ΣΥΡΙΑ
Κλιμακώνονται οι αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών και οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί για τους λαούς
Στοιχείο αυτής της αντιπαράθεσης ήταν και η θέση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ που έσπευσε να αποδοκιμάσει τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση, με το «επιχείρημα» ότι πλήττει «μετριοπαθείς» ομάδες της συριακής «αντιπολίτευσης» (αυτές δηλαδή που εκπαίδευσαν αμερικανικές και δυτικές μυστικές υπηρεσίες ως μοχλό για την ανατροπή της αστικής κυβέρνησης Ασαντ), και υποστήριξε ότι η «διεθνής στρατιωτική δράση θα πρέπει να γίνεται συντονισμένα και να εστιάζει στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών του «ΙΚ» και άλλων παρόμοιων οργανώσεων, χωρίς να ενισχύει τον Σύρο Πρόεδρο, Μπασάρ Ασαντ, που επίσης παρουσιάζεται ως κύριος υπεύθυνος για το θάνατο 250.000 ανθρώπων και τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων, σαν να μην υπήρξε ποτέ η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην οποία συνέβαλε και η ΕΕ.
Ωστόσο, παρά τη συνέχιση των αντιδράσεων της ΕΕ απέναντι στη ρωσική στρατιωτική επέμβαση και την έντονη αντίδραση ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας κ.ά. για τον πολιτικό «εξοστρακισμό» του Προέδρου Ασαντ από έναν μελλοντικό «μεταβατικό» πολιτικό ρόλο, γίνονται εμφανέστατες αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις μέσα στην ΕΕ.
Ξεχωρίζει ο ρόλος της Γερμανίας, δηλαδή της γερμανικής αστικής τάξης, τουλάχιστον του κυρίαρχου τμήματός της, που και στη Μέση Ανατολή διαφοροποιείται και συνδυάζει τα συμφέροντά της στην ΕΕ και στις σχέσεις με τη Ρωσία, με την οποία έχει ιδιαίτερες σχέσεις (όπως φαίνεται και στην περίπτωση της άλλης σύγκρουσης, στην Ουκρανία). Ετσι, πριν από περίπου 10 μέρες, η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, είχε σημειώσει ως «απαραίτητη» τη συμμετοχή της κυβέρνησης Ασαντ σε πιθανές, ειρηνευτικές συνομιλίες, λέγοντας: «Για να επιτύχουμε μια πολιτική λύση, χρειαζόμαστε και τους εκπροσώπους της συριακής αντιπολίτευσης και αυτούς που κυβερνούν τώρα τη Δαμασκό και άλλους επίσης για να καταφέρουμε να έχουμε πραγματικές επιτυχίες και επιπλέον πάνω από όλα τους συμμάχους των αντίστοιχων ομάδων». Η ίδια πρόσθεσε με νόημα ότι η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο, όπως άλλωστε και η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία.
Δεν είναι τυχαίο ότι από την Παρασκευή ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ βρίσκεται σε «ειδική αποστολή» στη Μέση Ανατολή, σε μία προσπάθεια, είτε να γεφυρώσει τις διαφορές κυρίως μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν (όπως δήλωσε ο ίδιος ο υπουργός στη γερμανική Βουλή την Πέμπτη), είτε να βολιδοσκοπήσει προθέσεις και αντιθέσεις πάντα στο πλαίσιο εξυπηρέτησης των γερμανικών επιδιώξεων.
Ο Στάινμαϊερ ξεκίνησε το βράδυ της Παρασκευής περιοδεία σε Ιράν και θα ακολουθούσαν Σαουδική Αραβία και Ιορδανία. Στο Ιράν, είχε προγραμματίσει το Σάββατο συνάντηση, μεταξύ άλλων, με τον Ιρανό ομόλογό του, Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ, και τον Πρόεδρο της χώρας, Χασάν Ροχανί.
Σήμερα, (Κυριακή) είχε προγραμματίσει συνάντηση με τον Σαουδάραβα ομόλογό του Αντέλ αλ Τζουμπέιρ, ενδεχομένως και με τον υπουργό Αμυνας (γιο του βασιλιά Σαλμάν) Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.
Εως αύριο (Δευτέρα) είχε προγραμματίσει να ολοκληρώσει την περιοδεία του στην περιοχή, μεταβαίνοντας στην Ιορδανία, για να συμμετάσχει στην ετήσια σύνοδο της Ευρωμεσογειακής Εταιρικής Σχέσης του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) με κεντρικά θέματα «την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, το προσφυγικό και τη μετανάστευση».
Επισημάνσεις Πούτιν
Ενδιαφέρον έχουν οι επισημάνσεις του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, που, μιλώντας προχτές στη διάσκεψη κορυφής της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ) στο Καζακστάν,
έκανε έναν απολογισμό της ρωσικής επέμβασης κατά της «τρομοκρατίας»
όπως ισχυρίζεται, στην πραγματικότητα για την προώθηση των συμφερόντων
των ρωσικών μονοπωλίων. Ο Πούτιν διαπίστωσε «σαφή πρόοδο» στο σχέδιο του
«συντονισμού των ενεργειών και των προσπαθειών για την καταπολέμηση της
τρομοκρατίας στην περιοχή», εκτιμώντας ότι οι ρωσικές επιχειρήσεις
είχαν «εντυπωσιακά αποτελέσματα», αφού «σκοτώθηκαν εκατοντάδες
τζιχαντιστές και καταστράφηκαν αναρίθμητα κέντρα διοίκησης και
στρατόπεδα εκπαίδευσης, αποθήκες όπλων και πυρομαχικών και βοηθήθηκε ο
συριακός στρατός». Επίσης υπερασπίστηκε τη «νομιμότητα της ρωσικής
παρέμβασης», γιατί «την ζήτησε η συριακή κυβέρνηση». Επίσης, κατέγραψε
«πρόοδο» στις προσπάθειες της Ρωσίας για συνεννόηση με αραβικές δυνάμεις
που (έως και στο πρόσφατο παρελθόν) στήριζαν τους τζιχαντιστές με
χρήμα, όπλα, εκπαίδευση, (π.χ. Σαουδική Αραβία, Κατάρ) και με χώρες που
συνορεύουν με τη Συρία, όπως το Ισραήλ και η Τουρκία. «Προσπαθούμε»,
πρόσθεσε, «να καθιερώσουμε μία αμοιβαία συνεργασία με τις Ηνωμένες
Πολιτείες και την Τουρκία», μολονότι «οι εταίροι μας αυτοί αρνούνται τη
διμερή στρατιωτική συνεργασία και τη δημιουργία ενός διεθνούς μετώπου
για τη συντριβή των τζιχαντιστών».Ωστόσο, την ώρα που έκανε τον απολογισμό για τα «εντυπωσιακά αποτελέσματα» της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, επισήμανε τη μετακίνηση εκατοντάδων τζιχαντιστών από τα αστικά κέντρα της Συρίας, που έλεγχαν τα τελευταία λίγα χρόνια προς την περιφέρεια και προς τα σύνορα γειτονικών χωρών με διπλή κατεύθυνση α) την μετάβασή τους προς την Κεντρική Ασία (με στόχο την ενίσχυση του παραρτήματος του «Ισλαμικού Κράτους» στο Αφγανιστάν) και β) προς τη Ρωσία, επιδιώκοντας την εξαπόλυση τρομοκρατικών επιθέσεων στο πλαίσιο του λεγόμενου «ιερού πολέμου» («τζιχάντ») που κήρυξαν πριν από μερικές μέρες, ενάντια στη Μόσχα, ανώτερα στελέχη του «Ισλαμικού Κράτους» και του Μετώπου «Νούσρα». Ετσι, ο Ρώσος Πρόεδρος πρότεινε τη «συντονισμένη ανάπτυξη «συνοριοφυλάκων» για την αποτροπή τρομοκρατικών επιθέσεων τζιχαντιστών στα σύνορα χωρών με το Αφγανιστάν, όπως το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν. Εμμέσως πλην σαφώς, ο Ρώσος ηγέτης υπαινίχθηκε και έναν πιθανό ρόλο στην όλη υπόθεση του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ) που δημιουργήθηκε από την καπιταλιστική Ρωσία, για τη θωράκιση των συμφερόντων των μονοπωλίων της, και άλλες χώρες που προέκυψαν μετά την αντεπανάσταση της ΕΣΣΔ ως αντίδραση και στα σχέδια επέκτασης του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Ο Ρώσος Πρόεδρος ανέφερε πως 5.000 έως 7.000 ισλαμιστές μισθοφόροι από τη Ρωσία και χώρες της πρώην ΕΣΣΔ πολεμούν στο πλευρό του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία, και υπάρχει κίνδυνος για τη Ρωσία και τις άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας από τα σχέδια των τζιχαντιστών για «εξαγωγή» του πολέμου στα εδάφη τους. Ανεξάρτητα από την ισχυρή ή λιγότερο ισχυρή πιθανότητα να συμβεί μια τέτοια εξέλιξη (που δεν αποκλείεται να στηριχτεί και από δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις) το όλο ζήτημα αξιοποιείται από τη Ρωσία στη διαδικασία ξαναμοιράσματος αγορών και σφαιρών επιρροής στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας όπως είναι το Αφγανιστάν. Οπως απέδειξε η επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, πριν από περίπου 15 χρόνια στο Αφγανιστάν, που έγινε με πρόσχημα την «Αλ Κάιντα», επίσης αξιοποιήθηκε για ανάπτυξη κατοχικών στρατευμάτων, την καταδυνάστευση του αφγανικού λαού, την καταλήστευση του πλούτου της χώρας, αλλά και ως γεωστρατηγικό πέρασμα για τους δρόμους της Ενέργειας στην Κεντρική Ασία.
Ο Ρώσος Πρόεδρος χαρακτηρίζοντας την κατάσταση στο Αφγανιστάν ότι «τείνει να γίνει κρίσιμη», κάλεσε τους ηγέτες των χωρών της ΚΑΚ να «ετοιμαστούν και να δράσουν μαζί για να απωθήσουν πιθανή επίθεση», λέγοντας: «Τρομοκράτες κάθε είδους εντείνουν την κινητικότητά τους και δεν κρύβουν τα σχέδιά τους για εξάπλωση της δράσης τους... Ενας από τους στόχους τους είναι να προωθηθούν στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε σε αυτό το σενάριο μαζί».
«Συμπτωματικά», λίγες ώρες νωρίτερα ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, ανακοίνωσε την παράταση της παραμονής στο Αφγανιστάν περίπου 10.000 Αμερικανών στρατιωτών, που υποτίθεται πως θα έφευγαν έως το τέλος του χρόνου... Γίνεται έτσι φανερό ότι μια επέκταση της σύγκρουσης και σε αυτήν την περιοχή δεν μπορεί να αποκλειστεί με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για τους λαούς.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου