Ανταπόκριση από το μέτωπο των κινητοποιήσεων
Το ΄χουμε γράψει βαθιά μες στην καρδιά μας, δημόσια ετ3 κι όχι σαμαρά
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τα γεγονότα του τελευταίου διημέρου στη λδ του βορρά –κι ας μην είναι το επίκεντρο των εξελίξεων- για να περάσουμε σε μια δεύτερη φάση στην ερμηνεία τους. Που όχι, δε θα περιλαμβάνει κάποια αποτίμηση των τελικών της Α1, του πράσινου τίτλου και της παναθη-λαϊκής συμμαχίας –για να απαντήσω στο σχετικό αίτημα μιας ισχνής μειοψηφίας συντρόφων.
Χτες νωρίς το πρωί στην ετ3 ήταν μαζεμένα καμιά εικοσάρα άτομα από το προηγούμενο βράδυ και ο πολύς κόσμος άρχισε να συρρέει σταδιακά, μετά τις δέκα. Οι δικοί μας έφτασαν με πορεία από το κέντρο και την μέρα δράσης της πασεβε, εν μέσω χλιαρών χειροκροτημάτων κι ήταν αντικειμενικά το μεγαλύτερο κομμάτι των συγκεντρωμένων. Οι οποίοι κάθονταν σκόρπιοι κι ανάμικτοι, μπροστά στην είσοδο της ετ3, με τα διακριτικά τους, σαν τους τούρκους οπαδούς στην πλατεία ταξίμ. Αν και εδώ απολαμβάνουμε την καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ. Όχι δηλ σαν την τουρκία, όπου οι αρχές λογοκρίνουν τις σκηνές που δείχνουν τα κανάλια και κλείνουν προσωπικούς λογαριασμούς στα social media (πώς λέμε σοσιαλισμός; Καμία σχέση).
Οι συριζαίοι βγήκαν προς το δρόμο με τις κομματικές τους σημαίες –γιατί έτσι είπε ο βίτσας, όπως αλιεύσαμε σε ένα πηγαδάκι- με αναλογία ενάμισι λάβαρο για κάθε δικό τους, για να καπελώσουν το πλήθος. Το επόμενο στάδιο είναι τα πλαστικά, προεκλογικά σημαιάκια του ογδόντα, από δύο σε κάθε χέρι, όπως οι παλιοί καλοί πασόκοι.
Οι οποίοι όμως ήταν ήδη εκεί, στο απέναντι πεζοδρόμιο, με μια κόκκινη σημαία, ένα αστέρι και την υπογραφή πακ –ω ναι, το γνωστό πακ του ανδρέα. Κι ενώ νομίζεις πως τα ‘χεις δει όλα στο κίνημα, μαθαίνεις ότι υπάρχει κι αυτή η ομάδα, που εδρεύει στο εξωτικό φίλυρο(!) και το πλήρες όνομά της είναι πσα-πακ, με τα π-σαπάκια μέλη της να καλούν σε επανάσταση λαέ και να επισημαίνουν:
Πρέπει ο στρατός να ανοίξει τις πύλες του, να μπει ο ΛΑΟΣ να πάρει όπλα και: ΛΑΟΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ και όλοι οι ΕΝΣΤΟΛΟΙ μαζί να πάνε στα υπουργεία να συλλάβουν όλους τους μνημονιακούς Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Βουλευτές, αλλά και τους Ολυμπιακούς από Σημίτη και μετά, να τους κλείσουν στα στρατόπεδα-φυλακές που ετοιμάζουν για τους πολίτες που χρωστάνε!
Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει πρακτικά «να συλλάβουμε τους ολυμπιακούς» αλλά πιστεύω πως ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα της παναθη-λαϊκής συμμαχίας που λέγαμε στην αρχή του κειμένου.
Το μεσημέρι σπάει λίγο ο κόσμος για να ξεκουραστεί –και σκάει η είδηση πως το αξιοποιούν τα ματ, για να μπουν στα γραφεία της ερτ στην αγγελάκη, όπου είναι το ραδιόφωνο. Αλλά επιστρέφει δριμύτερος το απόγευμα –μαζί με το εξωκοινοβούλιο που δεν τα πάει και τόσο καλά με την πρωινή βάρδια- και καταλαμβάνει το οδόστρωμα, σε μια μεγάλη ακτίνα επί της στρατού, με πολύ πυκνές γραμμές. Οι οποίες αραιώνουν μόνο όταν αρχίζει να βρέχει, κάτι που δείχνει πως ο θεός είναι μαζί τους, μα τον τουτατί. Εκεί έρχεται το πρώτο ξέσπασμα, φωνάζοντας δυνατά συνθήματα εναντίον του καιρού –κατά το παοκτσίδικο: κρύ-ο, πη-διέ-ται η μά-να σου.
Το δεύτερο ξέσπασμα έρχεται λίγο αργότερα, όταν ο ηγέτης τσίπρας μιλάει στο πλήθος για να το καπελώσει, προτού την κάνει με μερικές δεκάδες συντρόφους του για την εκδήλωση του σύριζα με τους δυο κολοσσούς της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας: το βαρουφάκη και τον υιό γκαλμπρέιθ. Κι όπως περνούσε από μπροστά μας, για να πάει στο βελλίδειο, είχε για υπόκρουση τα συνθήματά μας: τέρμα πια στις αυταπάτες… ψηφίσανε το μάαστριχτ πληρώνει ο λαός! Μετά από κάποια ώρα φύγαμε και εμείς, χωρίς να περιμένουμε τη συναυλία που θα ακολουθούσε, και καταλήξαμε στην καμάρα, για να κρατήσουμε δυνάμεις για τη σημερινή απεργία.
Όπου μαζευτήκαμε πολλοί, αλλά ήταν φανερά τα σημάδια της έλλειψης χρόνου για την οργάνωση και προετοιμασία της απεργίας κι ο κόσμος συνολικά –και στις δυο συγκεντρώσεις- ήταν λιγότερος μάλλον από χτες το απόγευμα, συνεχίζοντας την παράδοση των αγανακτισμένων και την χλιαρή τους σχέση με την απεργία, απ’ όπου και αν προέρχεται. Στην αθήνα ο καιρός και οι αποστάσεις δε βοήθησαν πολύ, αλλά οι δικές μας δυνάμεις έσωσαν την κατάσταση –με το ένα μέρος να πηγαίνει κατευθείαν στο ραδιομέγαρο και το άλλο να συγκεντρώνεται στην πλατεία της αγίας παρασκευής. Για τη συγκέντρωση της πάτρας μπορείτε να δείτετε εδώ μια πολύ καλή ανταπόκριση του red fly.
Στο βορρά είχαμε προσυγκέντρωση στο κλασικό σημείο (άγαλμα βενιζέλου), το οποίο ήταν όμως κατειλημμένο από τα περίπτερα της έκθεσης βιβλίου. Επί της ευκαιρίας κάναμε μια μικρή βόλτα, και μάθαμε για την κυριακάτικη εκδήλωση της σύγχρονης εποχής και την παρουσίαση του βιβλίου του γκίντερ για την εξέγερση του σπαρτάκου, από τον τηλέμαχο λουγγή –ο οποίος δεν αναφέρεται πλέον με την ιδιότητα του προέδρου του κμε.
Περιμένοντας να αρχίσει η συγκέντρωση, αναλύσαμε την κατάσταση. Για το ενδεχόμενο εκλογών, όπου με τα υπάρχοντα δεδομένα αν πάμε σε μονή αναμέτρηση θα τα πηγαίναμε πολύ καλά –με τη δεύτερη θα είχαμε πρόβλημα. Για το σχέδιο γάμα που χρειάζεται ως απάντηση στο σχέδιο βήτα. Αν και το δικό μας σχέδιο δε μπορεί να είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο (plan b) του συστήματος, ούτε κάποιος δεύτερος ή τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό. Μόνο σχέδιο άλφα υπάρχει για εμάς. Για το μαρξισμό-λενινισμό σε ατάκες-πενηνταράκια, που δίνουν οι παραβολές ενός χαρακτήρα στο games of throne –αν και ομολογώ ανερυθρίαστα πως δεν το κατέχω μία ως θέμα.
Για τις μεγάλες στιγμές στα ερτζιανά της πόλης με το ραδιόφωνο της ετ3 να εκπέμπει αριστερά στα fm, στη συχνότητα του 904. Και τις ακόμα μεγαλύτερες στη μικρή οθόνη, με τον χάγιο να μιλά κάτω από το σήμα του 902, ο οποίος προβάλλει –όσο τον αφήνουν δηλ- το πρόγραμμα της ερτ, ως πρόβα τζενεράλε για το σοσιαλισμό του μέλλοντός μας· και τις διακοπές του ψηφιακού σήματός του, ως πρόβα τζενεράλε για τις χούντες της δικής μας εποχής.
Πήραμε κι ένα φυλλάδιο με το πρόγραμμα του φοιτητικού φεστιβάλ, που περιλαμβάνει την πρώτη μέρα ένα εργαστήριο φότοσοπ με θέμα: ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους. Και σκεφτόμασταν τι θέμα θα είχε μια αντίστοιχη εκδήλωση σε ένα φεστιβάλ του σύριζα. Τα πανό κι ο κόσμος του κουκουέ στις αφίσες μας. Να βγάλουν και τα πρακτικά σε μια μικρή μπροσούρα: απλά μαθήματα φωτογραφικής επεξεργασίας –γιατί από πολιτική οικονομία έχουν μείνει σε βαρουφάκη και ναόμι κάμπελ.
Ο βασικός ομιλητής μας σε μια αποστροφή του έκανε λόγο για το βάθος πάγκου του συστήματος και τις αναπληρωματικές εφεδρείες που διαθέτει. Στο καπάκι ξεκινήσαμε για το κτίριο της ετ3, ενώ ένα μικρό κομμάτι με το παμε εκπαιδευτικών αποκόπηκε για να διαδηλώσει έξω από τα γραφεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εναντίον της απαγόρευσης του δικαιώματος στην απεργία για τους επιστρατευμένους καθηγητές. Στη διαδρομή πετύχαμε ένα λούμπεν στοιχείο που μας χάριζε ρυθμικά κωλοδάχτυλα –στο ρυθμό των συνθημάτων- για να δείξει τι μας περιμένει όλους, αν δεν οργανώσουμε την πάλη μας.
Φτάνουμε στη στρατού κι αναζητούμε τη σκιά των δέντρων ενώ κάποιοι ανοίγουν και τις ομπρέλες τους, αυτή τη φορά για να αποκρούσουν τον ήλιο. Όταν ξεκινούσαμε φαινόταν πως το πήγαινε για βροχή, το ίδιο κι όταν φτάναμε στο τέλος. Κλίμα, τροπικό μου κλίμα…
Βάζουμε στην κεφαλή της πορείας τους εργαζόμενους της ερτ, με εμάς πίσω τους κι ακολουθούν κι οι υπόλοιποι, που τους αφήσαμε στην καμάρα, να συνεχίσουν στους δρόμους της πόλης –μάλλον κι αυτοί πήγαιναν προς τη δευτεροβάθμια.
Ες αύριον τα σπουδαία με την πολιτική εκτίμηση της κατάστασης.
Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα
Το ΄χουμε γράψει βαθιά μες στην καρδιά μας, δημόσια ετ3 κι όχι σαμαρά
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τα γεγονότα του τελευταίου διημέρου στη λδ του βορρά –κι ας μην είναι το επίκεντρο των εξελίξεων- για να περάσουμε σε μια δεύτερη φάση στην ερμηνεία τους. Που όχι, δε θα περιλαμβάνει κάποια αποτίμηση των τελικών της Α1, του πράσινου τίτλου και της παναθη-λαϊκής συμμαχίας –για να απαντήσω στο σχετικό αίτημα μιας ισχνής μειοψηφίας συντρόφων.
Χτες νωρίς το πρωί στην ετ3 ήταν μαζεμένα καμιά εικοσάρα άτομα από το προηγούμενο βράδυ και ο πολύς κόσμος άρχισε να συρρέει σταδιακά, μετά τις δέκα. Οι δικοί μας έφτασαν με πορεία από το κέντρο και την μέρα δράσης της πασεβε, εν μέσω χλιαρών χειροκροτημάτων κι ήταν αντικειμενικά το μεγαλύτερο κομμάτι των συγκεντρωμένων. Οι οποίοι κάθονταν σκόρπιοι κι ανάμικτοι, μπροστά στην είσοδο της ετ3, με τα διακριτικά τους, σαν τους τούρκους οπαδούς στην πλατεία ταξίμ. Αν και εδώ απολαμβάνουμε την καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ. Όχι δηλ σαν την τουρκία, όπου οι αρχές λογοκρίνουν τις σκηνές που δείχνουν τα κανάλια και κλείνουν προσωπικούς λογαριασμούς στα social media (πώς λέμε σοσιαλισμός; Καμία σχέση).
Οι συριζαίοι βγήκαν προς το δρόμο με τις κομματικές τους σημαίες –γιατί έτσι είπε ο βίτσας, όπως αλιεύσαμε σε ένα πηγαδάκι- με αναλογία ενάμισι λάβαρο για κάθε δικό τους, για να καπελώσουν το πλήθος. Το επόμενο στάδιο είναι τα πλαστικά, προεκλογικά σημαιάκια του ογδόντα, από δύο σε κάθε χέρι, όπως οι παλιοί καλοί πασόκοι.
Οι οποίοι όμως ήταν ήδη εκεί, στο απέναντι πεζοδρόμιο, με μια κόκκινη σημαία, ένα αστέρι και την υπογραφή πακ –ω ναι, το γνωστό πακ του ανδρέα. Κι ενώ νομίζεις πως τα ‘χεις δει όλα στο κίνημα, μαθαίνεις ότι υπάρχει κι αυτή η ομάδα, που εδρεύει στο εξωτικό φίλυρο(!) και το πλήρες όνομά της είναι πσα-πακ, με τα π-σαπάκια μέλη της να καλούν σε επανάσταση λαέ και να επισημαίνουν:
Πρέπει ο στρατός να ανοίξει τις πύλες του, να μπει ο ΛΑΟΣ να πάρει όπλα και: ΛΑΟΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ και όλοι οι ΕΝΣΤΟΛΟΙ μαζί να πάνε στα υπουργεία να συλλάβουν όλους τους μνημονιακούς Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Βουλευτές, αλλά και τους Ολυμπιακούς από Σημίτη και μετά, να τους κλείσουν στα στρατόπεδα-φυλακές που ετοιμάζουν για τους πολίτες που χρωστάνε!
Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει πρακτικά «να συλλάβουμε τους ολυμπιακούς» αλλά πιστεύω πως ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα της παναθη-λαϊκής συμμαχίας που λέγαμε στην αρχή του κειμένου.
Το μεσημέρι σπάει λίγο ο κόσμος για να ξεκουραστεί –και σκάει η είδηση πως το αξιοποιούν τα ματ, για να μπουν στα γραφεία της ερτ στην αγγελάκη, όπου είναι το ραδιόφωνο. Αλλά επιστρέφει δριμύτερος το απόγευμα –μαζί με το εξωκοινοβούλιο που δεν τα πάει και τόσο καλά με την πρωινή βάρδια- και καταλαμβάνει το οδόστρωμα, σε μια μεγάλη ακτίνα επί της στρατού, με πολύ πυκνές γραμμές. Οι οποίες αραιώνουν μόνο όταν αρχίζει να βρέχει, κάτι που δείχνει πως ο θεός είναι μαζί τους, μα τον τουτατί. Εκεί έρχεται το πρώτο ξέσπασμα, φωνάζοντας δυνατά συνθήματα εναντίον του καιρού –κατά το παοκτσίδικο: κρύ-ο, πη-διέ-ται η μά-να σου.
Το δεύτερο ξέσπασμα έρχεται λίγο αργότερα, όταν ο ηγέτης τσίπρας μιλάει στο πλήθος για να το καπελώσει, προτού την κάνει με μερικές δεκάδες συντρόφους του για την εκδήλωση του σύριζα με τους δυο κολοσσούς της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας: το βαρουφάκη και τον υιό γκαλμπρέιθ. Κι όπως περνούσε από μπροστά μας, για να πάει στο βελλίδειο, είχε για υπόκρουση τα συνθήματά μας: τέρμα πια στις αυταπάτες… ψηφίσανε το μάαστριχτ πληρώνει ο λαός! Μετά από κάποια ώρα φύγαμε και εμείς, χωρίς να περιμένουμε τη συναυλία που θα ακολουθούσε, και καταλήξαμε στην καμάρα, για να κρατήσουμε δυνάμεις για τη σημερινή απεργία.
Όπου μαζευτήκαμε πολλοί, αλλά ήταν φανερά τα σημάδια της έλλειψης χρόνου για την οργάνωση και προετοιμασία της απεργίας κι ο κόσμος συνολικά –και στις δυο συγκεντρώσεις- ήταν λιγότερος μάλλον από χτες το απόγευμα, συνεχίζοντας την παράδοση των αγανακτισμένων και την χλιαρή τους σχέση με την απεργία, απ’ όπου και αν προέρχεται. Στην αθήνα ο καιρός και οι αποστάσεις δε βοήθησαν πολύ, αλλά οι δικές μας δυνάμεις έσωσαν την κατάσταση –με το ένα μέρος να πηγαίνει κατευθείαν στο ραδιομέγαρο και το άλλο να συγκεντρώνεται στην πλατεία της αγίας παρασκευής. Για τη συγκέντρωση της πάτρας μπορείτε να δείτετε εδώ μια πολύ καλή ανταπόκριση του red fly.
Στο βορρά είχαμε προσυγκέντρωση στο κλασικό σημείο (άγαλμα βενιζέλου), το οποίο ήταν όμως κατειλημμένο από τα περίπτερα της έκθεσης βιβλίου. Επί της ευκαιρίας κάναμε μια μικρή βόλτα, και μάθαμε για την κυριακάτικη εκδήλωση της σύγχρονης εποχής και την παρουσίαση του βιβλίου του γκίντερ για την εξέγερση του σπαρτάκου, από τον τηλέμαχο λουγγή –ο οποίος δεν αναφέρεται πλέον με την ιδιότητα του προέδρου του κμε.
Περιμένοντας να αρχίσει η συγκέντρωση, αναλύσαμε την κατάσταση. Για το ενδεχόμενο εκλογών, όπου με τα υπάρχοντα δεδομένα αν πάμε σε μονή αναμέτρηση θα τα πηγαίναμε πολύ καλά –με τη δεύτερη θα είχαμε πρόβλημα. Για το σχέδιο γάμα που χρειάζεται ως απάντηση στο σχέδιο βήτα. Αν και το δικό μας σχέδιο δε μπορεί να είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο (plan b) του συστήματος, ούτε κάποιος δεύτερος ή τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό. Μόνο σχέδιο άλφα υπάρχει για εμάς. Για το μαρξισμό-λενινισμό σε ατάκες-πενηνταράκια, που δίνουν οι παραβολές ενός χαρακτήρα στο games of throne –αν και ομολογώ ανερυθρίαστα πως δεν το κατέχω μία ως θέμα.
Για τις μεγάλες στιγμές στα ερτζιανά της πόλης με το ραδιόφωνο της ετ3 να εκπέμπει αριστερά στα fm, στη συχνότητα του 904. Και τις ακόμα μεγαλύτερες στη μικρή οθόνη, με τον χάγιο να μιλά κάτω από το σήμα του 902, ο οποίος προβάλλει –όσο τον αφήνουν δηλ- το πρόγραμμα της ερτ, ως πρόβα τζενεράλε για το σοσιαλισμό του μέλλοντός μας· και τις διακοπές του ψηφιακού σήματός του, ως πρόβα τζενεράλε για τις χούντες της δικής μας εποχής.
Πήραμε κι ένα φυλλάδιο με το πρόγραμμα του φοιτητικού φεστιβάλ, που περιλαμβάνει την πρώτη μέρα ένα εργαστήριο φότοσοπ με θέμα: ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους. Και σκεφτόμασταν τι θέμα θα είχε μια αντίστοιχη εκδήλωση σε ένα φεστιβάλ του σύριζα. Τα πανό κι ο κόσμος του κουκουέ στις αφίσες μας. Να βγάλουν και τα πρακτικά σε μια μικρή μπροσούρα: απλά μαθήματα φωτογραφικής επεξεργασίας –γιατί από πολιτική οικονομία έχουν μείνει σε βαρουφάκη και ναόμι κάμπελ.
Ο βασικός ομιλητής μας σε μια αποστροφή του έκανε λόγο για το βάθος πάγκου του συστήματος και τις αναπληρωματικές εφεδρείες που διαθέτει. Στο καπάκι ξεκινήσαμε για το κτίριο της ετ3, ενώ ένα μικρό κομμάτι με το παμε εκπαιδευτικών αποκόπηκε για να διαδηλώσει έξω από τα γραφεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εναντίον της απαγόρευσης του δικαιώματος στην απεργία για τους επιστρατευμένους καθηγητές. Στη διαδρομή πετύχαμε ένα λούμπεν στοιχείο που μας χάριζε ρυθμικά κωλοδάχτυλα –στο ρυθμό των συνθημάτων- για να δείξει τι μας περιμένει όλους, αν δεν οργανώσουμε την πάλη μας.
Φτάνουμε στη στρατού κι αναζητούμε τη σκιά των δέντρων ενώ κάποιοι ανοίγουν και τις ομπρέλες τους, αυτή τη φορά για να αποκρούσουν τον ήλιο. Όταν ξεκινούσαμε φαινόταν πως το πήγαινε για βροχή, το ίδιο κι όταν φτάναμε στο τέλος. Κλίμα, τροπικό μου κλίμα…
Βάζουμε στην κεφαλή της πορείας τους εργαζόμενους της ερτ, με εμάς πίσω τους κι ακολουθούν κι οι υπόλοιποι, που τους αφήσαμε στην καμάρα, να συνεχίσουν στους δρόμους της πόλης –μάλλον κι αυτοί πήγαιναν προς τη δευτεροβάθμια.
Ες αύριον τα σπουδαία με την πολιτική εκτίμηση της κατάστασης.
Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου