«Ανυπομονεί» να παραλάβει την αντιλαϊκή σκυτάλη

«Ανυπομονησία» επικρατεί στα επιτελεία της ΝΔ για την παραλαβή της αντιλαϊκής σκυτάλης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την Πειραιώς να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους προς τη μεριά του κεφαλαίου ότι είναι αποφασισμένη να αναλάβει τις αντιλαϊκές εκκρεμότητες της επόμενης μέρας σε ό,τι αφορά τόσο την καπιταλιστική οικονομία όσο και τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της αστικής τάξης, μέσα από την εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Αυτό είναι άλλωστε και το περιεχόμενο της «πολιτικής αλλαγής» που υπόσχεται η ΝΔ: Δέσμευση ότι ως κυβέρνηση θα προωθήσει ταχύτερα και πιο αποφασιστικά τις αντιλαϊκές «εκκρεμότητες» που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες «υπενθύμισε» την περασμένη Τετάρτη η Κομισιόν στην έκθεσή της για τη «μεταμνημονιακή» εποπτεία.
Φυσικά, από το πρόγραμμα της ΝΔ δεν λείπει και η πλευρά της παραπέρα εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, εκεί όπου ομολογουμένως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη. Δεν περνά απαρατήρητη εξάλλου η συνάντηση Μητσοτάκη - Πάιατ την Πέμπτη, εκεί όπου ο πρόεδρος της ΝΔ «επανέλαβε τη στήριξή του στην περαιτέρω ενδυνάμωση του στρατηγικού διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών», δίνοντας μία ακόμα διαβεβαίωση ότι η σκυτάλη της εμπλοκής θα βρεθεί και επί κυβέρνησης ΝΔ σε «σίγουρα χέρια».

Με «ψήφο εμπιστοσύνης» από τις αγορές

Ταυτόχρονα, η ΝΔ αξιοποιεί τώρα ως «βαρύ χαρτί» αυτό που μέχρι χτες αξιοποιούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «εγγύηση επιτυχίας» για την πολιτική της αποτελεί η στήριξη που απολαμβάνει το πρόγραμμά της από οικονομικούς κύκλους, επενδυτικούς οίκους και τις αγορές, στις οποίες φέρεται να επικράτησε «έκρηξη αισιοδοξίας» με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Ετσι, τις προηγούμενες μέρες τα στελέχη της προέβαλαν αντιδράσεις όπως του επενδυτικού κολοσσού «Goldman Sachs», ο οποίος έγραψε πως «η νέα κυβέρνηση είναι λιγότερο πιθανό να αναιρέσει ορισμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν αναληφθεί στο παρελθόν (σ.σ. από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος υψηλότερου κόστους εργασίας, λιγότερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας και διάβρωσης της ανταγωνιστικότητας των μισθών θα μειωνόταν κάτω από μια κυβέρνηση υπό τη ΝΔ».
Επικαλέστηκαν ακόμα τις «χαρές» της «JP Morgan», η οποία ανέφερε πως «μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της ΝΔ θα μπορούσε να αποδειχθεί θετικό για τις αγορές αποτέλεσμα, καθώς διαθέτει μια ατζέντα που είναι πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις», και αναλύσεις όπως αυτή της διεθνούς συμβουλευτικής εταιρείας «Eurasia Group», όπου επισημαίνεται πως η ΝΔ - όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ - δεν αναμένεται να θέσει σε αμφισβήτηση τη συμφωνία με τους δανειστές και θα ακολουθήσει πολιτική «συμβατή με τους στόχους που έχουν τεθεί στην ΕΕ».

«Διέξοδος» για το λαό...

Η ΝΔ είναι κόμμα που ιστορικά έχει πρωτοστατήσει στις αντιλαϊκές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Η θητεία όμως του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής των προηγούμενων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και τη χειραγώγηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, που τον είχαν εμπιστευτεί ότι μπορεί να φέρει μια φιλολαϊκή διακυβέρνηση, της προκάλεσε αμηχανία και την ανάγκη με κάθε τρόπο να επιβεβαιώσει και να πλειοδοτήσει στην υλοποίηση των αντιλαϊκών στόχων.
Το αφήγημα του Κυρ. Μητσοτάκη δεν είναι καινούργιο. Αντιπαραθέτει παρεμβάσεις που διευκολύνουν την «ανάπτυξη», τις «επενδύσεις», «τη δράση των επιχειρήσεων» ως λύση για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλου του λαού.
Το σχήμα έχει ως εξής: «Η ανάπτυξη είναι που θα φέρει δουλειές και όσο πιο μεγάλη θα είναι η ανάπτυξη, τόσο πιο καλοπληρωμένες και με δικαιώματα θα είναι οι δουλειές». Τη λογική αυτή την αντιπαραθέτει στον ΣΥΡΙΖΑ, που τον κατηγορεί για «παροχές» και «ξαναμοίρασμα της φτώχειας», ξεχνώντας ότι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα ψήφιζαν στη Βουλή το μεγαλύτερο μέρος των αντιλαϊκών μέτρων και των προνομίων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ποιος δεν θυμάται τη ΝΔ να ψηφίζει, για παράδειγμα, τη μείωση της φορολογίας στα διανεμόμενα κέρδη από το 15% στο 10%; Ποιος δεν την θυμάται να ψηφίζει τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην απεργία ή την ενεργοποίηση του δικού της νόμου για τον κατώτερο μισθό, τον οποίο η ίδια ψήφισε ως μέτρο «θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων» και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έθεσε σε εφαρμογή με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία;
Φτάνει, μάλιστα, η ΝΔ να πλειοδοτεί στους «ρυθμούς ανάπτυξης», βάζοντας στόχους που δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται στην κίνηση της οικονομίας, με χαρακτηριστικό αυτό που είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης την Πέμπτη από το βήμα του συνεδρίου του ΣΕΤΕ ότι «η οικονομία δεν πάει πουθενά με ρυθμούς ανάπτυξης του 2%. Χρειάζεται ρυθμούς ανάπτυξης του 3% - 4% (...) Και αυτή η ανάπτυξη δεν θα έρθει μέσα από την κατανάλωση. Θα έρθει μέσα από επενδύσεις».

...ο ίδιος αδιέξοδος δρόμος

Για την προσέλκυση «επενδύσεων» η ΝΔ προτάσσει ως βασικά στοιχεία την επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων» από εκεί που τις αφήνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τις παραπέρα περικοπές δαπανών, την ταχύτερη προώθηση των «εμβληματικών» ιδιωτικοποιήσεων και της πολιτικής της «απελευθέρωσης» σε μια σειρά από κλάδους, όπως η Ενέργεια, και πάνω απ' όλα «την πάση θυσία μείωση της φορολογίας» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που όπως λένε θα στείλει «σαφές μήνυμα» στους επενδυτές.
Αυτό όμως που δεν λέει η ΝΔ, όπως βέβαια δεν λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι η αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, η ενίσχυση της ικανότητάς τους να τα βγάζουν πέρα με τους ανταγωνιστές τους, η δυνατότητα να κάνουν «δουλειές», να στήνουν νέες επιχειρήσεις και σε νέους τομείς (αυτά εννοούν όταν μιλάνε για ανάπτυξη), έχει ως προϋποθέσεις μια σειρά από αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Μέτρα που διευκολύνουν το ξεζούμισμα των μισθωτών, των εργαζομένων και σε αυτά περιλαμβάνεται όλο το αντεργατικό πακέτο που έχει εφαρμοστεί τα προηγούμενα χρόνια και άλλα που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη για το άμεσο μέλλον.
Προϋποθέτει, λοιπόν, αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, δουλειές χωρίς δικαιώματα. Προϋποθέτει συμπίεση των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων, φτάνοντας σήμερα να μιλάμε για γενιά των 300 ευρώ κ.λπ. Αλλά και μέτρα που παίρνουν από τους εργαζόμενους και δίνουν στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσα από προνόμια, φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές κ.ά.
Δηλαδή, όλα αυτά που ήδη ζουν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νεότεροι ηλικιακά. Αυτά έκανε τα προηγούμενα χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διαφημίζει σήμερα ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις έσπασαν ρεκόρ επί της διακυβέρνησής του, φτάνοντας - όπως ισχυρίζεται - στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας 11ετίας.
Επίσης, δεν λένε ότι όπως έχει αποδείξει και η πανευρωπαϊκή εμπειρία, οι «επενδύσεις» και η «ανάπτυξή» τους δεν συνοδεύονται από δραστική μείωση της ανεργίας, που θα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αλλά από μεθόδους ανακύκλωσής της, με τη γενίκευση των μορφών εκ περιτροπής και ελαστικής εργασίας. Δεν σημαίνουν σταθερές θέσεις δουλειάς και σταθερό χρόνο εργασίας και πολύ περισσότερο δεν σημαίνουν αυξήσεις στους μισθούς, όταν η τάση είναι να συμπιέζεται προς τα κάτω ο μέσος μισθός.
Αρα οι θέσεις που λένε «θυσίες για την ανάπτυξη έτσι ώστε να μεγαλώσει η πίτα και να την μοιράσω πιο δίκαια (ΣΥΡΙΖΑ) ή θυσίες για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις ώστε η αγορά να προσφέρει περισσότερες και καλύτερες δουλειές (ΝΔ)» συγκλίνουν στο ένα και το αυτό: Στις θυσίες διαρκείας για το λαό.

Καβάλα στη συντηρητικοποίηση...

Η ΝΔ δεν διστάζει να διακηρύξει τους αντιλαϊκούς της στόχους, πολύ περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ο δεύτερος αξιοποιεί για να σηκώσει τον μπαμπούλα του «άγριου νεοφιλελευθερισμού που έρχεται».
Τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο της την έχει δώσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, που με τη στάση του απογοήτευσε, ενίσχυσε συντηρητικές τάσεις στον λαό, την άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική από το σημερινό σύστημα, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Την ενίσχυση της άποψης ότι ταυτίζονται τα συμφέροντα εργοδοσίας και εργαζομένων, το γεγονός ότι λέρωσε στη συνείδηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων τις αξίες του λαϊκού κινήματος, της προόδου, της αριστεράς.
Ετσι, σήμερα η ΝΔ μπορεί να μιλάει ανοιχτά και χωρίς να φοβάται για το εκλογικό της ποσοστό, για σκληρά μέτρα, με τη «σκληρή αλλά αναγκαία γλώσσα της αλήθειας», παρά το «σεμνό και ταπεινό» προεκλογικό ύφος των στελεχών της.
Να μιλάει ανοιχτά για νέες περικοπές ύψους 2 δισ. ευρώ από τις κρατικές δαπάνες, αφού πρώτα «παρουσιαστούν στους δανειστές και εξεταστούν από μηδενική βάση», όπως τονίζουν στελέχη της, ενώ ο συντονιστής του στρατηγικού σχεδιασμού, Τάκης Θεοδωρικάκος, «ψαλιδίζοντας» ακόμα παραπέρα τις όποιες λαϊκές προσδοκίες, ξεκαθάριζε μέσα στη βδομάδα πως «δεσμευόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα για λιτότητα, γιατί αυτό έχει υπογράψει ο κ. Τσίπρας».
Στην ίδια λογική και η αποστροφή του αντιπροέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, ο οποίος, δείχνοντας ότι η αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ γίνεται στον «πάτο του βαρελιού» σε ό,τι αφορά τον λαό και τις ανάγκες του, έλεγε πως είναι η πρώτη φορά που «υπόσχεται στον λαό η κυβέρνηση ότι θα κάνει περισσότερα από ό,τι η αντιπολίτευση. Εχει γίνει αναστροφή του πράγματος».

Αυτοδυναμία και συναίνεση για τη «σταθερότητα» του κεφαλαίου

Το μεγάλο στοίχημα που θέτουν τα επιτελεία του κεφαλαίου για την κυβέρνηση της ΝΔ, αν αναλάβει την αντιλαϊκή σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το πόσο αποτελεσματικά αυτή θα μπορέσει να λάβει γρήγορες αποφάσεις, που θα δικαιώσουν τις «θετικές προσδοκίες» των επενδυτών.
Σ' αυτό το κλίμα, ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνει ότι θα επιδιώξει μια «ισχυρή και αποτελεσματική» κυβέρνηση, που όμως θα επιδιώξει τις μεγαλύτερες δυνατές «συγκλίσεις» με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ακόμα και αν κατακτήσει την αυτοδυναμία.
Γνωρίζοντας, δηλαδή, πως η αντιλαϊκή ατζέντα που θα διαχειριστεί η όποια επόμενη κυβέρνηση είναι βαριά, ζητάει με όπλο την αυτοδυναμία, από θέση ισχύος, να διαμορφώνει και τις απαραίτητες συναινέσεις και συγκλίσεις με τις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με δεδομένη πάντα τη συμφωνία τους στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου.
Γι' αυτό και στελέχη της ΝΔ, όπως ο βουλευτής Κ. Αχ. Καραμανλής, υποστήριζαν μέσα στη βδομάδα ότι «η ΝΔ ήταν πάντα το κόμμα της συναίνεσης και της συνεννόησης», ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Ν. Δένδιας ζητούσε «καθαρή εντολή», παρουσιάζοντας την αυτοδυναμία που ζητάει η ΝΔ ως τάχα «μη φαλκίδευση της εντολής του λαού μέσα από υποχρεωτικές παραχωρήσεις» σε ένα ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας, την ώρα που διευκρίνιζε πως «αυτό δεν σημαίνει μη συνεργασίες την επόμενη μέρα»...

Δ. Μ.