Κόκκινη βολή στο στόχο

Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς. Και τότε και τώρα. Και γκρίζο το μισό Αιγαίο. Και σαν τις αμοιβάδες απλώνονται οι βάσεις από άκρου εις άκρον της πατρίδας.

Ευχαριστούμε τους Ευρωπαίους. Ευχαριστούμε και τη Frontex. Και να η συμφωνία με την Τουρκία να μετατρέπει σε φυλακή - προορισμό για πρόσφυγες τη χώρα που καυχιέται για τον τουρισμό, τις παραλίες και τις ομορφιές της.

Ευχαριστούμε τους εφοπλιστές που δέχονται να φορολογούνται εθελοντικά και τους υπέροχους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, που προσφέρθηκαν να αντικαταστήσουν τα αφεντικά και να προσλαμβάνουν σεκιουριτάδες να δέρνουνε παμίτες.

 

Ευχαριστούμε τις δεκάδες χρήσιμες στο σύστημα ΜΚΟ για την ικανότητά τους να απορροφούν και να διαχειρίζονται κονδύλια, ώστε η Μόρια σε χρόνους ενσωματωμένης κυβερνώσας αριστεράς να διεκδικεί τον τίτλο του χειρότερου κολαστηρίου της Ευρώπης σταθερά κι αδιαπραγμάτευτα.

Με τούτα και μ' εκείνα, με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ και ΛΑ.Ο.Σ. και Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων, από τα σπλάχνα των οποίων βγήκαν οι πρόθυμοι της μίας χρήσης ψήφου, την κατάλληλη στιγμή, κι ο λαός να μπορεί να ξαναεμπιστευτεί αυταπάτες και οράματα αντεστραμμένα είδωλα κι άλλα τόσα κατασκευασμένα ίσαμε που να φταίει που καίγεται στο Μάτι, που πνίγεται στη Μάνδρα, που έμαθε να αποχαιρετά παιδιά στην αναγκαστική μετανάστευση και να ταΐζει φανταράκια σάπιο ψωμί...

 

Αυτά ως τις 7 αυτού του Ιουλίου, με το μαχαίρι μπηγμένο μόνο στο λαϊκό κόκαλο, το σπίτι στα χέρια του τραπεζίτη, τη νοημοσύνη στο σφυρί του Γιάνη μ' ένα νι, την πίστη συσκευασμένη σε κεραλοιφή και το γεωτρύπανο του σύμμαχου ΝΑΤΟικού Πορθητή μπηγμένο στη λεκάνη της Μεσογείου, που παραμένει δεμένη με σχοινιά συμφερόντων και διατηρεί στην Κύπρο, στο νησί, και την εισβολή και την κατοχή και την αλαζονεία του κατακτητή.

Ομως στις 8 αυτού του Ιουλίου, μόνο μ' ένα ΚΚΕ ισχυρό μπορούμε να περάσουμε απέναντι από την όχθη του καπιταλιστικού κακού. Να βαδίσουμε κόντρα στην απογοήτευση, να κάψουμε πλαστούς τίτλους και φαύλες υποσχέσεις. Να 'χουμε νερό μαζί μας, για να μη διψάσουνε το μέλλον και τα παιδιά και να μη μείνουν στα σκοτάδια οι γέροι κι οι αδύναμοι.

 

Ισχυροποίηση του ΚΚΕ σ' αυτή και σ' όλες τις κάλπες που στήνονται στους τόπους δουλειάς - τρομοκράτησης δεν είναι απλώς αντίδοτο στην ουσιαστική αφασία των άλλων κομμάτων και στην αλαλία των οπαδών προβάτων. Είναι κραυγή που παίρνει παραμάζωμα τον εχθρό. Είναι ιαχή που διαπερνά την εμπόλεμη πραγματικότητα και λέει τέρμα, φτάνει ως εδώ. Είναι αρχή, απ' την αρχή που δικαιώνει τη συνέχεια των αγώνων και μετατρέπει το δίκιο του κάθε εργάτη, του κάθε εργαζόμενου σε όπλο διεκδίκησης και όχι διαπραγμάτευσης του ψεύτικου μιας αριστεράς που συγκυβέρνησε με τη δεξιά, τόσο ίσαμε να τη φέρει στην πόρτα της εξουσίας.

Ψήφος στο ΚΚΕ είναι από μόνη της πολλαπλασιαστής ισχύος του ίδιου του λαού, την εποχή που ψεύτες πολιτευτές και ιδιοτελείς διαπραγματευτές καμώνονται πως τέλειωσαν τα μνημόνια, για να σκοτώσουν τελειωτικά τη μνήμη των αγωνιστών ανθρώπων. Είναι το τέλος της έντεχνης αμνησίας. Είναι η μόνη βολή όχι στον αέρα. Αλλά στο στόχο.

 

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ