Στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε

Στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε    

Με χημικά χτύπησαν τις διαδηλώσεις

στην πολιτεία των θρύλων 

στο σταυροδρόμι των θεών και των λαών.

 

Εκεί που το ηφαίστειο ξύπνησε

και λάβα χύθηκε καυτή στους δρόμους η οργή

των κακοπληρωμένων, των φτωχών και των ανέργων.

 

Νέοι αποφασισμένοι,

να προστατέψουνε τα δέντρα της πλατείας

ή μήπως της ζωής τους, την ελπίδα.

 

Πάτησαν πόδι.

Στην απληστία τους κέρδους

δε θυσιάζουμε άλλο τη ζωή μας.

 

Τους είχαμε μαστουρωμένους.

Πως ξυπνήσαν,

απόρησαν στην Πύλη και στου Στρατού τα επιτελεία.

 

Κι είχαμε τα μέτρα όλα πάρει

τους ποιητές εξορίσαμε

και στα λευκά κελιά κλείσαμε όσους την ποίηση να κάνουν πράξη θέλουν.

 

Τώρα σαστισμένοι τρέχουν

με μάνικες τη φλόγα  για να σβήσουν

και χημικά και δακρυγόνα ρίχνουν.

 

Μα η φλόγα απλώνεται και σ’ άλλες πόλεις.

Και ‘μεις, στην άλλη όχθη του Αιγαίου

τα ταξικά αδέρφια μας γρικάμε.

 

Καταστολή στην Άγκυρα και εδώθε,

τα μονοπώλια να μην ενοχληθούνε.

Υπάρχει πολύς πλούτος στο Αιγαίο.

 

Κι ο ίδρος και το αίμα του εργάτη

χρήσιμα είναι για τα μονοπώλια

με πόλεμο κι ειρήνη, να μαζεύουν χρήμα.

 

Μόνο που υπάκουοι πρέπει να ‘ναι οι εργάτες.

Κι από τις δυο τις όχθες του Αιγαίου,

γι’ αυτό στην Πόλη τα αδέρφια μας χτυπάνε.

 

Αλληλεγγύη στο λαό τον Τούρκο

του Έλληνα του εργάτη ο αγώνας,

για το ψωμί, για τη δουλειά, για την ειρήνη.

Σκέμπρη Τζένη 

Ξενοδοχοϋπάλληλος