Ενα μόνο το πραγματικό δίλημμα

Ενα μόνο το πραγματικό δίλημμα

Οσο και αν η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή έκλεψε την παράσταση, ας μην ξεχαστούμε: Στη γειτονιά μας έχει ανάψει για τα καλά η φωτιά του πολέμου που «γλείφει» τις αυλές μας. Στην Κύπρο, όπου το ζήτημα τουρκικής εισβολής και κατοχής στο ένα τρίτο του νησιού περιπλέκεται όλο και περισσότερο με το «ψητό» που έχουν μυριστεί οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που θέλουν να εκμεταλλευτούν το σημαντικό ενεργειακό πλούτο της περιοχής, αλλά και με το θανάσιμο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική και καταλήγει στη Μέση Ανατολή. Και αυτές οι εξελίξεις φωτίζουν κάπως περισσότερο στα καθ' ημάς τις θέσεις διαφόρων, όπως το «δεν είναι στις προτεραιότητές μας η έξοδος από το ΝΑΤΟ», που διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή τις διαβεβαιώσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ ότι η θέση της χώρας πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης, δηλαδή να εμπλακεί ακόμα περισσότερο.

Πίσω από τα μεγάλα λόγια

Η βδομάδα που πέρασε ξεκίνησε με αντιπαραθέσεις χαμηλής έντασης γύρω από τις ομιλίες και παρεμβάσεις των Σαμαρά - Τσίπρα, που το προηγούμενο Σαββατοκύριακο διαγκωνίστηκαν, για μια ακόμα φορά, για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου στην παρούσα φάση, ποιανού η κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει «πυλώνα σταθερότητας» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Είτε με το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης» του ενός είτε με το «Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης» του άλλου, το μήνυμα που στελνόταν στο λαό ήταν ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι ο δρόμος για να ανασάνουν οι εργαζόμενοι, για να πάρουν τάχα κάποιο «μερτικό»... Απ' αυτήν τη βασική αποπροσανατολιστική -για το λαό- επιδίωξη, πηγάζουν και ένα σωρό άλλα, όπως το μήνυμα «μάθε να ζεις με τα λιγότερα, μην απαιτείς, δεν αντέχει ο τόπος», όπου «τόπος», βέβαια, νοούνται τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Δεν είναι μόνοι τους

Απέναντι σ' αυτήν την αισχρή επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού και την εκπαίδευσή του στην υποταγή, το ΚΚΕ ξεδίπλωσε μια μεγάλη πολιτική εξόρμηση σ' όλη τη χώρα, με στόχο να αποκαλύψει την ταξική στόχευση της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και, ταυτόχρονα, να αναδείξει το γεγονός ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για το λαό, αφού κινείται στις ίδιες ράγες, του ευρωμονόδρομου και της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Τόνισε ότι ο νέος γύρος της αντιλαϊκής επίθεσης για τα συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλίων δεν πρέπει να κουκουλωθεί πίσω από την άσφαιρη αντιπαράθεση των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, πίσω από τις ατάκες τους, που αναμενόταν να εκτοξευθούν με αφορμή και την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή που έγινε για την εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Εντός των τειχών

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση κατέθεσε το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2015, που αποτυπώνει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και της φοροεπιδρομής για το λαό. Επιβεβαιώνει ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχιστεί και την περίοδο της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, στο όνομα της διατήρησής της. Και περιέχει ως βασική δέσμευση της κυβέρνησης τη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Με αφορμή και τον κρατικό προϋπολογισμό, το ΚΚΕ τόνισε σ' όλους τους τόνους ότι εντός των τειχών της ΕΕ και σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος προς όφελος του λαού. Ανεξάρτητα από το όποιο μείγμα διαχείρισης, όσοι σε όλους τους τόνους προβάλλουν ως προϋπόθεση την καπιταλιστική ανάπτυξη -παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους, τις διαφορετικές εναλλακτικές προτάσεις τους- είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο ως προς την κεντρική κατεύθυνση. Και αυτή σήμερα είναι όχι μόνο προσδιορισμένη αλλά και θέτει ασφυκτικά όρια προς αποφυγή τυχόν παρεκκλίσεων. Υποχρεώνει σε «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς» και επιβάλλει διαρκή επιτήρηση για την εφαρμογή τους. Η αποδοχή αυτών των όρων από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση καθορίζει και το όριο των μεταξύ τους διαφωνιών.

Μια χρήσιμη συζήτηση

Το όριο των μεταξύ τους διαφωνιών αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο και στη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή. Οπου κατάφεραν -ή επιδίωξαν- να εξαφανίσουν την καπιταλιστική κρίση, για να προβάλουν -ενοχοποιώντας το λαό- ως αιτία και αφορμή για τα δεινά του είτε ότι αυτός, ο λαός, κατανάλωνε περισσότερα απ' όσα παρήγε είτε ότι πάλι αυτός, ο λαός, έκανε λάθος πολιτικές επιλογές, οπότε πάλι του αξίζουν τα δεινά του!
Εύστοχα η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, χαρακτήρισε εξαχρείωση αυτό το επίπεδο της συζήτησης, όπου αναπτύσσεται δήθεν ένας σκυλοκαβγάς στα περιφερειακά ζητήματα, ενώ στον πυρήνα, τόσο της εφαρμοζόμενης όσο και της εξαγγελλόμενης πολιτικής, καταγράφεται απόλυτη συμφωνία, μια συμφωνία - δυνάστης για το λαό. Ενας σκυλοκαβγάς πίσω από τον οποίο προσπαθούσαν να μη μιλήσουν για την ίδια την καπιταλιστική κρίση, που αποκαλύπτει πως είναι στο σύστημα το πρόβλημα και όχι στα πρόσωπα.
Γιατί καταφεύγουν σ' αυτήν τη μέθοδο; Για να αποφύγουν μαζί με τη συζήτηση για την καπιταλιστική κρίση και την, κατά συνέπεια, κουβέντα που οδηγεί στην ανάγκη ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος, την κουβέντα που κάνει καθαρό ότι ο λαός είναι υποχρεωμένος, αν θέλει να δει άσπρη μέρα, να οργανωθεί για έναν τέτοιο στόχο. Ειδικά οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχοντας λερωμένη τη φωλιά τους, γιατί γνωρίζουν πως έχουν συμβάλει στον αφοπλισμό του λαού, καταντάνε, μέσα από ύμνους προς τη δημοκρατία, να προβάλουν ως μέγιστο στόχο, που μπορεί να έχει ο λαός, την προσφυγή στις κάλπες, που, όπως λένε και ξαναλένε, αυτές και μόνο αυτές μπορούν να δώσουν τη λύση. Ποια λύση; Να επιλέξει ο λαός ποιανού το χέρι θα κρατά τον μπαλτά πάνω από το σβέρκο του.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, ήταν χρήσιμη η συζήτηση στη Βουλή. Αποκάλυψε πως οι δύο μονομάχοι τρέμουν σαν ο διάολος το λιβάνι το κεντρικό δίλημμα, αυτό που βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του και που μόνο το ΚΚΕ το διατύπωσε σε μια και μόνο φράση:
Με τα μονοπώλια ή με το λαό.
Δίλημμα από το οποίο προκύπτουν μια σειρά ακόμα επιλογές που είναι υποχρεωμένος να κάνει όποιος ορκίζεται στο όνομα του λαού, όπως «με την ΕΕ ή έξω απ' αυτήν», «με το ΝΑΤΟ ή έξω απ' αυτό».

Η αντιπαράθεση

Η συζήτηση στη Βουλή μας έδωσε εικόνες από το μέλλον βγαλμένες απ' το χτες. Οι δύο αναμετρήθηκαν με άσφαιρα πυρά και έκαναν καθαρό πως όποιος και αν είναι κυβερνήτης αύριο τα ίδια δεινά περιμένουν το λαό. «Δε θα υπάρχει διαφορά;», ρωτά ο καλοπροαίρετος. Θα υπάρχει, μπορεί να αλλάξουν οι μέθοδοι αλλά όχι ο στόχος, δηλαδή η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ που αποτελεί κοινό τους δρόμο.
Η μόνη χρησιμότητα της συζήτησης της Βουλής ήταν ότι έδωσε τη δυνατότητα, σ' όσους είχαν το χρόνο και το κουράγιο να τη δουν, να ξεχωρίσουν εύκολα και ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα.
Κόντρα στην επιδίωξη να διαλέξει ο λαός ποιος θα κρατά το βούρδουλα, το ΚΚΕ έκανε καθαρό ότι το μόνο που έχει πράγματι να διαλέξει ο λαός είναι: Ανατροπή ή υποταγή και διαχείριση.

Ο αγωνιζόμενος λαός να βγει στο προσκήνιο

Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, το Σάββατο 4/10, αποτέλεσαν ένα σημαντικό σταθμό στην πορεία προς το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η του Νοέμβρη. Οι 528 εργατικές - λαϊκές οργανώσεις, που ως το βράδυ της Παρασκευής είχαν πάρει απόφαση για το πανελλαδικό συλλαλητήριο, συγκροτούν την ελπίδα. Το γεγονός ότι κάθε μέρα, μέσα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, η συζήτηση αναδεικνύει δυνάμεις αποφασισμένες να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων, σηματοδοτεί εξελίξεις πέρα και έξω από τους σχεδιασμούς και τις εναλλακτικές προτάσεις της αστικής τάξης.
Ο ίδιος ο αγωνιζόμενος λαός, με ισχυρό ΚΚΕ, μπορεί να καθορίσει την ατζέντα των εξελίξεων. Οταν εκεί που του λένε ότι ο μόνος ρόλος του είναι να 'ναι άβουλος και άμοιρος, βγαίνει μπροστά. Εκει που όταν του λένε «μάθε να ζεις με λιγότερα», διεκδικεί όλο τον πλούτο που παράγει.