Ξανά για την προπαγάνδα περί «Βαϊμάρης»

Ξανά για την προπαγάνδα περί «Βαϊμάρης»

Πρόσφατα ο Ευ. Βενιζέλος, στα πλαίσια της επιδίωξης να τρομοκρατήσουν την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα προκειμένου στις εκλογές να αναδειχτεί ισχυρό το αστικό πολιτικό σύστημα και πιο ειδικά να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ πρόβαλε το «μπαμπούλα» του κινδύνου ενίσχυσης της ακροδεξιάς και του φασισμού. Στη συνέχεια επανέφερε για τον ίδιο λόγο το προσφιλές στα αστικά επιτελεία και διάφορους δημοσιολόγους ζήτημα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», θέλοντας να υπενθυμίσει ότι την κατάργησε ο Χίτλερ, άρα ελλοχεύουν τέτοιοι κίνδυνοι και στην Ελλάδα. Τι θέλει να πει; Ο λαός να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για να μην έχουμε παρόμοια φαινόμενα και στην Ελλάδα. Ετσι φέρνοντας στις σύγχρονες συνθήκες ιστορικά γεγονότα και μάλιστα διαστρεβλώνοντάς τα, ή ακόμη και παρουσιάζοντάς τα με ψευδή στοιχεία ή παρουσιάζοντας μια προηγούμενη περίοδο του καπιταλισμού ψευδώς πάνε να διαμορφώσουν ψυχολογία ή και συνείδηση τρόμου στους εργαζόμενους, προκειμένου να διατηρήσουν και να ενισχύσουν το αστικό πολιτικό σύστημα. Είναι μια παραλλαγή της θεωρίας των «άκρων».


Ο δημοσιολόγος των «Νέων» Πρετεντέρης έγραψε, (6/4/2012):«Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης - για το γερμανικό κοινοβουλευτικό καθεστώς που κατέρρευσε το 1933 μπροστά στην επέλαση του Χίτλερ. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ας πούμε, μόλις προχτές μιλούσε για «συνθήκες μεσοπολεμικές, συνθήκες Δημοκρατίας της Βαϊμάρης». Λέγοντας ότι «κινδυνεύουμε να βρεθούμε ενδεχομένως με ένα Κοινοβούλιο εχθρικό προς τον κοινοβουλευτισμό». Αυτός είναι ο φόβος, δηλαδή, να καταρρεύσει η δημοκρατία εκ των έσω. Να διαλυθεί μέσα από την ενίσχυση των ακροδεξιών και ακροαριστερών άκρων... από τις εκλογές του 1930 και μετά αρχίζουν ναζιστές και κομμουνιστές να καταγράφονται ως ισχυρές πολιτικές δυνάμεις».


Να λοιπόν που κατονομάζει τα άκρα ναζιστές και κομμουνιστές τρομοκρατώντας του λαό ως προς τους κομμουνιστές. Γιατί για τους άλλους, αυτοί είναι δημιουργήματα δικά τους από το ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι τη «Χρυσή Αυγή».


Τι είναι όμως το διαβόητο τέλος της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης»; Στις 28 Φλεβάρη 1933, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης του Χίτλερ, ο Πρόεδρος της Γερμανίας Χίντενμπουργκ ανέστειλε με έκτακτο διάταγμα όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης που εγγυόντουσαν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Το υπόλοιπο αστικό Σύνταγμα έμεινε ανέπαφο. Ετσι λένε, καταλύθηκε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και επικράτησε ο φασισμός. Αντικαταστάθηκε μια μορφή διακυβέρνησης της δικτατορίας των μονοπωλίων με μία άλλη.
Η πραγματική ιστορία


Ποια είναι η πραγματική ιστορία; Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929-1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία είχαν να αντιμετωπίσουν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτός ήταν ο αντίπαλός τους, αυτό φοβούνταν. Η ανησυχία τους μεγάλωνε γιατί η δύναμη των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού, του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος συρρικνώνονταν σημαντικά. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί η σοσιαλδημοκρατία που ήταν στην κυβέρνηση ψήφιζε έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Οτι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, με τα αντεργατικά μέτρα, την αδυναμία διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, της χειραγώγησης του λαού, της πτώσης της επιρροής των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.


Το κόμμα του Χίτλερ, το «εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό εργατικό κόμμα», έτσι ονομαζόταν, δυνάμωνε την επικίνδυνη προπαγάνδα πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υπόσχονταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορισμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. Δηλαδή, υπόσχονταν να ανοίξουν δρόμους κερδοφορίας των μονοπωλίων της Γερμανίας, έτσι θα έλυναν και προβλήματα των εργαζομένων, του λαού. Ετσι ενώ στις εκλογές για το Ράιχσταγκ το Μάη 1928, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά του εκτοξεύονται στο 18,3%. Τι κρύβουν εδώ; Οτι η σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή το αντίστοιχο σημερινό ΠΑΣΟΚ ενίσχυε τον Χίτλερ. Ας το δούμε.


Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ. Με δεύτερες εκλογές εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ. Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη 1932, σχηματίστηκε κυβέρνηση στη Γερμανία με επικεφαλής το σοσιαλδημοκράτη Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα. «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».


Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Να που και εδώ γίνεται η προπαγάνδα περί «άκρων» που είναι επικίνδυνα. Ετσι οι σοσιαλδημοκράτες ενίσχυαν τον Χίτλερ.


Στις εκλογές για το Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη 1932, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία. Το Νοέμβρη του 1932, μια ομάδα βιομηχάνων και τραπεζιτών υπέβαλαν στον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ ένα υπόμνημα και ζητούσαν να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ. Και βεβαίως το δρομολόγησαν στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας που καθοριζόταν από το «Σύνταγμα της Βαϊμάρης».


Στις 17 Νοέμβρη 1932 ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ. Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ. Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χίτλερ καγκελάριο. Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή. Με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας.
Στις σύγχρονες συνθήκες


Η σοσιαλδημοκρατία έμπειρη σε τέτοιες αποστολές επαναλαμβάνει την ίδια ιστορία. Ετσι στις εκλογές στη Γαλλία ο Μιτεράν είχε διαπιστώσει ότι ο Λεπέν μπορούσε να «τραβάει» ψήφους από το κόμμα του Σιράκ. Και τον στήριξε. Ενώ η «Δεξιά», διαπιστώνοντας ότι ο Λεπέν «τραβούσε» ψηφοφόρους από το ΚΚ Γαλλίας (ανθρώπους απογοητευμένους από την πολιτική του), εξίσου ενθάρρυνε τον Λεπέν. Και στις 500 υπογραφές που χρειάζεται να συγκεντρώσει κανείς, για να είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Γαλλίας, βρέθηκαν και υπογραφές σοσιαλιστών ανάμεσα στις 500 που συγκέντρωσε ο Λεπέν! Εγινε καταγγελία του Λαζουανί, υποψήφιου προέδρου Γαλλίας το 1990, στελέχους του ΓΚΚ, ο οποίος κατάγγειλε ότι το κόμμα του Λεπέν το δημιούργησε και το ενίσχυσε ποικιλοτρόπως (οικονομικά πρωτίστως), ο Φρανσουά Μιτεράν.


Αλλά και στην Ελλάδα δεν πάει πίσω το ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές στη Γαλλία το 2002, στελέχη του ΠΑΣΟΚ διακήρυτταν πως εθνικιστική ακροδεξιά υπάρχει και στην Ελλάδα, υπάρχει ο Ελληνας Λεπέν εννοώντας τον Γ. Καρατζαφέρη. Μάλιστα, ο Κ. Λαλιώτης σε συνέντευξή του στο «Εθνος», είπε πως υπάρχει στους κόλπους της ΝΔ, εκτρέφεται απ' αυτήν και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να εκφραστεί. Χάρηκαν, βεβαίως, και «έσπρωχναν» τον ΛΑ.Ο.Σ. γιατί έκοβε ψήφους από τη ΝΔ. Το είπαν ανοιχτά το 2002 στις τοπικές εκλογές, για την υπερνομαρχία της Αθήνας. Με τη στάση του το ΠΑΣΟΚ μετέτρεπε σε υπολογίσιμη δύναμη τον Γ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του. Ηταν μια πολύ συνειδητή επιλογή και ως «πείραμα» ωφέλιμο για το αστικό πολιτικό σύστημα. Τότε, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αναφωνούσε: «Τι το κόφτει το ΚΚΕ αν ενισχυθεί ο ΛΑ.Ο.Σ.;». Και για του λόγου το αληθές θυμίζουμε το εξής, ως παράδειγμα: Ο Απόστολος Κακλαμάνης στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αλφα», αφού, για το ΚΚΕ, αναμάσησε τα περί «αριστερού ψάλτη» στη ΝΔ, την χιλιοτετριμμένη προβοκάτσια, «το 'σκασε το μυστικό»: «Είναι απλό ότι η ΝΔ ασφαλώς ζημιώνεται από τον Καρατζαφέρη». Και στην ερώτηση του δημοσιογράφου: Εσείς θέλετε να ζημιώνεται η ΝΔ από τον Καρατζαφέρη; ο Απόστ. Κακλαμάνης είπε: «Γιατί όχι; Να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας;». Ισχυρό ΛΑ.Ο.Σ., λοιπόν, ήθελαν στο όνομα της φθοράς της ΝΔ, αλλά ως αντικομμουνιστική αιχμή. Η πείρα της Γαλλίας...


Πώς να σχολιάσει κανείς την πεποίθηση τού τότε γραμματέα του ΠΑΣΟΚ; Ως μύχιους πόθους της σοσιαλδημοκρατίας και από ποια σκοπιά; Οτι η πιθανή έκφραση ενός αντίστοιχου φαινομένου στην Ελλάδα θα γίνει πραγματικότητα; Αυτό σήμερα έχει αποδειχτεί περίτρανα. Ο Καρατζαφέρης, στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 είχε στο ψηφοδέλτιό του τέσσερις «Χρυσαυγίτες».


Ο Γιώργος Παπανδρέου επίσης σε συνέντευξη του στο «Βήμα», 13/4/2010 και σε ερώτηση αν «υπάρχει φλερτ με τον ΛΑ.Ο.Σ.;», απάντησε:«... το γεγονός ότι οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό κόμμα, ακόμη και ο ΛΑ.Ο.Σ., αντιλαμβάνεται ορισμένες πτυχές της πραγματικότητας και αποφασίζει να στηρίξει έστω και λίγες από τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται για να γυρίσει η χώρα σελίδα είναι θετικό για τη χώρα και τους πολίτες».


Ο δε Θ. Πάγκαλος επίσης σε συνέντευξή του είχε πει: «Ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης είναι παλιός μου γνωστός... Ναι, είμαστε φίλοι».
Γιατί η «Χρυσή Αυγή»


Οσο για τη «Χρυσή Αυγή», φαίνεται πως το ΛΑ.Ο.Σ. έκανε όση βρώμικη δουλειά έκανε για την αστική τάξη, τώρα ψάχνουν άλλο μηχανισμό. Αλλά πού πατά η δράση της φασιστικής «Χρυσής Αυγής»; Μήπως δεν πατά σε όλη την πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ για την ανάγκη νε ξεμπερδεύουμε με τους μετανάστες γιατί είναι πληγή; Μήπως δεν πατά στα μέτρα για την ασφάλεια στη γειτονιά από την εγκληματικότητα για την οποία έχουν θεσμοθετήσει τον εθελοντή αστυνομικό, που εφαρμόστηκε στο Δήμο Βύρωνα; Ετσι και η «Χρυσή Αυγή» σ' αυτά τα πλαίσια παίρνει το νόμο στα χέρια της και αυτοανακηρύσσεται ουσιαστικά σε επίσημο κατασταλτικό μηχανισμό με βάση και τη φασιστική της ιδεολογία και πολιτική. Γέννημα λοιπόν των αστικών κομμάτων και δικό τους εργαλείο.


Είναι επικίνδυνη αυτή η προπαγάνδα των κινδύνων από «τα άκρα» και η θεωρία της «Βαϊμάρης». Ταυτίζουν την οργανωμένη ταξική εργατική δράση κόντρα στον καθολικό πόλεμο του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, των κομμάτων του στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους, στο αναφαίρετο δικαίωμα ως παραγωγών του πλούτου που τους τον κλέβουν οι καπιταλιστές, να ζουν οι οικογένειές τους καλύπτοντας όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, με τη δράση των ακροδεξιών ομάδων και μηχανισμών που στοχεύουν στο τσάκισμα του οργανωμένου εργατικού, λαϊκού κινήματος, της αντιμονοπωλιακής αντικαπιταλιστικής πάλης για να στηριχτεί να ενισχυθεί το αστικό σύστημα. Στις εκλογές οι εργαζόμενοι άφοβα, κάνοντας πέρα αυτά τα κάλπικα τρομοκρατικά διλήμματα να τσακίσουν τα αστικά κόμματα, βγάζοντας πανίσχυρο το ΚΚΕ.


Ι.