25 Ιαν 2012

Στην ΕΣΣΔ το κύριο βάρος του πολέμου


Στην ΕΣΣΔ το κύριο βάρος του πολέμου
Η απελευθέρωση
Είναι γεγονός ότι το κύριο βάρος του πολέμου το σήκωσε η ΕΣΣΔ. Αλλωστε, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος προετοιμαζόταν ακόμη από τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, αφού η ηττημένη Γερμανία επανεξοπλιζόταν με κεφάλαια των Αγγλοαμερικανών και των Γάλλων, προκειμένου να τη στρέψουν κατά της ΕΣΣΔ. Σκοπός, η ανατροπή του σοσιαλισμού, η κατάληψη των εδαφών της ΕΣΣΔ και το μοίρασμά τους ανάμεσα στις τότε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αλλωστε, ο ίδιος ο Α. Χίτλερ είχε δηλώσει: «Κύριο καθήκον της Γερμανίας, σκοπός της ζωής μου και έννοια της ύπαρξης του εθνικοσοσιαλισμού είναι η εξόντωση του μπολσεβικισμού». Βεβαίως, η πραγματικότητα δεν εξελίχθηκε έτσι ακριβώς. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού στα 1929-1933 δεν ξεπεράστηκε ολοκληρωτικά. Στα μέσα της 10ετίας του '30 ξέσπασε νέα κρίση. Ταυτόχρονα, με την κρίση οξύνθηκαν στο έπακρο οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Με δεδομένο επίσης ότι η Γερμανία ήταν ηττημένη στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και χωρίς ζωτικό οικονομικό χώρο στη διεθνή αγορά, με βάση τη δύναμη των μονοπωλίων της, έστρεψε τα όπλα αρχικά κατά των καπιταλιστικών χωρών. Ο πόλεμος ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός. Στην πορεία, μετά την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, πήρε το χαρακτήρα του πατριωτικού απελευθερωτικού πολέμου για τους σοβιετικούς λαούς.
Στροφή στη νικηφόρα επέλαση της Γερμανίας και αντίστροφη συνολικά για τη νικηφόρα, για τους λαούς, έκβαση του πολέμου ήταν η μάχη του Στάλινγκραντ το Φλεβάρη του 1943, στην οποία οι Γερμανοί έπαθαν πανωλεθρία. Αλλά και προηγούμενα, στη μάχη της Μόσχας ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε και απώθησε από την πρωτεύουσα τα υπολείμματα μιας στρατιάς ενός εκατομμυρίου χιτλερικών. Αυτή ήταν η πρώτη ήττα των γερμανικών στρατευμάτων. «Στο σκληρό και δύσκολο αγώνα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1941 οι σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις προξένησαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του πρώην αρχηγού του γενικού επιτελείου του χιτλερικού στρατού στρατηγού Γκάλντερ, οι γερμανικές δυνάμεις ξηράς στην καλοκαιρινή εκστρατεία του 1941 έχασαν 742 χιλ. άνδρες. Εξάλλου, πρέπει να σημειώσουμε ότι στον πόλεμο κατά των Πολωνίας, Γαλλίας, Αγγλίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Δανίας, Ολλανδίας και κατά των Βαλκανίων τα γερμανοφασιστικά στρατεύματα ξηράς έχασαν συνολικά μονάχα 418.805 άνδρες». (Επίσημα κείμενα του υπουργείου Αμυνας της ΕΣΣΔ, «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1939-1945», τ. 3ος σελ. 208). Κατέρρευσε ο μύθος για το ακατανίκητο του χιτλερικού στρατού.
Η επιστροφή με τη νίκη
Επίσης, στις μάχες που έγιναν στο σοβιετογερμανικό μέτωπο η χιτλερική Γερμανία έχασε το 80% της δύναμής της. Από τις 22/6/1941, που τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ έως τις 9/5/1945 στο Ανατολικό Μέτωπο καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν 607 γερμανικές μεραρχίες. Οι χιτλερικοί είχαν τριπλάσιες έως και τετραπλάσιες απώλειες σε σχέση με τις απώλειές τους σε όλα τ' άλλα μέτωπα.
Ο Κόκκινος Στρατός έδωσε σκληρές μάχες, για 1.418 μέρες και νύχτες. Κάθε λεπτό του πολέμου υπήρχαν κατά μέσο όρο 9 νεκροί, κάθε ώρα 507 και κάθε μέρα 1.400. Οι δύο στους πέντε νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες. Η ΕΣΣΔ είχε 20.000.000 νεκρούς στον πόλεμο, ενώ οι νεκροί της Αγγλίας και των ΗΠΑ ήταν αντίστοιχα 375.000 και 405.000.
Οι κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή του μετώπου
Είναι γεγονός ότι τη νίκη δεν τη δίνουν μόνο ή κυρίως τα όπλα. Ο Β. Ι. Λένιν έλεγε ότι σε «σε κάθε πόλεμο η νίκη εξαρτάται τελικά από το ηθικό των μαζών που χύνουν στο πεδίο της μάχης το αίμα τους. Η πεποίθηση στο δίκαιο του αγώνα, η συναίσθηση της ανάγκης να θυσιάσουν τη ζωή τους για την ευτυχία των αδελφών τους συντελούν στην ψυχική ανάταση των στρατιωτών και τους κάνουν να υπομένουν αφάνταστες δυσκολίες». Στην καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κεντρικής του Επιτροπής με επικεφαλής τον Ι.Β. Στάλιν οφείλεται η έμπνευση του μαζικού ηρωισμού των Σοβιετικών ανθρώπων στο μέτωπο και στα μετόπισθεν, που έδωσε τη νίκη στο σοβιετικό λαό.
«Εμπνευστής και οργανωτής της νίκης του σοβιετικού λαού στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης. Αυτό κατόρθωσε να κινητοποιήσει όλες τις υλικές και ηθικές δυνάμεις των Σοβιετικών ανθρώπων για τη συντριβή του εχθρού. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στο μέτωπο εκατομμύρια από τα καλύτερα μέλη του. Μονάχα στους τέσσερις πρώτους μήνες του πολέμου, με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΣΕ, στάλθηκαν για στρατιωτική υπηρεσία 47 χιλιάδες μέλη του Κόμματος. Η κομματική οργάνωση της Μόσχας στην περίοδο της ηρωικής άμυνας της πρωτεύουσας της πατρίδας μας, της Μόσχας, έστειλε στο μέτωπο περίπου 100 χιλιάδες κομμουνιστές και 250 χιλιάδες μέλη της νεολαίας, η κομματική οργάνωση του Λένινγκραντ τα 70% περίπου των μελών της και η κομματική οργάνωση της Οδησσού και της Σεβαστούπολης τα 90%. Οι κομμουνιστές εμψύχωναν τους Σοβιετικούς μαχητές στην εκτέλεση του στρατιωτικού τους καθήκοντος με τη μεγαλύτερη αυταπάρνηση και ήταν η ψυχή των στρατιωτικών τμημάτων και μονάδων. Οι μαχητές του σοβιετικού στρατού θεωρούσαν μεγάλη τους τιμή να πηγαίνουν στη μάχη σαν μέλη του Κόμματος. Στη διάρκεια του πολέμου, οι στρατιωτικές κομματικές οργανώσεις πολλαπλασιάζονταν αδιάκοπα. Ενώ στα τέλη του 1941 στο σοβιετικό στρατό και στο πολεμικό ναυτικό υπηρετούσαν 1.300 χιλιάδες κομμουνιστές ή τα 42,4% της συνολικής δύναμης του Κόμματος, στα 1942 ξεπέρασαν τα 2 εκατομμύρια ή τα 54,3% της συνολικής δύναμης του Κόμματος και στο τέλος του πολέμου ήταν περισσότεροι από 3,5 εκατομμύρια ή τα 60% όλων των τακτικών και υποψηφίων μελών του ΚΚΣΕ». Επίσημα κείμενα του υπουργείου Αμυνας της ΕΣΣΔ, «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1939-1945», τ. 3ος σελ. 213.
Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού
Η παρέλαση της νίκης. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία, 24 Ιουνίου 1945
«Στη διάρκεια των πρώτων 18 μηνών του πολέμου, η εθνική οικονομία της Σοβιετικής Ενωσης έπαθε μεγάλες καταστροφές. Μονάχα στα εδάφη που κατείχε ο αντίπαλος το Νοέμβρη του 1941, παράγονταν πριν από την έναρξη του πολέμου τα 63% του κάρβουνου, τα 68% του χυτοσίδηρου, τα 58% του χάλυβα και τα 60% από τη συνολική παραγωγή αλουμινίου. Το καλοκαίρι του 1942, ύστερα από την προέλαση του εχθρού μέχρι το Βορονέζ, το Στάλινγκραντ και την κύρια οροσειρά του Καυκάσου, οι καταστροφές της εθνικής οικονομίας μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο. Ωστόσο, παρ' όλη την κατάσταση αυτή, η σοβιετική βιομηχανία παρήγαγε κατά το 1942 περισσότερα από 25 χιλιάδες αεροπλάνα, 23,5 περίπου χιλιάδες άρματα μάχης (απ' αυτά περισσότερα από 13,5 χιλιάδες ήταν Τ34) και περισσότερα από 34 χιλιάδες κανόνια (διαμετρήματος 76 χιλιοστών, 122 χιλιοστών και 152 χιλιοστών)... Από άποψη ποιότητας η σοβιετική πολεμική τεχνική όχι μόνο δεν υστερούσε σε σχέση με την τεχνική του εχθρού, αλλά και σε μερικά είδη την ξεπερνούσε. Χάρη στο ότι η βιομηχανία μας κατά το 1942 παρήγαγε πολύ περισσότερα βασικά είδη οπλισμού και πολεμικών τεχνικών μέσων σε σύγκριση με τη φασιστική Γερμανία, συμπληρώθηκαν όλες οι απώλειες που είχαν τα στρατεύματά μας στα χρόνια 1941 και 1942. Εξασφαλίστηκε η απαραίτητη υπεροχή σε πολεμικά τεχνικά μέσα απέναντι του εχθρού και δημιουργήθηκαν ευνοϊκές συνθήκες για τη ριζική αλλαγή της πορείας του πολέμου.
Στην περίοδο 1943-1945, το σοβιετικό κράτος απόκτησε μεγάλη ικανότητα παραγωγής. Με τις ηρωικές προσπάθειες του σοβιετικού λαού ιδρύθηκαν καινούρια εργοστάσια, μεταλλεία, εργοστάσια ηλεκτρικής παραγωγής κλπ. και επισκευάστηκαν αυτά που είχαν πάθει βλάβες. Εξαιτίας των μεγάλων καταστροφών που προξένησαν οι γερμανοφασίστες κατακτητές στη Σοβιετική Ενωση, ακόμα και στα 1945 σε σύγκριση με το 1940 η ηλεκτρενέργεια ήταν λιγότερη κατά 10%, ο χάλυβας κατά 33%, ο χυτοσίδηρος κατά 40%, το πετρέλαιο κατά 37,7% και το κάρβουνο κατά 10%. Αυτό φυσικά δημιουργούσε τεράστιες δυσκολίες για την παραπέρα ανάπτυξη της πολεμικής παραγωγής. Ωστόσο, οι δυσκολίες αυτές, κάτω από την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, ξεπεράστηκαν από το σοβιετικό λαό. Η σοβιετική σοσιαλιστική παραγωγή κάλυπτε τις ανάγκες του μετώπου». Επίσημα κείμενα του υπουργείου Αμυνας της ΕΣΣΔ, «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1939-1945», τ. 3ος σελ. 211-212).
Ακριβώς αυτά τα επιτεύγματα που αποκάλυπταν για μια ακόμη φορά την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, και με δεδομένη την προέλαση του Κόκκινου Στρατού προς τη Γερμανία, προκειμένου να χτυπήσει το γερμανικό ιμπεριαλισμό στην καρδιά του, στο ίδιο το Βερολίνο, ανέβαζαν κατακόρυφα στη συνείδηση των λαών το κύρος της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού. Αλλωστε, ο Σοβιετικός στρατός συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση των λαών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων από τους χιτλερικούς, προελαύνοντας προς τη Γερμανία. Οι Αγγλοαμερικανοί, αν και είχαν συμφωνήσει στα πλαίσια του αντιχιτλερικού συνασπισμού για τη συντριβή του χιτλερισμού και την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, εντούτοις, στις αρχές του 1945 και ενώ πλέον ερχόταν το τέλος του πολέμου, κυριαρχούνταν από πολιτικές σκέψεις και εφάρμοζαν ταχτική, η οποία αφ' ενός δε θα αποδυνάμωνε εντελώς τη Γερμανία αφ' ετέρου θα αποδυνάμωσε στο έπακρο την ΕΣΣΔ. Η αστική τάξη τόσο των ΗΠΑ όσο και της Αγγλίας, κυριαρχούνταν από το φόβο των αποτελεσμάτων του πολέμου και της διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου, αφού δεν ήθελαν να χαθεί ένα καπιταλιστικό κράτος σαν τη Γερμανία από το ιμπεριαλιστικό άρμα. Επίσης, κυριαρχούνταν από το φόβο του ξεσπάσματος επαναστάσεων στην Ευρώπη, με δεδομένο ότι ο πόλεμος δημιούργησε συνθήκες επαναστατικής κρίσης, η ΕΣΣΔ και ο σοσιαλισμός κατείχαν μεγάλο κύρος στη συνείδηση των λαών, ενώ σε μια σειρά χώρες στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ηγούνταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με επικεφαλής τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ετσι, επιδίωξαν να κάνουν και έκαναν χωριστές ενέργειες συνθηκολόγησης με τους χιτλερικούς, ώστε και οι ίδιοι να έχουν λιγότερες απώλειες, αλλά και ο γερμανικός στρατός επίσης το ίδιο. Ταυτόχρονα, γερμανικά στρατεύματα από το δυτικό μέτωπο μεταφέρονταν στο ανατολικό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ