Τι μάθαμε 5 μήνες τώρα;;;

Τι μάθαμε 5 μήνες τώρα;;;

Πριν λίγο καιρό και μετά την κυβερνητική εναλλαγή πολλοί έλεγαν να μην

βιαζόμαστε να κρίνουμε τη νέα κυβέρνηση γιατί είχε περάσει μόλις ένας μήνας από

τις εκλογές, μετά μόλις 2 μήνες, μετά μόλις 3 μήνες κτλ. Λες και δεν ήξεραν ότι η

νέα συγκυβέρνηση θα είναι αντιλαϊκή αφού κινείται στα ίδια πλαίσια με τις

προηγούμενες.

Τελικά πέρασαν 5 μήνες, της νέας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που

θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα διδακτικοί. Βοηθούν να διαπιστώσει κανείς μέσα απ'

την ίδια του την πείρα, ποιος εξαπατούσε συνειδητά το λαό όταν δήλωνε ότι «θα

βαρά τα νταούλια να χορεύουν οι αγορές», ότι θα σκίσει το μνημόνιο και θα το

καταργήσει μ' ένα άρθρο, ότι θα αξιοποιήσει διεθνείς πολιτικούς συμμάχους για να

μετατρέψει την ΕΕ των μονοπωλίων σε Ευρώπη της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης,

της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι 5 μήνες που πέρασαν, βοηθούν να αποκαλυφθούν οι ιστορικές ευθύνες

του ΣΥΡΙΖΑ, που εκπαίδευσε συστηματικά το λαό να μειώνει συνεχώς τις

απαιτήσεις του, να θεωρήσει οριστικές τις μεγάλες απώλειες της περιόδου της

κρίσης και ταυτόχρονα καλλιέργησε αυταπάτες για τους στόχους της περιβόητης

«περήφανης, σκληρής διαπραγμάτευσης», αφοπλίζοντας το λαϊκό κίνημα.

Η αντιλαϊκή πρόταση της ίδιας της κυβέρνησης (47 + 8 σελίδες και

βλέπουμε...) αποκαλύπτει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν αφορούν την ικανοποίηση

των λαϊκών αναγκών. Αποκαλύπτει ότι πρόκειται για διαπραγμάτευση στο

«στρατόπεδο του εχθρού», ανάμεσα στις αστικές τάξεις, στα ιμπεριαλιστικά

κέντρα, στους μονοπωλιακούς ομίλους για τον επιμερισμό ζημιών και κερδών.

Η προσπάθεια της κυβερνητικής προπαγάνδας να κάνει το μαύρο - άσπρο

προσκρούει ανοιχτά στη σκληρή πραγματικότητα, την κλιμάκωση της αντιλαϊκής

επίθεσης.

Όσο κι αν η κυβέρνηση δηλώνει ότι δε θα δεχτεί να κόψει μισθούς και

συντάξεις, η αλήθεια είναι ότι το εισόδημα των μισθωτών, των

αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων θα πληγεί ακόμα περισσότερο απ' τη

σκληρή φοροαφαίμαξη και την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Μπορεί η κυβέρνηση να βαφτίζει τις ιδιωτικοποιήσεις αξιοποίηση της

δημόσιας περιουσίας και την τρόικα τρεις θεσμούς, αλλά τα "άτιμα" τα γεγονότα

είναι πεισματάρικα (βλέπε Ερημίτη).

Σήμερα, όλοι όσοι προβλήθηκαν ως διεθνείς φίλοι του λαού, καλούν τους

εργαζόμενους να δεχθούν νέες επώδυνες αναδιαρθρώσεις, νέες περικοπές

δικαιωμάτων. Απ' τον Ομπάμα και τον Ολάντ έως τον Ρέντσι, που μας εξηγεί ότι

ήδη καταργήθηκαν οι πρόωρες συντάξεις στην Ιταλία.

Η διαπραγμάτευση αφορά τις διαφορές των δικών τους συμφερόντων, τη

διαπάλη ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, ανάμεσα σε καπιταλιστικές χώρες.

Όπως έχουμε τονίσει, συνδέεται άμεσα με τη διαπάλη για χαλάρωση της

περιοριστικής πολιτικής, για αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, για

επανεξέταση του Σχεδίου Οικονομικής Διακυβέρνησης της Ευρωζώνης, ώστε να

εξασφαλιστούν περισσότεροι κοινοτικοί πόροι για τη στήριξη των επενδύσεων και

να πιεστεί η Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη σχετικά με τα υπερχρεωμένα

κράτη - μέλη. Οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ συμβάλλουν σ' αυτή την πίεση προς τη Γερμανία,

με την πρόταση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Τι μάθαμε, λοιπόν, απ' τους τελευταίους 5 μήνες της νέας

διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ;

Μάθαμε ότι καμιά αλλαγή αστικής κυβέρνησης δεν μπορεί να

μεταμορφώσει μια ιμπεριαλιστική συμμαχία όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Μάθαμε ότι όσο παραμένει ακλόνητη η άρχουσα τάξη, όσο οι

μονοπωλιακοί όμιλοι κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, όσο

αποφασίζουν αυτοί για το αν θα επενδύσουν, αν θα κλείσουν επιχειρήσεις, τι

μισθούς θα δώσουν, τόσο θα συνεχίζονται οι θυσίες του λαού στο βωμό του

καπιταλιστικού κέρδους.

Μάθαμε ότι το τρένο του αστικού κράτους κινείται σταθερά πάνω στις

ράγες της άρχουσας τάξης, όσοι μηχανοδηγοί, όσες κυβερνήσεις και αν αλλάξουν.

Μάθαμε ότι το αστικό κράτος υπηρετεί την αστική τάξη, το κεφάλαιο και

δεν μπορεί να αλλάξει ταξικό προσανατολισμό, δεν είναι αεροπλάνο που ανάλογα

με τις επιθυμίες του πιλότου αλλάζει κατεύθυνση, δεν μπορεί να γίνει φιλεργατικό.

Αυτό μας διδάσκει η αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζεται ενώ άλλαξαν τόσες

κυβερνήσεις απ' το 2009 - έφυγε ο Καραμανλής, ο Γ. Παπανδρέου, ο Παπαδήμος,

ο Σαμαράς - αλλά εμείς συνεχίζουμε να ματώνουμε.

Οι εξελίξεις βοηθούν για να διαλυθούν οι αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει

φιλολαϊκή διαπραγμάτευση εντός των τειχών της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Ο λαός θα βγει έτσι κι αλλιώς χαμένος αν εγκλωβιστεί να επιλέξει τους

όρους σφαγής του, αν διαλέξει ανάμεσα στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο του Τσίπρα,

στην αντιλαϊκή πρόταση των δανειστών και στο λεγόμενο Grexit.

Ο λαός θα βγει χαμένος, όπου κι αν καταλήξει η διαπραγμάτευση, αν

παραμείνει παθητικός θεατής των εξελίξεων ή αν καταλήξει χειροκροτητής της

αντιλαϊκής πρότασης της κυβέρνησης, ως του μικρότερου κακού.

Η επιλογή του «δήθεν μικρότερου κακού» θα ανοίξει το δρόμο για

κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, για νέο, πιο σκληρό μνημόνιο στον επόμενο

γύρο των διαπραγματεύσεων, για θυσίες χωρίς τέλος, χωρίς ημερομηνία λήξης.

Πρέπει τώρα να βγούμε στο προσκήνιο και να βάλουμε τις δικές

μας πραγματικές «κόκκινες γραμμές».

Να απαιτήσουμε αγωνιστικά να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι,

να επιστραφούν οι απώλειες που είχαμε την περίοδο της κρίσης, να ακυρωθεί το

σχέδιο για νέα σκληρή αντιλαϊκή συμφωνία.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλάζοντας το νόμισμα, μέσα στο πλαίσιο του

καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η λύση δεν είναι η καπιταλιστική Ελλάδα της

δραχμής, αλλά η ριζική αλλαγή πορείας, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των

μέσων παραγωγής, με αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Παρεμβαίνουμε παντού για να σπάσει το κλίμα της αναμονής, για να

οργανωθεί η αντεπίθεση του λαού σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο

και την εξουσία του.

Είμαστε αισιόδοξοι πως παρά τις δυσκολίες ο λαός θα πει την τελευταία

λέξη, θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

Σημαντικό βήμα είναι να πούμε "Όχι στη νέα συμφωνία" με μαζική

συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ την Παρασκευή 26 Ιούνη, στις 8:30 το

βράδυ, στην Πλατεία ΣΑΡΟΚΟ.

Μπορμπότης Γιάννης

Μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ