Παιδί του ΚΚΕ - αδελφή της επανάστασης

Παιδί του ΚΚΕ - αδελφή της επανάστασης

Αποσπάσματα από την ομιλία της Βαγγελιώς Πλατανιά, στην εκδήλωση της ΤΟ Καλλιτεχνών του ΚΚΕ

Η Βαγγελιώ Πλατανιά στο βήμα της εκδήλωσης

Στα 95 χρόνια ζωής του ΚΚΕ χιλιάδες κομμουνιστές έχουν αφήσει ανεξίτηλα ίχνη της δράσης και της ανιδιοτελούς προσφοράς τους. Η Ηλέκτρα Αποστόλου με τη ζωή, τη δράση και τη θυσία της κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των λαϊκών ηρώων.

Τη γυναίκα κομμουνίστρια, την κομμουνίστρια μάνα, που συνδύαζε τη θεωρία και την πράξη, θυσιάζοντας το ατομικό στο συλλογικό τίμησε η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών του ΚΚΕ την περασμένη Κυριακή, σε μια άρτια και μεστή εκδήλωση, αναδεικνύοντας χρήσιμες πλευρές για την πάλη του λαού σήμερα και συγχρόνως τη δράση των διανοούμενων και καλλιτεχνών στο πλάι του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Μια εκδήλωση, χωρίς μουσειακό χαρακτήρα, αλλά με επίκεντρο τον τύπο του κομμουνιστή ως πολύπλευρου και πολυσύνθετου ανθρώπου που δίνει τη μάχη μέσα σε φοβερά δύσκολες συνθήκες.
Αναδεικνύοντας το ρόλο του ταξικού προσδιορισμού των καλλιτεχνών στους όρους ριζοσπαστικοποίησης και κυρίως κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης αλλά και το καθήκον του Κόμματος να εμπνεύσει τους καλλιτέχνες με ριζοσπαστικότητα στη σκέψη και τη ζωή τους.
Το σημερινό δημοσίευμα αντλείται από σπάνια ντοκουμέντα που περιλαμβάνονται στην μπροσούρα που κυκλοφόρησε η ΤΟ Καλλιτεχνών του ΚΚΕ για την Ηλέκτρα Αποστόλου, αποσπάσματα από την ομιλία της Βαγγελιώς Πλατανιά, μέλους της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟΑ και από θεατρικοποιημένα ντοκουμέντα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Παρακάτω, παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Β. Πλατανιά.

Από τι πάστα είναι πλασμένοι άνθρωποι σαν την Ηλέκτρα;

«Αναρωτιέται κανείς: Μα από τι πάστα είναι πλασμένοι άνθρωποι σαν την Ηλέκτρα που μπορούν να προσφέρουν τη ζωή τους έτσι απλόχερα; Από τι είναι φτιαγμένοι όσοι σε όλη τους τη ζωή συνειδητά και με απόλυτη αφοσίωση αφιερώνονται στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει μεγάλη πρακτική σημασία για την καθημερινότητα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που η οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης κατασυκοφαντείται, που προωθείται στην καλύτερη περίπτωση η λογική "κοίτα τη δουλειά σου, δε θα βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα". Το ΚΚΕ, βέβαια, βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της επίθεσης του ταξικού αντιπάλου με ψέματα και διαστρεβλώσεις. Σήμερα όμως που η νίκη της αντεπανάστασης έχει αφήσει τα ίχνη της στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σήμερα που διανύουμε μία φάση υποχώρησης του κινήματος, που δυναμώνει ο κίνδυνος του φασισμού, η απάντηση από μεριάς του λαού στον αντικομμουνισμό και η αναζωπύρωση της πίστης του στην κομμουνιστική ιδεολογία και προοπτική είναι προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της νέας εφόδου στον ουρανό.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο ερώτημα. Από τι πάστα είναι φτιαγμένοι οι χιλιάδες αγωνιστές που δε δίστασαν να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα;
Μιλάμε συχνά για τον απαράμιλλο ηρωισμό των αγωνιστών. Ολοι αυτοί δεν ήταν γεννημένοι ήρωες. Ηταν απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι, που βασανίζονταν καθημερινά για μια μπουκιά ψωμί. Ηταν άνθρωποι με δισταγμούς, με φόβους, με ταλαντεύσεις, με διλήμματα. Αποφάσισαν όμως ένα πράγμα: Οτι δεν μπορούν να προσδοκάν βελτίωση της κατάστασής τους από σωτήρες. Και έτσι εντάχθηκαν στη συλλογική δράση. Μέσα σε αυτή, μέσα στους κόλπους του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα στις γραμμές του ΚΚΕ, γιγαντώθηκαν μέσα τους όλες οι ικανότητες, οι αξίες και οι αρετές της εργατικής τάξης και των ανθρώπων του λαού: Η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη ανάμεσα σε αυτούς που βιώνουν την εκμετάλλευση, η αλληλοβοήθεια, η φιλομάθεια, η αίσθηση του κοινωνικού καθήκοντος, η αφοσίωση στην υπόθεση του κομμουνισμού και ο προλεταριακός διεθνισμός. Συνειδητοποίησαν, δηλαδή, βαθιά ότι έχουν ευθύνη για τη συνολική πορεία του κόσμου, ότι εξαρτάται και από αυτούς το μέλλον της ανθρωπότητας. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι αυτός ο ηρωισμός δεν είναι μόνο προσιτός στους απλούς ανθρώπους, αλλά είναι δικό τους δημιούργημα, γέννημα της οργανωμένης και συλλογικής τους δράσης (...). Η Ηλέκτρα Αποστόλου, με όλες τις αρετές της, ήταν παιδί του ΚΚΕ, αδελφή της επανάστασης, όπως τη χαρακτήρισε ο Ρίτσος στο ποίημα που έγραψε στη μνήμη της. Την ίδια αίσθηση του κοινωνικού καθήκοντος έδειξε η Ηλέκτρα και στον τρόπο που αντιλαμβανόταν τη μητρότητα, γεγονός που έχει ιδιαίτερα διαπαιδαγωγητική αξία σήμερα για τις γυναίκες που εντάσσονται στο κίνημα, στο Κόμμα και στη νεολαία του (...)
Στα 95 χρόνια ζωής του το ΚΚΕ είχε και έχει ένα σκοπό ύπαρξης και δράσης. Την πάλη για το σοσιαλισμό. Με βάση αυτόν διαπαιδαγώγησε και διαμόρφωσε χιλιάδες αγωνιστές, πρωτοπόρους κομμουνιστές. Γι' αυτό δε μεταλλάχθηκε, δεν έπεσε στη δίνη της αντεπανάστασης. Ωστόσο, κάτω και από την επίδραση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος -ως αναπόσπαστο τμήμα του- δεν κατόρθωνε πάντα να διαμορφώνει πολιτική που να υπηρετεί αυτόν το στόχο. Αυτό συνέβη και την περίοδο της Κατοχής, όπου η στρατηγική του ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και δεν κατόρθωσε να φτάσει τον αγώνα ως το τέλος, ως την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η παρακαταθήκη όμως της περιόδου είναι μεγάλη, γιατί από τη μελέτη της προκύπτουν σοβαρά διδάγματα για όλους τους τομείς της κομματικής δραστηριότητας.
Είμαστε αισιόδοξοι ότι μπροστά στην πενταετία που ανοίγεται μπροστά μας και θα ολοκληρωθεί με τον εορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ, θα μπορέσουμε να αναδείξουμε πιο ολοκληρωμένα τα συμπεράσματα από τη δράση και την πολύτιμη προσφορά του Κόμματός μας στον πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία, να διδαχθούμε από αυτά, για να γίνουμε πιο ικανοί στο κέρδισμα των ανθρώπων των Τεχνών και των Γραμμάτων με την πολιτική μας.
Και τούτο γιατί κατανοούμε βαθιά ότι η στράτευση των καλλιτεχνών στο πλάι του λαού, εφόσον αναγνωρίζουν την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, μπορεί να προσδώσει στο εργατικό και ευρύτερα στο λαϊκό κίνημα δυναμική και πολυμορφία. Μπορεί να συμβάλει στην ίδια την ανάπτυξη του κινήματος.
Η επαφή των εργαζομένων με την Τέχνη και τον πολιτισμό μπορεί να τους εξοπλίσει με μεγάλα ηθικά και πνευματικά εφόδια χρήσιμα για την αντοχή, τον ενθουσιασμό, την εφευρετικότητα στις μεθόδους της πάλης.
Η επαφή των καλλιτεχνών με τη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού, η αφομοίωσή της και η συμπόρευση με το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ μπορεί να τους ανυψώσει. Και τούτο γιατί οι καλλιτέχνες που εμφορούνται από την επιστημονική κοσμοθεωρία του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού κινδυνεύουν πολύ λιγότερο να προδώσουν τη δημιουργική λειτουργία της Τέχνης. Γιατί η κοσμοθεωρία τους δεν είναι δόγμα, μια μεταφυσική προκατασκευή, αλλά μέθοδος ανάλυσης, κατανόησης και παρέμβασης στην πραγματικότητα».