Target2: παραλογισμοί και τρομοκρατία

Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά στην τελευταία φράση τής απάντησης του Ντράγκι προς τους δυο ιταλούς ευρωβουλευτές, η οποία αναπαράχθηκε σε όλα σχεδόν τα "μενουμευρωπαϊκά" μέσα ενημέρωσης και προβλήθηκε ως τράβηγμα αφτιού από τον επί κεφαλής τής ΕΚΤ προς όσους κάνουν σκέψεις περί αποχώρησης από το ευρώ: "Αν μια χώρα ήθελε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τότε οι απαιτήσεις ή οι υποχρεώσεις τής κεντρικής της τράπεζας προς την ΕΚΤ θα έπρεπε να εξοφληθούν πλήρως".

Προσέξτε την αοριστία στην διατύπωση: "οι υποχρεώσεις τής κεντρικής της τράπεζας προς την ΕΚΤ θα έπρεπε να εξοφληθούν πλήρως". Σάμπως αυτές οι υποχρεώσεις θα εξοφλούνταν από μόνες τους ή, εν πάση περιπτώσει, από κάποιον τρίτο και δεν μας νοιάζει ποιος μπορεί να είναι αυτός. Το απλό και σαφές "η κεντρική της τράπεζα θα έπρεπε να εξοφλήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της προς την ΕΚΤ" αποφεύγεται με θαυμαστή επιμέλεια. Γιατί άραγε;

Προφανώς, ο αρχιτραπεζίτης γνωρίζει άριστα ότι οι απλές λογιστικές εγγραφές τού Target2 δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουν υποχρεώσεις ή απαιτήσεις σε οποιαδήποτε κεντρική τράπεζα. Με άλλα λόγια, ο Ντράγκι ξέρει ότι το σύστημα Target2 καταγράφει συμψηφισμούς και, συνεπώς, τα υπόλοιπά του δεν έχουν καμμιά σχέση με πραγματικό χρήμα. Συνεπώς, σε μια γραπτή απάντηση επί ερωτήσεως που αφορά το Target2, οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός. Έτσι, από την μια αφήνει αναπάντητο το ερώτημα τι θα συνέβαινε με τα υπόλοιπα του συστήματος Target2 σε περίπτωση διάλυσης της ευρωζώνης και σε ποιον θα πήγαιναν τα λεφτά αν, τελικά, οι κεντρικές τράπεζες ήταν υποχρεωμένες να πληρώσουν και από την άλλη πετάει μια αοριστολογία κι αφήνει τα παπαγαλάκια όλης της Ευρώπης να πιάσουν δουλειά.

Λουκάς Παπαδήμος - Μάριο Ντράγκι

Ένα από αυτά τα παπαγαλάκια είναι και ο δικός μας Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαϊων Δημοσιογράφων και θεωρούμενος από πολλούς ως Νέστωρ της οικονομικής δημοσιογραφίας στην χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Σε άρθρο του στην Ναυτεμπορική τής 23/3/2017, με τίτλο "Οι δραχμολάγνοι και το ευρωσύστημα Target-2", ο Παπανδρόπουλος γράφει:

Η απειλή διασυνοριακών πτωχεύσεων αποτελεί το στοιχείο στο οποίο αποδίδεται συχνά το γεγονός ότι η Ευρωζώνη διατηρείται ακέραια, παρά τη χρηματοπιστωτική κρίση. Καθώς αυτές οι πληρωμές εν γένει δεν διακανονίζονται, αδύναμες οικονομίες -περιλαμβανομένων της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας- έχουν αθροιστικά μεγάλες υποχρεώσεις στον Target-2, ενώ η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής, με απαιτήσεις 754,1 δισ. ευρώ. Όσο για την Ελλάδα, οφείλει στο σύστημα μόνον 96 δισ. ευρώ, τα οποία θα έπρεπε να προστεθούν στο συνολικό χρέος της χώρας.

Σωστά ο Παπανδρόπουλος αποφεύγει να μιλήσει για υποχρεώσεις των κεντρικών τραπεζών. Όμως, η τελευταία φράση του είναι απολύτως αυθαίρετη. Αν οι οφειλές στο σύστημα είναι πραγματικές, τότε έχουν ήδη υπολογιστεί στο συνολικό χρέος τής χώρας! Από πού διάβολο προκύπτει ότι πρέπει να προστεθούν; Υπάρχει κάποια διάταξη που λέει ότι κατά τον υπολογισμό του χρέους μιας χώρας αφήνουμε κατά μέρος τα υπόλοιπά της στο Target2 και τα προσθέτουμε αργότερα, ανάλογα με το τι μας βολεύει; Και κατά πόσο αυτές οι οφειλές είναι πραγματικές; Παραδόξως (;), ο όντως έμπειρος δημοσιογράφος δεν ασχολείται μ' αυτά τα ερωτήματα και συνεχίζει να ολισθαίνει, εμφανώς επηρεασμένος από τον μενουμευρωπαϊσμό του:

Οι εδώ δραχμολάγνοι και άλλοι «ειδικοί» γνωρίζουν πόσα οφείλει η Ελλάδα στο Target-2 επιπλέον του συνολικού μας χρέους; Γνωρίζουν ότι, σε περίπτωση αποχώρησής της από την Ευρωζώνη, η χώρα αυτομάτως θα μείνει χωρίς εισαγωγές; Έχουν υπ’ όψιν τους ότι η Ελλάδα έχει βαθμό οικονομικής αυτάρκειας 14% και άρα η κατανάλωσή της εξαρτάται σε ποσοστό περίπου 86% από εισαγωγές; Μεταξύ των οποίων βέβαια και ζωτικές πρώτες ύλες, στρατιωτικό υλικό κ.ά. Τους πληροφόρησε κανείς ότι τα οφειλόμενα ποσά στο Target-2 είναι αμέσως απαιτητά και άσχετα με οποιεσδήποτε άλλες ρυθμίσεις για το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας; Έχουν ακούσει τίποτε για την περίφημη έκθεση Γιούνκερ περί των επιπτώσεων εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη και του κοινωνικού της κόστους; Αν όλα αυτά τους είναι άγνωστα, τότε καλά θα κάνουν, πολύ ευγενικά, να μην αερολογούν...

Πόσες αυθαιρεσίες και πόσες ανακρίβειες σε λίγες γραμμές! Όλα θυσία στον βωμό τού ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι είναι όντως κρίμα να λέγονται τέτοια πράγματα από έναν δημοσιογράφο, ο οποίος προ 40 ετών είχε σταθεί κριτικά απέναντι στην ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ. Ας παραβλέψουμε αυτή την χοντράδα περί οικονομικής αυτάρκειας 14% και περί ελλείψεων και πείνας (μας τα έχουν πει πολλοί, από Σαμαρά και Παπαδήμο μέχρι Στούπα και Πορτοσάλτε, προκειμένου να μας τρομοκρατήσουν). Όμως αυτό το περί άμεσης εξόφλησης των υπολοίπων στο Target2 είναι απαράδεκτο. Γιατί;

Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το ευρωσύστημα η Γερμανία, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Αν στέκει η επίμαχη φράση τού Ντράγκι, τότε πρέπει αμέσως η ΕΚΤ να πληρώσει στις κεντρικές τράπεζες αυτών των τριών χωρών αθροιστικά πάνω από 1,2 τρισ. ευρώ. Τα έχει αυτά τα λεφτά στο συρτάρι της η ΕΚΤ; Αν τα έχει, γιατί δεν τα δίνει από τώρα; Κι αν δεν τα έχει, πώς λογαριάζει να τα βρει;

Να σημειώσουμε κάτι ακόμη. Αν δεχτούμε ότι το σύστημα Target2 καταγράφει οφειλές και απαιτήσεις, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι καταγράφει οφειλές και απαιτήσεις από συναλλαγές μεταξύ εμπορικών τραπεζών, μεταξύ ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το να επιμένουμε, λοιπόν, ότι αυτά τα 96 δισ. ευρώ, που -φέρονται πως- χρωστάνε στο σύστημα οι ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες, προσαυξάνουν το δημόσιο χρέος, είναι από πάσης απόψεως εκτός λογικής.

Και κάτι τελευταίο. Αν προσέξατε τα διαγράμματα του προχτεσινού σημειώματος, θα παρατηρήσατε ότι στο σύστημα Target2 καταγράφεται ως οφειλέτης και η ίδια η ΕΚΤ. Εμείς λέμε ότι αυτό είναι εύκολα εξηγήσιμο, από την στιγμή που το σύστημα καταγράφει απλούς συμψηφισμούς. Όσοι υποστηρίζουν ότι το σύστημα καταγράφει "αμέσως απαιτητά ποσά" (κατά τον Παπανδρόπουλο και τον Ντράγκι), πώς εξηγούν το φαινόμενο να χρωστάει η ΕΚΤ στον εαυτό της; Για να μη ρωτήσουμε πότε λογαριάζει να... αυτοεξοφληθεί.

Πάτρα, 5/5/2009: Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος,
(αριστερά) με τον γραμματέα Φωκίωνα Ζαΐμη και τον -απλό βουλευτή τότε- Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κάπου εδώ ολοκληρώνουμε. Ξεκινήσαμε να μιλάμε για το Target2, σε μια προσπάθεια να δείξουμε γιατί η Γερμανία συνιστά λόγο ανησυχίας των χρηματαγορών. Νομίζω ότι μάλλον τα καταφέραμε αφού το σύστημα λέει ότι οι τράπεζές της κάνει λαβαίνουν μερικές εκατοντάδες δισ. ευρώ από το εξωτερικό, τα οποία όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τελικά θα τα λάβουν. Κι από ένα ξεστράτισμα της κουβέντας, δείξαμε πώς οι "ευρωκράτορες" δεν διστάζουν να μετατρέψουν ένα απλό σύστημα καταγραφής συμψηφισμών σε εργαλείο πίεσης και τρομοκράτησης ολόκληρων λαών, προκειμένου να διατηρήσουν την επίπλαστη συνοχή τού σαθρού τους οικοδομήματος και να αποτρέψουν τυχόν αποσχιστικές κινήσεις.

Μετά από όλα αυτά, αν κάποια στιγμή ακούσετε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (λέμε τώρα!) κατέληξε σε κούρεμα των οφειλών μας στο σύστημα Target2, μη βιαστείτε να πάρετε μέρος στο εθνικό πανηγύρι που σίγουρα θα στηθεί...