Σαπίλα...

Τα τελευταία γεγονότα στο ποδόσφαιρο επιβεβαιώνουν απλά ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο. Οτι η επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου, που εκδηλώνεται με την πιο βρώμικη και απεχθή μορφή του (βλέπε κουμπούρια), είναι και η βασική αιτία για τα φαινόμενα βίας όπως αυτά που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Κυριακής. Οι τεράστιες κόντρες των μεγάλων επιχειρηματιών έχουν την αντανάκλασή τους και στον αθλητισμό. Η εμπλοκή των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας, αποτελεί μία προσφιλή μέθοδο για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν ομάδες, οπαδούς και πόλεις στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους, που βέβαια ξεφεύγουν κατά πολύ από το αμιγώς αθλητικό ή ποδοσφαιρικό. Και εάν δούμε λίγο καλύτερα αυτήν την ουσία, τότε ίσως καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν ένας επιχειρηματίας να μπαίνει στο γήπεδο με τους μπράβους και τα κουμπούρια, πώς είναι δυνατόν ένας άλλος να μπαίνει και να επιτίθεται σε ποδοσφαιριστές... Γιατί τη βία δεν την παράγει ο αθλητισμός ή το ποδόσφαιρο από μόνα τους, αλλά την παράγουν τα παιχνίδια των επιχειρηματιών και οι κόντρες τους για μεγαλύτερο κέρδος σε άλλα πεδία που δραστηριοποιούνται.

***

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, κατά καιρούς οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να πείσουν ότι παίρνουν μέτρα για τον περιορισμό της βίας, την εξυγίανση, τη διόρθωση των προβλημάτων στο ποδόσφαιρο. Οπως για παράδειγμα χτες, που ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός αποφάσισαν την επ' αόριστον αναβολή του πρωταθλήματος. Μα, για να μην ξεχνιόμαστε, η ίδια κυβέρνηση και πέρυσι, αλλά και με το που ανέλαβε τη διακυβέρνηση το 2015, έχει προχωρήσει σε πολλές «επ' αόριστον αναβολές» ή απλά «αναβολές». Διορθώθηκε κάτι; Αλλαξε κάτι; Ισα - ίσα που μετά από αυτές τις «εξυγιαντικές πρωτοβουλίες», που λένε και οι ίδιοι, φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε όσα είδαμε το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα. Και μάλιστα, η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι αυτή η αναβολή θα φέρει νέες αλλαγές, νέα μέτρα, νέους νόμους, που θα συμφωνηθούν με τους ...ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Δηλαδή με αυτούς που μπουκάρουν, απειλούν, πιέζουν, εκβιάζουν, γενικά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βγουν ωφελημένοι. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια απ' αυτά που εξήγγειλε χτες ο υφυπουργός Αθλητισμού, όπως και άλλα που είχε εξαγγείλει και ο προκάτοχός του, έχουν αποφασιστεί με νόμο από το 2011 (ηλεκτρονικό εισιτήριο, κλειστό κύκλωμα καμερών). Παρ' όλα αυτά, οι ταινίες ταμειακών μηχανών προσγειώνονται στα κεφάλια προπονητών και τα σκουτεράκια μπαίνουν στο γήπεδο με ...ασθενοφόρα.

***

Είναι προφανές, λοιπόν, πως ακόμα και εάν εφαρμοστούν τα όποια μέτρα, δεν θα αντιμετωπίσουν τη βία, γιατί δεν αντιμετωπίζουν την αιτία που γεννά τη βία. Μπορεί να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι κάτι γίνεται, ωστόσο δεν ακουμπούν την ουσία του προβλήματος. Οπως δεν ακουμπούν και τη βασική αιτία: Την επιχειρηματική δράση στο χώρο του ποδοσφαίρου, με ό,τι αυτή συνεπάγεται, και κυρίως τις κόντρες συμφερόντων που εκδηλώνονται τα τελευταία χρόνια στην πιο βρώμικη μορφή τους. Σήμερα το χώρο του ποδοσφαίρου τον λυμαίνονται επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε αυτό λέγεται στοίχημα είτε λέγεται χρήματα είτε γήπεδα και διαχείρισή τους είτε δημιουργία μιας ...ασπίδας από ιδιωτικούς στρατούς των οργανωμένων οπαδών, για να εξυπηρετηθούν πολλές φορές και συμφέροντα άσχετα με το ίδιο το ποδόσφαιρο (χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα η χρήση μπράβων γνωστής ΠΑΕ ενάντια σε απεργούς). Αυτή είναι η ουσία, και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται και γράφονται περί «διορθωτικών μέτρων», «σκληρών αποφάσεων», «συνέχειας της κάθαρσης» κ.λπ. είναι «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε» και συνεχίζουν το ίδιο βιολί και τα ίδια επιχειρηματικά βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες του κόσμου που αγαπά τον αθλητισμό.

***

Και ποιο είναι τελικά το θέμα και με αφορμή όσα συμβαίνουν στο χώρο του αθλητισμού; Το θέμα είναι να δούμε συνολικά την κατάσταση στον Αθλητισμό και τη Φυσική Αγωγή. Ποια είναι σήμερα; Πού μπορεί κάποιος να αθληθεί; Τι γίνεται με τις υποδομές; Τι γίνεται με τη Φυσική Αγωγή; Θέλουμε σήμερα τον νέο άνθρωπο ως απλά έναν χειροκροτητή και οπαδό που θα ακολουθεί την ομάδα ή ως κομμάτι του ίδιου του αθλητισμού, που θα αντιλαμβάνεται την προσπάθεια των αθλητών, θα καταλαβαίνει τους κανόνες του παιχνιδιού, θα έχει την αντίστοιχη συνείδηση; Και όλα αυτά θα πρέπει να μπουν από μικρή ηλικία. Αλλά πώς θα γίνει αυτό εφικτό, όταν σήμερα, για παράδειγμα, η Φυσική Αγωγή στα σχολεία έχει περιοριστεί στη μία ώρα; Πώς τα παιδιά θα αποκτήσουν αυτήν την αθλητική συνείδηση όταν στο σχολείο δεν μπορούν να αθληθούν; Γι' αυτό η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου και συνολικά του αθλητισμού προϋποθέτει την κατεδάφιση αυτού του σάπιου οικοδομήματος, που έχει τα στηρίγματά του στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους πολιτικούς και αθλητικούς παράγοντες, με τους οποίους διαπλέκονται και που εντάσσουν σε αυτές τις επιχειρηματικές τους διαπλοκές, άλλες δραστηριότητες, είτε στήνοντας παιχνίδια, είτε ξεπλένοντας «μαύρο» χρήμα, είτε εξαργυρώνοντας την αγάπη χιλιάδων φιλάθλων για τα σωματεία τους, προκειμένου να διαμορφώσουν και να οικοδομήσουν ένα δήθεν λαϊκό προφίλ και να στρώσουν το έδαφος για άλλους οικονομικούς και επιχειρηματικούς σχεδιασμούς.