Ο πολιτικός – οικονομικός «Μενγκελισμός»

Ο πολιτικός – οικονομικός «Μενγκελισμός»

Tώρα που προκηρύχτηκαν κι επίσημα οι εκλογές και τέλειωσαν τα άλλοθι κι οι φιοριτούρες της συναλλακτικής ευπρέπειας των λύκων, που κρύβουν πίσω από γαυγίσματα το γρύλισμα του πεινασμένου σαρκοβόρου, τώρα μπήκαν μπροστά οι επιστημονικές μηχανές και τα κονκλάβια των υπερεξειδικευμένων στον ψυχολογικό πόλεμο και τη χειραγώγηση των μαζών.





Ο κεντρικός πολιτικός λόγος των κομμάτων που κατείχαν τη διακυβέρνηση και εξ αυτής την εξουσία για λογαριασμό του κεφαλαίου, αλλά κι ο ενίοτε πύρινος αντιμνημονιακός, αλλά όχι και συνάμα αντικαπιταλιστικός λόγος των αμοιβαδικών τους εκφάνσεων, έχει τα εξής χαρακτηριστικά:


Είναι προφητολογικά δήθεν εκφοβιστικός. Αναγγέλλει επικείμενες καταστροφές σε περίπτωση μη υπακοής των ψηφοφόρων στα τοις κείνων ρήμασι εκβιαστικά και προαπαντημένα διλήμματα.


Είναι εκβιαστικός καθώς υπερπροβάλλει τις συνέπειες της…ανυπακοής με την ωμότητα του δημίου που εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει με την κεφαλή πριν καλά καλά αποκοπεί από το σώμα καθώς τη σχίζει ο μπαλτάς.


Είναι λόγος εξειδικευμένα ασαφής, σχεδόν κακέκτυπο φθηνών σειρών τρόμου, οπότε σκιές και μάσκες εναλλασσόμενες, αφήνουν τη φαντασία του ακροατή θεατή να οργιάζει και να πυροδοτεί αυτοματισμούς απελπισμένης άμυνας.


Είναι έμμεσα και πομπωδώς σωτηριολογικός, αλλά ταυτόχρονα γεμάτος προαπαιτούμενα και αιρέσεις χρονικές, ποιοτικές και λογικές ακόμη. Παρατάσσει τα αν και τα εφ’ όσον των προϋποθέσεων της εξουσίας τους ωσάν να πρόκειται για βήματα νηπίων που πρέπει να διδαχτούν άμεσα οι πολίτες ψηφοφόροι.


Είναι χυδαία απολογητικός λόγος γιατί σέρνεται ανάμεσα στην εμπειρία και τη δοκιμασία, ανάμεσα στα ολοφάνερα βάσανα των φτωχών και φτωχοποιούμενων ταχύτατα Ελλήνων, σα φίδι κολοβό που αυτοβαφτίστηκε αζημίωτη συγγνώμη και δαγκώνει τους έντιμους για να τους ακινητοποιήσει την οργή.


Είναι ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών της προεκλογικής σκηνής, λόγος καλλιεργημένης συνενοχής και σχεδόν σεμνότυφος, καθώς καλεί σε μια κόλαση το λαό όπως ο πορνοβοσκός τις πόρνες με την υπόσχεση της μελλοντικής αποκατάστασης της τιμής τους.


Είναι μια κήρυξη πολέμου εντέλει ανοιχτή. Κατάμουτρα στον καθένα και την καθεμιά εκτοξευμένη με την ελευθεριότητα της αγοράς των λέξεων και του παζαριού των εννοιών. Ακούγονται σαν Κασσάνδρες που διαφημίζουν τους ίππους μιας Τροίας ως αναγκαίο και μοιραίο κακό κι όχι ως λάθος επιλογή σε λάθος μάχη.



Σ’ αυτήν την εκλογική παρτίδα, με αποκεφαλισμένα πιόνια, μισογκρεμισμένους πύργους, γελωτοποιούς βασιλιάδες, αργυρώνητους αξιωματικούς, πεθαμένη βασίλισσα και κουτσά μουλάρια στη θέση των αλόγων, οι σκακιστές του ξεπεσμένου αστικού ονείρου θέλουν ματ με μια δυο κινήσεις. Εφαρμόζοντας έναν ιδιότυπο πολιτικό και οικονομικό μενγκελισμό, κάτι σαν ευγονική διαδικασία παραγωγής σύγχρονων και συναινετικών δούλων, οι Μένγκελε καπιταλιστές παίρνουν και αναλύουν μέτρα με μαθηματικές, οικονομικές και πολιτικές αναλύσεις, κυρίως όμως με μια μεθοδολογία που παραπέμπει σε μια άρια φυλή κερδοσκόπων που θα επιζήσει και θα συνεχίσει να πλουτίζει χάρη στην τεχνητή καταστροφή κάθε μορφής αξίας της εργασίας πλην της καταναγκαστικής.






Οι μέρες έχασαν το νόημά τους γιατί οι Μένγκελε φοβούνται μήπως εγκλωβιστούν κι εντέλει εξαφανιστούν μέσα στο ευρωγκέτο της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Καθώς ούτε εξοντώθηκαν ούτε πέθαναν απ’ το δηλητήριο όλοι οι λαοί οι συντεθειμένοι από νεκρούς και ζώντες εργάτες, ποιητές, μανάδες κι επιστήμονες, ξωμάχοι και πολεμιστές με παράδοση αγώνων και κινήματα με ιστορία. Από το αναστάσιμο της συνείδησης των ημερών άλλωστε, προκύπτει και το επαναστάσιμο άγγελμα όσων δε ζουν χωρίς να αντιστέκονται. Με σφυρί και με δρεπάνι στη σκακιέρα αλλάζει και ο ρους της παρτίδας και το παιχνίδι. Το ξέρουν και φοβούνται και βιάζονται και λάθος θα κάνουν να υποτιμήσουν τους παίκτες σε πιόνια…