20 Απρ 2012

ΑΠΟΡΡΙΨΕ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ-ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ (video)


ΑΠΟΡΡΙΨΕ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ-ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ (video)

H Χωροφυλακή στην Κατοχή και τον Εμφύλιο


H Χωροφυλακή στην Κατοχή και τον Εμφύλιο 
Η  Χωροφυλακή ιδρύθηκε το 1828 στο Ναύπλιο με τον τίτλο της Πολιταρχείας και καταργήθηκε το 1984 όταν συγχωνεύθηκε με την Ελληνική Αστυνομία Πόλεων. 


Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε μιαν ανάλυση ως προς τον ρόλο που η Χωροφυλακή διαδραμάτισε κατά την περίοδο του Εμφυλίου και της τριπλής Κατοχής. Έναν εν πολλοίς, άχαρο ρόλο που περνά από τον φασιστικό χαφιεδισμό του Μεταξά στα κρεμασμένα κεφάλια του Εμφυλίου. 


Η Χωροφυλακή ως σώμα ήταν οργανωμένη κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα. Ήταν ένα ένοπλο, στρατιωτικά οργανωμένο τμήμα, που είχε ως λειτουργία της την διατήρηση και αποκατάσταση της τάξης. Η επάνδρωση της Χωροφυλακής ξεκίνησε εθελοντικά και ο εθελοντικός της χαρακτήρας διατηρήθηκε μέχρι την διάλυσή της με ορισμένα επιπρόσθετα κριτήρια. 


Μέχρι την 4η Αυγούστου η Χωροφυλακή χαρακτηρίζονταν από αμιγώς αστυνομικά καθήκοντα. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι αποσπάσματα χωροφυλάκων έλαβαν μέρος σε μάχες των Βαλκανικών Πολέμων καθώς και σε ένοπλες συγκρούσεις του Πρώτου Παγκόσμιου. Ο χαρακτήρας αυτός της ελληνικής Χωροφυλακής καταργήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά και ξαναθεσμοθετήθηκε κατά την περίοδο του εμφυλίου. 




Μεταξική Δικτατορία


Η δικτατορία του Μεταξά επιθυμούσε ένα πιο καθορισμένο ρόλο για την Χωροφυλακή. Το καθεστώς επιθυμούσε να την χρησιμοποιήσει για τον έλεγχο και την παρακολούθηση του ελληνικού λαού. Κατά την περίοδο του Μεταξά, το καθεστώς επιθυμούσε να θέσει υπό έλεγχο τόσο το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα όσο και τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα. Έτσι η Χωροφυλακή οργάνωσε ένα εκτενέστατο δίκτυο πληροφοριοδοτών και χαφιέδων με έδρα την Ειδική Διεύθυνση Αθηνών. Ο νέος ρόλος της αυτός, αυτό κάνει την εμφάνισή του στην "πρεμιέρα" του Μάη του 1936. Τον Μάη του 1936 η Θεσ/νίκη βρίσκεται υπό την ειρηνική κατάληψη χιλιάδων απεργών, εργατών αγροτών και υπαλλήλων. Ο λαός διαμαρτύρεται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής του και τους μισθούς φτώχειας του. Η μεταξική δικτατορία δρα αποφασιστικά. Ένα σύνταγμα στρατού και δύο Χωροφυλακής θα κληθούν να καταπνίξουν την εξέγερση. Οι επιτελείς της Χωροφυλακής γνωρίζουν καλά από τους χαφιέδες τους ποιους να χτυπήσουν. Μέσα στους χιλιάδες τραυματίες, βρίσκονται νεκρά ή τραυματισμένα δεκάδες συνδικαλιστικά στελέχη των διαφόρων σωματείων. Ένας από αυτούς και ο Τάσος Τούσης. Ο Θέμος Κορνάρος, δημοσιογράφος της εποχής που κάλυψε τα γεγονότα γράφει: « Ο Τούσης εκείνο το πρωί έβγαινε από το Καφενείο. Απέξω στέκονταν χαφιέδες της Χωροφυλακής. Ένας του είπε: Θα πεθάνεις σήμερα Τούση. Λίγο αργότερα τον δολοφόνησαν» και παρακάτω τονίζει « Οι άνδρες της Χωροφυλακής, δεν είχαν παραταχθεί για να φυλάξουν ή να απομονώσουν την πορεία. Είχαν πάρει θέσεις σε στρατηγικής σημασίας στενά όπως ένας στρατός που ετοιμάζεται για την επίθεση.» 


Μετά τα γεγονότα του ματωμένου Μάη, η Χωροφυλακή με επικεφαλής τον Μανιαδάκη βρέθηκε σε ευνοϊκή θέση για να χτυπήσει και τον δεύτερο στόχο της. Οι χαφιέδες της Χωροφυλακής κατάφεραν να διεισδύσουν στις κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ και να σπείρουν το χάος. Στελέχη πιάνονταν και φυλακίζονταν, βασανίζονταν και στέλνονταν στις εξορίες σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα οι μηχανισμοί της Χωροφυλακής συστήνουν μια δεύτερη πλασματική ΚΕ του ΚΚΕ και εκδίδουν δικό τους Ριζοσπάστη. Τα αίσχη του Ριζοσπάστη του Μεταξά μιλούν για αυτονομία της Μακεδονίας και τμημάτων της Θράκης. Αυτά ακριβώς τα ιδεολογικά εκτρώματα χρησιμοποιούνται ακόμα από τους πολέμιους του ΚΚΕ και σήμερα…


Φυσικά, στην Χωροφυλακή, όπως και σε κάθε περίπτωση, υπήρξαν και οι άνθρωποι εκείνοι που έλαμψαν με το αντιπαράδειγμα που δημιούργησαν. Κατά την μεταξική δικτατορία, από το πλήθος των Ελλήνων χωροφυλάκων ξεχώρισαν: 
Ο Γ. Γρηγοριάδης, ο "κόκκινος" δεκανέας της χωροφυλακής, που βοήθησε την απόδραση του Ανδρόνικου Χαιτά, Κώστα Ευτυχιάδη, Δημ Παπαρήγα, Μ Μαρκοβίτη, Θ Κλάρα, Βασ Ασίκη, Λευτέρη Αποστόλου , Βασ Καρασκόγια, Ορφέα Οικονομίδη, Μαρκοβίτη και Γρηγοριάδη Δηκούντα. από τις φυλακές Συγγρού που τους είχε κλείσει η μεταξική δικτατορία. 
Ο χωροφύλακας Μακρής που έκρυβε κυνηγημένους κομμουνιστές στην περιοχή της Καρδίτσας
Ο αρχιφύλακας  Μαρινάκης που, όπως μας λέει ο Κορνάρος, αρνείται να χτυπήσει τις εργάτριες και δίνει εντολή στο τμήμα του να διαλυθεί. Ο ίδιος ενώνεται με τους εργαζόμενους και μετά την εξέγερση αποστρατεύεται και δικάζεται...
Αυτοί και άλλοι που ξεχώρισαν λίγοι μέσα σε πολλούς...






Κατοχή 


Κατά την περίοδο της κατοχής, η κυβέρνηση Τσουδερού αποχωρεί για το Κάιρο με τους υπουργούς της και τον βασιλιά. Πίσω μένει ο ελληνικός λαός. Οι Γερμανοί, την άνοιξη του 1941 θα εγκαταστήσουν στην Αθήνα την δοσιλογική κυβέρνηση κουίσλινγκς, την κυβέρνηση Τσολάκογλου. Στην κυβέρνηση αυτή υπάγονται πια όλες οι κρατικές υπηρεσίες μαζί και η χωροφυλακή. Με τον ελληνικό στρατό διαλυμένο, η ευθύνη για αντίσταση στον κατακτητή βαραίνει, εκτός από τον απλό λαό, την ένοπλη Χωροφυλακή. Η κατάσταση όμως δεν θα εξελιχθεί έτσι. Η Χωροφυλακή θα γίνει και αυτή όργανο υποταγής του ελληνικού λαού στο χέρι του Γερμανού κατακτητή. Οι εντολές για την Χωροφυλακή είναι απλές: "Άμεση υπαγωγή στην γερμανική Γκεστάπο και συνεργασία άνευ ερωτήσεων με αυτή, σε όλα τα θέματα". Η κυβέρνηση Τσολάκογλου έχει βρει έναν καλό σύμμαχο για να υπηρετήσει τους Γερμανούς. Το χαφιεδίστικο σύστημα του Μανιαδάκη γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό. Εκατοντάδες πατριώτες, κομμουνιστές και μη, γίνονται στόχοι της Γκεστάπο από τους φακέλους της Χωροφυλακής. Επιπροσθέτως, η Χωροφυλακή διενεργεί συλλήψεις και ανακρίσεις όπως και επί Μεταξά, μόνο που την φορά αυτή, τα βασανιστήρια γίνονται στην οδό Μέρλιν.


 Το ΕΑΜ εκδίδει έγγραφο κείμενο απευθυνόμενο στην Χωροφυλακή με το οποίο την κατονομάζει ως μηχανισμό καταπίεσης και δοσιλογισμού. Σε αρκετές λαϊκές επιτροπές του ΕΑΜ Αθήνας, καταγγέλλονται βιαιοπραγίες και εγκλήματα δοσίλογων χωροφυλάκων. Το μεγάλο όμως όργιο θα ξεκινήσει με την μεγάλη πείνα του 1941. Η ανθρωπιστική βοήθεια και τα λίγα τρόφιμα του ερυθρού σταυρού, που έτσι κι αλλιώς δεν επαρκούν για να θρέψουν τον ελληνικό λαό, βρίσκονται στα χέρια της κρατικής μηχανής. Εκδίδεται δελτίο για τα τρόφιμα και ο μαυραγοριτισμός οργιάζει. Μέσα στην γενική πείνα η Χωροφυλακή κρατά τον ρόλο του δήμιου. Όχι μόνο δεν πατάσσει την μαύρη αγορά, ώστε να φθάσουν τα τρόφιμα στον λαό, αλλά την υποθάλπει. Οι μαυραγορίτες, που πολλοί από αυτούς είναι και χαφιέδες της Ασφάλειας και της Γκεστάπο, δρουν κάτω από την ομπρέλα της Χωροφυλακής. Παράλληλα τα κρατικά τρόφιμα, περνούν, ήδη λειψά, από τις κρατικές υπηρεσίες στην επίβλεψη της Χωροφυλακής. Εκεί διοχετεύονται στην μαύρη αγορά και τους πιο προνομιούχους και ελάχιστα από αυτά φθάνουν στα πεινασμένα στόματα του ελληνικού λαού. 


Αξιοπρόσεκτη είναι και η κατασταλτική δράση της Χωροφυλακής στο πλευρό του κατακτητή. Χωροφύλακες χτυπούν τον λαό της Αθήνας που γιορτάζει την 25 Μαρτίου 1942, μαζί με τους Ιταλούς ιππείς. Λίγο αργότερα, στις 22 Απριλίου, η καθολική απεργία των δημοσίων υπαλλήλων θα γνωρίσει και αυτή το ρόπαλο και το πιστόλι του χωροφύλακα. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1943, η κηδεία του Κωστή Παλαμά θα λάβει διαστάσεις πορείας. Η Χωροφυλακή είναι πάλι εκεί στο πλευρό των κατακτητών. Διενεργεί συλλήψεις και χτυπάει αλύπητα. Και ο κατάλογος είναι ακόμα μεγάλος. Η γενική απεργία του 1943, που οργανώνει το ΕΑΜ ενάντια στην γενική επιστράτευση, θα παραλύσει την γερμανική κατοχή. Η επιστράτευση θα ματαιωθεί, όμως οι απεργοί θα έρθουν ξανά αντιμέτωποι με τους Έλληνες και τους Γερμανούς καταπιεστές. Το αποτέλεσμα είναι 22 νεκροί. Τέλος στις 22 Ιουλίου του ίδιου έτους μια ακόμη πορεία στην Αθήνα, ενάντια στην προέλαση του βουλγαρικού στρατού στην Θεσ/νίκη θα πνιγεί στο αίμα...


Στα χρόνια της κατοχής η Χωροφυλακή υπηρέτησε πιστά τον ξένο κατακτητή, οι περιπτώσεις όμως αποστασίας και πατριωτισμού είναι αξιοσημείωτες: 
Αξέχαστος στον λαό της Αθήνας θα μείνει ο αρχιφύλακας Ρούσσος που εφοδίαζε τον ΕΛΑΣ με όπλα των Ιταλών και που εκτελέστηκε στο Χαΐδάρι
Ο χωροφύλακας Τάσος Μανωλίτσης που παρέδωσε όλο τον οπλισμό του τμήματός του στον ΕΛΑΣ Λευκάδας και πολέμησε αποποιούμενος την στολή κοντά στους αντάρτες. 
Οι 20 απεργοί χωροφύλακες του Ιουνίου του 1943 που εκτελέστηκαν από τον Λάμπου και τα SS
Ο χωροφύλακας Ανδρέας Κουτσιουμάνης που βοήθησε την δραπέτευση 3 στελεχών του ΕΑΜ από την φυλακή Αβέρωφ και βασανίστηκε φρικτά στα χέρια του Νίκου Μπουραντά (Υπεύθυνος Γεν. Ασφάλειας)
Ο χωροφύλακας - μέλος του ΕΑΜ Κώστας Καλλίας 


 Η λίστα ασφαλώς δεν είναι πλήρης και θα μπορούσε να γεμίσει με τα ονόματα των αφανών ηρώων...






Δεκεμβριανά 




Η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και η άφιξη των Άγγλων στην Αθήνα φέρνει την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους αφέντες της μπροστά σε ένα ερώτημα: Πως θα κατασταλεί ο ΕΛΑΣ ; Ο ελληνικός στρατός που έχει φθάσει απαρτίζεται από ολιγάριθμο προσωπικό και οι Άγγλοι είναι προφανές ότι μπορούν να διαθέσουν περιορισμένες δυνάμεις. Έτσι αποφασίζεται η επιστράτευση της Χωροφυλακής και των δοσιλόγων της Κατοχής. Οι φυλακές ανοίγουν για να ξεβράσουν τα κατοχικά καθάρματα, τα Τάγματα Ασφαλείας και τους διάφορους μικρούς και μεγάλους χαφιέδες και μαυραγορίτες. Οι προαναφερόμενοι θα αποτελέσουν την μαγιά του αποικιοκρατικού στρατού του Σκόμπυ. Οι αποφυλακισμένοι δοσίλογοι θα οπλιστούν από την Χωροφυλακή και θα δράσουν μαζί της δίκην συμμορίας. Σε διάφορα προάστια της Αθήνας αρχίζουν οι δολοφονίες, οι ξυλοδαρμοί και οι λεηλασίες των στελεχών και της περιουσίας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του 1944 θα διαλυθούν από το χέρι της Χωροφυλακής ενώ είναι χιλιάδες τα στελέχη της Εθνικής Αντίστασης (ακόμα και παιδιά) που θα συρθούν στο άνδρο του Μπουραντά (που παραμένει διοικητής) και θα βασανιστούν φρικτά. 


Παράλληλα, η Χωροφυλακή θα επιτελέσει και ένα ακόμα έργο για τους Άγγλους. Ένα έργο που γνωρίζει να το επιτελεί από την εποχή του Μεταξά.. Με την βοήθεια της Ιντέλιτζενς Σέρβις θα οργανώσει τις πρώτες ακροδεξιές παρακρατικές ομάδες, από πάσης φύσης καθάρματα της Κατοχής. Η Οργάνωση Χ θα λάβει όπλα και πολλοί χωροφύλακες θα εμπλουτίσουν τις γραμμές της. Στις παρακρατικές οργανώσεις προσφέρεται οπλισμός, χρήματα και το πιο σημαντικό: ανοχή και προστασία. Αργότερα, με την ήττα του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά, η Χωροφυλακή θα ετοιμαστεί για την νέα της αποστολή: Να σπείρει τον τρόμο και τον αντικομουνισμό σε όλη την ελληνική ύπαιθρο. 


Ο λόγος που το όργιο αυθαιρεσίας του παρακράτους πάνω στους αριστερούς και δημοκράτες, ξεκινά το 1945 δεν είναι τυχαίος. Το επικείμενο δημοψήφισμα για τον βασιλιά (που επιθυμούν διακαώς οι Άγγλοι) πρέπει να έχει θετικά αποτελέσματα. Έτσι με την ανοχή και την υπόγεια υποστήριξη της Χωροφυλακής η ελληνική ύπαιθρος πνίγεται στο αίμα...(για λεπτομέρειες δείτε το άρθρο "Παρακράτος") 




Εμφύλιος 


Κατά την περίοδο 1946-1949, η Χωροφυλακή έδρασε ένοπλα στο πλευρό του ΕΣ και των αμερικανικών δυνάμεων. Ο ρόλος της στην εμφυλιακή περίοδο παραμένει διττός: Η Χωροφυλακή δρούσε ένοπλα ενάντια στον ΔΣΕ και κρατούσε με το δεύτερο χέρι της τα νήματα του παρακράτους. Αρκεί μόνον να ειπωθεί ότι ήταν στα τμήματα της Χωροφυλακής που πληρώνονταν οι κυνηγοί κεφαλών, μια λίρα για κάθε κεφάλι αντάρτη και κομμουνιστή που θα έφερναν... 


Παρόλα αυτά στην δίνη του εμφυλίου πολέμου υπήρξαν και κάποιοι που στάθηκαν έξω και μακριά από το αίσχος του κρατικού φασισμού:
Ο χωροφύλακας Δημήτρης Παπαδομαρκάκης, που στον Βύρωνα φυγάδευσε και γλίτωσε πολλούς αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
Ο χωροφύλακας Καψής, που στην Εύβοια δρούσε ως μέλος των Κ.Π.
Ο χωροφύλακας Γάκης, που στην Πελ/νησο αρνήθηκε να χτυπήσει ειρηνική πορεία του ΕΑΜ και εκτελέστηκε επί τόπου
Και η λίστα και εδώ συνεχίζεται μακρά. 




Ο ρόλος της Χωροφυλακής, ρόλος καταπίεσης και φασισμού για τον ελληνικό λαό, δεν λήγει εδώ. Στην Χωροφυλακή εντάσσονται αργότερα τα ΜΑΥ και ΜΑΔ και είναι η Χωροφυλακή, μερικά χρόνια μετά που θα κινήσει παρασκηνιακά τα νήματα της δολοφονίας Λαμπράκη. Είναι η Χωροφυλακή που θα καταστείλει τις πορείες του 114, είναι η Χωροφυλακή που θα βασανίσει στην Μπουμπουλίνας και θα δολοφονήσει τόσους και τόσους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα...

Γερμανία: Θαμπή η βιτρίνα της ευρωπαϊκής μητρόπολης του καπιταλισμού


Γερμανία: Θαμπή η βιτρίνα της ευρωπαϊκής μητρόπολης του καπιταλισμού 


Αναγνώστης του «Οικοδόμου»,  μετανάστης –για πολλά χρόνια- στη Γερμανία, αφού διάβασε την ανάρτησή μας με τίτλο Γράμμα από έναν Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία, μας έστειλε ένα e-mail με πολλά στοιχεία, που αφορούν τους μετανάστες,  τα εκατομμύρια ανέργων και ανθρώπων που ζουν από την Πρόνοια στη Γερμανία, τους νεόφτωχους κλπ. Στοιχεία αποκαλυπτικά μιας εικόνας της μητρόπολης του καπιταλισμού στην Ευρώπη, που δεν φτάνει ποτέ στα μάτια μας, μέσα από τα ελληνικά ΜΜΕ. Όλα τα στοιχεία  τεκμηριώνονται από τις απαραίτητες πηγές-links. Σε τυχόν απορίες ή ερωτήσεις που θα προκύψουν από την ανάρτηση αυτή, ο αναγνώστης μας-συντάκτης είναι διατεθειμένος να απαντήσει μέσω των σχολίων. Το e-mail που λάβαμε έχει ως εξής:


«Αγαπητέ Οικοδόμε, με αφορμή το άρθρο του νέου μετανάστη που διάβασα στο ιστολόγιό σου, σου στέλνω  μερικά στοιχεία που έστειλα και σε φίλους μου πρώην μετανάστες, με αφορμή μια συζήτηση που είχαμε πρόσφατα. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποια θέλεις. Υπήρξα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μετανάστης στην Γερμανία. Τώρα είμαι στην Ελλάδα. Παρακολουθώ όμως το τι συμβαίνει σε αυτή την χώρα. Έχω πεισθεί πια πως ό,τι συμβαίνει στην Γερμανία, με μια καθυστέρηση εμφανίζεται και στην Ελλάδα. Φιλικά. Νικόλας Σ.


1. Νέα από τον αναπτυγμένο Βορρά


Μετανάστευση στη Γερμανία. Επίσημα στατιστικά στοιχεία.


Το 2011 έχουμε μετά από πολλά χρόνια, το σταμάτημα της ετήσιας μείωσης 
και μια αύξηση κατά 7000 άτομα.






 Πηγές:


(από 31.12.2003 ως 31.12.2010)
https://www.destatis.de/DE/Publikationen/Thematisch/Bevoelkerung/MigrationIntegration/AuslaendBevoelkerung2010200107004.pdf?__blob=publicationFile


(31.12.2011)
https://www.destatis.de/DE/ZahlenFakten/GesellschaftStaat/Bevoelkerung/MigrationIntegration/AuslaendischeBevolkerung/Tabellen/Geschlecht.html






2. Διάφορα περίεργα από την Καπιταλιστική Μητρόπολη της Ευρώπης:


Στη Γερμανία:


1. Σε 600.000 Πελάτες -Νοικοκυριά έχει διακοπεί η ηλεκτροδότηση,                  (μόνο στην Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία είναι 60.000) λόγω αδυναμίας πληρωμής. Ενεργειακή φτώχεια- ο νέος όρος που κάνει θραύση στας Ευρώπας!


2. Περίπου 8% των νοικοκυριών αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας.


3. Όπως δήλωσε ο Διευθυντής των εργοστασίων της αυτοκινητοβιομηχανίας FORD στην Κολωνία, το κόστος Μάρκετινγκ-διαφημίσεις έχει ξεπεράσει προ πολλού το μισθολογικό κόστος παραγωγής των αυτοκινήτων.


4. Το πετρέλαιο θέρμανσης κοστίζει το λίτρο 0,80 Ευρώ (25 cent λιγότερο από εμάς)     και η βενζίνη περ. 1,66 Ευρώ (15 cent λιγότερο από εμάς). 


5. Η Ε. Ένωση καθορίζει το όριο της φτώχειας, ως εξής: Όποιος έχει εισόδημα 60%  κάτω από το μέσο εισόδημα του πληθυσμού της χώρας. Έτσι ένας Ρουμάνος με ετήσιο εισόδημα 1222 Ευρώ θεωρείται στατιστικά φτωχός, ενώ ένας κάτοικος του  Λουξεμβούργου με εισόδημα κάτω από 19.400 ευρώ, της Νορβηγίας  19.438 ευρώ  και της Γερμανίας 11.278 ευρώ. Τώρα θα  αναρωτηθείτε τι ζητάει η Ρουμανία στην ΕΕ. Σε λίγο θα ρωτάτε εμείς τι θέλουμε  ακόμα εκεί.




Πηγές:


(Για τα 1, 2, 3 και 4):
Από εκπομπή Hart aber Fair , ARD 12.03.2012
http://www.wdr.de/tv/hartaberfair/sendungen/2012/0312/index.php5 


(Για το 5): 
http://www.tagesschau.de/inland/armut168.html


3. Αποσπάσματα, από μια συζήτηση τον Μάρτη του 2012 με φίλους μου:


Τώρα:


Μεγάλη καπιταλιστική χώρα η Γερμανία, από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, πρώτη στις εξαγωγές, με πολλούς πάμπλουτους, πλούσια μεσαία στρώματα και με πάρα πολλούς Εργαζόμενους (Γερμανούς και Μετανάστες), απλούς και «καλοπληρωμένους». 


Υπάρχει και Ένα αρκετά μεγάλο τμήμα  από αυτούς όμως, που κερδίζει από 400 έως ένα, ναι ένα 1 Ευρώ. Ξέρεις το  HARTZ IV; (δουλεύεις τζάμπα σε διάφορους φορείς και μετά πηγαίνεις στην πρόνοια.


Μιλάμε για 7 εκ. ανθρώπους. Μπορούμε να προσθέσουμε και τα τρία εκ,ανέργους. Δηλαδή στην Μητρόπολη του Ευρ. καπιταλισμού 10εκ.άτομα ζουν από την πρόνοια ή καλλίτερα από την «σφραγίδα» όπως το λένε οι ίδιοι κοροϊδευτικά.).  Περίπου το 15% του πληθυσμού.


Λοιπόν στη Γερμανία υπάρχει ακόμα, παλιά ήταν καλλίτερο, κοινωνικό Κράτος. Έτσι σε στέλνουν και δουλεύεις για ένα Ευρώ υποχρεωτικά και μετά περνάς από την πρόνοια και σου δίνουν διάφορα επιδόματα. Με δικά μας δεδομένα αρκετά. Για τους Γερμανούς λίγα, αλλά μπορούν να «ζήσουν» με αυτά.


Το ζήτημα βρίσκεται αλλού. Εάν ένας εργαζόμενος πάρει στο τέλος της δουλειάς του ένα ικανοποιητικό μισθό αισθάνεται καλά και συνήθως ψηφίζει την Μέρκελ! Αν πάρει λιγότερα από ότι θα ήθελε, τότε θυμώνει. Μπορεί να σκεφτεί και την διεκδίκηση για παραπάνω μόνος ή με τα συνδικάτα (μεγάλα, δυνατά αλλά Σούπερ- ρεφορμιστικά), ψηφίζει SPD ή την LINKE ( ένα πολιτικό μόρφωμα, περίπου σαν  ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ μαζί) . .


Από την στιγμή που θα περάσει από την πρόνοια, τότε συνήθως:
α. Χάνει τον αυτοσεβασμό του.
β. Παραμένει για όλη του την ζωή εξαρτημένος από την πρόνοια.
γ. Γίνεται αλκοολικός ή μπλέκει με ναρκωτικά.
δ. Αρχίζει να μισεί όσους έχουν εργασία επί πληρωμή.
ε. Του φταίνε όλοι και κύρια οι ξένοι-αλλοδαποί-μετανάστες. 


Σε περίπτωση που τον χρειαστούν για να στελεχώσουν κάποιο φασιστικό κόμμα είναι έτοιμος. Αυτό λέμε, «εκκόλαψη στο αυγό του φιδιού».


Τώρα ακόμα μερικά σίγουρα αλλά παράξενα στοιχεία για την Γερμανία:


1. Από τα 41 εκ. Γερμανών Εργαζομένων το 45% ή τα 19 εκ. κερδίζουν  έως     1600 Ευρώ μικτά. Ένα 20% μέχρι 2500 Ευρώ, 21% έως 3750 Ευρώ και ένα 13% πάνω από 3750 Ευρώ.


2. Το 36% των μονογονεικών οικογενειών με ένα παιδί και το 45% με δύο  
    παιδιά έχουν ανάγκη προνοιακών επιδομάτων.


3. Από τα 41 εκ μόνο τα 28 εκ εργαζόμενοι έχουν κανονική εργασία
    με ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές.


Όλα αυτά τα παράξενα τα γράφω για να συμφωνήσω με το ΚΚΕ ότι ο Καπιταλισμός όπου και αν υπάρχει ακόμα και στην Γερμανία, είναι άδικος και γι’ αυτό και για πολλά άλλα αξίζει να ανατραπεί.


Όμως θα πρέπει να πούμε ότι στην Γερμανία βλέπεις και ζεις σε μια οργανωμένη αστική κοινωνία. Αυτά που το αστικό κράτος έχει νομοθετήσει, τα καλά- πολλά για το Κεφάλαιο και τα λίγα για τους  Εργαζόμενους, αυτά τα λίγα τα δικαιούσαι και δεν χρειάζεται να παρακαλέσεις ή να πληρώσεις φακελάκι σε κανέναν. Την γραφειοκρατία και  ασυδοσία του κρατικού μηχανισμού της Ελλάδας δεν θα την συναντήσεις στην Γερμανία. Και η διαφθορά και η διαπλοκή μέχρι πρόσφατα ήταν σε χαμηλά επίπεδα.


Πηγές: 


https://www.destatis.de/DE/ZahlenFakten/GesamtwirtschaftUmwelt/Arbeitsmarkt/Arbeitsmarkt.html 


http://de.answers.yahoo.com/question/index?qid=20071222235939AAxoDWR


http://www.sueddeutsche.de/panorama/minderjaehrige-hartz-iv-empfaenger-kinderarmut-in-deutschland-nimmt-ab-1.1267365




Και τον Φίλο μας που πήγε τώρα στην Γερμανία, δικαιούμαι να τον «συμβουλέψω» και να του πω όχι γκρίνια και κλάψα αλλά διεκδίκηση. Στην Γερμανία το αυτονόητο δεν αμφισβητείται ή τουλάχιστον μην το επιτρέπεις.


Διεκδίκησε για σένα, τους ντόπιους και τους άλλους Μετανάστες που ζουν τώρα ή θα έρθουν στο μέλλον καλλίτερες συνθήκες. Μάθε την γλώσσα και με το που πιάσεις δουλειά τρέξε στο Συνδικάτο. Ας είναι ρεφορμιστικό, θα βρεις και λίγες ταξικές δυνάμεις.


Ζήσε και σπούδασε τον αναπτυγμένο καπιταλισμό (μεγάλο και δύσκολο σχολειό), θα σε βοηθήσει αν μείνεις εκεί, θα μας βοηθήσεις σε περίπτωση που γυρίσεις.  Νικόλας Σ.»
 Αναρτήθηκε από  oikodomos

Το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας. Αφηγείται ένας παλιός συνδικαλιστής οικοδόμος


Το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας. Αφηγείται ένας παλιός συνδικαλιστής οικοδόμος 

Στα πρότυπα του προπολεμικού μεταξικού φασιστικού κράτους, λειτουργούσαν σε όλους τους τομείς των πάσης φύσεως δραστηριοτήτων, όργανα «αστυνόμευσης». Αυτά τα όργανα κατατρομοκράτησης  και η δράση τους έχει μείνει παροιμιώδης, ειδικότερα στο συνδικαλιστικό εργατικό και φοιτητικό κίνημα. Έτσι, είχαμε το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας και το «Φοιτητικό» της Ασφάλειας.  Στην πραγματικότητα λειτουργούσε κι εδώ ένα παρακράτος έξω από την νομιμότητα και τη συνταγματική τάξη που δηλητηρίαζε την πολιτική ζωή και τροφοδοτούσε την πολιτική ανωμαλία, καθώς οι στόχοι του ήταν η επιβολή της εργασιακής ειρήνης υπέρ των εργοδοτών και το τσάκισμα με όλα τα μέσα των συνδικαλιστών και των κινητοποιήσεων.


Το «Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας» στελέχωναν διάφορα αποβράσματα με κύριο προσόν τον αγοραίο αντικομμουνισμό σε συνεργασία με εργατοπατέρες, παρακρατικούς και τους συνεργάτες των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής. Δηλαδή, διάφοροι τύποι είτε από τις τάξεις της αστυνομίας, είτε έξω από αυτή, που όμως ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να διαπράξουν οποιοδήποτε έγκλημα.


Όπως έχει αποδειχθεί, τις περισσότερες φορές η φυσική ηγεσία της αστυνομίας αγνοούσε τις δραστηριότητες και τις επιδόσεις των οργάνων του «Συνδικαλιστικού της Ασφαλείας». Κάθε φορά που υπήρχε μια αγωνιστική κινητοποίηση έθεταν κι ένα προβοκατόρικο σχέδιο σε εφαρμογή. Οι Οικοδόμοι πολύ γρήγορα κατάλαβαν τι γίνεται και οργάνωναν κάθε φορά με απίστευτη ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα την περιφρούρηση και την εξουδετέρωση των σχεδίων του «Συνδικαλιστικού της Ασφάλειας». Πολλές φορές οι προσπάθειές τους κατέληγαν σε φιάσκο. Έτσι, εκτός των άλλων, υπήρχε και μια «βεντέτα» μεταξύ Οικοδόμων και Ασφαλιτών. Είναι αμέτρητες οι φορές που τους ρεζιλεύαμε ενώπιον της Δικαιοσύνης, όπου με διάφορες κατηγορίες μας προσήγαγαν σιδηροδέσμιους και αντί να μας καταδικάσουν, τους «καταδικάζαμε»…εμείς. Χώρια την κατσάδα που τρώγανε από την έδρα.


Εδώ να σημειώσουμε ότι οι Οικοδόμοι έδειξαν μια επίσης απίθανη ευαισθησία και αλληλεγγύη προς το φοιτητικό κίνημα, ειδικότερα μετά τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα. Όσο κι αν φανεί υπερβολικό, κάθε φορά που το φοιτητικό κίνημα είχε εκδήλωση, αυθόρμητα άδειαζαν οι πιάτσες και οι συνάδελφοι έτρεχαν να προστατέψουν τα παιδιά από τους δολοφόνους του «Φοιτητικού της Ασφάλειας».


Το «Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας» έπαιρνε οδηγίες απευθείας από τα υπουργεία Δημοσίας Τάξεως, Εργασίας και Εξωτερικών, ενώ ο επιχειρησιακός συνδυασμός ήταν της αρμοδιότητας της διεύθυνσης του παρακράτους με έδρα την ΚΥΠ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που συνδικαλιστικά στελέχη, κυρίως συνεργαζόμενοι με συναδέλφους τους της ΕΔΑ, οδηγούνταν στην ΚΥΠ για ανάκριση, εκφοβισμό αλλά και για δελεαστικές προτάσεις…συνεργασίας για το καλό της πατρίδος!


Όλες οι κινήσεις των δραστήριων Οικοδόμων ήταν υπό παρακολούθηση. Δηλαδή, έφευγες πολλές ώρες, με «σωματοφύλακα» από το σπίτι σου που σε ακολουθούσε στην πιάτσα, στην συνέχεια στον τόπο δουλειάς, το απόγευμα πάλι στην πιάτσα και μετά στα γραφεία του σωματείου ή της ΕΔΑ και τέλος και πάλι ως το σπίτι. Με πρόσχημα την τήρηση της εννόμου τάξεως είχαν πάντα οργανωμένη, σε στιλ ταγμάτων εφόδου, παρουσία στις συνελεύσεις, τις συγκεντρώσεις και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.


Συνήθως πάντα στις εκδηλώσεις εμφανίζονταν με επικεφαλής το διαβόητο Παπασπύρου, ένα κομπλεξικό ανθρωπάκι, 1,60 ήταν δεν ήταν στο ύψος, λαλίστατο…αλλά έτοιμο για οποιοδήποτε έγκλημα πάρει διαταγή! Πίσω από την κουστωδία των ένστολων υπήρχαν πάντα διάφοροι ροπαλοφόροι που ήταν ανακατεμένοι ασφαλίτες, χαφιέδες, τρόφιμοι του παρακράτους, όπως «Αντικομμουνιστική σταυροφορία» κλπ. Για ένα διάστημα οι χαφιέδες του «Συνδικαλιστικού» διεκδικούσαν να παρευρίσκονται μέσα στις αίθουσες των Συνελεύσεων και να παρακολουθούν τις εργασίες του σώματος. Οι Οικοδόμοι αγωνίστηκαν ώσπου τους πέταξαν έξω. Το ωραίο είναι ότι, αφού ήρθε η Ένωση Κέντρου στην Κυβέρνηση, ο μεγάλος δημοκράτης…Γεώργιος Παπανδρέου απαγόρευσε μεν να βρίσκονται μέσα στην αίθουσα, αλλά για λόγους…τάξεως να βρίσκονται στην είσοδο!


Στις πιάτσες είχαν βάλει βάρδιες που παρακολουθούσαν τα πάντα. Τους είχαμε βγάλει και παρατσούκλια. Δεν χάναμε δε ευκαιρία να τους γελοιοποιούμε με τους πιο απίθανους τρόπους, π.χ. κάναμε πως…συνωμοτούμε και φεύγαμε τάχα για ποιος ξέρει πού. Αφού περπατούσαμε κανένα πεντάλεπτο γύρω από την Ομόνοια, βρισκόμαστε όλοι στα υπόγεια ουρητήρια επί το έργον κατά σειράν κι έπεφτε το γέλιο της αρκούδας. Ποιος δεν θυμάται τον Γιάννη τον Αρκούδα, ήταν και πολύτεκνος και τον λυπόμασταν, ποιος δεν θυμάται τη «Ραμόνα» που εκτός από το κουσούρι του ήταν και καμπούρης, τον Σάκη τον Φυτά, τον Πέτρο εκ Καλλιδρομίου, ένας κι ένας «αστέρια» του «Συνδικαλιστικού της Ασφαλείας».


Κλείνω αυτό το σημείωμα με τρεις παρατηρήσεις που τις θεωρώ πολύ σημαντικές για την καταγραφή των πραγματικών γεγονότων της εποχής.


Πρώτο: Δεν υπήρξε τόσο κατά τη διάρκεια της ημιπαράνομης δράσης των ΕΔΑϊτών κομμουνιστών, όσο και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας ούτε μία περίπτωση συναδέλφου Οικοδόμου που να έγινε όργανό τους.


Δεύτερο: Υπήρχε διαφορά των πάσης φύσεως ασφαλιτών με τους υπόλοιπους αστυνομικούς που ήταν σε άλλες υπηρεσίες. Το «Συνδικαλιστικό» όπως και όλη η Ασφάλεια στελεχωνόταν από επιλεγμένους και χωρίς ηθικούς ή άλλους φραγμούς αστυνομικούς. Σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσέφεραν, είχαν την εξασφάλιση της ασυδοσίας που απολάμβαναν μαζί με τον υπόκοσμο που προστάτευαν σε εμπόριο λευκής σαρκός, ναρκωτικών και κάθε είδους παρανομία, βέβαια, με το αζημίωτο.


Τρίτο: Οι άνθρωποι αυτοί ήταν συνήθως εντελώς αγράμματοι, ούτε καν την έκτη Δημοτικού δεν είχαν τελειώσει και η μόνη εμπειρία ήταν του δεκανέα του στρατού ξηράς. Βέβαια, η επιλογή αυτή εκ μέρους του κατεστημένου είχε τη δική της φιλοσοφία και τις δικές της προδιαγραφές. Να προσθέσουμε επίσης, ότι αυτοί οι άνθρωποι καθώς ήταν έρμαια από άποψη στάσης ζωής και με εξουσία στα χέρια τους αποκτούσαν τα πιο απίθανα βίτσια.


(Η αφήγηση του παλιού συνδικαλιστή Μπάμπη Δρακόπουλου (Σωματείο Πλακάδων δεκαετία ΄60) όπως καταγράφηκε στο βιβλίο του Ηλία Στάβερη «Οικοδόμοι, ηρωικοί αγώνες μιας 7ετίας 1960-1967», εκδόσεις Παρασκήνιο, Αθήνα 2003).
 Αναρτήθηκε από  oikodomos  

Ο Νίκος Μπογιόπουλος για την επερχόμενη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου


Ο Νίκος Μπογιόπουλος για την επερχόμενη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 20 Απριλίου , 2012
 
 
 
 
 
 
2 Votes

Κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα για εισαγωγή όπλων: αμύθητα πόσα απο το εμπόριο του πολέμου


Κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα για εισαγωγή όπλων: αμύθητα πόσα απο το εμπόριο του πολέμου




ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΟΠΛΩΝ


Ασύλληπτα ποσά για την υπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών


Η Ελλάδα την περίοδο 1974 - 2011 σταθερά ανάμεσα στους 10 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων




Οι πανάκριβοι αντιαεροπορικοί αντιβαλιστικοί πύραυλοι «Πάτριοτ», έχουν ενταχθεί στο σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ





Το μέγεθος της εμπλοκής της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις οδυνηρές συνέπειες, που έχει για το λαό, αποκαλύπτουν τα στοιχεία σχετικά με τις δαπάνες των κυβερνήσεων για εισαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων, την περίοδο 1974 - 2011. Πρόκειται, κατά κανόνα, για πολεμικό υλικό που δεν υπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά υπαγορεύεται από τους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Εκτός όλων των άλλων, οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες συνέβαλαν και στη διαμόρφωση του κρατικού χρέους, το οποίο, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστική κρίσης, χρησιμοποιείται σαν όχημα για την επιβολή βάρβαρων περικοπών και μέτρων σε βάρος του λαού.


****

Για αγορές όπλων μετά το 1974, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού έχουν σωρευτικά διαθέσει ποσά που ισοδυναμούν με 1/2 του μέσου ετήσιου ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) των χρόνων αυτών, χωρίς τους τόκους! Η Ελλάδα παραμένει σταθερά στην πρώτη τριάδα ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, στις στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ακόμα και με ποσοστό κάτω του 3%, όπως παρουσιάζεται στους τελευταίους προϋπολογισμούς. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Ελλάδα κατέχει σταθερά μία από τις πέντε πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου, όσον αφορά στην προμήθεια οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ.



Τα 4 αερόστρωμνα (χόβερκραφτ) τύπου «Zubr» από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ στην ουσία δεν
εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό



Η Ελλάδα, σταθερά τις προηγούμενες δεκαετίες, περιλαμβανόταν στους μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στον κόσμο, καταλαμβάνοντας θέσεις στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης. Ειδικά μετά το 1974 διέθεσε, κυρίως σε ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, ποσά που μαζί με τους τόκους, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, ξεπερνούν το 50% του δημόσιου χρέους!

Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία που προέρχονται από την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα σταθερά μετά το 1974:

Εισάγει κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ. Δηλαδή, την ίδια περίοδο (1974 - 2010), η Ελλάδα αγόρασε από τις ΗΠΑ όπλα που αντιστοιχούν στο σύνολο της παραγωγής άνω των 16 μηνών.

Αντίστοιχα, από τη Γερμανία, εισάγει το 9,64% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων αυτής της χώρας, δηλαδή κάθε δέκα χρόνια, αγοράζει το σύνολο της ετήσιας παραγωγής της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας που προορίζεται για εξαγωγές.

Από τη Γαλλία, κάθε χρόνο κατά μέσο όρο αγοράζει το 5,51% των παγκόσμιων εξαγωγών της. Δηλαδή, η Ελλάδα αγόρασε, μέσα στην περίοδο αυτή, το σύνολο της παραγωγής περίπου δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, που προορίζεται για εξαγωγές.

Με βάση τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα για την πενταετία 2001 - 2005 ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου, αγοράζοντας το 4% της παγκόσμιας «πίτας» των εξαγωγών όπλων που γίνονται από όλες τις χώρες.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι στη λίστα των παγκόσμιων «πρωταθλητών» στις εισαγωγές όπλων για το διάστημα 2007 - 2010, την 1η θέση κατέχει η Ινδία (9,85 δισ. δολ.), τη 2η η Ν. Κορέα (5,65 δισ. δολ.), την 3η το Πακιστάν (5,36 δισ. δολ.), την 4η η Κίνα (4,864 εκατ. δολ.) και την 5η θέση κατέχει η Ελλάδα (4.336). Ακολουθούν κατά σειρά οι χώρες Σιγκαπούρη, Αλγερία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Μαλαισία, Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Βενεζουέλα κ.λπ. Δεν πρέπει να ξενίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα προηγείται χωρών όπως οι ΗΠΑ και η Τουρκία, γιατί πρόκειται για εισαγωγές όπλων και οι χώρες αυτές αγοράζουν από την εγχώρια πολεμική βιομηχανία.

Σύμφωνα με τη νεότερη έκθεση του SIPRI, την πενταετία 2007 - 2011 η Ελλάδα βρισκόταν στη 10η θέση στην παγκόσμια κατάταξη χωρών που εισάγουν όπλα και ταυτόχρονα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στην περιοχή.

Ενδιαφέρον έχει η διαχρονική εξέλιξη της δαπάνης της Ελλάδας για εισαγωγές όπλων. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα την περίοδο:

1960-2010 δαπάνησε 36.895 εκατ. δολάρια (13η θέση παγκόσμια).

1974-2010 δαπάνησε 32.080 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).

1980-2010 δαπάνησε 26.257 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).

1990-2010 δαπάνησε 21.394 εκατ. δολάρια (7η θέση παγκόσμια).

2000-2010 δαπάνησε 11.092 εκατ. δολάρια (4η θέση παγκόσμια).

Για τις ανάγκες πολυεθνικών και ΝΑΤΟ

Πρέπει να επισημανθεί ότι οι δαπάνες για τις οποίες γίνεται λόγος εδώ, δεν είναι γενικά οι αμυντικές δαπάνες της χώρας (μισθοδοσία προσωπικού Ενόπλων Δυνάμεων, λειτουργικές δαπάνες κ.λπ.), που ενδεχομένως κατά ένα μέρος τους είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες αλλά πρόκειται αποκλειστικά για εξοπλιστικές δαπάνες και ειδικότερα για τις εισαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων, που υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και μάλιστα σε βάρος μάλιστα και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Ενδεικτικά ν' αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις οπλικών συστημάτων μεγάλης αξίας:

-- Οι αντιαεροπορικοί αντιβαλιστικοί πύραυλοι «Πάτριοτ» έχουν ενταχθεί στο σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

-- Οι πιο σύγχρονες φρεγάτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού έχουν διατεθεί στις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, στη Σομαλία (αντιμετώπιση πειρατείας), την Αν. Μεσόγειο (πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας»).

-- Τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου).

-- Ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16 έχουν πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών και έχουν ενταχθεί στον πυρηνικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.

Σε πολλές περιπτώσεις, πρόκειται για οπλικά συστήματα που παραμένουν ανενεργά, καθώς βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ολοκλήρωσή τους, ενώ υπάρχει πρόβλημα και στην ποιότητα και τη χρησιμότητα αυτών των εξοπλισμών. Τα παρακάτω παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά:

-- Η αγορά των υποβρυχίων Τ-214, που δώδεκα χρόνια μετά την ...εσπευσμένη παραγγελία τους και αφού έχουν διατεθεί 2,3 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει μόνο ένα σκάφος το «πειραματικό» το «Παπανικολής». Επίσης, η σύμβαση του 2002 για ανακατασκευή των τριών παλαιών υποβρυχίων Τ-209, το κόστος της οποίας έφθασε το ποσό που θα κόστιζε η εξαρχής κατασκευή τους.

-- Η αγορά 170 γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου «Leopard 2 HEL», αξίας 1,7 δισ. ευρώ, τα οποία πέντε χρόνια, μετά την παραλαβή τους (2006), έμειναν χωρίς πυρομαχικά και ήταν μόνο για ...παρελάσεις.

-- Η παρτίδα 50 μαχητικών «F-16» που παραγγέλθηκαν εσπευσμένα... το έτος 2000, λίγο πριν από τις εκλογές, χωρίς στην αρχική παραγγελία να περιλαμβάνεται ο κινητήρας και το σύστημα αυτοπροστασίας, για τα οποία χρειάστηκε να γίνει νέα συμπληρωματική σύμβαση με τους όρους των Αμερικανών πωλητών.

-- Τα 5 αντιτορπιλικά τύπου «Adams» που ναυπηγήθηκαν στις ΗΠΑ, το διάστημα 1960-1964, ήρθαν στην Ελλάδα μετά το 1991 σε ηλικία 30 ετών για να αποσυρθούν μετά από 10 χρόνια, αφού προηγουμένως «εκσυγχρονίστηκαν» με υψηλό κόστος, χωρίς ποτέ να προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στην αμυντική θωράκιση της χώρας.

-- Τα συστήματα «Πάτριοτ», για τα οποία οι Αμερικάνοι επιχείρησαν να παραδώσουν με υποβαθμισμένο το λογισμικό τους.

-- Τα 4 αερόστρωμνα (χόβερκραφτ) τύπου «Zubr» από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ στην ουσία δεν εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό.


Η αμερικανική «βοήθεια» και τα FMF


Ειδικό κεφάλαιο αποτελεί το χρέος που προέρχεται από τα προγράμματα FMF (αμερικανική στρατιωτική βοήθεια). Πρόκειται για πρόγραμμα υψηλότοκων δανείων προς την Ελλάδα από τράπεζες των ΗΠΑ, τα οποία η Ελλάδα συμφώνησε να κατευθύνει εξολοκλήρου για την αγορά εξοπλιστικού υλικού από την Αμερική! Το έτος 2000, το συσσωρευμένο χρέος προς τράπεζες των ΗΠΑ, εξαιτίας αυτού του λόγου, ξεπερνούσε τα 6,3 δισ. δολάρια (δάνεια και τόκοι). Τα προγράμματα αυτά ήταν σε εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν και αποτελούσαν την άλλη όψη του Σχεδίου Μάρσαλ. Αυτό για όσους μιλάνε για την ανάγκη ενός «νέου Σχεδίου Μάρσαλ», τη στιγμή που ακόμα, 60 χρόνια μετά, πληρώνουμε το παλιό.

Το 2002, ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας είχε δηλώσει στη Βουλή απαντώντας σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει στοιχεία, πέρα από αυτό που έχουν οι ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα ότι: «Τα στοιχεία του χρέους από το έτος 1994 και μετά τηρούνται από το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία που μας έχουν κοινοποιηθεί από τις ΗΠΑ, τα οφειλόμενα τοκοχρεολύσια για δάνεια FMF (για το έτος 2001) ανέρχονται σε 523,25 εκατομμύρια δολάρια. Διευκρινίζεται ότι οι παρατηρούμενες αυξήσεις, σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό, οφείλονται στη μεγάλη διαφοροποίηση της ισοτιμίας του δολαρίου με τη δραχμή»!

Αποκαλυπτικός για το ίδιο θέμα ήταν ο πρώην αρχηγός και ΓΕΣ στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, ο οποίος καταθέτοντας στις 17/11/2008, ως μάρτυρας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF. Ο,τι περίσσευε μας δίνανε».

Η μονόπλευρη, συνέχισε ο ίδιος, οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους». «Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει», συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και είπε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ. «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία δε θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε», είπε.


Η τροφοδότηση του χρέους


Οι αναγωγές στις εξοπλιστικές δαπάνες γίνονται με σταθερές τιμές του 1990. Για να υπάρχει, όμως, ένα μέτρο σύγκρισης με τις σημερινές τιμές και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της συμμετοχής των δαπανών για εισαγωγές όπλων στη συσσώρευση του δημόσιου χρέους, θα πρέπει οι παραπάνω τιμές (δολάρια) τουλάχιστον να τριπλασιαστούν (πληθωρισμός, συναλλαγματικές ισοτιμίες), ώστε να είναι συγκρίσιμες με τις τιμές του δημόσιου χρέους, το οποίο, στο τέλος του 2010 (προ PSI), έκλεισε στα 328,5 δισ. ευρώ.

Ετσι, αν λάβουμε υπόψιν,

Πρώτον, ότι η δαπάνη για εισαγωγές όπλων στην Ελλάδα το διάστημα 1974 - 2010, ήταν 32 δισ. δολ. σε σταθερές τιμές του 1990, έτος κατά το οποίο το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 66,7 δισ. δολ., δηλαδή σχεδόν μισό ΑΕΠ του έτους εκείνου.

Δεύτερον, ότι στο τέλος του 2010 το δημόσιο χρέος των 328,5 δισ. ευρώ (επί 1,3 - 1,4 περίπου η μετατροπή του σε δολάρια) αντιστοιχεί στο 142,76 % του ΑΕΠ του 2010, που ήταν 230,1 δισ. ευρώ.
Τρίτον, τις ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (κυρίως εισαγωγές) ως ποσοστό του ΑΕΠ, που αποτελούν διαχρονικά το 30% - 55% (μέσος όρος άνω του 40%) του συνόλου του αμυντικών δαπανών της χώρας, οι οποίες (αμυντικές δαπάνες) κυμαίνονται κατ' έτος από 5% έως 2,8% του ΑΕΠ, δηλαδή οι ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (σχεδόν μόνο εισαγωγές) είναι σταθερά ως μέσος όρος κοντά στο 2% του ΑΕΠ.

Τέταρτον, τις ετήσιες αμυντικές δαπάνες σε τρέχουσες τιμές, ενδεικτικά το 1990 ήταν 1,8 δισ. ευρώ, ενώ το 2006 5,3 δισ. ευρώ το 2009 ήταν 6,6 δισ. ευρώ έτος, κατά το οποίο δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς 3,1 δισ. ευρώ.

Προκύπτει το συμπέρασμα, με βάση τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, λαμβάνοντας υπόψιν τον πληθωρισμό, τις αλλαγές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και την αύξηση του ΑΕΠ στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, ότι για αγορές όπλων (εισαγωγές) μετά το 1974, έχει διατεθεί τουλάχιστον το ένα τρίτο ενός (ετήσιου) σημερινού ελληνικού ΑΕΠ (χωρίς τους τόκους)!

Αν σε αυτό το αρχικό κεφάλαιο υπολογιστούν και οι τόκοι, τότε δεν είναι υπερβολή ότι πολύ πάνω από το μισό χρέος οφείλεται στις εισαγωγές όπλων, δηλαδή στις «συμβατικές υποχρεώσεις» που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως διακηρύττουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.

Προς ενίσχυση αυτής της εκτίμησης, να υπενθυμίσουμε ότι κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2004, ο τότε υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, μιλώντας στο τέλος του 2003 στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, παραδέχθηκε ότι «τουλάχιστον 25 μονάδες του δημόσιου χρέους (σ.σ. δηλαδή το 1/4 του χρέους), οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν, αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υποστηρίξει την άποψη ότι η Ελλάδα, αν αφαιρεθεί η ιδιαιτερότητα των αυξημένων δαπανών για εξοπλισμούς και δεν υπολογιστεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε εκπληρώνει τους δείκτες της ΟΝΕ για τα δημοσιονομικά μεγέθη και κυρίως αυτόν του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ.




Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Αυτοί κλείνουν τα εργοστάσια


Αυτοί κλείνουν τα εργοστάσια
Είναι αξιοπρόσεκτη η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν αναπαράγουν το βρώμικο επιχείρημα ότι τάχα το ΚΚΕ με την πολιτική του και οι εργαζόμενοι με τις κινητοποιήσεις τους κλείνουν τις επιχειρήσεις. Δύο κόμματα που πάντα φροντίζουν να διαφοροποιούνται φραστικά, όταν έχουν απέναντι το ΚΚΕ, εκφράζονται με απόλυτα ενιαίο τρόπο και αναμηρυκάζουν με την ίδια ακριβώς αθλιότητα τις ίδιες συκοφαντίες. Από κοντά τους, βέβαια, και δυνάμεις τύπου «Δημοκρατική Συμμαχία» και «Δράση», με απευθείας εμπλοκές σε επιχειρηματικά και εφοπλιστικά συμφέροντα.
Αυτό που συμβαίνει στη ζωή, βέβαια, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα κατασκευάσματα των αστών, που με την μεγαλύτερη ευκολία παραποιούν και διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ. Η αλήθεια είναι στο δικό τους το σύστημα, τα πάντα είναι τόσο ταυτισμένα και απόλυτα υποταγμένα στην υπόθεση «κέρδος», ώστε οι καπιταλιστές όσο εύκολα ανοίγουν μια επιχείρηση για να έχει κέρδη, με αντίστοιχη ευκολία την κλείνουν, όταν το κέρδος αυτό είναι αμφισβητούμενο. Είτε, για παράδειγμα, λόγω συνθηκών αγοράς, είτε επειδή κάποιος άλλος κλάδος του εξασφαλίζει υψηλότερη κερδοφορία, ή ακόμα - κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο - επειδή η συγκεκριμένη επιχείρηση δεν μπόρεσε να αντέξει τον αδυσώπητο ανταγωνισμό που υφίσταται από άλλες επιχειρήσεις του χώρου. Η ουσία πάντως είναι, κι αυτό αξίζει να μένει στην προκειμένη περίπτωση, ότι οι επιχειρήσεις, όλες οι επιχειρήσεις και η καθεμιά ξεχωριστά, ανοίγουν και κλείνουν ανεξάρτητα από τις επιθυμίες και τη δράση των εργαζομένων.
Η μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής κρίσης. Οταν λέμε παραγωγικές δυνάμεις εννοούμε πρώτα και κύρια την εργατική δύναμη, η οποία καταστρέφεται σε πρωτόγνωρες κλίμακες, με την επίσημη ανεργία να έχει σκαρφαλώσει στο 21,8%, τα μεροκάματα να έχουν μειωθεί για πρώτη φορά σε ονομαστικές τιμές και την ελαστική εργασία να σπάει κόκαλα. Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων όμως είναι και το κλείσιμο εργοστασίων και άλλων μονάδων παραγωγής, η υπολειτουργία τμημάτων της βιομηχανίας, η αδρανοποίηση κλάδων και υποκλάδων παραγωγικής δραστηριότητας. Μιλάμε για καταστροφή που την έχει ανάγκη το κεφάλαιο συνολικά, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση και να μπορούν οι κεφαλαιοκράτες που θα επιβιώσουν, να ξεκινήσουν έναν νέο κύκλο κερδοφόρας δράσης. Μια καταστροφή, δηλαδή που αποτελεί βαλβίδα εκτόνωσης στο αδυσώπητο καπιταλιστικό ανταγωνισμό και συμβαίνει ανεξάρτητα από τις πολιτικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ ή τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Αλλά ο καπιταλισμός δεν καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις μόνο όταν έχει κρίση. Κι όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, διατηρεί στρατιές ανέργων, ξεπαστρεύει παραγωγικές μονάδες, μετατρέπει εργοστάσια σε κουφάρια. Η προηγούμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε ως περίοδος μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης. Αν υποθέσουμε ότι ανάπτυξη είναι η άνοδος του ΑΕΠ μιας χώρας, πράγματι οι ρυθμοί αύξησής του ήταν θετικοί και υψηλοί. Κι όμως ήταν πολλές χιλιάδες οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, επειδή έτσι υπαγόρευε το συμφέρον των καπιταλιστών και χωρίς να έχουν προηγηθεί κινητοποιήσεις και απεργίες. Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για την εξέλιξη του αριθμού των βιομηχανικών επιχειρήσεων με προσωπικό πάνω από 10 άτομα, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Από 5.016 των βιομηχανικών μονάδων το 2000, λίγα χρόνια αργότερα, το 2007 καταγράφονταν 3.674 επιχειρήσεις. Κοντολογίς, είχαν διακόψει την λειτουργία τους 1.342 επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού το συγκεκριμένο διάστημα δεν είχαμε μόνο επιχειρήσεις που έκλεισαν, αλλά υπήρξαν και αρκετές δεκάδες άλλες που έκαναν έναρξη εργασιών.
Οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής που στηρίζονται στην εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, οδηγούν στη συστηματική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Μοναδική περίπτωση να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση που σήμερα αποτελεί νομοτέλεια του συστήματος και να εξασφαλιστεί ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες, αλλά και τις ανάγκες που έχει η κοινωνία και τα μέλη της, είναι να ανατραπούν οι συγκεκριμένες παραγωγικές σχέσεις και να τεθεί κάθε παραγωγική - οικονομική δραστηριότητα στην υπηρεσία των αναγκών του λαού και της προσπάθειας για ικανοποίησή τους. Μόνο που αυτό προϋποθέτει άλλα δεδομένα, ανατροπή στο συσχετισμό των κοινωνικο-πολιτικών δυνάμεων, μαζική ανάπτυξη του Λαϊκού Μετώπου, ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν ένα στοίχημα που οι εργαζόμενοι μπορούν να το κερδίσουν με την ψήφο τους. Καταδικάζοντας αποφασιστικά τα κόμματα του φιλομονοπωλιακού μονόδρομου και αναδεικνύοντας πανίσχυρο το ΚΚΕ, μπορούμε να κάνουμε θετικά βήματα προς το μέλλον.

Ο αντικομμουνισμός και ο Ρ/Σ «Κόκκινο» πάνε χέρι - χέρι..


Ο αντικομμουνισμός και ο Ρ/Σ «Κόκκινο» πάνε χέρι - χέρι...
Το ΚΚΕ δε φοβάται τη συζήτηση ή και την κριτική για τις θέσεις του. Ομως, είναι άλλο πράγμα η πολιτική κριτική και άλλο ο αντικομμουνισμός, δηλαδή η διαστρέβλωση, η συκοφάντηση των θέσεων του ΚΚΕ, όπως ανάμεσα σε άλλους επιχειρεί και ο Ρ/Σ «Κόκκινο», με λάσπη και εκβιασμούς στο λαό για την άρνηση συμμετοχής του ΚΚΕ σε «κυβέρνηση της αριστεράς».
Ως κοινοί εκβιαστές, χωρίς να υπολείπονται της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τρομοκρατούν εμφυσώντας μίσος σε προοδευτικούς ανθρώπους απέναντι στο ΚΚΕ ότι, αν δε γίνει η «συνεργασία της αριστεράς», «θα αφήσουμε αυτούς που πήγαν να σκοτώσουν το Λώλο; (...) Στις 7 Μάη θα μας σκίσουν... θα μας ξεσκίσουν...», αναφώνησαν (13/04/12).
Κατηγορείται το ΚΚΕ ότι «όχι μόνο αρνείται να κυβερνήσει, αλλά και να υπερασπίσει το λαό για τα ελάχιστα προβλήματα»! Για την επίθεση κατά του λαού, που είναι προαποφασισμένη εδώ και χρόνια στην ΕΕ με τη συμμετοχή των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», κατηγορούν το ΚΚΕ ότι θα ευθύνεται για ό,τι αντιλαϊκό προκύψει στο λαό!
Απειλούν και εγκαλούν το ΚΚΕ ότι θα λογοδοτήσει στο λαό για τη μη συνεργασία σε κυβέρνηση αριστεράς. «Λογοδοτούμε όλοι στον κόσμο που καταστρέφεται» (13/04/12). «Οσο επιμένει η ηγεσία του ΚΚΕ να καταστρέφεται ο λαός... ούτε να διαδηλώνει μαζί... θα το πληρώσει...» (Μητρόπουλος).
«Ξεχνάνε» ότι αυτός που πρέπει να λογοδοτήσει στο λαό για το παρελθόν του και για το σήμερα είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λογοδοτήσει:
-- Για τις υπογραφές του στις αντιλαϊκές συνθήκες και πολιτικές της ΕΕ που στήριξε με το Μάαστριχτ, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές μορφές εργασίας και που σήμερα υλοποιούνται μέσω των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης.
-- Για την επίθεση στο ταξικό εργατικό κίνημα. Για τη συνεργασία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τις συνδικαλιστικές και δημοτικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Δήμους, σε κοινά ψηφοδέλτια για να μην εκλεγούν κομμουνιστές.
Ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λογοδοτήσει στο λαό για τη στάση αναμονής και εφησυχασμού που καλλιεργούσε για το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009. Μόνο το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό ότι έρχεται θύελλα είτε γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ, και την επομένη των εκλογών ήταν το μόνο κόμμα που κήρυξε «πόλεμο στον πόλεμο της πλουτοκρατίας», όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καθησύχαζε και αποπροσανατόλιζε με τον «ευρωμονόδρομο».
Σήμερα, συνεχίζει τη συνεργασία με τμήμα του ΠΑΣΟΚ που συνέβαλε στη σφαγή του λαού. «Εμείς δεν είμαστε όρνια να αρπάξουμε από το ΠΑΣΟΚ. Εμείς ζητάμε από το υγιές ΠΑΣΟΚ κοινή συνεργασία, ισότιμη συνεργασία» (Γλέζος, συνέντευξη Τύπου 15/12/2011).
-- Να λογοδοτήσει για τις αυταπάτες που καλλιεργούσε και καλλιεργεί και σήμερα ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ το έφτιαξαν από κοινού και εναλλάξ φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, με τη στήριξη αριστερών και κατ' όνομα κομμουνιστών. Μόνο το ΚΚΕ είπε ότι πρόκειται για λυκοσυμμαχία και επιβεβαιώθηκε από τη ζωή.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λογοδοτήσει και για το σήμερα:
-- Γιατί αποκόπτει το Μνημόνιο από το σύνολο της προηγούμενης αντιλαϊκής πολιτικής («ως έκτακτο γεγονός»), της οποίας το μνημόνιο είναι προϊόν.
-- Για την επικίνδυνη θέση περί κυβερνητικής συνεργασίας των λεγόμενων αριστερών κομμάτων σε 4 - 5 ζητήματα. «Ξεχνάει» ότι μια κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο 4 - 5 προβλήματα, αλλά το σύνολο των προβλημάτων. Ακόμα και αν έπαιρνε μέτρα για 4 - 5 ζητήματα, τι θα έκανε για τα υπόλοιπα; Θα ήταν θνησιγενής, θα την ανέτρεπε ο λαός και καλά θα έκανε...
Τα ερωτήματα για την «αριστερή κυβέρνηση» είναι πολλά:
-- Πώς θα αντιμετώπιζε την αντίδραση των βιομηχάνων στην κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, στην καθιέρωση των κλαδικών, στην κατάργηση της ελαστικής απασχόλησης και πολλά άλλα;
-- Με ποιον τρόπο θεωρεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι θα προχωρούσε σε κρατικοποιήσεις, όπως ισχυρίζεται, τη στιγμή που αυτές έρχονται σε αντίθεση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;
-- Τι θα έκανε για την ανεργία, με τις επιχειρήσεις που μεταφέρονται στο εξωτερικό και πετάνε τους εργάτες στο δρόμο;
Είναι διατεθειμένος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει την επίθεση της ΕΕ, του ΔΝΤ, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών που θα πέσουν πάνω στην «αριστερή κυβέρνηση», αν επιχειρούσε να πάρει κάποια φιλολαϊκά μέτρα; Οχι. Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόγραμμα ρήξης με την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, γιατί τις επιχειρήσεις και το κράτος τα ελέγχει το κεφάλαιο. Μια κυβέρνηση χωρίς να έχει την εξουσία στα χέρια της - και η εξουσία κρίνεται από το αν ο λαός είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει - δε θα μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παίζει με τον πόνο του λαού. Η πρότασή του είναι ένα εκλογικό κόλπο και μάλιστα εκ του ασφαλούς, για να μαζέψει ψήφους. Γνωρίζει ότι με το ΚΚΕ δεν μπορεί να συνεργαστεί. Πέρα απ' το ότι την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «ενότητα» την απέρριψαν για δικούς τους λόγους και οι συγγενικές με αυτόν δυνάμεις η ΔΗΜΑΡ, οι Οικολόγοι, και το «Αρμα Πολιτών».
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απολογηθεί για την καλλιέργεια επικίνδυνων αυταπατών περί «αλλαγής στροφής στην Ευρώπη» και αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, π.χ. εκλογές στη Γαλλία με τον ευρωατλαντικό Ολάντ, που θέλει να διαπραγματευτεί στην ΕΕ για να αναβαθμίσει τα γαλλικά κεφάλαια έναντι των γερμανικών, και γι' αυτό τυγχάνει και της υποστήριξης από τον Ζακ Σιράκ που ...έγινε σοσιαλιστής! Κεντροαριστερές κυβερνήσεις ήρθαν και παρήλθαν στην Ευρώπη και αυτό που άφησαν πίσω τους ήταν συντρίμμια στα εργατικά δικαιώματα, βομβαρδισμένη και διαμελισμένη τη Γιουγκοσλαβία και άλλα.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να κοιτά στα μάτια το λαό. Δεν τον πρόδωσε, δε λύγισε απέναντι στις πιέσεις του αντίπαλου. Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να στηριχτούν πάνω του. Προειδοποίησε το λαό, συνέβαλε στην οργάνωση της ταξικής πάλης, αγωνίζεται για να αλλάξει η τάξη στην εξουσία και όχι για την εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση.
Αφού δε συνεργάζεται το ΚΚΕ, δεν έχει πρόταση εξουσίας, έλεγαν οι ίδιοι στο «Κόκκινο»: «Το ΚΚΕ είναι κόμμα διαμαρτυρίας και όχι εξουσίας». Και από το «δεν μπορεί στόχος του ΚΚΕ να είναι λίγο πιο αποδυναμωμένη κυβέρνηση, (08/04/12), στο «Το ΚΚΕ ποτέ δεν ζητά αποδυνάμωση δικομματισμού αλλά ενίσχυση του αντιπολιτευτικού ρόλου του» σχολίαζε ο Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» (18/04/12).
Το ΚΚΕ έχει πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας, την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φυσικά πολεμάει.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για να έρθει στην εξουσία η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους.
Για να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη, προϋπόθεση είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία. Ετσι μόνο θα αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού. Και στις εκλογές που έρχονται η μόνη φιλολαϊκή και ρεαλιστική εξέλιξη είναι η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, για να δοθεί από καλύτερες θέσεις την επομένη των εκλογών η μάχη ενάντια στη νέα θύελλα που φέρνουν και για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής προοπτικής.

Μεγαλώνουν τα ζόρια σε Ιταλία και Ισπανία



ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Μεγαλώνουν τα ζόρια σε Ιταλία και Ισπανία
Βασικό θέμα στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που συνέρχεται στην Ουάσιγκτον
Οι εξελίξεις σε Ιταλία και Ισπανία επιβεβαιώνουν τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση τς κρίσης
Στην Ουάσιγκτον συνέρχεται το Σαββατοκύριακο η ετήσια κοινή σύνοδος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με τη συμμετοχή τόσο των κλιμακίων της τρόικας για την Ελλάδα, όσο και του εκπροσώπου της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, υπουργού ΟικονομικώνΦ. Σαχινίδη. Ψηλά στην ατζέντα του μαύρου μετώπου μπαίνουν τα μέτρα σφοδρής αντιλαϊκής κλιμάκωσης που έχουν επεξεργαστεί απέναντι στον ελληνικό λαό και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν μετά τις εκλογές.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ, προκειμένου να στείλει το μήνυμα στα μονοπώλια, που στηρίζουν και υπηρετούν, σε χτεσινές δηλώσεις της έδωσε έμφαση στην κατάσταση στην Ελλάδα, τονίζοντας πως «πρέπει να δείξει μεγάλη προσήλωση στην εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης», δηλαδή για τα επόμενα μέτρα που έχουν σχεδιάσει. Για λογαριασμό του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού δήλωσε ικανοποιημένη για την«αποτελεσματικότητα» του Λ. Παπαδήμου και προχωρώντας στο «διά ταύτα» τόνισε ότι«έχουν να γίνουν πολλά ακόμα», με ειδική αναφορά στην «αδυναμία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού της χώρας» δηλαδή για την ικανότητα να μαζεύουν νέα και παλιά αντιλαϊκά χαράτσια.
Απόλυτα ορατές είναι και οι αγωνίες τους για την εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Για«μαύρα σύννεφα πάνω από την παγκόσμια οικονομία» έκανε λόγο η Λαγκάρντ, σημειώνοντας πως η «Ευρωζώνη αποτελεί το επίκεντρο αυτών των κινδύνων» και προειδοποιώντας ακόμη πως το «τείχος προστασίας» που έχουν χτίσει, ο πακτωλός των κεφαλαίων που έχουν ετοιμάσει για τους τραπεζίτες και άλλα τμήματα του κεφαλαίου, «δεν είναι τόσο ισχυρό όσο θα έπρεπε». Πρότεινε επίσης στην ΕΕ την απευθείας διάσωση των κοιναγορίτικων τραπεζών, χωρίς τη διαμεσολάβηση των κυβερνήσεων.
Δείγμα της κλιμακούμενης ανησυχίας της πλουτοκρατίας για την κρίση στις χώρες της Ευρωζώνης είναι και το γεγονός ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φιλοδοξεί να εξασφαλίσει πρόσθετα κεφάλαια συνολικού ύψους 320 δισ. δολαρίων από χώρες - μέλη του, προκειμένου «να αντιμετωπίζει κρίσεις και να προωθεί την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα», όπως ανακοίνωσε η Λαγκάρντ.
Οι χώρες της ΕΕ έχουν ανακοινώσει ήδη ότι θα προσφέρουν 200 δισ. δολάρια στο ΔΝΤ και η Ιαπωνία δεσμεύτηκε για άλλα 60 δισ. δολάρια. Η Σουηδία ανακοίνωσε ότι θα δεσμεύσει 10 δισ. δολάρια και στη συνέχεια αύξησε το ποσό σε 14,7 δισ. δολάρια, ενώ η Δανία ανακοίνωσε ότι θα δώσει 7 δισ. δολάρια και η Νορβηγία δεσμεύθηκε να διαθέσει 9,3 δισ. δολάρια. Ενδεικτικό ωστόσο των αντιθέσεων που μαίνονται στο παρασκήνιο είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν επιπλέον πόρους στο ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι συνέβαλαν με τη διασφάλιση της ρευστότητας δολαρίων για τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Το ζήτημα της αύξησης των πόρων του ΔΝΤ έγινε ακόμα πιο επιτακτικό λόγω της κατάστασης που επιδεινώνεται στην καπιταλιστική οικονομία της Ιταλίας και της Ισπανίας, εξαιτίας της βαθιάς κρίσης. Το θέμα αυτό θα κυριαρχήσει και στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών και τραπεζιτών της G20, στις συναντήσεις τους σήμερα, καθώς και στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ αύριο Σάββατο.

Απροκάλυπτος αποκλεισμός του ΚΚΕ



Απροκάλυπτος αποκλεισμός του ΚΚΕ
Πληθαίνουν τα κρούσματα αποκλεισμού εκπροσώπων του ΚΚΕ από τα αστικά και κρατικά ΜΜΕ, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε 15 σχεδόν μέρες πριν τις εκλογές. Στις τηλεοπτικές συζητήσεις με εκλογικό περιεχόμενο ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες έχουν μόνιμο στασίδι, όπως και οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας των άλλων κομμάτων, εκτός από το ΚΚΕ. Ο τρόπος, μάλιστα, με τον οποίο αποκλείουν το ΚΚΕ είναι απροκάλυπτος και ενισχύεται από τις απαράδεκτες ρυθμίσεις της διυπουργικής απόφασης για την προεκλογική προβολή των κομμάτων στα ηλεκτρονικά Μέσα ενημέρωσης. Είναι προφανές πως θέλουν να επιβάλουν σιγή ασυρμάτου σε ό,τι αφορά στη δράση και τις θέσεις του Κόμματος προεκλογικά. Το ίδιο έκαναν άλλωστε και πριν τις εκλογές. Δε θα τους περάσει. Το ΚΚΕ θα παλέψει με φανατισμό για να φτάσει παντού η φωνή του, αξιοποιώντας προπάντων την άμεση επαφή με τους εργαζόμενους και το λαό, όπως έκανε πάντα, οικοδομώντας δεσμούς αίματος μαζί τους. Ο αποκλεισμός του από τα αστικά και κρατικά ΜΜΕ πρέπει να προβληματίσει κάθε λαϊκό άνθρωπο για την ποιότητα της «πολυφωνίας» και της «δημοκρατίας» του σάπιου αστικού συστήματος. Πρέπει να αποτελέσει ένα ακόμη κριτήριο ψήφου υπέρ του ΚΚΕ στις εκλογές.

TOP READ