Κι είναι καημός πολύ βαρύς.
Να μην μπορείς να εμπορευτείς.
Και να σε χλευάζουν για τις ευεργεσίες σου.
Κάποιοι κακόβουλοι ειρωνεύτηκαν άδικα τη βράβευση του Κούστα, του εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του πλοίου που βρέθηκε με 121 κιλά κοκαΐνη στο Περού, από τις ελληνικές αρχές.
Ξέρετε όμως τι περιπέτεια είναι να δρας στην τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης, που χτυπά ανελέητα την υγιή επιχειρηματικότητα και γονατίζει με φοροαπαλλαγές την κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία;
Ξέρετε τι θυσίες κάνουν διαχρονικά οι αγαθοί εφοπλιστές, για να φέρουν την ανάπτυξη στη χώρα μας με σημαία Παναμά;
Ξέρετε τι δύσκολη απόφαση είναι να μαζέψουν, να ταΐσουν και να χρηματοδοτούν αδρά τα χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα; Να πέφτουν στην ανάγκη τους, για να προστατέψουν την επένδυσή τους από απεργίες, το ΠΑΜΕ και παράλογες απαιτήσεις για μεροκάματα;
Ξέρετε τι τραβάνε για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια άδεια και το αξιόπλοο για τα σαπάκια τους, με μανούρα, διατυπώσεις, γραφειοκρατία, λαδώματα; Δεν πάμε πουθενά έτσι ως χώρα…
Ξέρετε τι βάσανο είναι να αναγκάζεσαι να μπλέξεις με λαθρεμπόριο ναρκωτικών, για να συμπληρώσεις κι εσύ το τίμιο εισόδημά σου; Και να έχεις να αντιμετωπίσεις τον αθέμιτο ανταγωνισμό της αστυνομίας, που πουλάει ηρωίνη, και θέλει μερίδιο;
Να αντιμετωπίζεις ελέγχους, ατυχήματα, θάλασσες μας ζώνουν κύματα μας κλειούν; Κι από πάνω και την κοινωνική κατακραυγή για την πετρελαιοκηλίδα, την καταστροφή των θαλασσών, κι ας μας βεβαιώνουν οι κυβερνώντες -αυτοί οι μπολσεβίκοι που μισούν θανάσιμα την ιδιωτική πρωτοβουλία και κολεκτιβοποιούν τα πάντα- ότι είναι ασφαλές να κολυμπήσουμε δίπλα στο ναυάγιο;
Και θα έρθετε εσείς, αχάριστοι, να ειρωνευτείτε τη στυλοβάτρια τάξη της οικονομίας μας; Τους ευεργέτες; Να ειρωνευτείτε τα βραβεία τους; Ε όχι. Ο ορισμός της αριστείας και της αχαριστίας, κυρία μου… Και λίγα τους έχουν δώσει!
Να μην μπορείς να εμπορευτείς.
Και να σε χλευάζουν για τις ευεργεσίες σου.
Κάποιοι κακόβουλοι ειρωνεύτηκαν άδικα τη βράβευση του Κούστα, του εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του πλοίου που βρέθηκε με 121 κιλά κοκαΐνη στο Περού, από τις ελληνικές αρχές.
Ξέρετε όμως τι περιπέτεια είναι να δρας στην τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης, που χτυπά ανελέητα την υγιή επιχειρηματικότητα και γονατίζει με φοροαπαλλαγές την κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία;
Ξέρετε τι θυσίες κάνουν διαχρονικά οι αγαθοί εφοπλιστές, για να φέρουν την ανάπτυξη στη χώρα μας με σημαία Παναμά;
Ξέρετε τι δύσκολη απόφαση είναι να μαζέψουν, να ταΐσουν και να χρηματοδοτούν αδρά τα χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα; Να πέφτουν στην ανάγκη τους, για να προστατέψουν την επένδυσή τους από απεργίες, το ΠΑΜΕ και παράλογες απαιτήσεις για μεροκάματα;
Ξέρετε τι τραβάνε για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια άδεια και το αξιόπλοο για τα σαπάκια τους, με μανούρα, διατυπώσεις, γραφειοκρατία, λαδώματα; Δεν πάμε πουθενά έτσι ως χώρα…
Ξέρετε τι βάσανο είναι να αναγκάζεσαι να μπλέξεις με λαθρεμπόριο ναρκωτικών, για να συμπληρώσεις κι εσύ το τίμιο εισόδημά σου; Και να έχεις να αντιμετωπίσεις τον αθέμιτο ανταγωνισμό της αστυνομίας, που πουλάει ηρωίνη, και θέλει μερίδιο;
Να αντιμετωπίζεις ελέγχους, ατυχήματα, θάλασσες μας ζώνουν κύματα μας κλειούν; Κι από πάνω και την κοινωνική κατακραυγή για την πετρελαιοκηλίδα, την καταστροφή των θαλασσών, κι ας μας βεβαιώνουν οι κυβερνώντες -αυτοί οι μπολσεβίκοι που μισούν θανάσιμα την ιδιωτική πρωτοβουλία και κολεκτιβοποιούν τα πάντα- ότι είναι ασφαλές να κολυμπήσουμε δίπλα στο ναυάγιο;
Και θα έρθετε εσείς, αχάριστοι, να ειρωνευτείτε τη στυλοβάτρια τάξη της οικονομίας μας; Τους ευεργέτες; Να ειρωνευτείτε τα βραβεία τους; Ε όχι. Ο ορισμός της αριστείας και της αχαριστίας, κυρία μου… Και λίγα τους έχουν δώσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου