοιχτή και μεγάλη μάχη.
Εξάλλου σχετικά με τους 42 αστυφύλακες που δήθεν δολοφονήθηκαν και ρίχτηκαν στην ασβεστοκάμινο, προσεχώρησαν στην ΠΕΕΑ και συμμετέχουν στην οργάνωση της Πολιτοφυλακής της χώρας. Μπορεί, όπως γράφτηκε στις εφημερίδες, να δημοσιεύουν φωτογραφίες, μα και μεις θα αποδείξουμε πως ζουν και χαίρουν άκρας υγείας.
Και ρωτάμε τους ακατονόμαστους αστούς "αξιότιμους" προδότες και δολοφόνους, τους κ.κ. Ράλλη, Ταβουλάρη, Γονατά, Ντερτιλή, όλους αυτούς, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα φοβερά εγκλήματα των Γερμανών και των ελληνόφωνων μισθοφόρων τους.
Ποια ηθική, ποιο δίκιο, ποια λογική λέει πως όταν δυο στρατοί πολεμούν, εκείνος που χάνει στη μάχη έχει το δικαίωμα να σκοτώνει ανθρώπους που κάθονται χιλιόμετρα μακριά; Να τουφεκίζει κρατούμενους, που, όπως ήταν τα θύματα της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, βρίσκονται φυλακή από το 1936 και επομένως δεν μπορούσαν να είχαν καμιά σχέση με τη διοργάνωση των μαχών;» (Νίκος Καραντινός, «Ριζοσπάστης», Κυριακή 24 Απρίλη 2005).
Μια κόκκινη αιμάτινη γραμμή
Το ερώτημα, βέβαια, που διατύπωνε το ΕΑΜ με την προκήρυξη, μόνο ρητορική αξία μπορούσε να είχε. Οι ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους εκτελούσαν στο σωρό κομμουνιστές ακριβώς γιατί ήταν κομμουνιστές.
Πρωτοπόροι εργάτες και διανοούμενοι, που είχαν δώσει ήδη μάχες στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης στα χρόνια που πέρασαν. Οπως χαρακτηριστικά έχει ήδη γραφτεί σ' αυτές εδώ τις στήλες του «Ριζοσπάστη»: «Μεταλλεργάτες, καπνεργάτες, χτίστες, μάγειροι, σερβιτόροι, υπάλληλοι, βάδισαν στο θάνατο δίπλα στους δικηγόρους, τους δασκάλους, τους φοιτητές, τους επιστήμονες, τους μουσικούς. Πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων, στο Ηράκλειο Κρήτης, ο Ν. Σουκατζίδης. Πρόεδρος των Ταχυδρομικών ο Δ. Κωνσταντινίδης. Γραμματέας των Μηχανουργών ο Σ. Σαββόπουλος. Γραμματέας των Τσαγκαράδων ο Ζ. Βεκίδης. Πρόεδρος του Σωματείου Σερβιτόρων και γραμματέας της Ομοσπονδίας Επισιτισμού ο Δ. Πολύδωρος και τόσοι άλλοι».
Διακόσιοι πρωτοπόροι αγωνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, έπεσαν έως τον τελευταίο με το κεφάλι ψηλά. Ποτάμι το αίμα που έτρεξε εκείνη τη μέρα στους δρόμους της Καισαριανής, χάραξε μια κόκκινη, αιμάτινη γραμμή, μια γραμμή που ήταν και παραμένει το όριο που ξεχωρίζει δύο διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια, τον κόσμο της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά το φασισμό και τον πόλεμο και δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα. Και, από την άλλη, τον κόσμο που παλεύει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, δίχως πόλεμο και εκμεταλλευτές, δίνοντας ό,τι καλύτερο έχει, ακόμα και τη ζωή του, για να υπερασπίσει τη ζωή, τα δικαιώματα και τη λευτεριά του λαού.
Χαρακτηριστικοί οι στίχοι του Γ. Ρίτσου:
«Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί (...) Εμείς/ μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον/ θυμηθείτε το: αν η ελευθερία/ δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,/ εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γειά σας».
Και του Κώστα Βάρναλη:
«Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμα/ με την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη,/ όποιος και νά 'σαι, όθε και νά 'σαι κι ό,τι άνθρωπος να 'σαι! (...)
Ετούτη η μάντρ' αγνάντια σου το σύνορο του κόσμου./ Σ' αυτήν απάνου βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος./ Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ' έξω (...)
που αράδιασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους/ και θέρισε με μπαταριές, οχτρός ελληνομάχος,/ όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλικάρια (...)
Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ' όλους/ κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος».

Όταν ο Alexis συνάντησε τον Ηarry (Truman)


Ποικίλα σχόλια ακούστηκαν και στα ΜΜΕ και στα social media από την αιματηρή καταστολή και τις διώξεις φοιτητών που συμμετείχαν στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο της Δευτέρας 16/4.
Όταν ο Alexis συνάντησε τον Ηarry (Truman)Η «απάντηση» της κυβέρνησης στην κινητοποίηση ήταν πρωτοφανής:
Βάρβαρα χτυπήματα των ΜΑΤ, παρακρατικές μεθόδους σύλληψης και μεταφοράς των φοιτητών, δύο προσαγωγές που μετατράπηκαν σε συλλήψεις, με τη διαδικασία του αυτόφωρου.
Οι κατηγορίες δείχνουν την αποφασιστικότητα της «μηδενικής ανοχής» σε κινητοποιήσεις που αφορούν την εμπλοκή στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.
Σε δύο νέα παιδιά φόρτωσαν σχεδόν όλο τον ποινικό κώδικα, επειδή τόλμησαν να συμμετάσχουν σε μια συμβολική αντιπολεμική κινητοποίηση.
Φοιτητές προσπάθησαν να ρίξουν το άγαλμα του ΤρούμανΜάλιστα, μετά τη μετάβασή τους στο ΚΑΤ, περίμεναν να εξεταστούν δεμένοι με χειροπέδες. Να και νέα «κατασταλτικά ήθη», στο πνεύμα των «άνωθεν» υποδείξεων.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες χωρίς καμία ντροπή τη μια μέρα περιδιαβαίνουν με στεφάνια την Μακρόνησο και την Καισαριανή και την άλλη «στέλνουν νοητά like» στις αναρτήσεις του Αμερικανού πρέσβη που περιχαρής επιβεβαιώνει ότι ο Harry στέκει μια χαρά!
Χρησιμοποιούν την περιβόητη αριστεροσύνη τους, το αγωνιστικό τους παρελθόν  σε πλατείες και πεζοδρόμια για να εξωραΐσουν μια πολιτική που γεννά σήμερα μεγάλους κινδύνους για το λαό.
Προσβάλλουν τους λαϊκούς αγώνες, τις θυσίες των πραγματικών αγωνιστών τους οποίους βγάζουν εύκολα από το τσεπάκι ανάλογα με το ακροατήριο που έχουν μπροστά τους.
Με την υποκρισία τους υποτιμούν την νοημοσύνη χιλιάδων εργαζομένων, μεταξύ των οποίων και αυτών που πίστεψαν σε ψεύτικες υποσχέσεις  για μια δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση ενός άδικου συστήματος.
Όταν ο Alexis συνάντησε τον Ηarry (Truman)Θέλουν να μας πείσουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ότι ξεχάσαμε τι σημαίνει Τρούμαν, τι σημαίνουν οι χιλιάδες νεκροί που εξαερώθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι βόμβες Ναπάλμ σε ελληνικό έδαφος,
τα εκατομμύρια δολάρια στους καπιταλιστές και στο κράτος τους για να ξανασταθούν στα πόδια τους και να στήσουν το μετεμφυλιακό καθεστώς της τρομοκρατίας, των εκτελέσεων, των εξοριών, των διώξεων.
Η μανία των ΜΑΤ να προστατευτεί το άγαλμα του Τρούμαν είναι η στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να «προστατευτεί» από αγωνιστικές διαθέσεις που δείχνει ο λαός, να μην επαναληφθούν ενοχλητικές μαζικές κινητοποίησεις και μπλόκα όπως αυτές την εποχή που ΝΑΤΟ και ΕΕ διαμέλιζε την Γιουγκοσλαβία.
Η σημερινή κυβέρνηση έριξε ξύλο στους αγωνιστές φοιτητές για να τιμήσει το «Δόγμα Τρούμαν» που έβαζε την Ελλάδα υπό την ιμπεριαλιστική μπότα της  Αμερικής, ακριβώς για να στοιχίσει το λαό πίσω από το δόγμα ΝΑΤΟ για μια Ελλάδα «Μεντεσέ της Βαλκανικής»
Να γίνει ο λαός  «yesman» για να μην μείνει ελληνικός τόπος χωρίς και μια φονική ΝΑΤΟϊκή βάση.
Πασχίζει να μας πείσει πως αυτοί οι δυο ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που στο DNA τους είναι τα κάθε λογής Μνημόνια, οι πόλεμοι και οι βομβαρδισμοί μπορεί να διαφυλάξουν την ειρήνη και τη σταθερότητα στη γειτονιά μας.
Όταν ο Alexis συνάντησε τον Ηarry (Truman)Όπως τη διαφύλαξαν στην Κύπρο, στα Βαλκάνια, στην Ουκρανία, όπως τη διαφυλάσσουν και στις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου
Οι εργαζόμενοι όμως, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, όλοι εμείς που είμαστε εκπαιδευτικοί, παιδαγωγοί της νέας γενιάς πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή την επικίνδυνη προσπάθεια χειραγώγησης.
Να μην αποδεχτούμε μια πολιτική που τσεκουρώνει τις δαπάνες για σχολεία και νοσοκομεία αλλά κερδίζει τα ένσημα του Αμερικανού πρέσβη, γιατί είμαστε πρώτοι σε ΝΑΤΟϊκές δαπάνες, διαλύει λόγω υποχρηματοδότησης τα σχολεία για τα παιδιά των Ελλήνων στο εξωτερικό,
αλλά δίνει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ για τις ΝΑΤΟϊκές  εγκαταστάσεις  στο Βελγίο, οι οποίες θα διατεθούν για τη φοίτηση των παιδιών των αξιωματικών που υπηρετούν εκεί.
Οι εκπαιδευτικοί έχουμε ιδιαίτερες ευθύνες να μην νομιμοποιήσουμε στην συνείδηση της νεολαίας αυτούς τους «θεσμούς» που προκαλούν θερμά επεισόδια, γεννούν ISIS, βομβαρδίζουν για ακόμα μια φορά την γειτονιά μας, προκαλώντας νέα κύματα προσφύγων.
Όταν ο Alexis συνάντησε τον Ηarry (Truman) Οι μαθητές μας δεν μπορεί να κάνουν εκδρομές στα εγκληματικά επιτελεία των ΝΑΤΟϊκών που πρόσφατα «προέβλεψαν ατυχήματα στα σύνορα μας», και πιθανά θερμά επεισόδια ακονίζοντας τα δόντια τους για νέα κέρδη, με θύμα πάντοτε τους εργαζόμενους, τους λαούς κάθε χώρας.
Δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά τα Μνημόνια συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και ελληνικών πανεπιστήμιων για να χρυσώσουν στους φοιτητές το χάπι μιας πολιτικής που γεννά την υποχρηματοδότηση των πανεπιστήμιων, την ανεργία που οι ίδιοι υφίστανται.
Νίκος Δάρδαλης
Print Friendly, PDF & Email
(Visited 1 times, 2 visits today)

Είδηση-Σοκ: Αστικά ΜΜΕ ανακαλύπτουν πως ο Πούτιν βάζει τέλος στη σοβιετική οικονομία

Δεν είναι μόνο η Βρετανίδα πρέσβης στον ΟΗΕ που πιστεύει ακράδαντα ότι η σύγχρονη Ρωσία χτίστηκε πάνω στις αξίες του Καρλ Μαρξ. Το ίδιο φαίνεται πως πιστεύουν, ή μάλλον θέλουν να κάνουν εμάς να πιστέψουμε και ναυαρχίδες των αστικών ΜΜΕ της Ελλάδας, που ως γνωστόν είναι η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης άρα ξέρουν από πρώτο χέρι για ποιο πράγμα μιλάνε.
Η οργασμικού τύπου ηδονή που προκαλούν τα κάθε λογής παράγωγα του όρου Σοβιέτ στους υπερμάχους του φιλελευθερισμού στη χώρα μας δεν είναι κάτι που θα μας απασχολήσει εδώ. Θα μας απασχολήσει όμως η άμετρη χαρά με την οποία η Καθημερινή ανακάλυψε την Αμερική (ή μάλλον την ΕΣΣΔ στη Ρωσία του Πούτιν), αφότου άλλαξε ελαφρώς επί το εντυπωσιακότερον τον τίτλο του δημοσιεύματος του ΑΠΕ, πληροφορώντας μας πως ο Πούτιν αποκηρύσσει τον σοβιετικού τύπου “κεντρικό σχεδιασμό”. Τον “αποκηρύσσει” λοιπόν, λες και μέχρι χθες έπινε νερό στο όνομά του. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς ότι οι παρελάσεις για το Στάλινγκραντ και τη μέρα της Αντιφασιστικής Νϊκης των λαών και η παρομοίωση κομμουνισμού και θρησκείας είναι το ίδιο πράγμα με μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση,  άλλη μια περιφανής νίκη του καπιταλισμού καταγράφεται στον πλανήτη, αφήνοντάς μας πλέον να αντιμετωπίσουμε μόνο τις απειλές της Κούβας, της Β. Κορέας, που όμως μας παραβγήκε φιλειρηνική και δεν πουλάει πλέον τόσο, και φυσικά την άναρχη και άνομη Βραζιλία του Τσάβες:

Στιβ Γιατζόγλου: «Φυσικά και είμαι φασίστας» – Είσαι και ΝΑΖΙ





Στιβ Γιατζόγλου: «Φυσικά και είμαι φασίστας» – Είσαι και ΝΑΖΙ (του Γεράσιμου Χολέβα)

 

 «Τι σημαίνει «δεν δεχόμαστε φασίστες στον Πανιώνιο»; Τι είναι αυτό; Είπαν ότι υποστηρίζω την Χρυσή Αυγή… Φυσικά και είμαι φασίστας! Ο αθλητισμός είναι φασισμός. Κάθε αθλητικός χώρος έχει φασισμό. Οι προπονητές δηλαδή τι είναι; Δημοκράτες; Υπάρχει κανένας αθλητής που ψηφίζει για να παίξει βασικός ή όχι; Κάθε προπονητής και κυρίως οι μεγάλοι, ο Ιωαννίδης, ο Ίβκοβιτς, ο Ομπράντοβιτς, δεν έχουν δημοκρατικές αρχές. Έτσι είναι, τι να κάνουμε;». 

Τα παραπάνω δήλωσε ο φασίστας (σύμφωνα με τη δήλωση του) Γιατζόγλου απαντώντας στην απόφαση του κόσμου του Πανιωνίου να μην δεχτεί στην ομάδα του έναν φασίστα, έναν υποστηρικτή των ναζί της Χρυσής Αυγής.  Αυτή η δήλωση μαζί με άλλες έγινε στην ιστοσελίδα sdna.gr, μετά την ακύρωση της συμφωνίας να αναλάβει ο Γιατζόγλου την τεχνική ηγεσία της ομάδας, ύστερα από την έντονη αντίδραση των φιλάθλων. 


Υπενθυμίζουμε ότι η διοίκηση του Πανιωνίου, χθες, ανακοίνωσε τη λύση της συνεργασίας με τον Βαγγέλη Ζιάγκο και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Στιβ Γιατζόγλου στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές. Η ανακοίνωση προκάλεσε άμεσα αντιδράσεις, λόγω της εκφρασμένης στήριξης του Γιατζόγλου στους ναζί της Χρυσής Αυγής. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε, πριν καν την επίσημη ανακοίνωση, η ανάρτηση των «Πανθήρων» (παρακάτω), οι οποίοι  και στο παρελθόν έχουν δώσει δείγματα αντιφασιστικής στάσης. Η διοίκηση αναγκάστηκε, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες, να ακυρώσει τη συμφωνία και ν’ αναθέσει την τεχνική ηγεσία στον Δημήτρη Μισιακό, μέχρι πρότινος βοηθό του Ζιάγκου. 


Και «σωτήρας» και «διωκόμενος» 
Ο Γιατζόγλου στις δηλώσεις του στο sdna.gr είπε κι άλλα, θέλοντας να εμφανιστεί διωκόμενος αλλά και ως επίδοξος σωτήρας της ομάδας:

«Με κρίνουν για τα πολιτικά μου φρονήματα. Όχι για την δουλειά μου, όχι για την εμπειρία μου, ούτε γι’αυτό που είμαι. Είναι αδιανόητο να κανονίζει μία μικρή μερίδα ανθρώπων το τι θα συμβεί σε μία ομάδα. Εμένα μου έκαναν χάρη! Θα έβαζα το κεφάλι μου στην λαιμητόμο για την ομάδα τους, ήξερα ότι θα ήταν θαύμα να σωθούμε και παρόλα αυτά θα ερχόμουν για να την σώσω μέσα σε είκοσι μέρες».

Δεν είναι μόνο φασίστας – Είναι και ναζί 
 Ο… αγνός ιδεολόγος φασίστας Γιατζόγλου (σύμφωνα με δήλωση του) προσπάθησε να ιδεολογικοποιήσει τον φασισμό του μέσω του αθλητισμού, αναπτύσσοντας τη θεωρία πως «ο αθλητισμός είναι φασισμός» υποστηρίζοντας: «Κάθε αθλητικός χώρος έχει φασισμό. Οι προπονητές δηλαδή τι είναι; Δημοκράτες;». 
 
Απέναντι σε αυτή τη… θεωρία του Γιατζόγλου, στην οποία έχουν απαντήσει στην πράξη μεγάλοι αθλητές και προπονητές, εμείς  θα υπενθυμίσουμε κάτι για να καταλήξουμε σε ένα απλό συμπέρασμα: 


Ο Γιατζόγλου εκτός από φασίστας (σύμφωνα με δήλωση του) είναι και ΝΑΖΙ! 
Και δεν είναι ναζί μόνο επειδή υποστηρίζει τους ναζί της Χρυσής Αυγής, υπερασπίζοντας τους σε κάθε ευκαιρία. Είναι ναζί γιατί επέλεξε να βρεθεί σε μια…. σεμνή τελετή για τα 1000 φύλλα της ναζιστοφυλλάδας της Χρυσής Αυγής

Πολλά τα πρωτοσέλιδα και τα κείμενα που υμνούν τον Χίτλερ στη ναζιστοφυλλάδα (ένα από αυτά στη φωτογραφία αριστερά). 

Αυτά τίμησε ο Γιατζόγλου στην εκδήλωση όπου λαμβάνει τα συγχαρητήρια και ακούει τους ύμνους από τον ναζί Μιχαλολιάκο (βίντεο).



«Ειδικές αποστολές» του ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό του ΝΑΤΟ

       


Η τετραμερής Ελλάδας – Βουλγαρίας – Ρουμανίας – Σερβίας, στο Βουκουρέστι την Τετάρτη, επιβεβαίωσε ότι ο ρόλος που έχει αναλάβει η Ελλάδα στην προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή, ξεπερνάει κατά πολύ την επίτευξη συμβιβαστικής λύσης ανάμεσα στην ίδια και την ΠΓΔΜ για το θέμα του ονόματος. Καθόλου τυχαία, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε επανειλημμένα στο ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στον πρώτο γύρο της ενσωμάτωσης κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ (Βουλγαρία, Ρουμανία), μέσα από την «ατζέντα της Θεσσαλονίκης», πριν από 15 χρόνια. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Έλληνας πρωθυπουργός επιχειρηματολόγησε υπέρ της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» «με όρους διαλόγου και όχι με αποκλεισμούς και μονομερείς ενέργειες, όπως αυτές που δυστυχώς έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια». Όλα αυτά ενόψει της Συνόδου ΕΕ – Δυτ. Βαλκανίων, που θα γίνει στις 16 και 17 Μάη στη Σόφια, με στόχο να προωθηθεί παραπέρα η διαδικασία ένταξης και άλλων κρατών στην ΕΕ (και στο ΝΑΤΟ) και να αμβλυνθούν τα «ερείσματα» που έχει κυρίως η Ρωσία για να παρεμβαίνει πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά στα Βαλκάνια. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η πληροφορία ότι η Ελλάδα κινείται παρασκηνιακά, για να κάμψει τις αντιδράσεις κυρίως της Σερβίας να προσκληθεί και το Κόσσοβο στην επικείμενη Σύνοδο, τότε αντιλαμβάνεται κανείς καλύτερα τις «ειδικές αποστολές» που ανατίθενται στην ελληνική κυβέρνηση από τον ευρωΝΑΤΟικό παράγοντα, για την εμπέδωση των σχεδίων του στην περιοχή.


ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΟΓΓΟΛΙΑ


Αναζητούν τη λύση στα παραδοσιακά ποιμενικά σκυλιά

Νομάδας με το κοπάδι του, το άλογό του και το τσοπανόσκυλο μπανκχάρ, στις στέπες της Μογγολίας
Νομάδας με το κοπάδι του, το άλογό του και το τσοπανόσκυλο μπανκχάρ, στις στέπες της Μογγολίας
Πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Μογγολία το 1991, οι αγρότες της χώρας ασχολούνταν με την κτηνοτροφία σε κολεχτίβες, ενώ είχαν τη δυνατότητα να διατηρούν και μικρό αριθμό ζώων για την οικογένειά τους. Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας απέτρεπε την υπερβολική βόσκηση περιοχών, με επιστημονικά προγραμματισμένη εναλλαγή των βοσκοτόπων, ενώ η σοσιαλιστική κυβέρνηση εξασφάλιζε ότι οι βοσκοί σε απομακρυσμένα μέρη (της αχανούς και αραιοκατοικημένης χώρας) θα πουλούσαν το κρέας και το μαλλί που παρήγαν. Κατά την επιστροφή στον καπιταλισμό, αυτό το σύστημα αγροτικής παραγωγής διαλύθηκε. Η καπιταλιστική κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τα κοπάδια, αν και τα βοσκοτόπια παρέμειναν δημόσια περιουσία, ελεύθερα τώρα για ανεξέλεγκτη χρήση από τον καθένα. Αυτή η ρύθμιση ενθάρρυνε τους κτηνοτρόφους να αυξήσουν το μέγεθος των κοπαδιών τους, αδιαφορώντας για τη διατήρηση των βοσκοτόπων.
Την ίδια περίοδο, η οικονομική άνοδος της γειτονικής Κίνας είχε ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης σε κασμίρ. Ταυτόχρονα, η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του εμπορίου μεταξύ της Μογγολίας και της - επίσης γειτονικής της - Ρωσίας, εντείνοντας την οικονομική εξάρτηση της πρώτης από το εμπόριο με την Κίνα. Σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη νομάδες, που παραδοσιακά είχαν μεικτά κοπάδια από καμήλες, κατσίκες, άλογα, πρόβατα, γελάδια και γιακ (τοπικό είδος βοοειδούς), άρχισαν να αλλάζουν τη σύνθεσή τους έτσι ώστε να περιέχουν περισσότερες κατσίκες, που παράγουν το μαλλί κασμίρ. Οι κατσίκες με τις μυτερές τους οπλές τρυπάνε τη βιολογική κρούστα που εμποδίζει τη διάβρωση του εδάφους από τους ισχυρούς ανέμους που φυσούν στις μογγολικές στέπες. Τα γίδια, που αποτελούσαν παραδοσιακά το ένα πέμπτο των ζώων στη μογγολική κτηνοτροφία, έφτασαν το 1996 να είναι το ένα τρίτο και το 2015 σχεδόν το ένα δεύτερο.
Η επέκταση της ερήμου της Μογγολίας ακολούθησε κατά βήμα αυτήν την αύξηση της αιγοτροφίας. Μέχρι το 1996, η περιοχή που είχε σοβαρά πληγεί από την ερημοποίηση είχε τριπλασιαστεί, φτάνοντας το ένα έκτο της έκτασης της Μογγολίας. Σύμφωνα με μελέτες βασισμένες σε δορυφορικές φωτογραφίες για τη βλάστηση της περιοχής, το 80% αυτής της καταστροφής οφείλεται στην υπερβόσκηση.
Περίπου την ίδια περίοδο, το ανεξέλεγκτο κυνήγι και η καταστροφή των ενδιαιτημάτων τους οδήγησαν στη μείωση κατά 75% - 90% των θηρευτών. Οι λύκοι και οι λεοπαρδάλεις του χιονιού αναζήτησαν την τροφή τους στα κοπάδια των νομάδων. Παράλληλα, η αύξηση της συχνότητας των θυελλών την περίοδο του χειμώνα, που οδηγούν στο θάνατο εκατομμυρίων κτηνοτροφικών ζώων, αποτέλεσε πρόσθετο χτύπημα για τους κτηνοτρόφους, που δεν είχαν πια καμία ουσιαστική κάλυψη για ζημιές από φυσικές καταστροφές. Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή, οι νομάδες στις καλές περιόδους αύξαναν το μέγεθος των κοπαδιών τους, ώστε να τους μείνουν αρκετά έως την άνοιξη. Στις δύσκολες περιόδους, περιόριζαν τα κοπάδια τους σε μικρότερες περιοχές, ώστε να τα προστατεύουν. Και οι δύο «λύσεις» οδήγησαν σε αύξηση της ερημοποίησης. Μην έχοντας καμία εξασφάλιση απέναντι στην ξηρασία, το χιόνι και την κλιματική αλλαγή, οι βοσκοί στράφηκαν σε αυτό που τους ήταν πιο προσιτό, το τσάκισμα των θηρευτών, με αποτέλεσμα την επικίνδυνη μείωση του αριθμού ειδικά των λεοπαρδάλεων του χιονιού.
Τώρα, πάνω στους Μογγόλους νομάδες έχουν πέσει διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, για την προστασία της άγριας πανίδας, που όπως συμβαίνει συχνά κρύβουν πολιτικά, αλλά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Μία απ' αυτές, ενός Αμερικανού βιολόγου και επιχειρηματία, θεωρεί ότι η λύση στο πρόβλημα είναι η επαναφορά σε όλα τα κοπάδια των παραδοσιακών ποιμενικών της Μογγολίας, των σκυλιών μπανκχάρ. Τα σκυλιά αυτά είναι προσαρμοσμένα στις συνθήκες της περιοχής και εφόσον ανατραφούν σαν τσοπανόσκυλα, μπορούν να προστατέψουν αποτελεσματικά τα κοπάδια από τα άγρια ζώα. Με αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζει η ΜΚΟ, που προσπαθεί να πείσει τους βοσκούς να αλλάξουν τα σκυλιά τους με μπανκχάρ, τα κοπάδια τους θα προστατεύονται καλύτερα από τους θηρευτές και η άγρια πανίδα θα προστατευτεί από το εξοντωτικό κυνήγι. Να ήταν τόσο απλό...

ΑΠΟ ΤΟΝ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» ΣΤΟΝ «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ» Νέος κύκλος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην Τοπική Διοίκηση



Οι δήμοι αναλαμβάνουν ρόλο στους πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών από την 1η Μάη. Με τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης, θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ο αντιλαϊκός ρόλος της Τοπικής Διοίκησης
Οι δήμοι αναλαμβάνουν ρόλο στους πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών από την 1η Μάη. Με τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης, θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ο αντιλαϊκός ρόλος της Τοπικής Διοίκησης
Με την κατάθεση νομοσχεδίου το αμέσως επόμενο διάστημα, με το οποίο δίνεται η αντιλαϊκή σκυτάλη από τον «Καλλικράτη» στο «Κλεισθένη 1», η κυβέρνηση εγκαινιάζει έναν ακόμη κύκλο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Τοπική Διοίκηση. Αλλωστε, η συνέχεια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε κρατική και τοπική διοίκηση είναι μέρος των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου που ψήφισαν τα αστικά κόμματα και στηρίζουν αναφανδόν τα «αυτοδιοικητικά» στελέχη τους σε Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) - Ενωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ).

Στο πρόσφατο κοινό συνέδριο της ΚΕΔΕ με την ΕΝΠΕ, ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης εξήγγειλε κάποιες ρυθμίσεις που θα συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, με κύρια την αναφορά του στην αλλαγή του εκλογικού συστήματος «επί το αναλογικότερο», καθώς και τη διεύρυνση των ανταποδοτικών υπηρεσιών. Υπερασπιζόμενος ο Π. Σκουρλέτης το νέο εκλογικό σύστημα - μένει να δούμε την αναλογικότητα - δηλώνει χαρακτηριστικά: «Είναι ευρέως αποδεκτό ότι για τα περισσότερα τοπικά ζητήματα οι λύσεις είναι προφανείς και συγκεντρώνουν ευρύτερες συναινέσεις. Θεωρώ ότι η απλή αναλογική μπορεί να λειτουργήσει αναζωογονητικά, φέρνοντας νέες δυνάμεις στο προσκήνιο. Να ενδυναμώσει την κουλτούρα των συνεργασιών και να επιτρέψει τη διακίνηση περισσότερων ιδεών ως προς τη διαχείριση των τοπικών ζητημάτων».
Με δεδομένο ότι οι αντιδραστικές αλλαγές που έχουν ήδη προωθηθεί και αυτές που έρχονται είναι κοινός τόπος για κυβέρνηση - ΚΕΔΕ - ΕΝΠΕ, εστιάζοντας και τα δυο μέρη στην ακόμη μεγαλύτερη συνύφανση της Τοπικής Διοίκησης με τις επιχειρήσεις, αξιοποιούν προσχηματικά και οξύνουν την αντιπαράθεση για το εκλογικό σύστημα.
Αν και το ακριβές περιεχόμενο του νομοσχεδίου δεν είναι γνωστό, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία και δεδομένα που είναι ικανά, ώστε να κατανοήσουμε ποιες ακριβώς είναι οι επιδιώξεις και με αυτήν τη νέα αλλαγή σε διοικητικό επίπεδο. Αμφότεροι, όταν μιλάνε για τις μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση, επικεντρώνουν σε:
-- Μεγαλύτερη συγκέντρωση πόρων - ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων κ.λπ. - σε έργα και υποδομές που υπηρετούν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλιακών ομίλων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
-- Ληστρική αξιοποίηση από τους επιχειρηματικούς ομίλους του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας.
-- Σταδιακή μεταφορά και νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης (π.χ. ο ΕΝΦΙΑ), ενδυνάμωση της φοροεισπρακτικής της λειτουργίας και της λεγόμενης ανταπόδοσης με το ψευδές επιχείρημα της «οικονομικής αυτοτέλειας».
-- Ακόμα μεγαλύτερη ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας (ΜΚΟ - ΚΟΙΝΣΕΠ - Δίκτυα και συνεταιρισμοί προσώπων κ.λπ.) με τη συνδρομή της Τοπικής Διοίκησης για σειρά από τομείς και κλάδους όπως είναι η κοινωνική πολιτική, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η διαχείριση των απορριμμάτων κ.ά.
Είναι ξεκάθαρο ότι από μόνες τους αυτές οι αλλαγές που έχουν αναλυθεί σε συνέδρια, εκδηλώσεις, μελέτες της ΚΕΔΕ και που έχουν καταγραφεί και από την Επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών για τη λεγόμενη αναθεώρηση του «Καλλικράτη», δίνουν και το στίγμα προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί το νέο νομοσχέδιο. Αλλωστε, η ανάγκη που έχει προκύψει για αυτήν τη διοικητική μεταρρύθμιση δεν αφορά τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού συνολικά, αλλά τις αναγκαίες προσαρμογές ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου για ανάκαμψη των κερδών και τόνωση της ανταγωνιστικότητας. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η Τοπική Διοίκηση είναι θεσμός του αστικού κράτους.
Από 1η Μάη και οι δήμοι στο σύστημα των πλειστηριασμών
Είναι γνωστό ότι οι μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση (με άξονα τον «Καλλικράτη») που ξεδιπλώθηκαν με ένταση στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα της αντιλαϊκής επίθεσης. Συνεισέφεραν στη δημοσιονομική πειθαρχία, στη διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που στηρίχτηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού αλλά και από τα θεσμικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης όπως η ΚΕΔΕ, η ΕΝΠΕ που συναποτελούνται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του Κινήματος Αλλαγής.
Τα τοπικά όργανα του κράτους και η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων που τα στελεχώνουν, χρόνια τώρα προωθούν την επιχειρηματικότητα και τη διασύνδεση με τις επιχειρήσεις, τη διεύρυνση της ανταπόδοσης στο όνομα παραπλανητικά της «οικονομικής αυτοτέλειας» των δήμων. Στήριξαν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αποδέχτηκαν το Οικονομικό Παρατηρητήριο στο όνομα του «νοικοκυρέματος», έκαναν πράξη τη συρρίκνωση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και εργασιακών δικαιωμάτων, προβάλλοντάς τα προκλητικά ως εκσυγχρονισμό και ως «ορθολογισμό και μείωση του κόστους»!
Για παράδειγμα, την 1η Μάη θα μπουν και οι δήμοι στο σύστημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για χρέη από 500 ευρώ και άνω! Αλήθεια, ποια νοικοκυριά είναι αυτά που χρωστάνε τέτοια μικροποσά σήμερα στους δήμους και για ποιο λόγο; Είναι τα φτωχά νοικοκυριά, οι άνεργοι, που κινδυνεύει το βιος και το σπίτι τους ακόμη, αδυνατώντας να πληρώσουν τέλη, φόρους για απορρίμματα, ηλεκτροφωτισμό, για νερό, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς! Είναι τα τσακισμένα λαϊκά νοικοκυριά, που ενώ κρέμονται για να επιβιώσουν στο πτωχοκομείο του κράτους (ΚΕΑ) και στα λεγόμενα δίχτυα φτώχειας, κράτος και δήμοι την 1η Μάη τους βγάζουν στη σέντρα του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού!
Αυτή είναι η στρατηγική τους. Και γι' αυτό την ντύνουν με τον μανδύα του «εθνικού συμφέροντος», την παρουσιάζουν στα διάφορα συνέδρια ως «το νέο αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει η αυτοδιοίκηση», την ζωγραφίζουν με τα φληναφήματα της «δίκαιης ανάπτυξης», «της αειφορίας», «της ανάπτυξης από τα κάτω». Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, κυβέρνηση και «αντιπολιτευόμενοι» δήμαρχοι και περιφερειάρχες είναι συνδαιτυμόνες στα «αναπτυξιακά» συνέδρια ανά τη χώρα.
Οι λεονταρισμοί και οι σκιαμαχίες τους γύρω από το εκλογικό σύστημα είναι ένα ακόμη επεισόδιο αποπροσανατολισμού. Πέρα από αντιπαραθέσεις - υπαρκτές και ανύπαρκτες - εξυπηρετούνται η εναλλαγή στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, οι προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού ώστε να υπηρετηθεί πιο στέρεα η αντιλαϊκή ρότα. Αλλωστε, από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ) συμπράττουν εδώ και χρόνια ώστε και η Τοπική Διοίκηση να ευθυγραμμιστεί στις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων, να συνδράμει την κερδοφορία τους. Και αυτός είναι ο λόγος που απουσιάζουν προκλητικά από το πεδίο παρέμβασης της Τοπικής Διοίκησης και των φορέων της οι σχεδιασμένες και πόσο μάλλον οι εκτεταμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα: Αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής προστασίας.
Οξυμένα προβλήματα σε υποδομές και υπηρεσίες
Αυτό είναι το πλαίσιο που φέρνει την όλο και μεγαλύτερη αποδυνάμωση και αποσύνδεση της χρηματοδότησης των φορέων της Τοπικής Διοίκησης από το κράτος, τη διασύνδεση της λειτουργίας της με τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κλάδους και με έντονο το ενδιαφέρον του μεγάλου κεφαλαίου σήμερα να μπει, για παράδειγμα, στη διαχείριση των απορριμμάτων, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στην «αξιοποίηση» των δημοτικών εκτάσεων και υποδομών.
Σε αυτό το έδαφος, είναι φυσικό να παραμένουν οξυμένα και να οξυνθούν ακόμα περισσότερο μετά τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε βασικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες. Την ίδια στιγμή, το πρόβλημα με τους εργαζόμενους αποκτά μεγάλες διαστάσεις. Η σταθερή μόνιμη εργασία αντικαθίσταται με προσωρινούς εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα π.χ. «κοινωφελούς εργασίας», συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, ΜΚΟ, το σκλαβοπάζαρο των ΚΟΙΝΣΕΠ που η παρέμβασή τους θα διευρυνθεί. Ανακύκλωση ανέργων, μείωση προσωπικού με συγκροτημένα δικαιώματα, απλήρωτη εργασία για μεγάλα διαστήματα ειδικά για εργαζόμενους που συνδέονται με τα προγράμματα της ΕΕ. Εντατικοποίηση και διευθέτηση ωραρίου, καταστρατήγηση της 5ήμερης εργασίας, αξιοποιώντας τεχνηέντως την 24ωρη λειτουργία υπηρεσιών σε τομείς, όπως είναι η αποκομιδή απορριμμάτων, καλύπτοντας τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τις μειώσεις μισθών με υπερεργασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων» - οι δήμοι αναδείχνονται σε πρωταθλητές των θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων»!
Και είναι ακόμη μεγαλύτερη η πρόκληση με τα περί δήθεν «προστασίας της μόνιμης εργασίας» που λέει η κυβέρνηση, όταν η όποια μονιμότητα δένεται με την τσέπη του δημότη και τη διεύρυνση της ανταπόδοσης, όταν διατηρεί το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας και το σχεδόν 30% των δήμων το έχει κάνει πράξη, όταν σειρά από πολύ κρίσιμες και ευαίσθητες δομές όπως οι παιδικοί σταθμοί, το «Βοήθεια στο Σπίτι», οι καθαρίστριες των σχολείων είναι μόνιμα «στον αέρα» και οι εργαζόμενοί τους σε αέναη ομηρία. Αλλες υπηρεσίες, στο όνομα είτε του αναγκαίου εκσυγχρονισμού τους είτε της συντήρησής τους, παραχωρούνται σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως γίνεται με τον ηλεκτροφωτισμό σε σειρά μεγάλων δήμων, με προίκα μάλιστα τα τέλη φωτισμού.
Ο λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και θα εξελίσσονται, ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Καμιά διοικητική δομή που υπηρετεί την καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη δεν συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τους νέους των λαϊκών νοικοκυριών. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ούτε τις αντιλαϊκές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, εφόσον θα παραμένει στο απυρόβλητο η κυριαρχία και η εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία και την κοινωνία.
Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, αν η κεντρική πολιτική είναι στα χέρια και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Σε αυτήν την εξουσία οφείλονται η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η διευρυμένη φτώχεια και ανεργία, τα τσακισμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτήν τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.
Με αυτήν τη γραμμή θα σταθεί το ΚΚΕ και απέναντι στις επικείμενες αλλαγές. Με αυτήν τη θέση, που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές.

TOP READ