12 Φεβ 2012

Δύσκολες ώρες για το Κόμμα



ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»
Δύσκολες ώρες για το Κόμμα
Πώς εκδόθηκε το πρώτο παράνομο φύλλο στη χούντα των συνταγματαρχών
Το πρώτο παράνομο φύλλο του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» στη χούντα, κυκλοφόρησε το Μάρτη του 1968
Από το σύντροφο Νίκο Κυριακίδη πήραμε ένα κείμενο με μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», συγκεκριμένα για το ιστορικό της έκδοσης του πρώτου παράνομου φύλλου στην Αθήνα την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών που εγκαθιδρύθηκε στις 21 Απρίλη 1967. Ο ίδιος ο σύντροφος Ν. Κυριακίδης αναφέρει τα εξής:
Τιμώντας τη μνήμη του σ. ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, δίνω για δημοσίευση από μαρτυρία του, για να μάθουν οι νέοι μας μερικά ιστορικά στοιχεία για την έκδοση του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» στην παρανομία στην περίοδο της δικτατορίας.
Το ιστορικό αυτό διαδραματίζεται αρχές του 1968, αμέσως μετά τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ και την αποχώρηση της δεξιάς αναθεωρητικής ομάδας που δρούσε για πολλά χρόνια στο Κόμμα, αναπτύσσοντας φραξιονιστική δράση με σκοπό την αλλοίωση του χαρακτήρα του ΚΚΕ, ως κόμματος της εργατικής τάξης και τη μετατροπή του σε ένα δεξιό οπορτουνιστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικής υφής. Ηταν η εποχή που στη Δυτική Ευρώπη αναπτυσσόταν και απλωνόταν ο λεγόμενος ευρωκομμουνισμός που ως δεξιό οπορτουνιστικό ιδεολογικό ρεύμα, έβλαψε τα μέγιστα το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το Φλεβάρη του 1968, το Κόμμα με τις αποφάσεις της έθετε τέρμα και στη φραξιονιστική αυτή δράση, αλλά άνοιγε το δρόμο για να ξεμπερδεύει με τον οπορτουνισμό που αναπτυσσόταν στις γραμμές του, μέσα στο ίδιο το ΠΓ και την ΚΕ.
Προκειμένου ο αναγνώστης να έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την τεράστια σημασία που είχε για το ΚΚΕ και το ελληνικό εργατικό κίνημα η συγκεκριμένη περίοδος σχετικά με τις εσωκομματικές εξελίξεις, αλλά και της σημασίας του ιστορικού της έκδοσης του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και της πρωτοβουλίας του συντρόφου Γιάννη Νικολόπουλου, θα κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στη συγκεκριμένη περίοδο που οδήγησε ως τη διάσπαση του ΚΚΕ. Αλλωστε αυτή την αναθεωρητική ομάδα που έφυγε από το ΚΚΕ, αφού δεν μπόρεσε να το αλώσει και να το μετατρέψει σε εξάρτημα του συστήματος σε μια από τις πλέον δύσκολες περιόδους του λαϊκού κινήματος μέσα στη χούντα, έγινε η αιχμή του δόρατος του αντικομμουνισμού, έχει ρίζες ο σημερινός ΣΥΝ.
Η 12 Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ
Ας παρακολουθήσουμε τα ίδια τα γεγονότα.
Στις 16 του Φλεβάρη 1968 συνήλθε η 12η Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ με δύο θέματα: 1. Η πολιτική κατάσταση της χώρας και τα καθήκοντα του Κόμματος. 2. Εσωκομματικά ζητήματα.
Στο πρώτο θέμα η 12η Ολομέλεια, αφού τόνισε ότι για να πέσει η δικτατορία χρειάζεται η κοινή πάλη του λαού και των αντιδικτατορικών δυνάμεων του στρατού, ψήφισε ένα πρόγραμμα μίνιμουμ γύρω από το όποιο μπορούν να συγκεντρωθούν οι αντιδικτατορικές δυνάμεις.
Στο δεύτερο θέμα η Ολομέλεια αντιμετώπισε τη φραξιονιστική επίθεση στη γραμμή και την καθοδήγηση του Κόμματος της ομάδας Μήτσου Παρτσαλίδη, Ζήση Ζωγράφου και Πάνου Δημητρίου, μέλη του ΠΓ της ΚΕ, με δεξιά οπορτουνιστική γραμμή, γραμμή πού οδηγούσε αντικειμενικά στη διάλυση του ΚΚΕ και τη μετατροπή του σε ουρά της αστικής τάξης.
Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ αφού καταδίκασε με τον πιο αυστηρό τρόπο τη δεξιά οπορτουνιστική πλατφόρμα και τη φραξιονιστική δράση της ομάδας αυτής, που, όπως αποκαλύφτηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών της Ολομέλειας, δρούσε συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθαίρεσε από το ΠΓ τους παραπάνω τρεις και τους κάλεσε να πειθαρχήσουν στη γραμμή και στις αποφάσεις του Κόμματος. Η 12η Ολομέλεια εξουσιοδότησε το ΠΓ, για την περιφρούρηση της ενότητας του Κόμματος, να πάρει τα μέτρα που θα χρειαστούν αν συνεχιστεί η φραξιονιστική δράση.
Η φράξια οδηγεί στη διάσπαση
Αμέσως μετά την καθαίρεσή τους αυτοί οι τρεις όχι μόνο δεν πειθάρχησαν στο Κόμμα, αλλά προχώρησαν σε ανοιχτή διασπαστική δράση. Κατέλαβαν το ραδιοσταθμό του ΚΚΕ «Φωνή της Αλήθειας» απ' όπου απευθύνονταν στα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ καλώντας να μην πειθαρχήσουν με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας. Και στη συνέχεια συγκρότησαν τη λεγόμενη «Ενωτική Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ» σε αντιπαράθεση με την ΚΕ του Κόμματος και με μέσο την παραπληροφόρηση σχετικά με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας και σκοπό αντικειμενικά τη διάλυση του ΚΚΕ, οδηγούσαν το Κόμμα στη διάσπαση.
Το Κόμμα συσπειρώνεται
Βεβαίως οι αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας συζητήθηκαν σε ολόκληρο το Κόμμα, μέσα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών και των μελών του τάχτηκαν με τις αποφάσεις της. Και συζητήθηκαν παντού, στην παρανομία, στις ομάδες κρατουμένων στις φυλακές και τις εξορίες. Στην Ελλάδα τότε τη δουλιά του Κόμματος καθοδηγούσε κλιμάκιο της ΚΕ που ονομαζόταν Γραφείο του Εσωτερικού. Το «Γραφείο Εσωτερικού» όμως τάχτηκε με την αναθεωρητική ομάδα και ενάντια στις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας. Αλλά οι οργανώσεις του Κόμματος, με πρώτη απ' όλες την Κομματική Οργάνωση Αθήνας, τάχτηκαν με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας, δηλαδή με το Κόμμα και την ΚΕ και όχι με τη διασπαστική οπορτουνιστική ομάδα, η οποία αμέσως μετά και αφού δεν έπιασε το κόλπο της λεγόμενης «Ενωτικής ΚΕ», προχώρησε στη συγκρότηση κόμματος καπηλευόμενη τον τίτλο του ΚΚΕ, με την ονομασία «ΚΚΕ Εσωτερικού», παίρνοντας το προσωνύμιο από το «Γραφείο Εσωτερικού». Ηταν ονομασία με προβοκατόρικη διάσταση αφού μεγάλο τμήμα του ΚΚΕ συνέχιζε να βρίσκεται στις τότε σοσιαλιστικές χώρες και την ΕΣΣΔ από το τέλος του εμφυλίου πολέμου μετά την ήττα του ΔΣΕ. Ετσι οι ίδιοι πρσκόλλησαν το «Εσωτερικού» στην οπορτουνιστική τους ομάδα για να ξεχωρίζει από το ΚΚΕ στο οποίο προσκόλλησαν οι ίδιοι το προσωνύμιο «Εξωτερικού» και συνέβαλαν έτσι στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί ξενοκίνητου ΚΚΕ. Και ταυτόχρονα επιδίωκαν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι αυτοί εκπροσωπούν το κόμμα της εργατικής τάξης της Ελλάδας σε αντίθεση με το ΚΚΕ. Ο αντικομμουνιστικός και αντισοβιετικός τους κατήφορος δεν είχε όρια. Και βεβαίως η άρχουσα τάξη τους καλοδέχτηκε και τους χρησιμοποίησε, όπως αυτή ξέρει να χρησιμοποιεί τον οπορτουνισμό για να χτυπήσει το εργατικό και το κομμουνιστικό κίνημα. Αλλά και η σύγχρονη ιστορία του κινήματός μας τους έχει κατατάξει εκεί που τους αξίζει, ως ουρά της αστικής τάξης. Είναι μια ιστορία που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα του μονίμως σταθερού ανοιχτού ιδεολογικοπολιτικού μετώπου στον οπορτουνισμό και τους φορείς του ως αποφασιστικό παράγοντα για το δυνάμωμα της επαναστατικής πάλης.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες εκδόθηκε το πρώτο φύλλο του παράνομου «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» της περιόδου της χούντας με πρωτοβουλία του Γιάννη Νικολόπουλου. Ας το παρακολουθήσουμε από τη δική του αφήγηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ