«Χαμός στο ίσιωμα» ο ανταγωνισμός των επιχειρηματιών

«Χαμός στο ίσιωμα» ο ανταγωνισμός των επιχειρηματιών

Μετά την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, ζήτησε το λόγο ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης, ο οποίος είπε, μεταξύ άλλων: «Νομίζω ότι σήμερα στο κρίσιμο κομμάτι του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών, η θέση που εκφράσατε δεν ήταν τόσο πολύ καθαρή (...) Εμείς τι κάνουμε; Επιλέγουμε ίδιες εργασιακές σχέσεις, ώστε να μην έχουν εσωτερικό ανταγωνισμό. Αυτό που είπατε κάνουμε. Δεύτερον, είπατε να μη συγχέεται ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα. Μα, αυτό που κάνουμε, το νομοσχέδιο που ψηφίζουμε, είναι το δημόσιο σύστημα αποκλειστικά, στο οποίο οι γιατροί που θα εργάζονται για το δημόσιο σύστημα θα πρέπει να εργάζονται μόνο για το δημόσιο σύστημα και όχι για το ιδιωτικό τους ιατρείο».
Απαντώντας, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα: «Οταν είπα για τον εσωτερικό ανταγωνισμό, δεν εννοούσα τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους γιατρούς. Εννοούσα τον ανταγωνισμό ανάμεσα -ας πούμε- στις κρατικές δομές και τους επιχειρηματίες και τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, δηλαδή ανάμεσα στους ίδιους τους επιχειρηματίες. Για δείτε τι γίνεται στα διαγνωστικά κέντρα. Χαμός στο ίσιωμα! Αυτό εννοούσα για τον ανταγωνισμό. Και μάλιστα θα οξυνθεί ο ανταγωνισμός σε σχέση με το ποιος θα πουλάει τις υπηρεσίες στον ΕΟΠΥΥ. Αυτό εννοούσα. Εδώ ο ανταγωνισμός θα γίνει πολύ μεγάλος.
Τώρα, ο εσωτερικός ανταγωνισμός των γιατρών κ.λπ. δεν πρέπει να υπάρχει, ανεξάρτητα από τις εργασιακές σχέσεις. Είναι τροφοδοτούμενος και καλλιεργούμενος.
Δεύτερον, για το δημόσιο, κρατικό, και ιδιωτικό τομέα: Εμείς εννοούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας. Θέλεις να παράξεις -ξέρω εγώ- φίλτρα για τεχνητό νεφρό, θέλεις εκείνο, θέλεις το άλλο; Θα υπάρχει κρατικός επιχειρηματικός τομέας.
Ξέρω ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού ο κρατικός επιχειρηματικός τομέας έχει τα προβλήματά του. Δεν σημαίνει πως ό,τι είναι κρατικό είναι και καλό. Ομως, δε σημαίνει πως και ό,τι είναι ιδιωτικό είναι καλό. Εν πάση περιπτώσει, εμείς λέμε να μην υπάρχουν διαγνωστικά κέντρα. Και ένα αποκεντρωμένο σύστημα Υγείας που είναι και στη γειτονιά κ.λπ. μπορεί να λύσει και ορισμένα προβλήματα, αυτό που λέμε να πάει ο γιατρός στο σπίτι και να κοιτάξει έναν ασθενή.
Υπάρχει ένα θέμα, με βάση τη δική μας θέση, γι' αυτούς που έχουν ένα ιδιωτικό ιατρείο. Ο οδοντίατρος ξόδεψε πολλά λεφτά για να κάνει ένα οδοντιατρείο. Δεν του τα χάρισε κανείς. Εντάξει, ο παθολόγος ή ο παιδίατρος μπορεί να έχει απλώς ένα δωμάτιο που να δέχεται κόσμο. Υπάρχει ένα θέμα με αυτούς τους ανθρώπους. Τι θα του πεις, δηλαδή; Πέταξε τα μηχανήματα και έλα να δουλέψεις; Εδώ θέλει μία συζήτηση με αυτούς τους ανθρώπους. Να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι -αυτή είναι η θέση μας- τα μηχανήματά τους να τα πάρει το κράτος, όσα είναι σύγχρονα να τα χρησιμοποιήσει, να τα βάλει μέσα στο ΙΚΑ, στα πολυιατρεία κ.λπ. Τα λέμε αναλυτικά αυτά, τώρα δεν μπορώ να αναφερθώ. Το λέω για να το ξεκαθαρίσουμε».