Σαν απο παραμύθι
Μας διηγείται η κυρία Μαρία Σιδέρη. Υπήρξε κρατούμενη των φυλακών Αβέρωφ καταδικασμένη παμψηφεί εις θάνατον, γιατί ως ΕΠΟΝίτισσα αρνήθηκε να καταδώσει το πραγματικό όνομα της "Ελένης", μιας κομμουνίστριας από την Κοζάνη την οποία είχε κρύψει στο σπίτι της όταν την καταδίωκαν.
Μια αποκριά είχαμε αποφασίσει οι γυναίκες των φυλακών Αβέρωφ να οργανώσουμε μια μικρή γιορτή. Είχαμε κλειστεί με χίλιες προφυλάξεις στο πλυσταριό των φυλακών, έναν μεγάλο χώρο που πλέναμε τα ρούχα μας και κάναμε μπάνιο. Σκεπάσαμε τις λεκάνες και τις βρύσες και γεμίσαμε τον χώρο μπαλόνια, πολύχρωμα στολίδια και μάσκες. Το βράδυ ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε. Όλα είχαν γίνει με τάξη και προσοχή. Όταν πια όλα ήταν έτοιμα κάναμε βόλτες στην αυλή περιμένοντας πότε θα αλλάξει η βάρδια της πρωινής υπαλλήλου. όμως εκείνη, πριν παραδώσει τα κλειδιά στην άλλη υπάλληλο έκανε έλεγχο σε όλους τους θαλάμους. Περνώντας από το πλυσταριό έσκυψε και είδε από το παράθυρο. Μόλις είδε τα μπαλόνια και τα στολίδια, μπήκε μέσα και αφού τα έσκισε όλα τα πέταξε στο καζάνι και τα έκαψε. Αφού κατέστρεψε τα πάντα βγήκε γελώντας για το κατόρθωμά της. Εμείς βλέπαμε τους κόπους μας να καίγονται και καίγονταν η καρδιά μας. Αργότερα αποφασίσαμε να μην το βάλουμε κάτω. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να αφήσουμε να περάσει αυτή η μέρα πικραμένα. Έτσι οργανώσαμε το περιστατικό σε ένα σκέτς με δικό του τραγούδι που το τραγουδήσαμε με χαρά και πείσμα σε όλους τους θαλάμους. Έλεγε:
Εγώ κι εσύ κι όλη η φυλακή
κι άλλος κανείς να μην μαθευτεί
Ετοιμάζαμε εμείς εδώ ένα γλέντι τρελό
στο πλυσταριό
Θα μιλούμε για αυτό
σαν περάσουν χρόνια
πως αλλάζαμε τα πλυσταριά σαλόνια
πως μας καίγανε τις μάσκες τα μπαλόνια
Μη μαθευτεί
Σαν ζωγραφιά ήταν ολάνθιστά
τριγύρω είχες ρίξει μια ματιά
μα ξαφνικά όλα ανάψανε τριγύρω
κι όλα γίνανε φωτιά
Έγω΄κι εσείς δίχως σύνεργα
σε μια ώρα να το πλυσταριό
παραμυθένια χώρα, είδε δόξες
που θα τις θυμάται αιώνια
Μη μαθευτεί
Σαν ζωγραφιά ήταν ολάνθιστό
τριγύρω είχες ρίξει μια ματιά
τι ομορφιά να στολίζουν
σαν παντιέρες τα βρακιά
Αυτή την τόσο ανθρώπινη και αξιοπρεπή απάντηση έδωσαν οι πολιτικές κρατούμενοι στο τυφλό μίσος και την απανθρωπιά των σωφρονιστών τους. Με αυτή την μαχητική ικανότητα που ήξερε να μετατρέπει την ασχήμια σε ομορφιά και την φρίκη σε ανθρωπιά. Σαν από παραμύθι με ήρωες μια χούφτα μωρομάνες, αντάρτισσες, γιαγιάδες και φοιτήτριες και εχθρό το τέρας του πιο απάνθρωπου φασισμού.
Αναρτήθηκε από Oberon
Μας διηγείται η κυρία Μαρία Σιδέρη. Υπήρξε κρατούμενη των φυλακών Αβέρωφ καταδικασμένη παμψηφεί εις θάνατον, γιατί ως ΕΠΟΝίτισσα αρνήθηκε να καταδώσει το πραγματικό όνομα της "Ελένης", μιας κομμουνίστριας από την Κοζάνη την οποία είχε κρύψει στο σπίτι της όταν την καταδίωκαν.
Μια αποκριά είχαμε αποφασίσει οι γυναίκες των φυλακών Αβέρωφ να οργανώσουμε μια μικρή γιορτή. Είχαμε κλειστεί με χίλιες προφυλάξεις στο πλυσταριό των φυλακών, έναν μεγάλο χώρο που πλέναμε τα ρούχα μας και κάναμε μπάνιο. Σκεπάσαμε τις λεκάνες και τις βρύσες και γεμίσαμε τον χώρο μπαλόνια, πολύχρωμα στολίδια και μάσκες. Το βράδυ ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε. Όλα είχαν γίνει με τάξη και προσοχή. Όταν πια όλα ήταν έτοιμα κάναμε βόλτες στην αυλή περιμένοντας πότε θα αλλάξει η βάρδια της πρωινής υπαλλήλου. όμως εκείνη, πριν παραδώσει τα κλειδιά στην άλλη υπάλληλο έκανε έλεγχο σε όλους τους θαλάμους. Περνώντας από το πλυσταριό έσκυψε και είδε από το παράθυρο. Μόλις είδε τα μπαλόνια και τα στολίδια, μπήκε μέσα και αφού τα έσκισε όλα τα πέταξε στο καζάνι και τα έκαψε. Αφού κατέστρεψε τα πάντα βγήκε γελώντας για το κατόρθωμά της. Εμείς βλέπαμε τους κόπους μας να καίγονται και καίγονταν η καρδιά μας. Αργότερα αποφασίσαμε να μην το βάλουμε κάτω. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να αφήσουμε να περάσει αυτή η μέρα πικραμένα. Έτσι οργανώσαμε το περιστατικό σε ένα σκέτς με δικό του τραγούδι που το τραγουδήσαμε με χαρά και πείσμα σε όλους τους θαλάμους. Έλεγε:
Εγώ κι εσύ κι όλη η φυλακή
κι άλλος κανείς να μην μαθευτεί
Ετοιμάζαμε εμείς εδώ ένα γλέντι τρελό
στο πλυσταριό
Θα μιλούμε για αυτό
σαν περάσουν χρόνια
πως αλλάζαμε τα πλυσταριά σαλόνια
πως μας καίγανε τις μάσκες τα μπαλόνια
Μη μαθευτεί
Σαν ζωγραφιά ήταν ολάνθιστά
τριγύρω είχες ρίξει μια ματιά
μα ξαφνικά όλα ανάψανε τριγύρω
κι όλα γίνανε φωτιά
Έγω΄κι εσείς δίχως σύνεργα
σε μια ώρα να το πλυσταριό
παραμυθένια χώρα, είδε δόξες
που θα τις θυμάται αιώνια
Μη μαθευτεί
Σαν ζωγραφιά ήταν ολάνθιστό
τριγύρω είχες ρίξει μια ματιά
τι ομορφιά να στολίζουν
σαν παντιέρες τα βρακιά
Αυτή την τόσο ανθρώπινη και αξιοπρεπή απάντηση έδωσαν οι πολιτικές κρατούμενοι στο τυφλό μίσος και την απανθρωπιά των σωφρονιστών τους. Με αυτή την μαχητική ικανότητα που ήξερε να μετατρέπει την ασχήμια σε ομορφιά και την φρίκη σε ανθρωπιά. Σαν από παραμύθι με ήρωες μια χούφτα μωρομάνες, αντάρτισσες, γιαγιάδες και φοιτήτριες και εχθρό το τέρας του πιο απάνθρωπου φασισμού.
Αναρτήθηκε από Oberon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου