Λίπασμα στα κέρδη οι άνεργοι

Λίπασμα στα κέρδη οι άνεργοι

Μένεις έκπληκτος από αυτό το πράγμα που από ορισμένες δυνάμεις έχει ονομαστεί «ελληνική ιδιαιτερότητα», για να μην το πουν με τ' όνομά του: «Καπιταλιστική κρίση».

Είναι τόσο ιδιαίτερο φαινόμενο που στη μία μετά την άλλη τις χώρες, οι ομιλίες των πρωθυπουργών αφορούν στα ίδια πράγματα, καταλήγουν στις ίδιες λύσεις. Το κουίζ στη βάση της σελίδας αφορά τον Ρουμάνο πρωθυπουργό κ. Πόντα. Κάλλιστα, θα μπορούσε να είναι ομιλία του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Κουβέλη, γιατί όχι και του Τσίπρα.

Αντίθετα, δεν προκαλεί έκπληξη η άγνοια της αστικής τάξης για το φόνο. Μιλάνε για την ανεργία σα να πρόκειται για φυσική καταστροφή και όχι για αποτέλεσμα της δράσης του κεφαλαίου.

Δεν παραξενεύει, επίσης, η θλίψη της αστικής τάξης για τους άνεργους. Οσο αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων τόσο πιο καθαρά δηλώνουν ότι η λύση βρίσκεται στη διάθεση κρατικού χρήματος για να κάνουν επενδύσεις. Τι σόι επενδύσεις είναι άραγε αυτές με ξένα κόλλυβα;

Τα αδιέξοδά τους δεν κρύβονται. Αλλά γι' αυτό καμία λύπη. Εξάλλου, οι ίδιοι παρουσιάζουν ακόμα και το κλάμα τους με ύφος κωμωδίας.

Μιλάνε για το αποτέλεσμα της δράσης του κεφαλαίου που υπηρετεί η πολιτική τους - την ανεργία στο προκείμενο - σαν να είναι η αιτία του προβλήματος και καλούν σε λύση για ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί, αν δεν αντιμετωπιστεί η πηγή του - οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Γι' αυτές όμως κουβέντα.

Ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι. Κάθε σοβαρός διαχειριστής για να σταθεί πρέπει να κάνει αυτό ακριβώς. Να διαπιστώνει το επιμέρους στον αφρό και να προτείνει διαφορετική σάλτσα για να γίνει εύπεπτο το πικρό φαΐ.

Κατανοητή και η λύπη των αστών για το γεγονός ότι δε βλέπουν στον ορίζοντα τον ηγέτη που θα διαχειριστεί την πτώχευση με αξιοπρέπεια. Αλλά και παγερά αδιάφορη αυτή η λύπη. Οταν κοντεύει να βγει ο χειμώνας και στο σπίτι δεν έχει ανάψει ούτε μαγκάλι, η λύπη των αστών δεν μπορεί παρά να προσκρούει σε παγωμένο τοίχο.
***

Στο χώρο των επικοινωνιολόγων ονομάζεται «διαμόρφωση ατζέντας». Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τόσο η τρικομματική κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά το παιχνίδι. Η ιστορία με τη «βίλα» είναι πρώτης τάξης θέμα και για την κυβέρνηση και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να γίνεται κουβέντα γι' αυτό και όχι για την κεντρική πολιτική τους που δίνει καθημερινά εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο.
***

Ασχετο: Ποιον ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η «κλεπτοκρατία»; Τον Πολ Πόρτερ! Τον εκπρόσωπο της αμερικάνικης κυβέρνησης στην Ελλάδα του 1947. Αυτόν, δηλαδή, που διαχειρίστηκε την περίφημη «αμερικανική βοήθεια», ο οποίος διαπίστωνε πως οι Ελληνες καπιταλιστές αντί να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να αντιμετωπιστεί ο ...κομμουνισμός, αυτοί έπαιρναν τα φράγκα και τα πήγαιναν σε τράπεζες του εξωτερικού. Σχετικές δηλώσεις του εκείνης της εποχής διακινήθηκαν χτες ως απόδειξη ότι πάντα οι Ελληνες καπιταλιστές δεν ήταν πατριώτες.

Παράξενη υπενθύμιση από την «Αυγή», παραμονές της επίσκεψης Τσίπρα στη Νέα Υόρκη.