Να μη χαντακωθεί ο λαός, είτε με πισωγύρισμα, είτε με αυταπάτες
 |
«
Απευθυνόμαστε στα εργατικά, στα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Σε αυτούς που για πολλά χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ή εναλλάξ έφευγαν από τη ΝΔ και πήγαιναν στο ΠΑΣΟΚ και ανάποδα. Τους ζητάμε να θυμηθούν τι τους λέγαμε, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά την τελευταία 20ετία. Ιδιαίτερα μετά το 1990, μετά το 1992, μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την απόφαση για βαθύτερη ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ.
Να θυμηθούν τι τους λέγαμε για το τέλειωμα κυριολεκτικά του ΠΑΣΟΚ, όταν λέγαμε ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε πλήρη συντηρητική στροφή και τώρα δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά με τη ΝΔ. Απλώς έμειναν κάποια συνθήματα, κάποιοι ιδεολογικοί όροι που βεβαίως έμειναν συνθήματα και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Να θυμηθούν τι τους λέγαμε, όταν ακριβώς ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα. Και τότε τους είπαμε ότι δεν ισχύει αυτό που τους έλεγαν όλα τα κόμματα από τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΝ, ότι τώρα τάχα μπαίνουμε στη λεωφόρο της ειρήνης και της δημοκρατίας, και της ευημερίας, γιατί σταμάτησε ο ψυχρός πόλεμος, δεν υπάρχει λόγος να ξαναγίνει πόλεμος, γιατί τώρα πια, ό,τι διαφορές υπάρχουν, μπορεί να λυθούν με ειρηνικά πολιτικά μέσα. Τότε προειδοποιήσαμε για την έναρξη ενός νέου γύρου τοπικών πολέμων καταρχήν, τους μιλήσαμε για τον πόλεμο στα Βαλκάνια.
Να θυμηθούν τι τους λέγαμε τότε και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90. Οτι από το '92 και μετά εγκαινιάστηκε μια συστηματική προσπάθεια που αρχικά εμφανίστηκε με ήπιο τρόπο, με τη λογική του "σιγά - σιγά" και τώρα με την κρίση παίρνει τη μορφή της καταιγίδας. Οταν τους λέγαμε ότι θα πάρουν πίσω τις κατακτήσεις που είχαν αποσπάσει οι λαοί στην Ευρώπη και ο ελληνικός λαός στην Ελλάδα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά το '74.
 |
Οχι γιατί βεβαίως εμείς υπερασπιζόμαστε τις κρατικές επιχειρήσεις, όπως τις κατάντησαν η λεγόμενη "εθνικοποίηση" της ΝΔ και "κοινωνικοποίηση" του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80. Αλλά γιατί ξέραμε ότι με τις πρώτες μετοχές που θα πούλαγαν θα έπαιρνε αμπάριζα βουνά, θάλασσες, λιμάνια, αεροδρόμια, τα πάντα. Και ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα οδηγούσαν στην αύξηση του προβλήματος της ανεργίας, τη μείωση των πραγματικών μισθών, που βεβαίως έγιναν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Τους λέγαμε ότι από τότε σκάει μύτη η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και των ευέλικτων μορφών. Οταν τους λέγαμε ότι όσο πιο βαθιά γίνει η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, τόσο πιο μεγάλα εμπόδια θα έμπαιναν στην προσπάθεια του λαού για κοινωνική λαϊκή ευημερία.
Να θυμηθούν όταν τους λέγαμε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δε σημαίνει ό,τι ήξεραν ως τότε - και που τότε βεβαίως ήταν αρνητικά -, αλλά πολλά περισσότερα. Οτι από τότε που καταργήθηκαν οι χάρτες που έκρυβαν τα εθνικά σύνορα στο Αιγαίο, δεν θα μπορούσε κανείς να μένει ήσυχος για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για τα σύνορα. Και βεβαίως, δε θα μπορούσε κανείς να αναθέσει τη φύλαξη των συνόρων ούτε στην αστική τάξη της χώρας, ούτε βεβαίως στο ΝΑΤΟ και στους συμμάχους τους.
Να θυμίσουμε ότι προβλέψαμε την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Βεβαίως δεν ήταν δυνατόν να προσδιορίσεις τη χρονιά που θα ξέσπαγε, αλλά είμαστε απολύτως βέβαιοι και το διατυπώσαμε ότι στη δεκαετία του '90 η κρίση θα χτύπαγε την πόρτα της Ελλάδας. Και θα ήταν αποτέλεσμα της ταχύρρυθμης καπιταλιστικής ανάπτυξης, της μεγάλης κερδοφορίας και μεγάλης και αχαλίνωτης - και δεν θα μπορεί να είναι αλλιώς - συσσώρευσης των κεφαλαίων.
Είναι γεγονός ότι τα λέγαμε. Αλλά τελικά τους τούμπαραν οι υποσχέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι αυταπάτες, η λογική του μικρότερου κακού. Αλλά και η αντικομμουνιστική εκστρατεία ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις, δε βλέπει πού πηγαίνουν τα πράγματα, δε θέλει να δει τις εξελίξεις του σήμερα, ότι τάχα κοιτάζει αποκλειστικά στο παρελθόν, δεν παίρνει χαμπάρι και ότι φανατίζει το λαό ή θέλει να κερδίσει ψήφους μιλώντας για συμφορές που έρχονται.
Θυμίζουμε τι είπε το ΚΚΕ στην πρώτη μετεκλογική συνέντευξη του 2009, όταν ένα μέρος του λαού αισθάνθηκε ανακούφιση, γιατί στη θέση της ΝΔ βγήκε το ΠΑΣΟΚ. Τότε είπαμε ότι ο λαός πρέπει να εξαπολύσει πόλεμο στον πόλεμο που θα δεχτεί. Και τότε υπήρχαν ακόμα και φίλοι του Κόμματος, καλοπροαίρετοι βεβαίως, που μας είπαν, μα τι νόημα έχει να καλούμε το λαό σε πόλεμο πριν ακόμα δοκιμαστεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αποκτήσει ο λαός μία εμπειρία. Οταν όλα τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ μέχρι τον Καρατζαφέρη και τον ΣΥΝ, έλεγαν "εμείς θα κάνουμε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση κρίνοντας αν εφαρμόζει το πρόγραμμά της".
Μα είναι δυνατόν να είναι θετικό κριτήριο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμά του; Στο πρόγραμμά του έλεγε τα πάντα. Εχουν δίκιο, είχαν δίκιο οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ όταν μετεκλογικά έλεγαν "μα αυτά τα λέγαμε στο πρόγραμμα". Οπως είχε δίκιο παλιότερα και η ΝΔ, όταν έλεγε "μα αυτά τα λέγαμε στο πρόγραμμα". Πέρα από ορισμένες επιφανειακές και άνευ ουσίας υποσχέσεις - οι συνηθισμένες προεκλογικές -, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, στο πρόγραμμά τους τα έλεγαν. Ναι, εντάξει, με έναν συμβολικό τρόπο. Αλλά και αν δεν μπορούσε κάποιος να διαβάσει το πρόγραμμα και να καταλάβει πίσω από τους ουδέτερους ΕΟΚικούς όρους τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο, όμως υπήρχε η πράξη τους.
Μεγάλη η ευθύνη του καθενός
Γιατί τα λέμε αυτά τώρα; Γιατί το βράδυ των εκλογών θα μετρηθεί εάν το εργατικό, το λαϊκό κίνημα θα έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά και θα είναι ετοιμοπόλεμο να αντιδράσει από τις 7 και τις 8 Μάη. Οποια κυβέρνηση και αν προκύψει, δεν πρόκειται να αλλάξει τη ζωή του λαού, ούτε 1% προς το καλύτερο. Η πορεία θα είναι χειρότερη. Σ' αυτό επιμένουμε.
Και αν θέλετε, ανεβαίνει η ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς να τοποθετηθεί, να σκεφθεί πάρα πολύ σοβαρά την ψήφο. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι για εμάς η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων είναι η ταξική πάλη, είναι το εργατικό κίνημα, είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου. Είναι η ορμητική είσοδος σε αυτή την κοινωνική, λαϊκή συμμαχία, νέων ηλικιών και γυναικών. Αυτό δε σημαίνει ότι υποτιμάμε τη συγκεκριμένη πολιτική μάχη της 6ης Μάη. Είναι και αυτή μία μορφή πάλης.
Και αυτή η μορφή πάλης πρέπει να αξιοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για να μπορέσει ο λαός να ανακτήσει δύναμη, που δεν την εκμεταλλεύτηκε στο προηγούμενο διάστημα. Να αποκτήσει εμπιστοσύνη, κουράγιο στη δυνατότητά του να επιβάλλει θετικές εξελίξεις. Και οπωσδήποτε θα βαρύνει, θα παίξει ρόλο, τα επόμενα χρόνια και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Βεβαίως, αυτή η εκλογική μάχη περικλείει θετική δυναμική. Και η θετική δυναμική βρίσκεται στο γεγονός ότι εργατικά λαϊκά στρώματα έχουν αποφασίσει να γυρίσουν την πλάτη σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και αυτό το γύρισμα της πλάτης πρέπει να γίνει οριστικό, να μην πισωγυρίσουν καθόλου, να μην ταλαντευθούν μπροστά στη μεγάλη κινδυνολογία και δεν ξέρουμε και τι άλλο θα χρησιμοποιήσουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες.
Αυτό είναι το θετικό στοιχείο, η θετική δυναμική της εκλογικής μάχης, στην οποία δυναμική εμείς έχουμε συμβάλει όχι μόνο με πολιτικές αποκαλύψεις, αλλά με χειροπιαστές λαϊκές - εργατικές κινητοποιήσεις. Με αυτή την βασανιστική, επίμονη και αναντικατάστατη δουλειά, να οργανωθούν οι εργάτες και οι υπάλληλοι, όλοι στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Εχουμε συμβάλει με τα πολιτικά μας συνθήματα κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και κατά της εξουσίας των μονοπωλίων. Δώσαμε κουράγιο στο λαό με τα συνθήματα της απειθαρχίας και της ανυπακοής, όταν όλοι οι άλλοι τα φοβόντουσαν και δίσταζαν.
Αυτή όμως η μεγάλη δυναμική που περικλείει η εκλογική μάχη, αυτό το κλίμα το θετικό που υπάρχει, μπορεί - αν δεν αποβάλλει μέσα του και ιδιαίτερα αν δεν αποβάλλουν τα εργατικά, τα φτωχά λαϊκά στρώματα κάθε ίχνος αυταπάτης - μπορεί ακριβώς να οδηγήσει το λαό και σε ένα νέο χαντάκωμα. Και είμαστε υποχρεωμένοι να το θέσουμε, γιατί εμείς δεν θέλουμε να περιγράφουμε τα γεγονότα μετά, αλλά συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε και το κάνουμε 94 χρόνια τώρα και αυτό που μπορεί να θυμηθεί κάποιος τα τελευταία 20 χρόνια. Υπενθυμίζουμε, ότι αυτή η δυναμική μπορεί να μετριαστεί, να αδυνατίσει μέχρι και να ακυρωθεί, αν κάποιοι την τελευταία στιγμή κάτω από εκβιαστικά διλήμματα πισωγυρίσουν. Αλλά και θα χαντακωθεί κυριολεκτικά ο λαός αν παρασυρθεί από τις αυταπάτες των λεγόμενων "αντιμνημονιακών" δυνάμεων.
Τα "αντιμνημονιακά" κόμματα ως ποσότητα, με βάση αυτά που λένε και όχι με βάση αυτά που πραγματικά είναι, αυτό που προσλαμβάνει σήμερα ο λαός, είναι ότι είναι αρκετά, τέσσερα-πέντε. Αυτά τα κόμματα όπως κι αν λέγονται και μάλιστα αυτά τα κόμματα που είτε διαμορφώθηκαν, είτε ενισχύθηκαν με μεταγραφές βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αυτά τα κόμματα είναι μέσα εντελώς στην υπηρέτηση του συστήματος. Ακόμα και όταν εγκαλούν το σύστημα και του κάνουν κάποια κριτική - και κυρίως δεν κάνουν κριτική στο σύστημα αλλά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και όχι συνολικά σε αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, το πολιτικό σύστημα του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Δεν περπατά υπέρ του λαού η κριτική, μόνο υπέρ στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές, δεν είναι τίποτα άλλο από κυβερνητικό όργανο των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των δυνάμεων του κεφαλαίου. Δεν κατεβαίνουν, δεν ζητούν την ψήφο του λαού οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και οι εξαγωγείς κεφαλαίων και εμπορευμάτων. Αυτοί δεν κατεβαίνουν στο ψηφοδέλτιο.
Μπορεί βεβαίως να έχουν κάποια στελέχη τους μέσα στα ψηφοδέλτια, κάποιους υποψήφιους βεβαίως που έχουν βαρύ πακέτο μετοχών σε μία σειρά επιχειρήσεις. Αλλά η ίδια η αστική τάξη της χώρας μας, τα ίδια τα μονοπώλια, δεν φτιάχνουν δικά τους ψηφοδέλτια. Κατεβαίνουν μέσω της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επομένως, όποιος καταγγέλλει μόνο τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - και αυτό κάνουν οι "αντιμνημονιακές" δυνάμεις - στην πραγματικότητα αφήνουν στο απυρόβλητο το ίδιο το σύστημα και την ίδια την ΕΕ.
Καμία εμπιστοσύνη στους «αντιμνημονιακούς»
Οι λεγόμενες "αντιμνημονιακές" δυνάμεις, από τον Καμμένο μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ λένε το εξής πράγμα: "Τελείωσε αν εμείς ισχυροποιηθούμε". Και μάλιστα, αν προκύψει μία κυβέρνηση των "αντιμνημονιακών" δυνάμεων ή των "αριστερών αντιμνημονιακών" δυνάμεων, τότε θα πάμε και θα χτυπήσουμε την μπουνιά στο τραπέζι απέναντι στην Μέρκελ και όλους τους άλλους στην ΕΕ. Θα πάμε εκεί και θα κάνουμε αυτό που δεν έκαναν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που δε διαπραγματεύθηκαν. Θα πάμε με δυνατή φωνή και θα διαπραγματευθούμε.
Και μόνο που λένε αυτό, ο λαός πρέπει να κουμπώνεται, να έχει ανοιχτά τα μάτια. Γιατί σήμερα δε συγχωρούνται νέες αυταπάτες. Την ίδια ώρα μάς λένε το εξής: Δεν αμφισβητούν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Οχι. Ισα ίσα λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει μέσα στην ΕΕ.
Και ρωτάμε, τον εργάτη, το φτωχό άνθρωπο: Τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή, όταν οι λεγόμενοι "σύμμαχοι" θα ξέρουν ότι αυτοί που διαπραγματεύονται δεν αμφισβητούν τη συμμετοχή και την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, όταν δηλώνουν ότι εμείς θα μείνουμε μέσα στην ΕΕ; Ο,τι άλλο και αν ζητήσουν δεν έχει καμία σημασία. Τους φοβερίζουν; Αντίθετα, τους καθησυχάζουν.
Εχετε ακούσει ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαπραγμάτευση. Οταν λες από πριν ότι εγώ δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τη συμμετοχή μου σε αυτή τη στρούγκα; Διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει και αναδιαπραγμάτευση στα πλαίσια της ΕΕ για το κεφάλαιο, τμήματα του κεφαλαίου, υπέρ των εφοπλιστών, υπέρ των βιομηχάνων, υπέρ της ελληνικής αστικής τάξης. Διαπραγμάτευση υπέρ του λαού, των λαών της Ευρώπης δεν υπάρχει. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να έχει νόημα και αποτέλεσμα η διαπραγμάτευση, όταν δηλώνεις ότι εγώ θα παραμείνω στην ΕΕ.
Το ΚΚΕ έχει καθαρά χαρτιά. Τι λέμε; Η δύναμη του λαού. Ο λαός μπορεί να αποσπάσει κατακτήσεις, υψώνοντας σημαία το στόχο της αποδέσμευσης. Βεβαίως, για το ΚΚΕ, νίκη σε επίπεδο διακυβέρνησης, σε επίπεδο εξουσίας, εκείνη τη στιγμή ταυτίζεται και με την αποδέσμευση. Ενα κίνημα βροντερό και δυνατό αν υπήρχε και την προηγούμενη δεκαετία, υπέρ της αποδέσμευσης της Ελλάδας από την ΕΕ και της μονομερούς διαγραφής του χρέους, αυτό το κίνημα θα μπορούσε τα προηγούμενα χρόνια κάτι να έχει ματαιώσει. Θα μπορούσε να τρομοκρατήσει, γιατί αυτό θα πει συσχετισμός δύναμης. Κι όταν ο λαός φοβάται τη σύγκρουση με την ΕΕ και τη σύγκρουση με τα μονοπώλια μέσα στην Ελλάδα, από χέρι, ακόμα και αν δεν έχει έρθει η τελική ώρα της σύγκρουσης, από χέρι, θα τρομοκρατηθεί και θα υποχωρήσει με την τρομοκρατία των άλλων.
Αλλά ας θυμηθούμε και κάτι άλλο. Υπήρχαν φάσεις σήμερα στην ανάπτυξη του κινήματος, που κλάδοι, όχι όλοι, κάποιοι κλάδοι είτε επηρεάστηκαν, είτε άμεσα είτε έμμεσα από τις θέσεις και τα συνθήματα του ΚΚΕ που έλεγε: Απειθαρχία και ανυπακοή. Εμείς ένα νόμο σεβόμαστε. Το δίκιο του εργάτη. Οτι δεν πρέπει να σέβεσαι και να υποτάσσεσαι στους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους. Είναι τυχαίο ότι ο κλάδος των ναυτεργατών, επιστρατευμένος τόσα χρόνια και όμως πραγματοποιεί απεργία με τέτοια ποσοστά, με τέτοια επιτυχία και όταν κοινοποιούν τα δελτία της επιστράτευσης και όταν η κυβέρνηση προεκλογικά φοβάται να τα κοινοποιήσει; Και άλλοι κλάδοι αψήφησαν απαγορεύσεις. Οχι όλοι, αλλά κάποιοι.
Τι λένε, λοιπόν, αυτές οι αντιμνημονιακές δυνάμεις; "Θα διαπραγματευθούμε μέσα στην ΕΕ". Ποιος πιστεύει ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει; Να σας πω ένα παράδειγμα. Γιατί λένε μερικοί ότι όταν, ας πούμε, στη Γαλλία κερδίσει ο σοσιαλιστής Ολάν, τότε θα αλλάξει το κλίμα. Ναι θα αλλάξει το κλίμα, από ποια πλευρά; Η γαλλική αστική τάξη αν π.χ. είχε ένα δεσμό πολιτική συγγένειας με τη γερμανική αστική τάξη, αυτός ο δεσμός θα σπάσει. Και λοιπόν; Δεν έχει καμία σχέση η αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο αστικές τάξεις. Δε γίνεται υπέρ των λαών.
Αρα ας δούμε κάτι πιο ουσιαστικό. Το 2009 έγιναν Ευρωεκλογές και υπήρξε μία καινούρια Κομισιόν, ένα καινούριο Ευρωκοινοβούλιο. Το 97% των αποφάσεων που έχουν παρθεί έχουν παρθεί με ομοφωνία σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων κομμάτων, συντηρητικών κομμάτων κλπ. Το 97%. Τι θα αλλάξει τώρα; Επειδή, δηλαδή, στη θέση του Σαρκοζί μπορεί να μπει Ολάν; Και προσέξτε, θα μπει ο Ολάν με τον όρο ότι θα τον ψηφίσουν, κομμουνιστές, αριστεροί και ο Σιράκ, Λεπέν.
Τι δείχνουν όλα αυτά τα πράγματα; Οτι ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις λεγόμενες "αντιμνημονιακές" δυνάμεις. Βάζουμε, αν θέλετε, και ένα δεύτερο ερώτημα: Λένε ότι "εμείς θα επαναφέρουμε συντάξεις, θα κάνουμε εκείνο, το άλλο, θα φορολογήσουμε τους επιχειρηματικούς ομίλους". Καταρχήν, αυτό το απαγορεύει η ΕΕ, που σημαίνει ότι πρέπει να συγκρουστείς. Αλλά αφήστε την ΕΕ προς στιγμή.
Με ποια μέσα θα επιβάλλουν; Θα αναγκάσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους καπιταλιστές να δώσουν αυξήσεις, να υπογράψουν ΣΣΕ με ανθρώπινους μισθούς; Με ποια μέσα θα επιβάλουν να δώσουν στα ασφαλιστικά ταμεία αυξημένες εισφορές οι καπιταλιστές; Γιατί χωρίς αυξημένες εργοδοτικές εισφορές τα ασφαλιστικά ταμεία είναι χρεοκοπημένα.
Με ποιο τρόπο θα επιβάλουν αυτά τα μέτρα και μερικά άλλα που υπόσχονται κάτω από γενικούς τίτλους; Με ποιο τρόπο; Την άλλη μέρα από τις εκλογές, οι καπιταλιστές θα είναι καπιταλιστές και οι εργάτες θα είναι εργάτες. Τα μικρομάγαζα θα είναι μικρομάγαζα. Με ποιο τρόπο θα επιβάλουν τα πολυκαταστήματα να μη συγκεντρώνουν τη μερίδα του λέοντος και από αυτούς που έχουν και από τη φτωχολογιά, στην κατανάλωση; Πώς θα αποτρέψουν το σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα στα μεγάλα πολυκαταστήματα και στα μικρομάγαζα της γειτονιάς;
Με ποιο τρόπο θα ανακόψουν το ρόλο των τραπεζών, με ποια μέσα; Με πολιτικές αποφάσεις; Οι πολιτικές αποφάσεις ξέρετε πολύ καλά ότι δεν αρκούν. Θα τους αφήσουν την ιδιοκτησία, θα τους αφήσουν την εξουσία και τι θα κάνουν; Θα τους παρακαλούν. Θα υποχωρήσουν. Θα κάνουν πίσω. Αυτό είναι σίγουρο 100%. Και όχι μόνο θα κάνουν πίσω, το κυριότερο είναι αυτό: Η απογοήτευση της όποιας ελπίδας έχει σήμερα ο λαός. Θα μετατραπεί σε μία φοβερή απογοήτευση. Και η απογοήτευση οδηγεί σε αυτό που μέχρι σήμερα δεν έχουμε φτάσει, στην ήττα του κινήματος.
Εξουσία σημαίνει ιδιοκτησία του πλούτου
Το πρόγραμμά μας είναι η δράση μας όλα αυτά τα χρόνια. Πρόγραμμά μας για τις εκλογές είναι, για παράδειγμα, οι προτάσεις που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια, για τους ανέργους, τα ασφαλιστικά ταμεία - για τα αποθεματικά τους - για τα δάνεια των οικογενειών (στεγαστικά - καταναλωτικά - πιστωτικά) που αναγκαστικά τα έκαναν και δεν τους φτάνει το εισόδημα. Για τα αγροτικά προϊόντα, για τους ΕΒΕ και τους εμπόρους, για τα ζητήματα της Παιδείας, Υγείας, που είναι αιτήματα και προτάσεις που μπορούν και υπάρχουν δυνατότητες να γίνουν σήμερα, αλλά απορρίφθηκαν ακριβώς γιατί δε συμφέρει το κεφάλαιο, γιατί δεν τα επιτρέπει, δε δίνει το πράσινο φως η ΕΕ.
Το κατεξοχήν σύνθημα του ΚΚΕ υπάρχουν αντιμνημονιακές δυνάμεις που το χρησιμοποιούν. Οπως χαρακτηριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Λαϊκή εξουσία. Δεν το έλεγε μέχρι τώρα. Τώρα το θυμήθηκε, προεκλογικά; Και με την ευκαιρία θέλουμε να σταθούμε ιδιαίτερα σε αυτή την πολιτική δύναμη για τον εξής λόγο: Γιατί αυτή η πολιτική δύναμη σηκώνει αριστερές παντιέρες, όμως έχει τεράστια ευθύνη. Γιατί μιλούσαν αριστερά και ταυτόχρονα διέφθειραν το ριζοσπαστισμό, τον κατακτημένο ριζοσπαστισμό στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, μιλώντας για τους μονόδρομους της ΕΕ, για τη λεωφόρο της δημοκρατίας που άνοιξε στην ανθρωπότητα με την ανατροπή του σοσιαλισμού, υιοθετώντας αρκετές αντικομουνιστικές κορόνες, μιλώντας για κεντροαριστερά. Χρόνια μιλούσαν για την κεντροαριστερά.
Τι λένε τώρα; Οτι μέσα από τις εκλογές μπορεί να προκύψει μια αριστερή κυβέρνηση. Κυβέρνηση ανατροπής μπορεί να προκύψει; Δεν μπορεί να προκύψει. Γιατί οι θέσεις τους δεν είναι θέσεις ανατροπής. Ενώ καλούν σε ψήφο ανατροπής. Γι' αυτούς ανατροπή είναι αντί για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να έχουμε μια άλλη κυβέρνηση, αντινεοδημοκρατική και αντιΠΑΣΟΚική, αντιδικομματική. Ανατροπή σημαίνει ρήξη, σύγκρουση με τα μονοπώλια, αποδέσμευση από την ΕΕ.
Καταλαβαίνει η αστική τάξη της χώρας μας ότι δεν μπορεί να κυβερνά όπως κυβερνούσε. Εχει εναλλακτικά σενάρια και έχει βάλει ένα στόχο. Να δημιουργήσει, να ανασυνθέσει, να ανασυγκροτήσει το αστικό πολιτικό σύστημα. Αν χρειαστεί θα πετάξει στην άκρη και τη ΝΔ, ως τίτλο τη ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ ως ΠΑΣΟΚ. Εδώ σε δύο χρόνια ο Παπανδρέου τέρμα, τον Καραμανλή τον τερμάτισαν σε πέντε χρόνια, τον Ακη στον Κορυδαλλό, και άλλοι μπορεί να πάνε.
Εδώ μπορεί να πάρει διαζύγιο με το σύνολο αυτών των κομμάτων αλλά θα φτιάξει καινούρια. Θα φέρει καινούριους ηγέτες, νέους, υποτίθεται που δεν έχουν βάλει το χέρι στο μέλι, τίμιους, ηθικούς, ικανούς, βγαλμένους από τα ειδικά κολέγια. Και τα επίσημα και τα ανεπίσημα που βγάζουν τέτοιους πολιτικούς.
Και για την ανασυγκρότηση αυτού του πολιτικού σκηνικού βοηθάει. Αφού δεν μπορεί να έχει μια κυβέρνηση 100% δική της η άρχουσα τάξη, να έχει μια κυβέρνηση η οποία θα είναι δυνάμεων που δεν απειλούν το σύστημα, που έχουν κάποιες διεκδικήσεις, μέχρι να μπορέσουν να ανασυνθέσουν αυτό το πολιτικό σύστημα. Και για σκεφτείτε πόσες μεταγραφές βουλευτών έχουμε. 10-15 από τη ΝΔ, άλλοι τόσοι από το ΠΑΣΟΚ, που πήγαν; Σκορπίστηκαν στη Δημοκρατική Συμμαχία, στον Καμμένο, στον Κουβέλη, στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν άνθρωποι που έφυγαν, κατέθεσαν τη βουλευτική τους ιδιότητα και μπήκαν μέσα στο λαό, μπροστά στις κινητοποιήσεις, μέσα στις απεργίες. Αλλά έκαναν μεταγραφή. Ποιος εμπιστεύεται αυτές τις μεταγραφές; Και ποιος μας λέει ότι αυτές οι μεταγραφές αύριο δε θα γίνουν η γέφυρα της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού;
Ξεκαθαρίζουμε και λέμε στο λαό. Λίγες μέρες μένουν. Σκέψου και πράξε. Μη γυρίζεις πίσω σε αυτούς που σε χαντάκωσαν, σε αυτούς που σε έφεραν στη φτώχεια. Μην ξεχάσεις το ρόλο και τη δράση του ΚΚΕ, έστω και αν διαφωνείς σε ορισμένα πράγματα μαζί του, μη σε παραμυθιάζουν με νέες αυταπάτες. Απέναντι στην εξουσία της αστικής τάξης πρέπει να έχεις το νου σου να έρθεις εσύ στην εξουσία. Και αυτό εξαρτάται από το ρόλο, την αποστολή, τη σταθερότητα του ΚΚΕ.
Και αν ακόμη έχεις διαφωνίες με αυτό που εμείς λέμε εργατική λαϊκή εξουσία σκέψου το εξής πράγμα: Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική με το λαό να αναθέτει τη διακυβέρνηση της χώρας σε κάποια κόμματα, όποια κι αν είναι αυτά. Λαός στην εξουσία σημαίνει ότι είναι στην εξουσία. Και λαός χωρίς να έχει την ιδιοκτησία του πλούτου, δε θα είναι ποτέ στην εξουσία. Αυτό πρέπει να είναι καθαρό. Εξουσία σημαίνει έχω την ιδιοκτησία του πλούτου. Συμμετέχω, τη διευθύνω, την καθορίζω, την ελέγχω την εξουσία, τη διακυβέρνηση που θα υπάρχει, από τα κάτω προς τα πάνω».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
20/4/2012
-- Τα άθλια αντιΚΚΕ ψέματα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
7/1/2012
-- Επίθεση στη στρατηγική του ΚΚΕ με την καπηλεία του Ζαχαριάδη
11/11/2011
-- Θέλουν ενότητα υποταγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου