Κλιμακώνεται η επίθεση στα Εργασιακά

Κλιμακώνεται η επίθεση στα Εργασιακά

Την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης από την κυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου σηματοδοτεί η ομιλία του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση σε ημερίδα που διοργάνωσαν την Πέμπτη η εφημερίδα «Ναυτεμπορική» και το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) για την ανεργία.
Η παραπέρα προώθηση της ευελιξίας, η ολοκληρωτική απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η μείωση των μισθών, για να εξασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, η επιπλέον απαλλαγή κατά 3,9 μονάδες των εργοδοτών από τις εισφορές τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τους οργανισμούς και η ενίσχυση των επιχειρήσεων με νέα προγράμματα επιδοτούμενων και φθηνών θέσεων «απασχολησιμότητας», στο όνομα της αντιμετώπισης τάχα της ανεργίας, είναι η «συνταγή» που θα ακολουθηθεί και τα επόμενα χρόνια.
Ταυτόχρονα με αυτές τις εξαγγελίες, ο υπουργός Εργασίας, σε μια προσπάθεια παραπλάνησης και εξουδετέρωσης των εργατικών αντιδράσεων, πλέκει το μύθο ότι δήθεν η ανεργία εμφανίζει σημάδια ανάσχεσης, υπόσχεται ότι «τα πιο δύσκολα έχουν περάσει» και εμφανίζει τις πολιτικές πτωχοκομείου, όπως το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» μερικών δεκάδων ευρώ, ως την πεμπτουσία της «προνοιακής» πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Πέραν όμως των συγκεκριμένων αντεργατικών μέτρων, εξίσου ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια που κάνει ο υπουργός να θεμελιώσει με τα γνωστά ιδεολογήματα της αστικής τάξης την αντεργατική πολιτική.

Προσπάθεια που επιβεβαιώνει ότι η αντεργατική επίθεση δεν είναι «λάθος» - όπως καταλογίζουν στην κυβέρνηση δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και κόμματα με «αντιμνημονιακή» ρητορική - ούτε «αδιέξοδη». Αντίθετα, αποτελεί συνειδητή στρατηγική επιλογή, για να επιτευχθεί «η μετάβαση σε ένα άλλο βιώσιμο εξωστρεφές και παραγωγικό μοντέλο οικονομίας, με μια επιχειρηματικότητα υψηλού ανταγωνιστικού δυναμισμού», όπως ισχυρίστηκε ο Γ. Βρούτσης.
Ο υπουργός φτάνει σε σημείο να ενοχοποιήσει ευθέως την εργατική τάξη και τα όποια δικαιώματα δεν της είχε αφαιρέσει μέχρι πριν την κρίση ως την αιτία για την αύξηση της ανεργίας. Συγκεκριμένα, για την εκτόξευση της ανεργίας σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, ισχυρίζεται ότι αυτή οφείλεται «και σε προϋπάρχουσες δυσκαμψίες που εμπόδισαν μια πιο ήπια προσαρμογή της απασχόλησης» (!) και πως «στην Ελλάδα δεν υπήρχε ένας οργανωμένος μηχανισμός για τη μείωση του χρόνου εργασίας, σε αντιστάθμισμα για τη διάσωση των θέσεων εργασίας»!
Οταν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο μιλάνε για «μηχανισμό μείωσης του χρόνου εργασίας», εννοούν το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δυο, με υποαπασχόληση και μερική απασχόληση, με εκ περιτροπής εργασία, με δουλειά λίγους μήνες το χρόνο, με μισθούς και δικαιώματα στα Τάρταρα. Αυτό είναι το «εργασιακό μοντέλο» που επιφυλάσσει η «ανάκαμψη» που τώρα ευαγγελίζονται.
Με αυτήν τη λογική, ο υπουργός ισχυρίζεται ότι η ανεργία πήρε τέτοιες διαστάσεις επειδή οι επιχειρήσεις δεν μπορούσαν ακόμα πιο ασύδοτα να διαμορφώνουν όπως τους συμφέρει τα ωράρια εργασίας, να επιβάλλουν αχαλίνωτα την εκ περιτροπής εργασία, τα δίωρα και τρίωρα.

Νέο πλήγμα στα Ταμεία

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται με θράσος πως για την ανεργία φταίει το γεγονός ότι δεν προχώρησαν έγκαιρα οι αντεργατικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που εδώ και χρόνια εφαρμόζονται σε άλλες χώρες της ΕΕ, και όχι η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, ο ανταγωνισμός για το μεγαλύτερο κέρδος, η προσπάθεια του κάθε καπιταλιστή να «πνίξει» τον ανταγωνιστή του και όλοι μαζί την εργατική τάξη.
Η «δαιμονοποίηση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης στους θεσμούς της απασχόλησης, οι αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα της λέξης "ευελιξία" (...) οι αλλαγές που χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως "ζούγκλα"» είναι το δημόσιο παράπονο του υπουργού Εργασίας, για το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχουν δυνάμεις συνδικαλιστικές και πολιτικές, καθώς και ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης που δεν αποδέχονται το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» και αντιπαλεύουν τις αντεργατικές ανατροπές.
Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ακόμα ότι πρέπει να μειωθούν εκ νέου οι εισφορές των εργοδοτών, γιατί έτσι θα γίνουν νέες προσλήψεις. Τα ίδια έλεγε και όταν ήταν να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση με νόμο τη μείωση του κατώτερου μισθού. Μάλιστα, σύμφωνα με «οικονομετρικά υποδείγματα» που επικαλέστηκε στην προχτεσινή του ομιλία, χωρίς βέβαια να τα παρουσιάσει, ο Γ. Βρούτσης υποστήριξε ότι «μια μείωση των εισφορών κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες θα οδηγήσει σε πρόσληψη τουλάχιστον 30.000 ατόμων»!
Αυτό που δεν είπε ο υπουργός είναι ότι η μείωση αυτή θα εξασφαλίσει στις επιχειρήσεις σε ετήσια βάση πάνω από ένα δισ. ευρώ και θα ρημάξει τους ασφαλιστικούς οργανισμούς (ΟΑΕΔ, ΙΚΑ), που θα χάσουν αυτά τα θεσμοθετημένα έσοδα. Οσο για τις «νέες προσλήψεις», αυτές βρίσκονται μόνο στη σφαίρα της εικονικής πραγματικότητας που κατασκευάζει.
Εμείς θα σημειώσουμε μόνο ότι από το Σεπτέμβρη του 2012, που επιβλήθηκε η απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές για την Εργατική Εστία και την Εργατική Κατοικία, χαρίζοντάς τους μέσα σε ένα χρόνο 250 εκατ. ευρώ, μέχρι το Σεπτέμβρη του 2013, το ποσοστό ανεργίας ανέβηκε από το 26% στο 27,4%, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 77.000 και οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 53.000 (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).

«Καθαρίζει το γήπεδο» για απολύσεις

Σύμφωνα όμως με τον υπουργό Εργασίας, αύξηση των προσλήψεων θα φέρουν επίσης η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η επέκταση της ευελιξίας! Ιδού τι ισχυρίζεται προκλητικά:
«Στην αύξηση των προσλήψεων και στην τόνωση της απασχόλησης, εκτιμούμε ότι θα συμβάλουν και μια σειρά άλλων μέτρων για την ενδυνάμωση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Τόσο με την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας (...) όσο και με τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αυξομειώνουν χωρίς δυσκολίες το προσωπικό τους. Γι' αυτό το λόγο προσαρμόσαμε (σ.σ. μείωσαν στο μισό) το κόστος αποζημίωσης απόλυσης».
Δηλαδή, η επέκταση της ευελιξίας, που μετατρέπει σε λάστιχο το ωράριο και το προσαρμόζει στις διακυμάνσεις της παραγωγής, αυξάνοντας το απλήρωτο μέρος της εργασίας και επιβαρύνοντας την υγεία των εργαζομένων, καθώς και η επιβολή δίωρων και τρίωρων, θα φέρουν - σύμφωνα με τον υπουργό - νέες προσλήψεις, όταν αποδεδειγμένα έχουν οδηγήσει σε μείωση των θέσεων εργασίας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, κοροϊδεύει τους εργαζόμενους ότι οι εργοδότες επιδιώκουν την ευελιξία για να προσλάβουν περισσότερους εργαζόμενους, όταν με αυτά τα μέτρα θα χρειάζονται ακόμα λιγότερα χέρια στις επιχειρήσεις τους!
Γι' αυτό η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τους φιλοδωρήσει και με την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων. Οπως ισχυρίστηκε ο υπουργός, «πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναδιοργανώνουν την παραγωγική τους δομή». Να κλείνουν δηλαδή ή να συρρικνώνουν εργοστάσια, να μεταφέρουν κεφάλαια σε άλλους κλάδους, να εξαγοράζουν και να πωλούν επιχειρήσεις και γι' αυτό να απολύουν ανεμπόδιστα το προσωπικό τους.
Βέβαια, η νομοθετική προσαρμογή που ετοιμάζει η κυβέρνηση, ελάχιστα θα προσθέσει στα προνόμια που απολαμβάνουν ήδη οι εργοδότες σε ό,τι αφορά τις απολύσεις. Αυτές είναι ήδη απελευθερωμένες για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, ενώ οι μεγάλοι όμιλοι βρίσκουν άλλες «τρύπες» για να παρακάμπτουν ακόμα και την τυπική έγκριση από τον υπουργό Εργασίας, που προβλέπει σήμερα ο νόμος.
Αν πάλι ο εργοδότης αποφασίσει να απεμπλακεί «μια κι έξω» από μια ζημιογόνα εταιρεία, υπάρχει και το παράδειγμα του «Καριπίδη», των «Σπρίντερ» και άλλων, που έκλεισαν τα μαγαζιά τους χωρίς καν να απολύσουν τους εργαζόμενους, εγκλωβίζοντάς τους σ' ένα αέναο πήγαινε έλα από τα δικαστήρια στο υπουργείο, προκειμένου να εξασφαλίσουν ακόμα και αυτό το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας.

Και από πάνω «προγράμματα»

Επιπλέον σε όλα αυτά, η κυβέρνηση σπεύδει να προικίσει τους επιχειρηματικούς ομίλους με νέους φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους, επεκτείνοντας τα προγράμματα «απασχολησιμότητας». Μόνο τους πρώτους μήνες του 2014, αναμένεται να τους δοθεί η δυνατότητα να «απασχολήσουν» ή να καταρτίσουν περίπου 300.000 ανέργους και ειδικά νέους και μέσω αυτών να ενθυλακώσουν ακόμα 700 εκατομμύρια ευρώ.
Αυτά τα λεφτά είναι μόνο για την πρώτη δόση, αφού η προγραμματική περίοδος 2014-2020, με συναπόφαση της ΕΕ, μόλις τώρα αρχίζει και η εκταμίευση κεφαλαίων προς τις επιχειρήσεις, υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανεργίας, θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Μόνο που αυτή δεν είναι «Εγγύηση για τη Νεολαία», όπως ονομάζεται η εν λόγω ευρωενωσιακή πρωτοβουλία, αλλά εγγύηση για πιο φθηνό εργατικό δυναμικό, εγγύηση για την απρόσκοπτη κερδοφορία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
Τα μέτρα, που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση, δεν αφορούν την έξοδο από την κρίση για τους εργαζόμενους, αλλά τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στη φάση της (αναιμικής) ανάπτυξης που προβλέπουν. Αρα, το παραμύθι ότι με την ανάπτυξη θα αρχίσει η αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργαζομένων, δεν πρέπει να τους παρασύρει. Οπως το κεφάλαιο τους φόρτωσε την κρίση, με τον ίδιο τρόπο και με ακόμα χειρότερα μέτρα θα προσπαθήσει να τους φορτώσει τη διατήρηση και την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν έχει να δώσει τίποτα άλλο. Προϋπόθεση σήμερα για την κερδοφορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου είναι η κατακόρυφη αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με την κατάργηση έως τη συντριβή των βασικών εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, αλλά και τη ληστρική εκμετάλλευση των αναγκών της, για την αναπαραγωγή της εργατικής της δύναμης (Υγεία, κατοικία, Εκπαίδευση κ.λπ.). Ολα όσα ζούμε σήμερα είναι η πραγματοποίηση αυτής της στρατηγικής.
Γι' αυτό το ΠΑΜΕ σημείωνε με έμφαση στο κάλεσμα για ανασύνταξη του κινήματος: «Οι εργαζόμενοι έχουν έναν και μόνο δρόμο. Να προχωρήσουν με αφοβία σε συστηματική οργάνωση και οργανωμένη απειθαρχία που θα αμφισβητεί όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά τη μήτρα που δημιουργεί τα μνημόνια και κάνει κόλαση τη ζωή του λαού. Την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική και απαιτεί το λαό πρωταγωνιστή στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής για να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει και της ζωής του».