Η δήλωση έρχεται να φουντώσει τη φιλολογία για τη θετική στάση του Πούτιν απέναντι στη Σοβ. Ένωση και την προσπάθειά του να παρουσιαστεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία ως διάδοχη κατάσταση και δικαιούχος της βαριάς σοβιετικής κληρονομιάς, του ιστορικού της φορτίου και της θέσης που είχε στη διεθνή πολιτική σκηνή. Είναι όμως έτσι;
“Αν μπορούσα να αλλάξω ένα ιστορικό γεγονός, θα ήταν η κατάρρευση της
Σοβιετικής Ένωσης” είπε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, σε
συνάντησή του με πολιτικούς υποστηρικτές του, στο Καλίνινγκραντ -την
πόλη που είναι απομονωμένη από την υπόλοιπη ρωσική επικράτεια, σε μια
λωρίδα γης στη Βαλτική θάλασσα.
Η δήλωση αυτή έρχεται να φουντώσει τη φιλολογία για τη θετική στάση του Πούτιν απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και την προσπάθειά του να παρουσιαστεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία ως διάδοχη κατάσταση και δικαιούχος της βαριάς σοβιετικής κληρονομιάς, του ιστορικού της φορτίου και της θέσης που είχε στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Μόνο που τα γεγονότα είναι πεισματάρικα πράγματα. Η δήλωση αυτή γίνεται σε μια Ρωσία, όπου τις τελευταίες δεκαετίες έχει συντελεστεί πραγματική γενοκτονία σε σχέση με το σοβιετικό παρελθόν, με δραματική πτώση του μέσου προσδόκιμου ζωής και συνεχείς περικοπές στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών της πρώην ΕΣΣΔ. Γίνεται επίσης από έναν ηγέτη, που στο παρελθόν προσπάθησε πχ να αφαιρέσει το ιστορικό λάβαρο του Κόκκινου Στρατού από τον εορτασμό της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, και γενικώς να καθαρίσει τη σοβιετική ιστορία από κάθε επικίνδυνο συμβολσμό, από κάθε ζωντανό, διαχρονικό μήνυμα, και να κρατήσει -για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας- ένα απλό εξωτερικό περίβλημα, που δείχνει, υποτίθεται, την ιστορική συνέχεια.
Δεν είναι καθόλου παράλογο πάντως να γίνονται τέτοιες δηλώσεις από τη ρωσική πολιτική ηγεσία, που επιχειρεί να παίξει επιδέξια το “φιλοσοβιετικό” της χαρτί, υπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Αφενός γνωρίζει πολύ καλά από πρώτο χέρι το κύμα μαζικής νοσταλγίας για τη Σοβιετική Ένωση και τον υπαρκτό σοσιαλισμό, που επικρατεί στις λαϊκές μάζες της Ρωσίας και όσους έχουν μέτρο σύγκρισης με το παρελθόν, και θέλει να το αξιοποιήσει πολιτικά με ανέξοδες δηλώσεις ή κινήσεις, όπως για το μαυσωλείο του Λένιν. Αφετέρου είναι πολύ λογικό η ρώσικη αστική τάξη να “νοσταλγεί” με τη σειρά της τα όρια της πρώην σοβιετικής επικράτειας, να επιχειρεί να σπάσει την περικύκλωση, τον αρνητικό συσχετισμό και τον κλοιό γύρω της, επιδιώκοντας να σταθεροποιήσει τις θέσεις της και να ελέγξει πολιτικά πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως την Ουκρανία.
Αλίμονο όμως σε αυτούς που θα ξεγελαστούν από τη “σοβιετική προβιά” του Πούτιν και θα επιδιώξουν κάποια λυκοφιλία μαζί του. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστές, στη Ρωσία και όχι μόνο…
http://www.katiousa.gr
Η δήλωση αυτή έρχεται να φουντώσει τη φιλολογία για τη θετική στάση του Πούτιν απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και την προσπάθειά του να παρουσιαστεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία ως διάδοχη κατάσταση και δικαιούχος της βαριάς σοβιετικής κληρονομιάς, του ιστορικού της φορτίου και της θέσης που είχε στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Μόνο που τα γεγονότα είναι πεισματάρικα πράγματα. Η δήλωση αυτή γίνεται σε μια Ρωσία, όπου τις τελευταίες δεκαετίες έχει συντελεστεί πραγματική γενοκτονία σε σχέση με το σοβιετικό παρελθόν, με δραματική πτώση του μέσου προσδόκιμου ζωής και συνεχείς περικοπές στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών της πρώην ΕΣΣΔ. Γίνεται επίσης από έναν ηγέτη, που στο παρελθόν προσπάθησε πχ να αφαιρέσει το ιστορικό λάβαρο του Κόκκινου Στρατού από τον εορτασμό της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, και γενικώς να καθαρίσει τη σοβιετική ιστορία από κάθε επικίνδυνο συμβολσμό, από κάθε ζωντανό, διαχρονικό μήνυμα, και να κρατήσει -για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας- ένα απλό εξωτερικό περίβλημα, που δείχνει, υποτίθεται, την ιστορική συνέχεια.
Δεν είναι καθόλου παράλογο πάντως να γίνονται τέτοιες δηλώσεις από τη ρωσική πολιτική ηγεσία, που επιχειρεί να παίξει επιδέξια το “φιλοσοβιετικό” της χαρτί, υπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Αφενός γνωρίζει πολύ καλά από πρώτο χέρι το κύμα μαζικής νοσταλγίας για τη Σοβιετική Ένωση και τον υπαρκτό σοσιαλισμό, που επικρατεί στις λαϊκές μάζες της Ρωσίας και όσους έχουν μέτρο σύγκρισης με το παρελθόν, και θέλει να το αξιοποιήσει πολιτικά με ανέξοδες δηλώσεις ή κινήσεις, όπως για το μαυσωλείο του Λένιν. Αφετέρου είναι πολύ λογικό η ρώσικη αστική τάξη να “νοσταλγεί” με τη σειρά της τα όρια της πρώην σοβιετικής επικράτειας, να επιχειρεί να σπάσει την περικύκλωση, τον αρνητικό συσχετισμό και τον κλοιό γύρω της, επιδιώκοντας να σταθεροποιήσει τις θέσεις της και να ελέγξει πολιτικά πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως την Ουκρανία.
Αλίμονο όμως σε αυτούς που θα ξεγελαστούν από τη “σοβιετική προβιά” του Πούτιν και θα επιδιώξουν κάποια λυκοφιλία μαζί του. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστές, στη Ρωσία και όχι μόνο…
http://www.katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου