Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Στην αρχή της ζωής τους ήταν με τους κομμουνιστές, λένε. Δυο, τρία φεγγάρια, άντε πέντε (μια μούντζα). Μετά χαίρονταν με τον Ρήγκαν και τη Θάτσερ για την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης αποφάνθηκαν περί του τέλους των… ιδεολογιών. Με το που θεώρησαν πως μπάταρε το καράβι πήδηξαν ως ποντίκια στο ΣΥΡΙΖΑ. Τον στηρίζουν ακόμη στο ξεπούλημα των πάντων, στην καταβαράθρωση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας, ήθους και αξιών. Είναι οι «πρώην». Ο πλήρης ξεπεσμός του ανθρώπινου είδους. Η επιτομή της αναξιοπρέπειας και της αήθειας. Τα κωλόπαιδα των 60 και 70 χρόνων. Οι άθλιοι! «Ήμουν κι εγώ στην ΚΝΕ» δηλώνουν οι ξετσίπωτοι. Κι αγκαλιά με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ τόσα χρόνια. Και να χορεύει ο υπουργός τους των εξωτερικών στο ΝΑΤΟ, ωσάν ευνουχισμένο γιουσουφάκι, στο ρυθμό του «Εμείς είμαστε ο κόσμος…». Με τον πρέσβη της φασιστικοποίησης της Ουκρανίας Πάιατ να αλωνίζει τη χώρα και να διαφεντεύει τις τύχες μας. Με τις αμερικανονατοϊκές βάσεις να φυτρώνουν σαν ραπανάκια. Προχθές, ανήμερα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης, γιόρτασαν την πτώση του γκαιμπελίστικου «σιδηρού παραπετάσματος».
Και σήμερα το προεκλογικό σποτ με τον Μεταξά! Έτσι είναι: Ο φυσικός εκφασισμός της οπορτουνιστικής αλητείας.
Λίγο ακόμη αν ζήσετε αλητάμπουρες «πρώην» θα καίτε βιβλία και θα φουρνίζετε ανθρώπους!