23 Οκτ 2017

Χρυσαυγίτες, τους έχουμε περίσσευμα, κάνουμε και …εξαγωγή

   


Από σωματοφύλακας του Μιχαλολιάκου υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές

xrusi augi 1
Ο Χρίστος Χρίστου ο πρώην σωματοφύλακας του Νίκου Μιχαλολιάκου και νυν πρόεδρος της Χρυσής Αυγής της Κύπρου (ΕΛΑΜ)  θα είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές.
Είναι βουλευτής του ΕΛΑΜ από το 2016, είναι προσωπική επιλογή του Νίκου Μιχαλολιάκου, ενώ το… (ναζιστικό) εγκώμιο του έχει πλέξει και ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος τον έχει χαρακτηρίσει “απόφοιτο της ίδιας εθνικιστικής σχολής” με τον ίδιο…
Μάλιστα, ο υπόδικος Κασιδιάρης έχει πει πως το ΕΛΑΜ χρηματοδοτείται από την Χρυσή Αυγή και ότι «το ΕΛΑΜ δεν είναι αδελφό κόμμα, είναι η ίδια η Χρυσή Αυγή της Κύπρου».
Πηγή: Χαραυγή
(Σημειώνουμε ότι οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο είναι στις 28 Ιανουαρίου 2018)

Κονδύλι για εικόνες στα νοσοκομεία και στα σχολεία θα εγκρίνει η Αριστερά…

        


Στις αμέτρητες εικόνες που είναι τοποθετημένες σε νοσοκομεία και σχολεία, η Αριστερά θα προσθέσει και νέες! Η Αριστερά έχει σκοπό να γεμίσει τους τοίχους των νοσοκομείων και των σχολείων με εικόνες! Γιατί;! Για να καλύψει τις τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό και εκπαιδευτικό προσωπικό! Έτσι αφού είναι λίγοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές, τους ασθενείς θα φροντίζουν οι Άγιοι! Αντίστοιχα στα σχολεία τα παιδιά θα τα μαθαίνουν γράμματα οι Άγιοι αντικαθιστώντας τους δασκάλους και τους καθηγητές που απουσιάζουν!
Καθώς είσαι καθηλωμένος στο νοσοκομείο και τον ρόλο του νοσοκόμου πρέπει να τον παίξει δικός σου άνθρωπος, αφού δεν υπάρχει επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό και καθώς σ’ έναν θάλαμο τεσσάρων ασθενών υπάρχουν στοιβαγμένοι και τέσσερις συνοδοί ενώ στο πρώτο αριστερό κράτος λείπουν οι γιατροί αλλά δεν λείπουν οι εικόνες, μόνο τέτοιες σκέψεις σου έρχονται στο μυαλό! Καταλαβαίνεις γιατί έχουν γεμίσει με εικόνες τα νοσοκομεία οι προηγούμενοι και γιατί η Αριστερά σίγουρα θα τις πληθύνει!
Πρώτη φορά Αριστερά και έτσι όπως πάνε τα πράγματα αφενός τα νοσοκομεία και τα σχολεία θα έχουν περισσότερες εικόνες από τις εκκλησίες και αφετέρου θα αρχίσουν ακόμα και οι άθεοι να σταυροκοπιούνται ομαδικά!

Ζήκος

Η εξέγερση των μπολσεβίκων ήταν ένας από τους καταπληχτικότερους τυχοδιωκτισμούς που τόλμησε ποτέ η ανθρωπότητα

Στις 22 του Οκτώβρη 1887 γεννήθηκε στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ ο Τζον Ριντ, Αμερικανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και στέλεχος του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Έφυγε από τη ζωή στις 17 του Οκτώβρη 1920, χτυπημένος από ασθένεια, στη Μόσχα (διαβάστε εδώ βιογραφικά στοιχεία).
Το Μάρτη του 1919 εκδόθηκε στις ΗΠΑ το βιβλίο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», για την Οχτωβριανή Επανάσταση, το οποίο απόχτησε παγκόσμια φήμη και εκτιμήθηκε πολύ από τον Λένιν, που το προλόγισε.
Μεταφέρουμε τον πρόλογο που έγραψε ο Τζον Ριντ στο ίδιο βιβλίο, από την έκδοση της Σύγχρονης Εποχής (1985), διατηρώντας την ορθογραφία του βιβλίου. Οι υποσημειώσεις είναι του επιμελητή της έκδοσης.
Το βιβλίο αυτό είναι μια συμπύκνωση της ιστορίας, της ιστορίας με τη μορφή που την είδα εγώ. Δεν έχει την αξίωση να είναι τίποτα περισσότερο από ένα λεπτομερειακό απολογισμό της Νοεμβριανής1 επανάστασης, όταν οι μπολσεβίκοι, επικεφαλής των εργατών και των στρατιωτών, πήραν στη Ρωσία την κρατική εξουσία και την παράδοσαν στα χέρια των Σοβιέτ.
Μεγάλο μέρος, φυσικά, του βιβλίου αφιερώνεται στην «Κόκκινη Πετρούπολη», την πρωτεύουσα και την καρδιά της επανάστασης. Ας μην ξεχνά όμως ο αναγνώστης, πώς ό,τι έγινε στην Πετρούπολη, σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετική ένταση, επαναλήφθηκε σχεδόν με ακρίβεια σ’ όλη τη Ρωσία.
Στο βιβλίο αυτό, πού είναι το πρώτο από μια σειρά βιβλία πού δουλεύω, είμαι υποχρεωμένος να περιοριστώ στην περιγραφή των γεγονότων πού είδα κι έζησα προσωπικά ή που τα επιβεβαίωσα από αυθεντικές μαρτυρίες. Τα δυο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου περιγράφουν σύντομα την κατάσταση και τις αιτίες της Νοεμβριανής επανάστασης. Ομολογώ πως το διάβασμα αυτών των δυο κεφαλαίων είναι δύσκολο, είναι όμως απαραίτητο για την κατανόηση της συνέχειας.
Στον αναγνώστη, φυσικά, θα γεννηθούν πολλά ερωτήματα. Τι είναι μπολσεβικισμός; Τι είδους πολιτικό καθεστώς δημιουργήθηκε από τους μπολσεβίκους; Αφού ως τη Νοεμβριανή επανάσταση οι μπολσεβίκοι πάλαιβαν για Συνταχτική συνέλευση, γιατί ύστερα τη διάλυσαν με τα όπλα; Κι αφού η αστική τάξη, ως τη στιγμή που ο μπολσεβίκικος κίνδυνος έγινε ξεκάθαρος, τάσσονταν ενάντια στη Συνταχτική συνέλευση, γιατί ύστερα έγινε υπέρμαχος της;
Σ’ αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα δεν μπορεί να δοθεί εδώ απάντηση. Την πορεία της επανάστασης, ως το κλείσιμο της ειρήνης με τη Γερμανία την παραθέτω σ’ άλλο βιβλίο: «Από τον Κορνίλοφ ως το Μπρεστ Λιτόφσκ».2
Εκεί δείχνω την προέλευση και το χαρακτήρα της δράσης των επαναστατικών οργανώσεων, την ανάπτυξη και την αλλαγή των διαθέσεων του λαού, τη διάλυση της Συνταχτικής συνέλευσης, την οργανωτική διάρθρωση του Σοβιετικού κράτους, την πορεία και τ’ αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων του Μπρεστ.
Η εξέγερση των μπολσεβίκων ήταν ένας από τους καταπληχτικότερους τυχοδιωκτισμούς που τόλμησε ποτέ η ανθρωπότητα
Ο Τζον Ριντ
Εξετάζοντας την αναπτυσσόμενη δημοφιλία των μπολσεβίκων, πρέπει να ξέρουμε ότι η κατάρρευση της οικονομικής ζωής της Ρωσίας και του Ρωσικού στρατού δεν έγινε στις 7 του Νοέμβρη (25 του Οχτώβρη) του 1917, αλλά πολλούς μήνες νωρίτερα. Ήταν η αναπόφευκτη και λογική συνέπεια του προτσές, που άρχισε ακόμα από το 1915. Οι πουλημένοι αντιδραστικοί, που κρατούσαν στα χέρια τους την τσαρική αυλή, οδηγούσαν συνειδητά τη Ρωσία στην καταστροφή, για να προετοιμάσουν έτσι χωριστή ειρήνη με τη Γερμανία. Τώρα ξέρουμε πως η έλλειψη όπλων στο μέτωπο, που προκάλεσε την καταστροφική καλοκαιρινή υποχώρηση του 1915, η ανεπάρκεια των τροφίμων στο στρατό και στις μεγάλες πόλεις, η αποδιοργάνωση της βιομηχανίας και των μεταφορών του 1916, όλα αυτά ήταν ένα μέρος της τεράστιας εκστρατείας σαμποτάζ, που διακόπηκε στην αποφασιστική στιγμή από την επανάσταση του Μάρτη.3
Στους πρώτους μήνες του νέου καθεστώτος, τόσο η εσωτερική κατάσταση της χώρας, όσο κι η μαχητικότητα του στρατού της, καλυτέρευσε αναμφισβήτητα, παρά την αταξία, τόσο αναπόφευκτη σε μια μεγάλη επανάσταση, που έδωσε αναπάντεχα τη λευτεριά στα εκατόν εξήντα εκατομμύρια του πιο καταπιεζόμενου λαού στον κόσμο.
Όμως «ο μήνας του μέλιτος» δεν κράτησε πολύ. Οι εύπορες τάξεις ήθελαν το πολύ-πολύ μια πολιτική επανάσταση, που θ’ αφαιρούσε την εξουσία από τον τσάρο και θα την έδινε σ’ αυτές. Ήθελαν να γίνει ή Ρωσία συνταγματική δημοκρατία, όπως η Γαλλία κι οι Ενωμένες Πολιτείες, ή συνταγματική μοναρχία, όπως η Αγγλία. Οι λαϊκές, όμως, μάζες επιθυμούσαν γνήσια εργατική και αγροτική δημοκρατία.
Στο βιβλίο του «Ο όρθρος της Ρωσίας» («Russia’s Message»), όπου σκιαγραφεί την επανάσταση του 1905, ο Ουίλιαμ Ίνγκλις Ουόλινγκ4 περιγράφει θαυμάσια σε ποια κατάσταση βρίσκονταν το ηθικό των ρώσων εργατών, που κατοπινά τάχθηκαν ολόψυχα με το μέρος του μπολσεβικισμού.
«Αυτοί (οι εργάτες) έβλεπαν, ότι είναι δυνατό να πεινούν, όπως και πριν, ακόμα κι όταν υπάρχει η πιο δημοκρατική κυβέρνηση, εφόσον η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται στα χέρια των άλλων κοινωνικών τάξεων…
Ο ρώσος εργάτης είναι επαναστάτης, δεν αγαπά όμως τη βία, δεν είναι δογματιστής, ούτε και άμυαλος. Είναι έτοιμος να πολεμήσει στα οδοφράγματα και τα διδάχτηκε αυτά με την ίδια του την πείρα. Είναι ο μοναδικός ανάμεσα στους εργάτες όλου του κόσμου, που διδάχτηκε από την ίδια του την πείρα. Είναι έτοιμος και τον φλογίζει η επιθυμία να παλαίψει με τον καταπιεστή του, την αστική τάξη, ως το τέλος. Δεν ξεχνάει όμως ότι υπάρχουν κι άλλες τάξεις. Και το μόνο πού ζητά απ’ αυτές, στην επερχόμενη τρομερή σύγκρουση, είναι ν’ ακολουθήσουν τη μια, είτε την άλλη πλευρά…
Αυτοί (οι εργάτες είναι όλοι τους σύμφωνοι, πως οι δικοί μας (οι αμερικάνικοι) πολιτικοί θεσμοί είναι προτιμότεροι από τους δικούς τους, όμως δε θέλουν καθόλου ν’ αλλάξουν το ένα αφεντικό μ’ άλλο (δηλαδή με την τάξη των καπιταλιστών).
Οι εργάτες της Ρωσίας δεν τουφεκίστηκαν και δεν καταδικάστηκαν κατά εκατοντάδες στη Μόσχα, στη Ρίγα, στην Οδησσό, ούτε και κλείστηκαν κατά χιλιάδες στις ρωσικές φυλακές και εξορίστηκαν στις στέπες και στις αρκτικές περιοχές για χάρη των αμφίβολων προνομίων των εργατών του Χόλντφλιντ και του Κριπλ-Κρικ…».
Να γιατί στη Ρωσία, στο αποκορύφωμα του εξωτερικού πολέμου, η πολιτική επανάσταση μετεξελίχτηκε σε κοινωνική, που βρήκε την ολοκλήρωσή της στο θρίαμβο του μπολσεβικισμού.
Ο Α. Τζ. Σακ, διευθυντής του αντισοβιετικού γραφείου πληροφοριών στην Αμερική, στο βιβλίο του «Η γέννηση της ρωσικής δημοκρατίας» λέει τα παρακάτω:
«Οι μπολσεβίκοι δημιούργησαν το Υπουργικό τους Συμβούλιο με το Νικολάι Λένιν πρωθυπουργό και το Λέοντα Τρότσκι υπουργό των Εξωτερικών. Η αναπόφευκτη άνοδό τους στην εξουσία έγινε ολοφάνερη σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση του Μάρτη. Η ιστορία των μπολσεβίκων μετά την επανάσταση είναι ιστορία αδιάκοπης ανάπτυξης τους».
Οι ξένοι, και ιδιαίτερα οι αμερικανοί, υπογραμμίζουν συχνά την «αμάθεια» των ρώσων εργατών. Είναι σωστό ότι οι ρώσοι εργάτες δεν έχουν την πολιτική πείρα των δυτικών λαών, σ’ αντιστάθμισμα όμως πέρασαν από το θαυμάσιο σχολειό των εθελοντικών τους οργανώσεων. Το 1917 οι ρωσικές ενώσεις των καταναλωτών (συνεταιρισμοί), αριθμούσαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια μέλη, αλλά και τα ίδια τα Σοβιέτ είναι μια θαυμάσια εκδήλωση της οργανωτικής ιδιοφυΐας των εργαζομένων μαζών της Ρωσίας. Κάτι περισσότερο. Δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που να μελέτησε τόσο καλά τη σοσιαλιστική θεωρία και την πραχτική της εφαρμογή.
Να πώς χαρακτηρίζει τους ρώσους εργάτες ο Ουίλιαμ Ίνγκλις Ουόλινγκ.
«Η πλειοψηφία των ρώσων εργατών ξέρει να διαβάζει και να γράφει. Η χώρα, πολλά χρόνια τώρα, βρίσκεται σε τόσο ανήσυχη κατάσταση ώστε οι εργάτες μπόρεσαν να επωφεληθούν όχι μόνο από την καθοδήγηση των καλλιεργημένων ανθρώπων, που βρίσκονται στις γραμμές τους, αλλά και από τα πολυάριθμα επαναστατικά στοιχεία των μορφωμένων στρωμάτων της κοινωνίας, που στράφηκαν προς την εργατική τάξη, επιδιώκοντας την πολιτική και κοινωνική αναγέννηση της Ρωσίας…».
Πολλοί συγγραφείς δικαιολογούν την εχθρότητά τους προς το σοβιετικό καθεστώς με το ότι η τελευταία φάση της ρωσικής επανάστασης ήταν δήθεν πάλη των «νομοταγών» στοιχείων της κοινωνίας ενάντια στη σκληρότητα των μπολσεβίκων. Στην πραγματικότητα όμως, ακριβώς οι εύπορες τάξεις, βλέποντας ν’ αναπτύσσεται η δύναμη των λαϊκών επαναστατικών οργανώσεων, αποφάσισαν να τις συντρίψουν και να σταματήσουν την επανάσταση. Για την επιτυχία αυτού του σκοπού η αστική τάξη κατέφυγε τελικά σε απεγνωσμένα μέτρα. Για να συντρίψει την κυβέρνηση του Κερένσκι και τα Σοβιέτ, αποδιοργάνωσε τις μεταφορές και προκαλούσε εσωτερικές αναταραχές. Για να τσακίσει τις εργοστασιακές επιτροπές, έκλεινε τις επιχειρήσεις, έκρυβε τα καύσιμα και τις πρώτες όλες. Για να διαλύσει τις στρατιωτικές επιτροπές του μετώπου, επανέφερε την ποινή του θανάτου και συνεργούσε στις ήττες στο μέτωπο.
Όλα αυτά ήταν μια θαυμάσια τροφοδότηση της μπολσεβίκικης φωτιάς. Οι μπολσεβίκοι απάντησαν με τη διδασκαλία της ταξικής πάλης και με την ανακήρυξη της εξουσίας των Σοβιέτ.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο κατευθύνσεις, που ήταν ολοκληρωτικά αντίθετες, βρίσκονταν και ομάδες πού υποστήριζαν στο σύνολό τους ή ως ένα σημείο αυτές τις κατευθύνσεις. Σ’ αυτές τις ομάδες ανήκαν και οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές, οι μενσεβίκοι, οι σοσιαλεπαναστάτες καθώς και ορισμένα μικρά κόμματα. Κι αυτές οι ομάδες καταδιώκονταν από τις εύπορες τάξεις, όμως η δύναμη της αντίστασής τους υποσκάπτονταν από τις ίδιες τις θεωρίες τους.
Γενικά οι μενσεβίκοι και οι σοσιαλεπαναστάτες πίστευαν, ότι η Ρωσία δεν ωρίμασε οικονομικά για κοινωνική επανάσταση, ότι ήταν δυνατή μόνο μια πολιτική επανάσταση. Κατά τη γνώμη τους, οι ρωσικές μάζες δεν ήταν αρκετά προετοιμασμένες για να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, κάθε τέτοια απόπειρα θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε αντίδραση, που θα την εκμεταλλεύονταν κάποιος αδίσταχτος πολιτικάντης για ν’ αναστηλώσει το παλιό καθεστώς. Να για ποιο λόγο οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές όταν αναγκάστηκαν να πάρουν την εξουσία, φοβήθηκαν να τη χρησιμοποιήσουν.
Νόμιζαν ότι η Ρωσία πρέπει να περάσει από τα ίδια ακριβώς στάδια πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης πού πέρασε η Δυτική Ευρώπη και μόνον ύστερα απ’ αυτό, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, να φτάσει στον πλήρη αναπτυγμένο σοσιαλισμό. Ήταν, λοιπόν, φυσικό, οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές, να θεωρούν, μαζί με τις εύπορες τάξεις, ότι πρώτ’ απ’ όλα, η Ρωσία πρέπει να γίνει κοινοβουλευτικό κράτος, έστω και με μερικές βελτιώσεις σε σχέση με τις δημοκρατίες της Δύσης. Συνέπεια αυτών των αντιλήψεων ήταν η θέση τους για συμμετοχή των εύπορων τάξεων, στην κυβέρνηση.
Από το σημείο αυτό ως την υποστήριξη των εύπορων τάξεων, δε χρειαζόταν παρά ένα βήμα. Οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές είχαν την ανάγκη της αστικής τάξης. Η αστική τάξη, όμως, δεν είχε ανάγκη από τους «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές. Έτσι συνέβηκε τούτο: οι σοσιαλιστές υπουργοί να υποχωρούν βήμα προς βήμα σε όλα τα σημεία του προγράμματός τους κι οι εκπρόσωποι των εύπορων τάξεων να επιτίθενται όλο και πιο αποφασιστικά.
Και τελικά, όταν οι μπολσεβίκοι σάρωσαν όλους τους ανόητους συμβιβασμούς, οι μενσεβίκοι κι οι εσέροι βρέθηκαν να παλεύουν στο πλευρό της αστικής τάξης… Σήμερα μπορούμε να δούμε το ίδιο ακριβώς φαινόμενο σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου.
Οι μπολσεβίκοι, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο δεν είναι δύναμη καταστροφής, αλλά το μοναδικό κόμμα στη Ρωσία, πού έχει δημιουργικό πρόγραμμα και αρκετή εξουσία για να το πραγματοποιήσει. Αν τη στιγμή εκείνη οι μπολσεβίκοι δεν κατόρθωναν να κρατήσουν την εξουσία, τότε, κατά τη γνώμη μου, χωρίς την παραμικρότερη αμφιβολία, από το Δεκέμβρη ακόμα τα στρατεύματα της αυτοκρατορικής Γερμανίας θα βρίσκονταν στην Πετρούπολη και στη Μόσχα κι η Ρωσία θα έπεφτε πάλι κάτω από το ζυγό κάποιου τσάρου.
Ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο ύπαρξης της Σοβιετικής εξουσίας, θεωρείται ακόμα της μόδας να ονομάζουν την εξέγερση των μπολσεβίκων «τυχοδιωκτισμό». Μάλιστα. Ήταν τυχοδιωκτισμός. Και μάλιστα ένας από τους καταπληχτικότερους τυχοδιωκτισμούς, που τόλμησε ποτέ η ανθρωπότητα. Τυχοδιωκτισμός, θύελλα που ξέσπασε στην ιστορία, μ’ επικεφαλής τις εργαζόμενες μάζες και τα ριψοκινδύνεψε όλα για να ικανοποιήσει τους άμεσους και μεγάλους πόθους τους. Ήταν κιόλας έτοιμος ο μηχανισμός για τη διανομή των μεγάλων τσιφλικάδικων χτημάτων στους αγρότες. Είχαν δημιουργηθεί οι εργοστασιακές επιτροπές και τα επαγγελματικά συνδικάτα για να εφαρμόσουν τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή. Σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό και σε κάθε κυβερνείο υπήρχαν Σοβιέτ των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών βουλευτών, έτοιμα ν’ αναλάβουν την τοπική διοίκηση.
Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι για το μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, αναντίρρητα, ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία. Όπως ακριβώς οι ιστορικοί ψάχνουν να βρουν και τις πιο μικρές λεπτομέρειες για την Κομμούνα του Παρισιού, έτσι θα θελήσουν να μάθουν και για όλα όσα έγιναν στην Πετρούπολη το Νοέμβρη του 1917, για τον ενθουσιασμό που είχε συνεπάρει την εποχή αυτή το λαό, ποιοι ήταν, τι έλεγαν και τι έκαναν οι αρχηγοί του. Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα όταν έγραφα αυτό το βιβλίο.
Στην πάλη οι συμπάθειες μου δεν ήταν ουδέτερες. Αφηγούμενος, όμως, την ιστορία εκείνων των μεγάλων ημερών, προσπάθησα να εκθέσω τα γεγονότα με το μάτι του ευσυνείδητου χρονικογράφου, που ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει την αλήθεια.
Τζ. Ρ.
Νέα Υόρκη
1 του Γενάρη 1919

1) Όλες τις ημερομηνίες ο Τζων Ριντ τις δίνει με το νέο ημερολόγιο. Στην έκδοση αυτή μπαίνουν σε παρένθεση και οι ημερομηνίες με το παλιό ημερολόγιο.
2) Το βιβλίο αυτό δεν εκδόθηκε. Ο Τζων Ριντ δεν πρόφτασε να το τελειώσει.
3) Του Φλεβάρη (Παλιό ημερολόγιο).
4) Ουίλιαμ Ίνγκλις Ουόλινγκ (1877-1936): Αμερικανός οικονομολόγος και κοινωνιολόγος, συγγραφέας μερικών εργασιών για το εργατικό κίνημα και για το σοσιαλισμό. Η αναφερόμενη από τον Τζων Ριντ εργασία του Ουόλινγκ «Το μήνυμα της Ρωσίας» δημοσιεύτηκε στις ΕΠΑ το 1908.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

Πλήρη κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων και προνομίων προτείνει το ΚΚΕ

   


Σε σχόλιό του για το ζήτημα των αναδρομικών των βουλευτών, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Κανένας συνταξιούχος πρώην βουλευτής, μέλος του ΚΚΕ, δεν αναζητά αναδρομικά, πολύ περισσότερο το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα προτείνει την πλήρη κατάργηση των συντάξεων και προνομίων τόσο των βουλευτών όσο και των άλλων αιρετών. Όλα τ’ άλλα αποτελούν υποκρισία από εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που από τη μία εφαρμόζουν και στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική και από την άλλη προσπαθούν να δείξουν ότι δήθεν νοιάζονται για τα προβλήματα του λαού».
Το θέμα της διεκδίκησης αναδρομικών επανήλθε στην επικαιρότητα από πρώην βουλευτές μετά από δημοσίευμα που ανέφερε ότι υπάρχουν πάνω από 160 προσφυγές στα δικαστήρια για την εξίσωση των αποδοχών τους με αυτές του προέδρου του Αρείου Πάγου αναδρομικά από το 2009 και πως ήδη κάποιες έχουν γίνει δεκτές. Το ζήτημα πυροδότησε και πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ΝΔ κατηγόρησε την κυβέρνηση πως με το νόμο Κατρούγκαλου (N.4387/2016) «πρώην βουλευτές που έχουν συνταξιοδοτηθεί, νομιμοποιούνται να αξιώσουν αναδρομικά αποζημιώσεις από το Δημόσιο». Το υπουργείο Εργασίας απάντησε ότι «η ΝΔ ως κυβέρνηση, με δικό της νόμο, του 2008, δημιούργησε το θέμα και έδωσε “σήμα” διεκδίκησης αναδρομικών σε πρώην βουλευτές» και ότι «ο N.4387/2016 επιχείρησε να αντιμετωπίσει το τετελεσμένο γεγονός τελεσίδικων αποφάσεων από τη “βιομηχανία” προσφυγών που έστησαν χωρίς αιδώ “γαλάζιοι” και “πράσινοι” πρώην βουλευτές». Πάντως όσο διατηρούνται και δεν καταργούνται τόσο οι συντάξεις όσο και τα προνόμια των βουλευτών, το θέμα δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί.
Για το θέμα, θυμίζουμε παλαιότερη σχετική ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ το Νοέμβρη του 2013:
«Το ΚΚΕ επανειλημμένα με προτάσεις νόμου και τοποθετήσεις στη βουλή έχει ζητήσει τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, των αποζημιώσεων για συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και των άλλων βουλευτικών προνομίων. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει μείωση όλων αυτών στον Προϋπολογισμό της Βουλής για το 2014 αποτελεί έναν από τους λόγους που η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τον καταψηφίζει. Η θέση μας αυτή ξεκινάει από τη γενικότερη αντίληψη που έχει το ΚΚΕ για το ρόλο των εκλεγμένων στα διάφορα αντιπροσωπευτικά σώματα που δεν μπορεί να σχετίζεται με κανένα προνόμιο συγκριτικά με την προηγούμενή τους κατάσταση.
Ωστόσο, η προσπάθεια ορισμένων, που στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αντιλαϊκή πολιτική και τα μέτρα εξαθλίωσης του λαού, να εμφανίσουν ως αιτία της κρίσης, του χρέους και των αντιλαϊκών μέτρων τα βουλευτικά προνόμια είναι υποκριτική και αποπροσανατολιστική με στοιχεία λαϊκισμού. Έχει στόχο να κρύψει το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και το οικονομικό “ξεζούμισμα” του λαού από τα μέτρα που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο.
Ακόμα και αν εξοικονομηθούν κάποια χρήματα από τη μείωση των βουλευτικών προνομίων, οι τσέπες των εργαζομένων θα συνεχίσουν να αδειάζουν, όσο συνεχίζεται η πολιτική που στοχεύει να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων προκειμένου να διασώσει την καπιταλιστική κερδοφορία.
Ο λαός να υψώσει τη φωνή του μαζί με το ΚΚΕ για να καταργηθούν τα μέτρα εξόντωσης του λαού και να παλέψει για μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, και το πολιτικό σύστημα που τα στηρίζει».
Πηγές: 902.gr, Ριζοσπάστης.

Οι θεσμοί ξεθηκάρωσαν τα σπαθιά…

        



Μιας κι ο λόγος για τα «F-16», ας δούμε μια ακόμα πλευρά: Σχολιάζοντας τη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ, αξιωματούχοι της ΕΕ σημείωναν χαρακτηριστικά ότι «οι πρωτοβουλίες των ελληνικών αρχών θα πρέπει να είναι συμβατές με τους στόχους του προγράμματος στήριξης και να τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του μνημονίου, συμπεριλαμβανομένης της μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής». Συμπλήρωναν μάλιστα με νόημα ότι «τα θεσμικά όργανα θα προβούν στις απαραίτητες εκτιμήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης των αμυντικών δαπανών». Στην πραγματικότητα, αυτό που ανησυχεί την ΕΕ είναι να μην χάσουν ισχυρά μονοπώλια στρατιωτικών εξοπλισμών (κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας) στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Και προκειμένου να μη γίνει αυτό, ανασύρουν τα μνημόνια και τη δημοσιονομική προσαρμογή για να υπενθυμίσουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι δεν «παίζουν» μόνες τους οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό. Άλλωστε και οι προτάσεις της ΕΕ για Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, εκεί αποσκοπούν. Στο να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και να «περιορίζεται» ο χώρος σε ανταγωνιστές. Τα μαχαίρια επομένως έχουν βγει από τα θηκάρια και ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση.

Το χρέος του δημοσίου και η περιουσία του



Ας πάρουμε δυο μεγάλες εταιρείες που παράγουν και εμπορεύονται είδη οικιακής και προσωπικής χρήσεως (καλλυντικά, απορρυπαντικά, χαρτικά κλπ). Η μια έχει συνολικά χρέη ένα δισ. ευρώ και η άλλη έχει 70 δισ. ευρώ. Τί θα απαντούσατε αν σας ρωτούσα ποια από τις δυο στέκεται καλύτερα και ποια χρειάζεται επειγόντως επέμβαση σωτηρίας αλλιώς θα καταρρεύσει;

Αν βιαστήκατε να απαντήσετε ότι η πρώτη εταιρεία πάει καλά και η δεύτερη είναι για φούντο, προφανώς οι γνώσεις σας περί τα οικονομικά συναγωνίζονται τις δικές μου περί την αεροναυπηγική. Το ύψος των χρεών από μόνο του δεν δείχνει σε καμμιά περίπτωση την οικονομική κατάσταση του χρεώστη, είτε αυτός είναι εταιρεία είτε είναι πρόσωπο. Για να δείξει κάτι, πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με την περιουσία του χρεώστη. Για παράδειγμα, ένα χρέος εκατό χιλιάδων ευρώ είναι ικανό να γονατίσει εμένα αλλά τον Μπιλ Γκέητς θα τον ενοχλούσε λιγώτερο από μια τρίχα στην σούπα του. Και για να κάνω σαφέστερα όλα τούτα, να σας πω ότι οι δυο εταιρείες του παραπάνω παραδείγματος (με τα ποσά στρογγυλοποιημένα, βέβαια) είναι υπαρκτές: λίγο πάνω από ένα δισ. χρωστούσε ο Μαρινόπουλος όταν κατέρρευσε ενώ κάπου 70 δισ. είναι σήμερα οι υποχρεώσεις τού κολοσσού που λέγεται Πρόκτερ & Γκαμπλ.

31/10/2011: Οι επί κεφαλής της "Πρωτοβουλίας ΚΑΠΑ" (Κρατική Ακίνητη Περιουσία και Αξιοποίηση)
Γιάννης Στουρνάρας και Στέφανος Μάνος παρουσιάζουν πρόταση "αξιοποίησης" της δημόσιας περιουσίας.

Ως προς τον ιδιώτη, λοιπόν, δεν έχει σημασία το πόσα δανεικά έχει πάρει αλλά το πόση περιουσία απέκτησε μ' αυτά τα δανεικά. Ακριβώς το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει όταν μιλάμε για χρέη κρατών. Το θέμα, δηλαδή, δεν θα έπρεπε να είναι απλώς πόσα χρωστάει μια χώρα αλλά πόσα χρωστάει σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ας πούμε, έχουν χρέος κάπου 18 τρισ. δολλάρια αλλά εξακολουθούν να διαφεντεύουν τον πλανήτη ενώ εμείς χρωστάμε μόλις καμμιά τριακοσαριά δισ. αλλά βρισκόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αλήθεια, όμως, εμείς δεν είχαμε περιουσία ικανή να καλύψει τις οφειλές μας;

Το καλοκαίρι του 2009, το ΔΝΤ έκανε μια πρώτη απόπειρα έμμεσης εκτίμησης της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό και έδειχνε μια χώρα κάθε άλλο παρά πτωχευμένη. Τα ρευστά περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (μετοχές, καταθέσεις κλπ) αντιστοιχούσαν στο 30% του ΑΕΠ και το απόθεμα κεφαλαίου (δηλαδή, το συσσωρευμένο προϊόν των επενδύσεων της τελευταίας πεντηκονταετίας) αντιστοιχούσε στο 51% του ΑΕΠ. Με δεδομένο ότι εκείνη την εποχή το ΑΕΠ βρισκόταν στα 250 δισ. περίπου και το δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 102,6% αυτού, η πραγματική αρνητική θέση μας ως κράτος ήταν κάπου στα 54 δισ. ευρώ (250 * [102,6-30-51]%). Μόνο 54 δισ. ευρώ και, μάλιστα, χωρίς να λογαριάζουμε την αξία των γαιών του δημοσίου! Εννοείται πως αν το ΔΝΤ συνυπολόγιζε την αξία της γης (μόνο το Ελληνικό αποτιμήθηκε πάνω από 2 δισ.), θα μας εύρισκε και πλεονασματικούς!

Παρένθεση. Αν όλα αυτά σας φαίνονται αδιανόητα και έχετε μείνει με το στόμα ανοιχτό, πιείτε ένα ποτήρι νερό και πάρτε μια ανάσα διότι έρχεται το καλύτερο. Κλείνει η παρένθεση.

Στις αρχές του 2010, τότε που ακόμη "λεφτά υπήρχαν" και ο πρωθυπουργός δεν είχε επισκεφθεί το Καστελλόρριζο, η διεύθυνση μητρώου της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου ολοκλήρωσε την καταγραφή και αποτίμηση των ακινήτων του δημοσίου που διαχειριζόταν. Ήταν μια εκπληκτική δουλειά, για την ολοκλήρωση της οποίας χρησιμοποιήθηκαν περίπλοκα υπολογιστικά μοντέλα και δορυφορικά συστήματα, ώστε να καταγραφούν και να αποτιμηθούν τα πάντα ενώ ως βάση υπολογισμού αξιών ελήφθη η χαμηλότερη αντικειμενική αξία κάθε περιοχής.

Σύμφωνα με το αποτέλεσμα αυτής της απογραφής, η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου κατείχε και διαχειριζόταν περισσότερα από 71.000 ακίνητα, συνολικής αντικειμενικής αξίας 272 δισ. ευρώ. Δηλαδή, η αξία των ακινήτων αντιστοιχούσε στο 108,8% του ΑΕΠ των 250 δισ., ήτοι 6,2% πάνω από το συνολικό δημόσιο χρέος.

Θέλετε κι ένα κερασάκι; Η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου κατείχε μόνο το 92% των ακινήτων του δημοσίου. Το υπόλοιπο 8% ανήκε στην ΕΤΑ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα), στην ΔΕΠοΣ (Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης), στην ΑγροΓη (Αγροτική Γη), στην Ολυμπιακά Ακίνητα, στο ΤΕθΑ (Ταμείο Εθνικής Άμυνας), σε διάφορα ασφαλιστικά ταμεία και σε διάφορα υπουργεία. Αν βάζαμε κι αυτά στον λογαριασμό (ειδικά τα "φιλέτα" της ΕΤΑ εκτιμάται ότι άξιζαν πάνω από 30 δισ.), η αξία όλων των ακινήτων του δημοσίου θα ξεπερνούσε κατά πολύ τα 300 δισ. ευρώ, πάντοτε λογαριάζοντας με βάση τις χαμηλότερες αντικειμενικές αξίες, οι οποίες εκείνη την εποχή υπολείπονταν σημαντικά των πραγματικών αξιών της αγοράς. Με μια λογική αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών κατά 30%, θα προέκυπτε ένα ποσό πάνω από τα 100 δισ. ευρώ, ικανό να χρηματοδοτήσει ως και τα αναλογιστικά ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων.

Το αποτέλεσμα αυτής της απογραφής των δημοσίων ακινήτων οδήγησε τον τότε γενικό διευθυντή τού Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), κατοπινό υπουργό οικονομικών και νυν διοικητή τής Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα να δηλώσει ότι "μπορεί να ενισχύσει την διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας και να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα, συμβάλλοντας στον περιορισμό του δημοσίου χρέους και του κόστους δανεισμού".

Το ξενοδοχείο "Ξενία" στον Βόλο, ένα από τα 11 "Ξενία" της χώρας, πραγματικά αρχιτεκτονικά διαμαντάκια,
που έχουν παραχωρηθεί σε ιδιώτες. Τα υπόλοιπα 33 είτε ρημάζουν είτε έχουν ήδη κατεδαφιστεί.

Δυστυχώς, για κάποιους άγνωστους (;) λόγους, παρουσιάστηκε μια τελείως διαστρεβλωμένη εικόνα, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της -εγχώριας και ξένης- ολιγαρχίας τού κεφαλαίου. Με βάση αυτή την εικόνα, η χώρα σύρθηκε στην αρένα των δανειακών συμβάσεων και υιοθέτησε πολιτική και πρακτικές που την βούλιαξαν. Μέσα σε λίγα χρόνια η αξία της δημόσιας περιουσίας γκρεμίστηκε κάτω από τα 50 δισ. και μαζί της χάθηκαν εκατοντάδες δισ. ιδιωτικής περιουσίας. Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε αύριο.

-------------------------------------
Διαβάστε επίσης:
- "Δυνατότητες αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου", Τράπεζα της Ελλάδος: Ενδιάμεση έκθεση για την νομισματική πολιτική, Οκτώβριος 2010.
- Λεωνίδας Στεργίου, "Λευκή τρύπα 300 δισ. για το Δημόσιο από την ακίνητη περιουσία", Καθημερινή, 24/1/2010.

Κορωνίδα





Μόλις ανακοινώθηκε από τον Ντ. Τραμπ ότι η Ελλάδα θα δαπανήσει 2,4 δισ. ευρώ για να εκσυγχρονίσει τα «F16», ξεκίνησαν (σαν έτοιμες από καιρό...) οι αναλύσεις από «διεθνολόγους», καθηγητές, δημοσιογράφους και άλλους «τεχνοκράτες». «Crash tests» και συγκρίσεις με τα «F-35», που ετοιμάζεται να πάρει η Τουρκία είναι μερικά από τα σχετικά αφιερώματα. Συζητήσεις και βαθμολογίες για τα οπλικά τους συστήματα, τα ραντάρ, τις τεχνολογίες απόκρυψης κ.λπ. Από την άλλη, κάποιοι έβγαλαν ακόμα και κομπιουτεράκια: Μήπως με τα 2,4 δισ. το κράτος να αγόραζε μερικά «F-35», αντί να εκσυγχρονίσει τα υπάρχοντα «F-16»; Και πόσα θα ήταν αυτά, τι συμφέρει καλύτερα; Βέβαια, στη συζήτηση αυτή παρεμβαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι, παίρνοντας υπόψη τον μεγάλο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις πολεμικές βιομηχανίες ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που θέλουν να προωθήσουν την πραμάτεια τους. Παρεμβαίνουν επίσης γνωστοί και άγνωστοι εθνικιστές, που αναλύουν τον «τούρκικο κίνδυνο» και επιχειρηματολογούν για το «αξιόμαχο» των ελληνικών δυνάμεων. Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο: Κορωνίδα αυτής της συζήτησης είναι η «ανάγκη» για μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η τήρηση των «υποχρεώσεων» προς το ΝΑΤΟ, τα εξοπλιστικά πάρε - δώσε με τους «συμμάχους», για να διασφαλιστεί τάχα η χώρα από τους κινδύνους που την περιβάλλουν. Μόνο που αυτή ακριβώς η εμπλοκή είναι που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους... Αλλωστε, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ ιεραρχεί ψηλά τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών «F-16», πρώτα απ' όλα για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Οι λαϊκές ελευθερίες στο στόχαστρο και της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ





Η προκλητική απόρριψη - για δεύτερη φορά - των αιτήσεων αναστολής της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ. από το Εφετείο της Αθήνας θέτει αντικειμενικά στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης και αντιπαράθεσης όχι μόνο την απαράδεκτη στάση της Δικαιοσύνης, που επιμένει να κρατά άδικα και ανάλγητα στη φυλακή δύο νέους ανθρώπους, που ήδη έχει καταδικάσει πρωτόδικα σε βαριές ποινές με μοναδικό ουσιαστικά «αποδεικτικό» στοιχείο ...μισό γενετικό αποτύπωμα (DNA), ποινικοποιώντας και τιμωρώντας στην πραγματικότητα τις κοινωνικές σχέσεις τους, αλλά και το νομοθετικό πλαίσιο, πάνω στο οποίο στηρίζονται τέτοιες αυταρχικές και επικίνδυνες γενικότερα για τις λαϊκές ελευθερίες αποφάσεις.

Μόνο ως κροκοδείλια μπορούν να χαρακτηριστούν τα δάκρυα κυβερνητικών στελεχών για τις συγκεκριμένες αποφάσεις των δικαστηρίων, τα οποία φυσικά και έχουν σοβαρή ευθύνη, όμως είναι το ίδιο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο η σημερινή κυβέρνηση διατηρεί άθικτο και εμπλουτίζει, που τους δίνει τη δυνατότητα να αυθαιρετούν.
Η πραγματικότητα είναι, όσο κι αν προσπαθεί η σημερινή κυβέρνηση να εμφανιστεί ως δήθεν κοινωνικά και δημοκρατικά ευαίσθητη, ότι κατά την περίοδο της διακυβέρνησής της, συνεχίζονται η εφαρμογή και ο εμπλουτισμός της εγχώριας ποινικής - κατασταλτικής νομοθεσίας και πρακτικής, με έναν πιο σύγχρονο και ευέλικτο μάλιστα τρόπο, που συνδυάζεται με την προσπάθεια ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Επιβεβαιώνεται και με τον τρόπο αυτό ότι το αστικό κράτος έχει συνέχεια στις βασικές στοχεύσεις, ανεξάρτητα από τις πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται κάθε φορά στην κυβέρνηση. Αποδεικνύεται, επίσης, για μιαν ακόμη φορά, ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης συνοδεύεται πάντοτε από την ένταση του αυταρχισμού, την καταπάτηση και τη συρρίκνωση λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Κλιμάκωση της κατασταλτικής πολιτικής
Συγκεκριμένα, η σημερινή κυβέρνηση εξακολουθεί να προσαρμόζει και να ευθυγραμμίζει πλήρως τη νομοθεσία της χώρας με τις σχετικές βασικές κατευθύνσεις, οδηγίες, αποφάσεις κ.λπ. της ΕΕ, στο πλαίσιο και των νομοθετικών δεσμεύσεων που έχουν εισαγάγει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Τα σχετικά νομοσχέδια ψηφίζει από κοινού με τη ΝΔ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι, την Ενωση Κεντρώων, ενώ η ναζιστική Χρυσή Αυγή προβάλλει ορισμένες αντιρρήσεις από καθαρά εθνικιστική σκοπιά.
Χαρακτηριστικό, πρόσφατο νομοθέτημα είναι η ενσωμάτωση της οδηγίας της ΕΕ για την «Ευρωπαϊκή Εντολή Ερευνας» σε ποινικές υποθέσεις, με το Ν. 4489/2017, η οποία δίνει εκτεταμένες εξουσίες και αρμοδιότητες στις κατασταλτικές αρχές, συρρικνώνει τα δικαιώματα του κατηγορούμενου - εξεταζόμενου, με τη θέσπιση εξέτασης μέσω τηλεδιάσκεψης, την ευρεία άρση απορρήτων και τις μυστικές έρευνες, στη διεξαγωγή ποινικής διαδικασίας από κοινού με αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους του κράτους εκτέλεσης με συγκαλυμμένα στοιχεία ταυτότητας κ.λπ.
Αντί να καταργήσει τον «τρομονόμο», όπως είχε εξαγγείλει όταν ήταν στην αντιπολίτευση, προχώρησε, πρόσφατα επίσης, με το Ν. 4478/2017, στην κύρωση της Σύμβασης της Βαρσοβίας, που ενισχύει σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία. Παράλληλα, έχει δρομολογήσει, στην ίδια κατεύθυνση, την τροποποίηση των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ), που αναφέρονται στην εγκληματική και τρομοκρατική οργάνωση. Με νομοσχέδιο που έθεσε πριν από λίγο καιρό σε δημόσια διαβούλευση, προβλέπονταν ποινές φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών για όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει» σε τέλεση των αδικημάτων που περιγράφονται στα άρθρα 187 και 187Α του ΠΚ. Πρόκειται για νέες, ιδιαίτερα επικίνδυνες διατάξεις, αφού η αόριστη και ευρεία διατύπωσή τους μπορεί εύκολα να ποινικοποιήσει τη δημόσια έκφραση γνώμης. Εντάσσονται στη γενική κατεύθυνση ποινικοποίησης του φρονήματος, την οποία υπαγορεύει η κατασταλτική νομοθεσία της ΕΕ και αποσκοπεί στην αποδοχή από την κοινωνία του συνόλου της πολιτικής της «τάξης και της ασφάλειας». Ο υπουργός Δικαιοσύνης, ύστερα από τις αντιδράσεις που υπήρξαν, δήλωσε ότι αποσύρει από το νομοσχέδιο τις παραπάνω διατάξεις, τις οποίες όμως θα επαναφέρει «βελτιωμένες» στο συνολικό σχέδιο αλλαγής του Ποινικού Κώδικα.
Αυτό το συνολικό νομοθετικό πλαίσιο, που δίνει εκτεταμένες και ανεξέλεγκτες αρμοδιότητες στις διωκτικές και δικαστικές αρχές - μεταξύ αυτών και για τη λήψη, αξιοποίηση και χρήση του γενετικού αποτυπώματος (DNA) - αποτελεί τη βάση για τις αυταρχικές διώξεις, καταδίκες και φυλακίσεις ανθρώπων, όπως της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ., που τους τυλίγουν κυριολεκτικά σε μια κόλλα χαρτί.
Την ίδια περίοδο, ενισχύονται οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί και οι μέθοδοι μαζικού φακελώματος, με την ευρεία χρήση των νέων τεχνολογιών, από κρατικούς φορείς, υπηρεσίες αλλά και ιδιωτικές εταιρείες, π.χ. με την ενεργοποίηση των drones της Αστυνομίας, τη λήψη βιομετρικών και γεωγραφικών δεδομένων, όπως έλεγχος ίριδας ματιού, συστήματα γεωγραφικού εντοπισμού - GPS, ως μέσα ταυτοποίησης και ελέγχου των ανθρώπων, τα οποία εφαρμόζονται και στην καθημερινότητά τους, όπως με την επικείμενη εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του Λεκανοπέδιου της Αττικής, την καταχώριση πληροφοριών και δεδομένων από το διαδίκτυο και ιδίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χαρακτηριστικές είναι οι αποκαλύψεις για τη συνακρόαση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των κεντρικών γραφείων του ΚΚΕ, καθώς και το φακέλωμα κατοίκων από τα ΕΛΠΕ στη Θεσσαλονίκη.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν η εργοδοτική τρομοκρατία και καταστολή, η οποία εντείνεται, με την αξιοποίηση του αντεργατικού και κατασταλτικού πλαισίου, το οποίο παραμένει άθικτο, τις τρομοκρατικές απολύσεις εργαζομένων και τις εκφοβιστικές μηνύσεις από εργοδότες εναντίον τους και, βέβαια, η επιδίωξη της κυβέρνησης να βάλει στο «γύψο» το δικαίωμα της απεργίας με την επικείμενη τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου.
Οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης
Παράλληλα, οι πρακτικές αστυνομοκρατίας και αυταρχισμού δεν έχουν εγκαταλειφθεί από τη σημερινή κυβέρνηση, όπως π.χ. συνέβη με το χτύπημα της πορείας των συνταξιούχων στο Σύνταγμα, τον Οκτώβρη του 2016, τη διάλυση του συλλαλητηρίου στη Βουλή για το 3ο μνημόνιο, τον Ιούλη του 2015. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί ότι έγινε για πρώτη φορά επίδειξη του νέου «έξυπνου» όπλου της ΕΛ.ΑΣ. κατά των διαδηλωτών, του «Αίαντα» (της θωρακισμένης υδροφόρας που έχει τη δυνατότητα να εκτοξεύει με τρομακτική πίεση νερό - και όχι μόνο - εναντίον των διαδηλωτών).
Επιπλέον, εντείνονται στους κόλπους της ΕΕ, στην οποία ορκίζεται και η σημερινή κυβέρνηση, ο αντικομμουνισμός και η ανιστόρηση εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Η εκστρατεία αυτή δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές, αλλά στοχεύει στην καθυπόταξη όλων των εργαζομένων και των λαών, είναι προπομπός για νέα επίθεση στα δικαιώματά τους.
Γι' αυτό και απαιτείται σήμερα η κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή του αυταρχικού νομοθετικού πλαισίου, που διατηρεί και ενισχύει η κυβέρνηση, για την κατάργηση του «τρομονόμου» και όλων των αντιδραστικών κατασταλτικών διατάξεων.
Η αναγκαία απόκρουση συνολικά της αντιλαϊκής επίθεσης, που εκφράζεται και με τη μορφή της καταστολής, του φακελώματος, του αυταρχισμού, είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση κάθε εργαζόμενου, νέου, επιστήμονα.
Η «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» έχει ήδη πάρει σχετική πρωτοβουλία και θέτει αυτά τα σοβαρά ζητήματα στα ΔΣ των δικηγορικών συλλόγων, των οποίων οι πλειοψηφίες συνειδητά σιωπούν.
Καλούμε κάθε δικηγόρο, κάθε εργαζόμενο στο χώρο της Δικαιοσύνηςνα πάρει άμεση και σαφή θέση, να απαντήσει μαχητικά στη συνεχή καταπάτηση και συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Του
Αγγελου ΒΡΕΤΤΟΥ*
* Ο Αγγελος Βρεττός είναι δικηγόρος, μέλος του Τμήματος Λαϊκών Ελευθεριών και Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ

«Κράχτης» για επενδύσεις η πολιτική που συνθλίβει το λαό μέσα κι έξω



Μια ανασκόπηση των επαφών της κυβερνητικής αντιπροσωπείας με επενδυτικούς και επιχειρηματικούς ομίλους στις ΗΠΑ

Ο πρωθυπουργός μιλάει στο δείπνο με τους AHEPA
Ο πρωθυπουργός μιλάει στο δείπνο με τους AHEPA
Ανοιχτή πρόσκληση προς αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια να τοποθετηθούν στην Ελλάδα απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στις ΗΠΑ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «η συνεργασία των ΗΠΑ με την Ελλάδα είναι σήμερα περισσότερο σημαντική από ποτέ και η Αθήνα προσβλέπει στην προσέλκυση σημαντικών αμερικανικών επενδύσεων».
Στο πλαίσιο αυτό, ανακοινώθηκε η σύσταση μόνιμης «ομάδας εργασίας» μεταξύ των υπουργών Οικονομίας Ελλάδας - ΗΠΑ, η οποία θα ασχολείται συστηματικά με τα θέματα των αμερικανικών επενδύσεων, ή όπως είπε ο Ελληνας πρωθυπουργός, «για να παρακολουθούμε τη δυνατότητα να υπάρξει μια πολύ ουσιαστική συνεργασία και στις επενδύσεις και στην οικονομία, αλλά και σε όλους τους τομείς»...
Ως «κράχτη» για την προσέλκυση επενδύσεων, η κυβέρνηση αξιοποίησε το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και την παραπέρα απελευθέρωση τομέων της οικονομίας, τη φτηνή εργατική δύναμη, τη γεωστρατηγική της θέση και το γεγονός ότι αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, με αυξημένο ρόλο στην περιοχή. Υιοθετώντας το σύνθημα «Η Ελλάδα επέστρεψε», ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, καλώντας τους να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες για κερδοφορία που προσφέρει η Ελλάδα μετά από 8 χρόνια κρίσης.
Οχι τυχαία, όπου βρέθηκε κι όπου στάθηκε, απαρίθμησε αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη παρθεί, μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, όπως αυτά που περιλαμβάνονται στον αναπτυξιακό νόμο, ενώ δεν σταμάτησε να διαβεβαιώνει για την ολοκλήρωση της τρίτης «αξιολόγησης», με την άμεση ψήφιση των 95 «προαπαιτούμενων». Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί και η διαβεβαίωσή του προς τους επίδοξους επενδυτές ότι η κυβέρνησή του έχει εξασφαλισμένη την κοινωνική συναίνεση!

Στην επίσκεψη του πρωθυπουργού, από ελάχιστες μόνο φωτογραφίες απουσιάζει ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα (εδώ, πρώτος από δεξιά)
Στην επίσκεψη του πρωθυπουργού, από ελάχιστες μόνο φωτογραφίες απουσιάζει ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα (εδώ, πρώτος από δεξιά)
Η απάντηση που εισέπραξε από τα αμερικανικά επενδυτικά funds, χωρίς να γίνονται γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες, ήταν πως η πιθανή τοποθέτηση κεφαλαίων από την πλευρά τους, έχει περισσότερο γεωπολιτική, παρά οικονομική αξία. Αναδεικνύεται και μ' αυτόν τον τρόπο η σημασία που δίνουν οι ΗΠΑ στην ανάδειξη της χώρας σε πυλώνα των στρατηγικών τους συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Στη βάση αυτή στηρίζουν και το «όραμα» της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της, με τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο της Ενέργειας και των Μεταφορών.
Καθόλου τυχαία, τέλος, επισημάνθηκε απ' όλες τις πλευρές ως σημαντικό το γεγονός ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν τη «σταθερότητα» στην Ελλάδα, αγοράζοντας μεταξύ άλλων και ένα μεγάλο μέρος των ομολόγων που εξέδωσε πρόσφατα η κυβέρνηση, όταν βγήκε δοκιμαστικά στις αγορές. Ενώ δεν έλειψαν και οι δεσμεύσεις για στήριξη στο ζήτημα της διευθέτησης του χρέους, που συν τοις άλλοις αποτελεί σημείο τριβής και μέσο πίεσης των ΗΠΑ προς τους ανταγωνιστές τους στην ΕΕ.
Η Ενέργεια σε πρώτο πλάνο
Η σημασία που προσδίδει η ελληνική κυβέρνηση στην προσέλκυση αμερικανικών επενδύσεων τονίστηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης του πρωθυπουργού και της συνοδείας του με στελέχη μεγάλων αμερικανικών ειδησεογραφικών Μέσων Ενημέρωσης - FT, «Bloomberg», «Politico», CNBC, «Washington Post», WSJ κ.ά. - αμέσως μετά τη συνάντησή που είχε στο Λευκό Οίκο με τον Ντ. Τραμπ.
Οπως μεταδόθηκε από ελληνικά και ξένα Μέσα Ενημέρωσης, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για την «απόλυτη προτεραιότητα» που δίνει η κυβέρνησή του στο κομμάτι των επενδύσεων, αναφερόμενος διεξοδικά στον νέο αναπτυξιακό νόμο και ιδιαίτερα στα «κίνητρα» που παρέχονται σε μονοπωλιακούς ομίλους.
Το στοιχείο της «ασφάλειας» και των «ευκαιριών» που προσφέρει σήμερα η ελληνική οικονομία στους ξένους επενδυτές, προέταξε ο πρωθυπουργός και στην ομιλία του στο ινστιτούτο «Brookings» το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, υπογραμμίζοντας με έμφαση την προσπάθεια της Ελλάδας να ενισχύσει το ρόλο της στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου ως «ενεργειακός παίκτης».
Πρόκειται για «ρόλο» ο οποίος συντονίζεται απόλυτα με τις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και των αμερικανικών ενεργειακών μονοπωλιακών ομίλων, που «μυρίζονται» σημαντικές «ευκαιρίες» στην Ελλάδα, στον τομέα εξόρυξης υδρογονανθράκων, αλλά και στην εξαγωγή Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, έχοντας τη χώρα μας ως μία από τις βασικές πύλες εισόδου LNG στην ευρωπαϊκή αγορά.
Στους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου ΤΑΡ και IGB (ελληνοβουλγαρικός διασυνδετήριος αγωγός) όπως επίσης και στην προοπτική η Αλεξανδρούπολη να μετατραπεί σε πύλη εισόδου αμερικανικού LNG, αναφέρθηκε ο Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ντ. Τραμπ, μία ακόμη απόδειξη του πόσο μεγάλη σημασία αποδίδουν οι ΗΠΑ στην υλοποίηση αυτών των έργων.
Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο θέμα της αναβάθμισης των αεροσκαφών «F-16», που, όπως είπε, «δεν είναι οικονομικό θέμα, αλλά ζήτημα που άπτεται της ασφάλειας της χώρας»... Δεσμεύτηκε επίσης για την απαρέγκλιτη συνέχιση των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων», ενώ έκανε ειδική μνεία στην επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, παρέχοντας διαβεβαιώσεις ότι η επένδυση θα ξεμπλοκάρει και σύντομα, ίσως ακόμη και το πρώτο εξάμηνο του 2018, όλα να είναι έτοιμα για την έναρξη των εργασιών.
Μάλιστα, σύμφωνα με όσα ανεπίσημα διέρρευσαν από κυβερνητικές πηγές, η επένδυση στο Ελληνικό απασχόλησε και την «κλειστή» συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών, με τον Αμερικανό Πρόεδρο να αποκαλύπτει ότι και ο ίδιος είχε ενδιαφερθεί για τη συγκεκριμένη επένδυση το 2012, πριν ακόμη εμπλακεί στην πολιτική...
Και νέα προνόμια ενόψει
Οι αμερικανικές επενδύσεις ήταν επίσης το βασικό στοιχείο της ομιλίας του πρωθυπουργού στο δείπνο που παρέθεσαν προς τιμήν του οι ελληνοαμερικανικές οργανώσεις «American Hellenic Educational Progressive Association» (AHEPA) και «American Hellenic Institute» (AHI).
Από αυτό το βήμα, ο Αλ. Τσίπρας υπογράμμισε τη χορήγηση «επενδυτικών κινήτρων» που αποσκοπούν στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων πάνω από 13 δισ. δολάρια μέχρι το 2023, την ενίσχυση των «fast track» στρατηγικών επενδύσεων, ενώ μίλησε και για την αύξηση της απορρόφησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων για υποδομές.
Παράλληλα, συνέδεσε την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου τον Αύγουστο του '18 με την εξασφάλιση του «απαραίτητου δημοσιονομικού χώρου», που, όπως είπε, θα επιτρέψει να «κάνουμε τις απαραίτητες διορθώσεις, να μειώσουμε τη φορολογία, ώστε να μπορούμε να προωθήσουμε ένα πιο ελκυστικό περιβάλλον για τις επενδύσεις». Με λίγα λόγια, το τσάκισμα του ελληνικού λαού θα συνεχιστεί με ή χωρίς μνημόνια και η «έξοδος από την κρίση» θα σημάνει ακόμη περισσότερες προκλητικές παροχές για τα μονοπώλια.
Για μια ακόμη φορά, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας ως κόμβου Ενέργειας και Μεταφορών, κάνοντας εκτενή αναφορά στις εξελίξεις με τα σχέδια κατασκευής αγωγών φυσικού αερίου επί ελληνικού εδάφους, τους διαγωνισμούς για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης και στο Ιόνιο, όπου συμμετέχουν αμερικανικές εταιρείες («Εxxon Mobil» και «Third Point», μέσω της «Energean»).
Σημείωσε επίσης τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για εκσυγχρονισμό εγχώριου σιδηροδρομικού δικτύου και την επέκτασή του στα Βαλκάνια και τόνισε ιδιαίτερα τους τομείς του real estate, της Ενέργειας και των νέων τεχνολογιών, ως τα πεδία εκείνα που πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη επικέντρωση.
Τα «κίνητρα» που παρέχονται προς το μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της ομιλίας του πρωθυπουργού και στην εκδήλωση που πραγματοποίησε το «Chicago Council» απ' όπου επανέλαβε τις νομοθετικές ρυθμίσεις για τις «fast track» επενδύσεις, τη συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, τα μέτρα «μείωσης της γραφειοκρατίας» και την παροχή φορολογικών κινήτρων για τη διενέργεια μεγάλων επενδύσεων.
«Αυτοκόλλητοι» με τον πρέσβη των ΗΠΑ
Πέρα όμως από τις δημόσιες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του είχε και αρκετές κατ' ιδίαν συναντήσεις με επιχειρηματίες των ΗΠΑ. Ετσι, σύμφωνα με τα όσα έχουν δημοσιοποιηθεί, πραγματοποίησε συναντήσεις με ομογενείς και Αμερικανούς επιχειρηματίες στο πλαίσιο του δείπνου που παρέθεσε προς τιμή του ο πρόεδρος της «Calamos Investments», του επενδυτικού «fund» που απέκτησε πρόσφατα την Εθνική Ασφαλιστική.
Μια ακόμη συνάντηση πραγματοποιήθηκε παρουσία και του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, με επενδυτές και επιχειρηματίες από τις ΗΠΑ, «οι οποίοι δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα». Σε αυτήν, όπως ανέφεραν κυβερνητικές πηγές, συμμετείχαν μεταξύ άλλων στελέχη από τα επενδυτικά ταμεία «Marathon AssetManagement», «ABS» «Silver Point Capital» και «Greylock Capital».
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με τους επικεφαλής της «Cinespace Film Studios», εταιρεία που δραστηριοποιείται στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Προσκαλώντας τους να επενδύσουν στην Ελλάδα, η κυβερνητική αντιπροσωπεία προέβαλε το ευνοϊκό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η πρόσφατη θεσμοθέτηση του μέτρου της επιδότησης οπτικοακουστικών έργων, βάσει του σχετικού νόμου 4487/ 2017, σημειώνοντας πως τους επενδυτές τους περιμένουν κονδύλια της τάξεως των 450 εκατομμυρίων ευρώ, που έχουν δεσμευτεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια, για τη στήριξη επενδύσεων στον συγκεκριμένο τομέα.

Νέο, επικίνδυνο για το λαό κεφάλαιο





«


Νέο κεφάλαιο». «Αναβάθμιση». «Το πέρασμα του Ρουβίκωνα». Με αυτά και άλλα «θριαμβευτικά» σχόλια υποδέχτηκαν τα αστικά επιτελεία την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, που «σφράγισε» με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή.

Τα όσα έγιναν στις ΗΠΑ σηματοδοτούν όντως ένα νέο, ακόμα πιο επικίνδυνο για το λαό, κεφάλαιο. Πόσο μάλλον που ο Αμερικανός Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός, όπως και πολύ περισσότερο τα επιτελεία τους πίσω από τις κλειστές πόρτες, δεν έμειναν μόνο στα λόγια και τις «φιλοφρονήσεις» για τα «κοινά συμφέροντα» στην περιοχή, αλλά φρόντισαν να κάνουν σαφές τι εννοούν:
  • Με την ανακοίνωση της συμφωνίας για τα «F-16», επιβεβαιώθηκε ότι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει πάλι δισ., όχι βέβαια για τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως αισχρά ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά «για την επίτευξη στόχων της εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ» και για τη συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟικές και «αντιτρομοκρατικές» αποστολές - βλέπε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - σε όλη την περιοχή, όπως γλαφυρά λέγεται στο έγγραφο της αμερικανικής υπηρεσίας που εισηγήθηκε τη συμφωνία στο Κογκρέσο.
  • Με την «πανηγυρική» επιβεβαίωση από τα χείλη του πρωθυπουργού πως «σε ό,τι αφορά τη Σούδα, είναι γνωστό ότι έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, την αξιολογήσαμε από κοινού, γίνεται σημαντική δουλειά εκεί, που μπορεί και πρέπει να αναβαθμιστεί», ότι δηλαδή τα παζάρια για επέκταση της συμφωνίας και αναβάθμιση του βασικού ορμητηρίου των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για τις επεμβάσεις τους σε Μ. Ανατολή και Αν. Μεσόγειο έχουν μπει σε νέα φάση.
  • Με την επιβεβαίωση ότι στο τραπέζι της «στενότερης αμυντικής στρατιωτικής συνεργασίας» βρίσκονται ορθάνοιχτα και δρομολογούνται όλα τα επικίνδυνα ενδεχόμενα: Από την παραχώρηση επιπλέον βάσεων για τη φιλοξενία των αμερικανικών μη επανδρωμένων ή άλλων αμερικανικών σωμάτων (Καστέλι, Ανδραβίδα, Καλαμάτα, Κάρπαθος, αλλά και Β. Ελλάδα), την «αναβάθμιση» των ελληνικών δυνάμεων σε ρόλο «συμπληρωματικό» στο ξεδίπλωμα των αμερικανικών στρατιωτικών αποστολών κ.ο.κ.
  • Ολα αυτά πλάι στους κομπασμούς της κυβέρνησης και τα αντίστοιχα συγχαρητήρια των ΗΠΑ ότι η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που πιάνει τους ΝΑΤΟικούς στόχους του 2% του ΑΕΠ για τις ΝΑΤΟικές δαπάνες, ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις πρωτοστατούν σε όλες τις ΝΑΤΟικές αποστολές στο «ζωτικό χώρο» που απλώνεται από τη Μαύρη Θάλασσα έως την Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, «πυλώνας» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, στη σύγκρουσή τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη.
Τα «σήματα» δεν σταματάνε εδώ. Την ίδια μέρα που ο πρωθυπουργός ολοκλήρωνε την επίσκεψη στις ΗΠΑ, επιβεβαιωνόταν η καταγγελία του ΚΚΕ για προετοιμασίες υποδοχής πυρηνικών στη βάση του Αραξου, με τη δημοσιοποίηση ότι για το θέμα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στα τέλη Σεπτέμβρη και ότι υπάρχει σχετικό απόρρητο έγγραφο που αναφέρει προετοιμασία εγκαταστάσεων για την αποθήκευση «ειδικών όπλων», τα οποία, στη «γλώσσα» της Πολεμικής Αεροπορίας, σημαίνουν «πυρηνικά».
Να ποια είναι η «άλλη όψη» των φιλοδοξιών της αστικής τάξης για μετατροπή της Ελλάδας σε «κόμβο» Ενέργειας και διαμετακόμισης, από και προς την ΕΕ, με χαρτί τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και τη συμμετοχή της στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να και πού αλλού χτίζονται οι «σχέσεις εμπιστοσύνης» για την προσέλκυση επενδυτών και «ντιλς» στον «επενδυτικό παράδεισο» με τα «εγγυημένα κέρδη» που έταξε ο πρωθυπουργός, εγγυημένα λόγω της έντασης της εκμετάλλευσης, της αντεργατικής επίθεσης και των μνημονίων διαρκείας στις πλάτες του λαού. Να και τι σημαίνουν τα καλέσματα των αστικών επιτελείων, η κυβέρνηση να «αδράξει» τις «ευκαιρίες» που γεννάνε οι ανταγωνισμοί αμερικανικών, γερμανικών, κινεζικών, ρωσικών μονοπωλίων, οι αναδιατάξεις ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στην περιοχή. Πάνω σε αυτήν την πυριτιδαποθήκη, ανταγωνισμών και «μεγάλων κινδύνων εξαιτίας των δυνάμεων που συγκρούονται στην περιοχή», όπως έλεγε πρόσφατα υπουργός, ξετυλίγονται τα σχέδια που εξυπηρετούν τα «κοινά συμφέροντα» με τις ΗΠΑ. Τα σχέδιά τους βρωμάνε μπαρούτι, αίμα και θάνατο για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.
Μια ακόμη βρώμικη αποστολή
Παράλληλα, το πολιτικό «στριπτίζ» του ΣΥΡΙΖΑ, με το πατόκορφο «ξέπλυμα» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και μάλιστα στο πρόσωπο του Ντ. Τραμπ, που «η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό», όπως ξετσίπωτα είπε ο πρωθυπουργός, επιβεβαίωσε πανηγυρικά και μια ακόμα από τις «βρώμικες αποστολές» που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Την αποστολή να ξεριζώσει, με «αριστερή» μάσκα και ταυτόχρονα με απέραντο κυνισμό, τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του ελληνικού λαού, την αντίθεση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς, παρουσιάζοντας τους αγώνες του λαού μας περίπου ως «γραφικότητα» και τον διαχρονικά βρώμικο ρόλο των ΗΠΑ στη χώρα μας, για τη στήριξη της αστικής εξουσίας, ως κάτι «πολύ μακρινό», όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Την προσπάθεια να «ριζώσει» στην εργατική - λαϊκή συνείδηση το δηλητήριο ότι η εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ αποτελεί μονόδρομο και άρα το ζήτημα είναι το πόσο ακριβά θα πουλήσει το «τομάρι» του λαού η αστική τάξη, στα παζάρια για λογαριασμό των δικών της συμφερόντων.
Να ριζώσει στη συνείδηση του λαού ότι το μπλέξιμο στους ανταγωνισμούς για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων αποτελεί τάχα «εγγύηση» για τη δική του ευημερία, ότι οι «κολιγιές» με τις ΗΠΑ, η «αναβάθμιση» στο ΝΑΤΟ διασφαλίζουν τάχα τη «σταθερότητα» και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ολα αυτά την ώρα που το Αιγαίο είναι «γκρίζο» με τη σφραγίδα της λυκοσυμμαχίας, η τουρκική επιθετικότητα είναι ασίγαστη και στο Κυπριακό προωθείται διχοτομική διευθέτηση ακριβώς μέσα στο πλαίσιο της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες κι ενώ δεν είναι τυχαίο ότι ο Τραμπ δεν είπε το παραμικρό για την Κύπρο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το ερώτημα του κυβερνητικού Τύπου για το «ποια άλλη κυβέρνηση;» πέρα από μια τέτοια θα μπορούσε να φέρει αυτά τα αποτελέσματα, ταιριάζει γάντι κι εδώ. Οπως πέρα από ενδεικτική είναι και η «υποδοχή» των δηλώσεων αυτών από τα αστικά επιτελεία, με διαπιστώσεις ότι «η μεγαλύτερη χρησιμότητα της σημερινής διακυβέρνησης είναι το θάψιμο όλων των μεταπολιτευτικών μας τοτέμ (...) Στο Λευκό Οίκο, ο πρωθυπουργός έθαψε ένα ακόμη τοτέμ, αυτό του αντιαμερικανισμού» και ότι «αν οποιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός είχε επιστρέψει με αυτά τα αποτελέσματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες», θα καίγονταν σημαίες...
«Βήμα» στράτευσης...
«Βήμα μπροστά» αποτελεί και το γεγονός ότι το νέο αυτό κεφάλαιο εμπλοκής φέρει φαρδιές - πλατιές και πιο έντονες από ποτέ τις υπογραφές όλων των αστικών κομμάτων και επιτελείων. Οντως, δύσκολα θα βρει κανείς στην πρόσφατη ιστορία τέτοια απόλυτη στοίχιση όλων των αστικών κομμάτων. Η «λίστα» της ΝΔ με τα 7 αιτήματα από τον πρωθυπουργό για το ταξίδι στις ΗΠΑ, η κριτική της ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι «πιο τολμηρή» και ότι η Ελλάδα χρειάζεται να δώσει κάθε στήριξη στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα να επεκτείνει για περισσότερα χρόνια τη συμφωνία για τη βάση της Σούδας, η πλήρης κάλυψη στην ανάγκη εκσυγχρονισμού των «F-16» για τους αμερικαΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, παρά τις επιμέρους «μουρμούρες» για την ενημέρωση και για το «υψηλό κόστος», είναι ενδεικτικά. Στο ίδιο πνεύμα και όλα τα αστικά κόμματα, ενώ ξεχωριστά πρέπει να καταγραφεί το «μέλι που έσταξε» η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής για τις «μεγάλες ευκαιρίες» που ανοίγει το ταξίδι του πρωθυπουργού.
Το υπόβαθρο αυτής της «σύγκλισης» είναι γνωστό. Είναι οι στόχοι της αστικής τάξης για τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο», για προσέλκυση επενδύσεων πάνω στο σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων, για «γεωστρατηγική αναβάθμιση». Εκεί δίνουν εξετάσεις, απέναντι σε αυτούς τους στόχους τοποθετούνται, εντός αυτών στήνουν μετέπειτα και τα όποια «καβγαδάκια» για το ποιος είναι ικανότερος να τους διαχειριστεί. Αυτούς τους στόχους βαφτίζουν «εθνικούς», πασχίζοντας με μοιρασμένους ρόλους να στρατεύσουν και το λαό ενεργά στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Η ενεργότερη εμπλοκή στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, η βρώμικη προσπάθεια της κυβέρνησης να πλασάρει ως μονόδρομο τον οποίο πρέπει να αποδεχτεί ο λαός, η ταύτιση όλων των αστικών κομμάτων στους επικίνδυνους αυτούς στόχους, πρέπει να σημάνουν συναγερμό στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οπως σημείωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την επίσκεψη: «Ο ελληνικός λαός χρειάζεται να αντιδράσει μαζικά απέναντι στις νέες συμφωνίες της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, που τον εμπλέκουν πιο βαθιά στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς και φέρνουν νέους μεγάλους κινδύνους. Να γυρίσει την πλάτη στην προσπάθεια εξωραϊσμού του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν διστάζει να προσβάλει ακόμη και την ιστορική μνήμη και τους αγώνες του λαού, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να σπείρει το δηλητήριο της υποταγής ως δήθεν μονόδρομο. Οι λαοί, με τον αγώνα και την αλληλεγγύη τους, μπορούν να ανοίξουν έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο, σε ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ».

TOP READ