Ο τουρισμός

Ο τουρισμός

Η συμπόρευση της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και διαφόρων επιχειρηματικών ομάδων είναι δεδομένη και αποδεικνύεται καθημερινά στη ζωή. Λογικό. Γι' αυτούς υπάρχει η κυβέρνηση των τριών κομμάτων. Για να βρίσκει τρόπους να ψηφίζονται τα φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα μέτρα και πολιτικές. Για να συγκρατεί την οργή των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να περνάει τις αντιδραστικές και θανατηφόρες για τους εργαζόμενους αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα των παραγωγικών - κοινωνικών σχέσεων. Ιδιαίτερα καλές, όπως αποδείχθηκε προχτές, στη συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, είναι οι σχέσεις που διατηρούν οι κυβερνώντες με τους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουριστικού τομέα της οικονομίας. Οι ευχαριστίες, μάλιστα, του επικεφαλής τους προς τον πρωθυπουργό για τη στήριξη που προσφέρει η κυβέρνηση στην υπόθεση της προώθησης των αξιώσεών τους για πολιτικές που θα τους αποφέρουν μεγαλύτερα κέρδη, δεν είχαν τέλος. Και τι δεν είπε ο άνθρωπος, για να καταλήξει στο προκλητικό που τολμούν και αρθρώνουν όσοι δεν έχουν τσουρουφλιστεί από την οικονομική κρίση, ότι «η κρίση μπορεί να είναι μια ευκαιρία».

Είναι αλήθεια ότι η κρίση αποδεικνύεται απίστευτη ευκαιρία για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, ανάμεσά τους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού. Μην ξεχνάμε ότι μέσα στα πλαίσια των περιβόητων αναδιαρθρώσεων και των μέτρων για την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, τους διευθέτησαν δάνεια εκατομμυρίων, τους έδωσαν τζάμπα κρατικό χρήμα, τους προσέφεραν χαμηλότοκα δάνεια, μετέτρεψαν το υπουργείο Τουρισμού σε διαφημιστικό πόστο των διαφόρων τουριστικών ομίλων. Το κυριότερο, με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου κατάφεραν να κάνουν χιλιάδες απολύσεις και στη θέση των εργαζομένων προσέλαβαν νέους και νέες από άλλες χώρες, που εργάζονται στις μονάδες τους με σχεδόν αποκλειστικό αντίτιμο ένα χαρτζιλίκι και την παραμονή τους στην Ελλάδα.

Αλήθεια είναι ακόμα ότι, στα πλαίσια του καταμερισμού που κάνουν τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία (τουρ οπερέιτορς), τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα προτείνεται ως προορισμός διακοπών, κύρια των ταξιδιωτών με τα «βραχιολάκια», που η μόνη τους συναλλαγή και οικονομική πράξη που κάνουν για τις διακοπές τους στην Ελλάδα, είναι τα χρήματα που πληρώνουν στο ...εξωτερικό. Ομως, εξίσου αλήθεια αποτελεί και το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να συμμερίζονται τους πανηγυρισμούς κυβέρνησης και επιχειρηματιών του τουρισμού για τα ρεκόρ που χτυπάει ο κλάδος. Γιατί, μην ξεχνάμε ότι - αν μη τι άλλο - μιλάμε για μια χρονική περίοδο που το μοναδικό ρεκόρ που προσεγγίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά είναι ρεκόρ όπως της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της καθολικής μείωσης μισθών και συντάξεων, το ρεκόρ της φτώχειας και μαζί της πλήρους αδυναμίας των περισσότερων να ικανοποιήσουν το δικαίωμα στην ξεκούραση και τις διακοπές.

Είναι απόλυτα βέβαιο: Οσο ο ΣΕΤΕ και η όποια κυβέρνηση συμφωνούν για την καλή πορεία του τουρισμού, θα αναφέρονται στον τουρισμό της ελίτ και των πλουσίων, στον τουρισμό που θα στηρίζεται στη μαύρη εργασία και την εξουθενωτική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης με σκοπό το κέρδος. Ο τουρισμός, με την έννοια της ικανοποίησης του δικαιώματος των εργαζομένων στην ξεκούραση, στην περιήγηση, στα ταξίδια, είναι μια ανάγκη που μπορεί να ικανοποιηθεί κόντρα στα συμφέροντα των επιχειρήσεων και πέρα από το σύστημα της δικής τους εξουσίας. Το έχει αποδείξει κι αυτό η ζωή στο σοσιαλισμό.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ