Μετά την κωλοτούμπα Σταθάκη, τα ταχυδακτυλουργικά του Στάθη

Μετά την κωλοτούμπα Σταθάκη, τα ταχυδακτυλουργικά του Στάθη

Ο,τι και να γράψει ο Στάθης δεν ξαφνιάζει. Με το χτεσινό του πόνημα στο enikos.gr επιχείρησε να μετατρέψει τη νέα κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ σε επιχείρημα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και εναντίον του ΚΚΕ!

Αναφερόμαστε, φυσικά, στις δηλώσεις Σταθάκη περί χρέους και 5% επάχθειας.
Με αφορμή, λοιπόν, τον Σταθάκη γράφει ο Στάθης: «Ομως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ο σ. Σταθάκης ... ενίσχυσε και το 5% του ποσοστού του ΚΚΕ. Δεν θα έλεγα ότι έδωσε το φιλί της ζωής στα επιχειρήματα Κουτσούμπα εναντίον της αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όσο να 'ναι ενίσχυσε τις αμφιβολίες για αυτήν την αξιοπιστία κάποιων εξ εκείνων των αριστερών που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ ... Ακόμα κι αν τοποθετήσεις όπως αυτή του σ. Σταθάκη ενισχύουν το ΚΚΕ, μια τέτοια πίεση απ' τα αριστερά του ο ΣΥΡΙΖΑ τη χρειάζεται. Μάλιστα, αν αυτή η πίεση ήταν σε συμπαράταξη των δύο δυνάμεων καθώς και άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, θα ήταν ευχής έργο για τον λαό και συμφορά για τους διαπλεκομενοδιεφθαρμένους Δυνατούς. Πού όμως τέτοια τύχη; Αλλά ακόμα κι έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται αυτήν την πίεση απ' τ' αριστερά του, έστω την όχι κατά συμπαράταξιν, αλλά την κατ' αντίθεσιν. Αρκεί αυτή η αντίθεση να μη συμπίπτει με τη δεξιά, ούτε να "βγαίνει απ' τα δεξιά", όπως όταν ισχυρίζεται ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκορπά αυταπάτες ... Διότι έτσι ο λαός απογοητεύεται ...
Παραλογισμοί που οδηγούν στα έσχατα, όπως όταν ορισμένοι κατηγορούν τον λαό γιατί εγκαταλείπει ποταμηδόν τον δικομματικό μονοκομματισμό κι έρχεται στην Αριστερά, χωρίς να πηγαίνει αριστερότερα. Συμπαθάτε με, σύντροφοι, αλλά τίποτα δεξιότερο απ' αυτήν την κριτική. Εν πρώτοις τίποτα δεν εμποδίζει τον λαό να πάει αύριο αριστερότερα ... και δεύτερον: γιατί αύριο κι όχι σήμερα; Αύριο θα είναι αργά για όσα πρέπει να σωθούν τώρα. Και, τέλος, η διαδικασία για να αναταχθεί το παρόν, μάλιστα απ' τον ίδιο τον λαό, είναι ακριβώς εκείνη που θα τον μάθει να έχει το αύριο στα χέρια του...».

Ο Στάθης περιέγραψε πολύ καλά - ξέρει αυτός - πώς θα ήθελε η αστική τάξη να είναι το ΚΚΕ:

Να μπορεί να ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο ως αριστερή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι απαραίτητα εντός αλλά ακόμα και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν λέει ευχής έργο το ΚΚΕ να αναμηρυκάζει τη «ΣΥΡΙΖΑίικη διαχείριση» με «ΚΚΕδικη προφορά» έτσι βλέπετε θα χειραγωγείται καλύτερα ο λαός. Να συμπληρώνει «αριστερότερα» του Λαφαζάνη τις απόχες ώστε να μη δραπετεύει στο ριζοσπαστισμό ούτε μία συνείδηση εργάτη, αγρότη, νέου...
Μάλιστα, ο Στάθης κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, «να προσέχει» την κριτική που ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κριτική του ασκεί και η δεξιά, άρα το «ΚΚΕ ταυτίζεται με τη δεξιά» - ράβδος εν γωνία άρα βρέχει ή πας μη ΣΥΡΙΖΑ βάρβαρος - και ο λαός απογοητεύεται. Γνωστά άλλωστε αυτά από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980...
Ενα ΚΚΕ σκιά του εαυτού του. Ευτυχώς δεν είναι όμως έτσι...

Το ΚΚΕ έχει υποχρέωση να ασκεί όχι κριτική αλλά να πολεμάει κάθε δύναμη αστικής διαχείρισης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η δύναμη προέρχεται από αποστάτες του κομμουνιστικού κινήματος και πλασάρει τη γραμμή διαχείρισης του καπιταλισμού ως φιλολαϊκή. Οταν, δηλαδή, πρόκειται για δυνάμεις που υπόσχονται στο σύστημα: «Εμπιστευτείτε μας, εμείς θα διαχειριστούμε καλύτερα την κρίση, θα στηρίξουμε την καπιταλιστική ανάκαμψη αλλά θα μπορέσουμε καλύτερα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να χειραγωγήσουμε να στρατεύσουμε τους εργαζόμενους στην πολιτική του κεφαλαίου».

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι μια «στάση» πιο πέρα «αριστερότερα» στον ίδιο δρόμο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δε βρίσκεται στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αλλά είναι αφετηρία για τον αντίθετο ακριβώς δρόμο, της ανάπτυξης υπέρ του λαού, που προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη διαγραφή όλου του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία.