Στο βάλτο αυτού του συστήματος δεν υπάρχουν καθαρές λύσεις για το λαό

Στο βάλτο αυτού του συστήματος δεν υπάρχουν καθαρές λύσεις για το λαό

Με φοβερά και τρομερά διλήμματα έκλεισε η βδομάδα: Να πάμε με το ΔΝΤ ή με την ΕΕ, να πάμε με τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη, ήταν το μνημόνιο λάθος συνταγή ή μήπως ήτανε σωστή; Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» κατά τη δημοσιογραφική έκφραση και εν τέλει η ενασχόληση με τη σκιά του γαϊδάρου κατέληξε σε αλληλο-βεβαιώσεις ότι η σωστή απάντηση θα δοθεί από την επόμενη δημοσκόπηση, που με τη σειρά της θα αναπαράγει τα ίδια φοβερά και τρομερά διλήμματα - σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι τέτοιου τύπου διλήμματα δεν αφορούν καθόλου τις ανάγκες της εργατικής τάξης, δεν αφορούν καθόλου την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, γιατί όποια απάντηση και αν δοθεί είναι εχθρική για τους εργαζόμενους, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Αυτή η εκτίμηση πέρασε στα ψιλά των αστικών μέσων ενημέρωσης. Και σωστά, από τη σκοπιά συντήρησης του συστήματος, από τη σκοπιά της ανάγκης να παραμείνουν εγκλωβισμένοι οι εργαζόμενοι σε μια μάχη που δεν είναι δική τους, μια μάχη που διεξάγεται υπό τη σημαία του αντιπάλου.

Αυξημένος ρόλος στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Στο μεταξύ, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», οι σχεδιασμοί για την επέμβαση ΕΕ - ΝΑΤΟ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία - κι ενώ ήδη ο γαλλικός ιμπεριαλισμός συνεχίζει την επέμβαση στη χώρα από τον περασμένο Δεκέμβρη - προβλέπουν εμπλοκή των υποδομών της Ελλάδας με αυξημένο ρόλο στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο που εδρεύει στη Λάρισα και τη «φιλοδοξία» της ελληνικής αστικής τάξης Ελληνας στρατιωτικός διοικητής να συντονίζει τις επιχειρήσεις. Μια διόλου ασήμαντη εξέλιξη καθώς συμβαίνει σε μια περίοδο που τα μονοπώλια της ΕΕ επιδιώκουν να πάρουν μερτικό από την τεράστια λεία, το φυσικό πλούτο που υπάρχει στην Αφρική, που όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι αποτελεί πεδίο σκληρού ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, ανάμεσα σε παλιότερες και αναδυόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις και τα μονοπώλιά τους.

Διαγωνισμός για το συνεπέστερο υπερασπιστή της ΕΕ

Απέναντι στο «πραγματικό δίλημμα» που διατύπωσαν ενόψει ευρωεκλογών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με συνακόλουθο ιδεολογικά τον ΣΥΡΙΖΑ (για το ποιος εκφράζει πιο αυθεντικά την πορεία της χώρας εντός της ΕΕ), το ΚΚΕ σημείωσε ότι το μόνο δίλημμα είναι «ναι ή όχι στην ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου». Και στη βάση αυτού του διλήμματος κάλεσε το λαό να καταδικάσει τις πολιτικές δυνάμεις που προβάλλουν την ΕΕ ως μονόδρομο. Σημείωσε ότι κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ παίζουν δικομματικό παιχνίδι για το ποιος από τους δύο είναι ο πιο συνεπής υπέρμαχος της ΕΕ. Τόνισε ότι η προπαγανδιστική εκστρατεία της ΕΕ, με επίκεντρο την έκθεση που ετοιμάζει η Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, σχετικά με το «ρόλο και τις δράσεις της τρόικας στις χώρες που έχουν μνημόνιο» είναι μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, εξωραϊσμού των ευρωενωσιακών θεσμών.
Η λαϊκή αντίθεση στις πολιτικές της ΕΕ μπορεί να πιάσει τόπο μόνο με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που εδώ και χρόνια αποκαλύπτει το χαρακτήρα της ΕΕ και προβάλλει την πάλη ενάντια στις αντιλαϊκές ευρωενωσιακές επιλογές, το στόχο της αποδέσμευσης από αυτήν με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική - λαϊκή εξουσία, ως βασική προϋπόθεση για ανάπτυξη προς όφελος του λαού.

Σκαλίζουν το βόθρο τους

Παράλληλα με τα διλήμματα για την ΕΕ συνεχίστηκε κι αυτή τη βδομάδα το ανακάτεμα του βόθρου μέσα από τον οποίο αναδίδονται διάφορα σκάνδαλα - σύμφυτα με το σάπιο σύστημα που τα παράγει. Εμφανής η προσπάθεια του προπαγανδιστικού μηχανισμού της αστικής τάξης, με αφορμή αυτές τις υποθέσεις, να επιχειρήσει να συγκαλύψει τις πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων. Αυτονόητη η απαίτηση για άμεση και μέχρι τέλους διαλεύκανση των σκανδάλων που έρχονται στην επιφάνεια, αλλά ταυτόχρονα και η αποτροπή κάθε προσπάθειας αποπροσανατολισμού του λαού καθώς η βασική αιτία της διαφθοράς και της σήψης πρέπει να αναζητηθεί στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που αποθεώνει το κυνήγι του κέρδους και οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια.

Ψάχνουν τρόπο αναπαλαίωσης

Σ' αυτό τον ντορό, με αμείωτη ένταση συνεχίστηκε και αυτή τη βδομάδα η εναγώνια και οργιώδης αναζήτηση εναλλακτικών πολιτικών σχημάτων. Τι ψάχνει το αστικό πολιτικό σύστημα; Στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός τους είναι: Η δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων ώστε να εξασφαλίζεται απρόσκοπτα η κυβερνητική εναλλαγή με σταθερή και αταλάντευτη την πολιτική που υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η διαμόρφωση σταθερών κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης που θα στηρίζονται σε ευρύτερη λαϊκή πλειοψηφία. Για το λαό πρέπει να γίνει καθαρό ότι όλες αυτές οι προσπάθειες κινούνται στην ίδια κατεύθυνση: Σε αυτήν της αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Που είναι σάπιο και ξεπερασμένο, γιατί, ανεξάρτητα αν πρόκειται για νέα πολιτικά σχήματα ή για νέα πρόσωπα, υπερασπίζεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που είναι υπεύθυνος για την κρίση, τη διαρκή υποτίμηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
Οι διεργασίες αυτές εξελίσσονται σε συνθήκες που εκδηλώνονται ενδοαστικές αντιθέσεις για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και τη μελλοντική ανάκαμψη. Αντιθέσεις που διαπλέκονται με διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά και διεθνώς ανάμεσα σε παλιά και νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Διεργασίες που εξελίσσονται στο φόντο των σκανδάλων που δημοσιοποιούνται καθημερινά και «καίνε» ή «ανοίγουν» χαρτιά στο τραπέζι.
Το επόμενο διάστημα ενδεχομένως να εμφανιστούν και «νέα φρούτα» στο πλαίσιο αυτών των διεργασιών ή να «αποστρατευτούν» πολλοί ακόμα, με αφορμή σκάνδαλα για μίζες, διαφθορά, βρώμικο χρήμα. Διεργασίες που σίγουρα θα επιταχυνθούν μπροστά στις ευρωεκλογές, αλλά και τις τοπικές περιφερειακές εκλογές του προσεχούς Μάη. Εξάλλου, οι ίδιες οι εκλογικές μάχες θα αξιοποιηθούν στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ανθυγιεινές επιλογές

Στο «περιθώριο» των κεντρικών πολιτικών εξελίξεων η κυβέρνηση εμφανίζεται να προωθεί ένα νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, με το οποίο, όμως, δεν σκοπεύει να λύσει, αντίθετα θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τους όρους και τις προϋποθέσεις παροχής των υπηρεσιών πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης της υγείας του λαού. Το «καθολικό και ολοκληρωμένο σύστημα ΠΦΥ», που προπαγανδίζει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο, αποτελεί σχέδιο που οδηγεί σε παραπέρα υποχρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας, των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΟΠΥΥ, με επιπλέον περιορισμό των όποιων σήμερα δωρεάν παροχών. Το εργατικό κίνημα και η Λαϊκή Συμμαχία έχουν συμφέρον και δικαίωμα να εμποδίσουν και να ανατρέψουν τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Να αντιπαραθέσουν και να διεκδικήσουν την πανελλαδική ανάπτυξη ενιαίου, καθολικού, αποκλειστικά κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος ΠΦΥ, με βασικό προσανατολισμό την πρόληψη και με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Μέτρα διαρκείας

Οπως στην Υγεία, έτσι και σ' όλα τα μέτωπα τα μέτρα που τώρα παίρνονται στο όνομα του να ξεπεραστεί η κρίση θα συνεχιστούν με το επιχείρημα ότι πρέπει να διατηρηθεί η ανάπτυξη, να εξυγιανθούν παραπέρα τα δημοσιονομικά και να διατηρήσει η οικονομία την ανταγωνιστικότητά της στο πλαίσιο της ΕΕ. Τα ίδια γίνονται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ανεξάρτητα από το αν μια χώρα βρίσκεται σε κρίση ή ανάπτυξη, αν έχει μνημόνια ή όχι, ανεξάρτητα από το αν εφαρμόζεται περισσότερο επεκτατικό (ΗΠΑ) ή περισσότερο περιοριστικό (Ευρωζώνη) μείγμα διαχείρισης.
Το ζήτημα λοιπόν για τους εργαζομένους, τα λαϊκά στρώματα δεν είναι η προσδοκία της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», που προβάλλουν από κοινού όσοι ασκούν κριτική στη σημερινή δημοσιονομική πολιτική (από τον ΣΕΒ έως τον ΣΥΡΙΖΑ). Αλλά να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ν' ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης υπέρ του λαού, που θα έχει στόχο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και της μονομερούς διαγραφής όλου του χρέους, ο δρόμος δηλαδή που προτείνει το ΚΚΕ.

Κάλπικος ανταγωνισμός

«Ευρωπαϊστές» και «ευρωσκεπτικιστές» ανταγωνίζονται σε σχέση με το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας του στο πλαίσιο της Ευρώπης. Και οι δύο βάζουν στη μέση τους λαούς τους, προσπαθώντας να τους πείσουν ότι πρέπει να ακολουθήσουν τα κοσμοπολίτικα ή εθνικιστικά κηρύγματά τους.
Ο εργάτης και η εργάτρια, κάθε βιοπαλαιστής από τα λαϊκά στρώματα, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η κόντρα είναι ξένη με τα δικά τους συμφέροντα, δεν γίνεται γι' αυτούς, ακόμα και αν διεξάγεται στο όνομά τους.
Να μην παγιδευτούν στις προσπάθειες εκφοβισμού που εκδηλώνονται, με στόχο να εγκλωβιστούν στα αστικά πλαίσια, είτε στο όνομα «διάσωσης της ΕΕ», είτε στο όνομα «διάσωσης του έθνους».
Να μην παραμυθιάζονται ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή ή αυτό που πλασάρουν οι «ευρωσκεπτικιστές», με διάφορες παραλλαγές, για δήθεν «ισότιμες σχέσεις μεταξύ εθνικών κρατών», σε μια διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία, όπου αυτό που κυριαρχεί είναι η ανισομετρία, ο διαρκής ανταγωνισμός και πρόσκαιροι συμβιβασμοί ανάμεσα σε ισχυρά και λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.
Μοναδικός φιλολαϊκός δρόμος είναι κάθε λαός στη χώρα του να ανατρέψει την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων, να πάρει την εξουσία στα χέρια του, να αποδεσμευτεί από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία.