Μπροστά στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο
 Eurokinissi |
Στις 15 Σεπτέμβρη 2001, 4 μέρες μετά τα τρομοκρατικά πλήγματα στη Ν. Υόρκη και στην Ουάσιγκτον, η ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμιζε στην ανακοίνωσή της για κείνα τα γεγονότα: «Βρισκόμαστε μπροστά στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου επιτελικού σχεδίου, που θα βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη μας, με απρόβλεπτες συνέπειες στην πορεία, καθώς θα εμπλακούν ένα μεγάλο μέρος χωρών, και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις θα πάρουν πιο ανοιχτή μορφή».
Οι εξελίξεις που ζούμε επιβεβαιώνουν αυτή τηνπιο ανοιχτή και πιο οξυμένη έκφραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και στο γαλλογερμανικό άξονα κατά κύριο λόγο, αλλά και άλλων χωρών, που συντάσσονται είτε με τη μία, είτε με την άλλη πλευρά.
Αντιθέσεις μεταξύ ληστών...
Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Υπάρχει από καταβολής καπιταλιστικού κόσμου και, εκτός από εκατοντάδες τοπικούς πολέμους, οδήγησε και στους δύο παγκόσμιους(!), για το μοίρασμα ή το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής, για την κυριαρχία του ενός ιμπεριαλιστικού μπλοκ πάνω στο άλλο, για τα κέρδη και τα υπερκέρδη των πολυεθνικών.
 Eurokinissi |
Η εσωτερική πολιτική κάθε κράτους, κάθε κυβέρνησης, δεν είναι αποκομμένη από την εξωτερική, όπως υποστηρίζουν οι αστοί πολιτικοί, για να κρύψουν τις αιτίες των άδικων πολέμων, δηλαδή, για να υπερασπίσουν την εξουσία του κεφαλαίου. Δε γίνεται να υπάρχει φιλολαϊκή εσωτερική πολιτική και αντιλαϊκή εξωτερική. Ούτε το αντίστροφο. Και οι δύο, ως συστατικά μιας και ενιαίας, έχουν περιεχόμενο ταξικό.
...και ενότητα
κατά του κοινού εχθρού
Οι μεταξύ τους αντιθέσεις, μετά την τρικυμία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, έπεσαν στη «γαλήνη». Τότε, η ενιαία πολιτική στο εσωτερικό των χωρών του ιμπεριαλισμού, που είναι πάντα ενιαία (εκμετάλλευση, καταπίεση, καταστολή) είτε συγκρούονται είτε όχι, τότε λοιπόν η πολιτική τους εκφράστηκε ενιαία και στην εξωτερική πτυχή της. Επρεπε ν' αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό, τη Σοβιετική Ενωση και τους συμμάχους της, τις χώρες που οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις είχαν έρθει στην εξουσία. Στη βάση αυτή άναψαν τον «ψυχρό πόλεμο» το 1946, με την περιβόητη ομιλία του Τσόρτσιλ στο Φούλτον των ΗΠΑ.
 Eurokinissi |
Στη βάση αυτή, οι ιμπεριαλιστές συγκρότησαν και το ΝΑΤΟ (1949), έναν εκ φύσεως επιθετικό συνασπισμό πολέμου, το στρατιωτικό χέρι της πλουτοκρατίας των χωρών που το συγκροτούν. Και τέτοιο, βεβαίως, παραμένει, έχοντας μάλιστα αναβαθμίσει το ρόλο του μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη. Με στόχο, έλεγαν και λένε, να υπερασπίσουν την ειρήνη! Δηλαδή την ιμπεριαλιστική «ειρήνη», που αποτελεί «ειρηνικό πόλεμο» κατά των λαών, είτε όταν οι νικητές την επιβάλλουν με πόλεμο, είτε με το πιστόλι στο κεφάλι.
Υποκρισία
Τόσο ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, όσο και κείνα που ακολούθησαν, αποδείχνουν με τον πιο παραστατικό τρόπο το μέγεθος της υποκρισίας. Οσο διάστημα η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας συμμορφωνόταν με τις ιμπεριαλιστικές επιταγές, ο Μιλόσεβιτς ήταν φίλος. Απ' τη στιγμή που αποφάσισε ν' αντισταθεί στο «διαίρει και βασίλευε» και στις καθολικές ιδιωτικοποιήσεις, έγινε εχθρός και χασάπης. Τότε θυμήθηκαν τις ...«εθνοκαθάρσεις» και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και την ανάγκη να χτυπηθεί η Νέα Γιουγκοσλαβία και με πολεμικά μέσα! Ολες οι δυνάμεις (ΝΑΤΟ - ΕΕ), σε συνεργασία με τις αναδυόμενες αστικές τάξεις των Βαλκανίων, συμπαρατάχτηκαν για τα δικαιώματα των Αλβανοφώνων του Κοσσόβου! Ολες μαζί εκβίασαν το γιουγκοσλαβικό λαό, ότι στη χώρα του θα εισρεύσει πακτωλός βοήθειας, αν ανατραπεί η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς. Δηλαδή, έναν λαό καθημαγμένο, που οι ίδιοι τον έφεραν σε πολύ χειρότερη κατάσταση, τον οδήγησαν (με εκβιασμούς, υποσχέσεις, εξαγορές, προπαγάνδα, πείνα) να επιλέξει κυβέρνηση της αρεσκείας του. Αυτό χαιρετίστηκε -και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΝ- ως εγκαθίδρυση της ειρήνης και της δημοκρατίας, ενώ τον ιμπεριαλιστικό στρατό («KFOR»), που εγκαταστάθηκε στην κατατεμαχισμένη πρώην ενιαία Γιουγκοσλαβία, τον χαρακτήρισαν δύναμη ειρήνης!
 |
Φίλος των ΗΠΑ ήταν και ο Χουσεΐν, τον οποίο οι ΗΠΑ τροφοδότησαν και με χημικά και με άλλα όπλα μαζικής καταστροφής στον πόλεμο κατά του Ιράν! Τότε τον χρειάζονταν. Αργότερα άλλαξαν στάση, επειδή διεκδικούν την κυριαρχία στα πετρέλαια, στον γεωπολιτικό έλεγχο της Μέσης Ανατολής, στον έλεγχο των υδάτων (Τίγρης - Ευφράτης), στη ζώνη του υπογάστριου της Ρωσίας (Κασπία) και στις νέες αγορές της Ινδίας, της Κίνας και άλλων χωρών της Ευρασίας.
«Αντίπαλο δέος» η ΕΕ;
Η πραγματικότητα, λοιπόν, αποδείχνει, ότι η ΕΕ δεν μπορεί (από φύση και θέση) ν' αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» απέναντι στις ΗΠΑ, όπως υποστηρίζουν διάφορες πλευρές.
Αν σήμερα μια σειρά δυνάμεις της αντιδρούν στον πόλεμο κατά του Ιράκ, είναι μόνο και μόνο επειδή θίγονται απ' αυτόν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Οπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ εισάγουν από την περιοχή της Μέσης Ανατολής το 20% των συνολικών τους εισαγωγών πετρελαίου. Η Ιαπωνία το 90% και η ΕΕ το 70% των εισαγωγών της.
Εξάλλου, ας θυμηθούμε ότι η Γερμανία είναι εκείνη που ξεκίνησε το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, με μισθοφόρους, με όπλα και με άφθονη χρηματοδότηση. Ενώ, όπως ομολογείται, με τις ΗΠΑ δε διαφωνούν παρά μόνον στα μέσα! Το δήλωσε και ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου: «Με τις ΗΠΑ η ΕΕ έχει κοινές αξίες και κοινούς στόχους. Ας μην ξεχνάμε, ότι και ως προς το Ιράκ διαφωνούμε με τις ΗΠΑ στα μέσα επιβολής και όχι στο στόχο»! Κι έτσι είναι. Το αποδείχνει και το σχέδιο του γαλλογερμανικού άξονα, να γίνει το Ιράκ κράτος - προτεκτοράτο με στρατό του ΟΗΕ, δηλαδή των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στο έδαφός του.
 |
Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει το «αντίπαλο δέος» προς τις ΗΠΑ, γιατί και στο εσωτερικό των χωρών της εφαρμόζεται η ίδια πολιτική που εφαρμόζεται και στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης έχει προσλάβει τρομακτικές διαστάσεις. Η φτώχεια απλώνεται, τα δικαιώματα των λαών περιορίζονται συνεχώς ή και καταργούνται. Η πολιτική των κυβερνήσεων της ΕΕ υπηρετεί το κεφάλαιο. Δεν μπορεί, λοιπόν, η ΕΕ να γίνει το αντίπαλο δέος, γιατί η πολιτική της, όπως και των ΗΠΑ, στηρίζεται στη βία και στην καταστολή, στην εκμετάλλευση.
Ηδη τα κράτη της ΕΕ προετοιμάζονται για τα μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ! Προετοιμάζονται να «βγάλουν στο σφυρί» τις σάρκες των νεκρών και να ...ανασυγκροτήσουν (!!!) το Ιράκ! Οι ...«φιλανθρωπικές» εταιρίες, οι περιβόητες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», που κατά κανόνα πρακτορεύουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ετοιμάζουν τις αποσκευές τους, για να «υπηρετήσουν» τον ιρακινό λαό, όπως έκαναν στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, δηλαδή για να τον γδάρουν «ειρηνικά»! Κι εδώ η ΕΕ πρωτοστατεί... Ενώ στο μεγάλο θέμα του παλαιστινιακού λαού, παίζει το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
 |
Πρόκειται για τις ίδιες χώρες που συμφώνησαν, πριν από λίγες μέρες στο ΝΑΤΟ, να δοθεί η σχετική βοήθεια στην Τουρκία, ώστε, ως χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, να αμυνθεί (!!), όταν θ' αρχίσει ο πόλεμος κατά του Ιράκ! Είναι οι ίδιες, που το 2001 συμφώνησαν να ενεργοποιηθεί, για πρώτη φορά από το 1949, το άρθρο 5 του Καταστατικού του ΝΑΤΟ, προκειμένου να ανταποκριθούν στην πάλη κατά της «διεθνούς τρομοκρατίας»!
Σήμερα ο ...αριστερός Μπλερ τάσσεται υπέρ του πολέμου, ενώ ο δεξιός Σιράκ εναντίον, παρότι στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν και οι δύο υπέρ! Οπως και στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν!... Προς ...επιβεβαίωση εκείνων που ανακάλυψαν τελευταία, ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δεν είναι ενδοϊμπεριαλιστικές, αλλά σύγκρουση «Αριστεράς - Δεξιάς»! Που σημαίνει, ότι αν σε όλη την Ευρώπη επικρατήσουν οι αριστεροί (τύπου Ντ' Αλέμα και Ζοσπέν;), τότε η ΕΕ θα μπορέσει να κάνει βήματα προς το να γίνει το αντίπαλο δέος των ΗΠΑ!! «Θα μπορέσει να ορθώσει το δικό της δημοκρατικό ανάστημα στον πλανητάρχη»!...
 |
Γιατί η «ανταγωνιστικότητα» στα προϊόντα σημαίνει και ανταγωνιστικότητα για κυριαρχία, οικονομική, πολιτική, στρατιωτική.
Παρ' όλα αυτά δυναμώνουν οι φωνές «αριστερών», σοσιαλδημοκρατών και παραδοσιακά συντηρητικών πολιτικών, που αναφέρονται στην ανάγκη να υπάρξει «κοινή αμυντική πολιτική» της ΕΕ. Είναι οι ίδιοι που υπερψηφίζουν τη συγκρότηση του «ευρωστρατού» και άλλων στρατιωτικών αποσπασμάτων θανάτου. Είναι οι ίδιοι που ζητάνε ν' αυξηθούν στην ΕΕ τα κονδύλια για τη στρατιωτική έρευνα, καθότι η ΕΕ υπολείπεται των ΗΠΑ κατά πολύ. Δηλαδή, υποστηρίζουν τη δημιουργία της «ισορροπίας του τρόμου»! Οι ίδιοι που χαιρέτιζαν την ανατροπή της ΕΣΣΔ, διότι έτσι θα καταργούνταν η «ισορροπία του τρόμου»! Αποδείχνοντας ότι το βασικό τους πρόβλημα ήταν ο σοσιαλισμός!
 Motion Team |
Οικονομική κρίση
Ο καπιταλισμός προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση με τους πολέμους, όταν τα άλλα μέσα κρίνονται αναποτελεσματικά ή ανεπαρκή.
Σήμερα εκφράζονται διάχυτοι φόβοι ότι το βάθος και η γενίκευση της οικονομικής κρίσης μπορεί να πάρουν τέτοιες διαστάσεις, ώστε η αστική πολιτική διαχείρισης των συνεπειών να καταστεί ανίκανη να τις αντιμετωπίσει, με κίνδυνο να εκδηλωθεί πολιτική κρίση.
Οι ανησυχίες επικεντρώνονται στην περίπτωση εκδήλωσης απόλυτου συγχρονισμού της κρίσης μεταξύ των τριών ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία). Γιατί τότε θα εκμηδενιστούν οι δυνατότητες διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων μεταξύ των αγορών των τριών κέντρων.
 Eurokinissi |
Η πτωτική εξέλιξη των Αμεσων Ξένων Επενδύσεων είναι στοιχείο χαρακτηριστικό της συγχρονισμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης, επομένως του περιορισμού των εξαγόμενων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις μεταξύ των τριών ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2001 οι εκροές κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις στις χώρες του ΟΟΣΑ έπεσαν κάτω από το επίπεδο του 1998. Ανάλογη είναι η εικόνα και για τις εισροές.
Η μεταβολή του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι στα επίπεδα του 2001.
Αβέβαιη παρουσιάζεται η ανάκαμψη για τις ΗΠΑ. Μειώνονται οι πωλήσεις προϊόντων, ενώ συνεχίζεται ο μεγάλος αριθμός απολύσεων (στην περίοδο Μάη 2001 - Απρίλη 2002 έγιναν 1.780.000 απολύσεις). Ταυτόχρονα σε υψηλό επίπεδο βρίσκονται οι πτωχεύσεις στις ΗΠΑ. Από την 30ή Σεπτεμβρίου 2001 έως την 30ή Σεπτεμβρίου 2002 οι πτωχεύσεις έφτασαν στο 1.555.000, ενώ την αντίστοιχη προηγούμενη χρονιά το επίπεδο ήταν επίσης πολύ υψηλό, σημειώθηκαν 1.440.000 πτωχεύσεις.
Οι... κοσμογονικές αλλαγές!..
Οι «κοσμογονικές αλλαγές», για τις οποίες πανηγύρισαν εκτός από τη διεθνή κεφαλαιοκρατία και οι απανταχού «ανανεωτές», αποδείχτηκε και εκ των υστέρων ότι για τους λαούς αποτέλεσαν αρνητική εξέλιξη, ιστορικό πισωγύρισμα!
Σήμερα, ακόμη και άνθρωποι συντηρητικών πεποιθήσεων καταλαβαίνουν την απουσία της ΕΣΣΔ και το τι έφερε στους λαούς η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Οχι, όμως, και η ηγεσία του ΣΥΝ και των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Μάλιστα, η ηγεσία του ΣΥΝ ηγήθηκε εδώ και χρόνια των πανηγυρισμών για τις «κοσμογονικές» αλλαγές που επήλθαν! Ελεγε (1991) γι' αυτές ο ΣΥΝ σε απόφασή του: «Ο σύγχρονος κόσμος γνώρισε τα τελευταία χρόνια θυελλώδεις αλλαγές, κυρίως λόγω της κατάρρευσης των αυταρχικών καθεστώτων, που αυτοαποκλήθηκαν "υπαρκτός σοσιαλισμός". Η ανθρωπότητα έχει μπει σε μια νέα εποχή, που κύρια γνωρίσματά της είναι η ανάγκη των ολοκληρώσεων, η αλληλεξάρτηση και η πρωτοφανής διεθνοποίηση της ζωής και των προβλημάτων. Μια εποχή στην οποία κερδίζουν έδαφος οι ιδέες της δημοκρατίας, της οικουμενικότητας, της συλλογικής ασφάλειας και μιας νέας διεθνούς σκέψης. Στο φως των νέων δεδομένων ανοίγονται νέες δυνατότητες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, την αποκλιμάκωση των εξοπλισμών, τη διευθέτηση τοπικών εστιών έντασης, τον εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων, για έναν πιο ασφαλή και δίκαιο κόσμο»!
... και ο Στάλιν!
Ωστόσο, στην επίθεση κατά του ΚΚΕ, επειδή στηλιτεύει την ΕΕ ως ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, γίνεται επίκληση και του Στάλιν, από εκείνους που έχουν ρίξει τόνους λάσπης στο πρόσωπό του, με στόχο να χτυπηθεί το ΚΚΕ και η αντιιμπεριαλιστική γραμμή συσπείρωσης που το ΚΚΕ εφαρμόζει.
Λένε: Οπως ο Στάλιν συμμάχησε με τα αστικά μη ναζιστικά κράτη στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και το ΚΚΕ πρέπει να δει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι...
Οταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914), τότε που η Οχτωβριανή Επανάσταση (1917) δεν είχε ακόμη γίνει, ο Β. Ι. Λένιν έγραψε: «Ο πόλεμος τούτος είναι ιμπεριαλιστικός. Γίνεται ανάμεσα σε δύο ληστές, για το πώς θα μοιραστούν τη λεία». Στη βάση αυτή το κόμμα των μπολσεβίκων αντιτάχθηκε στον πόλεμο και χαρακτήρισε κάλπικο το σύνθημα «για την υπεράσπιση της πατρίδας».
Αυτό το ιστορικό γεγονός, το οποίο είχε ως στοιχείο του τη διάσπαση της Β΄ Διεθνούς, που η πλειοψηφία της ηγεσίας της είχε προδώσει το εργατικό κίνημα, το αποκρύβουν εκείνοι που επικαλούνται τον Στάλιν κατά του ΚΚΕ. Εχουν μπροστά τους δύο παγκόσμιους πολέμους και τις αντίστοιχες πολιτικές γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος. Αποσιωπούν τη μία, επειδή δεν τους συμφέρει, και στέκονται μόνο στη δεύτερη, επειδή νομίζουν ότι τους συμφέρει. Ομως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Οταν κηρύχτηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, υπήρχε η Σοβιετική Ενωση. Αρα το σύνθημα «για την υπεράσπιση της πατρίδας» είχε νόημα για το λαό και επέβαλλε να συμπράξει η ΕΣΣΔ και με το διάβολο, για να στρέψει τον ένα από τους δύο ληστές εναντίον του άλλου. Αξιοποίησε τις αντιθέσεις ανάμεσα σ' αυτά και στα ναζιστικά.Αντιθέσεις που ήταν τόσο οξυμένες, ώστε συγκρούστηκαν και με πολεμικά μέσα. Ηταν τόσο οξυμένες, που οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις (ναζιστικές και μη ναζιστικές) υποχρεώνονταν να κάνουν συμφωνία (άλλοτε οι μεν, άλλοτε οι δε) με τη Σοβιετική Ενωση, παρά το ότι στόχος και των δύο ήταν η ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας! Και τελικά δημιουργήθηκε η αντιχιτλερική συμμαχία κατά του Αξονα (Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας).
Εξαιτίας του ότι οι μη ναζιστικές καπιταλιστικές χώρες προσπαθούσαν να στρέψουν τον Αξονα κατά της ΕΣΣΔ και να επωφεληθούν οι ίδιες από μια τέτοια σύγκρουση, που ήλπιζαν ότι θα αποδυνάμωνε και τις δύο, παραχωρούσαν στον Χίτλερ ό,τι ζητούσε. Ετσι η ΕΣΣΔ προχώρησε (1939) στο «Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ», δηλαδή σε Σύμφωνο Σοβιετικής Ενωσης - Γερμανίας. Είναι σύμφωνοι με αυτό όσοι επικαλούνται τον Στάλιν για να χτυπήσουν το ΚΚΕ; Οχι! Επιτίθενται κατά του Στάλιν, επειδή, λένε, κάνοντας το «σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία», «συμμάχησε» με μια φασιστική χώρα και όχι με τις... δημοκρατικές! Οταν, λοιπόν, ο Στάλιν έκανε εκείνο το σύμφωνο, ήταν (είναι) παράδειγμα προς αποφυγήν, παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική Ενωση επιδίωκε χρόνια πριν να συμπράξει με τις καπιταλιστικές μη ναζιστικές κυβερνήσεις, δίχως να βρίσκει ανταπόκριση!
Αντίπαλο δέος μόνο ο σοσιαλισμός
Αντίπαλο δέος θα αποτελούσε μια σοσιαλιστική Ευρώπη. Οπως και ήταν, προτού ν' αρχίσει η «διαδικασία» της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος. Γιατί συνέβαινε αυτό; Συνέβαινε, επειδή ο σοσιαλιστικός κόσμος πάλευε για την ειρήνη, αφού η ειρήνη αποτελούσε προϋπόθεση για τη σοσιαλιστική ανάπτυξη. Και πάλευε για την ειρήνη, επειδή σε αυτές τις χώρες είχε καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μόνο χώρες - κράτη όπου πραγματοποιείται αυτή η κατάργηση μπορούν να είναι ουσιαστικά και μόνιμα φιλειρηνικές. Κι αν διεξάγουν πολέμους, αυτό συμβαίνει επειδή υποχρεώνονται. Οπως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και αλλού. Δηλαδή σε πολέμους κατά των εισβολέων, κατά των στρατών του κεφαλαίου, σε πολέμους επαναστατικούς και εθνικοαπελευθερωτικούς. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν δίκαιοι.
Τέτοιο σύγχρονο αντίπαλο δέος μπορούν και πρέπει (δεν έχουν άλλη θετική διέξοδο) να δημιουργήσουν οι λαοί. Αξιοποιώντας για το δικό τους όφελος τις αντιθέσεις των ληστών, να δρομολογήσουν φιλολαϊκές εξελίξεις στις δικές τους χώρες, παλεύοντας ενάντια στις κυβερνήσεις τους και στις άλλες φιλομονοπωλιακές πολιτικές δυνάμεις. Η νικηφόρα εξέλιξη αυτής της πάλης θα κάνει δυνατή και τη σύναψη αμοιβαία επωφελών σχέσεων και (ει δυνατόν) ισότιμων με άλλες χώρες.
Ωστόσο, η Σοβιετική Ενωση, και όταν υπήρχε και τώρα που δεν υπάρχει, δέχτηκε τα πυρά ότι ήταν πρόξενος του ψυχρού πολέμου! Παρότι: Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας δημιουργήθηκε πέντε χρόνια αργότερα (1954) από το ΝΑΤΟ ως απάντηση στη δημιουργία του ΝΑΤΟ! Και δεν έπαυε ν' απευθύνει προτάσεις στο ΝΑΤΟ για την ταυτόχρονη αυτοδιάλυση και των δύο συνασπισμών, προκειμένου να μειωθεί η ένταση και ο ψυχρός πόλεμος! Μάταια όμως! Αυτό διάφοροι το «ξεχνούν». Και λένε ακόμη ότι η Σοβιετική Ενωση είχε (στην καλύτερη περίπτωση) ίσες ευθύνες στην οικοδόμηση της «ισορροπίας του τρόμου»! Παρότι: Εκανε απανωτές προτάσεις για καταστροφή όλων των πυρηνικών όπλων! Επέμενε στη μη παραπέρα (τουλάχιστον) ανάπτυξή τους! Αντιδρούσε με όλες τις δυνάμεις της στον «πόλεμο των άστρων» που προετοίμαζε η κυβέρνηση Ρίγκαν! Η ίδια και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εξασφάλισαν την ειρήνη στα Βαλκάνια επί μισό αιώνα!
Οι ΗΠΑ έσωσαν την Ευρώπη;
Από τις ΗΠΑ, αλλά και από χώρες της ΕΕ που έχουν φιλοαμερικανική γραμμή, ακούγεται το επιχείρημα: «Οι ΗΠΑ έσωσαν την Ευρώπη στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Πρέπει τώρα και η Ευρώπη ν' ανταποκριθεί και να συνδράμει τις ΗΠΑ, που απειλούνται»!!
Πρώτο: Πώς έσωσαν, άραγε, την Ευρώπη; Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με τη βοήθεια και του δολαρίου! Οι Αγγλοαμερικανοί χρηματοδότησαν τους εξοπλισμούς της ναζιστικής Γερμανίας, παρά την απαγόρευσή τους από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεύτερο: Οταν η Γερμανία επιτέθηκε κατά της Σοβιετικής Ενωσης, η πολιτική των ΗΠΑ εκφράστηκε ως εξής:«Οσο πιο πολύ σφάζονται μεταξύ τους, τόσο καλύτερα για μας! Αν η πλάστιγγα γείρει υπέρ του ενός, θα βοηθάμε τον άλλο! Και αντιστρόφως»! Αυτά έλεγε ο Χ. Τρούμαν, που έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Ρούσβελτ.
Τρίτο: Οπως ομολογούν ακόμη και αντικομμουνιστές πολιτικοί, το μεγάλο μερίδιο στην ήττα του φασισμού ανήκει στη Σοβιετική Ενωση και στα είκοσι εκατομμύρια των νεκρών της! Η στροφή στον πόλεμο άρχισε μετά τη Μάχη του Στάλινγκραντ και συνεχίστηκε ραγδαία με τις νίκες του Κόκκινου Στρατού, αρχικά μέσα στη Σοβιετική Ενωση και στη συνέχεια στις γειτονικές της χώρες. Τότε οι ΗΠΑ και άλλες καπιταλιστικές χώρες (Αγγλία) υποχρεώθηκαν να οργανώσουν την απόβαση στη Νορμανδία, παρότι δεν ήθελαν μέχρι τότε να ανοίξει δεύτερο μέτωπο. Υποχρεώθηκαν, γιατί οι νίκες του Κόκκινου Στρατού είχαν ανυψώσει την ΕΣΣΔ σε κύριο πρωταγωνιστή της αντιφασιστικής πάλης. Κι αυτό επιδρούσε πολύ θετικά στους λαούς των καπιταλιστικών χωρών. Πότε, όμως, έγινε αυτό; Στα μέσα του 1944! Δηλαδή τρία ολόκληρα χρόνια μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ και σχεδόν πέντε μετά την κήρυξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου!!
Τέταρτο: Το σχέδιο Μάρσαλ, με το οποίο οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης, κάλυπτε τρεις στόχους: Βοηθούσε σημαντικά την οικονομία των ΗΠΑ, ενώ παράλληλα προωθούσε προς την ανασυγκρότηση την ευρωπαϊκή οικονομία. Σ' αυτή την οικονομική ανάπτυξη του «Δυτικού Κόσμου» οι ΗΠΑ στήριζαν την εξωτερική, κυρίως αντικομμουνιστική, πολιτική τους. Οι βαθύτεροι λόγοι της βοήθειας αυτής ήταν η επέκταση της οικονομικής ισχύος της Αμερικής, η αποφυγή της οικονομικής κρίσης. Οπως σημείωναν και αστοί οικονομολόγοι, «δίχως αυτήν, η οικονομική κρίση είναι αναπόφευκτη. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Αμερική προέρχεται σήμερα από το ενδεχόμενο σταμάτημα των εξαγωγών της προς την Ευρώπη». Και πρόσθεταν ότι ο βασικός πολιτικός λόγος της αμερικανικής βοήθειας προς τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν από το φόβο της «εξάπλωσης του κομμουνισμού στην Ευρώπη».
Ετσι, μόνο από τούτη την άποψη έχει βάση ο ισχυρισμός των ΗΠΑ, «εμείς σώσαμε την Ευρώπη»: Από την άποψη της ενίσχυσής της, για να υπονομευτεί το σοσιαλιστικό σύστημα! Ομως αυτό δε λέγεται βοήθεια προς τους ευρωπαϊκούς λαούς. Λέγεται και είναι βοήθεια στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, προκειμένου να σταθεροποιήσει και να ενισχύσει την κυριαρχία του σε βάρος των λαών.
Οι αξίες της ΕΕ
Ποιες είναι οι αξίες που καθοδηγούν την ΕΕ; Για ποιον ευρωπαϊκό πολιτισμό γίνεται λόγος, που καθορίζει την πολιτική των ηγετών της; Και για ποια Ευρώπη γίνεται λόγος;
Είναι προφανές, ότι με τη λέξη «Ευρώπη» αναφέρονται μόνο στην καπιταλιστική. Η σοσιαλιστική Ευρώπη εξαιρείται!
Αλλά και η καπιταλιστική Δυτική Ευρώπη, ουδέποτε είχε έναν πολιτισμό. Είχε και έχει (τώρα και δύο αιώνες περίπου) δύο πολιτισμούς. Τον πολιτισμό της Κομμούνας του Παρισιού, τον πολιτισμό του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λίμπκνεχτ και της Λούξεμπουργκ, του Τέλμαν, του Αραγκόν και του Δημοκρατικού Στρατού της Ισπανίας, τον πολιτισμό της Διεθνούς και της σοσιαλιστικής επανάστασης της Γερμανίας (που την έσφαξε η σοσιαλδημοκρατία). Εχει τον πολιτισμό της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Την 85χρονη ιστορία του ΚΚΕ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της ΕΑΜικής Αντίστασης, του εργατικού κινήματος της Δυτικής Ευρώπης. Αυτά, και πολλά ακόμη, από τη μια μεριά.
Και από την άλλη έχει τον πολιτισμό της Αγγλικής, Βελγικής, Ισπανικής, Ολλανδικής, Γαλλικής αποικιοκρατίας, του Χίτλερ, του Φράνκο και του Μουσολίνι, στους οποίους οι αντιναζιστές κυβερνώντες παρέδιδαν χώρες (Τσεχοσλοβακία κ.ά), για να τους κατευνάσουν (!). Εχει τον πολιτισμό του γαλλικού ιμπεριαλισμού που κατέσφαξε τον αλγερινό λαό, ενώ έφτασε μέχρι και το Βιετνάμ και χώρες της Αφρικής. Πίσω από τις σφαγές φυλών και λαών της Αφρικής (Ρουάντα κ.ά) βρίσκονται οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, που «κρύβονται» οι ίδιοι και σφαγιάζονται οι εγχώριοι! Εχει τον πολιτισμό της δολοφονίας και τον τραυματισμό διαδηλωτών (Γένοβα κλπ).
Για ποιον πολιτισμό, λοιπόν, και για ποιες αξίες γίνεται λόγος; Μήπως αυτές της Γαλλικής Επανάστασης; Μα η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, όπως και όλες οι αστικές επαναστάσεις (Αγγλική, Αμερικανική κλπ) έχουν φάει τα ψωμιά τους εδώ και δύο αιώνες. Εφεραν την ανθρωπότητα πολλά χρόνια μπροστά, τσακίζοντας τη φεουδαρχία. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ιστορική προσφορά τους. Ομως αυτές οι επαναστάσεις έφερναν (συστατικό τους) μιαν άλλη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο: Τη μισθωτή δουλεία από το κεφάλαιο. Αυτό είναι το βάθρο των όσων ξετυλίγονται και σήμερα: Ελαστικά ωράρια εργασίας, εμπορευματοποίηση υγείας - πρόνοιας - παιδείας - ασφάλισης, φτώχεια, πόλεμοι. Αλλά και συνεχής αύξηση των μέτρων καταστολής: Σένγκεν, ΕΣΕΛΟΝ, στρατιές χαφιέδων, «τρομονόμοι», τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς.
Η δημοκρατία και οι αξίες της Δυτικής Ευρώπης είναι το περιτύλιγμα της δικτατορίας του κεφαλαίου. Οι αξίες τους είναι τα κέρδη με κάθε μέσον. Πάνω από αυτά το κεφάλαιο δε βάζει τίποτα. Ούτε και την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη Γη! Τα ίδια ισχύουν και στις ΗΠΑ.
Η άλλη Αμερική
Ορισμένοι ανακάλυψαν και πάλι, ότι, εκτός από τον Μπους και τους πολεμοκάπηλους του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και τη «Δεξιά», υπάρχει στις ΗΠΑ και η «άλλη Αμερική»! Η... αριστερά του «Δημοκρατικού Κόμματος», ο Κλίντον, το φιλειρηνικό κίνημα με τις παραδόσεις του (Βιετνάμ), τα οικολογικά κινήματα. Και ότι αυτή η Αμερική πρέπει να στηριχτεί με κάθε τρόπο, για να νικηθεί η Αμερική των καουμπόιδων, του Μακαρθισμού και των Μπους. Για να νικήσει, λένε, η Αμερική του Ρούσβελτ, του Λίνκολν και της αντιφασιστικής πάλης.
Η Αμερική, που κάτι κρατούσε (σε επίπεδο ηγετών και κομμάτων) από τις αστικές επαναστάσεις, έχει πεθάνει ανεπιστρεπτί. Υπάρχει, ασφαλώς, το φιλειρηνικό κίνημα, έστω κι αν ακόμη είναι κατώτερο των περιστάσεων, ποσοτικά και ιδεολογικοπολιτικά. Με αυτά τα κινήματα πρέπει να είναι ο καθένας μας αλληλέγγυος και να συμβάλλει με την πείρα και τη δράση του στην όξυνση του αντιιμπεριαλιστικού τους μετώπου. Υπάρχει βεβαίως η εργατική τάξη των ΗΠΑ, που ζει (το μεγάλο μέρος της) σε συνθήκες εξαθλίωσης, τρόμου και πλύσης εγκεφάλου. Με την εργατική τάξη ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να είναι επίσης αλληλέγγυος. Ομως, ως εδώ. Από δω και πέρα, όσοι νοσταλγούν τον Κλίντον, «που ήταν καλύτερος από τον Μπους», και την αριστερά(!) του Δημοκρατικού Κόμματος, απλώς κοροϊδεύουν τον κόσμο. Και ο κόσμος θυμάται, ότι το κόμμα του πολέμου κατά του Βιετνάμ ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ! Θυμάται τις δεκάδες επεμβάσεις και τους 179 πολέμους (!) που έχουν απρόκλητα διεξάγει οι ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια, όχι μόνο όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν το Ρεπουμπλικανικό, αλλά και όταν κυβερνούσε το Δημοκρατικό Κόμμα. Ας μην «ξεχνάνε» και τα συνδικάτα του εγκλήματος που ελέγχουν τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις στις ΗΠΑ! Και που για αυτά τα συνδικάτα του εγκλήματος κάνουν τα στραβά μάτια και το Ρεπουμπλικανικό και το Δημοκρατικό Κόμμα.
Κι ας εξηγήσουν: Πώς συνέβη και γιατί, ο Κλίντον να ηγείται του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, και ο Χ. Κίσινγκερ να είναι αντίθετος, επειδή τον θεωρούσε λάθος! Ισως έτσι εξηγήσουν και το γιατί ο Μπους ηγείται σήμερα του πολέμου κατά του Ιράκ, ενώ ο Τεντ Κένεντι είναι αντίθετος, επειδή τον θεωρεί λάθος! Οποτε αντιτίθενται κάποιοι σε κάποιον πόλεμο, είναι γιατί ως τακτική, τη συγκεκριμένη περίοδο, τον θεωρούν λάθος, είτε γιατί εκπροσωπούν μερίδες του κεφαλαίου, που δε θέλουν το συγκεκριμένο πόλεμο, τη συγκεκριμένη στιγμή! Ομως και για τους μεν και για τους δε, οι πόλεμοι που διεξάγει ο ιμπεριαλισμός γίνονται, για να μην κινδυνεύσουν τα «εθνικά συμφέροντα»!! Γίνονται για την... ελευθερία! (Τίνος;).
Και γίνονται, τόσο από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, όσο και από τις ευρωπαϊκές. Για ν' αποδειχτεί και πάλι το αστείο του επιχειρήματος «κυβερνάει η οικονομία σε βάρος της πολιτικής»! Θα αποτελούσε ιστορική πρωτοτυπία, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Τις αποφάσεις τις παίρνουν οι κυβερνήσεις, οι Βουλές, οι διεθνείς οργανισμοί, στους οποίους εκπροσωπούνται κράτη. Και βεβαίως, με το σημερινό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων όλοι αυτοί ψηφίζουν εκείνους τους νόμους, που συμφέρουν στα μονοπώλια.
Η 11η Σεπτέμβρη 2001
Τα τρομοκρατικά πλήγματα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 αποτέλεσαν το πρόσχημα, για να εξαπολυθεί μια νέα γιγαντιαία επίθεση κατά των λαών και χωρών.
Ορισμένοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να εμφανίσουν τα τρομοκρατικά πλήγματα ως αφετηρία της οικονομικής ύφεσης στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, ή και να υπερβάλλουν όσον αφορά στην επίδρασή τους στην προϋπάρχουσα οικονομική κρίση. Ομως η πορεία βαθιάς επιβράδυνσης και στη συνέχεια ύφεσης για την οικονομία των ΗΠΑ ήταν διαπιστωμένη και από Αμερικανούς οικονομολόγους πολύ πριν την 11η Σεπτέμβρη. Είχαν ήδη καταγραφεί εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις λόγω περιορισμού των παραγγελιών και προσπάθειας των επιχειρήσεων να περιορίσουν τις δαπάνες τους, να συγκρατήσουν την τάση μείωσης του ποσοστού κέρδους. Μετά την 11η Σεπτέμβρη δηλώσεις αστών οικονομικών ιθυνόντων συνέδεσαν την επιτάχυνση της πορείας προς την ανάκαμψη με την εκδήλωση και την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ!
Αυτή είναι η αιτία της επίθεσης και όχι η πάταξη της τρομοκρατίας. Για να κυνηγηθεί ο Μπιν Λάντεν και για να εξαρθρωθεί η «Αλ Κάιντα» (αν ήταν αυτά ο στόχος):
- Δε θα χρειαζόταν να κινητοποιηθεί όλη η πολεμική μηχανή του ιμπεριαλισμού και να ενεργοποιηθούν διατάξεις του καταστατικού του ΝΑΤΟ.
- Δε θα χρειαζόταν να ψηφιστούν νέοι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι, σε όλες τις χώρες, που θωρακίζουν περισσότερο την κρατική καταστολή.
- Δε θα χρειαζόταν να παραμένουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν, τη στιγμή που υποστηρίζεται ότι η «Αλ Κάιντα» (τουλάχιστον στο Αφγανιστάν) δέχτηκε συντριπτικά χτυπήματα.
Σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να δώσουν απάντηση και οι εγχώριοι «αριστεροί», απολογητές του Μπους, που μετά την 11η Σεπτέμβρη επιτέθηκαν κατά του ΚΚΕ, με την κατηγορία ότι ταυτίζεται με τον Μπιν Λάντεν! Πήγαν έτσι να κρύψουν, ότι στόχος τους ήταν η πολιτική του ΚΚΕ, επειδή το ΚΚΕ δεν αθώωσε την πολιτική του ιμπεριαλισμού, όπως εκείνοι. Αυτό τους ενόχλησε! Επειδή το ΚΚΕ δε συμψήφισε τα θύματα, αλλά τα άθροισε. Και επειδή έθεσε εξαρχής το ζήτημα: Ποιος ωφελείται από αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα;
Ποιος χτύπησε τους δίδυμους πύργους;
Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι κανένα πειστικό αποδεικτικό στοιχείο δε δόθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ότι τα τρομοκρατικά πλήγματα έγιναν από την «Αλ Κάιντα»!
Ποιοι οι εγκέφαλοι; Ποια κράτη μπορούσαν να διαθέτουν τόσο σύγχρονα μέσα για τέτοια χτυπήματα; Αν η CIA «κοιμήθηκε», γιατί δεν έπεσαν κεφάλια, αλλά αντιθέτως ο αρχηγός της τιμήθηκε για την προσφορά του; Ποιοι είναι οι ακροδεξιοί μέσα στις ΗΠΑ, που παράγουν και ταχυδρομούν σκόνη άνθρακα; Πώς αυτά τα φακελάκια με τη σκόνη μπαίνουν και στο Πεντάγωνο, δίχως αυτοί που τα στέλνουν να έχουν γερές πλάτες στην κρατική μηχανή των ΗΠΑ; Και πολλά άλλα ερωτήματα. Απάντηση καμιά... Αντ' αυτής, ψηφίζονται στις ΗΠΑ νόμοι, που βάζουν πλάνο να ξεπεράσουν τα 10 (!) εκατομμύρια οι οργανωμένοι χαφιέδες! Ενώ στη CIA ανατέθηκε η συγκρότηση στρατιωτικών σωμάτων, δηλαδή δυνάμεων δολοφονίας και προβοκάτσιας!
Προαποφασισμένη η επίθεση
Αλλά τι χρειάζονται τα επιχειρήματα, όταν ο εκπρόσωπος του λευκού Οίκου, Φλάισερ, δήλωνε στις 9 Οκτώβρη 2001: «Ο πόλεμος δε γίνεται ενάντια στον Μπιν Λάντεν. Είναι ένας πόλεμος κατά των τρομοκρατών σε πολλαπλά επίπεδα. Ακόμα κι αν φύγει από τη μέση σήμερα ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο πόλεμος θα συνεχιστεί αύριο («Globe and Mail», 9/10/2001).
Και από την άλλη, έκθεση ειδικής επιτροπής με επικεφαλής τον Ράμσφελντ (υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ) για την «εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ» και για τη δημιουργία της Εθνικής Πυραυλικής Αμυνας, κατονόμαζε τον Μπιν Λάντεν ως τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο, πριν από την 11η Σεπτέμβρη 2001! Γιατί; Γιατί «βεβαίωνε», ότι«άνθρωποι σαν αυτόν θα μπορούσαν να αποκτήσουν δορυφορικά μέσα»(!!) και να πλήξουν τις ΗΠΑ από το διάστημα!! Λίγους μήνες αργότερα ο Μπους ανακοίνωνε την απόφασή του να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς στη δημιουργία του αντιπυραυλικού συστήματος στο Διάστημα,υπό τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές της «Λόκχιντ - Μαρτίν», της «Μπόινγκ» και άλλων πολεμικών βιομηχανιών! Αυτές αναλάμβαναν να σώσουν τις ΗΠΑ (έναντι τρισεκατομμυρίων δολαρίων εννοείται) από ένα διαστημικό Περλ Χάρμπορ!!! Μετά από μερικούς μήνες χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι. Που φυσικά, δεν μπορούσε παρά να είχαν χτυπηθεί από τον Μπιν Λάντεν!..
Ο πόλεμος, λοιπόν, κατά του Αφγανιστάν ήταν προαποφασισμένος. Οπως είναι προαποφασισμένος και ο πόλεμος κατά του Ιράκ. Οπως και όλων των κρατών, που περιλαμβάνονται στη λίστα των ΗΠΑ.
Κρατική τρομοκρατία
Κάνοντας, επομένως, λόγο για την τρομοκρατία, πρέπει να σταθούμε πρωταρχικά στην κρατική τρομοκρατία που ασκούν ως επίσημη πολιτική τους τα καπιταλιστικά κράτη. Τρομοκρατία κρατική εντός και εκτός συνόρων. Κατασκευή (ή διάβρωση στην πορεία) τρομοκρατικών οργανώσεων τύπου «Αλ Κάιντα».
Ο ιμπεριαλισμός φέρνει μαζί του την τρομοκρατία και τον πόλεμο, όπως η χελώνα το καβούκι της. Η τρομοκρατία δε γεννιέται από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του ιμπεριαλισμού, όλοι εκείνοι, που ονοματίζουν τρομοκρατικά τα επαναστατικά και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των λαών, επειδή, λένε, κι αυτά χρησιμοποιούν βία!!
Οι αγώνες των λαών - και οι ένοπλοι - είναι δίκαιοι. Υποχρεώνονται να αντιμετωπίσουν την κρατική βία, για τα δικαιώματά τους. Δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι οι πράκτορες τύπου Μπιν Λάντεν, με την 18χρονη Παλαιστίνια εργάτρια, που ζώστηκε με δυναμίτη και σκόρπισε το θάνατο! Είναι τελείως διαφορετικό, το αν συμφωνεί κανείς με την αποτελεσματικότητα αυτής της μορφής πάλης, και άλλο να στιγματίζει ως έγκλημα τον ηρωισμό και την κατάσταση απόγνωσης που έχουν φέρει το λαό της Παλαιστίνης.
Οι σημερινοί τρομοκράτες τύπου Μπιν Λάντεν δεν έχουν σχέση με τους ρομαντικούς της τρομοκρατίας του 19ου αιώνα, παρότι και στις δικές τους οργανώσεις είχε βάλει το δάχτυλό της και η Οχράνα (τσαρική αστυνομία) και άλλες αστυνομίες. Τους λογαριασμούς του με την ατομική τρομοκρατία το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα τους ξεκαθάρισε από τότε και σε βάση θεωρητική. Τάχθηκε και τάσσεται κατά της ατομικής τρομοκρατίας.Πολύ περισσότερο που σήμερα, σε σχέση με τότε, υπάρχει και μια μεγάλη διαφορά: Οι δυνατότητες του ιμπεριαλισμού σήμερα. Οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» ήταν διαβρωμένες από τις μυστικές υπηρεσίες του. Γνωστή είναι και η ομολογία του πατέρα Μπους: «Στις τρομοκρατικές οργανώσεις η CIA παρεμβαίνει, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσει υπέρ των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ»!! Εξάλλου είναι πολύ γνωστό και το εγχειρίδιο της CIA, στο οποίο δίνονταν οδηγίες για τη δημιουργία τρομοκρατικών οργανώσεων δεξιάς και αριστερίστικης μορφής...
«Κόκκινη προβιά»
Οπως παραδέχτηκαν δημοσίως ο Α. Παπανδρέου και ο Γ. Βαρβιτσιώτης, στην ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις στην Ελλάδα υπήρχε μυστικό παράρτημα, που πρόβλεπε τη δημιουργία της παρακρατικής οργάνωσης «Κόκκινη Προβιά». Αυτή η οργάνωση δημιουργήθηκε το 1955 από Ελληνες κομάντος και την CIA για να αντιμετωπίσει την «κομμουνιστική απειλή». Η «Κόκκινη Προβιά» ήταν τμήμα της επιχείρησης «Γκλάντιο», που αποκαλύφθηκε στην Ιταλία τον Οχτώβρη του 1990. Η έρευνα που αποφασίστηκε να γίνει από την ελληνική κυβέρνηση εκείνο τον καιρό δεν έγινε ποτέ. Και δεν έγινε για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Αυτό το δίκτυο, που οργανώθηκε σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, δραστηριοποιείται και σήμερα σε πολλές από αυτές, όπως Μ. Βρετανία, Γερμανία κ.ά.
Οι οργανώσεις της «Γκλάντιο» οργάνωσαν δολοφονίες και άλλες τρομοκρατικές επιχειρήσεις, φακέλωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, συμμετείχαν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα ή σε απόπειρες, είχαν δεσμούς με τη νεοφασιστική μασονική στοά Π2 στην Ιταλία.
Και όπως αναφέρεται σε έκθεση επιτροπής του ιταλικού Κοινοβουλίου, οι νεοφασίστες και οι ακροδεξιοί σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες ήταν υπεύθυνοι για το 68% όλων των τρομοκρατικών ενεργειών και το 90% εκείνων που επέφεραν το θάνατο!
Δικαίωμα κάθε λαού
Το αστικό κράτος στο Ιράκ (περί αυτού πρόκειται και όχι αφηρημένα για το καθεστώς Χουσεΐν) είναι γνωστό για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει κατά του λαού, για τις σφαγές και τα βασανιστήρια στα οποία έχει υποβάλλει τους αντιπάλους του. Οι κομμουνιστές στο Ιράκ έχουν ιδία πείρα από αυτά.
Επομένως, αν κάποιοι επιθυμούν πρώτοι απ' όλους την ανατροπή της κυβέρνησης, αυτοί είναι οι κομμουνιστές. Η αντίθεσή μας στον άδικο πόλεμο σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει έμμεση υποστήριξη στον Χουσεΐν. Οπως δε σήμαινε υποστήριξη στην «Αλ Κάιντα» και η αντίστοιχη θέση μας κατά του πολέμου στο Αφγανιστάν, ή του Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία. Γιατί ο λαός του Ιράκ είναι εκείνος που θα υποφέρει από τον πόλεμο. Οπως υποφέρει τώρα, εξαιτίας του εμπάργκο των ΗΠΑ. Μακάρι ο λαός του Ιράκ να ανέτρεπε την κυβέρνησή του, αξιοποιώντας και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και να εγκαθίδρυε την εργατική εξουσία, κάτι που δε θα άρεσε, βεβαίως, σε πολλούς από εκείνους που κόπτονται για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράκ! Ομως αυτό είναι ένα ζήτημα, που αφορά στον ιρακινό λαό και όχι στους ιμπεριαλιστές. Κάθε λαός πρέπει να αποφασίζει ο ίδιος για την πορεία που θ' ακολουθήσει. Τα ιμπεριαλιστικά κράτη δεν αναγνωρίζουν στους λαούς αυτό το δικαίωμα. Κι αν δούμε τον ιδεολογικό ρόλο της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, το συμπέρασμα που βγαίνει κατά βάθος είναι τούτο: Να χτυπηθεί και κάθε σκέψη ακόμη, ότι μπορεί, ο όποιος λαός το θελήσει, να πάρει το δικό του δρόμο, σε αντίθεση με αυτόν που «επιτρέπει» η ιμπεριαλιστική τάξη.
Και μια άλλη παράμετρος: Οι ΗΠΑ - Βρετανία προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση στο Ιράκ, που θα προέρχεται από την αντιπολίτευση. Πέρα από το γεγονός ότι και για τη σύνθεση αυτής της μελλοντικής κυβέρνησης οι συγκρούσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών καλά κρατούν, προκύπτει και το εξής: Αυτή η νέα κυβέρνηση θα είναι φιλολαϊκή; Ασφαλώς όχι! Θ' ανεβεί στην εξουσία με τις λόγχες του ιμπεριαλισμού, για να στηρίξει τα δικά του συμφέροντα, καθώς και της εγχώριας αστικής τάξης, που βρίσκονται σε αντίθεση μ' εκείνα του ιρακινού λαού.
Στη διάρκεια του ΝΑΤΟικού πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας και μετά, κατά του Αφγανιστάν, οι αντίπαλοι του ΚΚΕ πρόβαλαν τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας και στη συνέχεια του Αφγανιστάν, επιχειρώντας να θεμελιώσουν το επιχείρημα, ότι «για το ΚΚΕ υπάρχουν καλές και κακές εισβολές»! Και ότι υποστηρίζει το δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος το δρόμο που θα ακολουθήσει, μόνο «κατά τα καλά και συμφέροντα»...
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι πελώρια. Ουσιαστικά πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της. Οσοι λένε αυτά τα πράγματα, παραγνωρίζουν σκόπιμα το κατάντημα της Τσεχοσλοβακίας και του Αφγανιστάν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Ο διαμελισμός της Τσεχοσλοβακίας και η παλινόρθωση του καπιταλισμού σ' αυτήν, καθώς και η άνοδος (τότε) των Ταλιμπάν στην εξουσία του Αφγανιστάν είναι έργα του ιμπεριαλισμού και των εγχώριων αστικών δυνάμεων, που οι επιδιώξεις τους βρίσκονταν πίσω από τις διακηρύξεις για τα «ανθρώπινα δικαιώματα».
Τι έγινε στην Τσεχοσλοβακία το 1968
Στην πραγματικότητα, η σύγκρουση στην Τσεχοσλοβακία γινόταν ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Κατά της σοσιαλιστικής εξουσίας της Τσεχοσλοβακίας εξαπολύθηκε, χρόνια πριν, ένας συνεχής και ανελέητος ψυχολογικός πόλεμος. Εκεί έδρασαν οι ιμπεριαλιστικές υπηρεσίες, η φαιά προπαγάνδα, η αξιοποίηση των εθνικιστικών στοιχείων, αλλά και των μεγάλων λαθών στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Ιδιαίτερος υπήρξε στην Τσεχοσλοβακία ο υπονομευτικός ρόλος της καπιταλιστικής Γερμανίας, μέσω του σταθμού «Ελεύθερη Ευρώπη», και της χρηματοδότησης οργανώσεων εμιγκρέδων αποτελούμενων κυρίως από Τσεχοσλοβάκους αστούς, που είχαν χάσει τα προνόμιά τους και υπονόμευαν το σοσιαλισμό από μέσα και από έξω. Το σχέδιο ανατροπής προέβλεπε ακόμη και στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Σουδητίας, όπου ζούσαν πολλοί γερμανόφωνοι! Αυτά τα σχέδια τα βοηθούσε εξ αντικειμένου η λαθεμένη γραμμή του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, που έσπρωξε εναντίον της και μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης.
Τότε, λοιπόν, οι κομματικές δυνάμεις που ήταν αντίθετες με εξελίξεις ανατροπής της εργατικής εξουσίας, ζήτησαν τη βοήθεια του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Οι μεν, ήταν με το ΝΑΤΟ. Οι δε, ήταν με τον σοσιαλισμό. Αυτή η σύγκρουση υπήρξε στην Τσεχοσλοβακία και όχι η «Ανοιξη της Πράγας»! Η «άνοιξη» αυτή ήρθε είκοσι χρόνια αργότερα, ως βελούδινη(!) επανάσταση(!). Την έφεραν οι ίδιοι που τότε ηγούνταν της αντεπανάστασης (Ντούμπτσεκ, Χάβελ). Με τη στήριξη του ιμπεριαλισμού και του Γκορμπατσώφ...
Τι έγινε στο Αφγανιστάν
Οι φιλικές σχέσεις του Αφγανιστάν με τη Σοβιετική Ενωση χρονολογούνταν από το 1919. Μόλις η Οχτωβριανή επανάσταση εδραιώθηκε, από τις πρώτες πράξεις της ήταν να συνάψει με την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, με το οποίο συνορεύει, Σύμφωνο φιλίας και αμοιβαίας συνεργασίας διάρκειας 50 χρόνων! Αυτή η συνεργασία διακόπηκε στην πορεία, εξαιτίας αντιδραστικότατων αλλαγών που συντελέστηκαν στο Αφγανιστάν, για να επαναληφθεί αργότερα. Και πήρε την πιο στενή μορφή της μετά την επανάσταση, όταν η ΕΣΣΔ βοήθησε τον αφγανικό λαό και με το αίμα των παιδιών της.
Η λαϊκή επανάσταση στο Αφγανιστάν πραγματοποιήθηκε στις 27 Απρίλη 1978.
Από τα πρώτα μέτρα που πήρε η λαϊκή κυβέρνηση, ήταν να μοιράσει τη γη στους ακτήμονες, στους μικροκαλλιεργητές, στους εργάτες γης και στους νομάδες. Από αυτή τη στιγμή άρχιζε και ένοπλη αναμέτρηση ανάμεσα σ' εκείνους που αποκτούσαν γη και σ' εκείνους που την έχασαν... 6.795.670 στρέμματα γης μοιράστηκαν σε 2.000.000 άτομα. 4.000.000 στρέμματα αφαιρέθηκαν από τους 39.000 γαιοκτήμονες χωρίς αποζημίωση. 11.000.000 μέλη αγροτικών οικογενειών απαλλάχτηκαν από τα χρέη τους στους τοκογλύφους, ύψους 70 δισεκατομμυρίων δραχμών. Ενώ λίγα χρόνια αργότερα χαρίστηκαν και οι χρεωστούμενοι στο κράτος φόροι 4.300.000 αγροτών. Ταυτόχρονα, στην αγροτική οικονομία άρχισαν να εισρέουν από τη Σοβιετική Ενωση, στα πλαίσια συμφωνιών συνεργασίας, τρακτέρ και άλλα εργαλεία, καθώς και εργαλεία για την οικοδομική βιομηχανία. Οι λαϊκές πολυκατοικίες άρχισαν ν? αντικαθιστούν τα τσαντίρια και τα καλύβια από ξερολιθιές. Αυξήθηκαν ουσιαστικά οι μισθοί και τα μεροκάματα.
Αλλά η πιο πρωτάκουστη για το Αφγανιστάν ανατροπή έγινε στη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Πρώτα απ' όλα, η γυναίκα του Αφγανιστάν μπήκε στην παραγωγή. Μεγάλα τμήματά τους πέταξαν από πάνω τους το τσαντερί και τις μαντίλες και ντύθηκαν ανθρώπινα. Κι επιπλέον δημιούργησαν τις μαζικές γυναικείες οργανώσεις, μπήκαν στον πολιτικό στίβο. Με απόφαση τού Επαναστατικού Συμβουλίου απαγορεύτηκε να αρραβωνιάζει ο άντρας τις γυναίκες - παιδιά του ή να τις παντρεύει, για να πάρει χρήματα ή εμπορεύματα. Με ανάλογα διατάγματα πάρθηκαν μέτρα για τη μητρότητα, καταργήθηκαν όλοι οι νόμοι που καθιέρωναν την ανισότητα των δύο φύλων. Μέσα σε λίγα χρόνια από την επανάσταση μόνο στην Καμπούλ υπήρχαν 7.454 δασκάλες, και στην ύπαιθρο 9.000!
Η νέα οικονομία, στην οποία ο κρατικός τομέας αναπτυσσόταν διαρκώς σε βάρος του ιδιωτικού, έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της παραγωγής. Το 1984 η παραγωγή φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 76,5% σε σχέση με το 1983, φτάνοντας τα 3 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Ο τομέας της κτηνοτροφίας έγινε και εξαγωγικός. Το 1983 η παραγωγή ζώων έφτασε τα 27.750.000 ζώα. Ταυτόχρονα, άρχισαν να δημιουργούνται δρόμοι, να επισκευάζονται άλλοι. 1.500 φορτηγά αυτοκίνητα δόθηκαν από τη Σοβιετική Ενωση, για να αναπτυχθούν οι μεταφορές.
Πώς να μην προκαλούσε τις μύριες αντιδράσεις αυτή η εξέλιξη; Η ανατροπή της λαϊκής εξουσίας έγινε ο στόχος των ΗΠΑ και των γαιοκτημόνων και των αντιδραστικών μουλάδων και ουλεμάδων, που οργάνωσαν την αντεπανάσταση. Εξόπλιζαν την αντεπανάσταση και τους Ταλιμπάν, που είναι δικό τους δημιούργημα. Τους Ταλιμπάν χαιρέτισαν ως αγωνιστές της ελευθερίας. Υμνο γι' αυτούς έγραψε και ο Κ. Καραμανλής, ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ. Εγραψε, ότι «οι ήρωες της αφγανικής αντίστασης δεν είναι φανατικοί θεοκράτες και ακροδεξιοί μισθοφόροι»!
Ακόμη: Σκότωναν, έκαιγαν και δηλητηρίαζαν τα νερά και την αγροτική παραγωγή, έσφαζαν τους δασκάλους και τα στελέχη του Κόμματος, ανατίναζαν δρόμους και εργοστάσια. Το χρήμα έρεε άφθονο. Οι ξένες υπηρεσίες, πρώτη και καλύτερη η ΣΙΑ, οργίαζαν. Τα σύνορα Αφγανιστάν - Πακιστάν καταργήθηκαν. Πράκτορες της ΣΙΑ, στρατιωτικοί των ΗΠΑ, πακιστανικός στρατός, έμπαιναν κι έβγαιναν από το Αφγανιστάν στο Πακιστάν. Σε ένα εκατομμύριο δολάρια την ημέρα υπολογίζεται το χρήμα που έδιναν οι ΗΠΑ, μόνο για να δημιουργηθεί κύμα προσφύγων προς το Πακιστάν! Επρόκειτο κυρίως για τους Αφγανούς γαιοκτήμονες, που έπαιρναν μαζί και τους κολίγους τους, στους οποίους ασκούσαν ισχυρή θρησκευτική και άλλη επιρροή. Χιλιάδες από τους «πρόσφυγες» πλούτισαν από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών. Μόνο για το 1985 το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε «βοήθεια» στους αντεπαναστάτες 250 εκατομμύρια δολάρια και 200 εκατομμύρια δολάρια η Ιαπωνία, η Σαουδαραβία και τα Αραβικά Εμιράτα!
Διεθνιστική Αλληλεγγύη
Η διεθνιστική βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης ήταν ο αντίποδας της αντεπανάστασης. Ηταν συστατικό της συνολικής πολιτικής της. Με την εμφάνιση και εδραίωση της Σοβιετικής Ενωσης και του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος άλλαξε ριζικά η εικόνα του κόσμου. Σε κανένα από τα σοβαρά παγκόσμια προβλήματα δεν μπορούσε να δοθεί ουσιαστική λύση, δίχως τη συμμετοχή του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος. Ο σοσιαλισμός έδωσε ιστορικά παραδείγματα τεράστιας συμβολής στην εξάλειψη εστιών έντασης και πολέμων, υπέρ των λαών. Η ιστορική βοήθεια προς το λαό του Βιετνάμ. Η υπεράσπιση των αραβικών κρατών από τον ισραηλινό πόλεμο, η στήριξη του αγώνα του παλαιστινιακού και κυπριακού λαού. Η μεγάλη βοήθεια στους λαού του Κονγκό, της Γουινέας Μπισάου, της Μοζαμβίκης, της Αγγόλα, της Χιλής, της Κούβας. Η βοήθεια προς τον Λίβανο και την Ιορδανία, η ολόπλευρη στήριξη της Αιγύπτου, είναι μερικές πλευρές της ανιδιοτελούς διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Πόλεμος και ελληνικά κόμματα Οι εξελίξεις δείχνουν, ότι η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, γέρνοντας περισσότερο προς την πλευρά των ΗΠΑ. Γι' αυτό και ο Μπους συνεχάρη τον Κ. Σημίτη για τη στάση της Ελλάδας στην ΕΕ! Θα προτιμούσε, βεβαίως, να μη γίνει πόλεμος, γιατί θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, καθώς και μάζες νέων προσφύγων στην Ελλάδα. Ομως, απ' τη στιγμή που ο πόλεμος έχει αποφασιστεί να γίνει, η κυβέρνηση συμμετέχει. (Βάση Σούδας, Πολεμικό πλοίο στον Κόλπο, παραχώρηση λιμανιών, εδάφους, αέρος στο ΝΑΤΟ). Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ, με ελιγμούς εμπαιγμού του λαού, παίρνει μέρος σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις, με στόχο να εμφανίσει φιλολαϊκή την πολιτική του και να ψαρέψει ψήφους στα θολά νερά. Τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στη ΝΔ, είναι ορατή η αντανάκλαση των αντιθέσεων ΗΠΑ - ΕΕ. Υπάρχουν οι ανοιχτά φιλοαμερικανοί και οι ανοιχτά ταγμένοι υπέρ του Γαλλογερμανικού άξονα. Ταυτόχρονα στη ΝΔ υπάρχει και η τάση, που βλέπει στους κυβερνητικούς χειρισμούς διευκόλυνση της Τουρκίας ν' αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή μέσω του πολέμου κατά του Ιράκ. Διακρίνει δηλαδή μια ανεπαρκή υπεράσπιση των «εθνικών συμφερόντων», αφού στόχος θα έπρεπε να είναι, σύμφωνα με αυτή την άποψη, να υπερισχύσει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Αντ' αυτού, λένε, «η Ελλάδα έχει γίνει ο πιο θερμός υποστηρικτής της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ»! Η ουσία είναι, ότι και η κυβέρνηση κι η ΝΔ υπολογίζουν και στο πολιτικό κόστος. Και κυρίως φοβούνται, μήπως τα αντιπολεμικά αισθήματα του ελληνικού λαού αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερο βάθος και εκφραστούν κατά της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που υλοποιούν και οι δύο. Η πρόσφατη απόφαση της συνόδου της ΕΕ παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία της Ελληνικής Προεδρίας. Κι όμως, ήταν μια απόφαση, με την οποία οι «15» μετακίνησαν τη θέση τους επί το αντιδραστικότερον. Τάχθηκαν υπέρ της ειρηνικής επίλυσης της κρίσης, ανοίγοντας παράθυρο στον πόλεμο! Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συνδέονται με συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Αυτός είναι ο λόγος που συναινούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και όχι, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, επειδή η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και δεν μπορεί να τα βάλει με τους ισχυρούς. Η Ελλάδα, δηλαδή τα αστικά κόμματα, δε θέλουν, δεν έχουν συμφέρον να απέχει η Ελλάδα από το μοίρασμα της λείας (Βαλκάνια) ή από τη συμμετοχή στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Αυτή είναι η «ισχυρή Ελλάδα» που οικοδομούν. Και από μια τέτοια Ελλάδα ο λαός μας πρέπει να πάρει τις αποστάσεις του. Και σε καμιά περίπτωση να μη φιλοδοξεί να έχει ως μέλλον του την αναβάθμιση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Τα συμφέροντα του ελληνικού και του τουρκικού λαού είναι κοινά. Εναντίον και των δύο στρέφονται και οι δύο πλουτοκρατίες, που μεταξύ τους, ωστόσο, συγκρούονται, για το ποια θα έχει πιο αυξημένο ρόλο (κυριαρχία) στις διεθνείς σχέσεις και στην περιοχή. Ο ΣΥΝ στηρίζει όλη την πολιτική του στη βάση της γραμμής του Γαλλογερμανικού άξονα. Θεωρεί την ΕΕ ως δύναμη ειρήνης, που πρέπει να είναι ενιαία και να αντιπαρατεθεί στη φιλοπόλεμη πολιτική των ΗΠΑ! Στην ίδια βάση δρα στο μαζικό αντιπολεμικό κίνημα, κυρίως μέσα στο «Ελληνικό Φόρουμ». Ουσιαστικά η γραμμή του ΣΥΝ είναι γραμμή στήριξης του ενός ιμπεριαλιστικού πόλου κατά του άλλου. Στις τοποθετήσεις του γίνεται συνεχώς επίκληση του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς κοινότητας (ΟΗΕ κ.ά.). Ποιος ΟΗΕ και ποιο δίκαιο; Ο ρόλος του ΟΗΕ καθορίζεται από τον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων. Οταν ο συσχετισμός ήταν σαφώς καλύτερος για τους λαούς, αφού τότε στον ΟΗΕ συμμετείχαν οι σοσιαλιστικές χώρες και οι αδέσμευτες, παίρνονταν αποφάσεις, που, κι αν δεν ήταν πάντα οι καλύτερες, είχαν πολλά θετικά στοιχεία. Από το 1989 ο ΟΗΕ έγινε «μαγαζί» των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας αυτές οι δυνάμεις έγραψαν τον ΟΗΕ στα παλιά παπούτσια τους! Απ' αυτή την άποψη τυχόν απόφαση του ΟΗΕ κατά του Ιράκ πρέπει να βρει αντίθετο κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Να μη τη σεβαστεί! Γιατί θα είναι απόφαση που στηρίζεται σε ένα ψέμα: Στο στόχο δήθεν για αφοπλισμό του Ιράκ, ενώ η αιτία είναι οικονομικοπολιτική και στρατηγική. Επομένως ο ΟΗΕ δε νομιμοποιείται να πάρει τέτοια απόφαση. Αν υποθέσουμε, χάριν λόγου, ότι μπορεί, τότε θα έπρεπε να πάρει ανάλογη απόφαση και κατά των ΗΠΑ και κατά του Ισραήλ, του Πακιστάν, της Μ. Βρετανίας και πολλών άλλων. Και αν ο Σαντάμ χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά των Κούρδων, που όντως χρησιμοποίησε, και οι ΗΠΑ γέμισαν με πυρηνικά απόβλητα τη Γιουγκοσλαβία. Ο συσχετισμός δυνάμεων αντανακλάται και στο διεθνές δίκαιο. Πρόκειται για το δίκαιο του ισχυρότερου, δηλαδή για το δίκαιο της ζούγκλας. Κι εδώ καταργήθηκαν τα θετικά στοιχεία που είχαν ενσωματωθεί στο παρελθόν. Το διεθνές δίκαιο είναι αντιδραστικό, είναι άδικο, ιμπεριαλιστικό. Μπορεί ο λαός! Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο! Το ερώτημα αν μπορούν οι λαοί να αποτρέψουν τον πόλεμο έρχεται και επανέρχεται, άλλοτε εκ του πονηρού (δεν μπορούν(!), άρα ας μην κινητοποιούνται), άλλοτε καλοπροαίρετα, άλλοτε ως έκφραση γενικότερου συμβιβασμού και άλλοτε ως έκφραση μιας ειλικρινούς αγωνίας χιλιάδων απλών ανθρώπων που συμμετέχουν (ή στέκονται με θέρμη δίπλα) στις λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του πολέμου. Η απάντηση «δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τον πόλεμο», που δίνουν διάφορες πλευρές... καλοθελητών, δεν είναι σημερινή. Είναι τόσο παλιά, όσο και η ταξική πάλη. Τα ίδια έλεγαν πάντα οι κυρίαρχες τάξεις και οι εκπρόσωποί τους στους λαούς. Και για να μην ανατρέχουμε στα πολύ μακρινά (παρότι χρήσιμα), ας σκεφτούμε τα όσα έλεγαν στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, ή στα χρόνια της δικτατορίας 1967 - '74... Οι ίδιοι που υποστηρίζουν κατά καιρούς ότι ο λαός δεν μπορεί, ισχυρίστηκαν ότι οι μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, την 15η Φεβρουαρίου 2003, άσκησαν πίεση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με αποτέλεσμα τη γνωστή απόφαση των «15», που όμως δεν ήταν καθόλου φιλολαϊκή! Δηλαδή: Οποτε τους συμφέρει ο λαός μπορεί και όποτε δεν τους συμφέρει ο λαός δεν μπορεί... Το θέμα δεν είναι αν μπορούν οι λαοί να αποτρέψουν τον πόλεμο (και αυτόν που ετοιμάζεται κατά του Ιράκ και τους επόμενους που θά 'ρθουν). Το θέμα είναι το πώς μπορούν να τον (τους) αποτρέψουν. Γιατί αν ένας πόλεμος μπορεί να αποτραπεί σαν αποτέλεσμα μεγάλων λαϊκών ξεσηκωμών εναντίον του, δεν μπορούν να αποτραπούν γενικά οι πόλεμοι, αν δεν υπάρξουν ριζικές πολιτικές αλλαγές σε κάθε χώρα. Αυτό το ζήτημα συνδέεται άμεσα με τον προσανατολισμό της λαϊκής πάλης. Η πάλη εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου πρέπει να χτυπάει τις αιτίες που φέρνουν τον πόλεμο. Ομως πάλη κατά των αιτιών του πολέμου σημαίνει πάλη στο εσωτερικό κάθε χώρας (και της Ελλάδας) για την ανατροπή των θέσεων (οικονομικών, πολιτικών) της πλουτοκρατίας. Σημαίνει αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο για ριζικές πολιτικές ανατροπές, για εξουσία λαϊκή. Αυτή η πάλη μπορεί να αποτρέψει τους πολέμους. Η άλλη, που καλεί το λαό να τρέξει πίσω από την ΕΕ, για να μη γίνει πόλεμος (!), είναι τελικά ατελέσφορη. Και εξ αντικειμένου χρησιμοποιείται από τις δήθεν φιλειρηνικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ως χερούλι τους για το πέρασμα της δικής τους πολιτικής. Διέξοδος Η αντιλαϊκή πολιτική θα δυναμώσει όταν ο πόλεμος ξεκινήσει. Ηδη δρομολογούνται νέα αντιλαϊκά μέτρα (κατάργηση και ιδιωτικοποίηση των επικουρικών ταμείων, παραπέρα εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών και άλλα), ενώ το πενιχρό εισόδημα εργαζομένων και συνταξιούχων εξανεμίζεται από την άνοδο των τιμών, για τις οποίες δεν είναι αιτία μόνο η αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Πάντα, στη διάρκεια πολέμων, δυναμώνει η κρατική καταστολή και η ιδεολογική τρομοκρατία. Το δίλημμα «έχουμε πόλεμο, καθίστε ήσυχα» θα δίνει και θα παίρνει. Για όλα θα φταίει ο πόλεμος, όχι όμως και η αντιλαϊκή πολιτική που φορτώνει στο λαό τις συνέπειες του πολέμου. Σήμερα χρειάζεται να σημάνει γενικός συναγερμός στο λαό. Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στη σφαγή! «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο» και «πάλη κατά της φιλομονοπωλιακής πολιτικής», είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου