Για τις εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία

Για τις εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία

Στις 13 Οκτώβρη στην περιοχή του Ντονέτσκ σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας κατά του Πάβελ Γκούμπαρεφ, επιχειρηματία κι επικεφαλής της κοινωνικής οργάνωσης «Λαϊκή πολιτοφυλακή του Ντονμπάς», μέχρι πριν λίγους μήνες «λαϊκού κυβερνήτη» της περιοχής του Ντονμπάς και πρώην υπουργού Αμυνας της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» (ΛΔΝτ), έως τον περασμένο Ιούλη. Νωρίτερα, στις 30 Αυγούστου, απόπειρα δολοφονίας είχε γίνει κατά του σημερινού «πρωθυπουργού» της ΛΔΝτ, Αλεξάντρ Ζαχάρτσενκο, που ανέλαβε αυτό το πόστο στα μέσα Ιούλη. Και οι δύο παράγοντες εμφανίζονται ως διεκδικητές του αξιώματος του Προέδρου της ΛΔΝτ και οι δύο επέζησαν των δολοφονικών επιθέσεων. Ο Π. Γκούμπαρεφ, δύο μέρες μετά την απόπειρα δημοσίευσε φωτογραφία του, στην οποία φορά μπλουζάκι που γράφει: «Είμαστε Ρώσοι, κι ο εχθρός μας ας θυμάται στους αιώνες πως εμείς γονατίζουμε μονάχα για να φιλήσουμε τη ρωσική σημαία».

Μάχη πολλών διαστάσεων

Αναφέρουμε τα παραπάνω ως στοιχεία που από τη μια δείχνουν τόσο πλευρές της διαπάλης στη συγκεκριμένη περιοχή, όσο και το χαρακτήρα ορισμένων δυνάμεων, που πολεμούν κάτω από μια θολή «αντιφασιστική» φρασεολογία. Κι αυτό γιατί την περασμένη Κυριακή (13/10) η εφημερίδα το «ΠΡΙΝ» με χαρακτηρισμούς του είδους «αριστεροί του σωλήνα», επιτίθεται στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ γιατί δεν στηρίζουν, όπως γράφει, τον «αντιφασιστικό αγώνα» στην Ανατολική Ουκρανία και υποτιμούν «τη λαϊκή δυναμική του αντιφασιστικού αγώνα βλέποντας τη σύγκρουση απλά και μόνο ως ενδοαντιιμπεριαλιστική» (σ' αυτό το σημείο ο αρθρογράφος ήθελε, μάλλον, να γράψει «ενδοϊμπεριαλιστική», αλλά λόγω του αντι-ΚΚΕ οίστρου παρασύρθηκε κι επινόησε μια νέα λέξη).
Μάλιστα, στο συγκεκριμένο δημοσίευμα προβάλλεται το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο την ώρα που το ΚΕΚΡ, με το οποίο το ΚΚΕ έχει καλές σχέσεις, έχει άλλη στάση.
Προς το παρόν παρακάμπτουμε τις κατηγορίες κατά του ΚΚΕ και θα δούμε τι έγραψε αυτή τη βδομάδα η ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ). Σε άρθρο της με τον τίτλο «Οι Ρώσοι ολιγάρχες ξεκίνησαν τη μοιρασιά της ιδιοκτησίας» αναφέρεται στις εξελίξεις στην αυτοαποκαλούμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ. Εκεί σημειώνεται πως «με γυμνό μάτι μπορεί να δει κανείς την άπληστη ανυπομονησία της ρωσικής ολιγαρχίας που βιάζεται να οικοδομήσει τη δική της "κάθετη" εξουσία στις ΛΔ του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ». Στο άρθρο σημειώνεται πως οι Ουκρανοί ιδιοκτήτες των εργοστασίων, των ανθρακωρυχείων, των άλλων μέσων παραγωγής στις δύο αυτές περιοχές, τα ξεπουλούν αυτή την περίοδο σε Ρώσους καπιταλιστές. Οι αγοραπωλησίες γίνονται συνήθως στο Κίεβο ή σε άλλες ουκρανικές πόλεις, και οι Ρώσοι καπιταλιστές στη συνέχεια καταφθάνουν στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» για να κατοχυρώσουν τη νέα ιδιοκτησία τους. «Οι συζητήσεις για εθνικοποίηση στο Ντονμπάς, έμειναν συζητήσεις», διαπιστώνεται στο άρθρο, ενώ σημειώνεται και η προσπάθεια ελέγχου των πολιτικών διεργασιών από τις αστικές δυνάμεις. Η προσπάθεια «συνέτισης» όσων αντιδρούν έχει κοστίσει, σύμφωνα με το άρθρο, τη ζωή σε αρκετούς μαχητές.
Ανάλογο δημοσίευμα υπάρχει και στην ιστοσελίδα του «ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ», της «μετωπικής» οργάνωσης του ΚΕΚΡ.

Ιδεολογική «τρικυμία»

Αυτά βέβαια οι «εκπρόσωποι του αντιφασιστικού καραβανιού», που επισκέφτηκαν τις «Λαϊκές Δημοκρατίες», δεν τα είδαν, δεν τα έμαθαν. Ωστόσο, όπως μας πληροφορούν από τις σελίδες του «ΠΡΙΝ», είδαν «το πορτοκαλί και μαύρο σήμα του Αγίου Γεωργίου, σύμβολο του μεγάλου αντιφασιστικού αγώνα», που, όπως ισχυρίζονται, «χωρά και τον τσάρο και τον Λένιν και την Ορθοδοξία και τις σοβιετικές κατακτήσεις και τη σύγχρονη πολιτική της Ρωσίας».
Μιλάμε, δηλαδή, για πραγματική «ρώσικη σαλάτα» στις αναλύσεις των αρθρογράφων του «ΠΡΙΝ». Για την Ιστορία, οι μαυρο-πορτοκαλί κορδέλες χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από το τσαρικό καθεστώς το 1769 (στον ρωσο-τουρκικό πόλεμο) και βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με τον αντιφασιστικό αγώνα. Επειτα είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια οι επίσημες ρωσικές αρχές προσπαθούν να εξαλείψουν από τη σημαία της Νίκης το σφυροδρέπανο (αφήνοντας το κίτρινο αστέρι), ενώ προωθούν όσο μπορούν και τις μαυρο-πορτοκαλί «κορδέλες του Αγίου Γεωργίου», ως αντικατάσταση του κόκκινου χρώματος. Βεβαίως, στόχος δεν είναι απλώς οι συμβολισμοί, αλλά το περιεχόμενο που αυτοί μεταφέρουν. Στόχος τους είναι η αποσιώπηση του ρόλου του σοβιετικού κράτους και της ηγεσίας του, του ΚΚΣΕ, στην Αντιφασιστική Νίκη.
Σε ό,τι αφορά τον «αντιφασισμό» της ιδεολογικής «τρικυμίας εν κρανίω», που «χωράει και τον Λένιν και τον τσάρο», μπορούμε να πούμε πως κάτι τέτοιο μόνο στον «πειραματικό σωλήνα» των αναλύσεων του «ΠΡΙΝ» θα μπορούσαμε να το διαβάσουμε...

Η στάση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασαν την επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, που συνέβηκε στο έδαφος του καπιταλισμού και του ισχυρού ανταγωνισμού των παραπάνω δυνάμεων με τη Ρωσία.
Καταδικάσαμε τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό, τις καταστροφές μνημείων, τα σχέδια απαγόρευσης του ΚΚ, την αναρρίχηση στην κυβέρνηση αντιδραστικών έως κι ανοιχτά φασιστικών δυνάμεων.
Διοργανώσαμε παραστάσεις στην ουκρανική πρεσβεία, μαζικές διαδηλώσεις έξω απ' αυτήν, καυτηριάσαμε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα την περίοδο που είχε την Προεδρία της ΕΕ, καταθέσαμε σχετικές Ερωτήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο αποκαλύπτοντας τον βρώμικο ρόλο της ΕΕ στις εξελίξεις κ.ά.
Πρόσφατα διοργανώσαμε Ευρωπαϊκή Συνάντηση ΚΚ, όπου το ζήτημα της Ουκρανίας και των εξελίξεων σ' αυτήν ήταν ένα από τα σημαντικότερα.
Την ίδια ώρα το ΚΚΕ διαφώτισε τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις στην Ουκρανία, μακριά από τους αποπροσανατολιστικούς «φακούς» εκείνων που επιλέγουν ιμπεριαλιστή. Σημειώσαμε πως στην Ανατολική Ουκρανία, στις γραμμές των πολιτοφυλάκων, πολεμούν διαφορετικές δυνάμεις, πολεμά κόσμος διαφορετικός και με διαφορετικά κίνητρα. Μεταξύ αυτών που πολεμούν εκεί βρίσκονται και κομμουνιστές, όπως κι εθνικιστές και πως διεξάγεται διαπάλη για τον έλεγχο της κατάστασης. Τονίσαμε πως θα πρέπει η εργατική τάξη της Ουκρανίας να καθορίσει τη δική της αυτοτελή στρατηγική, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού.
Με αυτό το πρίσμα παρακολουθούμε και τις εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία και την προσπάθεια των κομμουνιστών εκεί, σε δύσκολες, πρωτόγνωρες γι' αυτούς συνθήκες, να δυναμώσουν τον αγώνα τους σε πορεία ρήξης κι ανατροπής. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, εννοείται πως έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας.