Αποκαλυπτικές «λασπομαχίες» στο βούρκο του συστήματος

Eurokinissi

Το καπάκι του βόθρου, του σάπιου συστήματος, σηκώθηκε ξανά τη βδομάδα αυτή, με τη νέα «παρέλαση» σκανδάλων, τις ηχογραφημένες συνομιλίες και τις αλληλοκατηγορίες που εκτοξεύουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, την ίδια ώρα που κατά τα λοιπά συζητάνε «εποικοδομητικά» για το πώς θα φορτώσουν και τη νέα καπιταλιστική κρίση στο λαό.

Το «μέτρημα» έχει προ πολλού χαθεί, με τις κατά καιρούς αποκαλύψεις, τα σκάνδαλα και τα «άπλυτα» που ο ένας βγάζει για τον άλλο στη φόρα να επιβεβαιώνουν σταθερά το ίδιο: Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, το πραγματικό σκάνδαλο των σκανδάλων, αυτό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η οικονομία και η εξουσία του κεφαλαίου που όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις υπερασπίζονται, ανεξάρτητα απ' το αν είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, είναι το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο φυτρώνουν και τα υπόλοιπα σκάνδαλα, οι συναλλαγές, το «δούναι και λαβείν» επιχειρηματικών και κυβερνητικών στελεχών που λαμβάνει μέρος πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Ολα αυτά τα φαινόμενα όχι μόνο δεν αποτελούν κάποια εξαίρεση, κάποια «παρέκκλιση» από το καπιταλιστικό σύστημα και κάποια υποτιθέμενη «υγιή» μορφή του, αλλά αποτελούν μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του, «πρωτότοκο παιδί» του.
Είναι «μπουμπούκια» που φυτρώνουν στο έδαφος της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Αλλωστε, με ευκολία και οι «κατηγορούμενοι» και οι «κατήγοροι», που κυλιούνται στον ίδιο βούρκο, θα προσυπέγραφαν τα όσα ακούγονται στις ηχογραφημένες συνομιλίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, για το ότι «ο καπιταλισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα».
Γι' αυτό και ξεπερνάει τα όρια της αστειότητας η προσπάθεια να παρουσιαστεί πως στο σύστημά τους, που έχει για υπέρτατο νόμο το καπιταλιστικό κέρδος, στο βούρκο αυτό μέσα στον οποίο οι λαοί και οι ανάγκες τους «δεν μπορούν να αναπνεύσουν», θα... πνέει τάχα το «δροσερό αεράκι» της «κάθαρσης», της «διαφάνειας» και της «ηθικής».

Εξίσου αποκαλυπτικά είναι εξάλλου τα όσα λέγονται και κυρίως τα όσα... καταπίνονται, και στη νέα λασπομαχία που έχουν ξεκινήσει τα αστικά κόμματα.

«Βγάζουν μάτι» οι υψηλοί τόνοι που αξιοποιούνται στον σκυλοκαβγά ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων, αλλά πολύ περισσότερο... η σιγή ασυρμάτου για το πραγματικό περιεχόμενο των συνομιλιών Παππά - Μιωνή.
Κουβέντα για το περιεχόμενο της «μυστικής» συζήτησης, που εκτείνεται από προσωπικές εξυπηρετήσεις και επιχειρηματικά «ντιλ» μέχρι επενδυτικά και πολιτικά σχέδια, που «ακουμπούν» ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς, τις σχέσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες, την παρέμβαση ιμπεριαλιστικών κέντρων με πρώτες τις ΗΠΑ, τα παζάρια και τα ανταλλάγματα για συγκρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή.
Ούτε... ξώφαλτσα δεν σχολιάζονται και τα όσα ακούγονται στο διάλογο του πρώην υπουργού και του Ελληνοϊσραηλινού μεγαλοεπιχειρηματία (πρώην εκπροσώπου Τύπου του ισραηλινού στρατού, για να μην ξεχνιόμαστε), για το ότι ο... «Μπίμπη (σ.σ. έτσι αποκαλούν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου) του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4 - 5, ο Μπίμπη του τα έκανε αμέσως», αλλά και οι «προειδοποιήσεις» για τη ρετσινιά που θα κόλλαγαν στην Ελλάδα διάφορα ισραηλινά λόμπι με έδρα τις ΗΠΑ για «αντισημιτισμό» αν δεν προωθούνταν οι μπίζνες του επιχειρηματία.
Και βέβαια κανείς από την κυβέρνηση της ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, τους υπολοίπους δεν «βγήκε στα κάγκελα», ούτε γιατί αυτά, σύμφωνα με τον Ν. Παππά, έγιναν στο πλαίσιο μιας από τις πολλές συναντήσεις του με τον Σ. Μιωνή, συναντήσεις κατόπιν παράκλησης του κράτους του Ισραήλ, για την «προετοιμασία» των επισκέψεων ελληνικής αντιπροσωπείας.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο Παππάς, τη μέρα που βγήκαν στη φόρα οι συνομιλίες, είχε συνάντηση με τον πρέσβη του Ισραήλ, με την επίσημη ανακοίνωση της πρεσβείας να κάνει λόγο για ...ενημέρωση σχετικά με την πρόσφατη επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ, ευχαριστώντας με νόημα τον Παππά που «είναι η απόδειξη της δικομματικής υποστήριξης των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ», την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή για τις δουλίτσες που έγιναν επί ημερών της.
Αλλά τι, αλήθεια, να πει για όλα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ που μόλις την περασμένη βδομάδα επισκεπτόταν σύσσωμη το Ισραήλ για να απογειώσει σε όλα τα επίπεδα, επιχειρηματικά, πολιτικά, στρατιωτικά, τη «στρατηγική σχέση» με το κράτος - δολοφόνο; Ευχαριστώντας μάλιστα τότε με διάφορες ευκαιρίες τα κυβερνητικά στελέχη και την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που επί ημερών της έβαλε τη «ρητορική» για το Ισραήλ στο συρτάρι και αναβάθμισε τις σχέσεις της μαζί του, υπό την «ομπρέλα» πάντα των ΗΠΑ.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα σε όλη την «πασαρέλα» των σκανδάλων όλα αυτά τα χρόνια: Είτε αυτά αφορούν τους προβολείς που πέφτουν στα «δωράκια» των φαρμακευτικών εταιρειών για να κρύβεται το πραγματικό σκάνδαλο που είναι το Φάρμακο - εμπόρευμα, είτε τις «μίζες» των εξοπλιστικών, όπου κουβέντα δεν λέγεται για τον ΝΑΤΟικό προσανατολισμό των εξοπλισμών και τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων, είτε τις καταγγελίες για τα «παραδικαστικά κυκλώματα», με όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις να απορρίπτουν τις προτάσεις του ΚΚΕ να μη διορίζεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, είτε εσχάτως την «αφωνία» όλων τους για την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ ώστε να δίνεται πλήρης λογαριασμός για το πού πηγαίνει η κρατική διαφήμιση, για την οποία «κατάπιαν τη γλώσσα τους» την ώρα που κατά τ' άλλα κονταροχτυπιούνται τάχα για τη «διαφάνεια».

Αυτή η... σιωπή ασυρμάτου λοιπόν κάθε άλλο παρά ανεξήγητη είναι.

Καμία εντύπωση δεν προκαλεί γιατί αυτό είναι το πολιτικό σύστημα και η διακυβέρνηση του καπιταλισμού, γιατί έτσι γίνονται οι «δουλειές» ανάμεσα σε αστικές κυβερνήσεις - επιχειρηματικούς ομίλους - κράτη, ιμπεριαλιστικά κέντρα και κάθε είδους υπηρεσίες, στο «μαγαζί» του κεφαλαίου.
Μέσα από τέτοια «κανάλια» και «διαδρομές» διαμορφώνονται πολιτικές αποφάσεις που αργότερα επικυρώνονται από τους αστικούς θεσμούς, «πλέκεται το δίχτυ» των δεσμών με τους επιχειρηματικούς ομίλους, «ανοίγουν πόρτες» και «δίαυλοι» με ιμπεριαλιστικά και άλλα κέντρα στο εξωτερικό.
Ποιος δεν θυμάται υποψήφιους πρωθυπουργούς να κάνουν ...πασαρέλα σε «ιδρύματα» και κυβερνητικές εκδηλώσεις των ΗΠΑ, με «συνδετικό κρίκο» εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου που έχουν τις «άκρες» τους στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα;
Ποιος ξεχνάει τα «assets» των εκάστοτε κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που άνοιγαν τις πόρτες σε ιδρύματα «μεγαλοεπενδυτών», σε «μαζώξεις» από το Κόμο και το Νταβός, έως το Τέξας και το Λονδίνο;
Τις αποκαλύψεις που δεν διαψεύστηκαν ποτέ π.χ. για τους «διαύλους» με τις γερμανικές κυβερνήσεις, τις διαβεβαιώσεις που έδιναν όταν ακόμα δημόσια έσκιζαν τα ρούχα τους για τα μνημόνια;
Τις συζητήσεις πολιτικών με επιχειρηματίες πίσω από κλειστές πόρτες, τα τραπεζώματα, τις μυστικές συναντήσεις για «κλείσιμο λογαριασμών» και πολιτικά «ντιλ», που επέδρασαν ακόμα και στην εναλλαγή κυβερνήσεων;

Τα παραπάνω προσπαθεί να κρύψει και η αντιπαράθεση με όρους «πολιτικού αντιπερισπασμού» που κάνουν όλα τα άλλα κόμματα, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές ευθύνες τους και τις ίδιες τις αιτίες της διαπλοκής. Την ίδια ώρα τα «άπλυτα» που βγαίνουν στη φόρα στο πλαίσιο επιχειρηματικών και πολιτικών ανταγωνισμών, μπορεί να αξιοποιούνται για να διευκολύνουν ή να επιταχύνουν διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά παράλληλα δεν λείπει και ο προβληματισμός για το πώς επιδρά όλη αυτή η «μπόχα και δυσωδία» στα λαϊκά στρώματα, για το ότι τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα ραγίζουν τη βιτρίνα του «άμεμπτου», «διαφανούς» συστήματος και των θεσμών του, για την «τοξική ατμόσφαιρα» που βάζει εμπόδια στη «συναίνεση» των αστικών πολιτικών δυνάμεων και υπονομεύει την προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός πίσω από τους «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου. Μια φιλολογία που προετοιμάζει και τα διάφορα «κουκουλώματα» που αναπόφευκτα θα υπάρξουν μαζί με το «ξεκαθάρισμα» ορισμένων παραγόντων και προσώπων. Και πάνω απ' όλα το μεγαλύτερο «κουκούλωμα» της ουσίας του. Βλέπετε, ούτε ο καπιταλισμός ούτε οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι ποινικά αδικήματα παρόλο που αποτελούν εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Αθελά τους όμως δείχνουν και το δρόμο που πρέπει να επιλέξει ο λαός για να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου, στρέφοντας την αγανάκτηση που νιώθει, παρακολουθώντας τις εκάστοτε λασπομαχίες, στον πραγματικό ένοχο, απαιτώντας να έρθουν τα «άπλυτα» όλων των κυβερνήσεων στη φόρα, βάζοντας στο στόχαστρο το σύστημά τους.