Σχεδιασμοί για το κεφάλαιο

Οπως σε κάθε «αναπτυξιακή» φιέστα που διοργανώνει η κυβέρνηση ανά την Ελλάδα, σε συνεργασία με τις περιφέρειες και την Τοπική Διοίκηση, έτσι και στην Ανατολική Αττική, ο πρωθυπουργός εξειδίκευσε τις προάλλες τους στόχους και τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, υπό τον γενικό τίτλο «δίκαιη ανάπτυξη».
Η κυβέρνηση παρουσιάζει την «αναπτυξιακή» της πολιτική ως «τομή» σε σχέση με το παρελθόν. Ωστόσο, και αυτό το συνέδριο επιβεβαίωσε ότι το «αναπτυξιακό μοντέλο» που ευαγγελίζεται είναι προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και επομένως «τα ίδια και χειρότερα» για τους εργαζόμενους και το λαό.
Στην πραγματικότητα, από το βήμα του συνεδρίου, ο Αλ. Τσίπρας απαρίθμησε έργα, χρηματοδοτικά εργαλεία και υποδομές που υπηρετούν διαχρονικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής και που η σημερινή κυβέρνηση δηλώνει πως θα κάνει τα πάντα για να επισπεύσει την υλοποίησή τους, ως μέρος της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής».
Για παράδειγμα, η αναφορά σε βασικές υποδομές, όπως τα λιμάνια της Ραφήνας και του Λαυρίου και η αναπροσαρμογή του ρόλου τους με έμφαση στην κρουαζιέρα και τους επιχειρηματίες του κλάδου, είναι ένα σχέδιο που δεν ακούστηκε για πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο.
Το ίδιο ισχύει και για τις επεκτάσεις οδικών αξόνων, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, για τα βιομηχανικά και βιοτεχνικά πάρκα, αλλά και την αδειοδότηση μεγάλων τουριστικών επενδύσεων, κυρίως ξενοδοχειακών.
Το ερώτημα αν θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα από όλα αυτά, μπορεί να απαντηθεί εύκολα αν ανατρέξουμε στο κοντινό παρελθόν. Το παράδειγμα της «ανάπτυξης» τις τελευταίες δεκαετίες στην Ανατολική Αττική είναι αποκαλυπτικό.
Η ευρύτερη περιοχή κυριολεκτικά μεταμορφώθηκε: Χιλιόμετρα νέων δρόμων, μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εκτεταμένη οικοδόμηση άλλαξαν ολόκληρες περιοχές, όπως ο Γέρακας, το Κορωπί, η Αρτέμιδα, τα Γλυκά Νερά. Η «ανάπτυξη» της περιοχής έφερε στους μεγαλοεργοδότες τεράστια κέρδη, την ώρα που οι μισθοί των εργαζομένων έπεφταν στα τάρταρα και οι εργασιακές σχέσεις γίνονταν σμπαράλια.
Εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς κάνοντας μια βόλτα στα θερμοκήπια της περιοχής, στα εργοστάσια και στις μεγάλες ξενοδοχειακές και επισιτιστικές μονάδες, που φύτρωσαν σαν τα μανιτάρια και με παχυλές κρατικές επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματίες.
Και ενώ η «ανάπτυξη» προς όφελος του κεφαλαίου υπαγόρευε συγκεκριμένες παρεμβάσεις και έργα, την ίδια στιγμή, δεκάδες άλλα αναγκαία έργα για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού δεν βρίσκονταν στην ατζέντα των αστικών κυβερνήσεων και βεβαίως και της σημερινής.
Σε ολόκληρη την Ανατολική Αττική, με τους χιλιάδες εργαζόμενους, με τις δεκάδες βιομηχανικές ζώνες, δεν υπάρχει Γενικό Δημόσιο Νοσοκομείο. Εργα για την κάλυψη αναγκών, όπως παιδικοί σταθμοί, σχολεία, Κέντρα Υγείας, οργανωμένοι ελεύθεροι χώροι, ή έργα υποδομής που θα μπορούσαν να σώσουν ζωές, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικής θωράκισης, προστασίας των δασών, δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, υποχρηματοδοτούνται ή παραλείπονται.
Τα 150.000 στρέμματα καμένης γης το περασμένο καλοκαίρι ή οι πλημμύρες κάθε χειμώνα, η ρύπανση του Σαρωνικού από τη βύθιση του «Αγία Ζώνη 2» είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης - όπως και των προηγούμενων ή των επόμενων - και για την Ανατολική Αττική. Γιατί πολύ απλά η «ανάπτυξη» για την οποία μιλούν έχει έναν στόχο: Το πώς θα μεγαλώσει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων και του λαού.