ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο
Αποκαλυπτικές ατάκες από τη συζήτηση της πρότασης μομφής σε βάρος της συγκυβέρνησης στη Βουλή
Eurokinissi
Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή την περασμένη βδομάδα για την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην κυβέρνηση, παρά τις φραστικές αντιπαραθέσεις, επαλήθευσε ότι οι μεταξύ τους διαφορές δεν ξεφεύγουν από το πλαίσιο που καθορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, του μονόδρομου της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Εκεί που διαφέρουν, είναι το διαφορετικό μείγμα της διαχείρισης που προτείνει ο καθένας, στο πλαίσιο της συνολικότερης διαμάχης και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην Ευρωζώνη και παγκόσμια. Σε κάθε περίπτωση, η τριήμερη συζήτηση επιβεβαίωσε την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού και παγίδευσης του λαού σε εκβιασμούς και διλήμματα ξένα προς τα συμφέροντά του.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης έδωσε ευθύς εξαρχής το στίγμα: «Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει τη βούληση, δεν έχει τις προϋποθέσεις και δεν έχει το κύρος να διαπραγματευθεί και να διεκδικήσει στοιχειώδη δικαιώματα, όχι προς όφελος των υποτελών τάξεων της κοινωνίας, όχι προς όφελος των ανέργων, αλλά με βάση το συμφέρον συνολικά της κοινωνίας». Δηλαδή, να διεκδικήσει «τα στοιχειώδη δικαιώματα» και των επιχειρηματικών ομίλων, από τα οποία εξαρτά τα δικαιώματα του λαού. Μόνο που τα δικαιώματα των επιχειρηματικών ομίλων ικανοποιούνται με την καταπάτηση των δικαιωμάτων του λαού. Είναι εχθρικά μεταξύ τους. Βεβαίως, μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, σκοπεύει να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, «στηριζόμενη ακριβώς στην κοινωνία, στο λαό, στα λαϊκά κινήματα, θα μπορέσει να διεκδικήσει μία βιώσιμη θέση της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρώπης», όπως είπε ο Γ. Δραγασάκης.
Με άλλα λόγια, διαπραγμάτευση για τους επιχειρηματικούς ομίλους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, με στόχο την ισχυροποίηση της θέσης τους. Το ίδιο όμως επιδιώκει η κυβέρνηση. Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία στα μονοπώλια ως προς τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Δραγασάκης είπε: «Εμείς δεχόμαστε τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, αλλά όχι τη συνέχεια της πολιτικής. Ολα τα κράτη αλλάζουν πολιτική. Η πολιτική Ομπάμα είναι διαφορετική από την πολιτική Μπους. Η πολιτική της κάθε κυβέρνησης είναι διαφορετική από την προηγούμενη»... Ολη η διαφορά με τη ΝΔ είναι η διαφορά Ομπάμα - Μπους. Δηλαδή, στο μείγμα διαχείρισης.
Σ' αυτά τα πλαίσια βεβαίως είναι και η στήριξη των φαρμακοβιομηχάνων, όπως είπε η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέλευσή τους και η στήριξη των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών να μπουν στην Κοινωνική Ασφάλιση και να κερδοσκοπήσουν, όπως είπε ο Γ. Σταθάκης πρόσφατα, ή τα εχέγγυα που έδωσε στη συνέλευση του ΣΕΒ ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας. Με τους επιχειρηματικούς ομίλους ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η ΝΔ.
Με τους «καλούς» καπιταλιστές
Στο ίδιο μήκος κύματος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός επισήμανε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις έντιμες και παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας, μαζί με τον κόσμο που αγωνιά και αγωνίζεται, μαζί με τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης είναι αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή». Οπου «παραγωγικές δυνάμεις», ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί τους «υγιείς επιχειρηματίες». Και όπου «κοινωνική συνοχή», εννοεί την ενσωμάτωση του κινήματος, για να μη βάζει ουσιαστικά εμπόδια στο προχώρημα των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Τον ίδιο όρο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, αλλά και η ΕΕ.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης έφτασε μάλιστα να «μαλώσει» τη ΝΔ γιατί αθέτησε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις λέγοντας: «Καταθέτουμε μομφή για το κουρέλιασμα της δημοκρατίας, για την κλιμάκωση του αυταρχισμού, για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Τι σχέση έχει η πολιτική που εφαρμόζετε και τα νέα μέτρα που ετοιμάζεστε να πάρετε, με τα δεκαοκτώ σημεία που υποσχέθηκε, πριν τις εκλογές, ο κ. Σαμαράς, και τα 3 Ζάππεια;».
Θυμίζουμε ότι ο κύριος άξονας των δεσμεύσεων του Αντ. Σαμαρά στα Ζάππεια ήταν η διαχείριση της κρίσης με περισσότερα επεκτατικά, παρά περιοριστικά μέτρα. Να που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε οπαδός των θέσεων που είχε η ΝΔ πριν γίνει κυβέρνηση, χαϊδεύοντας τα αυτιά μερίδας των ψηφοφόρων της, ή και των στελεχών της, με δοσμένες τις ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό που είναι σε εξέλιξη...
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επικέντρωσε το όλο πρόβλημα στο ότι η κυβέρνηση είναι «ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά έκπτωτη. Είστε το αμιγές απαύγασμα τριάντα εννέα χρόνων διακυβέρνησης, με εναλλαγή των κομμάτων σας στην εξουσία και έχετε διαπράξει μέσω των κομμάτων σας την καταστροφή της χώρας, αλλά και εγκλήματα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και του πολιτεύματος». Την κατηγόρησε ακόμα για «πράξεις διαφθοράς και διαπλοκής». Για «κλεπτοκρατία» κατηγόρησε την κυβέρνηση και η Σοφία Σακοράφα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η σκανδαλολογία και η διαμάχη περί διαφθοράς επιστρατεύονται για να σκεπάσουν τη στρατηγική σύμπλευση ανάμεσα σε δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση. Το έργο το έχει δει ο λαός πολλές φορές την περίοδο της δικομματικής εναλλαγής ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Διαπιστευτήρια στα μονοπώλια
Παίρνοντας τη σκυτάλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, ανάμεσα στα άλλα, σημείωσε στην ομιλία του: «Δεν υπάρχει βιώσιμη λύση για το χρέος, χωρίς τη διαγραφή μεγάλου μέρους του. Και είναι αδιανόητο, την ώρα που αυτό συζητάνε και παραδέχονται ακόμα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η χώρα να μην έχει εθνική στρατηγική, να μην έχει θέση για το θέμα του χρέους».
Σε άλλο σημείο είπε: «Επίσης, κύριε Σαμαρά, μας μιλάτε εδώ για τις ιδιωτικοποιήσεις και μας κατηγορείτε ότι εμείς τις διώχνουμε. Με κατηγορείτε, μάλιστα, ότι είμαι διώκτης των επενδυτών. Εκανε μάλιστα ερώτηση ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης στον υπουργό Οικονομικών που έλεγε: "Πόσες επενδύσεις έχουν μείνει στη χώρα από το 2012 και μετά, άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ;". Ξέρετε πόσες απάντησε ο υπουργός; "Τέσσερις". Εγώ διώχνω τις επενδύσεις! Και το λέτε αυτό εσείς που επί των ημερών σας έκλεισαν 107 χιλιάδες περισσότερες επιχειρήσεις από όσες άνοιξαν στη χώρα και έφυγαν οι μεγάλοι κολοσσοί: Η COCA-COLA 3Ε, η ΦΑΓΕ, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ που αθροιστικά έχουν τζίρο άνω του 4% του εγχώριου ΑΕΠ. Και μας κατηγορείτε εσείς, ο πρωθυπουργός της ύφεσης και της αποεπένδυσης, ότι εμείς διώχνουμε τους επενδυτές».
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος είναι πιο ικανός να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και να προσελκύσει νέες επενδύσεις. Τόσο το ένα όσο και το άλλο προϋποθέτει ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού. Αυτό το ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί να διαβεβαιώσει την αστική τάξη ότι ο ίδιος μπορεί να το πετύχει καλύτερα από τη ΝΔ και ταυτόχρονα να κυβερνάει με πλατύτερη λαϊκή στήριξη, άρα με μεγαλύτερη σταθερότητα για το αστικό σύστημα.
Αναγνωρίζοντας ότι το στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται είναι κοινό, και για να ασκήσει πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί εξολοκλήρου στις ανάγκες του συστήματος, που αναζητά εναλλακτικές λύσεις στη διακυβέρνηση, ο Αντ. Σαμαράς ανέφερε στην ομιλία του ότι τα όσα δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας από το Τέξας, αυτά «ακριβώς σας λέγαμε κι εμείς για ενάμιση χρόνο. Και τι με λέγατε, κύριε Τσίπρα; Με λέγατε κινδυνολόγο, μερκελιστή, ό,τι άλλο μπορείτε να βρείτε, μου τα έχετε πει. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, αν πράγματι έχετε αλλάξει ρότα και μυαλά, θα έπρεπε όχι μομφές να κάνετε κατά της κυβέρνησης, αλλά να μας βοηθάτε να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Δεν μπορείτε να παίζετε θέατρο συνεχώς, να κλείνετε το μάτι πονηρά σε όλους».
Στο ίδιο πνεύμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλος, επισήμανε: «Αν η τελική θέση (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) είναι ότι μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη υπάρχουν περιθώρια σκληρότερης διαπραγμάτευσης (...) δύο εκδοχές υπάρχουν: 'Η εννοείτε αυτά που λέτε και θα τα εφαρμόσετε οδηγώντας τα πράγματα σε ρήξη (...) και άντε "ξανά μανά" από την αρχή, υπό το μηδέν. Είτε δεν τα εννοείτε με στόχο το κομματικό όφελος, την εξουσία (...) και μετά την εφαρμογή της ίδιας μοναδικής πολιτικής, με επικοινωνιακούς δημαγωγικούς όρους, άκρως επικίνδυνους για τον τόπο».
Μία είναι η διέξοδος
Να λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα. Αυτός είναι ο νέος διπολισμός που διαμορφώνεται, επιβεβαιώνοντας ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει περιθώρια να αλλάζει το πολιτικό του προσωπικό, προσπαθώντας να διασφαλίσει τη συνέχειά του, με τη μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη και ανοχή. Αυτό επιδιώκει, είτε με την τρομοκρατία της ΝΔ, είτε με τις αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό έδειξε η συζήτηση στη Βουλή, επαληθεύοντας ότι το συμφέρον του λαού δεν είναι να στοιχίζεται πίσω από τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους των αστών που ο καθένας προτείνει. Συμφέρον του είναι, με την ανασύνταξη του κινήματος και τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, με ισχυρό ΚΚΕ, να γίνει αυτός η μαχητική αντιπολίτευση, που θα πολεμά για να εμποδίσει τα μέτρα και θα χτίζει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Α. Ζ.
Αποκαλυπτικές ατάκες από τη συζήτηση της πρότασης μομφής σε βάρος της συγκυβέρνησης στη Βουλή
Eurokinissi
Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή την περασμένη βδομάδα για την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην κυβέρνηση, παρά τις φραστικές αντιπαραθέσεις, επαλήθευσε ότι οι μεταξύ τους διαφορές δεν ξεφεύγουν από το πλαίσιο που καθορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, του μονόδρομου της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Εκεί που διαφέρουν, είναι το διαφορετικό μείγμα της διαχείρισης που προτείνει ο καθένας, στο πλαίσιο της συνολικότερης διαμάχης και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην Ευρωζώνη και παγκόσμια. Σε κάθε περίπτωση, η τριήμερη συζήτηση επιβεβαίωσε την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού και παγίδευσης του λαού σε εκβιασμούς και διλήμματα ξένα προς τα συμφέροντά του.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης έδωσε ευθύς εξαρχής το στίγμα: «Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει τη βούληση, δεν έχει τις προϋποθέσεις και δεν έχει το κύρος να διαπραγματευθεί και να διεκδικήσει στοιχειώδη δικαιώματα, όχι προς όφελος των υποτελών τάξεων της κοινωνίας, όχι προς όφελος των ανέργων, αλλά με βάση το συμφέρον συνολικά της κοινωνίας». Δηλαδή, να διεκδικήσει «τα στοιχειώδη δικαιώματα» και των επιχειρηματικών ομίλων, από τα οποία εξαρτά τα δικαιώματα του λαού. Μόνο που τα δικαιώματα των επιχειρηματικών ομίλων ικανοποιούνται με την καταπάτηση των δικαιωμάτων του λαού. Είναι εχθρικά μεταξύ τους. Βεβαίως, μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, σκοπεύει να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, «στηριζόμενη ακριβώς στην κοινωνία, στο λαό, στα λαϊκά κινήματα, θα μπορέσει να διεκδικήσει μία βιώσιμη θέση της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρώπης», όπως είπε ο Γ. Δραγασάκης.
Με άλλα λόγια, διαπραγμάτευση για τους επιχειρηματικούς ομίλους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, με στόχο την ισχυροποίηση της θέσης τους. Το ίδιο όμως επιδιώκει η κυβέρνηση. Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία στα μονοπώλια ως προς τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Δραγασάκης είπε: «Εμείς δεχόμαστε τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, αλλά όχι τη συνέχεια της πολιτικής. Ολα τα κράτη αλλάζουν πολιτική. Η πολιτική Ομπάμα είναι διαφορετική από την πολιτική Μπους. Η πολιτική της κάθε κυβέρνησης είναι διαφορετική από την προηγούμενη»... Ολη η διαφορά με τη ΝΔ είναι η διαφορά Ομπάμα - Μπους. Δηλαδή, στο μείγμα διαχείρισης.
Σ' αυτά τα πλαίσια βεβαίως είναι και η στήριξη των φαρμακοβιομηχάνων, όπως είπε η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέλευσή τους και η στήριξη των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών να μπουν στην Κοινωνική Ασφάλιση και να κερδοσκοπήσουν, όπως είπε ο Γ. Σταθάκης πρόσφατα, ή τα εχέγγυα που έδωσε στη συνέλευση του ΣΕΒ ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας. Με τους επιχειρηματικούς ομίλους ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η ΝΔ.
Με τους «καλούς» καπιταλιστές
Στο ίδιο μήκος κύματος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός επισήμανε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις έντιμες και παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας, μαζί με τον κόσμο που αγωνιά και αγωνίζεται, μαζί με τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης είναι αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή». Οπου «παραγωγικές δυνάμεις», ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί τους «υγιείς επιχειρηματίες». Και όπου «κοινωνική συνοχή», εννοεί την ενσωμάτωση του κινήματος, για να μη βάζει ουσιαστικά εμπόδια στο προχώρημα των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Τον ίδιο όρο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, αλλά και η ΕΕ.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης έφτασε μάλιστα να «μαλώσει» τη ΝΔ γιατί αθέτησε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις λέγοντας: «Καταθέτουμε μομφή για το κουρέλιασμα της δημοκρατίας, για την κλιμάκωση του αυταρχισμού, για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Τι σχέση έχει η πολιτική που εφαρμόζετε και τα νέα μέτρα που ετοιμάζεστε να πάρετε, με τα δεκαοκτώ σημεία που υποσχέθηκε, πριν τις εκλογές, ο κ. Σαμαράς, και τα 3 Ζάππεια;».
Θυμίζουμε ότι ο κύριος άξονας των δεσμεύσεων του Αντ. Σαμαρά στα Ζάππεια ήταν η διαχείριση της κρίσης με περισσότερα επεκτατικά, παρά περιοριστικά μέτρα. Να που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε οπαδός των θέσεων που είχε η ΝΔ πριν γίνει κυβέρνηση, χαϊδεύοντας τα αυτιά μερίδας των ψηφοφόρων της, ή και των στελεχών της, με δοσμένες τις ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό που είναι σε εξέλιξη...
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επικέντρωσε το όλο πρόβλημα στο ότι η κυβέρνηση είναι «ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά έκπτωτη. Είστε το αμιγές απαύγασμα τριάντα εννέα χρόνων διακυβέρνησης, με εναλλαγή των κομμάτων σας στην εξουσία και έχετε διαπράξει μέσω των κομμάτων σας την καταστροφή της χώρας, αλλά και εγκλήματα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και του πολιτεύματος». Την κατηγόρησε ακόμα για «πράξεις διαφθοράς και διαπλοκής». Για «κλεπτοκρατία» κατηγόρησε την κυβέρνηση και η Σοφία Σακοράφα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η σκανδαλολογία και η διαμάχη περί διαφθοράς επιστρατεύονται για να σκεπάσουν τη στρατηγική σύμπλευση ανάμεσα σε δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση. Το έργο το έχει δει ο λαός πολλές φορές την περίοδο της δικομματικής εναλλαγής ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Διαπιστευτήρια στα μονοπώλια
Παίρνοντας τη σκυτάλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, ανάμεσα στα άλλα, σημείωσε στην ομιλία του: «Δεν υπάρχει βιώσιμη λύση για το χρέος, χωρίς τη διαγραφή μεγάλου μέρους του. Και είναι αδιανόητο, την ώρα που αυτό συζητάνε και παραδέχονται ακόμα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η χώρα να μην έχει εθνική στρατηγική, να μην έχει θέση για το θέμα του χρέους».
Σε άλλο σημείο είπε: «Επίσης, κύριε Σαμαρά, μας μιλάτε εδώ για τις ιδιωτικοποιήσεις και μας κατηγορείτε ότι εμείς τις διώχνουμε. Με κατηγορείτε, μάλιστα, ότι είμαι διώκτης των επενδυτών. Εκανε μάλιστα ερώτηση ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης στον υπουργό Οικονομικών που έλεγε: "Πόσες επενδύσεις έχουν μείνει στη χώρα από το 2012 και μετά, άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ;". Ξέρετε πόσες απάντησε ο υπουργός; "Τέσσερις". Εγώ διώχνω τις επενδύσεις! Και το λέτε αυτό εσείς που επί των ημερών σας έκλεισαν 107 χιλιάδες περισσότερες επιχειρήσεις από όσες άνοιξαν στη χώρα και έφυγαν οι μεγάλοι κολοσσοί: Η COCA-COLA 3Ε, η ΦΑΓΕ, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ που αθροιστικά έχουν τζίρο άνω του 4% του εγχώριου ΑΕΠ. Και μας κατηγορείτε εσείς, ο πρωθυπουργός της ύφεσης και της αποεπένδυσης, ότι εμείς διώχνουμε τους επενδυτές».
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος είναι πιο ικανός να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και να προσελκύσει νέες επενδύσεις. Τόσο το ένα όσο και το άλλο προϋποθέτει ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού. Αυτό το ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί να διαβεβαιώσει την αστική τάξη ότι ο ίδιος μπορεί να το πετύχει καλύτερα από τη ΝΔ και ταυτόχρονα να κυβερνάει με πλατύτερη λαϊκή στήριξη, άρα με μεγαλύτερη σταθερότητα για το αστικό σύστημα.
Αναγνωρίζοντας ότι το στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται είναι κοινό, και για να ασκήσει πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί εξολοκλήρου στις ανάγκες του συστήματος, που αναζητά εναλλακτικές λύσεις στη διακυβέρνηση, ο Αντ. Σαμαράς ανέφερε στην ομιλία του ότι τα όσα δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας από το Τέξας, αυτά «ακριβώς σας λέγαμε κι εμείς για ενάμιση χρόνο. Και τι με λέγατε, κύριε Τσίπρα; Με λέγατε κινδυνολόγο, μερκελιστή, ό,τι άλλο μπορείτε να βρείτε, μου τα έχετε πει. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, αν πράγματι έχετε αλλάξει ρότα και μυαλά, θα έπρεπε όχι μομφές να κάνετε κατά της κυβέρνησης, αλλά να μας βοηθάτε να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Δεν μπορείτε να παίζετε θέατρο συνεχώς, να κλείνετε το μάτι πονηρά σε όλους».
Στο ίδιο πνεύμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλος, επισήμανε: «Αν η τελική θέση (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) είναι ότι μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη υπάρχουν περιθώρια σκληρότερης διαπραγμάτευσης (...) δύο εκδοχές υπάρχουν: 'Η εννοείτε αυτά που λέτε και θα τα εφαρμόσετε οδηγώντας τα πράγματα σε ρήξη (...) και άντε "ξανά μανά" από την αρχή, υπό το μηδέν. Είτε δεν τα εννοείτε με στόχο το κομματικό όφελος, την εξουσία (...) και μετά την εφαρμογή της ίδιας μοναδικής πολιτικής, με επικοινωνιακούς δημαγωγικούς όρους, άκρως επικίνδυνους για τον τόπο».
Μία είναι η διέξοδος
Να λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα. Αυτός είναι ο νέος διπολισμός που διαμορφώνεται, επιβεβαιώνοντας ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει περιθώρια να αλλάζει το πολιτικό του προσωπικό, προσπαθώντας να διασφαλίσει τη συνέχειά του, με τη μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη και ανοχή. Αυτό επιδιώκει, είτε με την τρομοκρατία της ΝΔ, είτε με τις αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό έδειξε η συζήτηση στη Βουλή, επαληθεύοντας ότι το συμφέρον του λαού δεν είναι να στοιχίζεται πίσω από τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους των αστών που ο καθένας προτείνει. Συμφέρον του είναι, με την ανασύνταξη του κινήματος και τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, με ισχυρό ΚΚΕ, να γίνει αυτός η μαχητική αντιπολίτευση, που θα πολεμά για να εμποδίσει τα μέτρα και θα χτίζει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Α. Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου