Γνώση ή τσίκλα;

Οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου γνωρίζουν ότι αποφεύγω να σχολιάζω τα σχόλιά τους, εκτός αν απευθύνονται σε μένα προσωπικά. Σήμερα, όμως, θα παρασπονδήσω, καθώς ολόκληρο το κείμενο που ακολουθεί, γράφεται με αφορμή τέτοια σχόλια.

Το τακτικό σατιρικό κείμενο του Σαββάτου 3/2/2018 ("Σαββατιάτικα (187) - του Μεγαλέξαντρου") και με αφορμή το όνομα της γείτονος χώρας, εξελίχθηκε σε πεδίο ανταλλαγής απόψεων πάσης φύσεως. Κάποια από αυτά τα σχόλια είχαν σαφή και ρητά δηλωμένη αντικομμουνιστική τοποθέτηση αλλά δεν δίστασα καθόλου να εκπλήξω τον συντάκτη τους εγκρίνοντας την δημοσίευσή τους, παρ' ότι ως συμπαθών τον κομμουνισμό (άρα σταλίνας, αντιδημοκράτης, εχθρός τής ελευθερίας του λόγου κλπ κλπ) θα ήταν λογικώτερο να τα είχα απορρίψει.

Η ένστασή μου έχει να κάνει με την "σοβαρότητα" την οποία προσπαθεί ο σχολιαστής να ντύσει την αντικομμουνιστική του τοποθέτηση. Έτσι, σε ένα από τα σχόλιά του γράφει:

Προς υποστήριξη της θέσης μου περί καταπίεσης, ανελευθερίας, τρόμου κτλ. του κομμουνισμού, παραθέτω ΕΛΑΧΙΣΤΗ βιβλιογραφία, μήπως και πείσω κάποιους ότι πηγή δεν είναι μόνο το φεστιβάλ ....ΚΝΕ Οδηγητή ! Πάμε: ... [αραδιάζει μια σειρά βιβλία].

Προκαλώ τον σχολιογράφο να βάλει όχι όλα, μόνο δυο-τρία απ' αυτά τα βιβλία δίπλα-δίπλα, να τα φωτογραφήσει και να μου στείλει την φωτογραφία ή να την δημοσιεύσει εδώ. Τον προκαλώ ευθέως, υποστηρίζοντας ότι όχι απλώς δεν έχει διαβάσει έστω ένα απ' αυτά αλλά ούτε καν έχει δει τα εξώφυλλά τους! Πού τα βρήκε και τα αράδιασε; Ελάτε καλέ! Βρήκε μια σαχλή δημοσίευση με "αποφθέγματα" από διάφορα βιβλία αντικομμουνιστικού περιεχομένου και τα αντέγραψε. Πιθανώς να την βρήκε πρόσφατα, στο γνωστό φασιστικό ιστολόγιο "Αντιπληροφόρηση", όπου ανέβηκε στις 11/1/2018 με τίτλο "Αγάπη μόνο... το μίσος της κοκκίνης (σ.σ.:!) ιδεολογίας". Το ίδιο κείμενο το βρίσκουμε και σε πολλές ξένες ιστοσελίδες, με τον πιασάρικο τίτλο "The communists as they really are".

Ιστολόγιο "antipliroforisi". Εμπεριστατωμένη γνώση με το τσουβάλι.

Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο "εμπεριστατωμένο" περιεχόμενο αυτής της δημοσίευσης. Ας διαλέξουμε ένα απόσπασμα από τόσα και τόσα, να δούμε τι λέει ο... Λένιν:

"Καταστρέφοντας την αγροτική οικονομία και οδηγώντας τον αγρότη από τη χώρα στην πόλη, ο λιμός δημιουργεί ένα προλεταριάτο ... Επιπλέον, ο λιμός μπορεί και πρέπει να είναι προοδευτικός παράγοντας όχι μόνο οικονομικά. Θα αναγκάσει τον αγρότη να προβληματιστεί για τις βάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, να κατεδαφίσει την πίστη στον τσάρο και το τσαρισμό και κατά συνέπεια να κάνει ευκολότερα τη νίκη της επανάστασης ... Ψυχολογικά όλα αυτές οι συζητήσεις για τη διατροφή των πεινασμένων και ούτω καθεξής αντανακλά το συνηθισμένο ζαχαρωμένο συναισθηματισμό της εγχώριας ιντελιγκέντσιας (διανοούμενων)" - Β. Ι. Λένιν

Ως πειστήριο της "επιστημονικότητάς" του, ο αρθρογράφος παραθέτει και το βιβλίο όπου βρήκε την παραπάνω αποστροφή του Λένιν: Michael Ellman, The Role of Leadership Perceptions and of Intent in the Soviet Famine of 1931-1934, Μελέτες Ευρώπης-Ασίας, Σεπτέμβριος 2005, σελ. 823. Επειδή μάλλον δεν το έχει διαβάσει, του δίνω εγώ τον σύνδεσμο, να πάει να το βρει, να ξεστραβωθεί και να μου υποδείξει πού διάβολο βρίσκεται το συγκεκριμένο απόσπασμα. Δεκαοχτώ σελιδούλες είναι όλο κι όλο, δεν θα κουραστεί ιδιαίτερα. Εγώ έψαξα 55 τόμους με τα Άπαντα του θείου Βλαδίμηρου και δεν παραπονιέμαι, παρ' ότι δεν βρήκα τίποτε.

Όμως, ο σχολιογράφος δεν περιορίστηκε σε αυτή την μικρή επίδειξη γνώσεων. Συνέχισε να ξεδιπλώνει την "βαθειά θεωρητική του κατάρτιση" σε επόμενο σχόλιο, αρχίζοντας με το απειλητικό "Αλλά δεν τελειώσαμε" και συνεχίζοντας με μια λίστα άλλων εφτά βιβλίων, τα οποία πολύ θα ήθελα να μου τα φωτογραφήσει επίσης, επειδή τον ξαναπροκαλώ ισχυριζόμενος πως ούτε αράδα έχει διαβάσει από δαύτα ούτε τι χρώμα εξώφυλλο έχουν γνωρίζει. Από την ίδια δημοσίευση τα πήρε κι αυτά.

Πιο κάτω, στο ίδιο σχόλιο, ο σχολιογράφος "δίνει τα ρέστα του" κολλώντας μας στον τοίχο:

Παραθέτω επίσης, εύκολα ελεγχόμενη, άποψη του "μεγάλου" Eric Hobsbawm (Βρετανός κομμουνιστής ιστορικός)
-Ερώτηση: Το 1934, εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στο σοβιετικό πείραμα. Αν το γνωρίζατε αυτό, θα κάνατε κάτι διαφορετικό εκείνη την εποχή; Στην δέσμευσή σας να είστε κομμουνιστής;
Απάντηση: ... Μάλλον όχι ...
Ερ: Αυτό σημαίνει ότι αυτό για να δημιουργηθεί πραγματικά το ακτινοβόλο αύριο, η απώλεια 15, 20 εκατομμυρίων ανθρώπων ίσως ήταν δικαιολογημένη;
Α: Ναι.
(Times Literary Supplement, 28 Οκτωβρίου 1994)

Όντως, "εύκολα ελεγχόμενη άποψη". Αηδιαστικά εύκολα μάλιστα! Όμως, τον προκαλώ για τρίτη φορά: ούτε αυτό το έχει διαβάσει! Κι αυτό αντιγραφή από φασιστοσελίδα το έχει κάνει, γι' αυτό τα κοψίματα και τα ραψίματα έχουν γίνει με άψογο γκαιμπελσικό τρόπο ώστε να βγαίνει το ποθούμενο συμπέρασμα. Δυστυχώς, ο ιστότοπος του TLS είναι συνδρομητικός αλλά μπορεί να διαβάσει ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα από την συνέντευξη που παραχώρησε ο Χόμπσμπαουμ στον Μάικλ Ιγκνάτιεφ εδώ. Κι επειδή φοβάμαι ότι τα αγγλικά του δεν είναι πολύ καλά, θα του το μεταφράσω εγώ και θα περιμένω να "δώσει τα ρέστα του" μετά. Αν, βεβαίως, διαθέτει τον στοιχειώδη νου να καταλάβει την διαφορά του ατόφιου που δημοσιεύω από τα ρετάλια που εκείνος κοινοποιεί:

Ο Ιγκνάτιεφ ρωτά τον Χόμπσμπαουμ πώς δικαιολογεί την πολύχρονη ένταξή του στο κομμουνιστικό κόμμα.
Χ.: Δεν είχες επιλογή. Καταλαβαίνετε, ή θα υπήρχε μέλλον ή δεν θα υπήρχε μέλλον και αυτό [το κομμουνιστικό κόμμα] ήταν το μόνο που πρόσφερε ένα αποδεκτό μέλλον.
Ι.: Το 1934, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν στο σοβιετικό πείραμα. Αν το είχατε μάθει αυτό, θα είχε κάποια διαφορά για σας τότε; Στην δέσμευσή σας; Στο να είσαστε κομμουνιστής;
Χ.: Αυτό είναι το είδος της ακαδημαϊκής ερώτησης στην οποία η απάντηση απλά δεν είναι δυνατή... Αν ήθελα να σας δώσω μια αναδρομική απάντηση, που δεν είναι η απάντηση ενός ιστορικού, θα έλεγα «πιθανώς όχι».
Ι.: Γιατί;
Χ.: Επειδή σε μια περίοδο κατά την οποία, όπως μπορείτε να φανταστείτε, η μαζική δολοφονία και η μαζική ταλαιπωρία είναι απολύτως παγκόσμια φαινόμενα, η πιθανότητα να γεννηθεί ένας καινούργιος κόσμος μέσα από μια μεγάλη ταλαιπωρία θα άξιζε να υποστηριχθεί. Τώρα το θέμα είναι, κοιτώντας πίσω ως ιστορικός, θα έλεγα ότι οι θυσίες που έκανε ο ρωσσικός λαός είχαν πιθανώς μόνο οριακή αξία. Οι θυσίες ήταν τεράστιες. Ήσαν υπερβολικές σχεδόν για κάθε πρότυπο και υπερβολικά μεγάλες. Αλλά τώρα κοιτάζω πίσω και το λέω αυτό, διότι αποδεικνύεται ότι η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν η αρχή της παγκόσμιας επανάστασης. Αν αυτό είχε συμβεί [αν είχε γίνει η παγκόσμια επανάσταση], δεν είμαι σίγουρος [ποια θέση θα έπαιρνα].
Ι.: Αυτό μας οδηγεί στο να πούμε πως αν είχε δημιουργηθεί πράγματι αυτό το λαμπρό αύριο, η απώλεια δεκαπέντε, είκοσι εκατομμυρίων ανθρώπων θα ήταν δικαιολογημένη;
Χ.: Ναι.

Έρικ Τζον Έρνεστ Χόμπσμπαουμ (1917-2012)

Συμπέρασμα; Σε τούτο το ιστολόγιο έχουμε αποδείξει κατ' επανάληψη και εξακολουθούμε να το αποδεικνύουμε καθημερινά ότι οι πηγές γνώσης μας πάνε πολύ μακρύτερα από τα φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή. Και, βέβαια, σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται ούτε τα βιβλία τού Πλεύρη ούτε οι διάφοροι φασιστικοί ιστότοποι ούτε εφημερίδες σαν το "Μακελειό", μιας και όλα αυτά κάθε άλλο παρά γνώση περιέχουν. 

Εν κατακλείδι, επειδή σ' αυτό το ιστολόγιο υπάρχει μπροστά-μπροστά το ρήμα cogito, δεν πρέπει να προσέχει μόνον ο ιστολόγος τι γράφει. Πρέπει να προσέχουν και οι σχολιαστές. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τούτη η γωνιά δεν συνιστά εύφορο έδαφος για όσους έχουν μάθει να μασάνε τσίκλα.