Είπατε Τραμπ; Deez Nuts!
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω όλη αυτή την βαβούρα που προκάλεσε η
εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Αναλύσεις επί αναλύσεων, κριτικές
επί κριτικών, αναθέματα για τον κάλο που έχουν οι ψηφοφόροι τής
υπερδύναμης του πλανήτη, μουρμούρα για το κακό που μας βρήκε... ως και
βλαστήμιες άκουσα από συνάδελφο που είχε στοιχηματίσει στην νίκη τής
Χίλλαρυ και πήγε κουβά! Προσωπικά, δεν είχα καμμιά διάθεση να ασχοληθώ
με όλα αυτά αλλά ας όψεται το ότι κάθε ιστολόγιο που σέβεται τον εαυτό
του πρέπει να επηρεάζεται από την καθημερινή πραγματικότητα. Οπότε ας
προσθέσω κι εγώ μερικές σκόρπιες σκέψεις σχετικές με τις προχτεσινές
εκλογές.
(α) Αυτό το πράγμα που λέγεται "δημοκρατία", έχει πολύ περίεργα χαρακτηριστικά στις ΗΠΑ, με πιο περίεργο απ' όλα αυτό το κόλπο με τους εκλέκτορες. Αν δεν το έχετε καταλάβει, προχτές ο κόσμος δεν ψήφισε για να βγάλει πρόεδρο αλλά για να βγάλει 538 άτομα, που θα συγκροτήσουν το Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, το οποίο θα εκλέξει πρόεδρο. Αυτό σημαίνει πως δεν αποκλείεται κάποιοι από τους εκλέκτορες που υποδείχθηκαν από ένα κόμμα, να ψηφίσουν τον υποψήφιο πρόεδρο άλλου κόμματος. Βέβαια, στην ιστορία των ΗΠΑ μόλις 9 από τους συνολικά κάπου 20.000 εκλέκτορες έχουν κάνει τέτοια "κουτσουκέλα" αλλά πάντα υπάρχει η θεωρητική πιθανότητα να αλλοιωθεί η βούληση των ψηφοφόρων.
(β) Το ότι ο Τραμπ έχει δείξει ξεκάθαρα ρατσιστικά και φασίζοντα χαρακτηριστικά μάς βρίσκει όλους σύμφωνους. Άλλωστε, ο φασίστας και ρατσιστής ναζί Κασιδιάρης χαρακτήρισε την νίκη τού Τραμπ ως νίκη εκείνων που θέλουν "καθαρά εθνικά κράτη". Όμως, αυτό δεν κάνει την Χίλλαρυ δημοκράτισσα, αριστερή (ναι, το ακούσαμε κι αυτό!) ή λιγώτερο επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Είδαμε τον βίο και την πολιτεία της ως υπουργού εξωτερικών (π.χ. στο παλαιστινιακό και στην Ουκρανία) και θυμόμαστε πολύ καλά την στάση της όταν ο σύζυγός της υπέγραφε την εντολή για την επίθεση κατά της Σερβίας. Τουλάχιστον, με τον Τραμπ θα έχουμε κι ένα ενδιαφέρον για να δούμε αν αποδειχτεί πιο ηλίθιος από τον -αποδεδειγμένα βλάκα- προηγούμενο ρεπουμπλικανό πρόεδρο.
(γ) Απ' αυτή την άποψη, θαρρώ πως είχε δίκιο ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο οποίος πριν λίγες μέρες υποστήριξε (συγκεντρώνοντας πυρά εναντίον του) ότι ο υπόλοιπος κόσμος έχει συμφέρον να εκλεγεί ο Τραμπ. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο Τραμπ θα υλοποιήσει τις απειλές του και θα διώξει τους μετανάστες, θα απαγορεύσει τις εκτρώσεις, θα ενισχύσει την αστυνομοκρατία ή θα κάνει δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο (αν και θα στοιχημάτιζα άνετα ότι οι δαγκωματιές του θα αποδειχτούν πλήρως δυσανάλογες προς την ένταση των γαβγισμάτων του), αυτά θα αφορούν κατά μείζονα λόγο τους κατοίκους των ΗΠΑ. Αντίθετα, κάποιος θα μπορούσε άνετα να ισχυριστεί (χωρίς να είναι και αυτό δεδομένο) ότι η Κλίντον θα ενδιαφερόταν περισσότερο για πρωτοβουλίες που θα αφορούσαν τις χώρες εκτός ΗΠΑ και η ιστορική πείρα λέει πως ελάχιστες τέτοιες πρωτοβουλίες πολιτειακών προέδρων αποδείχτηκαν ευχάριστες για τους λαούς.
(δ) Δεν καταλαβαίνω γιατί συνηθίσαμε να θεωρούμε το "Δημοκρατικό" κόμμα πιο προοδευτικό από το "Ρεπουμπλικανικό". Κατ' αρχάς, οι λέξεις "democracy" και "republic" αποδίδονται στην γλώσσα μας με τον ίδιο όρο ("δημοκρατία"), όσο κι αν η θεωρία διακρίνει ορισμένες λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Άλλωστε, σ' όλον τον κόσμο επικρατεί η άποψη ότι τα δυο κόμματα δεν είναι παρά οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορεί οι εκλογές να εκλαμβάνονται ως στρίψιμο του νομίσματος αλλά το νόμισμα είναι ένα, απ' όποια πλευρά κι αν πέσει. Γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε για το αν θα έρθει κορώνα ή γράμματα αφού εμείς δεν πρόκειται να είμαστε με τους κερδισμένους;
(ε) Ένα από τα προεκλογικά επιχειρήματα της Κλίντον, χάρη στο οποίο και γέλασα και φασκέλωσα, ήταν το "σκεφτείτε σε ποιον θα εμπιστευτείτε το κουμπί για τα πυρηνικά". Σαν να λέμε, η πρώην κυρία πλανητάρχου προσπάθησε να περάσει στους πολιτειακούς ψηφοφόρους μια άποψη τύπου "τι Τραμπ, τι Κιμ"! Δεν ξέρω πόσο σοβαρά την πήραν οι ψηφοφόροι αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι επί προέδρων προερχόμενων από το Δημοκρατικό Κόμμα εξολοθρεύθηκαν οι Black Hawk και άλλες φυλές ερυθροδέρμων τής ανατολικής ακτής (Τζάκσον), αποσπάστηκαν με την βία εδάφη τού Μεξικού (Πολκ), ξεπαστρεύτηκαν οι Απάτσι τού θρυλικού Τζερόνυμο (Κλήβελαντ), έπεσαν οι δυο μοναδικές στην ιστορία ατομικές βόμβες (Τρούμαν), έγινε η επέμβαση στην Κορέα (Τρούμαν), κηρύχθηκε ο ψυχρός πόλεμος κατά της ΕΣΣΔ (Τρούμαν), φούντωσε ο πόλεμος στο Βιετνάμ (Κέννεντυ - Τζόνσον) και στήθηκε η διάλυση της Σερβίας με πρόσχημα την Βοσνία (Κλίντον). Συνεπώς, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να θεωρούμε ένα ρεπουμπλικανό πρόεδρο πιο επικίνδυνο για την ειρήνη από έναν δημοκρατικό.
(στ) Για να τονίσω αυτό το τελευταίο περί ειρήνης, ας σημειώσω ότι κατά την πρόσφατη θητεία τής Κλίντον ως υπουργού εξωτερικών, οι ΗΠΑ διπλασίασαν τις εξαγωγές όπλων ενώ πραγματοποιήθηκε και η μεγαλύτερη στην ιστορία αγοραπωλησία όπλων: αυτή των ΗΠΑ με την Σαουδική Αραβία, ύψους 80 δισ. δολλαρίων (*). Ίσως να μη μάθουμε ποτέ πώς θα ήταν η Χίλλαρυ ως πρόεδρος αλλά ως ντήλερ των οπλικών βιομηχανιών ήταν όντως άψογη.
Θα μπορούσα να εκθέσω ακόμη έναν σωρό επιχειρημάτων για να τεκμηριώσω την άποψή μου ότι κακώς δείχνουμε έστω και ελάχιστο ενδιαφέρον για την εκλογή του Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ και ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας αν νομίζουμε πως τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά (καλύτερα ή χειρότερα, αδιάφορο) σε περίπτωση εκλογής τής Κλίντον. Όμως, το καλύτερο επιχείρημα δεν είναι δικό μου. Το διατύπωσε με τον δικό του κρυστάλλινο τρόπο ο παππούς Φρειδερίκος πριν ενάμισυ περίπου αιώνα, στις 27 Μαρτίου 1871. Με αυτό θα κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο (η υπογράμμιση δική μου):
Πουθενά οι "πολιτικοί" δεν άποτελούν ένα πιο ξεχωριστό και πιό ισχυρό τμήμα του έθνους, όσο ακριβώς στη Βόρεια Αμερική. Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες τής νομοθετικής συνέλευσης τόσο της ομοσπονδίας όσο και των ξεχωριστών πολιτειών ή που ζουν από τη ζύμωση που κάνουν για το κόμμα τους και πού όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις. Είναι γνωστό πως οι αμερικάνοι τριάντα χρόνια τώρα προσπαθούν ν' αποτινάξουν το ζυγό αυτό που έγινε αφόρητος και πως, παρ' όλα αυτά, βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά μέσα στο βάλτο της διαφθοράς. Ακριβώς στην Αμερική μπορούμε να δούμε καλύτερα πώς συντελείται αυτή η ανεξαρτοποίηση της κρατικής εξουσίας από την κοινωνία που αρχικά ήταν προορισμένη να γίνει απλό όργανό της. Εδώ δεν υπάρχει καμιά δυναστεία, δεν υπάρχουν ευγενείς ούτε μόνιμος στρατός, εκτός από τους λίγους άνδρες για την επίβλεψη των ινδιάνων, δεν υπάρχει ούτε γραφειοκρατία με μόνιμες θέσεις ή με δικαίωμα σύνταξης. Κι όμως, έχουμε εδώ δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται μέ τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τούς πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ τό έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμoύς των πολιτικών, πού βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν. (***)
-------------------------------------------
(*) Ίσως να πρόκειται για απλή σύμπτωση αλλά αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι μεταξύ των πλέον γαλαντόμων δωρητών τού Ιδρύματος Κλίντον (Clinton Foundation) βρίσκονται κυρίως εταιρείες σαουδαραβικών συμφερόντων.
(**) Deez Nuts: έκφραση της πολιτειακής αργκό, που στην ελληνική αργκό θα μπορούσε να αποδοθεί ως "κουνιώνται" ή "στα παπάρια μου". Η "υποψηφιότητά" του ανακοινώθηκε το 2015 μέσω Facebook και προκάλεσε σάλο, καθώς υποστηρίχτηκε και εκτός διαδικτύου, με κονκάρδες, μπλουζάκια και αφισσέτες ενώ δημοσκοπήσεις αρκετών πολιτειών του έδιναν ποσοστά 8%-9%. Τον Αύγουστο του 2016, η Ομοσπονδιακή Εκλογική Επιτροπή αποφάσισε να επιβάλει αυστηρές ποινές για οποιαδήποτε σατιρική υποψηφιότητα εμφανιστεί στο μέλλον.
(***) Φρήντριχ Ένγκελς, απόσπασμα από την εισαγωγή στο "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία" του Καρλ Μαρξ. Εδώ χρησιμοποιήθηκε η έκδοση Στοχαστής / Σύγχρονη σκέψη (α' έκδοση 1976, σελ. 27-28). Το βιβλίο κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και Θεμέλιο.
 |
| Παλμ Μπητς, Φλόριντα, 22/1/2005: Η δεξίωση για τον γάμο τού Ντόναλντ Τραμπ με την Μελανία Κνάους βρίσκεται σε εξέλιξη και οι νιόπαντροι χαριεντίζονται με το ζεύγος Μπιλ και Χίλλαρυ Κλίντον. |
(α) Αυτό το πράγμα που λέγεται "δημοκρατία", έχει πολύ περίεργα χαρακτηριστικά στις ΗΠΑ, με πιο περίεργο απ' όλα αυτό το κόλπο με τους εκλέκτορες. Αν δεν το έχετε καταλάβει, προχτές ο κόσμος δεν ψήφισε για να βγάλει πρόεδρο αλλά για να βγάλει 538 άτομα, που θα συγκροτήσουν το Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, το οποίο θα εκλέξει πρόεδρο. Αυτό σημαίνει πως δεν αποκλείεται κάποιοι από τους εκλέκτορες που υποδείχθηκαν από ένα κόμμα, να ψηφίσουν τον υποψήφιο πρόεδρο άλλου κόμματος. Βέβαια, στην ιστορία των ΗΠΑ μόλις 9 από τους συνολικά κάπου 20.000 εκλέκτορες έχουν κάνει τέτοια "κουτσουκέλα" αλλά πάντα υπάρχει η θεωρητική πιθανότητα να αλλοιωθεί η βούληση των ψηφοφόρων.
(β) Το ότι ο Τραμπ έχει δείξει ξεκάθαρα ρατσιστικά και φασίζοντα χαρακτηριστικά μάς βρίσκει όλους σύμφωνους. Άλλωστε, ο φασίστας και ρατσιστής ναζί Κασιδιάρης χαρακτήρισε την νίκη τού Τραμπ ως νίκη εκείνων που θέλουν "καθαρά εθνικά κράτη". Όμως, αυτό δεν κάνει την Χίλλαρυ δημοκράτισσα, αριστερή (ναι, το ακούσαμε κι αυτό!) ή λιγώτερο επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Είδαμε τον βίο και την πολιτεία της ως υπουργού εξωτερικών (π.χ. στο παλαιστινιακό και στην Ουκρανία) και θυμόμαστε πολύ καλά την στάση της όταν ο σύζυγός της υπέγραφε την εντολή για την επίθεση κατά της Σερβίας. Τουλάχιστον, με τον Τραμπ θα έχουμε κι ένα ενδιαφέρον για να δούμε αν αποδειχτεί πιο ηλίθιος από τον -αποδεδειγμένα βλάκα- προηγούμενο ρεπουμπλικανό πρόεδρο.
(γ) Απ' αυτή την άποψη, θαρρώ πως είχε δίκιο ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο οποίος πριν λίγες μέρες υποστήριξε (συγκεντρώνοντας πυρά εναντίον του) ότι ο υπόλοιπος κόσμος έχει συμφέρον να εκλεγεί ο Τραμπ. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο Τραμπ θα υλοποιήσει τις απειλές του και θα διώξει τους μετανάστες, θα απαγορεύσει τις εκτρώσεις, θα ενισχύσει την αστυνομοκρατία ή θα κάνει δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο (αν και θα στοιχημάτιζα άνετα ότι οι δαγκωματιές του θα αποδειχτούν πλήρως δυσανάλογες προς την ένταση των γαβγισμάτων του), αυτά θα αφορούν κατά μείζονα λόγο τους κατοίκους των ΗΠΑ. Αντίθετα, κάποιος θα μπορούσε άνετα να ισχυριστεί (χωρίς να είναι και αυτό δεδομένο) ότι η Κλίντον θα ενδιαφερόταν περισσότερο για πρωτοβουλίες που θα αφορούσαν τις χώρες εκτός ΗΠΑ και η ιστορική πείρα λέει πως ελάχιστες τέτοιες πρωτοβουλίες πολιτειακών προέδρων αποδείχτηκαν ευχάριστες για τους λαούς.
(δ) Δεν καταλαβαίνω γιατί συνηθίσαμε να θεωρούμε το "Δημοκρατικό" κόμμα πιο προοδευτικό από το "Ρεπουμπλικανικό". Κατ' αρχάς, οι λέξεις "democracy" και "republic" αποδίδονται στην γλώσσα μας με τον ίδιο όρο ("δημοκρατία"), όσο κι αν η θεωρία διακρίνει ορισμένες λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Άλλωστε, σ' όλον τον κόσμο επικρατεί η άποψη ότι τα δυο κόμματα δεν είναι παρά οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορεί οι εκλογές να εκλαμβάνονται ως στρίψιμο του νομίσματος αλλά το νόμισμα είναι ένα, απ' όποια πλευρά κι αν πέσει. Γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε για το αν θα έρθει κορώνα ή γράμματα αφού εμείς δεν πρόκειται να είμαστε με τους κερδισμένους;
(ε) Ένα από τα προεκλογικά επιχειρήματα της Κλίντον, χάρη στο οποίο και γέλασα και φασκέλωσα, ήταν το "σκεφτείτε σε ποιον θα εμπιστευτείτε το κουμπί για τα πυρηνικά". Σαν να λέμε, η πρώην κυρία πλανητάρχου προσπάθησε να περάσει στους πολιτειακούς ψηφοφόρους μια άποψη τύπου "τι Τραμπ, τι Κιμ"! Δεν ξέρω πόσο σοβαρά την πήραν οι ψηφοφόροι αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι επί προέδρων προερχόμενων από το Δημοκρατικό Κόμμα εξολοθρεύθηκαν οι Black Hawk και άλλες φυλές ερυθροδέρμων τής ανατολικής ακτής (Τζάκσον), αποσπάστηκαν με την βία εδάφη τού Μεξικού (Πολκ), ξεπαστρεύτηκαν οι Απάτσι τού θρυλικού Τζερόνυμο (Κλήβελαντ), έπεσαν οι δυο μοναδικές στην ιστορία ατομικές βόμβες (Τρούμαν), έγινε η επέμβαση στην Κορέα (Τρούμαν), κηρύχθηκε ο ψυχρός πόλεμος κατά της ΕΣΣΔ (Τρούμαν), φούντωσε ο πόλεμος στο Βιετνάμ (Κέννεντυ - Τζόνσον) και στήθηκε η διάλυση της Σερβίας με πρόσχημα την Βοσνία (Κλίντον). Συνεπώς, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να θεωρούμε ένα ρεπουμπλικανό πρόεδρο πιο επικίνδυνο για την ειρήνη από έναν δημοκρατικό.
(στ) Για να τονίσω αυτό το τελευταίο περί ειρήνης, ας σημειώσω ότι κατά την πρόσφατη θητεία τής Κλίντον ως υπουργού εξωτερικών, οι ΗΠΑ διπλασίασαν τις εξαγωγές όπλων ενώ πραγματοποιήθηκε και η μεγαλύτερη στην ιστορία αγοραπωλησία όπλων: αυτή των ΗΠΑ με την Σαουδική Αραβία, ύψους 80 δισ. δολλαρίων (*). Ίσως να μη μάθουμε ποτέ πώς θα ήταν η Χίλλαρυ ως πρόεδρος αλλά ως ντήλερ των οπλικών βιομηχανιών ήταν όντως άψογη.
 |
| ΗΠΑ, σοβαρότης εν έτει 2016: Το δημιούργημα της φαντασίας τού 15χρονου Μπράντυ Όλσον από την Αϊόβα, ο "υποψήφιος" Deez Nuts (**) αποσπά σε δημοσκόπηση το 9% των ψηφοφόρων τής Βόρειας Καρολίνας. |
Θα μπορούσα να εκθέσω ακόμη έναν σωρό επιχειρημάτων για να τεκμηριώσω την άποψή μου ότι κακώς δείχνουμε έστω και ελάχιστο ενδιαφέρον για την εκλογή του Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ και ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας αν νομίζουμε πως τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά (καλύτερα ή χειρότερα, αδιάφορο) σε περίπτωση εκλογής τής Κλίντον. Όμως, το καλύτερο επιχείρημα δεν είναι δικό μου. Το διατύπωσε με τον δικό του κρυστάλλινο τρόπο ο παππούς Φρειδερίκος πριν ενάμισυ περίπου αιώνα, στις 27 Μαρτίου 1871. Με αυτό θα κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο (η υπογράμμιση δική μου):
Πουθενά οι "πολιτικοί" δεν άποτελούν ένα πιο ξεχωριστό και πιό ισχυρό τμήμα του έθνους, όσο ακριβώς στη Βόρεια Αμερική. Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες τής νομοθετικής συνέλευσης τόσο της ομοσπονδίας όσο και των ξεχωριστών πολιτειών ή που ζουν από τη ζύμωση που κάνουν για το κόμμα τους και πού όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις. Είναι γνωστό πως οι αμερικάνοι τριάντα χρόνια τώρα προσπαθούν ν' αποτινάξουν το ζυγό αυτό που έγινε αφόρητος και πως, παρ' όλα αυτά, βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά μέσα στο βάλτο της διαφθοράς. Ακριβώς στην Αμερική μπορούμε να δούμε καλύτερα πώς συντελείται αυτή η ανεξαρτοποίηση της κρατικής εξουσίας από την κοινωνία που αρχικά ήταν προορισμένη να γίνει απλό όργανό της. Εδώ δεν υπάρχει καμιά δυναστεία, δεν υπάρχουν ευγενείς ούτε μόνιμος στρατός, εκτός από τους λίγους άνδρες για την επίβλεψη των ινδιάνων, δεν υπάρχει ούτε γραφειοκρατία με μόνιμες θέσεις ή με δικαίωμα σύνταξης. Κι όμως, έχουμε εδώ δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται μέ τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τούς πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ τό έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμoύς των πολιτικών, πού βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν. (***)
-------------------------------------------
(*) Ίσως να πρόκειται για απλή σύμπτωση αλλά αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι μεταξύ των πλέον γαλαντόμων δωρητών τού Ιδρύματος Κλίντον (Clinton Foundation) βρίσκονται κυρίως εταιρείες σαουδαραβικών συμφερόντων.
(**) Deez Nuts: έκφραση της πολιτειακής αργκό, που στην ελληνική αργκό θα μπορούσε να αποδοθεί ως "κουνιώνται" ή "στα παπάρια μου". Η "υποψηφιότητά" του ανακοινώθηκε το 2015 μέσω Facebook και προκάλεσε σάλο, καθώς υποστηρίχτηκε και εκτός διαδικτύου, με κονκάρδες, μπλουζάκια και αφισσέτες ενώ δημοσκοπήσεις αρκετών πολιτειών του έδιναν ποσοστά 8%-9%. Τον Αύγουστο του 2016, η Ομοσπονδιακή Εκλογική Επιτροπή αποφάσισε να επιβάλει αυστηρές ποινές για οποιαδήποτε σατιρική υποψηφιότητα εμφανιστεί στο μέλλον.
(***) Φρήντριχ Ένγκελς, απόσπασμα από την εισαγωγή στο "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία" του Καρλ Μαρξ. Εδώ χρησιμοποιήθηκε η έκδοση Στοχαστής / Σύγχρονη σκέψη (α' έκδοση 1976, σελ. 27-28). Το βιβλίο κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και Θεμέλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου