Εκλογικά μαγειρέματα

 Εκλογικά μαγειρέματα

Πολλές φορές η πολίτικη κουζίνα, αλλάζει τόνο και γίνεται πολιτική. Οι λαοπλάνοι σερβίρουν στους ψηφοφόρους τις ίδιες βρωμιές με πολλά μπαχάρια, για να τις καταπιούν αμάσητες, αλλά σε περίοδο κρίσης, ούτε αυτά τους περισσεύουν. Του υπόσχονται ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικής, λες και είναι βάση για κέικ, όπως είχε πει κάποτε η αλέκα. Κι αυτός περιμένει με λαχτάρα να του ρίξουν μερικά ψίχουλα παραπάνω, αλλά μένει με την όρεξη, γιατί αυτοί που του αρπάζουν το φαΐ από το τραπέζι, κηρύσσουν τη λιτότητα. Και μας λένε πως πρέπει να κάνουμε αυστηρή δίαιτα, να σφίξουμε και άλλο το ζωνάρι, μπας και βγει ξίγκι από τη μύγα και τα ρετιρέ που έχουν ακόμα λίπος να κάψουν. Γιατί λέει το παρακάναμε στο μεγάλο φαγοπότι των προηγούμενων χρόνων κι οδηγούμαστε στην έξοδο του εστιατορίου της ενωμένης ευρώπης, όπου θα τρώγαμε λέει με χρυσά κουτάλια.

Πολλές φορές απ’ όλα αυτά που αυθορμήτως του υπαγορεύουν, το μυαλό του λαού γίνεται χυλός, αντιμνημονιακός αλλά ευρωπαϊστής, αντίφα με φασίζουσες αποχρώσεις. Και μπορώ να φανταστώ τα αστικά επιτελεία πάνω από το καζάνι στο οποίο βράζουμε όλοι να ανακατεύουν με την κουτάλα της εξουσίας, ενώ ρίχνουν το αντικούκου για την ταξική συνείδηση, όπως στο στρατό, έχοντας στο χέρι τον τσελεμεντέ του αναρχικού (τραπεζίτη και της άναρχης καπιταλιστικής παραγωγής) με συνταγές για τη διαχείριση της κρίσης.

58 αλά κρεμ, ποτάμι με μπόλικη σάλτσα και τηλεμαϊντανό, ελιές καλαμών ξιδάτες, που συμβολίζει το κυβερνητικό μπλοκ, τον μπένι της ελιάς, τον πρωθυπουργό καλαμών, και το εκλογικό αποτέλεσμα που θα τους ξινίσει. Μπένι στο φούρνο με πατάτες, μόνο που είναι κρέας ληγμένο και επικίνδυνο, που τα έχει φάει τα ψωμιά του (μαζί με τον αγλέουρα, το καταπέτασμα και τις κάλτσες του, όπως έλεγε κάποτε ο χαρούλης) και τώρα κηρύσσει τη λιτότητα, όπως λέει ο μπρεχτικός στίχος). Λαγός στιφάδο με πετραχήλια εντός της εε, τώρα που θα γίνει σεφ της κομισιόν ο αλέξης. Μέρκελ με τα κρεμμυδάκια και δάφνες από τον πρόσφατο θρίαμβο του τσίπρα στο ντιμπέιτ για την κομισιόν, κοκ.

Το βασικό για αυτούς βέβαια είναι να πείσουν το λαό να φάει όλο το φαΐ του με το φόβητρο κάποιου μπαμπούλα, πχ θα ‘ρθει ο κακός μετανάστης να σου φάει τη δουλειά, και τα διάφορα τρομοκρατικά διλήμματα. Νδ ή χάος, σύριζα ή μνημόνιο, ποτάμι ή γέφυρες, ελιά ή κώτσο βασιλιά, 10% πασόκ ή αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και του πλανήτη από την τροχιά του, 10% στο σταύρο, αλλιώς θα πάει σπίτι του, δηλ στην τηλεόραση, δημάρ ή πλαστελίνη για να δέσει καλά η επόμενη κυβέρνηση όποια κι αν είναι, πιτσίλκας ή βορεάδης, μία ή η άλλη φράγκο δύο, που λέγαν κι οι παλιοί.

Και το γλέντι καλά κρατεί για να δούμε ποιος θα βγει ο μάστερσεφ της τριπλής κάλπης. Αν και το μενού το ‘χουν προγραμματίσει πολύ καλά. Μετά από το αρνάκι του πάσχα, βάζουν τον κόσμο σε ένα παρατεταμένο εκλογικό λήθαργο, χωρίς όνειρα και απαιτήσεις, για να μην κουνηθεί φύλλο ως τον ιούνιο –ή και σε μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα, αν δρομολογηθούν κυβερνητικές εξελίξεις από την κάλπη. Μοίρασαν σε δύο πιάτα το κυρίως μενού, πρώτη και δεύτερη κυριακή, για να ελέγξουν πιο εύκολα την πελατεία. Και περιμένουν να δουν τώρα τι ψάρια έπιασαν.

Γνωρίζουν καλά πως πολλοί ετεροδημότες αδυνατούν αντικειμενικά να ταξιδέψουν δυο φορές εκεί που έχουν τα εκλογικά τους δικαιώματα, κάτι που μάλλον θα αυξήσει την αποχή στις ευρωεκλογές, κόβοντας το εκλογικό ρεύμα του σύριζα και τον ούριο άνεμο που τον οδηγεί στο μαξίμου. Έβαλαν κουτοπόνηρα και τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές μια βδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές, γιατί πιστεύουν πως θα τα πάνε καλύτερα και θα διαμορφώσουν κλίμα εν όψει της δεύτερης κυριακής. Ο μηχανισμός του σύριζα είναι ακόμα αρκετά αδύναμος στην αυτοδιοίκηση –ή τοπική διοίκηση, όπως τη λέμε εμείς στια αναλύσεις μας- και δε διεκδικεί με αξιώσεις πολλές περιφέρειες, πέραν της αττικής ίσως –δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη του αρνήθηκαν να εμπλακούν σε αυτές τις εκλογές, που τις θεωρούν καμένο χαρτί, περιμένοντας κάποιο άλλο πόστο στην κυβέρνηση που έρχεται.

Οι κάλπες πάντως είναι γκαστρωμένες και κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς θα βγάλουν. Πόσο μάλλον όταν δεν έχεις να κάνεις με κανονικούς γιατρούς και μαίες, αλλά με κομπογιαννίτες, που προσπαθούν να κρύψουν την αποτυχία τους ή τα μαγειρέματά τους πίσω από αναγωγές, αδιευκρίνιστες ψήφους, αναποφάσιστους της τελευταίας στιγμής, τον κόσμο που κλείνει στις δημοσκοπήσεις νευριασμένος το τηλέφωνο ή τις τρολάρει –και γιατί όχι. Το θέμα εξάλλου δεν είναι να βρεις μόνο το προφανές, αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι κι αν θα βγει πρώτος ο σύριζα, αλλά πιο ειδικά ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά της κάλπης.

Προσωπικά λοιπόν έχω ακούσει και τα δύο βασικά σενάρια ως εκτιμήσεις. Το πρώτο είναι πως ο κυβερνητικός συνασπισμός καταρρέει κι απ’ αυτό θα ωφεληθεί ο σύριζα, προσεγγίζοντας το 30% και προκαλώντας ισχυρούς τριγμούς στην κυβέρνηση· κάτι που φαίνεται να ενισχύεται από τις απίθανες σπασμωδικές αντιδράσεις κυβερνητικών στελεχών και διεθνών θεσμών ή φορέων, που τα στηρίζουν και κλείνουν όλοι μαζί σε όλες τις πτώσεις την αποσταθεροποίηση. Και το δεύτερο πως η μπάλα της παρακμής παίρνει μάλλον και το σύριζα, που είναι ψόφιο άλογο και δεν τραβάει πολύ στην ανηφόρα, οπότε μόλις και ξεπερνά αγκομαχώντας το ποσοστό της νδ, χωρίς να συγκεντρώνουν μαζί και οι δύο πάνω από 50%. Αλλά αυτά θα τα εκτιμήσουμε καλύτερα και στην τελική ευθεία αυτής της βδομάδας

Και το κουκουέ κύριε;

Ακόμα κι αν κάνουμε αφαίρεση από όλα τα άλλα στοιχεία κι ασχοληθούμε μόνο με το ποσοτικό αποτέλεσμα, δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε τα δεδομένα και το τι συνιστά επιτυχία. Υπάρχουν πχ σφοι που λένε πως θα είναι ευχαριστημένοι και με το 4,5% του ιουνίου συν μία ψήφο, άλλοι που βάζουν ψηλότερα τον πήχη κι άλλοι που μετράν τις ψήφους σε απόλυτο αριθμό, που ούτε αυτό είναι αξιόπιστο μέτρο, γιατί η αποχή θα αυξηθεί αντικειμενικά και μπορεί να μας πλήξει συγκριτικά λιγότερο, ανεβάζοντας τα ποσοστά μας, όχι όμως και τις ψήφους μας. Και στην τελική με τι ακριβώς συγκρίνουμε, για να θέσουμε έναν πήχη; Με τον ιούνη του 12’, με το μάη, που ήταν ίσως πιο αντιπροσωπευτικός ή με το μέσο όρο τους; με τις ευρωεκλογές του 09’ ή με το 11% παρά κάτι των περιφερειακών του 10’ (ο χτεσινοσημερινός ρίζος πάντως υπενθύμιζε τα ποσοστά μας ανά περιφέρεια από τον ιούνη του 12’); Και θα έχουμε ίδιο ή παραπλήσιο αποτέλεσμα τις δύο κυριακές;

Όχι απαραίτητα –όσο κι αν είναι ενιαίο το κριτήριο της ψήφου. Γιατί ο παφίλης πχ μπορεί να πιάσει ένα διψήφιο ποσοστό στην αττική, που αντιστοιχεί στο ¼ της επικράτειας και να επηρεάσει θετικά το γενικό σύνολο. Κι η αποχή ως αστάθμητος παράγοντας να παίξει κάποιο ρόλο και να αντισταθμίσει την πόλωση και τα εκβιαστικά διλήμματα ως ένα βαθμό, για να κρατήσει το κόμμα και το δεύτερο ευρωβουλευτή, που θα παιχτεί λογικά στα υπόλοιπα. Αλλά αυτά δε θα έχουν καμία σχεδόν αξία –ακόμα και από την καθαρά αριθμητική σκοπιά του πράγματος- αν δε συνδυαστούν με το πολιτικό κομμάτι, για να ατσαλώσουν ένα ταλαντευόμενο κομμάτι απέναντι στις κυβερνητικές σειρήνες του σύριζα πχ –σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε εθνικές-βουλευτικές εκλογές.

Αυτά βέβαια θα έχουμε καιρό να τα δούμε και να τα εκτιμήσουμε πιο καθαρά μετά τα σημερινά αποτελέσματα, καθώς επίσης και τους δήμους, που η λασυ θα περάσει στο δεύτερο γύρο και θα τους διεκδικήσει σε μία εβδομάδα. Και κάτι μου λέει πως αυτοί δε θα είναι μόνο στην πάτρα και την ικαρία, όπου είναι και το πιο λογικό, αλλά και σε κάποιους δήμους της αττικής-αθήνας και μερικούς ακόμα από την επαρχία.

Για να δούμε…