Οι στόχοι του κεφαλαίου «αγιάζουν» τα αντιλαϊκά μέσα

Τα χαρακτηριστικά της «επόμενης» μέρας - που για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σηματοδοτούν ούτως ή άλλως ένταση της άγριας εκμετάλλευσης - βρίσκονται στο επίκεντρο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε αστικά επιτελεία, όπως και της διαπραγμάτευσης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.
Τα ζητήματα που ξεχωρίζουν, λειτουργώντας και ως μοχλός αντιπαράθεσης ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου αλλά και ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι μεταξύ άλλων αυτό της διαμόρφωσης του λεγόμενου «εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου», των «διευκολύνσεων» στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, όπως και ο τρόπος χρηματοδότησης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας μετά το τυπικό τέλος των μνημονίων, με «προληπτική πιστοληπτική γραμμή» ή «αποθεματικά μαξιλάρια», που προέρχονται από τη φοροληστεία και το πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών και προϋποθέτουν εξίσου τη μόνιμη «εποπτεία» των λαϊκών αναγκών.
Πίσω από αυτήν την «ξένη» για τους ίδιους συζήτηση, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να δουν ότι το «αναπτυξιακό σχέδιο» κυβέρνησης και κεφαλαίου είναι στο σύνολό του εχθρικό για τα συμφέροντά τους και ως τέτοιο πρέπει να το απορρίψουν.

***

Χαρακτηριστικές είναι οι «στοχεύσεις» και τα «μέσα» του σχεδίου, έτσι όπως αποτυπώνονται στις δηλώσεις του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και στις «αναπτυξιακές» φιέστες που στήνει η κυβέρνηση ανά την Ελλάδα. Για παράδειγμα, μιλώντας στο «Φόρουμ των Δελφών» την Παρασκευή, ο Αλ. Τσίπρας επαναλάμβανε τη σημασία που έχει ο «ταχύς αναπροσανατολισμός της χώρας (...) προς ένα σύγχρονο παραγωγικό πρότυπο που βασίζεται (...) στην εξωστρέφεια».
Η «εξωστρέφεια», βέβαια, βασίζεται στο γνωστό θεμέλιο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που δεν είναι άλλο από την ένταση της εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι οι απαιτήσεις των εξαγωγέων, έτσι όπως αυτές καταγράφονται στην πρόσφατη ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, όπου οι μισές εξαγωγικές επιχειρήσεις βρίσκουν ότι το υπάρχον «ρυθμιστικό πλαίσιο στην αγορά εργασίας» είναι «σημαντικό ή πολύ μεγάλο εμπόδιο», δεδομένου του ανταγωνισμού τους με «επιχειρήσεις από χώρες των οποίων η αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερο εύρος μεταρρυθμίσεων σε σύγκριση με την Ελλάδα». Η ένταση της εκμετάλλευσης είναι εδώ, αλλά και σε όλους τους κλάδους, το «κλειδί» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, μαζί με κάθε λογής προνόμια και διευκολύνσεις.
Αυτό κρύβεται και πίσω από στόχους όπως η «αύξηση της απασχόλησης, ώστε να ενσωματωθεί το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό στην οικονομία και να μειωθεί η μεταναστευτική εκροή», για τους οποίους ο πρωθυπουργός έλεγε ότι «προσπαθήσαμε να δώσουμε απαντήσεις με την ενίσχυση των προγραμμάτων κατάρτισης και επανένταξης στο εργατικό δυναμικό και με την παροχή φορολογικών κινήτρων, επιχορηγήσεων». Δηλαδή, με τσάμπα εργατικό δυναμικό και με ανακύκλωση της ανεργίας, με την εκτίναξη της ευελιξίας, το «ξήλωμα» των Συλλογικών Συμβάσεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, την προσπάθεια να μπουν στον πάγο η συλλογική οργάνωση και δράση, το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία.

***

Πάνω σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα υπόλοιπα «πόδια» του «αναπτυξιακού σχεδίου». Σημείωνε π.χ. ο πρωθυπουργός την Παρασκευή: «Η ανάπτυξη, όμως, προϋποθέτει χρηματοδότηση και ρευστότητα. Για το σκοπό αυτό διαμορφώσαμε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, που περιλαμβάνει τον αναπτυξιακό νόμο, στοχευμένα χρηματοδοτικά εργαλεία, κίνητρα, δηλαδή, για την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων. Περιλαμβάνει, επίσης, και ένα σταθερό τραπεζικό σύστημα αυτός ο σχεδιασμός ή προϋποθέτει, αν θέλετε, και την ταχύτατη απορρόφηση των διαθέσιμων ευρωπαϊκών προγραμμάτων».
Προϋποθέτει, δηλαδή, να «μπουκώσουν» οι επιχειρηματικοί όμιλοι με ζεστό χρήμα, φτηνό δανεισμό, «κίνητρα» κάθε είδους, που σε συνδυασμό με την ένταση της εκμετάλλευσης αποτελούν το «κόκκινο χαλί» για την προσέλκυση επενδύσεων. Το «σταθερό τραπεζικό σύστημα» με τη σειρά του, αφού πρώτα ο λαός μάτωσε ξανά και ξανά για να το ανακεφαλαιοποιήσει, σημαίνει σε αυτήν τη φάση χιλιάδες πλειστηριασμούς για τα σπίτια των λαϊκών κατοικιών, ένταση των εκβιασμών και της καταστολής, πολύπλευρη θωράκιση των συμφερόντων των τραπεζικών ομίλων.
Οσο για την «ταχεία απορρόφηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων», όπου η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι η Ελλάδα έχει αναδειχτεί σε πρωταθλήτρια, ο λαός μπορεί να κρίνει από την πείρα του ότι αυτά κάθε άλλο παρά κατευθύνονται στην κάλυψη εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Συνολικά τα «εργαλεία» που έχει στα χέρια του το αστικό κράτος, με στόχο την ενίσχυση των κλάδων που ιεραρχεί ψηλά το κεφάλαιο (Ενέργεια, Μεταφορές, αγροδιατροφή, Τουρισμός κ.ά.), ως ικανών να του αποφέρουν το μέγιστο κέρδος, αλλά και να λειτουργήσουν σαν «ατμομηχανή» για την ανάκαμψη συνολικά της καπιταλιστικής οικονομίας, σημαίνουν για το λαό ένταση της εκμετάλλευσης, αλλά και των κινδύνων, αφού ανάμεσα σε άλλα σηματοδοτούν και ενεργότερη εμπλοκή στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με στόχο την «αναβάθμιση» σε «κόμβο» Ενέργειας και εμπορευμάτων.

***

Να, λοιπόν, σε ποιο σχέδιο καλεί η κυβέρνηση την εργατική τάξη και το λαό να στρατευτούν, με τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Δραγασάκη, να επαναλαμβάνει με την ανάληψη των καθηκόντων του ότι «καταλύτης για την επίτευξη των στόχων μας είναι η συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας. Είναι επιτακτική η ανάγκη να "κοινωνικοποιήσουμε" την ανάπτυξη». Στην προσπάθεια αυτή οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να προτάξουν το δικό τους σχέδιο και τη δική τους συμμαχία, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Τ. Γ.