ΣΕΒ και Μετα-μαρξισμός

 ΣΕΒ και Μετα-μαρξισμός

O Srećko Horvat, το πουλέν του Σλοβένου ‘φιλοσοφικού εκπροσώπου’ του οπορτουνισμού Σλάβοι Ζίζεκ, με άρθρο του στην ‘προοδευτική’ Guardian, έβαλε το όνομά του στη λίστα των μετα-μαρξιστών ‘αριστερών φιλοσόφων’, που παίρνουν ξεκάθαρη πολιτική θέση εν όψει ευρωεκλογών: τάσσονται χωρίς πολλά πολλά με το Κεφάλαιο και την αστική τάξη, προωθώντας τη λογική του ευρωμονόδρομου, της υποστήριξης δηλαδή του ιμπεριαλιστικού μορφώματος της ΕΕ, μέσω της ιδεολογικής στήριξης που παρέχουν στα οπορτουνιστικά κόμματα του ΚΕΑ και συγκεκριμένα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε πως προσπαθεί να μας πείσει ο εν λόγω φιλόσοφος για την ανάγκη να ψηφίσουμε τον συνδυασμό του Τσίπρα για τις ευρωεκλογές:

Οι πολιτικοί φιλόσοφοι Antonio Negri και Sandro Mezzadra, γνωστοί ως σκληροί επικριτές των εκλογών, αναγνωρίζουν τη σημασία των επικείμενων εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέχρι πρόσφατα ο Negri και ο Michael Hardt, στη ‘Διακήρυξή’ τους (2012), επαινούσαν την πολιτική ωριμότητα των ‘αγανακτισμένων’ που δεν ψήφισαν στις ισπανικές εκλογές του 2011. Όμως, ήταν ακριβώς η έλλειψη ενός αξιόπιστου αριστερού κόμματος που οδήγησε στην αποχή αυτή.

Συνεπώς, όπως υποστηρίζει ο Horvat, τώρα που έχουμε μια ‘πανευρωπαϊκή αριστερή δύναμη που είναι σε θέση να ανατρέψει και ενδεχομένως να διαταράξει την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων’ οφείλουμε να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές του 2014. Και αυτό γιατί, όπως λέει ο Νέγκρι:

Το θέμα των μισθών και του εισοδήματος, ο καθορισμός των δικαιωμάτων και των διαστάσεων της κοινωνικής πρόνοιας, το θέμα των συνταγματικών αλλαγών που αφορούν μεμονωμένες χώρες και το Ευρωπαϊκό συντακτικό ζήτημα μπορούν, σήμερα, να αντιμετωπιστούν μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έξω από αυτή τη σφαίρα δεν υπάρχει μπορεί να υπάρξει πολιτικός ρεαλισμός.

Είναι θέμα πολιτικού ρεαλισμού, λοιπόν, η υιοθέτηση της λογικής του ευρωμονόδρομου, όπως και το να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Είναι ο αυτός ο πολιτικός ρεαλισμός ο ίδιος με τον πραγματισμό εκείνο, σύμφωνα με τον οποίο, ‘το πιο πραγματιστικό πράγμα που έχουν να κάνουν οι κομμουνιστές είναι να εξαφανιστούν’. Ας παραβλέψουμε την απουσία και την ευθύς εξ αρχής απόρριψη οποιασδήποτε αναφοράς σε τάξεις σε αυτήν ανάλυση του μετα-μαρξιστή Νέγκρι, και ας συνεχίσουμε στο κείμενο του Horvat.

Αφού μας παραδίνει τον ‘προδότη’ Badiou κατηγορώντας τον πως κάνει λάθος να μιλά για ‘ανικανότητα της σύγχρονης αριστεράς’ (ο Badiou βέβαια μιλά για την ανικανότητα μίας αριστεράς χωρίς ταξικό προσανατολισμό, που έχει εγκαταλείψει τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, μίας αριστεράς τουρλουμπούκι του οπορτουνισμού) και υποστηρίζοντας πως το λάθος του αυτό οφείλεται στο ότι δεν αναφέρει πουθενά -μάλλον γιατί δεν κατάφερε να εκτιμήσει την επαναστατικότητά της- την τεράστια πολιτική επιτυχία του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, ο Horvat, σαν καλός μαθητής του Σλοβένου δασκάλου του δεν μπορούσε να μην κάνει έναν σεξουαλικό-ψευδο-ψυχαναλυτικό παραλληλισμό με αναφορά στη Αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά ‘Sex and the City’. Η ουσία αυτού του παραλληλισμού είναι πως η ανικανότητα της αριστεράς οφείλεται στο ότι ένα κομμάτι της δεν είναι πρόθυμο να εμπλακεί σε θεσμικό αγώνα, υπό το φόβο της αποτυχίας και της ήττας. Εμείς οι ‘αριστεροί’, δηλαδή, δεν είμαστε και τόσο ‘αριστεροί’, αλλά μάλλον αυνανιστές αν δεν ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ.

Ας παραβλέψουμε ότι είναι άλλο να συμμετέχεις στα θεσμικά όργανα της εξουσίας και στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και άλλο να κηρύσσεις την αναγκαιότητα της ανατροπής των αστικών θεσμών και της εγκαθίδρυσης της δικτατορίας του προλεταριάτου-και το ΚΚΕ παίρνει μέρος στις ευρωεκλογές, και αυτό δε σημαίνει ότι ασπάζεται τον ευρωμονόδρομο η ότι δεν επισημαίνει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του μορφώματος αυτού. Η σημασία των ευρωεκλογών τι σχέση έχει με την αναγκαιότητα ύπαρξης και υποστήριξης του ιμπεριαλιστικού μορφώματος της ΕΕ και την αναγκαιότητα η ψήφος μας να πάει στον Τσίπρα;

Ας παραβλέψουμε, όμως και αυτό το λογικό άλμα που συνδέει την αναγκαιότητα συμμετοχής και πάλης στις ευρωεκλογές με το ότι ο πολιτικός ρεαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει εκτός του πλαισίου της ΕΕ και με το ότι πρέπει να ψηφίσουμε κόμματα στις ευρωεκλογές που ασπάζονται την πολιτική θέση του ευρωμονόδρομου. (Στο κάτω κάτω όποιος ενδιαφέρεται γνωρίζει για την πάλη που δίνει και το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά ΚΚ σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων). Είδατε πουθενά ταξική ανάλυση του ρόλου της ΕΕ; Αναφορά στην εξυπηρέτηση των μονοπωλίων από την ίδια τη δομή της ΕΕ; Τί λέμε τώρα ε; Τι ζητάμε και ’μεις οι κομμουνιστές ‘που ξεχάσαμε να πεθάνουμε’; Τι ταξική ανάλυση και κουραφέξαλα; Εδώ μπορούμε όλα να τα αναλύσουμε με ψευδο-ψυχαναλυτικές αναγωγές στο ‘Sex and the city’.

Σε άλλα νέα, ‘η συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημ. Δασκαλόπουλο σε εκδήλωση την Πέμπτη για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι απόδειξη ότι οι παλιές αγκυλώσεις των βιομηχάνων ξεπερνιούνται λόγω των νέων συνθηκών’.

Σήμερα, με τη χώρα να βιώνει τη μεγαλύτερη μετά τον πόλεμο ανθρωπιστική κρίση, τα περιθώρια για «σκληρές γραμμές και αποκλεισμούς» έχουν στενέψει δραματικά.

Μα αυτό ακριβώς λέμε και εμείς. Τα περιθώρια έχουνε στενέψει. Μόνο που το ρεφρέν το δικό μας δε μιλά για ‘αρωγή στην υγιή επιχειρηματικότητα, η οποία μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης’. Το ρεφρέν το δικό μας συνεχίζει με ρήξη με τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο και τις σχέσεις παραγωγής του και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για την οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, και τα στελέχη του ΣΕΒ, ‘δεν διακρίνονται από φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος’.

Αναγνωρίζουν ότι η στροφή προς τον ρεαλισμό που επιδεικνύει η Κουμουνδούρου, όπως και τα πρόσωπα που την εκφράζουν (έμμεση αναφορά στο οικονομικό επιτελείο του κόμματος), επιτρέπουν τουλάχιστον να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη μέρα στον τόπο.

Ωπ! Ρεαλισμός και εδώ! Ρεαλιστική η ανάγκη να υπάρξει μια ‘ώσμωση της υγιούς επιχειρηματικότητας με την κοινωνική δικαιοσύνη’. Ίσως αυτό τελικά να εννοεί ο Κροάτης μαθητής του Ζίζεκ, όταν λέει στην κατακλείδα του:

Οι Ευρωεκλογές προσφέρουν μία ευκαιρία όχι μόνο σε πολιτικά κόμματα αλλά και σε λαϊκά κινήματα που μπορούν να έχουν τους άμεσους αντιπροσώπους τους στα υπάρχοντα θεσμικά όργανα, με στόχο να καλύψει τα ελάχιστα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις πολιτικές της Τρόικα.

Αφού για τον ΣΥΡΙΖΑ τα ελάχιστα αιτήματα κοινωνικής δικαιοσύνης πάνε χέρι χέρι με την υγιή επιχειρηματικότητα των Ελλήνων βιομηχάνων, τότε, ίσως, οι άμεσοι αντιπρόσωποι για τους οποίους μιλά ο Horvat, και οι οποίοι θα εξυπηρετηθούν από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, να είναι οι αντιπρόσωποι του ''κινήματος'' των Ελλήνων βιομηχάνων. Το εγχώριο αστικό Κεφάλαιο δηλαδή.