9 Οκτ 2019

Το Liberal παθαίνει Τζίμη Πανούση και μιλάει για ΚΝΑΤ

Ένα από τα πιο ανθεκτικά πράγματα μέσα στο χρόνο, είναι η ιδεολογική ηγεμονία του  “αντιεξουσιαστικού” αφηγήματος περί ΚΝΑΤ, αρχής γενομένης από τα γεγονότα στο Χημείο πριν 40 χρόνια. Τόσο ανθεκτικό και διάχυτο, που το υιοθετούν ασμένως και εκπρόσωποι του ατόφιου φιλελευθερισμού, όπως ο Τάσος Ευαγγελίου, όταν είναι να χτυπήσουν τους κομμουνιστές και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Ο οποίος Ευαγγελίου μάλιστα επιλέγει να προτάξει στο έξοχο πόνημά του “‘Οταν ο Μιχάλης έκλεισε τα μάτια στη βία των … ΚΝΑΤ”, το σύνθημα των φρικιών της εποχής “Τι ΜΑΤ τι ΚΝΑΤ”.
Το Liberal λοιπόν αναρωτιέται “ενεό” πού πήγαν οι ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ που απέτρεπαν τα επεισόδια. Η απάντηση είναι ότι για άλλη μια φορά ήταν εκεί και έδωσαν ένα πολύ καλό μάθημα στις δυνάμεις καταστολής, που ήθελαν σχεδιασμένα να διαλύσουν την πορεία. Οι σύντροφοι ήταν εκεί ακριβώς για να την περιφρουρήσουν,για να προστατέψουν τον κόσμο που κατέβηκε να διαδηλώσει κατά της φιλοϊμπεριαλιστικής φιέστας της επίσηψης Πομπέο και αυτό ακριβώς κατάφερε. Ακριβώς επειδή ήταν εκεί δεν πέρασε ο τσαμπουκάς των ΜΑΤ, που ψεκασαν στο ψαχνό μια ειρηνική διαδήλωση, με αφορμή μερικές “δολοφονικές” μπογιές.
Ο αρθρογράφος αναρωτιέται επίσης – αθώα βεβαίως, βεβαίως – πού ήταν αυτό το πάθος 4,5 χρόνια τώρα. Κόπι – πέιστ δηλαδή το ίδιο ερώτημα που ακούγαμε από τα Συριζοτρόλ, όλο το προηγούμενο διάστημα,  όταν ρωτούσαν – εξίσου αθώα – μεταξύ άλλων γιατί δεν μπουκάρει το ΠΑΜΕ στο υπουργείο εργασίας τώρα με κυβέρνηση ΝΔ. Και πάθαιναν αμνησία όταν τους απαντούσες για τα 35 στελέχη του ΠΑΜΕ που είχαν συρθεί σε δίκη. Τώρα οι φιλελέδες αντιστρέφουν τους ρόλους με τα εξαπτέρυγα της Κουμουνδούρου, όπως ακριβώς τα κόμματα τους εναλλάχτηκαν στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, και κάνουν από την ανάποδη τα ίδια κουτοπόνηρα ερωτήματα.
Η απάντηση είναι απλή.
Το ΠΑΜΕ και οι κομμουνιστές ήταν και είναι και θα είναι στο δρόμο, οποία και αν είναι η κυβέρνηση. Όπως το αστικό κράτος έχει συνέχεια, έτσι έχουν και αυτοί που το αντιπαλεύουν. Λέει ο Ευαγγελίου για να τους απαξιώσει, πως θα μπορούσαν να ειναι χούλιγκαν αναρχικοί ή Ιεχωβάδες. Όχι, αγαπητοί φιλελέ με προβιά Τζίμη Πανούση, ήταν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και γι’ αυτό μια δεν μπόρεσαν να το βάλουν στο χέρι και να κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Είχε οργανωμένα μπλοκ, περιφρούρηση και στόχο να διαδηλώσει στην πρεσβεία, όχι να κάνει μπάχαλα και κλεφτοπόλεμο. Και αυτό ακριβώς έκανε. Απέδειξε για άλλη μια φορά πως, όταν βάλει κάτι σκοπό, δε θα το σταματήσει καμία καταστολή. Δεν ήταν ένα ασκέρι, ένα μπουλούκι που κατέβηκε να σπάσει πλάκα ή τα μούτρα των άλλων από αντιμπατσικό φετίχ. Δε θα γυρίσει όμως το άλλο μάγουλο όταν το στοχοποιούν και επιχειρούν να διαλύσουν την πορεία του με τη βία και κάθε άλλο τρόπο. Ισχυρίζεται “αγανακτισμένος” ο νομοταγής αρθρογράφος πως το κράτος εκτέθηκε (ή μάλλον “εξετέθη” εις άπταιστον χωροφυλακίστικη ελληνική). Ναι, πραγματικά το -αστικό- κράτος, εκτέθηκε, αλλά για άλλους λόγους, κι όχι γιατί δεν έκανε συλλήψεις, όπως λυσσάν όσοι θέλουν εφαρμογή του δόγματος νόμος και τάξη, από το φιλελέ Liberal ως το χρυσαυγίτη Παναγιώταρο.
Ο οποίος έβγαλε αφρούς, αναπαράγοντας ρουφιανο-τουίτ κατά διαδηλωτή, διερωτώμενος τι θα γινόταν αν στη θέση του τελευταίου βρισκόταν κάποιος “χρυσαυγήτης” (sic). Για να του λύσουμε την απορία, πρώτον δε θα κατέβαιναν ποτέ οι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων και μετέπειτα αμερικανοτσολιάδων στη διαδήλωση κατά του Πομπέο ή οποιουδήποτε εκπροσώπου του κράτος των ΗΠΑ. Δεύτερον, σε όλες σχεδόν τις περιστάσεις που υπήρξαν οι νεοναζί μαζί με ΜΑΤ στο δρόμο, η εικόνα κυμαινόταν από ευμενή ανοχή μέχρι σχεδόν αλαμπρατσέτα πλάνα αστυνομικών με χρυσαυγίτες.

Είναι πάντως άπειρα γραφικό όλοι αυτοί να ξεθάβουν τα… ΚΝΑΤ και να υιοθετούν τέτοιους όρους για να ζητήσουν από το Χρυσοχοϊδη κεφαλές διαδηλωτών επί πίνακι και συλλήψεις. Και για να κρύψουν την αλήθεια, ότι δηλαδή αυτός που εφάρμοσε βία, αυτήν ντε που καταδικάζουν από όπου και αν προέρχεται, είναι τα ΜΑΤ, που σε ρόλο πραιτωριανου φυλούσαν τα αφεντικά τους, κάνοντας χτες τους Αθηναίους να αισθάνονται ελεύθεροι πολιορκημένοι στην ίδια τους την πόλη.
Κλείνοντας το κείμενο, ο Ευαγγελίου μοιράζεται μαζί μας το βασικό του καημό, για τα “μηνύματα που παίρνουν οι δυνάμεις που θέλουν να αποτρέψουν τις μεταρρυθμίσεις”. Κάτι το οποίο μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν κατάλαβε για ποιο ακριβώς λόγο έγινε η διαδήλωση χθες και τη συμφωνία με τις ΗΠΑ που επίκεται, ή αν σκόπιμα καμώνεται τον ανήξερο. Σε ένα πάντως πράγμα έχει δίκιο. Αν κάποιος μπορεί να αποτρέψει τις “μεταρρυθμίσεις” (μια εύηχη λέξη που κατά κόρον χρησιμοποιείται από τους θιασώτες της απορρύθμισης οποιουδήποτε κοινωνικού κι εργασιακού δικαιώματος), σίγουρα είναι το ΠΑΜΕ που τόσο φοβάται ο συντάκτης, όπως και συνολικά η οργανωμένη δράση του λαϊκού και εργατικού κινήματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ