Οχι εφησυχασμός

Με αφορμή το επεισόδιο στα Ιμια και τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, αναπαράγοντας θεωρίες περί «εσωτερικής κατανάλωσης» από την πλευρά της Τουρκίας, τώρα που αυξάνουν τα φέρετρα από τα πεδία των μαχών στο Αφρίν και η κυβέρνηση Ερντογάν χρειάζεται έναν αντιπερισπασμό για την κοινή γνώμη. Βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις αυτές επιδρούν άμεσα και στο εσωτερικό της Τουρκίας και ότι αξιοποιούνται ανάλογα από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στην Ελλάδα. Η θεωρία όμως της «εσωτερικής κατανάλωσης» λειτουργεί σαν σκόνη πάνω από τις πραγματικές αιτίες που συντελούν στην αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας σε Αιγαίο και Κύπρο, αφού κρύβουν το σύνθετο πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλη την περιοχή, όπου συγκρούονται στρατιωτικά και οικονομικά μεγαθήρια για τις σφαίρες επιρροής, τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Η πηγή της τουρκικής επιθετικότητας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να διαφυλάξει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην περιοχή, ή να αποτρέψει ανταγωνιστικά σχέδια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κέντρων, και όχι κάποιο επικοινωνιακό τερτίπι, ή «νταηλίκι» για τον αποπροσανατολισμό του τουρκικού λαού. Επομένως, όχι μόνο δεν χωράει εφησυχασμός, αλλά επιβάλλεται και ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, σύσφιξη της αλληλεγγύης με τον τουρκικό και τους άλλους λαούς, ώστε να μπαίνουν εμπόδια σε επικίνδυνα σχέδια, που μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες εξελίξεις για τους λαούς.

Με ζεστή την πλάτη

 

Δεν περνά μέρα που το υπουργείο Εργασίας να μην επαναλαμβάνει το ίδιο παραμύθι. Δεν υπάρχει βήμα που να μην αξιοποιούν η αρμόδια υπουργός και άλλα κυβερνητικά στελέχη, για να «υφάνουν» το νέο προπαγανδιστικό αφήγημα για το «τέλος των μνημονίων», την «αύξηση των μισθών», την «επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων» και άλλα παρόμοια. Τις προάλλες, μάλιστα, η Εφη Αχτσιόγλου υπέγραψε και σχετική απόφαση, με την οποία καθορίζει τους στρατηγικούς στόχους του υπουργείου της για τη νέα χρονιά. Μεταξύ αυτών, φιγουράρει πρώτη «η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας τον Αύγουστο του 2018 και η παρακολούθηση για την εφαρμογή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα». Βέβαια, παρά τις εξαγγελίες «περί διαγραμμάτων», μέχρι τώρα το υπουργείο δεν έχει πει το παραμικρό για το τι σκοπεύει συγκεκριμένα να κάνει. Ούτε βέβαια εξηγεί τι σημαίνει «επαναφορά των ΣΣΕ». Και δεν το λέει επειδή η αντεργατική νομοθεσία που διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού, είναι σαφής σε ό,τι αφορά τον κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Επομένως, μοναδική τους επιδίωξη είναι να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους, να τους κάνουν παρακολουθητές της πολιτικής τους, αν όχι ενεργούς χειροκροτητές, προκειμένου να «κόψει» η σούπα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου από τις εργατικές διεκδικήσεις για αυξήσεις στους μισθούς, 751 κατώτερο μισθό για όλους και άλλα. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνδράμει τους στόχους της ανάκαμψης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η κυβέρνηση αισθάνεται ζεστή την πλάτη της για να κοροϊδεύει κατάμουτρα τους εργαζόμενους και το λαό.

Ανησυχίες

 

Μια ακόμα πλευρά των αντιθέσεων που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ και οι οποίες οξύνθηκαν μετά την εκλογή Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, αποκάλυψε ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, στο «άνοιγμα» της Συνόδου των υπουργών Αμυνας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Μιλώντας για την «πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής άμυνας», είπε ότι αυτή πρέπει να είναι συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική προς το ΝΑΤΟ και ότι «δεν πρέπει να δημιουργήσει οικονομικούς φραγμούς» στα κράτη - μέλη, ως προς τη συμμετοχή και τη συνεισφορά τους στις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές δομές. Παραδέχτηκε επίσης πως «υπάρχουν διαφορές απόψεων» ανάμεσα στις ΗΠΑ και τις ισχυρές οικονομίες της ΕΕ, σημειώνοντας ωστόσο ότι «δεν θα είχε κανένα νόημα για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ να έρθουν σε ανταγωνισμό (...) δεν πρόκειται να έχουμε έναν κατάλογο αναγκών σε δυνατότητες για το ΝΑΤΟ και έναν άλλον για την ΕΕ». Θυμίζουμε πως η συζήτηση για την αναβάθμιση της «κοινής πολιτικής άμυνας» της ΕΕ εντάθηκε στη σκιά των προσαρμογών που έκανε στην οικονομική και εξωτερική της πολιτική η κυβέρνηση των ΗΠΑ, προκαλώντας «τριβές» στις σχέσεις με τους Ευρωπαίους «εταίρους» της στο ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση, οι εξαγγελίες από την πλευρά της ΕΕ (όπου επίσης ο σχεδιασμός δεν προχωρά ενιαία) ήταν για μια παράλληλη και συμπληρωματική προς το ΝΑΤΟ ανάπτυξη της ευρωπαϊκής στρατιωτικής συνεργασίας, και όχι ανταγωνιστική. Φαίνεται όμως ότι στο παρασκήνιο, οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί και το παζάρι έχουν πάρει φωτιά, οδηγώντας τον γγ του ΝΑΤΟ να «εξωτερικεύσει» τις ανησυχίες του ως προς τα μελλούμενα στην ιμπεριαλιστική συμμαχία...

Συμμαχίες

 

«Δυστυχώς, τις τελευταίες μέρες έγινε με δυσάρεστο τρόπο κατανοητό γιατί η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει τις ευκαιρίες που εμφανίζονται, όποτε εμφανίζονται, για να κλείνει κάποια από τα ανοιχτά θέματα με τους γείτονές της». Αυτά γράφει η χτεσινή «Αυγή», προδίδοντας την προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την ένταση στα ελληνοτουρκικά για να επισπεύσει τη διευθέτηση του ονοματολογικού με την ΠΓΔΜ, παρακάμπτοντας μάλιστα τα ζητήματα του αλυτρωτισμού και κρύβοντας την επικινδυνότητα των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, όπου η Ελλάδα διεκδικεί ρόλο σημαιοφόρου. Η «Αυγή» γράφει ακόμα ότι «για να αντιμετωπίσει η Ελλάδα (την Τουρκία), χρειάζεται εκτός από ψυχραιμία, και όλες τις δυνατές συμμαχίες». Ως προς αυτό, φανταζόμαστε ότι υπονοεί και τις ΗΠΑ, οι οποίες με αφορμή το επεισόδιο στα Ιμια δήλωσαν ορθά - κοφτά ότι «αναγνωρίζουν την κυριαρχία των χωρών της περιοχής», επομένως και τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αλλη μια απόδειξη ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν εγγυάται ειρήνη και ασφάλεια στους λαούς, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση με αφορμή και τη διαδικασία επίλυσης του ονοματολογικού με την ΠΓΔΜ, για να μπει η γειτονική χώρα στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Ριζοσπάστης