Το σχολείο στα κράτη-μέλη της ΕΕ

 Το σχολείο στα κράτη-μέλη της ΕΕ

Στην πλειοψηφία των χωρών η εκπαίδευση έχει περιέλθει σε ένα μεγάλο βαθμό στην ευθύνη των τοπικών διοικήσεων του κράτους. Δηλαδή παρόλο που κεντρικά το κράτος έχει λόγο και διαμορφώνει ένα κεντρικό άξονα για το περιεχόμενο του σχολείου, ζητήματα οικονομικής φύσης και χρηματοδότησης, πρόσληψης εκπαιδευτικών, αναλυτικού προγράμματος, διαμόρφωσης μαθημάτων και επιλογής σχολικών βιβλίων έχουν περάσει στα χέρια των αντίστοιχων δήμων και κοινοτήτων.

 Το ήξερες ότι…

Στην Πορτογαλία, πολύ πριν την κρίση, τα σχολεία έκλειναν λόγω της εφαρμογής των αποφάσεων της ΕΕ. Στόχος της κυβέρνησης για το 2009 ήταν να κλείσουν 4.500 σχολεία!!!

Στη Δανία:

- Το 24% των νέων σταματάνε το σχολείο στην 9η τάξη.

- Το 41% των νέων που προέρχονται από λαϊκά στρώματα δεν τελειώνουν καμία σχολή.

- 38% των νέων που αρχίζουν μια τεχνική σχολή δεν την τελειώνουν ποτέ.

- Μόνο το 10% των παιδιών των μεταναστών φτάνουν στο πανεπιστήμιο.

- Πολλά παιδιά, τελειώνοντας και τη 12η τάξη, δεν έχουν διαβάσει ούτε μια σελίδα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχει καν στην ύλη… ενώ όλοι ξέρουν για τους δυο “εγκληματίες”, με πρώτο και αγριότερο τον Στάλιν και δεύτερο τον Χίτλερ…

- Στις ΗΠΑ, είναι χαρακτηριστική η πίεση που ασκείται σε σχολεία προκειμένου να αξιολογηθούν ως “καλά”. Διοικήσεις σχολείων προτείνουν την περικοπή ωρών “δευτερευόντων μαθημάτων”, όπως θεωρούν την αισθητική και τη φυσική αγωγή, προκειμένου να βρεθεί χρόνος για τη βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών στα “προτυποποιημένα” τεστ γλωσσικών μαθημάτων.

Ποιες είναι λοιπόν οι συνέπειες αυτής της πολιτικής:

- Στη Γαλλία, τη Γερμανία, σε όλες τις χώρες που έχουν προχωρήσει οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται και εδώ, τα σχολεία έχουν κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με τη δυνατότητα χρηματοδότησής τους καθώς και ανάλογα με το τι διδάσκουν. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη Γερμανία σε μαθητικές κινητοποιήσεις βασικό σύνθημα ήταν “‘ΕΝΑ σχολείο για όλους”.

- Στη Γερμανία επίσης τα παιδιά από την Ε’ Δημοτικού κατατάσσονται ανάλογα με την μέχρι τότε επίδοσή τους σε τύπους σχολείων και από νωρίς στην επαγγελματική κατάρτιση.

- Στην Αγγλία για να χρηματοδοτηθούν τα σχολεία κριτήριο είναι οι επιδόσεις των μαθητών στις γραπτές εξετάσεις. Αποτέλεσμα αυτού είναι να κλείνουν συχνά σχολεία λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, ενώ οι εκπαιδευτικοί απολύονται σε περίπτωση χαμηλών επιδόσεων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Αγγλία, που θεωρείται πρότυπο, “εισάγει” εκπαιδευτικούς από άλλες χώρες, ενώ υποτίθεται ότι έχει από τα καλύτερα συστήματα εκπαίδευσης… Ακόμη, αναγνωρίζεται το δικαίωμα των σχολείων να διαφοροποιούνται από το αναλυτικό πρόγραμμα που ισχύει σε εθνική κλίμακα ώστε να επιλέγουν 12χρονοι μαθητές(!) ποια μαθήματα θέλουν να παρακολουθήσουν στο Γυμνάσιο και ποια όχι (το κριτήριο με το οποίο θα γίνονται οι επιλογές είναι δεδομένο: η καλύτερη προετοιμασία για τις εξετάσεις!).

- Στη Φινλανδία το σχολικό πρόγραμμα κατηγοριοποιείται, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν τα εμπόδια για το τι μόρφωση παίρνει ένας μαθητής ανάλογα με το σχολείο στο οποίο φοιτά. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο και για το μέλλον του ως εργαζόμενους, ανάλογα με τις δεξιότητες και τις γνώσεις που έχει αποκτήσει.

Σε όλα τα παραπάνω συμβάλλει και η εφαρμογή της αξιολόγησης σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, αφού τα κριτήρια με βάση τα οποία γίνεται, είναι αντίστοιχα με τον παραπάνω τρόπο λειτουργίας των σχολείων και της εκπαίδευσης γενικά. Δηλαδή κατά πόσο το σχολείο είναι ανταγωνιστικό, κατά πόσο εξυπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρήσεων, τελικά κατά πόσο συμφέρει τους μεγαλοεπιχειρηματίες να το χρηματοδοτήσουν, αλλιώς δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει και θα κλείσει.

Αυτά είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα από το τι σημαίνει η υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ στην εκπαίδευση.

Αναδημοσίευση από ΟΔΗΓΗΤΗ του Απρίλη