Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας για το αποτέλεσμα των εκλογών

 

Βλέποντας πως θίχτηκε ήδη από κάποιον σχολιαστή, αναδημοσιεύω κι εδώ τη μετάφραση της ανακοίνωσης του ΚΚ Ιταλίας, που ανέβηκε στην Κατιούσα για να ανοίξει ίσως μια σχετική συζήτηση.

Οι ιταλικές εκλογές παρήλθαν, κι η επόμενη μέρα βρίσκει το αστικό πολιτικό σκηνικό της χώρας σε διαδικασία ανασύνθεσης. Καθώς κανένα κόμμα ή συνασπισμός δεν κατόρθωσε να πλησιάσει το 40% της αυτοδυναμίας, τα σενάρια συμμαχιών δίνουν και παίρνουν, με τις λιγότερες πιθανότητες να συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή η συμμαχία κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς. Οι κραδασμοί από την τεράστια ήττα του Δημοκρατικού κόμματος, που συγκεντρώνει με περίπου 19% το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του, οδήγησαν ήδη στην παραίτηση τον Ματέο Ρέντσι, που χρεώνεται τη σωρεία αντιλαϊκών πολιτικών που -χωρίς μνημόνια- εφήρμοσε η κυβέρνησή του τα τελευταία χρόνια. Πρώτο κόμμα αναδεικνύεται το ευρωσκεπτικιστικό και λαϊκίστικο Κίνημα των 5 Αστέρων, που έχει μετριάσει πάντως αρκετά την έτσι κι αλλιώς έωλη αντι-ΕΕ ρητορική του, ενώ τις περισσότερες ψήφους συγκέντρωσε ο συνασπισμός της κεντροδεξιάς του Μπερλουσκόνι και της ξενοφοβικής δεξιάς της Λέγκας του Βορρά του Σαλβίνι, που είναι πλέον το μεγαλύτερο κόμμα στο συνασπισμό. Το σοσιαλδημοκρατικής κοπής νεοσύστατο κόμμα “Ελεύθεροι και Ίσοι” μένει κάτω από 3,5%, ενάντια σε προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, ενώ χαμηλά ποσοστά καταγράφει και ο σχηματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς “Ποτέρε αλ πόπολο” (Εξουσία στο λαό) περί το 1%. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, υπό τον Μάρκο Ρίτσο, έχοντας κατέβει για πρώτη φορά από ιδρύσεως του (με το σημερινό τίτλο από 2012, και υπό άλλες μορφές από το 2009) σε κεντρική εκλογική αναμέτρηση, κατέγραψε ένα εκλογικό ποσοστό περί το 0,35% που μεταφράζεται σε περίπου 100.000 ψήφους στη Βουλή και στη Γερουσία αντίστοιχα. Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε την πρώτη εκτίμηση του κόμματος τόσο για την εκλογική του επίδοση όσο και για τα ευρύτερα μηνύματα της αναμέτρησης.

Πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα

Το αποτέλεσμα των εκλογών μαρτυρά την ορθότητα της γενικής μας ανάλυσης για το ρόλο της αριστεράς αυτά τα χρόνια. Η προδοσία που υπήρξε σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων, τιμωρεί το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά συμπαρασύρει μαζί της αδιάκριτα όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Η γεωγραφική κατανομή της ψήφου αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν πια “κόκκινες” περιοχές, ότι συνολικά η αριστερά συμπαρασύρθηκε από ένα κύμα ψήφου διαμαρτυρίας, που αυξάνεται στις περιοχές του ιταλικού νότου, και μεταξύ των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.

Οι ιστορικές περιπέτειες κατά την εξέλιξη της ιταλικής αριστεράς, σε ένα πλαίσιο ισχυρής μιντιακής κυριαρχίας και μείωσης των εδαφικών ριζών, καταλήγουν να πλήττουν αδιάκριτα όλες τις δυνάμεις που συνδέονται με εκείνη. Ακόμα κι όσοι σαν εμάς δεν έχουν καμία συνάφεια με το Δημοκρατικό Κόμμα και μάλιστα βρίσκονται σε ξεκάθαρη και ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση προς τις πολιτικές του, βγαίνουν χτυπημένοι από αυτή τη χιονοστιβάδα. Η ψήφος διαμαρτυρίας, εκτός από κάποια μικρά αποφασιστικά και μαχητικά τμήματα, δε διοχετεύεται στα κόμματα αριστερά του Δημοκρατικού κόμματος, αλλά κατευθύνεται στο Κίνημα των Πέντε Αστέρων και τη Λέγκα του Βορρά.

Αυτές οι εκλογές δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να πιστοποιούν αυτή τη δεδομένη σύγχυση των μαζών που καλά γνωρίζουμε. Τα θέματα της μετανάστευσης, της ασφάλειας, της πάλης κατά της πολιτικής κυριαρχούν σήμερα στο κοινό αίσθημα, περιλαμβανομένων κυρίως των λαϊκών τάξεων, έναντι των θεμάτων της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν είναι η προοπτική της κατάκτησης νέων δικαιωμάτων, αλλά ο φόβος έκπτωσης σε μια κατάσταση ακόμα χειρότερη που βαραίνει στο κοινό αίσθημα. Δεν είναι η ταξική πάλη, αλλά ένας υφέρπων πόλεμος μεταξύ φτωχών ο ορίζοντας που εκλαμβάνεται ως επίκαιρος.

Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, από τη στιγμή που η αριστερά έκανε το παν για να διαλύσει την κοινωνική της βάση, τις ρίζες της, μεταλλάσσοντας τον τελικό σκοπό της. Η ανατροπή αυτής της αντίληψης είναι μια δουλειά μακροχρόνια, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια διαρκή και συνεκτική παρουσία.

Η ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος είναι τεράστια και συμπαρασύρει μαζί τους το κόμμα “Ελεύθεροι και Ίσοι” που μόλις υπερβαίνει το όριο εισόδου. Η ηγετική ομάδα που διηύθυνε τη διάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, που ήλεγξε την πλειοψηφία του βασικού συνδικάτου της Ιταλίας, που υπήρξε κεντρικός άξονας των κεντροαριστερών κυβερνήσεων τις περασμένες δύο δεκαετίες, λαμβάνει μια χούφτα έδρες. Οι δυνάμεις της αριστεράς στο σύνολο τους βρίσκονται στο “έτος μηδέν”. Το κόμμα “Ποτέρε αλ Πόπολο”, που τις τελευταίες βδομάδες αυτοπροωθούνταν ως κοντά στο 3% των ψήφων, αποσπά 1%.

Σε αυτό το πλαίσιο θα ήμασταν ανέντιμοι αν μιλούσαμε για αποτελέσματα διαφορετικά των προσδοκιών μας σε σχέση με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Είμαστε μια μικρή βάρκα που πάει ενάντια στο ρεύμα μες στην καταιγίδα, αλλά πρέπει να κρατήσουμε ίσιο το τιμόνι. Δεν κρύψαμε τις δυσκολίες και δεν δώσαμε ψεύτικες ελπίδες, λέγοντας καθαρά πως δικός μας στόχος ήταν να αξιοποιήσουμε τις εκλογές για την ενδυνάμωση και την αναδημιουργία του κόμματος, χωρίς να κοροϊδέψουμε κανέναν σχετικά με μια αδύνατη είσοδο στους θεσμούς.

Το αποτέλεσμα στο οποίο φτάσαμε είναι ακριβώς αυτό που αναμέναμε. Είχαμε θέσει ως στόχο τις 100.000 ψήφους. Αυτός ο στόχος, παρότι ισχνός και προκαταρκτικός, μπορούμε να πούμε -ακόμα και με μη οριστικά ακόμη δεδομένα-επετεύχθη και ξεπεράστηκε.

Το αποτέλεσμα με όρους ποσοστών (0,35%) είναι ψευδής ένδειξη, διότι αντανακλά την παρουσία των ψηφοδελτίων του κόμματος μόνο στο 57% (36 από 63) των περιφερειών της Βουλής και στο 59% (19 από 32) της γερουσίας.

Στο σύνολο των περιφερειών όπου το κόμμα είναι παρόν το αποτέλεσμα είναι 0,65%, με ποσοστά 1% στην Τοσκάνη και την Εμίλια, και αποτελεί ένδειξη ριζώματος που αυξάνεται σε εργατικές περιοχές. Ένα αποτέλεσμα όπως και να έχει ισχνό, αλλά όχι αισθητά διαφορετικό από εκείνο όσων ακολούθησαν άλλους δρόμους της αριστεράς, που επωφελήθηκαν άμεσα από την απουσία μας σε πολλές περιφέρειες, απουσία χωρίς την οποία το “Ποτέρε αλ πόπολο” πιθανότατα δε θα έφθανε το 1% σε εθνικό επίπεδο (το δικό του εθνικό ποσοστό είναι με κάλυψη 100% των περιφερειών)

Μεγαλύτερα ποσοστά θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί αν άλλες κομμουνιστικές δυνάμεις είχαν δεχτεί την πρόσκληση του Κομμουνιστικού κόμματος για μια σοβαρή πολιτική συζήτηση σε αναζήτηση ενότητας και ενόψει εκλογών, χωρίς να προτιμήσουν να διαχυθούν σε ένα γενικό “δοχείο” της αριστεράς. Οι κομμουνιστές ενωμένοι σαφώς θα είχαν πάρει περισσότερα. Σε αυτό το δρόμο εμείς σκοπεύουμε να επιμείνουμε, για να συνεχίσουμε να ανοίγουμε μια συγκεκριμένη συζήτηση με όλους αυτούς τους συντρόφους που μας υποστήριξαν αυτούς τους μήνες. Όπως είχαμε πει πολλές φορές. αυτές οι εκλογές εξυπηρετούσαν την επιβεβαίωση της παρουσίας του κόμματος, τη διείσδυση στα πρωτοπόρα τμήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, κατορθώνοντας να φέρουμε κοντά μας περισσότερες δυνάμεις και να τις οργανώσουμε. Αυτός ο σκοπός επετεύχθη.

Δεν ήταν δεδομένο με αυτό τον εκλογικό νόμο ούτε το να καταφέρουμε να είμαστε παρόντες σε ένα σημαντικό αριθμό εκλογικών περιφερειών. Το κόμμα θα συζητήσει σε εθνικό και τοπικό επίπεδο για τις ελλείψεις του -ειδικά στις περιοχές στις οποίες δεν είμαστε παρόντες στα ψηφοδέλτια- βρίσκοντας τον τρόπο να να κάνουμε αυτούς τους τελευταίους μήνες βήματα μπροστά, να λάβουμε υπόψη μας τα λάθη για να ενδυναμώσουμε τις δομές μας, το ρίζωμά μας.

Στόχος μας είναι να μετατρέψουμε αυτούς τους 100.000 ψηφοφόρους -και πολλούς ακόμα που δεν μπόρεσαν να μας ψηφίσουν λόγω απουσίας στις περιφέρειές τους- σε υποστηρικτές του κόμματος. Να αυξήσουμε τα μέλη μας στα εργοστάσια, τους τόπους δουλειάς, τα σχολεία. Να ενισχύσουμε μαζί με το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας τις απαραίτητες δομές κι οργανώσεις για να προωθήσουμε συγκεκριμένα την κομμουνιστική ανασύνταξη στην Ιταλία και τους αγώνες.

Μια τελευταία εκτίμηση αξίζει το αποτέλεσμα της ακροδεξιάς. Κι εδώ η ψήφος δεν απομακρύνεται από τις προβλέψεις μας. Η νεοφασιστική δεξιά όχι μόνο δεν μπαίνει στη βουλή αλλά δεν ξεπερνά ούτε το 1% των ψήφων, ποσοστό που θεωρούνταν δεδομένο σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Αυτό παρά την απίστευτη προπαγάνδα στα μήντια από πλευράς Δημοκρατικού κόμματος και όλης της αριστεράς, που τελευταία φούσκωσε ένα ποσοστό που θα ήταν ακόμα μικρότερο. Το βάρος που είχαν αυτά τα κινήματα στην προεκλογική περίοδο και ο μιντιακός θόρυβος από τον οποίο επωφελήθηκαν, πρέπει να μας προβληματίσουν. Αντιφασισμός χωρίς πολιτική στρατηγική, αντιφασισμός προεκλογικός σαν του Δημοκρατικού Κόμματος, απλώς διαφημίζει τους φασίστες.

Επιμέλεια-Μετάφραση: Δύσκολες Νύχτες