Επιδίωξη η αντιλαϊκή σταθερότητα εν μέσω ενδοαστικών ανταγωνισμών

Επιδίωξη η αντιλαϊκή σταθερότητα εν μέσω ενδοαστικών ανταγωνισμών

Συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς, καθώς πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη, η προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, με τον ίδιο πάντα στόχο: Τη διαμόρφωση εκείνων των προϋποθέσεων που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση, με κυβερνητικά σχήματα που θα έχουν ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όσο γίνεται διευρυμένη λαϊκή στήριξη, έτσι ώστε να μπορούν να εφαρμόζουν, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις, τη στρατηγική που υπηρετεί τα μονοπώλια. Τον τόνο τη βδομάδα που πέρασε έδωσαν οι διεργασίες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με κινήσεις και ενέργειες που κατατείνουν στη διαμόρφωση ενός τρίτου πόλου της αστικής διαχείρισης, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στο έδαφος που άφησε κενό η υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ.

Τσακώνονται για τα «σκήπτρα»

Στο πλαίσιο αυτό εκδηλώθηκαν έντονες τριβές ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που ερίζουν για τα σκήπτρα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας και δέχονται ισχυρές εσωκομματικές πιέσεις στο πλαίσιο των διεργασιών ανασυγκρότησής της. Στελέχη της ΔΗΜΑΡ άσκησαν κριτική στον Φ. Κουβέλη γιατί δεν ενδίδει στα καλέσματα Βενιζέλου για συμπαράταξη υπό την ομπρέλα της «κίνησης των 58». Τέτοια τοποθέτηση έκανε και ο πρόσφατα αποχωρήσας από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Π. Τατσόπουλος, ο οποίος μάλιστα πρότεινε για επικεφαλής της ελληνικής «ελιάς» τον Α. Παπαδόπουλο της ΔΗΜΑΡ.
Απ' την άλλη, μέλη του ΠΑΣΟΚ, της λεγόμενης «πρωτοβουλίας των 75», επιτέθηκαν στον Βενιζέλο γιατί ενδίδει στα καλέσματα των «58» να κατέβουν μαζί στις ευρωεκλογές, σε ψηφοδέλτιο που όμως δε θα φέρει το όνομα και το σύμβολο του ΠΑΣΟΚ.
Η κόντρα ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ συνεχίστηκε και μετά την επίσκεψη στην Ελλάδα του επικεφαλής της ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο Χ. Σβόμποντα, ο οποίος συναντήθηκε με τους πάντες, τόσο με τον Φ. Κουβέλη όσο και με τον Ευ. Βενιζέλο και τους «58», επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι αστοί ποντάρουν σε πολλά άλογα για την αναμόρφωση, τόσο συνολικότερα για το πολιτικό σύστημα, όσο και ειδικά σε ό,τι αφορά στη σοσιαλδημοκρατία. Εντονη ήταν η αντίδραση του Ευ. Βενιζέλου που, μεταξύ άλλων, κατηγόρησε τη ΔΗΜΑΡ για «παρασιτισμό» σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, υπενθυμίζοντάς της πως το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ελλάδα εκπροσωπείται απ' το ΠΑΣΟΚ. «Το ποιος δικαιούται να τοποθετείται στο όνομα των σοσιαλιστικών ιδεών δεν είναι θέμα ιδιοκτησίας. Προκύπτει από τις πολιτικές που ακολουθεί», ήταν η απάντηση της ΔΗΜΑΡ.
Ταυτόχρονα, ο Φ. Κουβέλης απ' το βήμα της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ προανήγγειλε συγκεκριμένα βήματα τις επόμενες μέρες για συνεργασία με «σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, οικολόγους». Οπως είπε, η Εκτελεστική Επιτροπή τις αμέσως επόμενες μέρες θα πάρει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες και θα προβεί σε όλες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες, ώστε να φέρει σε έκτακτη συνεδρίαση της ΚΕ το πλήρες πλαίσιο της συγκρότησης του «προοδευτικού πόλου» και το μοντέλο οργανωτικής λειτουργίας.
Δεν έκρυψε το ρόλο που θέλει να παίξει ο τρίτος πόλος: «Ρόλο σταθεροποιητικό» στην αστική διακυβέρνηση, με στόχο την «επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους για την αντικατάσταση του μνημονίου με μια νέα συμφωνία ανάπτυξης (...) την ουσιαστική μείωση του χρέους (...) τη σύνδεση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη».
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, εξάλλου, συνεδρίασε το λεγόμενο «Προοδευτικό Φόρουμ», με συμμετοχή εκπροσώπων ομάδων και κινήσεων όπως η «Δράση» (Σκυλακάκης, παλαιότερα εξ απορρήτων της Ντ. Μπακογιάννη), «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» (Λοβέρδος, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ), «Δυναμική Ελλάδα», «Δίκτυο Π80» (Ραγκούσης, επίσης πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ), «ThinkΠ», η «Κίνηση Μπροστά» κ.ά. Κατέληξαν σε κείμενο με «όσα τους ενώνουν», για να το καταθέσουν στο ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τους «58» για περαιτέρω συνεννοήσεις.

Σε ρόλο καταλύτη ο Χ. Σβόμποντα

Βέβαια, παρέμβαση στις διεργασίες για ανασυγκρότηση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, έγινε και από τον Χάνες Σβόμποντα, επικεφαλής της ευρωομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών, τους οποίους, για διάφορους λόγους, δεν αφήνουν αδιάφορους οι εξελίξεις στο χώρο και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με την επίσκεψή του στην Ελλάδα.
Ο Σβόμποντα συναντήθηκε σχεδόν με όλους όσοι εμπλέκονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στη διαδικασία αυτή (είχε επαφές με Βενιζελο, Κουβέλη, Σημίτη, Διαμαντοπούλου κ.ά.), πιέζοντας για επιτάχυνσή της, ώστε να εκφραστεί όσο το δυνατόν ενιαία ο χώρος στις επικείμενες ευρωεκλογές, αλλά και για να συμβάλει, απ' την πλευρά του, στην επίτευξη κυβερνητικής και πολιτικής σταθερότητας, ως αναγκαίας συνθήκης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Το ξεπέρασμα του σκοπέλου του κατακερματισμού της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, ο σχηματισμός ενός ενιαίου φορέα που θα πλασαριστεί στο λαό σαν «νέος», και θα ανακτήσει όσο έδαφος έχασε το ΠΑΣΟΚ, είναι μια από τις βασικές επιδιώξεις της αστικής τάξης της χώρας.
Ενόψει των ευρωεκλογών του Μάη και καθώς οξύνονται οι ενδοαστικές αντιθέσεις για το μείγμα διαχείρισης, όπως είναι φυσικό ο Σβόμποντα εξέφρασε την επιθυμία να ενισχυθούν εκλογικά τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΔΗΜΑΡ. Ταυτόχρονα, καθώς όλα τα σενάρια μένουν στο τραπέζι και ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο σοσιαλδημοκρατικό πόλο, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Χ. Σβόμποντα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα: «Δεν ξέρω ποιοι είναι οι υπεύθυνοι εταίροι του κ. Τσίπρα. Συνεπώς δεν είναι της στιγμής. Πρώτα να γίνουν εκλογές. Ο σκοπός είναι να έχουμε ένα ισχυρό, δημοκρατικό Ευρωκοινοβούλιο με ισχυρή εκπροσώπηση της Αριστεράς από τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ. Μετά συζητάμε τα υπόλοιπα», ανέφερε χαρακτηριστικά...
Γενικά, βέβαια, το ζήτημα της ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι θέμα στενά ελληνικό, ούτε περιορίζεται στο αν η ευρωομάδα των σοσιαλδημοκρατών θα έχει έναν ή δύο βουλευτές παραπάνω ή παρακάτω από την Ελλάδα. Αφορά διεργασίες που συντελούνται συνολικά στη σοσιαλδημοκρατία σε επίπεδο ΕΕ και οι οποίες δεν είναι άσχετες από κινήσεις όπως π.χ. η συγκρότηση της «Προοδευτικής Συμμαχίας» από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να ξεπεράσει τη λεγόμενη «κρίση της σοσιαλδημοκρατίας». Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα -που σε μεγάλο βαθμό είχαν συνδέσει την ταυτότητά τους με τη μεταπολεμική διαχείριση, ως δυνάμεις εναλλαγής της αστικής διακυβέρνησης, ανέλαβαν ως κυβερνήσεις, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του '90, να προωθήσουν την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που είχαν ανάγκη τα μονοπώλια. Η διαδικασία εγκατάλειψης της κεϊνσιανής διαχείρισης και η επιστροφή στο φιλελευθερισμό ήταν μια νομοτελειακή διαδικασία που ανταποκρινόταν στις ανάγκες του κεφαλαίου, ωστόσο η διαδικασία αυτή έπληξε τη σχέση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με την παραδοσιακή τους βάση, καθώς στηρίζονταν κυρίως σε τμήματα της κρατικής υπαλληλίας, της εργατικής αριστοκρατίας, αλλά και ευρύτερες εργατικές και λαϊκές μάζες.

Η «κόκκινη κλωστή»

Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος εξελίσσεται σε συνθήκες που εκδηλώνονται έντονες αντιθέσεις στους κόλπους της αστικής τάξης, τόσο στην Ελλάδα όσο και συνολικότερα στην ΕΕ, στο φόντο εκτιμήσεων για καπιταλιστική ανάκαμψη, έστω και αν τα ίδια τους τα επιτελεία προσθέτουν ταυτόχρονα ερωτηματικά και επιφυλάξεις για αυτές τις εκτιμήσεις.
Οι ενδοαστικές αντιθέσεις αντανακλώνται στους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών, διαπλέκονται με τη διαπάλη στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και πέρα από αυτήν, μεταξύ των διάφορων -παλιών και νέων- ιμπεριαλιστικών κέντρων. Σε αυτό το φόντο εμφανίζονται νέα σενάρια, που άλλα κερδίζουν έδαφος, άλλα «καίγονται».
Αυτό που πρέπει να έχει καθαρό η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η «κόκκινη κλωστή» που διαπερνά όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην ανασύνθεση του αστικού πολιτικού σκηνικού, στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και στο υπόλοιπο φάσμα των κομμάτων της αστικής διαχείρισης: Η συμφωνία τους στο μονόδρομο της ΕΕ, στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης είναι αυτή που τις ενώνει, είναι αυτή που τις βάζει απέναντι από το εργατικό - λαϊκό συμφέρον.
Αυτό πρέπει και να είναι κριτήριο για τη στάση του λαού μπροστά στις εκλογικές μάχες του Μάη: Με την ψήφο του να δυσκολέψει αυτές τις διεργασίες, να ενισχύσει το ΚΚΕ, να συμβάλει στη δράση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, για τη συγκρότηση μαχητικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην ΕΕ, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του, να ενισχύσει το μοναδικό δρόμο που μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο: Την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα προχωρήσει στην αποδέσμευση από την ΕΕ και στη μονομερή διαγραφή όλου του χρέους.