Οι φίλοι της κυβέρνησης
Η
είδηση έχει ως εξής: Στη Γενεύη βρέθηκαν χτες ο υπουργός Εργασίας, Π.
Σκουρλέτης, και ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δ.
Στρατούλης, όπου συναντήθηκαν με τον γενικό διευθυντή του Διεθνούς
Γραφείου Εργασίας Guy Rayder, στο περιθώριο της 104ης Γενικής Διάσκεψης
της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου που εξέδωσαν,
αποφασίστηκε η περαιτέρω συνεργασία των δύο πλευρών και η παροχή
τεχνικής υποστήριξης σε θέματα όπως: «Η εναρμόνιση της νέας εργασιακής
νομοθεσίας με τις σχετικές συνθήκες της ΔΟΕ και τις βέλτιστες πρακτικές
σε ενωσιακό και διεθνές επίπεδο».
Αυτή η συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε ενώ η συγκυβέρνηση έχει καταθέσει το αντιλαϊκό της σχέδιο συμφωνίας με τους εταίρους της, το οποίο, μεταξύ άλλων, επικυρώνει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων και φέρνει καινούργια όπως π.χ. περιορισμό των πρόωρων συντάξεων, αξιοποιήθηκε με σκοπό να εμφανιστεί ότι προχωρά τις υποσχέσεις της για τις Συλλογικές Συμβάσεις κ.λπ.
Οσοι, όμως, περίμεναν ότι από τη συνάντηση θα έβγαινε κάτι θετικό για τους εργαζόμενους, σίγουρα εθελοτυφλούσαν. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση απέσπασε τη στήριξη του ILO για αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, σύμφωνα με τις «βέλτιστες πρακτικές» σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ομως, αυτό που δε λέγεται είναι ότι οι λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» σημαίνουν αντιδραστικές «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό σαν αυτές που έχουν προωθηθεί σε άλλα κράτη της ΕΕ.
Εξάλλου, με τα ίδια επιχειρήματα οι δανειστές ζητάνε να παρθούν νέα μέτρα, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι «βέλτιστες πρακτικές» είναι αυτές που ορίζουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες και κατευθύνσεις. Αυτές και οι εθνικοί νόμοι που τις ενσωμάτωσαν είναι που σμπαράλιασαν τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς σε όλη την ΕΕ, για να έχει το κεφάλαιο φτηνότερους εργαζόμενους. Εκφραση αυτών των οδηγιών ήταν και οι ανατροπές που περιέχονται στα μνημόνια, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να τις παρουσιάσει σαν απόκλιση απ' όσα ισχύουν πανευρωπαϊκά.
Υπάρχουν, όμως, και δύο ακόμα πλευρές: Η μία είναι ότι η κυβέρνηση, με την τεχνογνωσία του ILO, περνάει από την πίσω πόρτα την αναθέρμανση του «κοινωνικού διαλόγου».
Ετσι, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου: «Επαναβεβαιώθηκε η θετική τοποθέτηση του Γενικού Διευθυντή του ILO, απέναντι στην προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για την αποκατάσταση του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα και την επαναφορά του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων (...) Η συνδρομή στη δημιουργία συνθηκών ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου, σε ένα πλαίσιο όπου η διαπραγματευτική ισχύς τόσο των συνδικάτων όσο και των εργοδοτών είναι εξισορροπημένη».
Η δεύτερη έχει να κάνει με τη μεταξύ τους συμφωνία για αλλαγές στο Ασφαλιστικό, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να δειχτεί ότι η συνεργασία τους θα περιοριστεί στην αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής: «(...) Η εύρυθμη λειτουργία του ελληνικού συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, κυρίως στο πεδίο της αντιμετώπισης του προβλήματος της μεγάλης εισφοροδιαφυγής, της εισφοροαποφυγής και της εισφοροκλοπής. Επίσης, για την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης».
Αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι ο ILO θα αναδειχτεί σε πολύτιμο σύμμαχο της κυβέρνησης, για να νομιμοποιήσει στις εργατικές συνειδήσεις τις ανατροπές που έχει ήδη αποφασίσει. Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στο πλαίσιο του ILO συζητιέται αυτήν την περίοδο η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, που είναι μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου σε κάθε χώρα και βρίσκεται βέβαια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και με τους δανειστές. Οι εργαζόμενοι αντί να περιμένουν κάτι θετικό από αυτές τις διαδικασίες να παλέψουν τώρα ενάντια στη νέα συμφωνία που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για ανάκτηση όσων έχασαν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, να δώσουν ραντεβού αύριο 11 Ιούνη στα συλλαλητήρια που οργανώνουν συνδικάτα και φορείς.
Αυτή η συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε ενώ η συγκυβέρνηση έχει καταθέσει το αντιλαϊκό της σχέδιο συμφωνίας με τους εταίρους της, το οποίο, μεταξύ άλλων, επικυρώνει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων χρόνων και φέρνει καινούργια όπως π.χ. περιορισμό των πρόωρων συντάξεων, αξιοποιήθηκε με σκοπό να εμφανιστεί ότι προχωρά τις υποσχέσεις της για τις Συλλογικές Συμβάσεις κ.λπ.
Οσοι, όμως, περίμεναν ότι από τη συνάντηση θα έβγαινε κάτι θετικό για τους εργαζόμενους, σίγουρα εθελοτυφλούσαν. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση απέσπασε τη στήριξη του ILO για αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, σύμφωνα με τις «βέλτιστες πρακτικές» σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ομως, αυτό που δε λέγεται είναι ότι οι λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» σημαίνουν αντιδραστικές «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό σαν αυτές που έχουν προωθηθεί σε άλλα κράτη της ΕΕ.
Εξάλλου, με τα ίδια επιχειρήματα οι δανειστές ζητάνε να παρθούν νέα μέτρα, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι «βέλτιστες πρακτικές» είναι αυτές που ορίζουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες και κατευθύνσεις. Αυτές και οι εθνικοί νόμοι που τις ενσωμάτωσαν είναι που σμπαράλιασαν τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς σε όλη την ΕΕ, για να έχει το κεφάλαιο φτηνότερους εργαζόμενους. Εκφραση αυτών των οδηγιών ήταν και οι ανατροπές που περιέχονται στα μνημόνια, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να τις παρουσιάσει σαν απόκλιση απ' όσα ισχύουν πανευρωπαϊκά.
Υπάρχουν, όμως, και δύο ακόμα πλευρές: Η μία είναι ότι η κυβέρνηση, με την τεχνογνωσία του ILO, περνάει από την πίσω πόρτα την αναθέρμανση του «κοινωνικού διαλόγου».
Ετσι, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου: «Επαναβεβαιώθηκε η θετική τοποθέτηση του Γενικού Διευθυντή του ILO, απέναντι στην προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για την αποκατάσταση του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα και την επαναφορά του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων (...) Η συνδρομή στη δημιουργία συνθηκών ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου, σε ένα πλαίσιο όπου η διαπραγματευτική ισχύς τόσο των συνδικάτων όσο και των εργοδοτών είναι εξισορροπημένη».
Η δεύτερη έχει να κάνει με τη μεταξύ τους συμφωνία για αλλαγές στο Ασφαλιστικό, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να δειχτεί ότι η συνεργασία τους θα περιοριστεί στην αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής: «(...) Η εύρυθμη λειτουργία του ελληνικού συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, κυρίως στο πεδίο της αντιμετώπισης του προβλήματος της μεγάλης εισφοροδιαφυγής, της εισφοροαποφυγής και της εισφοροκλοπής. Επίσης, για την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης».
Αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι ο ILO θα αναδειχτεί σε πολύτιμο σύμμαχο της κυβέρνησης, για να νομιμοποιήσει στις εργατικές συνειδήσεις τις ανατροπές που έχει ήδη αποφασίσει. Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στο πλαίσιο του ILO συζητιέται αυτήν την περίοδο η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, που είναι μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου σε κάθε χώρα και βρίσκεται βέβαια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και με τους δανειστές. Οι εργαζόμενοι αντί να περιμένουν κάτι θετικό από αυτές τις διαδικασίες να παλέψουν τώρα ενάντια στη νέα συμφωνία που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για ανάκτηση όσων έχασαν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, να δώσουν ραντεβού αύριο 11 Ιούνη στα συλλαλητήρια που οργανώνουν συνδικάτα και φορείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου