Ο αγώνας για άμεσες διεκδικήσεις να συγκεντρώνει ταυτόχρονα δυνάμεις για την εργατική - λαϊκή εξουσία
Αποσπάσματα από την ομιλία της προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στη Βουλή το Σάββατο, στη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2014
Ο
κύριος Σαμαράς λέει ότι όποιος βουλευτής -και προφανώς εννοεί από την κυβερνητική του παράταξη ή από τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ- επιδιώξει σήμερα, αύριο, μεθαύριο, μετά από ένα μήνα, μετά από δύο μήνες να ρίξει την κυβέρνηση είναι περίπου αποστάτης και προδότης και όταν καλούνται να ρίξουν την κυβέρνηση, καλούνται σε προδοσία και αποστασία.
Την ίδια ώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας λίγο - πολύ λέει ότι όποιος δεν τολμήσει να ρίξει την κυβέρνηση είναι περίπου εγκληματίας, γιατί στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία, εξ αντικειμένου και το ΠΑΣΟΚ και εμποδίζει τη συγκράτηση του κατήφορου, που οπωσδήποτε τέτοιος κατήφορος είναι, κατήφορο έχει πάρει η ζωή, το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Μάλιστα χτες, παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή, άκουσα και το εξής πράγμα, από σχόλιο μάλιστα του προεδρεύοντος των εργασιών, ότι όταν μιλάει ο κ. Παφίλης, χαίρεται ο κ. Γεωργιάδης. Οπως επίσης, έχουμε διαβάσει και αρκετά σχόλια, ότι όταν μιλάνε οι κομμουνιστές, κάποιοι από τα κυβερνητικά έδρανα χειροκροτούν.
Τι μας θυμίζει αυτό; Την αλήστου μνήμης αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν ένα από τα δύο κόμματα ήταν στην κυβέρνηση και το άλλο ήταν στην αντιπολίτευση.
Μα, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ανάγκη να μιμείστε το ΠΑΣΟΚ σ' αυτά τα θέματα.
Και οι δύο πόλοι μετατρέπουν το λαό σε κομπάρσο στην κάλπη
Αυτό τι αποδεικνύει; Αποδεικνύει ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κυβερνητικά κόμματα -και ιδιαίτερα ανάμεσα στον πόλο της ΝΔ και τον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ- είναι οξύτατη και θα πάρει ακόμα πιο οξύτερες μορφές. Για ποιο ζήτημα; Στο επίκεντρο είναι η κάλπη και με το λαό κομπάρσο.
Ξέρετε, έχουν γυριστεί αριστουργήματα, υπερθεάματα κινηματογραφικά, ιδιαίτερα οι Αμερικανοί, αλλά και οι Γιαπωνέζοι δεν υστερούν καθόλου. Αυτές οι ταινίες είναι θαυμάσιες, γιατί είναι θαυμάσιες οι σκηνές πλήθους. Αλλά το πλήθος είναι κομπάρσος. Βέβαια, χωρίς τις σκηνές πλήθους, δεν θα έλεγαν τίποτα οι ταινίες μόνο με κάποια άτομα που συζητούσαν μεταξύ τους. Και κυριολεκτικά και τα δύο κόμματα -και όχι μόνο- μετατρέπουν το λαό σε κομπάρσο στην κάλπη.
Γιατί τι λένε; «Η κάλπη μάς σώζει». Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία λέει το εξής πράγμα: «Εκλογές το 2016, έτσι και πέσει η κυβέρνηση πιο πριν, χάσαμε το πρωτογενές πλεόνασμα. Είσαστε εγκληματίες».
Εγώ, σας λέω, κύριε Στουρνάρα, μπορεί και το πρωτογενές πλεόνασμα να τριπλασιαστεί. Δεν έχετε αδειάσει απλά τις τσέπες του λαού. Εχετε πάρει τη μπουκιά από το στόμα του λαού. Μας έχετε πάρει τη θέρμανση και τόσα άλλα.
Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα, εγώ σας λέω ναι είναι και μπορεί να είναι και περισσότερο απ' ό,τι το έχετε βγάλει εσείς. Δεν το θέλουμε, σας το χαρίζουμε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλωστε, το πρωτογενές πλεόνασμα το θέλετε για να πληρώνετε τόκους, χρέη, τοκοχρεολύσια κ.λπ. και ό,τι μείνει να το δώσετε στους επιχειρηματίες, σε ένα μέρος των επιχειρηματιών, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν σας φτάνει για όλους.
Επομένως, η μάχη είναι για την κάλπη. Οχι ότι είναι κακό να διεκδικείς ψήφους. Και η κάλπη είναι ένα όπλο, με το λαό κομπάρσο όμως. Γίνεται κομπάρσος ο λαός όταν του λέτε ότι όταν ανατραπεί ο συσχετισμός δύναμης μέσα σ' αυτό το κοινοβούλιο, είτε ανατραπεί ακόμα περισσότερο υπέρ της ΝΔ είτε ανατραπεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του, τότε όλα τα πράγματα βαίνουν καλώς.
Είτε έχουμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είτε έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -αναφερόμαστε βεβαίως σε κυβερνήσεις συνεργασίας, θα βρεθούν πρόθυμοι συνεργάτες- θα παίρνονται αποφάσεις στο κοινοβούλιο, θα νομοθετεί, στην ουσία όμως οι ουσιαστικές αποφάσεις, οι κατευθύνσεις θα παίρνονται από μονοπώλια, από τα επιτελεία των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό το κοινοβούλιο σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ανατρέψει τίποτα στην οικονομία.
Γι' αυτό, άλλωστε, και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν πρόκειται να στηρίξει καμία κυβέρνηση, καμία μα καμία κυβέρνηση. Εμείς υποστηρίζουμε ότι τις ευθύνες μας θα τις πάρουμε σε συνθήκες εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όχι της κυβέρνησης ΚΚΕ και των συμμάχων του, αλλά της κυβέρνησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Στην αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνεται και η διαμάχη τμημάτων της αστικής τάξης
Η διαμάχη, όμως, αυτή δεν είναι μόνο η διαμάχη για την κάλπη. Σε αυτήν τη διαμάχη εκδηλώνεται και η διαμάχη ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης, σε τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου. Ενα τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου θεωρεί ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας το συμφέρει περισσότερο. Ενα άλλο τμήμα στηρίζει ή ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και να το ξεκαθαρίσουμε: Δεν εννοούμε ότι τα «πιάνουν» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τους επιχειρηματίες ή ότι τα «πιάνει» η Νέα Δημοκρατία ή ότι ένας είναι ντίλερ του άλλου. Η ιστορία έχει δείξει αστούς πολιτικούς, αντιδραστικούς πολιτικούς που πέθαναν στην ψάθα. Ε, όχι, δεν κλέβουν όλοι! Είναι και ιδεολόγοι άνθρωποι. Δεν έχει καμία σχέση με διαπλοκή.
Ας σκεφθούμε το εξής πράγμα: Βλέπετε σήμερα την αστική τάξη της χώρας μας να είναι πανικόβλητη μπροστά στο πιθανό ενδεχόμενο η επόμενη κυβέρνηση να είναι κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Τη βλέπετε να ανησυχεί και να είναι πανικοβλημένη; Οντως, πέρσι ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο γύρο υπήρχε ένας σχετικός πανικός. Σήμερα δεν υπάρχει.
Ο μεγαλύτερος πανικός υπήρχε μόνο το 1980, όταν όλα τα πράγματα έδειχναν ότι θα υπάρχει εναλλαγή ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ αδοκίμαστο, με αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά συνθήματα, δημοψήφισμα για την ΕΟΚ, θα διώξω τις βάσεις, το ΝΑΤΟ κ.λπ. Τότε υπήρχε, ο οποίος βέβαια πανικός πέρασε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μεγάλα ιδιωτικά σχολεία ενημέρωσαν τους μαθητές ότι θα κλείσουν τα σχολεία την επόμενη χρονιά, δεν θα ανοίξουν για το 1981 και το έκαναν, γιατί είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι δε θα υπάρχει ιδιωτική Παιδεία. Βέβαια, ύστερα από δύο χρόνια ξανάνοιξαν. Και τι έλεγαν τότε οι επιχειρηματίες; Θα φύγουμε από την Ελλάδα. Ποιος έφυγε;
Δεν υπάρχει τέτοια ανησυχία. Και αυτό κάτι μαρτυρά. Γιατί δεν είναι και λίγο πράγμα να υπάρξει μία κυβέρνηση με ένα κόμμα που από το 4% πήγε στο 27%. Τέτοιος τρόμος δεν υπάρχει.
Επομένως, δεν ισχύει ούτε η κινδυνολογία του κ. Σαμαρά. Η κινδυνολογία είναι για το κόμμα του. Εντάξει. Δεν θέλει το κόμμα του να βρεθεί στην αντιπολίτευση. Σωστά.
Αυτό πρέπει να το δει ο ελληνικός λαός. Και στο κάτω-κάτω στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουμε μεγάλες αλλαγές. Εμφανίστηκαν νέα πολιτικά κόμματα, τα παλιότερα έσβησαν και κάθε τρία ή τέσσερα αλλάζουν κυβερνήσεις. Ανεβαίνει με κορμό τα φιλελεύθερα κόμματα, ανεβαίνει μετά η σοσιαλδημοκρατία μαζί με πρώην κομμουνιστές, σύγχρονους αριστερούς ανανεωτικούς. Εχετε δει κανέναν πανικό στην Ευρώπη; Αλλαξε τίποτα στην Ευρώπη; Δεν άλλαξε.
Και αν θέλετε, αυτή η δημοκρατία που υποστηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, εκτός από εμάς, επιτρέπει ένα κόμμα του 3% να πάει και να γίνει και 48%, επιτρέπει ένα κόμμα του 48% να μείνει και εκτός Βουλής, αρκεί να μη θιγούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας στην οικονομία, να μη θιγεί ο ευρωμονόδρομος, να μη θιγεί η Ελλάδα στη Δύση -τώρα δεν το λέμε έτσι, το λέμε κάπως αλλιώς κ.λπ.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να το πάρει υπόψη και να καταλάβει τι είδους αντιπαράθεση είναι αυτή. Με την ευκαιρία: Μα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει «πολύφερνη νύφη». Επομένως, ο λαός πρέπει, μακριά από ψεύτικες «φοβίες», να φοβηθεί τη στρατηγική τους.
Η «κοινωνική πολιτική» σας απευθύνεται στις μειωμένες απαιτήσεις των ακραία εξαθλιωμένων
Θέλω να κάνω το εξής ερώτημα: Ολο αυτόν τον καιρό ακούμε οι πλούσιοι, οι φτωχοί, η πλουτοκρατία, η κλεπτοκρατία. Και θέλω να ρωτήσω ποιους θεωρούν τα άλλα κόμματα πλούσιους και ποιους φτωχούς;
Για την κυβέρνηση όποιος έχει πάνω από 1.000 ευρώ ως άτομο το μήνα θεωρείται πλούσιος. Πρέπει να έχεις 5.000 το χρόνο ή να μην έχεις τίποτα. Και άμα έχεις και σπίτι, δεν έχει σημασία τώρα αν το κληρονόμησες ή το χρωστάς, είσαι εντάξει. Για να δείτε πώς την περίοδο της κρίσης, όπου φορτωνόμαστε τα πάντα, πέφτει το όριο της φτώχειας αντί να ανεβαίνει. Θεωρείται τώρα το να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 750 ευρώ ότι είναι καλά. Απευθύνεστε -τα περισσότερα κόμματα και ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα- στην ακραία εξαθλίωση, όπου εκεί οι απαιτήσεις είναι εντελώς μειωμένες.
Βγήκαν και οι δήμαρχοι να κάνουν επιτροπές ελέγχου να δουν ποιοι δεν πληρώνουν το ρεύμα, για να τους πληρώσουν το ρεύμα στη ΔΕΗ. Αλλο πράγμα σκέφτονται. Θα κάνουν επιτροπές ελέγχου, θα βγάλουν τους περισσότερους ότι μπορούμε να πληρώνουμε. Ούτε τα χαράτσια, ούτε τη ΔΕΗ, ούτε το πετρέλαιο μπορούμε να πληρώνουμε. Ούτε και με το κοινωνικό τιμολόγιο, γιατί έχουμε και άλλα έξοδα.
Γιατί ανησυχούν οι δήμοι; Γιατί μέσα στο τιμολόγιο της ΔΕΗ είναι τα δημοτικά τέλη. Και τώρα θέλουν προεκλογικά να κάνουν και μερικά έργα και σου λέει: «Να πάμε να πληρώσουμε αυτού που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να πληρώσει τη ΔΕΗ και θα μείνει με το κερί. Επομένως, θα εισπράξουμε από όσο μπορούμε περισσότερους δημοτικά τέλη».
Κάνει πρόταση η κυβέρνηση για 93 λεπτά το πετρέλαιο. Ερχεται ο ΣΥΡΙΖΑ 90 λεπτά. Ξέρετε ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που δεν μπορεί ούτε 80 λεπτά το λίτρο το πετρέλαιο να πληρώσει γιατί έχει κι άλλα έξοδα.
Βεβαίως, ο άνεργος είναι χειρότερα από αυτόν που είναι μισοάνεργος. Αλλά άμα πάμε σε αυτές τις διαιρέσεις και πάμε στην ακραία εξαθλίωση, τότε κοινωνική πολιτική θαυμάσια μπορεί να κάνει και η Νέα Δημοκρατία, θαυμάσια μπορεί να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση. Υπάρχει η σχετική και η απόλυτη επιδείνωση της ζωής του λαού.
Επομένως, το κριτήριο για εμάς δεν είναι ποιος θα επανασυνδέσει το ρεύμα της ΔΕΗ ή δεν θα το κόψει, όταν είναι εντελώς άνεργος και εξαθλιωμένος. Οχι ότι δεν μας νοιάζει γι' αυτούς και αδιαφορούμε, αλλά αν αυτό το 2014 είναι κοινωνική πολιτική, ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε. Πάρτε τη μόνοι σας. Δεν πρόκειται να στηρίξουμε κανένα τέτοιο μέτρο.
Με «περισσότερο» ή «λιγότερο» κράτος, ο καπιταλισμός είναι ένας
Ακούμε και το άλλο, το φοβερό. Η Νέα Δημοκρατία, καταρχήν, λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κρατιστής. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η ΝΔ θέλει να ακυρώσει τον παρεμβατικό, το ρυθμιστικό και τον κοινωνικό ρόλο του κράτους. Και το ένα ισχύει και το άλλο.
Αλλά, με συγχωρείτε, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Το κράτος, πότε, διευρύνεται, αποκτά επιχειρηματικές δραστηριότητες, πιο έντονο ρυθμιστικό ρόλο; Στις παραμονές προετοιμασίας πολέμων και μετά τον πόλεμο. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο κρατικός τομέας σε όλη την Ευρώπη -μιλάμε για τη Δυτική Ευρώπη- διευρύνθηκε πάρα πολύ.
Βεβαίως, οι χώρες δεν είναι ίδιες μεταξύ τους. Η ανάπτυξη είναι ανισόμετρη. Οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι ίδιες. Στην Ελλάδα, όντως διευρύνθηκε το κράτος. Και δεν μιλάμε μόνο για την κρατική υπαλληλία. Μιλάμε για τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα. Ηταν απαίτηση του Σχεδίου Μάρσαλ. Γιατί, οι Ελληνες επιχειρηματίες είχαν καταστραφεί, γιατί υπήρχαν τα νέα τζάκια που δεν τα εμπιστεύονταν, αυτά που άρχισαν να αναδύονται μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήθελαν τις κρατικές εγγυήσεις. Η καπιταλιστική εκβιομηχάνιση, που έγινε στην Ελλάδα, δεν έγινε από το Σχέδιο Μάρσαλ, την έκανε με τον ιδρώτα του και το αίμα του ο ελληνικός λαός. Επομένως, μη συζητάμε τώρα...
Αυτές είναι οι αντιθέσεις ανάμεσα στους Ελληνες επιχειρηματίες. Κάποιοι θέλουν πλήρη ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν και κάποιοι θέλουν την κρατική στήριξη και παρέμβαση. Αυτές είναι οι διαφορές ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του πρόταση.
Εν πάση περιπτώσει, καλείται ο λαός να διαλέξει ανάμεσα στον φθαρμένο ή διεφθαρμένο καπιταλισμό και στον ενάρετο καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ένας. Σαν πρόσωπα μπορεί να είναι ο ένας συμπαθέστατος και ο άλλος λιγότερο συμπαθής. Ως τάξη όμως; Στην πολιτική έτσι τα αντιμετωπίζουμε. Δεν τα αντιμετωπίζουμε με βάση συμπάθειες ή παρασυμπάθειες. Αλλοι ενδιαφέρονται η οικονομία να επενδύσει σε εξαγωγές, εμπόριο κ.λπ. και άλλοι στα εγχώρια προϊόντα.
Και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα εγχώρια και στα ξένα προϊόντα είναι αντιπαράθεση ανάμεσα στους επιχειρηματίες. Γιατί, μπορεί και να δυναμώσει η εγχώρια βιομηχανία και ο εργάτης να ζει κάτω από τον πάτο!
Αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς της Ευρώπης
Θέλω να θέσω και ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Καλά, εσείς οι κομμουνιστές, δε θεωρείτε και με την παρέμβαση των λαών, δηλαδή με την παρέμβαση μέσω της κάλπης -και αν γίνεται και καμιά διαδήλωση και μερικές απεργίες πού και πού, δεν τους πειράζει και αυτό είναι στους κανόνες της δημοκρατίας- γιατί απορρίπτετε την περίπτωση να υπάρχει μια αγωνιστική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ και να βελτιωθεί η ζωή του λαού; Δοκιμάστηκε η Νέα Δημοκρατία έκανε και αυτή διαπραγμάτευση, το ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, να δοκιμαστούν και άλλες λύσεις.
Το μνημόνιο πια έχει ξεπεραστεί. Δεν χρειάζεται το μνημόνιο και επομένως μπορεί να λέει κανείς «το σκίζω το μνημόνιο». Βάζουμε, λοιπόν, το εξής το ερώτημα: Με βάση αποφάσεις της ΕΕ, αποφάσεις και κατευθύνσεις που υπάρχουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που επαναλήφθηκαν στα επόμενα χρόνια, αλλά κυρίως από το 2011 είναι αυστηροποιημένες, μπαίνουν και τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ σε επιτήρηση, οι κυβερνήσεις τους. Και εννοείται, όταν μπαίνουν οι κυβερνήσεις καταλαβαίνετε σε τι αυταρχική επιτήρηση μπαίνουν οι λαοί. Και πέστε μου, λοιπόν, τι θα κάνετε στα συγκεκριμένα; Αναφερόμαστε σε όλα τα κόμματα και όχι μόνο στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι κανόνες της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας και για τα 28 κράτη - μέλη και ειδικά για τους 17 του σκληρού πυρήνα προβλέπονται και χρηματικές κυρώσεις.
Με δεδομένη την ανισόμετρη ανάπτυξη στην ΕΕ, και έτσι θα είναι πάντα, σύγκλιση επιπέδων δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Για κράτη, όπως η Ελλάδα, με υψηλό κρατικό χρέος, για να εφαρμοστούν αυτοί οι κανόνες, για να πιαστεί η οροφή του χρέους και του ελλείμματος θα πάμε μέχρι το 2040 σε επιτήρηση. Βέβαια το 2040 δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι όπως είναι σήμερα. Λεπτομερειακές και αναλυτικές προβλέψεις δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε, αλλά δε θα είναι. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, μέχρι το 2014 η Ελλάδα θα είναι σε επιτήρηση. Αλλες χώρες μπορεί να είναι μέχρι το 2030, αλλά ξανά λέμε θα κριθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Με βάση, λοιπόν, αυτά που έχουν αποφασιστεί είτε στο Σύνταγμα, είτε με νόμο, γίνεται λόγος ακόμα και για τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς ή με ανώτερο έλλειμμα το 0,5% του ΑΕΠ. Εδώ, λοιπόν, θα υπάρχει αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης.
Και σας λέω: Με το χρέος που έχει σήμερα η Ελλάδα -τεράστιο χρέος που μεγαλώνει, δε μικραίνει- πρέπει να μειώνεται το χρέος και πρέπει να έχει ανάπτυξη 5% το χρόνο για να κάνει πρωτογενές πλεόνασμα κ.λπ. Πόσα χρόνια χρειάζονται;
Εχουμε την επιβολή κυρώσεων. Θα μου πείτε και πριν υπήρχαν κυρώσεις. Οχι, όταν επανειλημμένως ξεπερνάς τα όρια. Και βέβαια όταν η Γερμανία ξεπέρασε το 3% δεν της κάνανε τίποτα και είναι φυσικό, είναι ηγετική δύναμη.
Δεν υπάρχει ανατροπή χωρίς αλλαγή τάξης στην εξουσία
Η Ελλάδα θα είναι σε επιτήρηση μέχρι το 2040, θα φτάσουν τριάντα χρόνια δηλαδή για να λήξουν αυτά.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποιεί σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος - μέλος υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, προκειμένου να εκτιμήσει την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση. Και στη Λιθουανία θα πάει και παντού.
Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, ποιοι είναι οι εμπορικοί εταίροι της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Η Κίνα, η Ινδία, εδώ μέχρι και απ' την Αργεντινή εισάγουμε σκόρδα. Είναι, λέει, πιο φτηνά από τα ελληνικά. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πού θα πάνε οι μισθοί. Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα. Αυτό σημαίνει αυτόματα. Δεν έχει τώρα «Εγώ θα επαναφέρω το κατώτατο μεροκάματο». Για πείτε μου, πώς θα διαπραγματευτείτε;
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη βελτίωση των μηχανισμών της τιμαριθμικής προσαρμογής. Καλά αυτά τώρα έχουν πάει περίπατο.
Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεσμεύονται να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, ώστε να μην επηρεάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.
Πάμε στην Κοινωνική Ασφάλιση. Είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία των μεγαλύτερων εργαζομένων. Αυτά θα λειτουργούν αυτόματα. Και μετά μου λέτε ότι άμα αλλάξει η σύνθεση του κοινοβουλίου, με τα μονοπώλια στην εξουσία -γιατί αυτά έχουν την εξουσία- και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση... Τι να περιμένουμε; Να βγει κανένας καινούργιος Ολάντ στις εκλογές, για να πούμε «καινούργιος αέρας στην Ευρώπη»; Αυτά είναι αυτόματα. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς, διότι κοιτάξτε, και εμείς να ήμασταν στην κυβέρνηση, από τη στιγμή που αποδεχόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση, τότε τι διαπραγματεύεσαι; Σηκωθείτε και φύγετε. Γι' αυτό και το θέμα της αποδέσμευσης είναι το πιο ρεαλιστικό.
Πάμε στην αγορά εργασίας. Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και να προσαρμοστεί στη ζήτηση. Ολα αυτά τα πράγματα, δηλαδή, μπαίνουν σε αυτόματο πιλότο.
Να σας πω ένα άλλο. Η επιτήρηση υπήρχε και πιο πριν. Τι θα κάνετε και η Νέα Δημοκρατία και όλα τα άλλα κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είχε η Ελλάδα παραγωγή τριακόσιες χιλιάδες τόνους ζάχαρης. Δηλαδή, μας έφθανε βασικά για τις ανάγκες μας. Μας είπαν «θα πέσετε στις εκατόν πενήντα χιλιάδες». Με απόφαση. Εκλεισαν κάποια εργοστάσια ζάχαρης. Απολύτως φυσιολογικό. Δίκαιο όχι, αλλά φυσιολογικό. Τι θα κάνετε σ' αυτό;
Υπάρχει η γνωστή Οδηγία που απαγορεύει στα Ναυπηγεία να κατασκευάζουν έργα της «ειρηνικής βιομηχανίας». Αυτά είναι αποφάσεις. Σκίστε το μνημόνιο και κάντε το κομφετί όταν έρθουν οι απόκριες. Και λοιπόν; Και έχετε απαίτηση το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να στηρίξει μια κυβέρνηση, όποιο πρόσημο κι αν έχει, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τα μονοπώλια να κυριαρχούν, μόνο και μόνο γιατί ο ένας υποστηρίζει ή έχει πρωτογενές πλεόνασμα και ο άλλος θα φέρει το κατώτατο εισόδημα στα 750 ευρώ;
Εγώ δεν αποκλείω το κοινοβούλιο να παίρνει και καλές αποφάσεις. Εδώ μέσα θα μένουν. Να κάνει επανάσταση; Να γίνει με επανάσταση μέσα στο κοινοβούλιο; Δεν πρόκειται. Η πραγματική επανάσταση αλλού πρέπει να γίνει, έξω από το Κοινοβούλιο, για να έχει αντανάκλαση και αυτοδυναμία. Αμα δεν υπάρχει ανατροπή τάξης στην εξουσία, κυβερνήσεις θα αλλάζουν και η ίδια τάξη θα μένει στην εξουσία.
Απ' αυτήν την άποψη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν αποσπάται από τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων. Ηδη, χτες καταθέσαμε και τροπολογία -έχουν καταθέσει και άλλα κόμματα, δεν λέω ότι έχουμε το μονοπώλιο- για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τις κατασχέσεις κ.λπ. Και θέλουμε κάτι να πετύχει ο λαός, γιατί όσο δεν πετυχαίνει, απογοητεύεται. Αλλά, ο αγώνας για τις άμεσες διεκδικήσεις πρέπει ταυτόχρονα να συγκεντρώνει δυνάμεις για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Αν δεν γίνει αυτό, εμείς σε αυτό το διάστημα θα προσπαθούμε να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης.
Αποσπάσματα από την ομιλία της προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στη Βουλή το Σάββατο, στη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2014
Ο
κύριος Σαμαράς λέει ότι όποιος βουλευτής -και προφανώς εννοεί από την κυβερνητική του παράταξη ή από τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ- επιδιώξει σήμερα, αύριο, μεθαύριο, μετά από ένα μήνα, μετά από δύο μήνες να ρίξει την κυβέρνηση είναι περίπου αποστάτης και προδότης και όταν καλούνται να ρίξουν την κυβέρνηση, καλούνται σε προδοσία και αποστασία.
Την ίδια ώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας λίγο - πολύ λέει ότι όποιος δεν τολμήσει να ρίξει την κυβέρνηση είναι περίπου εγκληματίας, γιατί στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία, εξ αντικειμένου και το ΠΑΣΟΚ και εμποδίζει τη συγκράτηση του κατήφορου, που οπωσδήποτε τέτοιος κατήφορος είναι, κατήφορο έχει πάρει η ζωή, το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Μάλιστα χτες, παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή, άκουσα και το εξής πράγμα, από σχόλιο μάλιστα του προεδρεύοντος των εργασιών, ότι όταν μιλάει ο κ. Παφίλης, χαίρεται ο κ. Γεωργιάδης. Οπως επίσης, έχουμε διαβάσει και αρκετά σχόλια, ότι όταν μιλάνε οι κομμουνιστές, κάποιοι από τα κυβερνητικά έδρανα χειροκροτούν.
Τι μας θυμίζει αυτό; Την αλήστου μνήμης αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν ένα από τα δύο κόμματα ήταν στην κυβέρνηση και το άλλο ήταν στην αντιπολίτευση.
Μα, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ανάγκη να μιμείστε το ΠΑΣΟΚ σ' αυτά τα θέματα.
Και οι δύο πόλοι μετατρέπουν το λαό σε κομπάρσο στην κάλπη
Αυτό τι αποδεικνύει; Αποδεικνύει ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κυβερνητικά κόμματα -και ιδιαίτερα ανάμεσα στον πόλο της ΝΔ και τον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ- είναι οξύτατη και θα πάρει ακόμα πιο οξύτερες μορφές. Για ποιο ζήτημα; Στο επίκεντρο είναι η κάλπη και με το λαό κομπάρσο.
Ξέρετε, έχουν γυριστεί αριστουργήματα, υπερθεάματα κινηματογραφικά, ιδιαίτερα οι Αμερικανοί, αλλά και οι Γιαπωνέζοι δεν υστερούν καθόλου. Αυτές οι ταινίες είναι θαυμάσιες, γιατί είναι θαυμάσιες οι σκηνές πλήθους. Αλλά το πλήθος είναι κομπάρσος. Βέβαια, χωρίς τις σκηνές πλήθους, δεν θα έλεγαν τίποτα οι ταινίες μόνο με κάποια άτομα που συζητούσαν μεταξύ τους. Και κυριολεκτικά και τα δύο κόμματα -και όχι μόνο- μετατρέπουν το λαό σε κομπάρσο στην κάλπη.
Γιατί τι λένε; «Η κάλπη μάς σώζει». Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία λέει το εξής πράγμα: «Εκλογές το 2016, έτσι και πέσει η κυβέρνηση πιο πριν, χάσαμε το πρωτογενές πλεόνασμα. Είσαστε εγκληματίες».
Εγώ, σας λέω, κύριε Στουρνάρα, μπορεί και το πρωτογενές πλεόνασμα να τριπλασιαστεί. Δεν έχετε αδειάσει απλά τις τσέπες του λαού. Εχετε πάρει τη μπουκιά από το στόμα του λαού. Μας έχετε πάρει τη θέρμανση και τόσα άλλα.
Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα, εγώ σας λέω ναι είναι και μπορεί να είναι και περισσότερο απ' ό,τι το έχετε βγάλει εσείς. Δεν το θέλουμε, σας το χαρίζουμε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλωστε, το πρωτογενές πλεόνασμα το θέλετε για να πληρώνετε τόκους, χρέη, τοκοχρεολύσια κ.λπ. και ό,τι μείνει να το δώσετε στους επιχειρηματίες, σε ένα μέρος των επιχειρηματιών, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν σας φτάνει για όλους.
Επομένως, η μάχη είναι για την κάλπη. Οχι ότι είναι κακό να διεκδικείς ψήφους. Και η κάλπη είναι ένα όπλο, με το λαό κομπάρσο όμως. Γίνεται κομπάρσος ο λαός όταν του λέτε ότι όταν ανατραπεί ο συσχετισμός δύναμης μέσα σ' αυτό το κοινοβούλιο, είτε ανατραπεί ακόμα περισσότερο υπέρ της ΝΔ είτε ανατραπεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του, τότε όλα τα πράγματα βαίνουν καλώς.
Είτε έχουμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είτε έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -αναφερόμαστε βεβαίως σε κυβερνήσεις συνεργασίας, θα βρεθούν πρόθυμοι συνεργάτες- θα παίρνονται αποφάσεις στο κοινοβούλιο, θα νομοθετεί, στην ουσία όμως οι ουσιαστικές αποφάσεις, οι κατευθύνσεις θα παίρνονται από μονοπώλια, από τα επιτελεία των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό το κοινοβούλιο σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ανατρέψει τίποτα στην οικονομία.
Γι' αυτό, άλλωστε, και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν πρόκειται να στηρίξει καμία κυβέρνηση, καμία μα καμία κυβέρνηση. Εμείς υποστηρίζουμε ότι τις ευθύνες μας θα τις πάρουμε σε συνθήκες εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όχι της κυβέρνησης ΚΚΕ και των συμμάχων του, αλλά της κυβέρνησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Στην αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνεται και η διαμάχη τμημάτων της αστικής τάξης
Η διαμάχη, όμως, αυτή δεν είναι μόνο η διαμάχη για την κάλπη. Σε αυτήν τη διαμάχη εκδηλώνεται και η διαμάχη ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης, σε τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου. Ενα τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου θεωρεί ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας το συμφέρει περισσότερο. Ενα άλλο τμήμα στηρίζει ή ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και να το ξεκαθαρίσουμε: Δεν εννοούμε ότι τα «πιάνουν» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τους επιχειρηματίες ή ότι τα «πιάνει» η Νέα Δημοκρατία ή ότι ένας είναι ντίλερ του άλλου. Η ιστορία έχει δείξει αστούς πολιτικούς, αντιδραστικούς πολιτικούς που πέθαναν στην ψάθα. Ε, όχι, δεν κλέβουν όλοι! Είναι και ιδεολόγοι άνθρωποι. Δεν έχει καμία σχέση με διαπλοκή.
Ας σκεφθούμε το εξής πράγμα: Βλέπετε σήμερα την αστική τάξη της χώρας μας να είναι πανικόβλητη μπροστά στο πιθανό ενδεχόμενο η επόμενη κυβέρνηση να είναι κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Τη βλέπετε να ανησυχεί και να είναι πανικοβλημένη; Οντως, πέρσι ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο γύρο υπήρχε ένας σχετικός πανικός. Σήμερα δεν υπάρχει.
Ο μεγαλύτερος πανικός υπήρχε μόνο το 1980, όταν όλα τα πράγματα έδειχναν ότι θα υπάρχει εναλλαγή ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ αδοκίμαστο, με αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά συνθήματα, δημοψήφισμα για την ΕΟΚ, θα διώξω τις βάσεις, το ΝΑΤΟ κ.λπ. Τότε υπήρχε, ο οποίος βέβαια πανικός πέρασε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μεγάλα ιδιωτικά σχολεία ενημέρωσαν τους μαθητές ότι θα κλείσουν τα σχολεία την επόμενη χρονιά, δεν θα ανοίξουν για το 1981 και το έκαναν, γιατί είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι δε θα υπάρχει ιδιωτική Παιδεία. Βέβαια, ύστερα από δύο χρόνια ξανάνοιξαν. Και τι έλεγαν τότε οι επιχειρηματίες; Θα φύγουμε από την Ελλάδα. Ποιος έφυγε;
Δεν υπάρχει τέτοια ανησυχία. Και αυτό κάτι μαρτυρά. Γιατί δεν είναι και λίγο πράγμα να υπάρξει μία κυβέρνηση με ένα κόμμα που από το 4% πήγε στο 27%. Τέτοιος τρόμος δεν υπάρχει.
Επομένως, δεν ισχύει ούτε η κινδυνολογία του κ. Σαμαρά. Η κινδυνολογία είναι για το κόμμα του. Εντάξει. Δεν θέλει το κόμμα του να βρεθεί στην αντιπολίτευση. Σωστά.
Αυτό πρέπει να το δει ο ελληνικός λαός. Και στο κάτω-κάτω στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουμε μεγάλες αλλαγές. Εμφανίστηκαν νέα πολιτικά κόμματα, τα παλιότερα έσβησαν και κάθε τρία ή τέσσερα αλλάζουν κυβερνήσεις. Ανεβαίνει με κορμό τα φιλελεύθερα κόμματα, ανεβαίνει μετά η σοσιαλδημοκρατία μαζί με πρώην κομμουνιστές, σύγχρονους αριστερούς ανανεωτικούς. Εχετε δει κανέναν πανικό στην Ευρώπη; Αλλαξε τίποτα στην Ευρώπη; Δεν άλλαξε.
Και αν θέλετε, αυτή η δημοκρατία που υποστηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, εκτός από εμάς, επιτρέπει ένα κόμμα του 3% να πάει και να γίνει και 48%, επιτρέπει ένα κόμμα του 48% να μείνει και εκτός Βουλής, αρκεί να μη θιγούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας στην οικονομία, να μη θιγεί ο ευρωμονόδρομος, να μη θιγεί η Ελλάδα στη Δύση -τώρα δεν το λέμε έτσι, το λέμε κάπως αλλιώς κ.λπ.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να το πάρει υπόψη και να καταλάβει τι είδους αντιπαράθεση είναι αυτή. Με την ευκαιρία: Μα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει «πολύφερνη νύφη». Επομένως, ο λαός πρέπει, μακριά από ψεύτικες «φοβίες», να φοβηθεί τη στρατηγική τους.
Η «κοινωνική πολιτική» σας απευθύνεται στις μειωμένες απαιτήσεις των ακραία εξαθλιωμένων
Θέλω να κάνω το εξής ερώτημα: Ολο αυτόν τον καιρό ακούμε οι πλούσιοι, οι φτωχοί, η πλουτοκρατία, η κλεπτοκρατία. Και θέλω να ρωτήσω ποιους θεωρούν τα άλλα κόμματα πλούσιους και ποιους φτωχούς;
Για την κυβέρνηση όποιος έχει πάνω από 1.000 ευρώ ως άτομο το μήνα θεωρείται πλούσιος. Πρέπει να έχεις 5.000 το χρόνο ή να μην έχεις τίποτα. Και άμα έχεις και σπίτι, δεν έχει σημασία τώρα αν το κληρονόμησες ή το χρωστάς, είσαι εντάξει. Για να δείτε πώς την περίοδο της κρίσης, όπου φορτωνόμαστε τα πάντα, πέφτει το όριο της φτώχειας αντί να ανεβαίνει. Θεωρείται τώρα το να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 750 ευρώ ότι είναι καλά. Απευθύνεστε -τα περισσότερα κόμματα και ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα- στην ακραία εξαθλίωση, όπου εκεί οι απαιτήσεις είναι εντελώς μειωμένες.
Βγήκαν και οι δήμαρχοι να κάνουν επιτροπές ελέγχου να δουν ποιοι δεν πληρώνουν το ρεύμα, για να τους πληρώσουν το ρεύμα στη ΔΕΗ. Αλλο πράγμα σκέφτονται. Θα κάνουν επιτροπές ελέγχου, θα βγάλουν τους περισσότερους ότι μπορούμε να πληρώνουμε. Ούτε τα χαράτσια, ούτε τη ΔΕΗ, ούτε το πετρέλαιο μπορούμε να πληρώνουμε. Ούτε και με το κοινωνικό τιμολόγιο, γιατί έχουμε και άλλα έξοδα.
Γιατί ανησυχούν οι δήμοι; Γιατί μέσα στο τιμολόγιο της ΔΕΗ είναι τα δημοτικά τέλη. Και τώρα θέλουν προεκλογικά να κάνουν και μερικά έργα και σου λέει: «Να πάμε να πληρώσουμε αυτού που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να πληρώσει τη ΔΕΗ και θα μείνει με το κερί. Επομένως, θα εισπράξουμε από όσο μπορούμε περισσότερους δημοτικά τέλη».
Κάνει πρόταση η κυβέρνηση για 93 λεπτά το πετρέλαιο. Ερχεται ο ΣΥΡΙΖΑ 90 λεπτά. Ξέρετε ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που δεν μπορεί ούτε 80 λεπτά το λίτρο το πετρέλαιο να πληρώσει γιατί έχει κι άλλα έξοδα.
Βεβαίως, ο άνεργος είναι χειρότερα από αυτόν που είναι μισοάνεργος. Αλλά άμα πάμε σε αυτές τις διαιρέσεις και πάμε στην ακραία εξαθλίωση, τότε κοινωνική πολιτική θαυμάσια μπορεί να κάνει και η Νέα Δημοκρατία, θαυμάσια μπορεί να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση. Υπάρχει η σχετική και η απόλυτη επιδείνωση της ζωής του λαού.
Επομένως, το κριτήριο για εμάς δεν είναι ποιος θα επανασυνδέσει το ρεύμα της ΔΕΗ ή δεν θα το κόψει, όταν είναι εντελώς άνεργος και εξαθλιωμένος. Οχι ότι δεν μας νοιάζει γι' αυτούς και αδιαφορούμε, αλλά αν αυτό το 2014 είναι κοινωνική πολιτική, ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε. Πάρτε τη μόνοι σας. Δεν πρόκειται να στηρίξουμε κανένα τέτοιο μέτρο.
Με «περισσότερο» ή «λιγότερο» κράτος, ο καπιταλισμός είναι ένας
Ακούμε και το άλλο, το φοβερό. Η Νέα Δημοκρατία, καταρχήν, λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κρατιστής. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η ΝΔ θέλει να ακυρώσει τον παρεμβατικό, το ρυθμιστικό και τον κοινωνικό ρόλο του κράτους. Και το ένα ισχύει και το άλλο.
Αλλά, με συγχωρείτε, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Το κράτος, πότε, διευρύνεται, αποκτά επιχειρηματικές δραστηριότητες, πιο έντονο ρυθμιστικό ρόλο; Στις παραμονές προετοιμασίας πολέμων και μετά τον πόλεμο. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο κρατικός τομέας σε όλη την Ευρώπη -μιλάμε για τη Δυτική Ευρώπη- διευρύνθηκε πάρα πολύ.
Βεβαίως, οι χώρες δεν είναι ίδιες μεταξύ τους. Η ανάπτυξη είναι ανισόμετρη. Οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι ίδιες. Στην Ελλάδα, όντως διευρύνθηκε το κράτος. Και δεν μιλάμε μόνο για την κρατική υπαλληλία. Μιλάμε για τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα. Ηταν απαίτηση του Σχεδίου Μάρσαλ. Γιατί, οι Ελληνες επιχειρηματίες είχαν καταστραφεί, γιατί υπήρχαν τα νέα τζάκια που δεν τα εμπιστεύονταν, αυτά που άρχισαν να αναδύονται μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήθελαν τις κρατικές εγγυήσεις. Η καπιταλιστική εκβιομηχάνιση, που έγινε στην Ελλάδα, δεν έγινε από το Σχέδιο Μάρσαλ, την έκανε με τον ιδρώτα του και το αίμα του ο ελληνικός λαός. Επομένως, μη συζητάμε τώρα...
Αυτές είναι οι αντιθέσεις ανάμεσα στους Ελληνες επιχειρηματίες. Κάποιοι θέλουν πλήρη ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν και κάποιοι θέλουν την κρατική στήριξη και παρέμβαση. Αυτές είναι οι διαφορές ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του πρόταση.
Εν πάση περιπτώσει, καλείται ο λαός να διαλέξει ανάμεσα στον φθαρμένο ή διεφθαρμένο καπιταλισμό και στον ενάρετο καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ένας. Σαν πρόσωπα μπορεί να είναι ο ένας συμπαθέστατος και ο άλλος λιγότερο συμπαθής. Ως τάξη όμως; Στην πολιτική έτσι τα αντιμετωπίζουμε. Δεν τα αντιμετωπίζουμε με βάση συμπάθειες ή παρασυμπάθειες. Αλλοι ενδιαφέρονται η οικονομία να επενδύσει σε εξαγωγές, εμπόριο κ.λπ. και άλλοι στα εγχώρια προϊόντα.
Και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα εγχώρια και στα ξένα προϊόντα είναι αντιπαράθεση ανάμεσα στους επιχειρηματίες. Γιατί, μπορεί και να δυναμώσει η εγχώρια βιομηχανία και ο εργάτης να ζει κάτω από τον πάτο!
Αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς της Ευρώπης
Θέλω να θέσω και ένα άλλο ζήτημα. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Καλά, εσείς οι κομμουνιστές, δε θεωρείτε και με την παρέμβαση των λαών, δηλαδή με την παρέμβαση μέσω της κάλπης -και αν γίνεται και καμιά διαδήλωση και μερικές απεργίες πού και πού, δεν τους πειράζει και αυτό είναι στους κανόνες της δημοκρατίας- γιατί απορρίπτετε την περίπτωση να υπάρχει μια αγωνιστική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ και να βελτιωθεί η ζωή του λαού; Δοκιμάστηκε η Νέα Δημοκρατία έκανε και αυτή διαπραγμάτευση, το ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, να δοκιμαστούν και άλλες λύσεις.
Το μνημόνιο πια έχει ξεπεραστεί. Δεν χρειάζεται το μνημόνιο και επομένως μπορεί να λέει κανείς «το σκίζω το μνημόνιο». Βάζουμε, λοιπόν, το εξής το ερώτημα: Με βάση αποφάσεις της ΕΕ, αποφάσεις και κατευθύνσεις που υπάρχουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που επαναλήφθηκαν στα επόμενα χρόνια, αλλά κυρίως από το 2011 είναι αυστηροποιημένες, μπαίνουν και τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ σε επιτήρηση, οι κυβερνήσεις τους. Και εννοείται, όταν μπαίνουν οι κυβερνήσεις καταλαβαίνετε σε τι αυταρχική επιτήρηση μπαίνουν οι λαοί. Και πέστε μου, λοιπόν, τι θα κάνετε στα συγκεκριμένα; Αναφερόμαστε σε όλα τα κόμματα και όχι μόνο στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι κανόνες της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας και για τα 28 κράτη - μέλη και ειδικά για τους 17 του σκληρού πυρήνα προβλέπονται και χρηματικές κυρώσεις.
Με δεδομένη την ανισόμετρη ανάπτυξη στην ΕΕ, και έτσι θα είναι πάντα, σύγκλιση επιπέδων δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Για κράτη, όπως η Ελλάδα, με υψηλό κρατικό χρέος, για να εφαρμοστούν αυτοί οι κανόνες, για να πιαστεί η οροφή του χρέους και του ελλείμματος θα πάμε μέχρι το 2040 σε επιτήρηση. Βέβαια το 2040 δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι όπως είναι σήμερα. Λεπτομερειακές και αναλυτικές προβλέψεις δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε, αλλά δε θα είναι. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, μέχρι το 2014 η Ελλάδα θα είναι σε επιτήρηση. Αλλες χώρες μπορεί να είναι μέχρι το 2030, αλλά ξανά λέμε θα κριθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Με βάση, λοιπόν, αυτά που έχουν αποφασιστεί είτε στο Σύνταγμα, είτε με νόμο, γίνεται λόγος ακόμα και για τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς ή με ανώτερο έλλειμμα το 0,5% του ΑΕΠ. Εδώ, λοιπόν, θα υπάρχει αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης.
Και σας λέω: Με το χρέος που έχει σήμερα η Ελλάδα -τεράστιο χρέος που μεγαλώνει, δε μικραίνει- πρέπει να μειώνεται το χρέος και πρέπει να έχει ανάπτυξη 5% το χρόνο για να κάνει πρωτογενές πλεόνασμα κ.λπ. Πόσα χρόνια χρειάζονται;
Εχουμε την επιβολή κυρώσεων. Θα μου πείτε και πριν υπήρχαν κυρώσεις. Οχι, όταν επανειλημμένως ξεπερνάς τα όρια. Και βέβαια όταν η Γερμανία ξεπέρασε το 3% δεν της κάνανε τίποτα και είναι φυσικό, είναι ηγετική δύναμη.
Δεν υπάρχει ανατροπή χωρίς αλλαγή τάξης στην εξουσία
Η Ελλάδα θα είναι σε επιτήρηση μέχρι το 2040, θα φτάσουν τριάντα χρόνια δηλαδή για να λήξουν αυτά.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποιεί σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος - μέλος υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, προκειμένου να εκτιμήσει την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση. Και στη Λιθουανία θα πάει και παντού.
Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, ποιοι είναι οι εμπορικοί εταίροι της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Η Κίνα, η Ινδία, εδώ μέχρι και απ' την Αργεντινή εισάγουμε σκόρδα. Είναι, λέει, πιο φτηνά από τα ελληνικά. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πού θα πάνε οι μισθοί. Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα. Αυτό σημαίνει αυτόματα. Δεν έχει τώρα «Εγώ θα επαναφέρω το κατώτατο μεροκάματο». Για πείτε μου, πώς θα διαπραγματευτείτε;
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη βελτίωση των μηχανισμών της τιμαριθμικής προσαρμογής. Καλά αυτά τώρα έχουν πάει περίπατο.
Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεσμεύονται να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, ώστε να μην επηρεάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.
Πάμε στην Κοινωνική Ασφάλιση. Είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία των μεγαλύτερων εργαζομένων. Αυτά θα λειτουργούν αυτόματα. Και μετά μου λέτε ότι άμα αλλάξει η σύνθεση του κοινοβουλίου, με τα μονοπώλια στην εξουσία -γιατί αυτά έχουν την εξουσία- και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση... Τι να περιμένουμε; Να βγει κανένας καινούργιος Ολάντ στις εκλογές, για να πούμε «καινούργιος αέρας στην Ευρώπη»; Αυτά είναι αυτόματα. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς, διότι κοιτάξτε, και εμείς να ήμασταν στην κυβέρνηση, από τη στιγμή που αποδεχόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση, τότε τι διαπραγματεύεσαι; Σηκωθείτε και φύγετε. Γι' αυτό και το θέμα της αποδέσμευσης είναι το πιο ρεαλιστικό.
Πάμε στην αγορά εργασίας. Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και να προσαρμοστεί στη ζήτηση. Ολα αυτά τα πράγματα, δηλαδή, μπαίνουν σε αυτόματο πιλότο.
Να σας πω ένα άλλο. Η επιτήρηση υπήρχε και πιο πριν. Τι θα κάνετε και η Νέα Δημοκρατία και όλα τα άλλα κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είχε η Ελλάδα παραγωγή τριακόσιες χιλιάδες τόνους ζάχαρης. Δηλαδή, μας έφθανε βασικά για τις ανάγκες μας. Μας είπαν «θα πέσετε στις εκατόν πενήντα χιλιάδες». Με απόφαση. Εκλεισαν κάποια εργοστάσια ζάχαρης. Απολύτως φυσιολογικό. Δίκαιο όχι, αλλά φυσιολογικό. Τι θα κάνετε σ' αυτό;
Υπάρχει η γνωστή Οδηγία που απαγορεύει στα Ναυπηγεία να κατασκευάζουν έργα της «ειρηνικής βιομηχανίας». Αυτά είναι αποφάσεις. Σκίστε το μνημόνιο και κάντε το κομφετί όταν έρθουν οι απόκριες. Και λοιπόν; Και έχετε απαίτηση το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να στηρίξει μια κυβέρνηση, όποιο πρόσημο κι αν έχει, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τα μονοπώλια να κυριαρχούν, μόνο και μόνο γιατί ο ένας υποστηρίζει ή έχει πρωτογενές πλεόνασμα και ο άλλος θα φέρει το κατώτατο εισόδημα στα 750 ευρώ;
Εγώ δεν αποκλείω το κοινοβούλιο να παίρνει και καλές αποφάσεις. Εδώ μέσα θα μένουν. Να κάνει επανάσταση; Να γίνει με επανάσταση μέσα στο κοινοβούλιο; Δεν πρόκειται. Η πραγματική επανάσταση αλλού πρέπει να γίνει, έξω από το Κοινοβούλιο, για να έχει αντανάκλαση και αυτοδυναμία. Αμα δεν υπάρχει ανατροπή τάξης στην εξουσία, κυβερνήσεις θα αλλάζουν και η ίδια τάξη θα μένει στην εξουσία.
Απ' αυτήν την άποψη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν αποσπάται από τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων. Ηδη, χτες καταθέσαμε και τροπολογία -έχουν καταθέσει και άλλα κόμματα, δεν λέω ότι έχουμε το μονοπώλιο- για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τις κατασχέσεις κ.λπ. Και θέλουμε κάτι να πετύχει ο λαός, γιατί όσο δεν πετυχαίνει, απογοητεύεται. Αλλά, ο αγώνας για τις άμεσες διεκδικήσεις πρέπει ταυτόχρονα να συγκεντρώνει δυνάμεις για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Αν δεν γίνει αυτό, εμείς σε αυτό το διάστημα θα προσπαθούμε να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου